Μια Ζωή σε rewind

[zoupou]

[dr]

Αγαπητε Zoupou,
και εγω οπως και οι προηγουμενοι φιλοι που καταθεσαν τη γνωμη τους σε αυτα που ειπες, συμφωνω απολυτα για το μεγεθος της επιγνωσης του προβληματος σου.Και αυτο απο μονο του ειναι πολυ σημαντικο βημα προς την ανακουφιση σου, γιατι ξερεις ποσοι απο εμας δεν γνωριζουμε ή δεν αντεχουμε \"να γνωριζουμε\" τα μισα απο αυτα που κατανοεις εσυ για τον εαυτο σου; για αυτο το γεγονος οτι ξερεις τι σου συμβαινει ειναι σπουδαιο αλλα οπως ειπε και ο φιλος rapssodos τωρα που
εφτασες στο ποταμι μην κανεις πισω,κολυμπα!
Γιατι ατομο που εχει φτασει στο βαθμο αυτο,να ψαξει και να μαθει για τον εαυτο του,αρα εχει την διψα για ανακουφιση και πραγματοποιηση των επιθυμιων του, ΘΕΛΕΙ, αρα το ΜΠΟΡΕΙ κιολας.
Εχεις μπει σε ενα καλο δρομο με το να εχεις οσο το δυνατον καλυτερη αυτογνωσια, πιθανον με τη βοηθεια καποιου ειδικου, και αυτο ειναι οπως θα ξερεις απαραιτητο, με τοσα μπλοκαρισματα που υπαρχουν οχι μονο μεσα σου μα και στο καθεναν απο εμας, τωρα αγαπητε μου,μην κανεις πισω!
Συνεχισε να παιρνεις, ή ξεκινα να παιρνεις παλι αν εχεις σταματησεις, τη βοηθεια του γιατρου ή του ειδικου που πρεπει, καταλαβαινεις ποσα θαμμενα,απωθημενα πραγματα για χρονια ολοκληρα εχουν κανει ριζες μεσα σου και καθε φορα που κατι ξεχερσωνεις, οι περιφημες ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ, στη γλωσσα της ψυχολογιας, θα φτιαχνουν ολο και ενα νεο \"εμποδιο\" για να μην αλλαξεις καταστασεις και βιωματα χρονων και χρονων.Για να σε κρατανε πίσω.
Με την εμπειρη ματια του ειδικου και την καλη σου συνεργασια, αυτα θα τα δειτε μαζι και μαζι θα τα παλεψετε, να παψουν να υπαρχουν.
Την αρχη την εχεις κανει,παλεψε το και ξερω ποσο δυσκολο και επιπονο ειναι αυτο που λεω,δεν μιλαω \"εξω απο το χορο\", γιατι κ εγω τον ιδιο δρομο εδω και πολυ καιρο εχω παρει, το τι αντιστασεις ενος πληγωμενου εαυτου εχω αντιμετωπισει μεσα απο την ψυχοθεραπεια που κανω, δεν μπορεις να φανταστεις! Αλλα ειναι η μονη λυση για να παψει το τραυμα να
ματωνει συνεχεια και για να δω επιτελους τη ζωη απο ΜΕΣΑ και οχι να περναω ΔΙΠΛΑ της!
Ειμαι σιγουρη αγαπητε μου zoupou, οτι οπως σωστα ξεκινησες να ψαχνεις για σενα, για το τι ειναι αυτο που σε καθιστα θεατη της ζωης και οχι πρωταγωνιστη της, ετσι θα συνεχισεις μεχρι εκει που ο νεος σου εαυτος θα στεκεται νικητης και ολοκληρωμενος πανω στις σταχτες του παλιου σου.
Και το σημαντικοτερο που πρεπει να θυμασαι: δεν εισαι μονος!
Ειμαστε ολοι εμεις εδω και αλλοι τοσοι εξω,ανθρωποι δοκιμασμενοι απο τον πονο, που ξερουμε πολυ καλα και τι ειναι πληγη, και τι ειναι σκοταδι και τι ειναι η παλη με αυτο προς την εξοδο και ετσι γνωριζουμε να κραταμε καλα το χερι.
Κουραγιο και καλη συνεχεια στον αγωνα σου!

[zoupou]

ΔΕν φαντάζεστε πόσο με γλυκαίνει που συμμετέχετε στην εμπειρία μου.
Δυστυχώς εγώ δεν έχω μάθει να βοηθώ τους άλλους ή τουλάχιστον έχω ξεχάσει, που να με αφήσει η θλίψη και η αγωνία, οταν δεν με θεωρώ άξιο έττσι κι αλλιώς.....
Θα επανέλθω,
να στε καλά!!..

[zoupou]

Είναι φοβερό το γεγονός ότι αυτό που βιώνουμε ως κατάθλιψη-αγχος έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με σκέψεις. Τ ο σκέφτηκα που λέτε πολύ και δεν αναφέρομαι απαραίτητα στη γνωσιακή ψυχολογία.
Ακολουθώντας για τρίτη φορά γνωσιακή ψυχοθεραπεία αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Μου είναι αδύνατον να οικειοποιηθώ, να βιώσω να κάνω κτήμα μου τα λογικά παραγγέλματα , στα οποία συμφωνώ και τα οποία αναγνωρίζω ως σωστά.
Το μυαλό αρνείται να διακόψει την ταινία με το καταθλιπτικό περιεχόμενο. Είναι απίστευτο αυτό το ρούφηγμα.
Θυμάμαι παλιοτερα ως παιδί, όταν κιόλας φλέρταρα με το φάσμα της θλίψης, αν και δεν το συνειδητοποιούσα ως κάτι παθολογικό, κατάφερνα να δημιουργήσω ρωγμές-σκέψεις σαν visualisations, δηλ. εικόνες γεμάτες ελπίδα για το μέλλον, γεμάτες επιθυμία. Μοιάζει με μία στιγμιαία ανάγωγη χειρονομία προς ένα μέρος του μυαλού. Αρνήσαι την αρνητική πλευρά και κάνεις ένα νοητικό βήμα προς το θετικό μέλλον, ακόμα κι αν αυτό είναι μια ψευδαίσθηση(και σχεδόν πάντα είναι, αλλά σημασία έχει ότι πατάει πάντα στην πραγματικότητα: άλλωστε κάτι τέτοιο καλούμαστε να κάνουμε , να καβαλήσουμε μια θετική ουτοπία αφου πρώτα δώσουμε ένα πήδο στηριζόμενοι στην πραγματικότητα\' και φυσικά χρειάζονται πολλόι πήδοι μιας και το \"άλογο\" δεν είναι ακίνητο ( ο κόσμος δεν είναι ακίνητος) αλλά τρέχει διαρκώς.

Στο επανιδείν

[dr]

Θελω για αλλη μια φορα να σου πω οτι με ξαφνιαζει ευχαριστα το ποσο γνωριζεις τι ακριβως ειναι αυτο που σε πονα.
Εχεις μια πολυ καλη διαδρομη αυτογνωσιας για αυτο πρεπει να συνεχισεις.
Απο τη στιγμη που εχεις κανει 3 φορες γνωσιακη ψυχοθεραπεια και δεν εχεις ανακουφιστει θα πρεπει αγαπητε μου Zoupou να κανεις κατι πιο δραστικο.
Ειτε θα αλλαξεις ειδος θεραπειας,ειτε θεραπευτη γιατι και το να βλεπεις 2 ψυχολογους ταυτοχρονα οχι μονο δεν ειναι λυση αλλα ισως να προκαλει περισσοτερη συγχυση.Κατεληξε πρωτα σε εκεινον τον θεραπευτη που θα αισθανθεις πιο κοντα σου ψυχικα και μετα συζητησε του το γεγονος πως με το συγκεκριμενο ειδος θεραπειας δεν εχεις βοηθηθει οσο θα επρεπε.
Το ατομο που θα σε \"περασει απεναντι\" ειναι καθοριστικο στις περιπτωσεις αυτες.
Κανω 7 χρονια θεραπεια με τον ιδιο θεραπευτη και απο την εμπειρια μου σου λεω οτι ειπα παραπανω, ισως τα χρονια να φανουν πολλα ομως και τα ψυχικα μου τραυματα οσο και οι αντιστασεις που ανανπτυσσονταν κατα τη διαρκεια της θεραπειας,ηταν πολλα, ωστοσο με υπομονη και επιμονη απο μενα, οσο και με την καθοριστικη παρεμβαση και βοηθεια του θεραπευτη μου οπου χρειαστηκε, πηγαινω καλα και νιωθω ετοιμη να κανω τα πρωτα δικα μου βηματα.
Υπαρχει \"κατι\"που σε κραταει ακομα στην θλιψη και δεν σ αφηνει να πας μπροστα, θελω να πιστευω οτι θα το βρεις. Για ολους μας υπαρχει το φως,γιατι ολοι ειμαστε υπεροχοι ακομα και λυγισμενοι και σιγουρα παιδια ενος ανωτερου Θεου!Κοιταξε το,αν θελεις, και λιγο οπως σου ειπα.
Ειμαστε παντα εδω κοντα ο ενας στον αλλον και σιγουρα ξερεις να κρατας το χερι γιατι και ο πονος και η δοκιμασια στο εχουν διδαξει, απλα θα ερθει η
ωρα σου!
Κουραγιο και συνεχισε την καλη σου προσπαθεια!

[zoupou]

Μερικά νέα από το μέτωπο.....
Ο ψυχολόγος μου με παρέπεμψε σε ένα ν ψυχίατρο να δει μήπως μπορεί να γίνει τίποτα από φαρμακευτική πλευρα.
Ο ψυχ μετά απο 10 λεπτα μονολόγου μου μου ανακοίνωσε κάτι που είχα ξανακούσει και στο παρελθόν: Μεταιχμιακή διαταραχή (τα τάααα!)
Ούτε διπολική, ούτε απλώς κατάθλιψη κτλ
Και φυσικά ξέρω πως έχει δίκιο γιατι το έψαξα και γω..
Λοοιπόν , μου δίνει το Topamac να στανιάρω και να συνεχίσω με τον ψυχολόγο μου.
Και η αλήθεια είναι ότι αυτό που χρειάζομαι είναι κάτι να μου σταθεροποιήσει την διάθεση.
¨οπως είπε και οψυχ, όλοι έχοθμε τα πάνω και τα κάτω μας αλλά εγω και όσοι αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα , μένω πολύ καιρο στο πάνω ή στο κάτω.

Θα εκτιμούσα αν κάποις με παρόμοιο θέμα μπορεί να μοιραστεί κάποια πράγματα...


Υ.Γ. Του ψυχίατρου του μιλούσα πολύ άνετα, και αυτός Χαμογελώντας μου λέει:Θελεις να με κάνεις φιλαράκι σου για να με απορρίψεις μετα! Το κάθαρμα με κατάλαβε αμέσως, ασυνείδητα αυτό κάνω συνέχεια.

Η κατάσταση έχει πολύ πόνο αλλά και πολύ γέλιο συγχρόνως άμα το καλοσκεφτείς.

Σας παραθέτω ένα ποιηματάκι που το βρήκα σε ένα site για τη μεταιχμιακή( αν και αυτός ο όρος είναι και απαρχαιωμένος και άστοχος) και το οποίο ταιριάζει γάντι σεπολλές πονεμένες( αυτοπονετικές) ψυχές.

I

I walk down the street.
There is a deep hole in the sidewalk
I fall in.
I am lost ... I am helpless.
It isn\'t my fault.
It takes me forever to find a way out.

II

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I pretend I don\'t see it.
I fall in again.
I can\'t believe I am in the same place
but, it isn\'t my fault.
It still takes a long time to get out.

III

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I see it is there.
I still fall in ... it\'s a habit.
my eyes are open
I know where I am.
It is my fault.
I get out immediately.

IV

I walk down the same street.
There is a deep hole in the sidewalk.
I walk around it.

V

I walk down another street.

[coma]

γεια σου ζουπου!

κι εγω παιρνω topamac!!

προσεχε λιγο με το φαγητό γιατί αυτό το χαπι κοβει τελειως την όρεξη.