Μίνι Βιογραφία

[unidentified]

γειά σας ,

είμαι νέος στο Φόρουμ και θα θελα να συζητήσω κάποιο δικό μου ζήτημα μπας και βγάλω κάποια άκρη στον εαυτό μου.....

Είμαι 20 χρονών πλέον και μένω μακρυά από τους γονείς μου (χωρίς αυτό να προυποθέτει ότι σπουδάζω)

Η ιστορία μου ξεκινάει όμως από τα πολύ παιδικά μου χρόνια ....
και σιγκεκριμένα στα 8 μου όταν δέχτικα επίθεση βιασμού απο τον ίδιο μου τον αδερφό....

δεν ξέρω τι επιπτώσεις είχε για εκείνον όταν το εμαθαν οι γονείς μου αλλα δεν είδα και τίποτα το τρομερό να του συμβαίνει ....

Από μικρός όμως έβλεπα σιγά σιγά η είκονα του πατέρα και αρχηγού της οικογενείας και ως παράδειγμα προς μίμιση είχε αρχίσει να διαστρεβλόνεται συνεχώς.....

Επιθετίκη συμπεριφορά , συνεχείς καβγάδες με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και συνεχείς αλκοολισμός είναι μερικά από αυτά .....

Αργότερα κοντά στα 16 μου συνειδιτοποίησα πως ήμουν ομοφυλόφιλος χωρίς να γνωρίζουν οι γονείς μου γι αυτό ......

Ο πατέρας μου όμως είχε άλλη λόξα ......
δέν ήθελε να ακολουθήσω την ειδικότητα που ήθελα στο ΤΕΕ ...
του έκανα το χατίρι για 2 χρονίες αλλά χωρίς τα επιθυμιτά αποτελέσματα για μένα .....

Με την βοήθεια τησ μητέρας μου έκανα εγγραφή σε άλλο σχολείο και ειδικότητα μιας και το ήθελα τόσο .....

αργότερα άρχισα να δουλέυω για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου και να διευκολύνω τα οικονομίκα της οικογένειας και να πηγαίνω σχολείο ταυτόχρονα χωρίς να παραμελώ το σχολείο και τις εργασίες μου...

Ο πατέρας μου και εκεί με προβλημάτισε πολύ γιατί ενώ οι επιδόσεις μου στο σχολείο ήταν παράδειγμα προς μίμιση πίστευε πως έπρεπε να σταματίσω να δουλεύω γιατί δεν είχα λέει καλές επιδόσεις στο σχολείο !!!!!!! (Μήπως ρώτησε ποτέ του για να ξέρει ??????? :P)

Μπιχτές όσον αφορά τις ώρες που γυρνούσα σπίτι λόγω δουλειάς ήταν καθημερινό φαινόμενο .

και το καλύτερο είναι πως κατηγορούσε την μητέρα μου για την συμπεριφορά μου και την ανατροφή που μου έδωσε παρόλο που η ίδια χαιρόταν για τον χαρακτήρα μου και την εργατικότητα μου και ενώ δεν έφταιγε σε τίποτα σιωπούσε για να μην ξεσπάσει καυγάς με τον πατερα μου ....

το μεγαλύτερο σόκ το έπαθα πέρυσι όταν ο πατέρας μου με έδιωξε απο το σπίτι γιατι ήμουν λέει τεμπέλης , αγράμματος και ανάξιος για υιός του χωρίς να αναφέρει τίποτα για την σεξουαλική μου ταυτότητα .....

έκτοτε έζησα μακρυά από τους γονείς μου ,συζώντας μαζί με την σχέση μου η όποια με βοήθησε σημαντίκα να ηρεμίσω από εκείνο το συμβαν και να με βοήθησει να τελείωσω τις σπουδές μου και γι αυτο και μόνο θα τον ευγνωμονώ για μια ζωή ........

Βέβαι ο \"Αλάνθαστος\" πατέρας μου συνεχίζει να κατηγορεί την μητέρα μου για το ότι έφυγα από το σπίτι και πως ήθελε να γυρίσω πίσω ενώ όλο το διάστημα που λείπω από το σπίτι ΚΑΝΕΙΣ δεν ενδιαφέρθηκε για το οικονομικό μου ή το που θα ζήσω ....................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!


περιμένω συμπεράσματα .....


Συγνώμη αλλα από την βιασύνη μου δεν έθεσα το ερώτημα μου......


Στη συγκεκριμένη περίπτωση ποιός είναι λάθος ??????? εγώ ή ο πατέρας μου ?????????

[NikosD.]

Φίλε μου,
εχω την αίσθηση πως στο ερωτημα σου, την απάντηση την έχεις δώσει ήδη μόνος σου.
Ειλικρινά όμως, αναρωτιέμαι,
έχει σημασία για σένα να βρεις το ποιος είναι λάθος στην όλη ιστορία? Και αν ακόμη καταλήξεις σε μια ξεκάθαρη απάντηση για το ποιος είναι λάθος, αυτό σε τι θα σε βοηθήσει?
Ερωτήματα προς σκέψη ή συζήτηση θέτω.

Όπως και να χει, καταλαβαίνω ότι η σχέση σου με τον πατέρα σου πέρασε από πολλά και μεγάλα κύματα και σε ευχαριστώ για την διάθεση σου να τα μοιραστείς.
Το μοίρασμα στο σωστό χρόνο και τόπο, πολύ συχνά λειτουργεί σχεδόν... θεραπευτικά.