απλα θελω να μιλησω....

[Sofia]

eimarmenh,

καλως ήρθες!

νομιζω πως τα παιδια παραπανω εχουν γραψει σπουδαια πραγματα για τα οσα λες.

Εχω την εντυπωση πώς και εσυ βλεπεις πλεον, πως στην ολη πορεια που ακολουθεις κατι δεν παει καθολου καλα. Και ειναι σημαντικο να βαζεις σε λογια την στεναχωρια σου, να την μοιραζεσαι εστω μαζι μας, εδω, να την σκεφτεσαι κ να την παρατηρεις. Εχει αξια να βλεπεις τί κανεις, πώς ξεσπας, πώς αντιδρας.

Την ζωη μας κανεις μας δεν μπορει να την βαλει σε νεες βασεις απο τη μια μερα στην αλλη. Ειτε προς ενα στερεο εδαφος ειτε προς ενα σαθρο....Αυτα γινονται με πιο αργους ρυθμους κ πιο σταθερους. Σιγα σιγα ομως κ πιο ξεκαθαρα, φαινεται να το βλεπεις. Κι αυτο ειναι το πρωτο βημα για την αντιστροφη μετρηση.

Η ελπιδα, το λιγο φως θα το προσφέρεις αρχικα εσυ στον εαυτο σου. Γιατι οσο και αν εχουμε αναγκη τους αλλους για να μας στηριξουν αυτο δεν θα μπορεσει να γινει, αν δεν δειξουμε πρωτα εναν στοιχειωδη σεβασμο στον ιδιο μας τον εαυτο. Κ αυτο θα το κανεις πρωτα εσυ σ εσενα, ωστε οι αλλοι να σε ακολουθησουν σ αυτο.

Ευχομαι καλη δυναμη κ καλη αρχη σ αυτη την διαδρομη προς το φως που αναζητας:)

[eimarmenh]

ειμαι ομως ανικανη και αδυναμη να ξεκινησω ολη αυτη τη πορεια προς την βελτιωση του εαυτου μου και τα χανω..δεν εχω δυναμεις....δεν μπορω....θελω ωθηση και δν υπαρχει.Τον κοσμο μεσα απο τα ματια μου τον βλεπω ανουσιο και τους ανθρωπους απομακρους χωρις ιχνος ενδιαφεροντος για μενα.Δεν μπορω μονη μου...προτειμω να μεινω σπιτι μου μονη μου με τον υπολογιστη αγκαλια και με ανθρωπους που δεν γνωριζω αλλα που με ολους αυτους μπορω να μειωνω λιγακι την μοναξια μου....την ανασφαλεια μου για το μελλον για ολα!

[Sofia]

Διαβαζα κατι ομορφο πριν λιγες μερες eimarmenh, και λεω να το γραψω για σενα, για μενα κ οποιον αλλο το χει αναγκη: κουραση ειναι μια κατασταση που χρησιμοποιει το σωμα μας, ο οργανισμος μας ωστε να συντηρηθει και ετσι δεν μενει καθολου ενεργεια η οποια θα περισσεψει και θα λαμψει εξωτερικα. Αρκετα φυσιολογικο, δεν ειναι?:)

Ομως η συντηρη αυτη ειναι μια αναγκαια συνθηκη νομιζω. Αναγκαια, για να δουμε, να νιωθουμε. Ακομα κ αν αυτο που βλεπεις ειναι η αδυναμια σου, ή η ανικανοτητα σου, ειναι σημαντικο να το βλεπεις.

Ξεκινα με το παρον και το μελλον θα ρθει...εχεις κανει μια αρχη. μιλας εδω κ υπάρχουν ανθρωποι που δειχνουν ενδιαφερον σ αυτα που λες.

Τί αλλο θα θελες να κανεις? Εμπιστευεσαι καποιον ανθρωπο στο περιβαλλον σου?

[eimarmenh]

κανεναν.κανεις δεν μπορει να καταλαβει.ποτε δεν μπορεσε κανεις να με καταλαβει.Νομιζουν οτι ειμαι ενας ανωριμος ανθρωπος που ολα αυτα που σας εχω πει δεν εχουν καμια σημασια.ειναι ενα τιποτα.ετσι μου λενε...δεν ξερω τι να κανω?πως να αντιμετωπισω αυτο το χαος που ζω...πως να καταφερω στην ζωη μου να εχω την ευτυχια και την ηρεμια οταν δεν ξερω τι ειναι ολα αυτα.τι ειναι η αγαπη?ποιος μπορει να στην προσφερει χωρις να σε κατηγορησει?χωρις να σε πληγωσει?

[Sofia]

κι ομως μπορει eimarmenh, να σου προσφερει καποιος αγαπη, να σε φροντισει. αλλα χρειαζεται ανοιγμα, συμμετοχη, μοιρασμα κ οχι αποσταση. κ πανω απο ολα εμπιστοσυνη. αλλα, ολα αυτα θελουν χρονο για να χτιστουν. μερα ομως με τη μερα, μπορεις να φτασεις σ ολα αυτα που ονειρευεσαι.

πιστεψε πώς ακομα και στα οσα ασχημα εχεις ζησει κ θυμασαι, υπάρχει το κινητρο κ το εναυσμα να πας παραπερα, καπου καλυτερα. αφηνωνοτας ολα αυτα στο παρελθον, κερδιζοντας μια καλυτερη ζωη. Μεσα απο δικη σου προσπαθεια.

Τελος, επειδη κανεις δεν μπορεσε να σε καταλαβει ως το σημερα, δεν σημαινει πως δεν μπορει να σε καταλαβει κανεις στο σημερα. και αυριο...οπως βλεπεις εδω κανεις δεν σου ειπε πως εισαι ανωριμη. πολλοι εσπευσαν να σε καλωσορισουν κ να μοιραστουν εμπειριες τους μαζι σου. Αυτο ειναι ενα βημα. Να αισθανθεις δλδ, που μπορει (παντα με ενα ρισκο βεβαια) να υπάρχει το καταλληλο περιβαλλον για να ανοιχτεις. Πού μπορει να ακουστεις. Πού μπορει να υπάρχει μεγαλυτερη ισοτιμια στις σχεσεις.

[eimarmenh]

σε ευχαριστω με συγκινησες...με αγγιξες οπως και ολοι σας.και σας ευχαριστω....σας ευχαριστω παρα πολυ....δεν αντεχω να κλαιω μονη μου....δεν αντεχω ολο αυτο.Θελω να φυγω....να ξεφυγω απο τα παντα.να μην εχω παρελθον να μην με ποναει τιποτα.αλλα ολα αυτα δν ξερω πως να τα κανω....θελω να δω εναν ειδικο να με βοηθησει να βγω απο το σκοταδι και να μην ξανα πεσω μεσα σε αυτο.ή και αν πεσω να μπορω να βγω....να λυτρω8ω.Δεν ξερω τι ειναι αυτο που υπαρχει μεσα εκει κοντα στην καρδουλα μας.Νομιζω λεγεται ψυχη.Αν ειναι η ψυχη μου τοτε ποναει....ποναει πολυ και δεν αντεχεται....

[Orion]

Με επιμονη,πειθαρχεία και προσήλωση και αγαπη στον ευατο σου ολα γινονται

[Sofia]

eimarmenh μου, τα ιδια λογια που βγαινουν απο την ψυχη σου, εχουν βγει κ απο την δικη μου. και οχι μονο απο την δικη μου δυστυχως.

Πιστευω πολυ πολυ, πώς οσο μπορουμε να ακουμε την ψυχη μας, μπορουμε να εχουμε το καλυτερο υλικο και τον πιο αξιοπιστο οδηγο γι αυτο που θελουμε να ειμαστε.

Σου ευχομαι να βρεις αυτο που ψαχνεις στην καρδουλα σου, στην ψυχη σου και να του δωσεις το καλυτερο περιβαλλον που θα χρειαστει για να ανθισει. Ο πονος δεν αντεχεται, μα δυστυχως πολλες φορες χρειαζεται για να δουμε ποσο πολυ δεν μας προστατευσαμε στο παρελθον μας.

Σ ευχαριστω και εγω για τα οσα μας λες:)

[Empneustns]

κατα αρχην τα 24 χρονια ειναι πολυ λιγα για να πεις πως πετυχες η αποτυχες.αυτες οι 2 εννοιες ειναι πολυ σχετικες,ειναι αναλογα τι ειναι σημαντικο για σενα καθε φορα.
στις αφηγησεις σου λες παραδεχεσαι πως η συμπεριφορα σου ειναι αυτη που απομακρυνει τον κοσμο απο κοντα σου.
εχεις αναλυσει γιατι συμπεριφερεσαι ετσι;τι σου λειπει;ξερεις πως θα σου αρεζε να συμπεριφερθει ο κοσμος σε σενα.πιστευεις πως εχεις την δυνατοτητα να αλλαξεις προς το καλυτερο;οπως ειναι δικη σου αποφαση να προτιμας να συμπεριφερεσαι με ασχημο τροπο,ετσι ειναι και δικη σου να το αλλαξεις.
εχεις τετοια διαθεση;
πρεπει να παρεις εσυ την αποφαση να φτιαξεις τον εαυτο σου.καταλαβαινω τον πονο σου,καταλαβαινω πως νοιωθεις ασχημα,αλλα τι κανεις για να το αλλαξεις;υπαρχει μια προκληση εξω και απλα προτιμας να μην κανεις τιποτα.Ψαχνεις για στηριγματα αλλα φοβασαι να στηριχτεις σε εσενα.καποια στιγμη ομως πρεπει να το αποφασισεις.
το ερωτημα ειναι πότε θα το αποφασισεις. και εσυ ...

[eimarmenh]

εχω τετοια διαθεση.θελω να αλλαξω.θελω να παω μπροστα αλλα μονη μου δεν μπορω...δεν εχω δυναμη να το κανω αυτο.Δεν ξερω γιατι συμπεριφερομαι ετσι ουτε ξερω πως μπορω να ηρεμησω και να τα δω θετικα τα πραγματα.Πνιγομαι.Θελω ξανα οτι εχασα να το κερδισω αλλα πως...??πια δεν μπορω.

[Sofia]

eimarmeni,

τί εχασες που το θελεις πισω?

[arktos]

eimarmenh, γεια σου.ήθελα να σε ρωτήσω αν παίρνεις ακόμη ουσίες και αν πίνεις αλκοόλ?επίσης να σου πω ότι μπορείς να χάσεις τα κιλά που έχεις πάρει.οπωσδήποτε να επισκεφτείς ειδικό να σε βοηθήσει.( όσο για τη μάνα σου αν δεν ήθελε να γεννήσει << ******* >> να μην έκανε παιδιά!)έχεις σπουδάσει νοσηλεύτρια και είναι σίγουρο πως σύντομα θα βρεις δουλειά.τώρα για τη σχέση που είχες τελευταία, έχω να σου πω, ότι όποιος αγαπάει συγχωρεί.άλλωστε δεν έκανες και τίποτα.επικοινώνησε με τον πρώην σου και ζήτησε σου να βγείτε να μιλήσετε.

[eimarmenh]

Καλησπερα παιδια!
Sofia μου εχω χασει τα παντα ανθρωπους,ευχαριστες καταστασεις και αντι να εχω αυτα εχω μια θλιψη συνεχως στην ψυχουλα μου και δυστηχως πλεον οσο και αν προσπαθω να το αποφυγω φενεται και στο προσωπο μου.Θελω να βρω το χαμογελο μου,την αισιοδοξια και την διαθεση για ζωη που τωρα πια δεν εχω.Θελω ακομα ακομα και τον ανθρωπο που εχασα πισω,αλλα δυστηχως καποιοι ανθρωποι δεν ξερουν να συγχωρουν ή δεν μπορουν να συγχωρησουν και καλα κανουν αν νομιζουν πως ετσι θα ειναι καλυτερα.

Ουσιες παιρνω ακομα οχι βαρια πραγματα αλλα τουλαχιστον με κανουν να φευγω....εστω και για λιγο.Να χανομαι στον κοσμο μου και να μην ποναω.Πινω αλκοολ οχι συνεχεια αλλα ναι.Και οταν πινω καλως ή κακως χανομαι.
Ειπες οτι οποιος αγαπαει συγχωρει θελετε να μαθετε τι απαντηση πηρα?Μονο νεκρος ξανα μαζι σου και ειλικρινα πονεσε αυτο.

Χτες δεν φορεσα μασκα...πονουσα και δεν ηθελα να το καταπιεσω αλλο.Με ειδε η μανα μου προσπαθησε να με ηρεμησει να μου πει πως αφου αυτοι με αγαπανε (οπως λενε) δεν χρειαζομαι τιποτε αλλο.

Τωρα το μονο που θελω ειναι να φυγω να φυγω μακρυα...καπου αγνωστη μεταξυ αγνωστων και να κανω μια νεα αρχη.Ενα νεο κεφαλαιο ζωης.Ολοι μου λενε οτι η φυγη δεν ειναι η λυση αλλα για μενα αυτη τη στιγμη ειναι η μοναδικη λυση που θα με λειτρωση ή ετσι νομιζω.

Βουλιαζω και δεν μπορω να κρατηθω απο πουθενα.Εχασα τα παντα και παω να χασω τωρα πια και το μοναδικο πραγμα που μου απεμεινε....το μυαλο μου.Φωναζω βοηθεια αλλα ειναι σαν να με κλεισανε σε ενα δωματιο 2 επι 2 και ουτε ανασα δεν μπορω να παρω ουτε φως απο πουθενα ουτε ανθρωπος κανενας.

Φοβαμαι.

[Sofia]

Eimarmeni,

μιλάς για ανθρωπους ομως, πώς τους εχασες κ ποιοι ηταν αυτοι? Ρωτάω γιατι στα μηνυματα σου μιλας για ενα καταπιεστικο γονεικο περιβάλλον κ συντροφους. Υπήρχαν φιλοι που τους εχασες?Αν ναι τους απομακρυνες εσυ ή απομακρυνθηκαν αυτοι?Κ κατω απο ποιες συνθηκες?

Σε οτι αφορα τις καταστασεις, αυτες ειναι κυριως στο χερι σου. Μπορεις να δημιουργησεις τις προυποθεσεις ωστε να ρθουν κ αλλες τετοιες καταστασεις.

Σχετικα με τον πρωην σου, νομιζεις οτι αξιζεις αυτη την συμπεριφορα?Το να μην υπάρχει δλδ κανενα περιθωριο διαλογου? Απο οσα μας λες, μαλλον φερεται καπως απολυτα. Αυτο σε κανει να νιωθεις ανετα?

Για μενα, δεν τιθεται θεμα συγχωρεσης αλλα επικοινωνιας κ εμπιστοσυνης. Αυτα υπηρχαν στ αληθεια στη σχεση σας?

[eimarmenh]

Καλημερα παιδια!
Sofia μου,πραγματι μιλαω για ανθρωπους που εχασα ή που πιστευα οτι υπηρχαν ενω ουσιαστηκα ποτε δεν εγινε αυτο.Θυμαμαι ολα μου τα χρονια να προσπαθω να κανω παρεες-φιλες-φιλους και να αγαπιεμαι πραγμα ομως που δυστηχως ποτε δεν καταφερα να κανω.Ποτε δεν απεκτησα αυτο που λενε κολλητη φιλη ή εστω μια-εναν φιλο που να ειναι διπλα μου στα καλα και στα ασχημα.Με εναν μαγικο τροπο οποτε υπηρχαν δυσκολιες στη ζωη μου εξαφανιζονταν ολοι και εμενα μονη μου.Λαθη δικα μου-λαθη των αλλων ποτε δεν καταλαβα....απλα ενιωθα παντα εγω η ενοχη και πως απο εμενα προερχεται ολο αυτο.Καποιους ανθρωπους τους απομακρυνα-καποιοι απομακρυνθηκαν.Παντα ζηλια και κακια στις σχεσεις μου αλλα χωρις να ξερω ποτε το γιατι.Δυο κοπελες που καποτε ειχα φιλες,σε διαφορετικες χρονικες περιοδος,χωρις δισταγμο κανεναν,εμπλεξαν με παλικαρια που μπορει εκεινη τη στιγμη να ειχα σχεση μαζι τους.Πληγωνομουν και ομως συνεχιζα.Δεν ημουν ποτε καλη παρεα και το ξερω.Ουτε και τωρα ειμαι.Δεν ειμαι αυτο που λενε η ψυχη της παρεας...
Ποτε δεν απεκτησα \"παρεα\"....παντα εγω με καμια φιλη μου ακομα και αυτο ειναι ολο.

Σχετικα με τον πρωην μου πιστευω πως πραγματικα δεν αξιζει ολη αυτη η συμπεριφορα αλλα δυστηχως ειμαι αδυναμη να το αντιμετωπισω...ειλικρινα.Δε ν ξερω τι γινεται και καθε που βραδιαζει ειναι σαν να ξυπνανε οι δρακοι και εκει αρχιζουν τα δυσκολα.Οταν ειχαμε μιλησει σκεφτηκε πραγματικα να ξανα προσπαθησουμε αλλα μετα απο μια μερα τελος οριστικο γιατι ειπε οτι θα τον κοροιδευαν και δεν θα ειχα ησυχη συνειδηση.
Στη σχεση μας πραγματικα δεν υπηρχε ουτε εμπιστοσυνη ουτε και επικοινωνια λογω του απολυτου που καλα καταλαβες.Εμπιστοσυνη του ειχα απειρη....δεν εχω μαθει να ζηλευω ιδιαιτερα και δεν ξερω αληθεια αν ειναι καλο η οχι αυτο.Εβγαινε με την κολλητη του,πηγαινε σε μπαρακια,σπιτι της για υπνο αλλα ποτε μα ποτε δεν του ειπα μια κουβεντα γιατι νομιζα και νομιζω οτι τιποτα κακο δεν γινοταν.Αντιθετα,απο την πρωτη μερα που ξεκινησαμε μιλουσε για μενα σαν να ειμαι καμια στερημενη και με την πρωτη ευκαιρια θα του την εκανα.Δεν ξερω...χαμενα τα χω....τοσα πολλα στο μυαλο μου και νομιζω καποια στιγμη θα εκραγω...θα σπασει το κεφαλι μου απο τις σκεψεις...Γυριζει το μυαλο μου.Τις μοναδικες ωρες που ειμαι ηρεμη,που ονειρευομαι πραγματικα ειναι οταν κοιμαμαι....και θελω πολυ να κοιμαμαι.Συνεχεια.
Πηρα αποφαση να φυγω απο την πολη μου δεν μπορω να μεινω εδω αλλο ειλικρινα...καθε μερα που περναει πεφτω ολοενα και περισσοτερο.Μιλαω στον εαυτο μου.Προσπαθω να με ηρεμησω αλλα ματαια ολα....