Έρωτας, πάθος, αγάπη κι άλλες αηδιούλες...

[weird]

Θα χρειαστεί τόση πολλή προσοχή και ώρα για να σου απαντήσω σωστά που επιφυλάσσομαι να το κάνω σύντομα :)

[weird]

Νεραϊδάκι,
Μου αρέσει πολύ αυτό που λες εδώ “έχω όντως την τάση να θεωρώ ότι η εξέλιξη των σχέσεών μου εξαρτόνται αποκλειστικά από τις κινήσεις μου. Το συνειδητοποιώ πλέον αυτό και νομίζω πώς είναι καιρός να το σταματήσω, να δώσω χώρο και στον άλλο να κάνει τις δικές του κινήσεις.”
Αν αφήσεις λίγο την ανάγκη σου για έλεγχο των καταστάσεων στην άκρη, ίσως νιώσεις κι εσύ καλύτερα. Μπορεί από μικρή να σε έκαναν να πιστέψεις ότι όλα εξαρτιόταν από σένα. Ότι με την δική σου στάση θα μπορούσες να αλλάξεις πολλά. Μπορεί να σου φόρτωσαν παραπάνω ευθύνες από όσες σου αναλογούσαν. Αυτό το μη υγιές σχήμα, ίσως ήταν ένας τρόπος επιβίωσης τότε για σένα, σήμερα όμως, μάλλον δυσχεραίνει την επικοινωνία σου με τους άλλους σε κάποιους τομείς.

Δεν μπορώ να σου πω πώς πιστεύω ότι θα έπρεπε να είχες φερθεί. Δεν υπάρχουν, για μένα, «πρέπει» σε αυτά τα πράγματα. Ο καθένας φέρεται με βάση την ιδιοσυγκρασία του, την επιθυμία του, το πόσο ξέρει ή δεν ξέρει τι θέλει, τις συγκρούσεις του κτλ.
Για μένα το ερώτημα δεν θα πρέπει να είναι πώς θα έπρεπε να φέρεσαι σε σχέση με τον εκάστοτε υποψήφιο, αλλά σε σχέση με τον ίδιο σου τον εαυτό και τα μπερδέματα σου, πώς επιλέγεις, πώς διεκδικείς, τι εκπέμπεις, πόσο σαφής είσαι κτλ.

Γράφεις «Το θέμα είναι μάλλον ότι, από τη στιγμή που ξέρω ακριβώς τι θέλω, πρέπει να μάθω και να το αναγνωρίζω σχετικά γρήγορα όταν αυτός που έχω απέναντί μου δεν είναι αυτό».
Έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας αυτό που λες. Το να μην επιδιώκεις δηλαδή ο άλλος να γίνει όπως τον θέλεις, στα μέτρα σου, αν αυτός είναι κάτι άλλο, πιο αταίριαστο. Ωστόσο πρέπει να σου πω ότι διαβάζοντάς σε, ένιωσα μια σύγχυση.
Στο τι θέλεις. Είναι σαν αρχικά να ξέρεις τι θέλεις, αλλά κάπου στην πορεία να χάνεται αυτό το ξεκάθαρο και να μπερδεύεται με άλλα πράγματα…. Φυσικά μπορεί και να έχω λάθος.

Με αυτά που γράφεις για τους γονείς σου, πρέπει να σου πω ότι αυτό που έκανε η μητέρα σου, το να σε βάλει να ακούσεις την κασέτα, προφανώς, στην ηλικία που ήσουν, σε μπέρδεψε πολύ.
Επίσης, πίσω από τις ατάκες σου διακρίνω τρομερά αντιφατικά συναισθήματα για τον πατέρα. Από την μία έντονος θυμός από την άλλη έντονη λαχτάρα.

Επιπλέον, νιώθω ότι από ένα σημείο και μετά, σαν να πήρες τον ρόλο της μητέρας σου στο να κερδίσεις πίσω τον πατέρα σου… να πήρες συναισθηματικά αυτόν τον ρόλο, μέσα σου, συνειδητά ή ασυνείδητα.

Πιο κάτω λες «Τελικά κάποια στιγμή έχω στραγγιχτεί συναισθηματικά, έχω πάψει να βρίσω ευχαρίστηση σε οτιδήποτε μαζί του και τον χωρίζω τελειωτικά εγώ.» Θα μπορούσες να σε είχες προστατεύσει περισσότερο πιστεύεις? Αν ίσως, έφευγες νωρίτερα από μια σχέση όπου προφανώς ο σύντροφός σου σε στράγγιζε? Μήπως η ανοχή σου συνδέεται με τον ρόλο που έχεις αναλάβει απέναντι στον πατέρα σου με κάποιο τρόπο?



Νεράιδα, βλέπω ότι μέσα στο παρόν, εμπλέκεται το παρελθόν σου. Σαν τα όρια, ανάμεσα στο τώρα και το τότε, ανάμεσα σε σένα, την μητέρα και τον πατέρα σου, να μην είναι σαφή.

[Triella]

weird διαβασα το ποστ σου και ειδικα τα πρωτα λογια σου θα ηθελα να τα συζητησω. Για το πως εξελισσονται οι καταστασεις σε μια σχεση, σαφως και εξαρτωνται απο τις επιλογες των δυο ατομων και συγκεκριμενα εδω της νεραιδας. Αν δεν ελεγχουν και οι δυο καποια πραγματα τοτε πως θα παει καλα μια σχεση? Η σχεση εξ ορισμου, βασιζεται σε εναν αριθμο συμβιβασμων για το ατομο του αλλου και πρωταρχικα στην αγαπη. Πως να αφεθει ελευθερη αφηνοντας την αναγκη για ελεγχο των καταστασεων???

[weird]

Originally posted by Triella
weird διαβασα το ποστ σου και ειδικα τα πρωτα λογια σου θα ηθελα να τα συζητησω. Για το πως εξελισσονται οι καταστασεις σε μια σχεση, σαφως και εξαρτωνται απο τις επιλογες των δυο ατομων και συγκεκριμενα εδω της νεραιδας. Αν δεν ελεγχουν και οι δυο καποια πραγματα τοτε πως θα παει καλα μια σχεση? Η σχεση εξ ορισμου, βασιζεται σε εναν αριθμο συμβιβασμων για το ατομο του αλλου και πρωταρχικα στην αγαπη. Πως να αφεθει ελευθερη αφηνοντας την αναγκη για ελεγχο των καταστασεων???

Triella μου,
αυτό που εννοούσα, δεν ήταν να αφεθεί η φίλη μας έρμαιο των καταστάσεων ή των σχέσεων τις οποίες κάθε φορά θα επιλέγει ή θα την επιλέγουν.

Αυτό που της λέω είναι να μην θεωρεί μέσα της πως όλα τα νήματα τα κινεί μόνο εκείνη.
Να δώσει περισσότερο χώρο δηλ στον άλλο, στο να δει τι θέλει εκείνος, να τον ακούσει και όχι να επικεντρώνεται μόνο στο τι θέλει η ίδια και πού βρίκσεται ο άλλος σε σχέση με τις προσδοκίες της.

Μια σχέση, είναι μια υπόθεση δύο ατόμων. Για ότι γίνεται, έχουν και οι δύο μερίδιο ευθύνης, μικρότερο ή μεγαλύτερο.
Η κατάσταση διαμορφώνεται και απο τους δύο και αν κανείς πορεύεται μέσα στις σχέσεις του ακούγοντας μόνο την φωνή του και την ηχώ της, τότε θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα, αργά ή γρήγορα.

Άρα όταν αφήνει κανείς στην άκρη τα ηνία της πλήρους ευθύνης - προγραμματισμού για τα πάντα, μαθαίνει ίσως και να επικοινωνεί καλύτερα με τον άλλο και να βρίσκουν μαζί λύσεις.
Η δυνατότητα πραγματικής επικοινωνίας είναι πιστεύω η πεμπτουσία της σχέσης.

:)

[Triella]

Με κατατοπισες!!! thank you!!! Συμφωνω, εγκρινω και επαυξανω πανω σε αυτο!!

[fevgatos67]

Οταν εισαι εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λες ( αυτο το λεω για τον εαυτο μου) περαν του οτι ειμαι και φαλστος
Θελοντας να προσθεσω το δικο μου λιθαρακι (ευχομαι να μην το παρεις για τουβλο και παθεις και κανενα ατυχημα)
Στο σημερα που ζω (γιατι σαν χτες αλλα ελεγα ρωτα τι σημενει τεστοστερονη στον ανδρα και πως ειναι δηνατων να την καταλαβουν τα κοριτσια) σε ολα τα πραγματα η αληθεια βρησκετε αναμεσα στα 2 ακρα ειτε λεγετε ζωη πχ απο το διαστημα εως κατω απο την γη απο τον φοβο εως την τυφλη εμπιστοσηνη απο το ερωτευομαστε συνεχως μεχρι να καταληξουμε στον εναν εως στον εναν που θα επιλεξουμε και θα ερωτευωμαστε συνεχως Για εμενα ειναι \"\"απλα\"\" θεμα επιλογης δες σε ποιο ακρο βρησκεσε τραβα μεχρι το αλλο και καπου ενδηαμεσα βρησκεται η μοναδικη σου αληθεια
Δεν μου ειναι παντα ευκολο αλλα στην δικη μου πραγματικοτητα οταν συμβενει πεταω πληροφοριακα τωρα ειμαι σε φαση ασχημη με το αμορε μου αλλα ειμαι σιγουρος η αγαπη θα μου φερει καρβουνα να φουντωσει ξανα τον ερωτα το παθος και για ποια μπαλκονια ανσανσερ σκαλες \"φορτηγο\".....
Δεν ειμαι και τοσο καλος με τις λεξεις η αληθεια ειναι πως για διφορετικους λογους μας ενωνουν κοινα πραγματα αν πουμε την αγαπη μαγεια αυτο καταφερνει
Ευχομαι να μην κουρασα