μια ζωη στη μαχη με το φαγητο

[marina]

Καλησπερα σας.

Πάντοτε πίστευα οτι μπορουσα να αντεπεξελθω σε κάθε δυσκολια. Εωσ οτου μπηκε στη ζωή μου η νευρικη ανορεξια στα 14. Παλευα με τον εαυτό μου να νικησω την¨\"καταραμένη \" επιθυμία του φαγητού. Δεν ξερω το λόγο. Η ζωή μου ήταν χαλια. Μόλισ χώρισα από το φίλο μου , τον μόνο άνθρωπο που με καταλάβαινε, εξαιτίασ των γονέων μου. Δεν ειχαν καταλάβει οτι ειχα μεγαλωσει, με χτυπούσαν για να μου επιβαλουν τισ \"ηθικέσ αξίεσ\".Έπρεπε να ειμαι η καλύτερη μαθήτρια , η πιο σοβαρη αλλά και η πιο ευχαριστη , επρεπε να ευχαριστώ τουσ άλλουσ με τισ πραξεισ μου ενω μεσα μου ενιωθα χάλια. Το καλοκαίρι, στα 14 επελεξα τον δρομο τησ ανορεξιασ για να αρχισω να ελεγχω τη ζωή μου.
Στα 17, μετα απο πολλά σκαμπανεβασματα στα κιλα μου, ειχα φτασει στα 25 Κg. Οι γονεισ μου μου ειπαν να επιλεξω μεταξυ του να μπω στο νοσοκομείο και του να σπουδασω. Εγω επέλεξα το δευτερο σαν \"καλή\" κόρη, για να ευχαριστησω τουσ γονείσ μου. Επέλεξαν ενα ψυχολογο, φιλο τουσ, τον οποιο εβλεπα μεχρισ ωτου αντιληφθηκα οτι ,ό,τι του εμπιστευόμουν το έλεγε στουσ γονεισ μου.
Τελευταια ταξη του Λυκειου, οι απαιτησεισ πολλέσ, απο το σχολειο, τουσ γονεισ, την κοινωνια οι δυναμεισ μου με εγκατελειπαν μα εγω σαν τρελλη αγωνιζομουν να χασω καθε εκατοστο που μου ειχε απομεινει. Ενα βραδυ συνηδητοποιησα εντρομη οτι θα εχανα το πανεπιστήμιο, το μοναδικο στοχο που ειχα στη ζωή μου.
Αρχισα να τρωω με μεγαλη δυσκολια στην αρχή.
απο τότε δεν καταφερα να σταθεροποιησω τα κιλα μου, ποτέ δν ήμουν κανονική. Υπάρχουν περίοδοι που πάσχω απο βουλιμια, και άλλεσ που δν τρωω .
Δεν αντεχω άλλο.

Λιγη βοηθεια, σασ παρακαλω!!:(

[mauroaspros]

Geia sou marina... to oti kapoios sinadelfos ekane ena lathos den simainei oti oloi oi psixologoi einai to idio.. prospathises na deis kapoion allo???
Posa kila eisai tora...? Eisai akomi sto likeio i eisai pleon panepistimio??
Prepei na ksereis aoti auto apo to opoio ipofereis den tha figei oute ap[o mono tou oute me autotherapeia.... prpei na psakseis kai na zitiseis tin voitheia eidikon... kai autoi den einai monaxa oi psixologoi alla kai oi giatroi kai oi diatrofologoi.. gia to provlima sou xreiazetai mia omada eidikon..
To na vlapteis ton idio sou ton eauto den apotelei kamia morfi aneksartisias oute kai epanastasis.. to antitheto tha elega.. einai i sklavia se mia idea pou an tin afiseis tha se apoteliosei!! Mporei na min sou aresei alla auti einai i pikri alitheia...
Psakse tora amesos voitheia.. oxi sto internet alla praktiki .. pragmatiki sto xoro pou vriskesai..,

[dr]

Γεια σου marina,
πραγματικα το προβλημα σου κρυβει βαθυτερες αιτιες και μπορω πανω κατω να καταλαβω ποιες ειναι απο αυτα που μας εγραψες.
Η πιεση που εχει ασκηθει πανω σου ειναι η αρχη. Πολυ κακη συμπεριφορα του ψυχολογου που σου φερθηκε ετσι και προδωσε την εμπιστοσυνη σου.
Ομως δεν ειναι ολοι το ιδιο. Απευθυνσου σε καποιον ειδικο που θα σε κατευθυνθει σωστα για το πως μπορεις να αντιμετωπισεις το προβλημα και με την καταλληλη θεραπεια να μπορεσει να βγαλει απο μεσα σου ολο αυτο το καταπιεσμενο φορτιο που κουβαλας και ξεσπας ποτε με κρισεις ανορεξιας και ποτε βουλιμιας.
Εμπιστευσου καποιον ειδικο και ξεκινα οσο κι αν αυτο μετα τη συμπεριφορα του προηγουμενου ειναι δυσκολο. Με την καταλληλη αγωγη θα μπορεσεις να το αντιμετωπισεις μαθαινοντας οτι σε πιεζει και σε δυναστευει να μη το μεταθετεις στο φαγητο.
Εχω αντιμετωπισει παρομοια κατασταση και σε νιωθω απολυτα.
Εμεις ολοι ειμαστε εδω να τα λεμε,
Φιλικα,

[elsa__]

Μαρίνα μου,
Ξέρεις ήδη ότι αντιμετωπίζουμε και οι δυο τον ίδιο εχθρό.

\'Οχι, δεν είναι τόσο ισχυρός εχθρός μας οι θερμίδες, η ζυγαριά, η διαστρεβλωμένη όψη του κορμιού μας στον καθρέφτη, η μαζοχιστική στέρηση...

Υπάρχει ένας χειρότερος εχθρός Μαρινάκι μου κι αυτός είναι ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ. Και είναι ο χειρότερος, γιατί μας ξέρει πολύ-πολύ καλά.

Ξέρει τι μας ενοχλεί, τι μας γεμίζει αυτοπεποίθηση, τι μας καταβαραθρώνει. Ξέρει να χειρίζεται άψογα το μυαλό μας, να το κατευθύνει σαν ρομποτάκι, να εκμεταλλεύεται τη στιγμιαία αδυναμία μας.

Ξέρει όσα ξέρουμε κι εμείς, κι αυτό είναι τρομερό αβαντάζ για τους εχθρούς.

Γι\'αυτό Μαρινάκι μου, πρέπει κι εσύ (όπως κι εγώ) να καταστρώσουμε στρατηγικό σχέδιο και να αντισταθούμε στον εχθρό.

Αναλογίσου τις χαμένες μέρες της ζωής μας (που κανείς και τίποτα δεν θα μας τις ξαναχαρίσει), τις μικροαπολαύσεις που τις αναγάγαμε σε τρομερό ολίσθημα, σκέψου πόσα νιώσαμε και πόσα ΔΕΝ μας επιτρέψαμε να νιώσουμε (χάνοντάς τα για πάντα).

Τι λες Μαρινάκι μου? Τι αξίζει γμτ τόση στέρηση???

\'Αντε, κάνε ένα βήμα μπροστά!
Δώσε το χέρι σου, να κρατηθείς λίγο ακόμα έξω απ\'το καταραμένο τέλμα, να σηκώσεις το κεφάλι και ν\'αντικρίσεις τούτο τον λαμπερό, ζωογόνο ήλιο που ταξιδεύει εκεί έξω...

\'Εχει και για σένα ζεστές αχτίδες αυτός ο ήλιος, Μαρινάκι μου, και για σένα και για όλους τους ταλαιπωρημένους της γης, αρκεί να τραβήξουμε τη γκρίζα κουρτίνα λίγο πιο κεί... να φωτίσει το κελί μας....

[marina]

Σασ ευχαριστώ όλουσ για τισ απαντήσεισ σασ.

Επιτέλουσ βρήκα κάποιον ψυχολογο και άρχισα χθεσ ψυχοθεραπεία.
Πραγματικά είχα ξεπεράσει τα όρια μου. Είμαι και εσωστρεφής και τα \"στοιβαζα\" όλα μέσα μου. Κάποτε αντέδρασε ο εαυτός μου και αρχισαν να εκδηλώνονται όλα αυτά μεταμορφωμένα στην νευρικη ανορεξια, την βουλιμια, την αποπειρα αυτοκτονίας, την καταθλιψη και την κοινωνικη φοβία. Πραγματικά ντρεπομαι να τα αναφέρω. Δεν με αναγνωρίζω πια.
Όταν συνέβησαν οι πραγματικέσ αιτίεσ όλων αυτών, ήμουν ή μάλλον πίστευα ότι ήμουν δυνατή. Τώρα που εχω τισ ευκαιρίες να δημιουργησω ξανά τον εαυτό μου, λόγω του ότι βρισκομαι μακρυα απο την ταραχωδη οικογενειακή κατάσταση και τουσ τοπουσ που βίωσα κάποια δυσαρεστα γεγονοτα και σπουδαζω, ερχονται ολα αυτά ...

Ελπίζω, όμως, ότι αυτό το αφρισμένο ποτάμι, σιγά σιγά θα ηρεμήσει. Δεν γίνεται, κάπου, κάποτε θα ηρεμήσει...

Συγγνώμη αν σασ κουρασα, είναι άμεση ανάγκη να αρχισω να ξεφορτώνω αυτό το φορτίο που έρχεται σε κύμματα.

Καλό βραδυ και
Ευχαριστώ που με ακούσατε.

[dr]

Γεια σου marina,
ημουν βεβαιη πως ειχες μαζεψει πολλα πραγματα μεσα σου, στο εγραψα αλλωστε παραπανω. Και η εσωστρεφεια σου πραγματικα δεν βοηθησε καθολου οπως και το περιβαλλον που πιεζε.
Πιστευω πως τωρα με την βοηθεια του ειδικου θα μπορεσεις να βαλεις σε μια ταξη και τα συναισθηματα σου και τις σκεψεις σου ωστε η τρικυμια μεσα σου να κοπασει και να μπορεσεις να συνεχισεις στη ζωη σου.
Μην ντρεπεσαι για ολα που σε βρηκαν, ολα τα συμπτωματα της αρρωστειας και για τις μαυρες σκεψεις και πραξεις που ηθελες να κανεις, και εμεις οι περισσοτεροι εδω τα ιδια εχουμε ζησει και για αυτο να εισαι βεβαιη πως σε νιωθουμε.
Συνεχισε την καλη προσπαθεια και ευχομαι τα νεα σου να ειναι ολο και καλυτερα απο εδω και περα.
Θα τα ξαναπουμε,

[marina]

Καλησπερα σας,
άλλη μια νυχτα ΄σαν όλες τις άλλες. Δεν ξερω γιατί , αλλά εχω πέσει πολύ αυτές τισ μέρες.
Μπορεί να ειναι ο καθημερινοσ αγωνας με τον εαυτό μου, μπορεί να ειναι η κοινωνικη φοβια που με περιοριζει, μπορει να ειναι η αποτυχία μου να υπερισχύσω του άλλου μου εαυτού που κρυβεται πισω απτη ζυγαριά ...
ʼρχισαν και τα μαθηματα στο παν/μιο...πρέπει να αντεπεξέλθω. Ένασ σωρός απο \"πρέπει\" που πραγματικα δεν ξερω , ποιοσ τα θέτει, εγώ ή οι άλλοι?

Ελπιζω αυτή η απαισιοδοξία να κρυβει κάτι θετικο.

Σασ ευχαριστώ και πάλι που με ακούσατε.

[marina]

καλησπερα σασ,

ευχαριστω Αφροδιτη για την απαντηση σ...

[marina]

Γεια σας,

είμαι μια φιλη της Μαρινας...εχει μέρες να την επισκευτώ και με αυτά που είδα σημερα, εχω τυψεις. Κοιμαται απο το πρωι με ηρεμιστικα, διοτι προσπαθησε να αυτοκτονησει, οπως μου ειπε η νοσοκόμα εδω. Δεν μου λενε περισσοτερα γιατι δεν ειμαι συγγενής.
Δεν την αναγνωριζω. Ηταν μια ησυχη κοπελα, δεν μιλούσε πολύ και προτιμούσε να ακουει τουσ άλλους παρά να λεει τα προβληματα της. Δεν μου ειχε πει ποτέ για το παρελθον της και σπανια εβγαινε εξω. Τωρα τελευταια δεν ηταν καθολου καλα, αδυνατισε πολυ . Οταν τη ρωτουσα αν τρωει, θυμωνε.
Δεν την καταλαβαινω, δεν ξερω πωσ να τησ συμπεριφερθω.

θέλω να την βοηθησω, αλλα νιωθω οτι κάτι εχει με μενα και με όλους γενικοτερα. Οταν τη ρωτω τι νιωθει, δεν ξερει, φαινεται μπερδεμένη, αλλα δεν θυμωνει.

Ισωσ, μπορείτε εσείς να μου πείτε πως να της συμπεριφέρομαι, και τι να της λεω.

Ελπιζω να με συγχωρεσει που μπηκα στον υπολογιστή της τωρα που κοιμαται, και θελω να ξέρει οτι θα ειμαι κοντά της οτι και αν με χρειαστει.

[raphsssodos]

Φίλη της Μαρίνας κι άλλοι το έχουν κάνει αυτό με τον υπολογιστή του φίλου/ης τους;)
Δεν φταις εσύ, δεν φταίει αυτή....απλά μην τη ζαλίζεις πολύ...και μην τη ζορίζεις πολύ...
[δεν είμαι άσχετος {αν σου πως είμαι διπολικός δεν νομίζω να καταλάβεις τι είναι..}]
Δεν υπάρχουν λόγια που ταιριάζουν και λόγια που δεν ταιριάζουν....
Ένα μπορείς να κάνεις...Να είσαι δίπλα της διακριτικά....
Δεν έχει τίποτα με κανέναν σας παρά μόνο με τον εαυτό της και με τη μοίρα ίσως που της έτυχε όλο αυτό...
Επαναλαμβάνω μην τη ζορίσετε και μην την αφήσετε να ξανακάνει απόπειρα με κανέναν τρόπο...
ʼσε τη φίλη σου να σου υποδείξει πως \"πρέπει\" να της συμπεριφέρεσαι...
φιλικά πάντα...και ψυχραιμία....