Θέλω να κάνω καινούργια αρχή στην ζωή μου

[FairyInBoots]

Είχα κι εγώ τις ανάλογες εμπειρίες μου με φίλες, για να μη νομίζεις ότι είσαι ο μόνος. Η \"για ένα φεγγάρι κολλητή μου\", την οποία είχα σε μεγάλη εκτίμηση, έκανε παρέα μαζί μου μόνο και μόνο για να έχει ένα άτομο να βγαίνει μαζί του, επειδή δεν είχε άλλες κοπέλες φίλες κι επειδή ακούγαμε ίδια μουσική. Επίσης, πάντα με κατέκρινε επειδή ήμουν κοινωνική και πιο εκδηλωτική, πιο χαρούμενος άνθρωπος από αυτήν, γεγονός το οποίο αυτή ως σοβαρή και μετρημένη το μετέφραζε σε χαζοχαρά και έκθεση και θεωρούσε πώς την κάνω ρεζίλι. Αυτά τα συνειδητοποίησα προς τα τέλη της σχέσης μας. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε όταν έμαθα από δύο κοινές μας φίλες ότι με έθαβε πίσω από την πλάτη μου, λέγοντας πράγματα είτε εντελώς αναληθή, είτε με μια δόση αλήθειας, που όμως ποτέ της δεν είχε συζητήσει μαζί μου για να καταλάβω ότι την ενοχλούν. Όταν το συζήτησα μαζί της, μου επιτέθηκε ρίχνοντας το φταίξιμο σ εμένα που δεν ήμουν αρκετά καλή για την παρέα της, έβγαλε ψεύτρα τη μία κοινή μας φίλη (μόνο αυτήν ανέφερα) και καταλήξαμε να το διαλύσουμε.

Και στη σχολή που σπούδασα, έκανα μια μεγάλη παρέα, ήμασταν 8 άτομα, επί ένα χρόνο ήμασταν μέρα- νύχτα όλοι μαζί. Έβαλα και μια άλλη φίλη μου στην παρέα. Περνούσαμε τέλεια, μέχρι που ομολόγησα στη φίλη μου ότι μου αρέσει πολύ ένα παιδί από την παρέα. Από εκείνη τη στιγμή, παρόλο που η κοπέλα είχε σχέση και μάλιστα δήλωνε τρελά ερωτευμένη, βάλθηκε να του την πέφτει. Όποτε τη ρωτούσα γιατί το κάνει, μου απαντούσε πώς αυτή έτσι φέρεται στα αγόρια φίλους της και πώς είμαι υπερβολική. Τελικά η υπόλοιπη παρέα κάποια στιγμή μας πήρε χαμπάρι, βαρέθηκε τα πεσίματα αυτηνής και την δική μου απεγνωσμένη προσπάθεια να κερδίσω το ενδιαφέρον του τύπου που μου άρεσε και σταματήσανε να μας ενημερώνουνε όταν βγαίνανε έξω. Βρήκανε και δυο άλλες κοπελίτσες και μας αντικαταστήσανε κι όλα εντάξει. Φυσικά μετά από λίγο καιρό ξέκοψα και με την άλλη. Έμεινα χωρίς φίλες για σχεδόν ένα χρόνο, σε μία ξένη πόλη.


Απ\' ότι βλέπεις, αυτά λίγο πολύ συμβαίνουν σε όλους και είναι φυσιολογικά σε αυτές τις ηλικίες. Τώρα έχω δύο πολύ καλές φίλες και αρκετές καλές παρέες, μέχρι να φτάσω εδώ όμως πέρασα πάρα πολλές αποτυχημένες φιλίες και παρέες, πολύ μοναξιά και σκέψεις \"τι δεν κάνω σωστά, γιατί με εκμεταλλεύονται όλοι/ μου φέρονται άσχημα/ δε με αποδέχονται\". Γιατί όπως θα έχεις καταλάβει, το δικό μου προσωπικό πρόβλημα είναι η απεγνωσμένη και αποτυχημένη μου προσπάθεια για αποδοχή από τους άλλους. Γύρω από αυτό γυρνούσανε όλες οι αποτυχημένες μου σχέσεις, φιλικές και ερωτικές. Εμπλουτισμένες και με άλλα στοιχεία, αλλά αυτό ήταν το βασικό, όντας παιδί χωρισμένων γονιών, το οποίο έχει δεχτεί ως επίσημη εκδοχή ότι ο πατέρας άφησε την οικογένεια για μια άλλη γυναίκα. Ανεπτυγμένο το αίσθημα ότι με απέρριψε κι εμένα προσωπικά, ότι δεν ήμουν αρκετή για να μείνει. Τώρα ξέρω πώς δεν είχε να κάνει με εμένα, πώς ο πατέρας μου με αγαπάει κι εμένα και τον αδερφό μου και πώς αντί να αποζητώ την αποδοχή των άλλων πρέπει να αποδεχτώ και να αγαπήσω εγώ τον εαυτό μου.

[FairyInBoots]

Γιατί σου τα λέω όλα αυτά, κι ενώ μιλάμε για το δικό σου θέμα ξαφνικά κάνω μια τεράστια παρένθεση για τον εαυτό μου; Γιατί νομίζω πώς καμιά φορά το να δούμε μια αντίστοιχη εμπειρία κάποιου άλλου, μας βοηθάει να δούμε και τη δική μας λίγο πιο αναλυτικά και αποστασιοποιημένα και σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό πώς όταν συνειδητοποιούμε πώς δεν είμαστε οι μόνοι που περνάμε κάτι, ο πόνος απαλύνεται.

Πίσω σ\' εσένα όμως: Κατά τη γνώμη μου, το θέμα ξεκινάει πολύ πριν γνωρίσεις τα συγκεκριμένα άτομα, όσο κι αν εσύ θεωρείς πώς αυτοί είναι το πρόβλημά σου.

Από αυτά που γράφεις έχω κάνει τις εξής παρατηρήσεις, για τις οποίες θα ήθελα κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες (Εφόσον θέλεις να τις δώσεις!!):

- Στο πρώτο σου post αναφέρεις πώς σε μεγάλωσε η γιαγιά σου. Σε γονείς δεν αναφέρεσαι, παρά μόνο πολύ αργότερα (για την ακρίβεια δε μιλάς καν για γονείς, αλλά για \"δικούς σου\". Πρόκειται για γονείς ή για άλλους συγγενείς, κι αυτό εντελώς τυχαία και με αφορμή το ότι σου φέρονται σαν να είσαι ανήλικος.
Θα ήθελα, αν το θέλεις κι εσύ, να μου αναφέρεις κάποιες λεπτομέρειες για τη σχέση σου με τους γονείς σου, τη γιαγιά σου και όποιους άλλους συγγενείς σου ήταν αρκετά κοντινοί σου ώστε να μπορούν να σε επηρεάσουν.
- Επίσης, οι δικοί σου πώς αντέδρασαν στην επιλογή σου να αφήσεις τη σχολή και να πας σε ΙΕΚ; Δε σε ρωτήσανε για τους λόγους; Γενικότερα, μου δίνεις την εντύπωση ότι όλες τις αποφάσεις μέχρι τώρα τις έχεις πάρει μόνος σου, χωρίς να υπάρξει συζήτηση με κάποιον άλλο.
- Το θέμα του ΙΕΚ σε ενδιαφέρει σαν επαγγελματικός προσανατολισμός; Αν ναι, γιατί δεν ψάχνεις μια δουλειά σχετική με το θέμα; Έτσι θα νοιώσεις πιο αυτάρκης, θα αποκτήσεις σταδιακά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πίστη στον εαυτό σου και επιπλέον στο χώρο εργασίας σου θα κάνεις καινούριες γνωριμίες και φιλίες.



Σχετικά με την πρώτη σου παρέα όμως, υπάρχει και κάτι άλλο που μου φάνηκε σημαντικό. Ακόμα και πριν διακόψετε, μόνο εσύ έδειχνες σημάδια ενδιαφέροντος, εσύ έπαιρνες τηλέφωνο, εσύ κανόνιζες. Σαν να ζητούσες την αποδοχή τους και αυτοί να σε δεχότανε μόνο επειδή έκανες εσύ κινήσεις. Τα θεμέλια αυτής της φιλίας ήταν από την αρχή σάπια.

Στις μελλοντικές σου φιλίες, πιστεύω πώς θα πρέπει να προσέχεις να μη βάζεις τα ίδια θεμέλια. Μια υγιής φιλία \"χτίζεται\" πάνω σε ισότιμο ενδιαφέρον από όλα τα μέλη της, κι όχι από συνεχή και μονομερή προσπάθεια του ενός. Αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για τη φιλία σου, μην επιμένεις και χάνεις άσκοπα τον χρόνο σου. Προχώρα και θα βρεις κάποιον ή κάποιους που θα ενδιαφέρονται. Αγάπα τον εαυτό σου, εκτίμησέ τον, κάνε πράγματα για εσένα (ένα χόμπυ ίσως, μια δημιουργική απασχόληση, ένας τρόπος να βγάλεις τα συναισθήματά σου, π.χ. ημερολόγιο/ μουσική/ ποίηση/ ότι άλλο σε εκφράζει) και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.

Από προσωπική πείρα έχω παρατηρήσει πώς όταν κυνηγάμε κάτι απεγνωσμένα, πάντα μας ξεγλιστράει από τα χέρια σαν το χέλι. Όταν κοιτάξουμε όμως τον εαυτό μας και τα βαθύτερα αίτια των συμπεριφορών και των \"θέλω\" μας, κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε κι όχι σε αυτό που νομίζουμε πως θέλουμε.

[FairyInBoots]

Originally posted by Asterix
Βέβαια,από την άλλη έχω αρχίσει να συνηθίζω μέσα στο σπίτι.Η μοναξία πιστεύω ότι με ωρίμασε βέβαια.Διαβάζω πολλά βιβλία,βλέπω πολύ τηλεόραση,ακούω πιο έντεχνη μουσική,πιστεύω ότι μου έκανε καλό.\'Ισως,πρίν από 3,5 χρόνια να έβλεπα τα πράγματα πιο παιδικά.Τώρα,θεωρώ οτί ωρίμασα.

Πέρυσι,λοιπόν πήγα σε ένα κέντρο και βλέπω μία ψυχολόγο μία φορά κάθε εβδομάδα.Έχω αυτοαναλύσει τον εαυτό μου,τα λάθη που έκανα και ίσως να μην τα έκανα ποτέ τώρα.Το κακό όμως έγινε.

Καταρχήν πιστεύω πως η ψυχανάλυση δεν τελειώνει έτσι γρήγορα και εύκολα και υπάρχουν απίστευτα πολλά πράγματα που μπορεί να ανακαλύψει κανείς για τη ψυχολογία του. Ούτε η ωριμότητα είναι κάτι που κατακτιέται τόσο εύκολα. Σίγουρα κάθε μέρα ωριμάζουμε περισσότερο σε σχέση με την προηγούμενη, αλλά και τα δύο είναι διαδικασίες χωρίς τέλος για μένα.

Επιπλέον, συμφωνώ πως ότι έγινε δεν αλλάζει, και δεν έχει νόημα να κατηγορείς τον εαυτό σου ή να του βρίσκεις λάθη που έκανε στο παρελθόν. Το θέμα είναι να κάνεις μια καινούρια αρχή, όπως θέλεις κι εσύ, αλλά να την κάνεις σωστά. Βάζοντας τα σωστά θεμέλια, δηλαδή αγάπη, αποδοχή και σεβασμό του εαυτού σου χωρίς όρια, χωρίς προϋποθέσεις.

Και πάνω από όλα, χωρίς αυτοσκοπούς. Βγάλε από το μυαλό σου πως πρέπει να βρεις φίλους και βάλε πως πρέπει να φροντίσεις τον Asterix, να κάνεις πράγματα γι αυτόν, να βρεις μια δουλειά, ενασχολήσεις που σου αρέσουν. Μέσα από αυτά θα έρθουν και οι γνωριμίες και οι φιλίες, αλλά έχε υπόψιν σου ότι οι άνθρωποι όταν καταλαβαίνουν πως πιέζονται ή πως κάποιος εξαρτάται από αυτούς, συνήθως έχουν την τάση να εξαφανίζονται.

[Θεοφανία]

Originally posted by FairyInBoots

Επιπλέον, συμφωνώ πως ότι έγινε δεν αλλάζει, και δεν έχει νόημα να κατηγορείς τον εαυτό σου ή να του βρίσκεις λάθη που έκανε στο παρελθόν. Το θέμα είναι να κάνεις μια καινούρια αρχή, όπως θέλεις κι εσύ, αλλά να την κάνεις σωστά. Βάζοντας τα σωστά θεμέλια, δηλαδή αγάπη, αποδοχή και σεβασμό του εαυτού σου χωρίς όρια, χωρίς προϋποθέσεις.

Μου άρεσε πολύ αυτο το κμμάτι. Έτσι είναι.
Πολλές φορες μας ρίχνουν επιλογές του παρελθόντος και δεν βρίσκουμε τη δύναμη να πάμε μπροστά από φόβο πως θα χρεωθούμε αλλη μια αποτυχία.
Το κλειδί όμως είναι να χρεωνόμαστε και καμιά επιτυχία, (εστω μικρή), ώστε να παίρνουμε δύναμη και να μην λιμνάζουμε περιμένοντας να φύγει ο Κρόνος απ το ζώδιο και να δούμε καμιά άσπρη μέρα.

[Paolo_1]

Πώς να την κάνει την καινούρια αρχή όμως αν κάθεται συνεχώς μέσα στο σπίτι;Αν δεν κινηθεί ο ίδιος,δεν γίνεται τίποτα.Κι επειδή λέει ότι έχει βολευτεί σ\'αυτήν την κατάσταση,μου φαίνεται κομματάκι δύσκολο να βρει ένα κίνητρο για να ξεφύγει.

Και θέλω να πω και κάτι άλλο:είναι πολύ άδικο για κάποιους να στερούνται κάποια σημαντικότατα πράγματα σε νεαρή ηλικία(σχέσεις,φιλίες).Πιστ εύω ότι αν αυτοί οι τομείς της ζωής του πήγαιναν καλά,ούτε από ψυχολόγους θα είχε ανάγκη,ούτε στεναχώριες θα είχε.

[Winston_man]

Originally posted by Asterix
Φίλε arkto δεν επικοινωνώ μαζί του διότι χάσαμε κάθε επικοινωνία...Δεν έχω πλέον ούτε το κινητό του,ούτε τίποτα...Και όσο να\'ναι 3 χρόνια μετά,είναι λίγο άκαιρο να τον βρω...Και εντάξει δεν του φέρθηκα και με τον καλύτερο τρόπο,απλά τον πήρε και αυτόν η μπάλλα,τότε...

Μεσω facebook βρηκα/επικοινωνησα με ατομα που ειχα να δω 13 χρονια απο το γυμνασιο δηλαδη. Καθολου ακαιρο δεν ειναι να τον βρεις. Αν θες φυσικά.

[Asterix]

Καταρχάς,θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την βοηθειά σας.Έχουμε και λέμε τώρα...Θα συμφωνήσω με τον Paolo και με αυτό που γράφει ότι για να κάνω καινούργια αρχή πρέπει να \'\'ξεβολευτώ\'\' από το σπίτι και ότι είναι αλήθεια ότι έχω βολευτεί μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού,αλλά ξέρω ότι για να προχωρήσω πρέπει σιγά-σιγά να αλλάξω τρόπο ζωής και συνήθειες...Επίσης,θα πω ότι φυσικά και δεν μού αρέσει να τρέχω σε ψυχολόγους και να χαίρονται την ζωή άλλα συγνώμη για την έκφραση ζώα που κυκλοφορούν στην κοινωνία,αλλά από την άλλη το πιστεύω ακράδαντα αυτό που λέω ότι περνάω μία δυσκολία η οποία με έκανε ωριμότερο και δυνατότερο...Fairy in boots,σε αυτά που ρωτάς τώρα...1]Όταν εννοώ ότι με μεγάλωσε η γιαγιά μου που αναφέρω ότι πέθανε πρίν από 3 χρόνια εννοώ ότι επειδή και οι 2 οι γονείς δουλεύανε στην ουσία αυτή με μεγάλωσε με την έννοια ότι ήτανε πολλές ώρες μέσα στο σπίτι και όσο να\'ναι στεναχωρήθηκα,διότι είμασταν πολύ κοντά και τον τελευταίο 1,5 χρόνο πρίν πεθάνει ζούσε μαζί μας λόγω του ότι ήτανε άρρωστη...Με τους γονείς μου τώρα...Επειδή ήμουνα το πρώτο παιδί είχα μία τελείως διαφορετική αντιμετώπιση...Έναν πατέρα να με χτυπάει όποτε έιχε νεύρα μέχρι και να ξεσπάει πάνω μου,βέβαια πρίν χρόνια αυτό,μία μάνα να τον δικαιολογεί συνέχεια,μια γιαγιά μου με έναν πατέρα μου να τσακώνονται συνέχεια επειδή δεν χώνευε ο ένας τον άλλον και 2 γονείς να με πιέζουν ότι εάν δεν περάσεις στο πανεπιστήμιο θα έρθει η συντέλεια του κόσμου...Με πιέζανε πιο πολύ γενικά...2 υποσημειώσεις πάνω σε αυτό...α]Βλέπω τι αντιμετώπιση έχει τώρα ο αδερφός μου,τον έχουν πολύ πιο ελεύθερο(είναι 6 χρόνια μικρότερος)και β] τον πατέρα μου τον συγχώρεσα για ότι μου έκανε πλέον γιατί έκανε κάποια λάθη που μπορεί να με επηρρέασαν και στην συνέχεια,οι σχέσεις μας είναι μία χαρά τώρα...2]Με τους γονείς μου συζήτησα το γεγονός να πάω στο ΙΕΚ,απλά τούς είπα ότι η σχολή που είμαι τώρα δεν με καλύπτει και ότι θέλω να πάω αλλού...Δεν τούς είπα ξέρετε κάτι θέλω να σταματήσω αυτήν την σχολή και να πάω σε μία άλλη μπάς και κάνω καινούργιους φίλους...Θα ήτανε και γελοίο αυτό...Μόνο εγώ τον ήξερα τον λόγο...Και εκ των υστέρων αποδείχθηκε τελείως λανθασμένη επιλογή...3]Το επάγγελμα το οποίο έχω σπουδάσει δεν έχω πρόβλημα να το πω έχει σχέση με την δημοσιογραφία και μου έχει μείνει 1,5 μάθημα που χρωστάω και αυτό το δίνω τον Φλεβάρη...Το συγκεκριμένο επάγγελμα ας μην κρυβόμαστε πρέπει να έχεις \'\'άκρες\'\' για να προχωρήσεις...Περιμένω να πάρω το \'\'χαρτί\'\' και μετά θα δω τι θα κάνω...Άλλα ούτως ή άλλως η δουλειά με μάρανε εμένα τώρα έτσι όπως είμαι...Αν δεν λύσω πρώτα τα προβλήματα με τον εαυτό μου πώς θα προχωρήσω...Για να κλείσω και περιμένω και άλλες γνώμες σας...Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα...Ό,τι έγινε-έγινε...Θεωρώ ότι όπως έχω πει, γιατί τώρα εξιστόρησα πολύ παλιά γεγονότα και επειδή μου το έχει γυρίσει σε αγοραφοβία,ότι το πρόβλημά μου είναι άλλο αυτήν την στιγμή όσο γελοίο και να ακούγεται...Ίσως και να μην είναι αυτός ο λόγος που δεν πολυβγαίνω από το σπίτι και μού έχει γίνει έμμονη ιδέα όμως ότι επειδή δεν βγαίνω στην περιοχή μου πλέον[σιγά την περιοχή δηλαδή] και ότι θα δω άτομα από το παρελθόν,γενικότερα παλιούς μου συμμαθητές και ότι θα με κοιτάξουνε περίεργα ή θα μού πούνε πού χάθηκες και θα με κοιτάξουνε περίεργα και ότι θα με σχολιάσουνε αρνητικά...Δεν ξέρω εάν είναι από τύψεις αυτό ή κάτι άλλο...Μού έχει τύχει να έχω χαιρετήσει μία γυναίκα η οποία μένει δύο ορόφους πάνω από εμένα στον δρόμο και επειδή είχε χρόνια να με δει να μην με γνωρίσει και να αισθανθώ μετά πολύ άσχημα...Και όταν εννοώ να μην με γνωρίσει,έχω αλλάξει όσο να\'ναι μέσα σε 4 χρόνια...Αλλιώς ήμουνα στα 18 και αλλιώς είμαι σχεδόν στα 22...Μπορεί να είναι όλα μέσα στο μυαλό μου δεν ξέρω...Γι\'αυτό,θέλω κιόλας να πάω σε κάποιον ειδικό που να κάνει την λεγόμενη γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία για να μπορέσω να \'\'απελευθερωθώ\'\' από αυτό το πράγμα,γιατί μετά πιστεύω ότι θα \'\'απελευθερωθώ\'\' γενικώς...Και γενικά είμαι αποφασισμένος για όλα πλεόν...Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ...

[DissolvedGirl]

Γεια σου Asterix! Να σου πω και εγώ την άποψη μου;

Originally posted by Asterix
...ενώ οι πιο κλειστοί χαρακτήρες δεν είναι τόσο αρεστοί γενικά

Οι πιο κλειστοί χαρακτήρες βεβαίως και δεν είναι πλειοψηφικά αρεστοί, διότι για να θέσεις τις βάσεις μιας σωστής φιλιας οφείλεις να βρείς ομοιότητες που να σε φέρνουν πιο κοντά με τους άλλους, και το να είσαι κλειστός όχι μονο δυσκολεύει την εύρεση κοινού πατήματος αλλα δίνει την εντύπωση ότι δεν νοιάζεσαι και τόσο. Ο κάθε ένας αισθάνεται περισσότερο η λιγότερο άβολα όταν ανοίγεται, αλλα η θέληση να ανοιχτής πρέπει να είναι εκεί, για να μην αναφέρω ότι που και που ακούς και την αντίληψη ότι, αν το παίξεις \"κλειστός και δύσκολος\" ιντριγκαρεις τον άλλον περισσότερο και \"κολλάει\" μαζί σου για να σε καταφέρει να ανοιχτεις. Δυστυχώς αυτά είναι σαχλά παιχνιδάκια που οδηγούν τις περισσότερες φορες σε φοβερή αποτυχία. Με την πληθώρα προσφοράς και ανάγκης για φιλια που υπάρχει στον κόσμο πλέον, και με δεδομένο το ότι η πρώτη εντύπωση παίζει μεγάλο ρολο, οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια παρέα δεν θα σπαταλήσουν χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να έρθουν πιο κοντά σε κάποιον που δεν θέλει να ανοιχτεί. Υπάρχουν τόσοι άλλοι γύρω πολύ πιο κοινωνικοί και ευχάριστοι -και ανάμεσα σε αυτούς, μερικοί πραγματικά ενδιαφέροντες χαρακτήρες- για να καλύψουν τα κενά τους χωρίς να πρέπει να παλέψουν για να \"κερδίσουν\" τον κλειστό χαρακτήρα. Δεν σου λέω βεβαια \"βγάλ\'τα όλα στη φορα\" διότι και η υπερπροσφορά οδηγεί σε κορεσμό, αλλα από το να είσαι σιωπηλός και να αποφεύγεις να δείξεις τι πραγματικά έχεις μέσα σου, μειώνεις τις πιθανότητες να βρείς κάποιον να το εκτιμήσει.

Originally posted by Asterix
Μού λένε πρέπει να πας να αγοράσεις ρούχα,επειδή έρχονται γιορτές λες κι πρόκειται να πάω πουθενά ας πούμε...

...δεν θα είναι τραγικό όμως, να σου βγει μια απίθανη ευκαιρία να περάσεις καλά, και να μην μπορείς να παρευρεθείς επειδή δεν αισθάνεσαι ότι έχεις τα κατάλληλα ρούχα; Καλομελέτα και έρχεται λέει ο λαός μας, και δεν έχει πάντα άδικο. Εσου εσύ έτοιμος. Ευκαιρία είναι όταν η τύχη συναντά την προετοιμασία...

Originally posted by Paolo_1
Πώς να την κάνει την καινούρια αρχή όμως αν κάθεται συνεχώς μέσα στο σπίτι;

Να καλέσει άτομα στο σπίτι του ένα απόγευμα! Να πάρει ένα καλο DVD, να κατεβάσει καμια καλή σειρά, να αγοράσει κανένα τρελό επιτραπέζιο, και να καλέσει άτομα στο σπίτι του. Έτσι και αλλιώς, υποτίθεται ότι είναι χειμώνας και ο καιρός είναι ακόμα κρύος για εξωτερικές δραστηριότητες, οποτε αποφεύγει και τον κίνδυνο να τον περάσουν για περίεργο. Με αυτόν τον τρόπο, και θα ανοιχτεί στον περίγυρο του, και δεν θα αισθάνεται άβολα αφού θα είναι στο δικό του περιβάλλον.

Originally posted by Asterix
Άλλα ούτως ή άλλως η δουλειά με μάρανε εμένα τώρα έτσι όπως είμαι...

Καλε μου Asterix, η εργασία είναι ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες κοινωνικοποίησης. Πρώτον και καλυτερoν, κανεις κάτι παραγωγικό με τον χρόνο σου αντί να κάθεσαι μέσα στο σπίτι και να περνάνε οι μέρες χωρίς να αλλάζει τίποτα μεταξύ τους, σε σημείο να μην ξεχωρίζεις καν τη μια μέρα από την άλλη. Δεύτερον, αμείβεσαι κάθε μηνα για την εργασία σου, κάτι που λειτουργεί ψυχολογικά ως \"έπαθλο\" για τον χρόνο και την προσπάθεια που επένδυσες όλον τον μηνα. Τρίτον, γνωρίζεις καινούριους ανθρώπους σε καινούριο χώρο, το οποιο όπως και να το δεις είναι μια αλλαγή, και οι πιθανότητες λένε ότι κάποιος από το εργασιακό σου περιβάλλον θα σου κάνει \"κλικ\" είτε φιλικά είτε ρομαντικά. Τέλος, ακόμα και αν δεν σου αρέσει η δουλειά που θα βρείς, θα μετρήσει υπέρ σου ως προϋπηρεσία αν θελήσεις να κυνηγήσεις κάτι που να σου ταιριάζει περισσότερο. Τι εννοείς \"έτσι όπως είσαι εσύ τώρα\"; ΤΩΡΑ είναι που \"χρειάζεσαι\" μια εργασία/ασχολία περισσότερο...

Originally posted by Asterix ...θα δω άτομα από το παρελθόν,γενικότερα παλιούς μου συμμαθητές και ότι θα με κοιτάξουνε περίεργα ή θα μού πούνε πού χάθηκες και θα με κοιτάξουνε περίεργα και ότι θα με σχολιάσουνε αρνητικά...

Ερώτηση: τι σε σταματάει από το να τους ρωτήσεις εσύ πρώτος \"τι έγινε ρε παιδιά χαθήκαμε, που βρίσκεστε τώρα\"; Η μήπως νομίζεις ότι εσύ είσαι ο μονος που \"χάθηκε\" από την σχολική κοινωνία; Όπως και εσύ, οι περισσότεροι πρώην συμμαθητές σου έκαναν άλλες παρέες στο πανεπιστήμιο, άλλοι έπηξαν στη δουλειά, άλλοι κόλλησαν με έρωτες, άλλοι έφυγαν εκτος πόλης, άλλοι πέρασαν δυσκολίες... Δεν θα σε κοιτάξει κανεις περίεργα, διότι αυτό συμβαίνει μετά το σχολειό, όλοι χάνονται σε καινούριες εμπειρίες, και οι περίεργοι είναι αυτοί που εξακολουθούν να βρίσκονται τριγύρω, διότι σημαίνει ότι φοβούνται η αισθάνονται τόσο άβολα που δεν μπορούν να ξεκολλήσουν από το παρελθόν τους και να προχωρήσουν μπροστά σε καινούριες καταστάσεις.

[Winston_man]

Αστεριξ εχεις σκεφτει καθολου την Ομαδικη ψυχοθεραπεια? Ίσως ειναι πολυ καλο βημα για αρχή.

[Paolo_1]

Από τα 18 ως τα 22 που λες ότι έχεις αλλάξει,έκανες καθόλου παρέες και φίλους,εκτός από τους παιδικούς;Θέλω να πω έχεις κανέναν άνθρωπο για να μιλάς και να βγαίνεις ή είσαι μόνο σπίτι-σχολή-σπίτι;Ξέρεις,ακόμα και μόνο έναν φίλο να έχεις,είναι πολύ σημαντικός για την ψυχική σου κατάσταση.

Από αυτά που γράφεις πάντως μου φαίνεται ότι πάσχεις από κομπλεξ κατωτερότητας.Νομίζεις δηλαδή ότι όλοι οι άλλοι είναι καλύτεροι από σένα κι εσύ είσαι η τελευταία τρύπα του ζουρνά.Δεν είναι έτσι όμως.Να σκέφτεσαι ότι τα ίδια σκατά είναι όλοι τους.Πολλοί άνθρωποι το παίζουν άνετοι και υπεράνω,προσπαθώντας έτσι να καλύψουν την δική τους κατωτερότητα και τα κομπλεξ τους.Προσπάθησε να σκέφτεσαι \'δε γαμ....στε,αυτός είμαι,αυτά τα καλά και τα κακά έχω και σ\'όποιον αρέσω\'.Οι παλιοί σου φίλοι δηλαδή δεν έχουν μειονεκτήματα,όλοι τέλειοι είναι;

[Asterix]

Αυτό που είπες dissolved girl για το ότι αυτοί που δεν προχωράνε την ζωή τους φοβούνται να δημιουργήσουν καινούργιες καταστάσεις και εμπειρίες ήδη με έχει κάνει να αισθάνομαι καλύτερα και έχεις απόλυτο δίκιο...Winston man,η ψυχολόγος που πάω τώρα μου έχει προτείνει να μπω σε ομάδα,αλλά θεωρώ ότι δεν θα μου χρησιμεύσει σε τίποτα το συγκεκριμένο...Paolo,θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό που λες ότι έχω κόμπλεξ κατωτερότητας δυστυχώς και αυτό το είχα από πολύ μικρός...

[John11]

Originally posted by Asterix
και μόνο το τρίτο παλληκάρι μου φερότανε σωστά. Αποφάσισα λοιπόν να διακόψω μαζί τους,διότι θεώρησα αυτοί δεν ήτανε φίλοι.Μετάνιωσα μόνο για το τρίτο άτομο,ήτανε ο μόνος εντάξει απέναντί μου.

Διάβασα προσεκτικά όλο το αρχικό μήνυμα. Δεν διάβασα καμμιά άλλη απάντηση ούτε δική σου ούτε άλλων. Αφού με αυτά που γράφεις έχω μια καλή \"εικόνα\". Κατ\' αρχή, σωστά κάνεις. Ξεκινάς ανάποδα, δεν ψάχνεις το καλό, αποφεύγεις το κακό.
Αλλά σ\' αυτό το μετάνιωσα, δώσε σημασία. Δεν αρκεί να μετανιώνουμε για κάτι, καλό είναι και να το διορθώνουμε. Με δυσκολία; Ίσως. Προτείνω να το κάνεις, εφόσον έτσι αισθάνεσαι.

συνειδητοποίησα οτι δεν θα έκανα ποτέ παρέα μαζί τους.
όλοι κοιτάζανε την πάρτη τους και τον εαυτούλη τους.

Δώσε προσοχή σ\' αυτό, και δες καθαρά τι άνθρωποι ήταν.

Πέρασα σε μία σχολή όπου εκεί πέρα στην αρχή έκανα μία πολύ ωραία παρέα.Γνωριζόμασταν μόνο λίγους μήνες και δέσαμε αμέσως.Με παίρνανε τηλέφωνο,καμία σχέση με το σχολείο δηλαδή.Και είμασταν και μεγάλη παρέα.Αλλά,μετά από λίγο καιρό τσακωθήκαμε μεταξύ μας,όλοι με όλους βασικά για παιδιάστικα πράγματα και η παρέα \"έσπασε\".Εγώ πήγα με άλλους 2 και οι υπόλοιποι όλοι μαζί.Και η χρονιά πέρασε οι μισοί να μην μιλάνε στους άλλους μισούς.

Kαι σ\' αυτή την περίπτωση, κάνε τις δικές σου επιλεγές. Σκέψου προσεκτικά, και προσέγγισε πάλι όσους θεωρείς ότι είναι κατάλληλοι για σένα. Άσχετα με τις διάφορες σχέσεις μεταξύ τους, εσύ δες αν γίνεται να υπάρξει κάποια σχέση με εσένα και κάποιους άλλους (μπορεί και καμμία).

Άρχισα να βγαίνω από το σπίτι μόνο και μόνο για να πηγαίνω στην σχολή μου,που και εκεί τίποτα δεν ήτανε όπως παλιά.Στην συνέχεια,έκανα μία ακατανόητη επιλογή.Σταμάτησα την σχολή όπου είχα περάσει και αποφάσισα να πάω σε ενα ΙΕΚ για να κάνω φίλους,μίας και στην προηγούμε σχολή δεν άντεχα να μην μιλάνε οι μισοί στους άλλους μισούς.Ξέρω ότι είναι ακατανόητο να σταματάς μία σχολή για να πας σε μία άλλη για να κάνεις φίλους,αλλά το έκανα.

Προσωπικά σε εμένα δεν φαίνεται ακατανόητη η επιλογή.

Μέσα σε αυτήν την διετία του ΙΕΚ όμως έβγαινα από το σπίτι μόνο και μόνο για να πηγαίνω στην σχολή,αφού δεν είχα παρέες για να βγαίνω και απομονώθηκα πλήρως από τον έξω κόσμο σε σημείο να φοβάμαι να κυκλοφορήσω στην γειτονιά μου,μην με δούνε παλιοί μου συμμαθητές και μου πούνε πού χάθηκα.Και έτσι τώρα έχω ένα είδος κοινωνικής φοβίας,αφού την σχολή την τελείωσα και από την στιγμή που κάθομαι μέσα στο σπίτι νίωθω άβολα.

Aυτό το σημείο ψάξε το πάρα πολύ. Γιατί εσύ νιώθεις άβολα μην σε δούνε οι συμμαθητές σου. Σωστά; Έτσι, φαίνεται να πιστεύεις ότι εσύ την \"πάτησες\" ενώ οι άλλοι όχι. Ψάξε το προσεκτικά μπορεί να μην είναι έτσι. Θα σου πω μια ιστορία δική μου πριν αρκετά χρόνια. Έννιωθα έτσι. Και ντρεπόμουν επίσης για παρόμοιους λόγους. Αρκετά χρόνια αργότερα συναντήθηκα με έναν παλιό φίλο/συμμαθητή. Μίλησα μαζί του, και διαπίστωσα ότι έγινε τόσο πολύ απατεώνας, σκληρός και ανόητος, που τα έχασα. Δεν τον ντρεπόμουνα πια. Μπορεί να φαινόταν ότι η ζωή του ήταν καλύτερη από τη δική μου (αυτό που ντρεπόμουνα) αλλά δεν ήταν. Μπορούσα πια να τον διαολοστείλω σε δευτερόλεπτα. Δεν το έκανα, αλλά πίστεψέ με δεν μπορούσα να ντρέπομαι πια μπροστά σε αυτό τον \"άνθρωπο\".
Έτσι, θα σου έλεγα, μην περιμένεις χρόνια για να δεις ποιούς ντρέπεσαι. Πλησίασέ τους, να δεις. Οι άνθρωποι που \"φεύγουν\" από κάποιον που είναι ειλικρινής, είναι πολύ χειρότερα, αλλά δεν θέλουν να το παραδεχθούν ούτε θέλουν να το δείξουν. Εσύ νομίζεις ότι εκείνοι είναι καλά, ενώ μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά πλησίασε έναν-έναν τους ανθρώπους. Και \"βλέπε\", βλέπε όσο πιο καθαρά, όσο πιο βαθειά μπορείς. Βλέπε γύρω σου τους ανθρώπους. Πρώτα αυτούς που γνωρίζεις. Κάνε αυτό που ίσως δεν έκανες παλιότερα. Ζώντας στη δική σου ευτυχία, δεν είχες λόγο να ψάξεις τους άλλους, για να δεις ποιά είναι η συμπεριφορά τους, γιατί είναι αυτή η συμπεριφορά τους. Κάνε το τώρα, και έχω την εντύπωση ότι θα εκπλαγείς.

Τώρα,θεωρώ οτί ωρίμασα.
Το κακό όμως έγινε.
Τώρα πιστέυω οτι πρέπει να κάνω μία καινούργια αρχή στην ζωή μου.
Αλλά είναι δύσκολο.
Η ψυχολόγος που πάω μού είπε να μπω σε μία ομάδα εκεί στο κέντρο για να μπορέσω πάλι να ενταχθώ σιγά-σιγά και πάλι στο κοινωνικό σύνολο.

Πραγματικά, τώρα είναι πιο δύσκολο. Ο λόγος γιατί δεν πηγαίνεις κάπου όπως το σχολείο ή η σχολή. Όμως το πιο δύσκολο σημείο είναι η ντροπή που νιώθεις. Κάνε το πρηγούμενο και ίσως δεις καθαρότερα, ώστε δεν θα νιώθεις ντροπή πια.

Επίσης,θα ήθελα να ρωτήσω εάν πιστεύετε ότι τα φάρμακα βοηθάνε.Παίρνω κάποια ομοιοπαθητικά,αλλά δεν έχω δει κάποια ουσιαστική διαφορά.

Aφού δεν έχεις δει διαφορά, δεν έχεις και τη δική σου απάντηση; Εδώ νομίζω ότι βλέπεις καθαρά. Πολλοί μπορούν να πουν ότι βοηθάνε. Μην ξεχνάς το ρητό: \"ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται\". Συγνώμη δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, έχω βρεθεί πολλές φορές σ\' αυτή τη θέση Και φοβάμαι ότι θα ξαναβρεθώ!
Η δική μου εκτίμηση είναι πώς μόνο τα ηρεμιστικά βοηθάνε σε μια τέτοια περίπτωση. Φυσικά δεν βοηθάν στην ουσία, απλά σαν \"δεκανίκι\", σαν προσωρινό βοήθημα. Αλλά και το δεκανίκι χρήσιμο δεν είναι σε κάποιες περιπτώσεις;

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και περιμένω τις απόψεις σας...

Kρίμα που οι ηλικίες μας διαφέρουν αρκετά. Γιατί πιστεύω ότι δεν θα είναι εύκολο να επικοινωνήσουμε πιο ουσιασικά μαζί. Αλλιώς θα ήθελα μια καλύτερη επικοινωνία μαζί σου. Ειλικρινά κρίμα!

[Asterix]

Εγώ πραγματικά σου μιλάς εάν θέλεις μπορώ να σου δώσω το msn μου,γιατί δεν ξέρω τι ηλικία έχεις αλλά πιστεύω ότι σαν μεγαλύτερος που είσαι θα μπορούσες να με συμβουλέψεις σε κάποια πράγματα και επειδή απ\'ότι καταλαβαίνω έχεις περάσει κάποιές κοινές δυσκολίες με εμένα θα είχαμε και ένα κοινό σημείο επαφής...Άμα θέλεις βέβαια...

[Winston_man]

Αστεριξ ΑΝ θες βεβαια στειλε μου το μσν σου να σε κανω αντ να τα πουμε καποια στιγμη. Το δικο μου ειναι στο προφίλ μου.

[Asterix]

Σε έκανα add winston man...