Νέο μέλος

[vince]

Originally posted by Ananta
Καλησπέρα.Και καλως σας βρήκα.Πραγματικα το οτι βρηκα τελειως τυχαία αυτο το φορουμ αποψε ηταν μανα εξ ουρανου για μενα.Τον τελευταιο καιρο κοντευει ενας χρονος τωρα περναω μια δυσκολη φαση.Γιαυτο και δεν κοιμαμαι και αρκετα τα βραδια.Η αληθεια ειναι οτι δεν με ανησυχει τοσο η αυπνια οσο το ποσο απιστευτα μονη νιωθω.Μονη απο φιλους,φιλους πραγματικους.Για μια ακομα φορα προδοσια.Θα μου πειτε κοπελια μεγαλη κοπελα εισαι πρωτη φορα το συναντας;Οχι δεν ειναι πρωτη φορα.Αλλα κουραστηκα, βαρεθηκα, απογοητεύτηκα...Εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους.Οπως παντα για αλλη μια φορα υπηρξα αφελης, εξιδανίκευσα καταστασεις και ατομα και εφαγα τα μουτρα μου ισως πιο πολυ απο ποτε.Μπορω να πω απολυτη επικοινωνία δεν εχω παρα μονο με το αγορι μου.Δυστυχως ομως εκεινος λογω υποχρεώσεων λειπει και θα λειπει για καποιους μηνες.Και τωρα που εφυγε νιωθω μονη οσο ποτε.Οχι πως αμα γυρίσει δε θα εχω ακομα το ελλειμα της φιλιας.Απλα τουλαχιστον θα μειωθουν οι ωρες μοναξιας.Επεσαν ολα μαζι.Δυσκολιες στη δουλεια, δυσκολιες στο σπιτι, εκεινος μακρια κι εγω θελω μια ανθρωπινη επικοινωνια.Αν μιλησω με αριθμους οι μονες φιλες που εχω αυτη τη στιγμη ειναι μια κοπελα που μενει μακρια με τον δικο της και τη βλεπω σπανια και μια αλλη κοπελα που βλεπομαστε επισης σπανια λογω αντιθετου ωραριου δουλειας.Αλλα και παλι δεν εχουμε αυτη τη στενη επαφη που νομιζα οτι ειχα με ατομα που θεωρουσα μεχρι περσυ αδερφες μου...Και οχι ειμαι σιγουρη πως δεν εχω καταθλιψη.Εχω ορεξη να κανω πραγματα, ταξιδια, βολτες, τραπεζια σε φιλικα σπιτια, κουβεντουλα, συμπαρασταση, ζωη...Αλλα δεν εχω τους ανθρωπους.Νιωθω οτι δεν ειμαι ο εαυτος μου πια.Ωρες ωρες νοσταλγω τις στιγμες που ημουν στον κοσμο μου και δε γνωριζα τι ατομα ειχα διπλα μου.Τουλαχιστον τοτε περνουσα καλα.Ισως ειναι καλυτερα να ζεις στην αγνοια....Ας μη σας ζαλιζω αλλο προς το παρον.Σιγουρα θα ξαναγραψω και σιγουρα θα το ριξω στο διαβασμα των ποστ σας αποψε.Ευχομαι καλυτερες μερες για ολους.

Καλησπέρα Ananta!

Είναι φυσιολογικό (με τα σημερινά δεδομένα) μετά από σχολείο και σπουδές και έπειτα λόγω δουλειάς, να περνάμε λιγότερο χρόνο με φίλους, παρέες και σχέση. Σε εμάς τους άντρες μας έλεγαν το εξής: \"μετά τον στρατό αρχίζει η ζωή\", δηλαδή οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις της ζωής. Η πίεση για κοινωνική & οικογενειακή αποκατάσταση (γάμος & δουλειά) , μας ωθεί στα \"πρέπει\" και τα \"είναι\" της ζωής, καταπιέζοντας έτσι τα θέλω μας και τις πραγματικές μας ανάγκες (να εμπιστευόμαστε τους υπόλοιπους ανθρώπους, να ανοιγόμαστε κτλ..).

Ακόμα και μέσα σε μια σχέση μπορεί ο ένας εκ των δύο (ή και οι δύο) να βιώνει την μοναξιά.. Οι σχέσεις στις μέρες μας τείνουν περισσότερο σε \"συμφωνίες\" και \"συμβιβασμούς\" καθώς πολλές φορές γαντζωνόμαστε απο μια σχέση ωστε να αναπληρώσουμε την έλλειψη φίλων. Ακόμα και μια σχέση που φαινομενικά θεωρείται τέλεια θα κάνει διαλείμματα και με την κάθε αφορμή ο εγωισμός θα έρχεται πρώτος, αντικαθιστώντας το \"εμείς\" στην σχέση.

Μερικές φορές οι άνθρωποι καταλαβαίνουν περισσότερα απο όσα λένε και άλλες φορές δείχνουν λιγότερα απο όσα νιώθουν. Με τον φόβο να μην χαθούν όσα θυμίζουν μια φυσιολογική ζωή, το ρεύμα μας παρασέρνει πολλές φορές και σε αποφάσεις ασφαλείας.

Ακόμα και αν δεν παίρνουμε όλες τις απαντήσεις καλό είναι να μην ξεχνάμε τις ερωτήσεις που έχουν προκύψει στην πορεία!

[Ananta]

Originally posted by vince

Καλησπέρα Ananta!

Είναι φυσιολογικό (με τα σημερινά δεδομένα) μετά από σχολείο και σπουδές και έπειτα λόγω δουλειάς, να περνάμε λιγότερο χρόνο με φίλους, παρέες και σχέση. Σε εμάς τους άντρες μας έλεγαν το εξής: \"μετά τον στρατό αρχίζει η ζωή\", δηλαδή οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις της ζωής. Η πίεση για κοινωνική & οικογενειακή αποκατάσταση (γάμος & δουλειά) , μας ωθεί στα \"πρέπει\" και τα \"είναι\" της ζωής, καταπιέζοντας έτσι τα θέλω μας και τις πραγματικές μας ανάγκες (να εμπιστευόμαστε τους υπόλοιπους ανθρώπους, να ανοιγόμαστε κτλ..).

Ακόμα και μέσα σε μια σχέση μπορεί ο ένας εκ των δύο (ή και οι δύο) να βιώνει την μοναξιά.. Οι σχέσεις στις μέρες μας τείνουν περισσότερο σε \"συμφωνίες\" και \"συμβιβασμούς\" καθώς πολλές φορές γαντζωνόμαστε απο μια σχέση ωστε να αναπληρώσουμε την έλλειψη φίλων. Ακόμα και μια σχέση που φαινομενικά θεωρείται τέλεια θα κάνει διαλείμματα και με την κάθε αφορμή ο εγωισμός θα δίνει την θέση του, αντικαθιστώντας το \"εμείς\" στην σχέση.

Μερικές φορές οι άνθρωποι καταλαβαίνουν περισσότερα απο όσα λένε και άλλες φορές δείχνουν λιγότερα απο όσα νιώθουν. Με τον φόβο να μην χαθούν όσα θυμίζουν μια φυσιολογική ζωή, το ρεύμα μας παρασέρνει πολλές φορές και σε αποφάσεις ασφαλείας.

Ακόμα και αν δεν παίρνουμε όλες τις απαντήσεις καλό είναι να μην ξεχνάμε τις ερωτήσεις που έχουν προκύψει στην πορεία!

Ακριβως.Οταν αλλαζεις συνεχως περιβάλλοντα δυσκολα διατηρείς φιλιες.Εχω αλλαξει πολλα σχολεια, μετα σπουδασα στην επαρχεία και μετα ξανα πισω Αθηνα.Ολες αυτες οι αλλαγες δυστυχως δε μου επετρεψαν να διατηρήσω κολλητές φιλιες απο τα παλια.Και οταν γυρισα πλεον Αθηνα και νομιζα οτι ειχα βρει τη φοβερη παρεα ειχα τις κολλητες μου αλλα και αρκετα μεγαλο κυκλο μια απο αυτες μας διελυσε.Πολλες φορες το εχω ακουσει για αγαπημενες παρεες που παντοτε κατι θα γινει και διαλύονται.Το θεμα ειναι οτι μετα απο αυτο μενουν ατομα μονα και πλιγωμενα.Τελοσπαντων ελπιζω οτι θα περασει αυτη η φαση της ζωης μου, προσπαθω πολυ γι¨αυτο.Δυστυχως δεν εχω αρκετη υπομονη απο οτι φαινεται και θα παρει αρκετο καιρο μεχρι να φτιαξει.

Σιγουρα πολλοι το κανουν αυτο στις σχεσεις τους και ειναι κριμα επισης.Νιωθω τυχερη σε αυτο τον τομεα γιατι τουλαχιστον τα ερωτικα μου ειναι για πρωτη φορα στη ζωη μου αψογα.Ακομα και τωρα που δεν ειμαστε μαζι λογω συνθηκων μονο η σκεψη του βοηθαει.
Οι ανθρωποι ομως παντα τα θελαμε ολα.Οταν μας λειπει κατι αυτο και μονο θα τριβελίζει τη σκεψη μας ακομα και αν τα αλλα πανε καλα.

Οσο αφορα το σχολιο σου για τις αποφασεις ασφαλειας...Καμια φορα λεω μηπως επρεπε να κανω το κοροιδο.Ξερω ποσο λαθος ειναι αυτο που σκεφτομαι αλλα αν ειχα κανει το κοροιδο θα ημουν ουσιαστικα και παλι μονη μου αφου φιλες πραγματικες δεν ηταν εκεινες για μενα, αλλα απο την αλλη δε θα χα στερηθει ολα αυτα τα πραγματα που θα μπορουσα να κανω.Ειμαι 27 χρονων και ζω λες και ειμαι 80....

[vince]

Originally posted by Ananta

Originally posted by vince

Καλησπέρα Ananta!

Είναι φυσιολογικό (με τα σημερινά δεδομένα) μετά από σχολείο και σπουδές και έπειτα λόγω δουλειάς, να περνάμε λιγότερο χρόνο με φίλους, παρέες και σχέση. Σε εμάς τους άντρες μας έλεγαν το εξής: \"μετά τον στρατό αρχίζει η ζωή\", δηλαδή οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις της ζωής. Η πίεση για κοινωνική & οικογενειακή αποκατάσταση (γάμος & δουλειά) , μας ωθεί στα \"πρέπει\" και τα \"είναι\" της ζωής, καταπιέζοντας έτσι τα θέλω μας και τις πραγματικές μας ανάγκες (να εμπιστευόμαστε τους υπόλοιπους ανθρώπους, να ανοιγόμαστε κτλ..).

Ακόμα και μέσα σε μια σχέση μπορεί ο ένας εκ των δύο (ή και οι δύο) να βιώνει την μοναξιά.. Οι σχέσεις στις μέρες μας τείνουν περισσότερο σε \"συμφωνίες\" και \"συμβιβασμούς\" καθώς πολλές φορές γαντζωνόμαστε απο μια σχέση ωστε να αναπληρώσουμε την έλλειψη φίλων. Ακόμα και μια σχέση που φαινομενικά θεωρείται τέλεια θα κάνει διαλείμματα και με την κάθε αφορμή ο εγωισμός θα δίνει την θέση του, αντικαθιστώντας το \"εμείς\" στην σχέση.

Μερικές φορές οι άνθρωποι καταλαβαίνουν περισσότερα απο όσα λένε και άλλες φορές δείχνουν λιγότερα απο όσα νιώθουν. Με τον φόβο να μην χαθούν όσα θυμίζουν μια φυσιολογική ζωή, το ρεύμα μας παρασέρνει πολλές φορές και σε αποφάσεις ασφαλείας.

Ακόμα και αν δεν παίρνουμε όλες τις απαντήσεις καλό είναι να μην ξεχνάμε τις ερωτήσεις που έχουν προκύψει στην πορεία!

Ακριβως.Οταν αλλαζεις συνεχως περιβάλλοντα δυσκολα διατηρείς φιλιες.Εχω αλλαξει πολλα σχολεια, μετα σπουδασα στην επαρχεία και μετα ξανα πισω Αθηνα.Ολες αυτες οι αλλαγες δυστυχως δε μου επετρεψαν να διατηρήσω κολλητές φιλιες απο τα παλια.Και οταν γυρισα πλεον Αθηνα και νομιζα οτι ειχα βρει τη φοβερη παρεα ειχα τις κολλητες μου αλλα και αρκετα μεγαλο κυκλο μια απο αυτες μας διελυσε.Πολλες φορες το εχω ακουσει για αγαπημενες παρεες που παντοτε κατι θα γινει και διαλύονται.Το θεμα ειναι οτι μετα απο αυτο μενουν ατομα μονα και πλιγωμενα.Τελοσπαντων ελπιζω οτι θα περασει αυτη η φαση της ζωης μου, προσπαθω πολυ γι¨αυτο.Δυστυχως δεν εχω αρκετη υπομονη απο οτι φαινεται και θα παρει αρκετο καιρο μεχρι να φτιαξει.

Σιγουρα πολλοι το κανουν αυτο στις σχεσεις τους και ειναι κριμα επισης.Νιωθω τυχερη σε αυτο τον τομεα γιατι τουλαχιστον τα ερωτικα μου ειναι για πρωτη φορα στη ζωη μου αψογα.Ακομα και τωρα που δεν ειμαστε μαζι λογω συνθηκων μονο η σκεψη του βοηθαει.
Οι ανθρωποι ομως παντα τα θελαμε ολα.Οταν μας λειπει κατι αυτο και μονο θα τριβελίζει τη σκεψη μας ακομα και αν τα αλλα πανε καλα.

Οσο αφορα το σχολιο σου για τις αποφασεις ασφαλειας...Καμια φορα λεω μηπως επρεπε να κανω το κοροιδο.Ξερω ποσο λαθος ειναι αυτο που σκεφτομαι αλλα αν ειχα κανει το κοροιδο θα ημουν ουσιαστικα και παλι μονη μου αφου φιλες πραγματικες δεν ηταν εκεινες για μενα, αλλα απο την αλλη δε θα χα στερηθει ολα αυτα τα πραγματα που θα μπορουσα να κανω.Ειμαι 27 χρονων και ζω λες και ειμαι 80....

Κοίτα, η έννοια της πραγματικής φιλίας τήνει να αποτελέσει μύθος για χάρη του ανταγωνισμού. Απο τους φίλους μου, τους οποίους σπανίως βλέπω πλέον, τα πιο καλά παιδιά αν μπορείς να το πεις έτσι θα είναι στην κοσμάρα τους. Και οι άλλοι στην κοσμάρα τους θα είναι αλλά θα βρίσκουν αφορμές για να επιβεβαιώσουν την πονηριά τους.. Θα πάρω τηλέφωνο θα βγω να πιω ενα καφε αλλά θα ξέρω εκ των πρωτερων πως η συζήτηση θα έχει να κάνει 1) με μπάλα 2) με γυναίκες και άντε να πούμε για την δουλειά και καμιά βλακεία ακόμα. Όσο δηλαδή περνάει ο καιρός θα υπάρχει ένα στανταρ τρόπος επικοινωνίας..

Ακόμα και με ανθρώπους που έχω έρθει πιο κοντά μπορεί να κάνω μήνες να τους δω. Με ένα μαλιστα είχαμε συζήτηση για τα ψυχικά μας θέματα. Αυτός βέβαια είχε πάρα πολλά προβλήματα με το θέμα οικογένεια... Είναι τόσο εύκολο να μπει η πανοπλία... όσο αγνή και να είναι η φιλία..

[Ananta]

Κι εγω που νομιζα οτι ειχα μια παρεα να συζηταμε ουσιαστικα πραγματα και οχι μονο για το τι παπουτσια θα αγορασουμε, η τι μακιγιαζ ειναι της μοδας ειδες τι επαθα.Ουτως η αλλως οι σχεσεις δεν ειναι τοσο ουσιαστικες πλεον και το βλεπω ολο και πιο πολυ....

[FairyInBoots]

Καλησπέρα Ανάντα κι από μένα!

Το πρόβλημα που αναφέρεις το έχω περάσει κι εγώ παραπάνω από μια φορά! Στο σχολείο φιλίες ουσιαστικές δεν είχα, κάνα δυο άτομα μόνο κι αυτά μόνο για καφέ και τα λοιπά. Όταν πέρασα στη σχολή μου, σχηματίστηκε μια μεγάλη παρέα οχτώ άτομα περίπου, όπου \"έβαλα\" και μια δική μου φίλη. Με τα παιδιά αυτά περνούσαμε μαζί μέρες και νύχτες, μαζί πηγαίναμε στα μαθήματα, για καφέ, για φαΐ, για ποτό, πολλές φορές και για ύπνο! Σε κάποια φάση ερωτεύτηκα έναν από αυτούς. Μόλις το είπα στην κοπέλα που έβαλα στην παρέα, άρχισε να του την πέφτει ασταμάτητα. Με τα πολλά και μετά από μισό χρόνο περίπου, οι υπόλοιποι σταματήσανε να μας ενημερώνουνε για τις εξόδους τους, τραβήξαμε κι εμείς οι δυο έναν καυγά κι έμεινα μόνη μου για μεγάλο διάστημα, μέχρι που άρχισα να κάνω παρέα με δυο άλλες κοπέλες, με την μία από τις οποίες είμαστε ακόμα φίλες.

Γυρνώντας πίσω Θεσσαλονίκη, άρχισα να βγαίνω στα ροκ μαγαζιά με τη μία από αυτές, με την οποία μοιραζόμασταν ακριβώς τα ίδια μουσικά γούστα. Βέβαια, η επικοινωνία μας δεν ήταν και η καλύτερη. Υπήρχαν φορές που μπορούσαμε να καθόμαστε αμίλητες για τέταρτο και βάλε. Στην αρχή ένοιωθα άβολα, αλλά μετά άρχισα να το συνηθίζω. Εξάλλου ήταν η μόνη με την οποία μπορούσα να πάω στα μαγαζιά που μου άρεσαν. Η άλλη κοπέλα (αυτή που είμαστε ακόμα φίλες) δεν ακούει τόσο δυνατή μουσική. Μετά από δύο χρόνια, κατά τα οποία η \"φίλη\" μου δεν ανοιγόταν με τίποτα να μου μιλήσει για τον εαυτό της, παρά τις παροτρύνσεις μου και την προσπάθειά μου να την καταλάβω και να τη βοηθήσω (είχε απ ότι κατάλαβα αρκετά απωθημένα από την παιδική της ηλικία) και κατά τα οποία ήταν φανερή πολλές φορές η μομφή προς το άτομό μου και τη συμπεριφορά μου (θεωρούσε ότι την ντρόπιαζα, επειδή αν μου άρεσε κάποιος του το έδειχνα,ενώ αυτή φρόντιζε να κρύβει επιμελώς τα συναισθήματά της για οποιονδήποτε), μαθαίνω από μια άλλη φίλη μου την οποία της είχα γνωρίσει, ότι της ζήτησε να βγούνε μόνες τους και της είπε για μένα βρωμιές, από τις οποίες τα περισσότερα ήταν ψέμματα και τα υπόλοιπα ήταν πράγματα που είχε παρερμηνεύσει επειδή ποτέ δεν κάθισε να συζητήσει μαζί μου ότι την ενοχλούσε στη συμπεριφορά μου. Της έδωσα μια ευκαιρία να το συζητήσουμε στο msn, αλλά φυσικά δεν παραδέχτηκε τίποτα, έβγαλε ψεύτρα τη φίλη που μου το είπε και καταλήξαμε πώς σταματάμε να κάνουμε παρέα. Βέβαια δεν έμεινα μόνη μου αυτή τη φορά, αλλά βίωσα για άλλη μια φορά την προδοσία από άτομο που θεωρούσα φίλη μου, που είχα κάνει πολλά πράγματα γι αυτήν και που όλη την ώρα έσπαγα το μυαλό μου πώς να την κάνω να μου ανοιχτεί για να προσπαθήσω να τη βοηθήσω. Κι αυτή έλεγε ότι της κατέβαινε πίσω από την πλάτη μου, ποιος ξέρει σε πόσους κοινούς μας γνωστούς.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι πώς αυτά συμβαίνουν, κι εγώ τις πρώτες φορές έλεγα τα ίδια ακριβώς, πως δεν πρόκειται να ξανανοιχτώ, πως θα κρατάω πισινές, δε θα λέω τα προσωπικά μου κτλ. Και μετά επαναστατούσα κι έλεγα, πώς μπορείς να ζήσεις τη φιλία κρατώντας πισινές, και τι σόι ζωή είναι αυτή όπου δε μπορείς να ανοίγεσαι σε κανέναν; Μπορείς, αλλά αφού \"δεις\" λίγο και τη συμπεριφορά του άλλου, τι άτομο έχεις απέναντί σου. Δεν είναι ανάγκη να πεις όλα τα προσωπικά σου από την πρώτη μέρα γνωριμίας σας, αλλά ούτε να κάνετε παρέα 2 χρόνια και να μάθει π.χ. οτι χωρίσανε οι γονείς σου, 6 μήνες μετά το συμβάν (μου έχει τύχει με μια φίλη μου στο Λύκειο).

Επίσης, αυτό που φοβάσαι, η μοναξιά, καμιά φορά μπορεί να σε βοηθήσει πάρα πολύ. Δε λέω πώς είναι ωραίο να μην έχεις φίλους, ή πως πρέπει να το επιδιώξεις (προς Θεού)! Απλά μην πανικοβάλεσαι! Ένα Σάββατο βράδυ που δεν έχεις κάποιον να βγεις, χαλάρωσε, ηρέμησε κι αντί να στεναχωριέσαι ασχολήσου λίγο με τον εαυτό σου, δες μια ταινία, άκου μουσική, κάνε ένα χόμπυ σου, ξάπλωσε στο κρεβάτι, κοίτα το ταβάνι και κάνε σκέψεις (με σκοπό την αυτοβελτίωση και την πρόοδο, όχι τη θλίψη). Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε με τον εαυτό μας και να είσαι σίγουρη οτι τα σωστά άτομα θα έρθουν στη ζωή σου τη σωστή στιγμή. Κάθε φορά που περνάμε κάτι, το περνάμε για να μάθουμε κάτι, για κάποιο λόγο. Το ότι είσαι μόνη σου αυτή τη στιγμή δεν είναι επειδή είσαι περίεργη ή επειδή δε σου αξίζει να έχεις παρέες, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να ξεφορτωθείς φίλες-φίδια και ενεργειακά βαμπίρ και να βρεις ανθρώπους που θα σε αγαπούν και θα σε σέβονται.

Φιλικά
FairyInBoots

[Ananta]

Originally posted by FairyInBoots
Καλησπέρα Ανάντα κι από μένα!

Το πρόβλημα που αναφέρεις το έχω περάσει κι εγώ παραπάνω από μια φορά! Στο σχολείο φιλίες ουσιαστικές δεν είχα, κάνα δυο άτομα μόνο κι αυτά μόνο για καφέ και τα λοιπά. Όταν πέρασα στη σχολή μου, σχηματίστηκε μια μεγάλη παρέα οχτώ άτομα περίπου, όπου \"έβαλα\" και μια δική μου φίλη. Με τα παιδιά αυτά περνούσαμε μαζί μέρες και νύχτες, μαζί πηγαίναμε στα μαθήματα, για καφέ, για φαΐ, για ποτό, πολλές φορές και για ύπνο! Σε κάποια φάση ερωτεύτηκα έναν από αυτούς. Μόλις το είπα στην κοπέλα που έβαλα στην παρέα, άρχισε να του την πέφτει ασταμάτητα. Με τα πολλά και μετά από μισό χρόνο περίπου, οι υπόλοιποι σταματήσανε να μας ενημερώνουνε για τις εξόδους τους, τραβήξαμε κι εμείς οι δυο έναν καυγά κι έμεινα μόνη μου για μεγάλο διάστημα, μέχρι που άρχισα να κάνω παρέα με δυο άλλες κοπέλες, με την μία από τις οποίες είμαστε ακόμα φίλες.

Γυρνώντας πίσω Θεσσαλονίκη, άρχισα να βγαίνω στα ροκ μαγαζιά με τη μία από αυτές, με την οποία μοιραζόμασταν ακριβώς τα ίδια μουσικά γούστα. Βέβαια, η επικοινωνία μας δεν ήταν και η καλύτερη. Υπήρχαν φορές που μπορούσαμε να καθόμαστε αμίλητες για τέταρτο και βάλε. Στην αρχή ένοιωθα άβολα, αλλά μετά άρχισα να το συνηθίζω. Εξάλλου ήταν η μόνη με την οποία μπορούσα να πάω στα μαγαζιά που μου άρεσαν. Η άλλη κοπέλα (αυτή που είμαστε ακόμα φίλες) δεν ακούει τόσο δυνατή μουσική. Μετά από δύο χρόνια, κατά τα οποία η \"φίλη\" μου δεν ανοιγόταν με τίποτα να μου μιλήσει για τον εαυτό της, παρά τις παροτρύνσεις μου και την προσπάθειά μου να την καταλάβω και να τη βοηθήσω (είχε απ ότι κατάλαβα αρκετά απωθημένα από την παιδική της ηλικία) και κατά τα οποία ήταν φανερή πολλές φορές η μομφή προς το άτομό μου και τη συμπεριφορά μου (θεωρούσε ότι την ντρόπιαζα, επειδή αν μου άρεσε κάποιος του το έδειχνα,ενώ αυτή φρόντιζε να κρύβει επιμελώς τα συναισθήματά της για οποιονδήποτε), μαθαίνω από μια άλλη φίλη μου την οποία της είχα γνωρίσει, ότι της ζήτησε να βγούνε μόνες τους και της είπε για μένα βρωμιές, από τις οποίες τα περισσότερα ήταν ψέμματα και τα υπόλοιπα ήταν πράγματα που είχε παρερμηνεύσει επειδή ποτέ δεν κάθισε να συζητήσει μαζί μου ότι την ενοχλούσε στη συμπεριφορά μου. Της έδωσα μια ευκαιρία να το συζητήσουμε στο msn, αλλά φυσικά δεν παραδέχτηκε τίποτα, έβγαλε ψεύτρα τη φίλη που μου το είπε και καταλήξαμε πώς σταματάμε να κάνουμε παρέα. Βέβαια δεν έμεινα μόνη μου αυτή τη φορά, αλλά βίωσα για άλλη μια φορά την προδοσία από άτομο που θεωρούσα φίλη μου, που είχα κάνει πολλά πράγματα γι αυτήν και που όλη την ώρα έσπαγα το μυαλό μου πώς να την κάνω να μου ανοιχτεί για να προσπαθήσω να τη βοηθήσω. Κι αυτή έλεγε ότι της κατέβαινε πίσω από την πλάτη μου, ποιος ξέρει σε πόσους κοινούς μας γνωστούς.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι πώς αυτά συμβαίνουν, κι εγώ τις πρώτες φορές έλεγα τα ίδια ακριβώς, πως δεν πρόκειται να ξανανοιχτώ, πως θα κρατάω πισινές, δε θα λέω τα προσωπικά μου κτλ. Και μετά επαναστατούσα κι έλεγα, πώς μπορείς να ζήσεις τη φιλία κρατώντας πισινές, και τι σόι ζωή είναι αυτή όπου δε μπορείς να ανοίγεσαι σε κανέναν; Μπορείς, αλλά αφού \"δεις\" λίγο και τη συμπεριφορά του άλλου, τι άτομο έχεις απέναντί σου. Δεν είναι ανάγκη να πεις όλα τα προσωπικά σου από την πρώτη μέρα γνωριμίας σας, αλλά ούτε να κάνετε παρέα 2 χρόνια και να μάθει π.χ. οτι χωρίσανε οι γονείς σου, 6 μήνες μετά το συμβάν (μου έχει τύχει με μια φίλη μου στο Λύκειο).

Επίσης, αυτό που φοβάσαι, η μοναξιά, καμιά φορά μπορεί να σε βοηθήσει πάρα πολύ. Δε λέω πώς είναι ωραίο να μην έχεις φίλους, ή πως πρέπει να το επιδιώξεις (προς Θεού)! Απλά μην πανικοβάλεσαι! Ένα Σάββατο βράδυ που δεν έχεις κάποιον να βγεις, χαλάρωσε, ηρέμησε κι αντί να στεναχωριέσαι ασχολήσου λίγο με τον εαυτό σου, δες μια ταινία, άκου μουσική, κάνε ένα χόμπυ σου, ξάπλωσε στο κρεβάτι, κοίτα το ταβάνι και κάνε σκέψεις (με σκοπό την αυτοβελτίωση και την πρόοδο, όχι τη θλίψη). Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνουμε με τον εαυτό μας και να είσαι σίγουρη οτι τα σωστά άτομα θα έρθουν στη ζωή σου τη σωστή στιγμή. Κάθε φορά που περνάμε κάτι, το περνάμε για να μάθουμε κάτι, για κάποιο λόγο. Το ότι είσαι μόνη σου αυτή τη στιγμή δεν είναι επειδή είσαι περίεργη ή επειδή δε σου αξίζει να έχεις παρέες, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να ξεφορτωθείς φίλες-φίδια και ενεργειακά βαμπίρ και να βρεις ανθρώπους που θα σε αγαπούν και θα σε σέβονται.

Φιλικά
FairyInBoots

Eυχαριστω πολυ για την απαντηση σου.
Σιγουρα πολλοι ανθρωποι εχουν να διηγηθουν ιστορίες που τους πουλησαν φιλοι τους.Στη δικη σας την παρεα συνεβει κατι κλασικο.Τσακωθηκατε για αντρες.Δε μπορω να πω οτι αυτο μου εχει συμβει ποτε.Δεν ετυχε και καλυτερα κιολας.Αλλα οποιος και να ειναι ο λογος παντα στεναχωριεσαι.

΅Εξάλλου ήταν η μόνη με την οποία μπορούσα να πάω στα μαγαζιά που μου άρεσαν.΅ Κι εγω το εχω αυτο το θεμα γιατι κι εμενα μαρεσει το ροκ και πιο heavy πραγματα ακομα, και δεν ειναι ευκολο να βρεις τετοια ατομα.Δεν ειναι ευκολο και να ταιριαζεις στα γουστα και να ειναι ο αλλος πραγματικος φιλος για σενα.Γι αυτο και απελπιζομαι σε φασεις.Με τις περισσοτερες κοπελες που ξερω δεν ταιριαζουμε.Και δε τις κατηγορω,αλλα δε μπορω να αρχισω να πηγαινω κι εγω στα μπουζουκια για να εχω παρεα.Ολα αυτα που περιέγραψες μου δειχνουν ενα ατομο που ειχε απανωτες ατυχιες με τους φιλους του οπως εγω.Κριμα που εισαι Θεσαλονικη αλλιως θα σου λεγα να παμε για κανεναν καφε να ανταλλαξουμε κι αλλες ιστοριες τετοιες :P

Οσo αφορα αυτο που λες μετα οτι δεν πρεπει να σταματησω να εμπιστευομαι κλπ.Να πω την αληθεια την πραγματικη, δεν εχω σκοπο να αλλαξω.Μπορει να νιωθω τρελο κοροιδο που τα εδοσα ολα και εμπιστευτηκα ατομα αναξια.Αλλα απο την αλλη δε μπορω να αλλαξω αυτο που ειμαι και δε θελω να το αλλαξω.Σε οποιον αρεσω.

Η μοναξια ειναι κατι που υπο φισιολογικες συνθηκες μου ειναι απαραίτητη.Μενω μονη μου εδω και αρκετα χρονια και ενω ειμαι υπερβολικα κοινωνικη, χρειαζομαι αυτον τον χρονο με τον εαυτο μου.Αλλα τον τελευταιο χρονο παραεχει γινει πολυς.Εχει γυρει η ζυγαρια προς τη μοναξια επικινδυνα.Ενω μεχρι τωρα φροντισα να εχουν ισορροπια.Δεν θελω να δοσω την εντυπωση οτι ειμαι καποια καταπιεστικη φιλη.Αυτο το λουστικα απο ενα ατομο στο παρελθον δε θα το εκανα ποτε εγω.Ακομα και σε αυτες τις δυο φιλες-γνωστες που εχω και βγαινουν αραια και που δεν τους αναφερω ολα αυτα που εχω πει εδω.Δε θελω να κλαιγομαι γενικα και ειδικα σε ατομα που επιδιωκω να κανουμε πιο πολυ παρεα.Γιατι θελω να κανουν παρεα μαζι μου επειδη γουσταρουν κι οχι επειδη με λυπουνται.Εδω μεσα βεβαια ως ανωνυμη και ομοιοπαθης μου ηταν ευκολο να τα βγαλω απο μεσα μου.
΅Το ότι είσαι μόνη σου αυτή τη στιγμή δεν είναι επειδή είσαι περίεργη ή επειδή δε σου αξίζει να έχεις παρέες, αλλά επειδή ήρθε η ώρα να ξεφορτωθείς φίλες-φίδια και ενεργειακά βαμπίρ και να βρεις ανθρώπους που θα σε αγαπούν και θα σε σέβονται.
΅Συμφωνω απολυτα!Δεν εχω παψει να ελπιζω.Απλα δε θελω να χανω πραγματα απο τη ζωη μου.Υποτίθεται οτι ειναι τα καλυτερα μας χρονια τωρα.Ειμαι ενας φυσιολογικος νεος ανθρωπος που θελει να ζησει.Δε ζηταω πλουτη μεγαλεια και τη μεγαλη ζωη.Μια εκδρομη, μια κουβεντουλα, απλα πραγματα.Τοσο δυσκολο ειναι πια!Και παλι ευχαριστω για την απαντηση σου να εισαι καλα και να πανε ολα καλα στη ζωη σου απο δω και περα.

[Ananta]

Ολες οι προσπάθειες πεφτουν στο κενο.Τι αλλο να κανω δεν ξερω.Ακομα και μονη μου σινεμα βγαινω για να ξεσκασω λιγο αλλα ολοι με κοιτανε σαν αλιεν.Τι κακο κι αυτο.Ουτε καν ενα σινεμα δε μπορω να παω μονη μου.Και δεν ξερω καν αν και αυτο με ξεσκαει οταν βλεπω γυρω μου ολο παρεες να διασκεδαζουν και να λεω εγω γιατι; Τι το τοσο λαθος εχω; Τι εφταιξα;Δεν ειπα να βρω φιλους.Μια απλη παρεα.Εχω βαρεθει την οθονη του υπολογιστη μου.Εχω βαρεθει τις καρεκλες, το κρεβατι και τον καναπε!Εχω βαρεθει να φυτοζωώ καθημερινα.Και οι αυπνίες επιμενουν.Δεν υπαρχει ελπιδα νομιζω.Ειμαι ενα χρονο σε αυτη την κατασταση,εχασα το τραινο.Πρεπει κατι να γινει να μη με νοιαζει πλεον που ειμαι μονη μου, γιατι θα ειμαι χωρις φιλους μια ζωη ειναι φανερο οσο και να εθελοτυφλω....Αυτο θελω πλεον,να παψει να με νοιαζει.Να περναω καλα στην απολυτη μοναξια.Εχω βαρεθει να σκεφτομαι τα οσα ασχημα μου εχουν κανει και εχουν πει για μενα.Γιατι να με νοιαζει τοσο η γνωμη των αλλων!Εχω σιχαθει τον εαυτο μου πια!Τοσο εμμονη μου εχει γινει που καθε μερα ολη μερα αυτα σκεφτομαι.Τα ιδια και τα ιδια ξανα και ξανα.Λες και αυτοτιμωρουμαι που δεν εκανα το κοροιδο και δε συνεχισα να ειμαι ο κλοουν ορισμενων....Αν καποιος μου ελεγε οτι θα ειμαι ετσι ενα χρονο πριν θα ΓΕΛΟΥΣΑ!

[Arsi]

Originally posted by Ananta
.....................................
Και δεν ξερω καν αν και αυτο με ξεσκαει οταν βλεπω γυρω μου ολο παρεες να διασκεδαζουν και να λεω εγω γιατι; Τι το τοσο λαθος εχω; Τι εφταιξα;Δεν ειπα να βρω φιλους.Μια απλη παρεα.Εχω βαρεθει την οθονη του υπολογιστη μου.Εχω βαρεθει τις καρεκλες, το κρεβατι και τον καναπε!
.................................
Πρεπει κατι να γινει να μη με νοιαζει πλεον που ειμαι μονη μου, γιατι θα ειμαι χωρις φιλους μια ζωη ειναι φανερο οσο και να εθελοτυφλω....Αυτο θελω πλεον,να παψει να με νοιαζει.Να περναω καλα στην απολυτη μοναξια.
................................
....Αν καποιος μου ελεγε οτι θα ειμαι ετσι ενα χρονο πριν θα ΓΕΛΟΥΣΑ!

Aνάντα,λες πως βλέπεις παρέες γύρω σου κ λες γιατί εγώ όχι???
Όπως μπορεί κάποιος άλλος να\'λεγε βλέποντας τη δική σου παρέα ή αυτές οι σημερινές παρέες να σε δουν κάπου στο μέλλον με τη δική σου παρέα κ να σκεφτούν το ίδιο.
Μ\'αυτό θέλω να σου πω,πως καλώς ή κακώς στη ζωή πολλά δεδομένα αλλάζουν ...όπως το είδες κ με τα μάτια σου στην περίπτωσή σου.

Έτσι είναι η ζωή.Μπορεί να συμβούν κ αυτά αλλά ποτέ δεν είναι δεδομένη.Ευτυχώς.
Οπότε ναι βρες τρόπους να απολαύσεις την τωρινή μοναξιά σου αλλά μη σταματάς να προσπαθείς κιόλας να αποκτήσεις αυτό που θες.....
κ προπάντων μη μιλάς τόσο απόλυτα για το μέλλον σου.Δεν εθελοτυφλείς.Η πιο φυσιολογική εξέλιξη είναι να ξαναβρεις παρέα αλλά δε θα έρθει κ ξαφνικά απ\'τον ουρανό.Με τον καιρό...

Όλες οι φάσεις έχουν να μας δώσουν πράγματα,εκμεταλεύσου κ αυτή που περνάς τώρα.

Κ επίσης όπως δεν θα μπορούσες να προβλέψεις πέρυσι πως θα είσαι φέτος,έτσι δε μπορείς να προβλέψεις για του χρόνου μόνο να διεκδικήσεις τις επιθυμίες σου.

φιλάκια:)

[Ananta]

Originally posted by Arsi

Originally posted by Ananta
.....................................
Και δεν ξερω καν αν και αυτο με ξεσκαει οταν βλεπω γυρω μου ολο παρεες να διασκεδαζουν και να λεω εγω γιατι; Τι το τοσο λαθος εχω; Τι εφταιξα;Δεν ειπα να βρω φιλους.Μια απλη παρεα.Εχω βαρεθει την οθονη του υπολογιστη μου.Εχω βαρεθει τις καρεκλες, το κρεβατι και τον καναπε!
.................................
Πρεπει κατι να γινει να μη με νοιαζει πλεον που ειμαι μονη μου, γιατι θα ειμαι χωρις φιλους μια ζωη ειναι φανερο οσο και να εθελοτυφλω....Αυτο θελω πλεον,να παψει να με νοιαζει.Να περναω καλα στην απολυτη μοναξια.
................................
....Αν καποιος μου ελεγε οτι θα ειμαι ετσι ενα χρονο πριν θα ΓΕΛΟΥΣΑ!

Aνάντα,λες πως βλέπεις παρέες γύρω σου κ λες γιατί εγώ όχι???
Όπως μπορεί κάποιος άλλος να\'λεγε βλέποντας τη δική σου παρέα ή αυτές οι σημερινές παρέες να σε δουν κάπου στο μέλλον με τη δική σου παρέα κ να σκεφτούν το ίδιο.
Μ\'αυτό θέλω να σου πω,πως καλώς ή κακώς στη ζωή πολλά δεδομένα αλλάζουν ...όπως το είδες κ με τα μάτια σου στην περίπτωσή σου.

Έτσι είναι η ζωή.Μπορεί να συμβούν κ αυτά αλλά ποτέ δεν είναι δεδομένη.Ευτυχώς.
Οπότε ναι βρες τρόπους να απολαύσεις την τωρινή μοναξιά σου αλλά μη σταματάς να προσπαθείς κιόλας να αποκτήσεις αυτό που θες.....
κ προπάντων μη μιλάς τόσο απόλυτα για το μέλλον σου.Δεν εθελοτυφλείς.Η πιο φυσιολογική εξέλιξη είναι να ξαναβρεις παρέα αλλά δε θα έρθει κ ξαφνικά απ\'τον ουρανό.Με τον καιρό...

Όλες οι φάσεις έχουν να μας δώσουν πράγματα,εκμεταλεύσου κ αυτή που περνάς τώρα.

Κ επίσης όπως δεν θα μπορούσες να προβλέψεις πέρυσι πως θα είσαι φέτος,έτσι δε μπορείς να προβλέψεις για του χρόνου μόνο να διεκδικήσεις τις επιθυμίες σου.

φιλάκια:)

Προσπαθω να σκεφτομαι ετσι πραγματικα το προσπαθω αλλα ειναι φασεις που απελπιζομαι.Εκει που το βλεπω πιο αισιοδοξα πεφτω παλι, ειμαι και αρκετα κυκλοθυμική...Ειναι λογικο να αργησει να γίνει και τους πρωτους μηνες δε το σκεφτομουν τοσο συχνα.Αλλα ειναι ενας χρονος τωρα και λεω ως ποτε.Μακαρι να αλλαξουν τα πραγματα και ας ειναι και αργα.Καλιο αργα που λενε...Ευχαριστω για την απαντηση σου Arsi να εισαι καλα.:)

[Arsi]

Eντάξει μεσα στη ζωή είναι κ η απελπισία κάποιες στιγμές.
Προσπάθησε να χαλαρώσεις απέναντι στο θέμα κ να βρεις τρόπους να περνάς όσο καλύτερα μπορείς κ με τις δεδομένες συνθήκες κ όλα θα έρθουν....
Καλή σου νύχτα:)

[Ananta]

Τα πραγματα συνεχίζουν να μένουν τα ιδια.Δε μπορω να πω πως νιωθω λιγοτερη μοναξια αλλα αυτες τις μερες νιωθω δικαιωμενη μπορω να πω οσο αφορα το θεμα μου.Μιλησα με καποιο προσωπο απο την παρεα της πρωην φιλης μου. Με αυτο το προσωπο εγινε ακριβως οτι και με μενα για αλλη μια φορα.Ενα χρονο μετα το δικο μας καυγα εγινε κι αλλος.Μιλησαμε λιγο αλλα συγκριναμε αμεσως τις καταστασεις και βρικαμε τοσες ομοιοτητες στο ποσο σκαρτα μας φερθηκε που πραγματικα ηταν σχεδον αστειο μπορω να πω.Νιωθω δικαιωμενη γιατι αυτο το προσωπο μου ειπε οτι παρα πολλα ατομα περισσοτερα απο οσα νομισα μου ριχνουν δικιο.Μου ζητησε συγνωμη που πιστευε την πρωην φιλη μου σε οσα ελεγε για μενα(μου ζητησαν κι αλλοι συγνωμη για τον ιδιο λογο στο παρελθον).Κατι ειναι κι αυτο.Βεβαια το αποτελεσμα ολων αυτων ειναι οτι εξαιτίας ενος ατόμου εχουμε μεινει μια σκορπια παρεα.Και δεν εχω κανενα κουραγιο και διαθεση να ενωσω τα υπολοιπα καλα κοματια της παρεας αυτης.Πραγματικα θελω καινουρια τελειως προσωπα στη ζωη μου.Ελπιζω στο καλυτερο....προς το παρον ερχεται αλλο ενα μοναχικο Σαββατοκυριακο.Ευτυχως θα δουλευω πολυ και δε θα εχω πολυ χρονο μεσα στο σπιτι.Που φτασαμε!Αναγκαστική εργασιοθεραπεία λογο ελλειψης παρεας.:p Ευχαριστώ που με διαβαζετε.Καλη συνέχεια.

[Arsi]

Originally posted by Ananta
Μιλησα με καποιο προσωπο απο την παρεα της πρωην φιλης μου. Με αυτο το προσωπο εγινε ακριβως οτι και με μενα για αλλη μια φορα.

Συνήθως έτσι γίνεται...

[Ananta]

Originally posted by Arsi

Originally posted by Ananta
Μιλησα με καποιο προσωπο απο την παρεα της πρωην φιλης μου. Με αυτο το προσωπο εγινε ακριβως οτι και με μενα για αλλη μια φορα.

Συνήθως έτσι γίνεται...

Nαι ηταν αναμενόμενα ολα αυτα.Οταν ενας ανθρωπος ειναι σκαρτος δεν ειναι σκαρτος επιλεκτικά αλλα γενικα προς ολους τους αλλους.Arsi ευχαριστω για τη συμμετοχή σου στο θεμα μου και τη συμπαράσταση.Καληνυχτα.

[Triella]

Μια στενη φιλια εφτασε στο τελος της, και συντομα θα ξεκινησει μια αλλη...πιο ουσιαστικη...οσο μεγαλωνουμε και παθαινουμε απο τα λαθη μας, γινομαστε πιο ωριμοι και πιο προσεκτικοι καλη μου αναντα...οταν ειμαστε μικροι, οι φιλιες που κανουμε νομιζουμε οτι θα διαρκεσουν για παντα. Τελικα ειναι απο τα πρωτα στη ζωη μας που εχουν καθορισμενη ημερομηνια ληξης. Για οσουν εχουν μυαλο και ειναι αδολοι ειλικρινεις και θελουν να περνανε ομορφα με την παρεα, θα περασουν απο πολλους ανθρωπους οι οποιοι στην αρχη θα φαινονται ιδανικοι φιλοι και εν τελει θα τους μαχαιρωσουν πισωπλατα...

οπως καταλαβες καθε ενας απο δω εχει τη δικη του ιστορια προδοσιας και το μονο λαθος που εκανε, ηταν να πιστεψει την ανιοδιοτελη και ειλικρινη φιλια. Και γω στο σχολειο στο γυμνασιο ειμασταν μια παρεα 5 κοριτσιων που...υποδυομασταν τις spice girls (παναγια μου)....και καναμε τρελη παρεα. Παρολα αυτα η παρεα διασπαστηκε γιατι δυο κοριτσια αναγκαστηκαν να φυγουν και επειτα οι 3 μας, στο λυκειο σιγα σιγα καναμε αλλες παρεες...με καποια κοινα ατομα μεν αλλα η κλικα φαινοταν πλεον. Στο λυκειο βιωσα αυτο που λεμε προδοσια..ειδα τα πραγματικα προσωπα τους και σιχαθηκα. Παρολα αυτα δεν στενοχωρηθηκα και πολυ..γιατι ανθρωπους οι οποιοι μου φερονται ετσι δεν τους θελω μεσα στη ζωη μου. Μπηκα στη σχολη και εκει αρχισα να κανω φιλιες...απο τις 100 κατι που εκανα..μοναχα οι 2 ηταν ουσιαστικες.

Ειναι απολυτως φυσιολογικο να θελεις κατι εντελως καινουριο!!! Δες την ζωη σου σαν ενα βιβλιο το οποιο το διαβαζεις...και φυσικα γυριζεις τις σελιδες του...δεν πιστευω να θελεις να κολλησεις σε αυτη τη μια σελιδα για ωωωωρες ολοκληρες...στο τελος θα βαρεθεις να το διαβαζεις και θα το κλεισεις..και αυτο ειναι κατι που δεν θελεις...ειδικα ενας ανθρωπος σαν εσενα που εχει τρελη ορεξη για ζωη, πρεπει να γυριζει τις σελιδες του βιβλιου του συνεχεια. Επομενως τελειωσες να διαβαζεις αυτην την σελιδα και ηρθε η ωρα να την γυρισεις...καντο λοιπον χωρις στενοχωριες γιατι απλα ηταν καποιοι ανθρωποι που περασαν απο την ζωη σου.

Οσο μεγαλωνεις, οι φιλιες που γινονται δυο δρομους θα περνουν...η θα γινονται πιο βαθιες και ουσιαστικες, ή θα γινονται πιο επικινδυνες για την υποληψη σου. Και αυτο μεταφραζεται στο να σου πιασει καποιος φιλιες για να σε βλαψει στη δουλεια σου και να σε ζημειωσει....
παρολα αυτα αυτο δεν πρεπει να σε απωθει να κανεις κατι καινουριο...γιατι παντα θα υπαρχει καποιος διπλα σου να σου συμπαρασταθει..και αν δεν υπαρχει τοτε θα σου ερθει ουρανοκατεβατος...λολ

Σκοπος σου ειναι λοιπον να κανεις καινουριους φιλους να βιωσεις καινουρια πραγματα να ανανεωθεις και να ζησεις κατι παραπανω!!! Βαλε ΟΛΑ αυτα στην ακρη γιατι αργοτερα θα τα βλεπεις και θα ειναι μια σταγονα στον ωκεανο των αναμνησεων σου.

Με τις γνωστες που εχεις τωρα, μπορεις καλλιστα να βγεις για ενα ποτο αλλα δεν χρειαζεται να πας και στα μπουζουκια αν δεν θελεις...αν θελεις να ταιριαξεις αναγκαστικα καπου, τοτε ειναι αυτο που λεμε συμβιβασμος....
τη στιγμη ομως που εχεις μια ισχυρη προσωπικοτητα δεν πρεπει να την κατεβαζεις παρακατω μονο και μονο για να εισαι σε μια παρεα που ουσιαστικα δεν εισαι.
Ενας τροπος να βρεις παρεα ειναι να κανεις καποιο χομπυ, μπορει να ειναι χορος, η μουσικη η εργαστηρι ζωγραφικης κατι το οποιο να σε φερει σε επαφη με αλλα ατομα που να μοιραζονται τα ιδια ενδιαφεροντα με σενα.

Πολυ απελπισια βλεπω και δεν μου αρεσει. Θα υπαρχουν περιοδοι στη ζωη σου που θα εχεις φιλους και αλλες που δεν θα εχεις...και για αυτο απλα ψαχνεις...ισως το προβλημα εγκειται αλλου...εχεις αποδεχθει την μοναξια σου? Ισως επειδη τη νιωθεις τοσο αφορητη να εχεις τετοια στενοχωρια....
οταν ημουν μονη μου χωρις καθολου φιλους για ενα διαστημα, μου την εδινε μεν, αλλα εκανα βολτες στους δρομους με τα μαγαζια και χαζευα χαμογελωντας και λεγωντας \"Και παλι μονη\"....το αποδεχομουν..και μετα απο λιγο τσουπ μια καινουρια γνωριμια που εφερνε την αλλη...
hang on...γιατι εισαι ανθρωπος με μυαλο που θελεις κατι ξεχωριστο...θα βρεθει μπροστα σου το μονο που εχεις να κανεις ειναι να πιστεψεις σε αυτο!!!!

[Ananta]

Originally posted by Triella
Μια στενη φιλια εφτασε στο τελος της, και συντομα θα ξεκινησει μια αλλη...πιο ουσιαστικη...οσο μεγαλωνουμε και παθαινουμε απο τα λαθη μας, γινομαστε πιο ωριμοι και πιο προσεκτικοι καλη μου αναντα...οταν ειμαστε μικροι, οι φιλιες που κανουμε νομιζουμε οτι θα διαρκεσουν για παντα. Τελικα ειναι απο τα πρωτα στη ζωη μας που εχουν καθορισμενη ημερομηνια ληξης. Για οσουν εχουν μυαλο και ειναι αδολοι ειλικρινεις και θελουν να περνανε ομορφα με την παρεα, θα περασουν απο πολλους ανθρωπους οι οποιοι στην αρχη θα φαινονται ιδανικοι φιλοι και εν τελει θα τους μαχαιρωσουν πισωπλατα...

οπως καταλαβες καθε ενας απο δω εχει τη δικη του ιστορια προδοσιας και το μονο λαθος που εκανε, ηταν να πιστεψει την ανιοδιοτελη και ειλικρινη φιλια. Και γω στο σχολειο στο γυμνασιο ειμασταν μια παρεα 5 κοριτσιων που...υποδυομασταν τις spice girls (παναγια μου)....και καναμε τρελη παρεα. Παρολα αυτα η παρεα διασπαστηκε γιατι δυο κοριτσια αναγκαστηκαν να φυγουν και επειτα οι 3 μας, στο λυκειο σιγα σιγα καναμε αλλες παρεες...με καποια κοινα ατομα μεν αλλα η κλικα φαινοταν πλεον. Στο λυκειο βιωσα αυτο που λεμε προδοσια..ειδα τα πραγματικα προσωπα τους και σιχαθηκα. Παρολα αυτα δεν στενοχωρηθηκα και πολυ..γιατι ανθρωπους οι οποιοι μου φερονται ετσι δεν τους θελω μεσα στη ζωη μου. Μπηκα στη σχολη και εκει αρχισα να κανω φιλιες...απο τις 100 κατι που εκανα..μοναχα οι 2 ηταν ουσιαστικες.

Ειναι απολυτως φυσιολογικο να θελεις κατι εντελως καινουριο!!! Δες την ζωη σου σαν ενα βιβλιο το οποιο το διαβαζεις...και φυσικα γυριζεις τις σελιδες του...δεν πιστευω να θελεις να κολλησεις σε αυτη τη μια σελιδα για ωωωωρες ολοκληρες...στο τελος θα βαρεθεις να το διαβαζεις και θα το κλεισεις..και αυτο ειναι κατι που δεν θελεις...ειδικα ενας ανθρωπος σαν εσενα που εχει τρελη ορεξη για ζωη, πρεπει να γυριζει τις σελιδες του βιβλιου του συνεχεια. Επομενως τελειωσες να διαβαζεις αυτην την σελιδα και ηρθε η ωρα να την γυρισεις...καντο λοιπον χωρις στενοχωριες γιατι απλα ηταν καποιοι ανθρωποι που περασαν απο την ζωη σου.

Οσο μεγαλωνεις, οι φιλιες που γινονται δυο δρομους θα περνουν...η θα γινονται πιο βαθιες και ουσιαστικες, ή θα γινονται πιο επικινδυνες για την υποληψη σου. Και αυτο μεταφραζεται στο να σου πιασει καποιος φιλιες για να σε βλαψει στη δουλεια σου και να σε ζημειωσει....
παρολα αυτα αυτο δεν πρεπει να σε απωθει να κανεις κατι καινουριο...γιατι παντα θα υπαρχει καποιος διπλα σου να σου συμπαρασταθει..και αν δεν υπαρχει τοτε θα σου ερθει ουρανοκατεβατος...λολ

Σκοπος σου ειναι λοιπον να κανεις καινουριους φιλους να βιωσεις καινουρια πραγματα να ανανεωθεις και να ζησεις κατι παραπανω!!! Βαλε ΟΛΑ αυτα στην ακρη γιατι αργοτερα θα τα βλεπεις και θα ειναι μια σταγονα στον ωκεανο των αναμνησεων σου.

Με τις γνωστες που εχεις τωρα, μπορεις καλλιστα να βγεις για ενα ποτο αλλα δεν χρειαζεται να πας και στα μπουζουκια αν δεν θελεις...αν θελεις να ταιριαξεις αναγκαστικα καπου, τοτε ειναι αυτο που λεμε συμβιβασμος....
τη στιγμη ομως που εχεις μια ισχυρη προσωπικοτητα δεν πρεπει να την κατεβαζεις παρακατω μονο και μονο για να εισαι σε μια παρεα που ουσιαστικα δεν εισαι.
Ενας τροπος να βρεις παρεα ειναι να κανεις καποιο χομπυ, μπορει να ειναι χορος, η μουσικη η εργαστηρι ζωγραφικης κατι το οποιο να σε φερει σε επαφη με αλλα ατομα που να μοιραζονται τα ιδια ενδιαφεροντα με σενα.

Πολυ απελπισια βλεπω και δεν μου αρεσει. Θα υπαρχουν περιοδοι στη ζωη σου που θα εχεις φιλους και αλλες που δεν θα εχεις...και για αυτο απλα ψαχνεις...ισως το προβλημα εγκειται αλλου...εχεις αποδεχθει την μοναξια σου? Ισως επειδη τη νιωθεις τοσο αφορητη να εχεις τετοια στενοχωρια....
οταν ημουν μονη μου χωρις καθολου φιλους για ενα διαστημα, μου την εδινε μεν, αλλα εκανα βολτες στους δρομους με τα μαγαζια και χαζευα χαμογελωντας και λεγωντας \"Και παλι μονη\"....το αποδεχομουν..και μετα απο λιγο τσουπ μια καινουρια γνωριμια που εφερνε την αλλη...
hang on...γιατι εισαι ανθρωπος με μυαλο που θελεις κατι ξεχωριστο...θα βρεθει μπροστα σου το μονο που εχεις να κανεις ειναι να πιστεψεις σε αυτο!!!!

Triella ευχαριστω για το ομορφο post.Εχεις δικιο οτι οι παρα πολλοι ανθρωποι γενικα και προφανως και εδω μεσα εχουν ζησει παρομοιες καταστασεις.Η ιστορια που ανεφερες με το σχολειο σιγουρα μου ειχε τυχει κι εμενα, αλλα οταν περασα στο πανεπιστήμιο αφησα πισω μου τα παλια γιατι ειδα ποσο αγαπητη εγινα απο τις παρεες μου εκει.Λυπαμαι πολυ που εχουμ χαθει με τους φιλους απο εκεινα τα χρονια λογω συγκυριών και αποστασεων(βεβαια ακομα μιλαμε στο ιντερνετ και στο τηλεφωνο).Οταν γυρισα πισω στην Αθηνα μετα τις σπουδες μου μπορει να στεναχωριόμουν που αφηνα καποια πραγματα πισω εκει που σπουδασα ηξερα οτι πισω στην Αθηνα δε με περιμενε κανενας φιλος (διοτι οι φιλιες που ειχα απο το σχολειο ειχαν αποδειχτει προ καιρου σκαρτες) αλλα δεν ημουν τοτε στην ιδια απελπισια με τωρα.Ημουν για μεγαλο διαστημα και τοτε μονη αλλα τοτε δε με πειραζε (και μαλιστα τοτε δεν ειχα καν σχεση).Ειχα λανθασμενα στο μυαλο μου οτι οι προδοσιες και οι κατινιες μεταξυ φιλων ειναι κατι που συμβαινει οταν ειμαστε μικρα.Τετοιες καταστασεις οταν ακουγα απο τους γυρω μου τις χαρακτηριζα ως συμπεριφορες δεκαπενταχρονων.Δεν περιμενα ποτε οτι θα μου φερθουν ασχημα ατομα που ειναι στην ηλικια των 30 ας πουμε.Αλλα τελικα η ηλικια δε συμβαδιζει ουτε με τη σοβαρότητα ουτε με την ηθικη ουτε με τιποτα.Οταν συνεβει αυτο τους πρωτους μηνες μπορω να πω οτι παροτι πληγώθηκα πολυ δεν ημουν τοσο χαλια οσο ειμαι τωρα.Εχει περασει ομως αρκετος καιρος χωρις να γινεται τιποτα.Ειμαι μεσα σε ολα και προσπαθω, εχω βαλει νεες ασχολιες κοιταω να περναω οσο μπορω καλυτερα, βγαινω εξω μονη μου για ενα σινεμα ας πουμε.Αλλα εχω χασει πλεον την υπομονη μου.Γιατι τα πραγματα εχουν αλλαξει εχουμε ολοι μεγαλωσει.Βλεπω οτι οι ανθρωποι δεν ειναι τοσο δεκτικοι σε νεες γνωριμίες οσο μεγαλωνουν.Μπορω να σου πω οτι εχω γνωρίσει δεκαδες νεα ατομα και προσπαθησα να ενταχθω και σε καινουριες παρεες.Αλλα ο κοσμος δε σε εντασσει τοσο ευκολα και γιατι να το κανει κιολας.Ειδικα αμα καταλάβει οτι δεν εχεις αλλες φίλες ή εστω μια δικη σου παρεα, τοτε ειναι που σε περνανε για φρικιο.Εχω παθει εμμονη το παραδεχομαι , ισως μεγαλοποιω τις καταστασεις στο μυαλο μου δεν ξερω , αλλα κουραστηκα και βαρεθηκα να προσπαθω και αποτελεσμα να μην εχω.Ουτε εμενα μαρεσει η απελπισια μου και δε θελω να ειμαι ετσι γιατι εχω χασει τον εαυτο μου, αλλα δε το ελεγχω.Νομιζω πως εχω χασει το τραινο.Αν ειχα φιλιες απο το σχολειο, ή αν οι συγκηρίες ηταν ετσι ωστε να μην ειχαμε χαθει με τους φιλους απο τη σχολη δε θα ημουν τωρα ετσι μονη απο φιλους.Πιστευω οτι περα απο το γεγονος οτι συναντησα σκαρτους ανθρωπους, ειμαι γενικα ατυχη στο θεμα αυτο.Γιατι οι περισσότεροι φιλοι που ειχα στη ζωη μου ηταν πολυ ενταξει απλα οι συνθήκες μας εφεραν μακρυα (αλλος σε αλλη πολη, αλλος σε αλλη χωρα)...
Παντως παααλι καλα που εχω κι εδω το φορουμ και μπορω και λεω αυτες τις σκεψεις γιατι θελω να απασχολώ κανεναν με αυτα, δε θελω κανεις να με λυπαται.Ουτε καν στο αγορι μου δε τα λεω ως εχουν, βεβαια το καταλαβαινει πως νιώθω δεν ειναι χαζος απλα δε θελω να τον φορτώνω τωρα που ειναι μακρια και υπηρετεί.