Έμμονη ιδέα

[La_ViTa]

Δεν αντέχω άλλο...Εδώ και 3 μήνες κοιμάμαι και ξυπνάω με τον φόβο της μοναξιάς.Οτί κάποια στιγμή-ίσως και σύντομα- θα πεθάνω και δεν θα έχω προλάβει να αγαπηθώ όπως θα ήθελα.Είμαι μόνη μου ένα χρόνο.Λίγο από επιλογή,λίγο επειδή έτυχε.Και με βασανίζει συνεχώς αυτή η σκέψη.Οτι δεν θα γνωρίσω κανέναν ή ότι θα αργήσω πολύ να γνωρίσω κάποιον και μέχρι τότε θα είμαι μέσα στην μιζέρια.Μίλησα με την θεραπευτριά μου και μου είπε να κάνω θετικές σκέψεις.Fake it until you make it. Να σκέφτομαι θετικά και ότι υπάρχει κάποιος που περιμένει να τον γνωρίσω.Να μην βγαίνω έξω με σκοπό να γνωρίσω κάποιον,αλλά απλά για να περάσω καλά.
Ίσως σε πολλούς από εσάς να φαίνεται αστείο,αλλά εμένα με απασχολεί έντονα.Δεν είναι όλες οι μέρες το ίδιο.Όταν λέω στον εαυτό μου οτι όλα θα πάνε καλά,νιώθω λίγο καλύτερα,αλλά πάντα βρίσκει το άγχος του χρόνου (το πότε) να τρυπώσει.Πώς μπορώ να βγάλω αυτή την ιδέα από την καθημερινότητά μου?

[arktos]

La_Vita το σίγουρο είναι πως όταν βγαίνεις έξω για να γνωρίσεις κάποιον δεν σου συμβαίνει.αυτά τα πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις.να είσαι σίγουρη για αυτό!

[whitecandle]

La_Vita καταρχάς είσαι σε λάθος ενότητα. Κατά δεύτερον, τα αγόρια κοιτάνε αυτό, αν δηλαδή βγαίνεις για να περάσεις καλά ή να γνωρίσεις κάποιον. Δεν λέω βγες να περάσεις καλά, γιατί ξέρω ότι αυτό δεν γίνεται άμα αισθάνεσαι μοναξιά, αλλά απλά παίξτο αδιάφορη. Και θα δεις τη διαφορά. Τέλος αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι ότι λες ότι είναι λίγο από επιλογή. Αφού έχεις επιλογή δική σου να μείνεις μόνη σου, τότε τι παραπονιέσαι;

[Orion]

Οπως εχεις δει στο φόρουμ άλλοι ειναι σε δυσκολότερη θέση,χωρις αυτο να σημαίνει κάτι...

Η γνώμη μου είναι να ΜΗΝ το αφηνεις να σε ριχνει συναισθηματικά.. Διότι και δε λειτουργείς καλα(κολαει το μυαλο) αλλά πριν και οταν βρεις κάποιον θα λειτουργείς με πολύ αγωνία μην τον χάσεις,μην δε πάει καλα η σχέση,και μπορει σε καποιο βαθμο να εξαρτηθείς..
Και μην το πέζεις και βαρυ πεπόνι(αν),λιγοι αξιολογοι ασχολούνται αν το παίζειις πολυ δυσκολη

[Helena]

Originally posted by arktos
La_Vita το σίγουρο είναι πως όταν βγαίνεις έξω για να γνωρίσεις κάποιον δεν σου συμβαίνει.αυτά τα πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις.να είσαι σίγουρη για αυτό!

.οσο και αν μας ποναει η μοναξια ετσι συμβαινει .δυστυχως. .ισως γιατι εκπεμπουμε απελπισια αθελα μας στους αλλους και μας αποφευγουν..
προσπαθησε να κρατας τον εαυτο σου απασχολημενο οσο μπορεις για να μην σκεφτεσαι τα ιδια και τα ιδια και να σε φροντιζεις (εσωτερικα και εξωτερικα ) υπομονη κσλη μου

[Sofia]

Originally posted by La_ViTa
Δεν αντέχω άλλο...Εδώ και 3 μήνες κοιμάμαι και ξυπνάω με τον φόβο της μοναξιάς.Οτί κάποια στιγμή-ίσως και σύντομα- θα πεθάνω και δεν θα έχω προλάβει να αγαπηθώ όπως θα ήθελα.Είμαι μόνη μου ένα χρόνο.Λίγο από επιλογή,λίγο επειδή έτυχε.Και με βασανίζει συνεχώς αυτή η σκέψη.Οτι δεν θα γνωρίσω κανέναν ή ότι θα αργήσω πολύ να γνωρίσω κάποιον και μέχρι τότε θα είμαι μέσα στην μιζέρια.

La_Vita,

δεν ειναι αστειο το θεμα σου. Ολοι μας - νομιζω- εχουμε αναγκη να αγαπησουμε και να αγαπηθουμε.

Οπως περιγραφεις τον τροπο που ζεις, ειναι σαν να λες : ζω στη μιζερια κ περιμενω αυτον που θα με σωσει. Και οσο κ αν πιστευω στην δυναμη του ερωτα, αλλο τοσο πιστευω πώς οσο βλεπεις τον οποιον αλλο σαν σανιδα σωτηριας κινδυνευεις να τον πνιξεις κ να πνιγεις κ η ιδια μεσα στη σχεση.

Εννοω πώς μπορουμε να φτιαξουμε τη ζωη μας με οτι περναει απο το χερι μας, ετσι ωστε να εκπεμπουμε ερωτισμο, γοητεια και οχι απογνωση ή αγωνια.

Ετσι, ενας συντροφος μπορει να μας προσφέρει υπέροχα πραγματα, υπεροχες στιγμες αλλα δεν ειναι μονο ο ερωτας που δινει ενεργεια στη ζωη μας. Οχι με τον ιδιο τροπο βεβαια, αλλα υπάρχουν ευτυχως πολλες πηγες χαρας

[Orion]

Μου αρέσουν οι διαπιστώσεις της Σοφίας...
Ισως θα έπρεπε να μας το αναλύσεις το θέμα περισσότερο

[whitecandle]

Εγώ πιστεύω ο έρωτας είναι η μέγιστη πηγή χαράς. Όχι το σεξ το σεξ είναι ηδονή. Το να είσαι ερωτευμένος και να έχεις και ανταπόκριση.

[giota]

Το να είσαι ερωτευμένος και να έχεις και ανταπόκριση



Στα δικά μου μάτια φαίνεται τόσο σπάνιο να υπάρχει αμοιβαίος έρωτας ,το καρδιοχτύπι ,να ξέρεις ότι και ο άλλος σε αγαπάει όπως και εσύ.Εαν δε έχεις περάσει μια τ εαν δε έτοια εμπειρία άσχετα με το αποτέλεσμα που μπορεί να σε πληγώσει, δεν ολοκληρώνεσαι συναισθηματικά.Μα πρέπει να λάμπεις να φαίνονται ολα τόσο όμορφα.Αν δεν το ζήσεις το εξιδανικεύεις περισσότερο.μπορεί να αντλήσεις χαρά και απο αλλού.η ανάγκη να αγαπήσεις και περισσότερο να αγαπηθείς, να ζήσεις υπέροχες στιγμές, είναι δεν θα έλεγα η μέγιστη πηγή χαράς,αλλά απαραίτητη για την ψυχική σου ισσοροπία.Και μια ζεστή αγκαλιά που θα αισθανθείς ασφάλεια,αγάπη, ειναι πηγή ανακούφισης είναι τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο συγχρόνως είναι ζωή είναι δύναμη να προχωρήσεις.Γίνεται εμμονη ιδέα και μια πληγή στην ψυχή

[La_ViTa]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας..Κάποιος με ρώτησε γιατί παραπονιέμαι αφόυ γράφω ότι η μοναξιά είναι λίγο δική μου επιλογή.Ήταν.Πέρυσι,όταν ένιωθα διαλυμένη από τον χωρισμό μου και ήθελα λίγο να βρω τις ισορροπίες μου.Τώρα πια ξέρω ότι είμαι έτοιμη για κάτι καινούριο.Είμαι ειλικρινής,δεν ξέρω τι θα είναι αυτό,αν θα προχωρήσει σοβαρά.Ίσως είναι απλά ενα flirt που θα μου ανεβάσει την διάθεση. Δεν το παίζω βαρύ πεπόνι αλλά δεν θα κάτσω και στον πρώτο τυχόντα.
Τις προάλλες,βγήκα με έναν τύπο που μιλούσαμε στο ιντερνετ.Έδειξε κάποιο ενδιαφέρον και είπαμε να ξαναβρεθούμε.Την τελευταία φορά που μιλήσαμε για να κανονίσουμε την εξοδό μας,άφησε να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς ότι θέλει να πάω σπίτι του.Εγώ το αρνήθηκα λέγοντας οτι είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο.Έπειτα από αυτό, ο τύπος εξαφανίστηκε.Νομίζετε ότι πρέπει να ασχοληθώ παραπάνω? Εγώ όχι.
Giota και libpa,ναι,ο έρωτας έιναι μεγάλη πηγή χαράς.Και όπως λέει και η Σοφία όλοι έχουμε ανάγκη να αγαπηθούμε.Εγώ έχω ζήσει έντονες στιγμές και σίγουρα θέλω να ξαναζήσω.Μέχρι τότε,μέχρι δηλαδή να ξαναερωτευτώ,πρέπει να μάθω να αντλώ ευχαρίστηση και από τα υπόλοιπα που έχω στη ζωή μου.Δόξα τω Θεό έχω την υγεία μου (που κακώς την θεωρούμε δεδομένη) τους φίλους μου και τις ασχολίες μου.
Χθες βρέθηκα με την θεραπεύτριά μου και μου πρότεινε όταν με πιάνει εμμονή να γράφω όλες μου τις αρνητικές σκέψεις και δίπλα ακριβώς την θετική τους απόδοση.Θα μου πάρει τόσο χρόνο και ενέργεια αυτό που δεν θα μπορώ να το κάνω για πολύ καιρό ακόμα,γιατί θα με κουράζει και επιπλέον η θετική σκέψη θα έχει αρχίσει να κάνει την δουλειά της.
Ξέρω ότι δεν μπορώ να αδιαφορήσω τελείως για το θέμα..Με ενδιαφέρει όμως να φτάσω σε ένα επίπεδο στο οποίο θα υπάρχει μόνο στο πίσω μέρος του μυαλού μου και θα μπορώ να καθησυχάζω πολύ εύκολα αυτή την σκέψη.Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο..
Μια τελευταία ερώτηση:πιστεύετε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο?όλα οδηγούν κάπου?Μου λένε ότι όλοι μένουν μόνοι τους για κάποιο διάστημα στη ζωή τους.Αλλά αυτοί που μένουν μόνοι τους για πάντα-που είναι ελάχιστοι- είναι από επιλογή.Εσείς τι λέτε?

[antonis-wolf]

Μάταια απαισιοδοξείς...
\'Ολοι μας, λίγο πολύ, γνωρίζουμε πως για όλους υπάρχει κάποιος. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα μπορέσεις να τον βρεις κλεισμένη μέσα στο σπίτι. Το μόνο που θα καταφέρεις μ\'αυτόν τον τρόπο είναι να κλειστείς στον εαυτό σου, να γίνεις καταθλιπτική και δεκτική στον φόβο της μοναξιάς. Κανείς δεν βγαίνει με σκοπό να γνωρίσει κάποιον ή να ξεκινήσει μια νέα σχέση (όσο ανάγκη και να έχει κάτι τέτοιο.). Το να ξεκινάς μ\'αυτόν τον σκοπό, το μοναδικό που θα καταφέρεις είναι να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση που θα έρθει έπειτα απ\'την έξοδο σου. Θεμητά, θα κάνεις τον φόβο της μοναξιάς και της αποτυχίας να σε κυριέψουν.
Απ\'την άλλη, δεν χρειάζεται να κάνεις αρνητικές (ή, έστω, θετικές σκέψεις) για να βγεις. Μην προετοιμάζεις τον εαυτό σου για κάτι τόσο απλό και φυσιολογικό, όπως είναι ένα ραντεβού με μια φίλη/ο. Δεν χρειάζεται να \"σπρώχνεις\" καταστάσεις προς αρνητικές (ή θετικές) πορείες και προσπάθησε να δεχθείς τις χαρές απ\'τις αυθόρμητες καταστάσεις, εκείνες που έρχονται χωρίς πίεση ή, έστω, ανάγκη.
Το σπουδαιότερο είναι να καταλάβεις πως η απόγνωση, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μας οδηγεί σε λάθος καταστάσεις και αντιδράσεις. Μερικοί μαθαίνουν απ\'τα λάθη τους και άλλοι δεν μπαίνουν στον κόπο καν για να προσπαθήσουν με τον φόβο να μην κάνουν λάθη. Εξάλλου, η ζωή δεν είναι τόσο σχετική και προβλέψιμη όσο τη νομίζουμε τις περισσότερες φορές.