Όλα ξεκίνησαν ξαφνικά. Παρατηρούσα τον πατέρα μου να «πέφτει» μα νόμιζα ότι μόνο εγώ το εβλεπα αφού η υπόλοιπη οικογένεια το αγνοούσε. Ραγδαία άρχισε να απομονώνεται, να μην προσέχει τον εαυτό του, να μην παίρνει την αγωγή του, να ξεχνάει.
Σήμερα, στην ίδια κατάσταση και αρνείται να πάει στον γιατρό. Δεν δέχεται καμία περίθαλψη όσο κ αν προσπαθώ, αφου η μητέρα μου είναι στο κόσμο της, αρνείται ότι υπάρχει πρόβλημα. Είναι όμως ολοφάνερο πια! Τον βλέπω να έχει άρνηση για την ίδια τη ζωή. Λες κ περιμένει απλά να «φύγει». Και εγώ προσπαθώ να συμμετέχω σε όλο αυτό το χάος και νιώθω σα να βρίσκομαι σε μια παύση ζωής. Και έχω χάσει τον ύπνο μου, την καθημερινότητα μου, όλα! Προσπαθώ να τον ξυπνήσω, να τον σώσω. Είναι μόλις 74. Ήθελα να το μοιραστώ, μήπως και κάποιος το έχει περάσει κ μου προτείνει κάτι, οτιδήποτε, μήπως κ η κατάσταση αλλάξει.