Κάτι ακόμα θα πω. Ίσως να είναι αδύνατο για μερικούς να καταλάβουν τι βιώνει ένας άνθρωπος που περνάει σε ένα τόσο βαθύ ψυχικό τέλμα.. ούτε με τους υπόλοιπους πάσχοντες μπορεί να συνεννοηθεί/ να συνυπάρξει αρμονικά. Πόσο μάλλον όταν διαβάσει στο κουτάκι με τα φάρμακα που του έδωσαν οτι είναι για την σχιζοφρένεια ή ακόμα όταν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο.. αλλά βέβαια μετά την συνειδητοποίηση αρχίζει ένας αδιάκοπος αγώνας ισορροπίας με αυξομειώσεις και προσπάθειες.. Βέβαια νιώθω ευγνωμοσύνη (δεν ξέρω και ποιον να ευχαριστήσω πλέον) που η τύχη δεν με έριξε σε ένα κοινωνικό μπουντρούμι ..



τουλάχιστον κοιτάξτε να είστε εσείς χαρούμενοι. Δεν έχουν όλοι την ίδια τύχη ..