Ζήλια!!!!!

**a_friend** · 12-02-2006, 19:43

Καλησπέρα! Χαιρετώ το forum!

Παρακολουθώ εδώ και καιρό το forum αυτό αλλά ποτέ δεν έγραψα κάτι. Νομίζω ήρθε η ώρα! Καλωσήρθα!! :D

Είμαι 20 χρονών και το αγόρι μου 22 και είμαστε μαζί εδώ και 2 χρόνια. Τα πάμε σχετικά καλά, με αρκετούς τσακωμούς αλλά και πολύ αγάπη. Πιστεύω οτι ο λόγος για τον οποίο τσακωνόμαστε είναι η υπερβολική ζήλια του. Και όταν λέω οτι ζηλεύει δεν εννοώ μόνο τους άλλους ανδρες με τους οποίους συναναστρέφομαι άλλα και το οτιδήποτε έχει σχέση με μένα! Όταν βγαίνω έξω με της φίλες μου για ένα ποτό και γυρίζω σπίτι πάντα θα έχει μούτρα, θα είναι τσαντισμένος και θα μου μιλάει απότομα! Αρχικά σκέφτομουν οτι ίσως είναι επειδή φοβάται μην μας την πέφτουν και τα σχετικά! Έλα όμως που ακόμα και όταν πηγαίνω στα σπίτια των κολλητών μου, έχει την ίδια αντίδραση! Και φυσικά όπως καταλαβαίνετε πρέπει να είμαι πάνω από το κινητό όλη την ώρα!

Έχουμε τσακωθεί άπειρες φορές για αυτό το ζήτημα, τα έχω προσπαθήσει όλα και με συζήτηση και με φωνές αλλά τίποτα! Η απάντηση του είναι οτι με αγαπάει τόσο πολύ όσο κανείς δεν έχει αγαπήσει τόσο και επομένως κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει! Όταν εκείνος βγαινεί μου στελνει συνέχεια μυνήματα, ασχολείται συνέχεια μαζί του, τόσο πολύ που απορώ πως δεν του λένε τίποτα οι φίλοι του! Εγώ του λέω να μην τρελαίνεται τόσο και πως του έχω εμπιστοσύνη και δεν θέλω να κάνει έτσι! Η απάντηση και πάλι είναι οτι του λείπω πολύ όταν βγαίνει χωρίς εμένα και γι\' αυτό τα κάνει αυτά! Σε μια συζήτηση μας που είχαμε χθές κατάλαβα οτι ζηλεύει την κολλητή μου επειδή πιστεύει πως εκείνος δεν με κάνει να περνάω τόσο καλά όσο εκείνη και πως την προτιμάω κτλ.. Πόσο λογικό είναι να ζηλεύει κάποιος την κολλητή της κοπέλας του, και να φοβάται πως την \"παίρνει\" από εκέινον;

Με φίλους που το έχω συζητήσει μου λένε οτί τον έχει επηρεάσει το γεγονός οτι όταν ήταν 13 τους παράτησε ο πατέρας τους και εξαφανίστηκε. Από την άλλη σε προηγούμενες σχέσεις του, ήταν πολύ διαφορετικός. Πάντα εκέινος έπαιρνε την πρωτοβουλία για τον χωρισμό τους! Είναι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος, δεν θέλω να χωρίσουμε, αλλά πραγματικά μερικές φορές γίνεται απίστευτα φορτικός! Η γνώμη σας;;

**ecomet** · 12-02-2006, 20:27

geia sou a_friend!

loipon, arxika prepei na sou pw oti to provlima pou perigrafeis oti exeis einai arketa suxno..na xereis epomenws oti den eisai moni sou!! auto omws, se kamia twn periptwsewn den kanei to provlima asimanto i anuparkto.. uparxei kai esu kaleisai na to antimetwpiseis.. isws pragmati gia th simperifora tou filou sou na euthinetai to gegonos auto, oti diladi o pateras tou ton egkateleipse alla opws eipes stis alles sxeseis tou simperiferotan alliws.. auto einai kai kalo kai kako.. simainei arxika oti niwthei polla gia sena alla o tropos pou to ekdilwnei einai eis varos tou idiou kai kuriws eis varos sou. nomizw oti afou einai xehwristos axizei na prospathiseis na antimetwpiseis to provlima mazi tou! kata ti gnwmi mou mia ousiastiki kai eilikrinis suzitisi tha einai i swthria kai twn duo! oi tsakwmoi de vgazoun pouthena!:D tha xreiastei prospatheia!!!
kali tuxi!!!!!!!!!

**a_friend** · 12-02-2006, 20:44

Originally posted by ecomet
kata ti gnwmi mou mia ousiastiki kai eilikrinis suzitisi tha einai i swthria kai twn duo!

Χμμ.. Μάλλον δεν το έκανα αρκετά σαφές! Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές! Δεν καταλαβαίνει τίποτα! Αντίθετα θυμώνει κιόλας επειδή δεν καταλαβαίνω το πόσο με αγαπάει. όπως λέει..

**a_friend** · 12-02-2006, 22:34

Helena να υποθέσω πως υπονοείς οτι του έχω δώσει κάποιο δικαίωμα να ζηλεύει; Όχι, ποτέ δεν έχει συμβεί κάτι.. Αλλά δεν χρειάζεται και να συμβει! Εκείνος θεωρεί πως είμαι η κοπέλα που όλοι ονειρεύονται, και άρα στο δικό του το μυαλό μου την πέφτει όλος ο κόσμος! Αλλα και πάλι το να ζηλεύει κάποιον άντρα θα το θεωρούσα φυσιολογικό! Το θέμα είναι οτι ζηλεύει και τις φίλες μου!

dr · 13-02-2006, 10:03

Kαλοωσηρθες στην παρεα μας,
συμφωνω με την αποψη των παραπανω φιλων και θελω να προσθεσω πως οσο κι αν ειναι γνωστο προβλημα αυτο για πολλους απο εμας, απο τη στιγμη που απασχολει εσενα γινεται ξεχωριστο.
Εχω ζησει κατι παρομοιο με το δικο σου και μπορω να πω βασιζομενη στη δικη μου εμπειρια πως το γεγονος της συμπεριφορας του συντροφου σου ξεκιναει απο καθαρα δικα του αλυτα μεχρι τωρα προβληματα μεσα του.
Σαφως εχει παιξει καθοριστικο ρολο η εγκαταλειψη απο τον πατερα και η ολη διαμορφωση του οικογενειακου του γιγνεσθαι απο εκει και μετα, στα 13 χρονια που του συνεβει οτι εγινε οπως καταλαβαινεις ειναι μια κρισιμη εφηβικη ηλικια για ενα παιδι που παει να γινει αντρας.
Με τη διαλυση της οικογενειας καταρριφθηκαν μεσα του και πολλες αξιες, οπως πιστη,εμπιστοσυνη και πρεπει να δημιουργηθηκε για εκεινον ενα κλιμα ανασφαλες, το οποιο τωρα τον ακολουθει και στη σχεση σας.
Η ζηλεια του, κατα την αποψη μου, δεν ειναι τιποτα αλλο απο την εκφραση του φοβου του μηπως σε χασει, μηπως τον αφησεις και εσυ, δηλαδη ειναι η εκφραση της δικης του ανασφαλειας καθαρα.
Απο την αλλη, αν κρινω απο την ηλικια σου, εισαι πανω στα ωραιοτερα σου χρονια, με ολη την δροσια των χρονων αυτων, μια νεαρη κοπελλα που θελει πολυ εκεινον μα εχει και τις φιλες της, τον κυκλο της, σαφως θα εχεις και αλλα ενδιαφεροντα και πολυ καλα κανεις και ετσι πρεπει και να μην εγκαταλειψεις τιποτα απο αυτα, αλλα εκεινος με τον αλυτο πονο που εχει ακομα μεσα του, ολες σου τις κινησεις που δεν τον περιλαμβανουν, τις μεταφραζει σαν \"προειδοποιητικα\" σημεια οτι θα σε χασει.
Το πιστευω αυτο που ειπες στις προηγουμενες φιλες, οτι και συζητησεις εχεις κανει μαζι του και δικαιωματα δεν του δινεις εκτος απο το απολυτο φυσιολογικο γεγονος του να εχεις και υπολοιπη ζωη περα απο εκεινον, ομως ο συντροφος σου καλη μου, βιωνει μεσα απο σενα ξανα το τραυμα του.Και καμια συζητηση δεν τον ανακουφιζει, γινεται ασυνειδητα ως ενα σημειο και για εκεινον, δεν το θελει. Ποιος ανθρωπος θελει να υποφερει; γιατι υποφερει.
Ίσως οι προηγουμενες σχεσεις του να μην του ξυπναγαν αυτο που του ξυπνας εσυ, ισως να μην ηταν πολυ καιρο μαζι τους και να μην ειχε δεθει οπως με σενα, παντως κρινοντας ,οπως σου ειπα και απο κατι δικο μου παρομοιο, το προβλημα της συμπειφορας του ξεκιναει απο εκεινον.
Ειναι πολυ νεος και εκεινος οπως και εσυ και μακαρι να μπορεσει να κανει κατι να ηρεμησει τον πονο μεσα του,να γεμισει τα κενα της ψυχης του που η φυγη του γονιου του προκαλεσε, και να μπορεσει να δει τη σχεση σας με τη σωστη \"ματια\" και οχι σαν μια αναβιωση της εκαταλειψης που βιωσε καποτε.
Εσυ το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να μετρησεις μεσα σου, οσο γινεται πιο ηρεμα και ανεπηρεαστα, ποσο τον αγαπας, αν πραγματικα θελεις να ειστε μαζι και χωρις να \"θαψεις\" τη δικη σου προσωπικοτητα, να σταθεις δπλα του με υπομονη και οσο γινεται με μεγαλυτερη κατανοηση, ελπιζοντας και παροτρυνοντας τον να κανει κατι εκεινος για τον εαυτο του. Πρωτα ομως θα μετρησεις την αγαπη σου για εκεινον, γιατι τετοιες καταστασεις, αρκετα ψυχοφθορες, μονο απο την αγαπη σωζονται.
Με πολυ ενδιαφερον σου ειπα ολα τα παραπανω και ελπιζω συντομα και εσυ και εκεινος να βρειτε το καλυτερο για τη σχεση σας.
Να σαι καλα,

**a_friend** · 13-02-2006, 12:19

Αγαπητή dri,

Θεωρώ πως η εξήγηση οτι για όλα φταίει η εγκατάληψη του πατέρα του, είναι η πιό εύκολη και προφανής. Ο φίλος μου σε σχετικές συζητήσεις μας λέει πως στην ηλικία των 13 τα αγόρια είναι λίγο στον κόσμο τους όπως ήταν και εκείνος και πως γενικά δεν επηρεάστηκε από αυτό το γεγονός. ʼλλωστε ο πατέρας του εξαφανίστηκε τελείως μέχρι πριν λίγο καιρό που εμφανίστηκε σαν από μηχανής θεός για τον στηρίξει οικονομικά και να του κάνει όλα τα χατίρια! Πιστέύω πως είναι σημαντικό να αναφέρω οτι έχει φύγει από το σπίτι του που είναι σε μια επαρχιακή πόλή και σπουδάζει μόνος του εδώ. Έχει βέβαια φίλος και παρέες αλλά τον περισσότερο χρόνο του τον περνάει μονος του. Είναι πολύ ευαίσθητος, συχνά μου λέει οτι βλέπει εφιάλτες πως χωρίζουμε. Παρόλαυτα, όταν ήταν στην πόλη του είχε μια σχέση που κράτησε γύρω στον 1 μιση χρόνο και από οτι εχω καταλάβει απο όσα μου λέει, μάλλον εκείνος ήταν αδιάφορος και η κοπέλα του πιο κολλημένη επάνω του. Με έχουν προβληματίσει όλες αυτές οι αντιθέσεις. Είναι λεπτό το ζήτημα και δεν ξέρω πως να αντιδράσω! Συγγνώμη dri αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά η δικά σου ιστορία με τον άνθρωπο που αναφέρεις πως τελείωσε;

**lady** · 13-02-2006, 12:53

Το αντίδοτο στη ζήλια είναι η αυτοπεποίθηση, που σημαίνει ότι νιώθουμε ότι είμαστε μοναδικοί και αυθεντικοί.

O ζηλιάρης γεύεται καθημερινή ηδονή και φόβο. Tη στιγμή που απολαμβάνει το κορμί της αγαπημένης του, την ίδια στιγμή φοβάται πως αυτό είναι έτοιμο να παραδοθεί στον εχθρό.

Οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι η ζήλια είναι μια κοινωνική συμπεριφορά που τη μαθαίνουμε, π.χ. οι Εσκιμώοι, για να δείξουν τη ζεστή τους φιλοξενία, προσφέρουν την ίδια τους τη γυναίκα.

Που καταλήγουμε; Ότι...
Θα μας πεις εσυ!

Με εκτίμηση

**a_friend** · 13-02-2006, 13:42

Originally posted by lady
Το αντίδοτο στη ζήλια είναι η αυτοπεποίθηση, που σημαίνει ότι νιώθουμε ότι είμαστε μοναδικοί και αυθεντικοί.

Να σε πληροφορήσω οτι στην συγκεκριμένη περίπτωση το άτομο νιώθει μοναδικό και ανώτερο από όλους τους άλλους. Μπορείς άνετα να τον πεις και ψώνιο! :P

xs · 13-02-2006, 14:18

κοπελιά

δεν είσαι μόνη..

καλά θα κάνεις να συμβουλευτείς έναν ειδικό, μην αφήνεσαι στον καθένα και στις ιδέες της/του που προκύπτουν από βιώματα...

και εγώ εξαντλήθηκα σε μία τέτοια σχέση μέχρι που έσβυσε η αγάπη μου... το πρόβλημα είναι δικό του...

καλή τύχη

**lady** · 13-02-2006, 14:30

Αυτό σε γοητεύει;

**a_friend** · 13-02-2006, 14:41

Originally posted by lady
Αυτό σε γοητεύει;

Κοίταξε στην αρχή ναι, γιατί έβλεπα οτι μ\' αγαπάει αλλά τώρα πια θα προτιμούσα να βγαίνω για ένα ποτό σαν άνθρωπος.

**lady** · 13-02-2006, 14:54

Τότε χώρισε...

**a_friend** · 13-02-2006, 15:02

lady πολύ πρακτικό μυαλό σε βρίσκω! :D
Δεν είναι οτι δεν νιώθω τίποτα για εκείνον, είναι η μεγαλύτερη μου σχέση. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.. Απλά θα ήθελα να μάθω τι του συμβαίνει και πως θα μπορούσα να αλλάξω αυτή την κατάσταση.