Κατάθλιψη και μοναξια

[firefly]

Paolo, παίρνω και εγώ το θάρρος να σου γράψω για να ενισχύσω την ειλικρινή προσπάθεια που κάνουν κάποιοι από εδώ μέσα για να σου προσφέρουν βοήθεια. Θα αναφέρω ενδεικτικά τους PETRAN και RainAndWind με τους οποίους συφωνώ στα περισσότερα από όσα γράφουν σχετικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις.
Ζω με έναν άνθρωπο που πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Για το ζήτημα της κατάθλιψης μου μίλησε τη δεύτερη μέρα που τον γνώρισα και το εκτίμησα πολύ. Η σχέση συνεχίστηκε, κάποια στιγμή έχασε τη δουλειά του ως θύμα της κρίσης και ακολούθησε ένα μέιζον καταθλιπτικό επεισόδιο και απόπειρα αυτοκτονίας που τον οδήγησαν σε ψυχιατρική κλινική για δύο μήνες. Δεν σου κρύβω ότι έχασα τον κόσμο και μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι αν ήμουν σε θέση να τα χειριστώ όλα αυτά. Αν αυτό που ένιωθα έφτανε για να μείνω κοντά του ή αν ήταν καλύτερα να φύγω.
Τελικά έμεινα κοντά του και δεν το έχω μετανιώσει. Παίρνω τόση αγάπη που δεν το αλλάζω αυτό με τίποτα.
Σήμερα έχει κάνει πολλά βήματα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι έχει ξεπεράσει το πρόβλημά του. Βρήκε όμως το θάρρος να το αντιμετωπίσει. Βρήκε έναν καλό γιατρό και ακολουθεί αγωγή που τον βοηθάει ολοένα και περισσότερο. Βλέπει ψυχοθεραπευτή γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης που σε κάθε συνεδρία είναι σαν να παίρνει ένα βάρος και να προσθέτει στη θέση του ένα μικρό φτερό στην πλάτη του. Κατάφερε να βρει δουλειά. Παλεύει κάθε μέρα.
Δεν ξέρω ποιό θα είναι το μέλλον. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι οφείλεις στον ευατό σου να πάρεις μία απόφαση, να ξεπεράσεις σειρά από ταμπού που προφανέστατα σε βασανίζουν και να ζητήσεις βοήθεια ειδικού.
Ειλικρινά, σου εύχομαι τα καλύτερα! Και τα καλύτερα υπάρχουν! Σκέφτεσαι τώρα ότι δεν τα βλέπεις? Όλα όσα δεν βλέπουμε, δεν υπάρχουν? Καλή τύχη!

[Paolo_1]

Firefly νομίζω ότι είσαι η εξαίρεση του κανόνα.Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που θα το έκαναν αυτό.Να έχεις δηλαδή κάποιον με κατάθλιψη και ταυτόχρονα άνεργο.Και το λέω αυτό γιατί οι κοπέλες της ηλικίας μου έχουν πολλές επιλογές όσον αφορά σχέσεις και δεν κάθονται να ασχοληθούν με κάποιον που έχει τέτοια προβλήματα.Δεν ξέρω τί ηλικία έχεις και τι ανασφάλειες,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δε με αφορά.Επίσης,θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι εναντίον της ψυχοθεραπείας,αλλά είμαι εναντίον κάποιων ανθρώπων που παριστάνουν τους ειδικούς.Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνεις πχ σε έναν και να σου λέει ότι έχεις αυτό και μετά να πηγαίνεις σε άλλον και να σου λέει ότι έχεις κάτι άλλο.Άντε μετά να βγάλεις άκρη.

[giota]

Πάολο για να γράψεις εδώ σου το λέω απο προσωπική εμπειρία στην ουσία ζητάς βοήθεια.ναι Πάολο στην τύχη μπήκα στο φόρουμ και κόλλησα.Ακούς τόσους να σου μιλούν να λένε την γνώμη τους ανθρώπους που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.Είμαι και εγώ μια απο όλους που υποφέρω απο κατάθλιψη που δεν έχω δει ασπρη μέρα στην ζωή μου και συνεχίζω και προσπαθώ με όσες δυνάμεις έχω.Αν μη τι άλλο θα πάω στον γιατρο΄ή στον ψυχολόγο.Ξέρεις πόσα έχω αναθεωρήσει τα τελευταία χρόνια; ξέρεις για πόσα στενοχωριόμουν παλιά και τώρα φαίνονται αστεία μπροστά σε άλλα προβλήματα;Ισως δεν βρήκες τους κατάλληλους ειδικούς αντί να είσαι αρνητικός γιατί δεν ζητάς να σου συστήσουν κάποιον που πραγματικά θα μπορούσε να σε βοηθήσει;

[RainAndWind]

Αυτό όμως που ανέφερες Paolo,συμβαίνει και με τους οδοντίατρους.Θα συναντήσεις κακούς και άριστους γνώστες του χειρισμού των εργαλείων του επιστημονικού κλάδου/επαγγέλματός τους.Αλλά όταν το δόντι πονάει δεν κάθεσαι να το πολυσκεφτείς,γιατί δόντι είναι,ε,θα περάσει ο πόνος.Απονεύρωση,σφράγισμα ,εξαγωγή.Αλλά εδώ ψυχολογικό είναι,δε θα περάσει,τό\'χουμε σίγουρο...:P

[fragment]

...Πάολο γειά σου, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις το θέμα μοιάζει πολύ....θυμωμένος- εάν μου επιτρέπεις την έκφραση.

και εξηγώ: από τη μια φαίνεται πως ξέρεις και αισθάνεσαι τα \" σκοτεινά δωμάτια\" της ψυχής μας, όπως λες,
και αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα (στεναχώρια-μαυρίλα)
από την άλλη ακυρώνεις όλες τις κατάλληλες για το πρόβλημα, θεραπευτικές προσεγγίσεις ( όλους τους...τρελλογιατούς)
σαν να θέλεις τελικά, να μην γίνεις καλά, να μην αλλάξεις κατάσταση... Σεβαστό. Πολύ σεβαστό.

Αλλά να ξέρεις απλά πως η κατάθλιψη δεν είναι αρρώστια αλλά σύμπτωμα.
Πίσω από το καταθλιπτικό συναίσθημα, υπάρχουν- κρύβονται άλλα συναισθήματα όπως θυμός- για κάτι πολύ τραυματικό, πραγματικό ή φαντασιακό- και φόβος και πόνος.

Το αφόρητο αυτών των συναισθημάτων, μας παγώνει.....η κατάΘΛΙΨΗ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΛΎΣΗ....

Εύχομαι να θελήσεις να δεις- έστω από περιέργεια- το τι βρίσκεται πίσω από τη μαυρίλα.

[Alobar]

Καλησπέρα. Ας μου επιτραπεί μια παρατήρηση. Ακόμη δεν έχω καταλάβει ποιά ακριβώς είναι τα πράγματα που σε φέρνουν σε τέτοια συναισθηματική κατάσταση. Δεν έχω διαβάσει κάτι συγκεκριμένο, κι αν έχεις γράψει κάτι και δε το θυμάμαι ζητώ συγγνώμη. Και μιλάω για αυτά που διακρίνεις φυσικά, έτσι κι αλλιώς σε μένα είναι εμφανές ότι δε το ψάχνεις το θέμα, αν κρίνω κι απ\' το άλλο σου θρεντ. Επίσης στην από πάνω απάντηση, θα ήθελα να προσθέσω και μια άλλη εκδοχή της κατάθλιψης, που αφορά τουλάχιστον την περίπτωσή μου και νομίζω το έχω ξαναγράψει. Καμιά φορά, είναι ένα είδος \'απόσυρσης\' και ανάγκη του ίδιου του οργανισμού να \'κατεβάσει ρολά\'. Να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να βάλει μια προτεραιότητα. Συνήθως μετά από έντονη εξάντληση, πολλά και διαφορετικά γεγονότα, και κυρίως όταν έρχεται η αναγνώριση και η αποδοχή ευθυνών για πράγματα που ενδεχομένως να μετρούν και χρόνια. Όλο αυτό το βάρος έρχεται και σωματοποιείται, το σώμα τραβιέται λίγο στην άκρη. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, πολλές φορές καλώς έρχονται τα πράγματα έτσι.

[Paolo_1]

Καταρχήν να πω ότι όλες οι απόψεις σας είναι σεβαστές.Αυτό που με έχει φέρει σ\'αυτή την κατάσταση είναι αυτή η καθημερινή ρουτίνα που βιώνω.Δηλαδή ξυπνάω το πρωί και ξέρω πως θα εξελιχθεί όλη η ημέρα.Καμία αλλαγή,καμία βελτίωση στη ζωή μου,κανένα φως στον ορίζοντα σε όλους τους τομεις είτε επαγγελματικά,είτα προσωπικά.Και φυσικά η μοναξιά μ\'έχει τσακίσει.Σαν να παίζει καθημερινά η ίδια κασέτα.Και όλα αυτά σε συνδιασμό με τη χαρά που αντικρύζω καθημερινά σε κάποια άτομα του περιβαλλοντός μου μ\'εχουν φέρει στο σημείο να μη θέλω να ζω πλέον.Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή όχι.Αυτό που ξέρω είναι ότι ώρες ώρες νιώθω τόσο μεγάλο πόνο που βλέπω τον θάνατο σαν λύτρωση.

[runner]

γεια σου παολο_1.

ειμαι 25.εχω τα ιδια και χειροτερα.... θα σου πω δυο τρια για μενα και πιστευω κατι θα βρεισ να σε βοηθησει.

στην εντονη παρουσια τησ καταθλπιψησ μου με πηραν κιριολεκτικα σουρνοντασ με για να με πανε σε ενα γιατρο.αρνιομουν να περπατησω και να ανοικσω το στομα μου να λαβω τα φαρμακα. 3-4 μερεσ μετα πεταξα μονη μου τα ηρμιστικα-αγχολυτικα και κρατησα τα αντικαταθλιπτικα για 3 -4 μηνεσ. Ομωσ βρηκα το θαρροσ να ερθω σε επικοινωνια με τρελλογιατρουσ οπωσ τουσ λεσ.
ειδα 3-4 ψυχιατρουσ, 2 ψυχολογουσ και 1 βελονιστρια (οτι να ναι) .ολο αυτο σε διαστημα 5 μηνων. ενιωθα πωσ δεν με βοηθουσε κανεισ τουσ. μετα απο μια παυση 2 μηνων πηγα σε αλλον ψυχιατρο. με κλαματα πιο χοντρη αβαφτη και χαλια. δεν με ενοιαζε προφανοσ τιποτα. τορα ειμαι ακομα με αυτον τον κιριο, νιωθω πωσ μου ταιριαζει και με βοηθαει και το βλεπω. ΜΙΚΡΑ αλλα σταθερα βηματα.
Με αυτο, θελω να σου πω.., πωσ καταρχασ δεν ειναι ντροπη να ζητησεισ βοηθεια. και πωσ ειναι λιγο δυσκολο να βρεισ εναν θεραπευτη που να σου ταιριαζει, να σε εκσελισει και να σε κανει να αναλαμβανεισ ΕΣΥ δραση. εχω ακομα πολυ δουλεια, αλλα οι σχση θεραπευτη θεαπευομενου βασιζεται σε αξιεσ σαν καθε αλλη δυαδικη ανθρωπινη σχεση. και πιστευω. θελει να ταιριαζεισ και να προσπαθεισ. ΕΣΥ εχεισ το θεμα σου, και θα το ΛΥΣΕΙΣ με οτι οπλο σου παρεχεται. Η δικη σου ευθυνη σε ολο αυτο ειναι να μην χρησιμοποιησεισ τι σουδινεται. κανε την αρχη και θα δεισ πωσ θα παρεισ το δρομο σου.

ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΟΛΛΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!!! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ Σ ΑΥΤΟ! ¨)

[Jason]

Μοναξια μου ολα μοναξια μου τιποτα... Καθε χρονο τα ιδια κ τα ιδια...