Sexual obsession

[Stasy]

Φεύγει ποτέ η ιδψ ;;
Εχω 3.5 χρόνια και νιώθω φυλακισμένη γενικά .
Κάποιες φορές πιο ήρεμα αλλά πάντα νιώθω άβολα όταν είμαι με τον πατέρα μ ή την αδερφή μ ακόμα και αν δεν σκεφτώ κάτι ο φόβος μην σκεφτώ υπάρχει πάντα .
Νιώθω ότι δεν θα τους ξανά δω ποτέ έτσι όπως τους έβλεπα .

[Behappy]

Γεια σου Stasy,
Όχι εγώ δεν πιστεύω ότι περνάει ποτέ τελείως η ΙΔΨ, αλλά αν μάθεις να τη διαχειρίζεσαι είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχει. Το θέμα είναι να καταλάβεις ότι οι σκέψεις σου, είναι προϊόν του άγχους σου, μιας αγχωδους νεύρωσης τελοσπάντων που συμβαίνει σε κάποιους ανθρώπους. Όσο λιγότερο τις φοβάσαι τόσο δεν θα σε απασχολούν.
Και δεν θα έχεις τόσο φόβο πια για το αν/μήπως/πότε θα έρθουν και σε ποια μορφή. Δεν είσαι αυτές οι σκέψεις και δεν έχουν υπόσταση καμία.
Καταλαβαίνω τι αισθάνεσαι, την ξέρω χρόνια την ΙΔΨ και μου έχει εμφανιστεί κατά καιρούς σε ό,τι μορφή μπορείς να φανταστείς. Δεν ξέρω αν έχεις και καταναγκασμούς δηλαδή επαναλαμβανόμενες κινήσεις κλπ
Πχ. εγώ το τελευταίο διάστημα λόγω κάποιων έξτρα αγχωδων καταστάσεων, πιάνω τον εαυτό μου να ανοιγοκλείνω αρκετές φορές τα καπάκια, μαρμελάδες, βαζακια, μπουκάλια απορρυπαντικών, αφού το 'λεγα σε ένα κοντινό μου πρόσωπο που ξέρει τι έχω και μου λέει, ωραία να σε βάλουμε σε κανένα εργοστάσιο που χρειάζεται να βιδωνεις καπάκια, χαχα, μου έκανε πλάκα και καλά έκανε, γιατί παίρνουμε τους εαυτούς μας πάρα πολύ σοβαρά για όλα.
Ειδικά στην ΙΔΨ συνήθως την παθαίνουμε άνθρωποι με υπερευαισθησία, γενικά, και με υπεραναλυση σε όλα και υπερδουλευει ο εγκέφαλος και κολλάει σε διάφορα κατά καιρούς.

Λοιπόν το βασικό, μάθε να αγνοείς τις σκέψεις και το φόβο σου για αυτές, φαντάσου σαν να ακούς ένα σκυλί κάπου έξω που γαβγίζει, ή ένα αεροπλάνο που περνάει κοντά, κάνει ένα θόρυβο αλλά δεν του δίνεις σημασία, περνάει, φεύγει, μπορεί να ξαναπεράσει στο μέλλον, αλλά δεν σε νοιάζει... Εσύ συνεχίζεις κανονικά τις δραστηριότητες σου, τις δουλειές σου, τη ζωή σου.
Αν έχεις δυνατότητα συμβουλεψου και κάποιο ψυχολόγο που ειδικεύεται στην ΙΔΨ.
Επίσης απασχολήσου όσο γίνεται με δημιουργικά πράγματα, βρες τι είναι αυτά που σε ευχαριστούν και κάνε τα συχνά, όπως επίσης έστω και κάποια ήπια άσκηση, κίνηση, βάλε στη ζωή σου και κατά το δυνατόν να βρίσκεσαι με ανθρώπους και περιβάλλοντα που νιώθεις καλά. Το έγραφα και παλιότερα αυτό και το πιστεύω, ότι όλα μικρά ή μεγάλα παίζουν το ρόλο τους για την καλύτερη ψυχική υγεία, ειδικά σε αυτές τις αγχώδεις διαταραχές.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς και καλή δύναμη σου εύχομαι σε όλα.

[Stasy]

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση .
Εχω προσπαθήσει πολύ και φυσικά είμαι λειτουργική και τέτοια αλλά το θέμα είναι ότι όταν είμαι με αυτά τα άτομα και είναι κάθε μέρα όσο και να έχω προσπαθήσει πάντα νιώθω άβολα και νομίζω ότι ποτέ ξανά δεν θα τοις δω έτσι όπως τους έβλεπα και αυτό με πληγώνει .
Δεν έχω κατανοήσει ακόμα γιατί να μ έρθουν αυτές οι σκέψεις και ξέρω ότι δεν τις θέλω και τις φτιάχνει το μυαλό μ αλλά και πάλι δεν παύει να νιώθω άβολα και αντιδράει και το σώμα μ περίεργα γενικά οπότε δεν με αφήνει να ηρεμήσω !