ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

[weird]

Originally posted by knoulp

Το περίεργο σε όλη την υπόθεση είναι ότι στο μυαλό μου έχουν σβηστεί εντελώς οι εικόνες που παιδικού μου τραύματος.

Αυτό καλέ μου είναι το άκρως φυσιολογικό. Το απώθησες για να αντέξεις, και μαζί με αυτά απώθησες και κάτι δικό σου... κάτι που ίσως ακόμα και σήμερα μένει στην σκιά και το ψάχνεις και θέλεις να σε ζεστάνει για να μην νιώθεις τόσο μόνος..

Μετά από περίπου ένα χρόνο ψυχοθεραπεία έφτασα στο σημείο να ανασύρω κάποιες λίγες εικόνες και πιο πολύ την συμπεριφορά των δικών μου ανθρώπων σε σχέση με αυτό το γεγονός.
Όμως το ζητούμενο μου δεν είναι εκείνη η πληγή.

Μπορεί όμως εκείνη η πληγή να συνδέεται με την μαυρίλα στην ψυχή σου, και με την μοναξιά την κοσμική, όπως την λες, ασχέτως αν εσύ δεν την νιώθεις να ματώνει.

Το ζητούμενό μου είναι η μαυρίλα στην ψυχή μου.
Αυτή η κοσμική μοναξιά που με τυλίγει σε τακτά χρονικά διαστήματα και με κάνει να μπαίνω στον κόσμο των ψευδαισθήσεων μου. Στον δικό μου κόσμο.

Στον δικό σου κόσμο των ψευδαισθήσεων που έμαθες απο μικρός να μπαίνεις για να αντέχεις τον άλλο τον κόσμο... τον πραγματικό...

Δεν ξέρω εάν μπορώ να ζήσω το παρόν. Δεν ξέρω εάν με ενδιαφέρει κιόλας.

Μπορείς. Η δύναμη που έχεις μέσα σου και ο τρόπος με τον οποίο προσαρμόστηκες για να επιβιώσεις, μαρτυρούν οτι μπορείς

[knoulp]

Originally posted by RainAndWind
Όπως και στα δικά μου παιδικά χρόνια και σε σένα έλειψαν οι ευκαιρίες για επικοινωνία.Η ύπαρξη μη σωστών,υγιών γονεικών προτύπων μας οδήγησε στο να κρύβουμε συναισθήματα,να είμαστε ήσυχα,αποτραβηγμένα στον κόσμο τους παιδιά.Μάθαμε να μην ζητάμε,καθώς ήμασταν σίγουροι πως δεν θα παίρναμε τίποτε από τα σημαντικά για εμάς.Η σωστή συναισθηματική ανατροφή δίνει σωστή αίσθηση του εαυτού,ισχυρή και δομημένη προσωπικότητα,παρέχει ασφάλεια.Δεν ήμασταν παρά παιδιά μασκαρεμένα ως ενήλικες.Η προσοχή και η στοργή είχε αντικατασταθεί από βία και μοναξιά.Τα παιδιά είναι σφουγγάρια Knoulp,ακόμη και αυτά που δε λέγονται τα επηρεάζουν,ρουφάνε τον κόσμο και η οικογένεια είναι το σημαντικότερο κομμάτι ενός κόσμου με τον οποίο έρχονται σε επαφή τότε που δομούνται τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.Όταν παίρνουν ως μήνυμα πως οι μελανιές είναι ο τρόπος του μεγάλου να επικοινωνεί μαζί τους(εξωτερικές ή εσωτερικές)μαθαίνουν πως έτσι επικοινωνούμε,με βία.Αυτή τη βία ή τη γυρνάνε στον εαυτό τους ή στο περιβάλλον τους.Και στις δύο περιπτώσεις οι γονείς που είναι θεοί για ένα παιδί,πέφτουν από το βάθρο τους.
Είχες ποτέ την ευκαιρία πριν πεθάνουν οι γονείς να τους εκφράσεις το θυμό σου,τη λύπη ή τον φόβο σου,ανοίξατε ποτέ μία συζήτηση πάνω στις ευθύνες τους για τα βιώματά σου;

Ποτέ μου δεν κατάφερα να εκφράσω αυτά που ήθελα και ένιωθα στους γονείς μου.
Ποτέ πραγματικά δεν τους μίλησα για οτιδήποτε από αυτά που με απασχολούσαν.
Φύγανε και οι δύο ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση.
Το μόνο που μου έμεινε ήταν ο εσωτερικός διάλογος – μονόλογος που έμεινε να με συντροφεύει για την υπόλοιπη ζωή μου.
Όσον αφορά τα πρότυπα που αναφέρεις μπορώ να πω πως αυτά τα πήρα μέσα από τις σκέψεις μου και από τα ερεθίσματα μου.
Ποτέ μου δεν είχα κάποιον να αποτελεί πρότυπο για εμένα.
Φυσικά και δεν έχω μέχρι τώρα αγαπήσει κανέναν (εκτός από τα παιδιά μου) μια και όπως πολύ καλά καταλαβαίνεις δεν ξέρω πως γίνετε αυτό.
Στις μέχρι τώρα σχέσεις μου ήμουνα πολύ αδιάφορος και πολύ απόμακρος.
Έδωσα πολύ λίγα και ευτύχισα να αγαπηθώ πολύ.
Την ζεστασιά και τον πόθο της αγάπης προς έναν άλλο άνθρωπο δεν έχω ακόμη καταφέρει να την νιώσω.
Και αυτό μου λείπει πολύ.
Έχω κουραστεί να προσπαθώ και από πολύ μικρό παιδί έχω νιώσει πολύ έντονα την ματαιότητα του συνόλου των ενεργειών ενός φυσιολογικού ανθρώπου.
Φυσικά και ακολουθώ τον κανόνα γιατί φοβάμαι να βγω στο περιθώριο.
Άλλωστε όπως λεει και ένα παλαιό τραγούδι του Μπουλά «το περιθώριο θέλει ζόρι και κουπί και δεν μπορείς να κάνει πάντα το παπί».
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ακολουθώ τον κανόνα είναι φυσικά και η επιβίωση.

[weird]

Originally posted by knoulp




Κάπου εκεί σταματάνε οι αναμνήσεις και το μόνο που θυμάμαι μετά είναι ο πόνος που ένιωθα και λίγο αίμα στο εσώρουχο μου.
Από την όλη σκηνή δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα άλλο.
Κανένα συναίσθημα και καμία άλλη εικόνα.
........................................
Από εκεί και μετά η οικογένεια πήρε την κατηφόρα μέχρι που διαλύθηκε.
Εδώ και αρκετό καιρό δεν ζει κανένας από τους γονείς μου για να ανασύρει εικόνες και παραστάσεις.
Λογικά αυτή ήταν και η πρώτη φορά που συναντήθηκα με τον θάνατο.

Κανένα άλλο συναίσθημα, καμία άλλη εικόνα....
Αχ, όλα όμως τα συναισθήματα και οι εικόνες, είναι μέσα σου, άλλο αν εσύ δεν μπορείς να τα νιώσεις ή να τις δεις.
Αυτό που θα βοηθήσει θεραπευτικά, είναι πιστεύω το να έρθεις σε επαφή με κάποια θαμμένα συναιθήματα, θαμμένες εικόνες και να συνδεθείς με τον εαυτό σου εκείνο που αναγκάστηκες να θάψεις... γιατί όντως, ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκες με τον θάνατο.


Αυτά τα τόσο ευαίσθητα θέματα όμως κνλουπ είναι καλό να τα δουλέψεις με τον ειδικό.
Σιγά σιγά, μην βιάζεσαι, ακόμα κι αν τώρα σου φαίνεται παράδοξο το να νιώσεις κάποια παραπάνω συναισθήματα...

Όσο πιο έντονο το συναίσθημα που πρέπει να φυλακίσουμε για να επιβιώσουμε, τόσο πιο γεροί και δυνατοί οι τείχοι που χτίζουμε γύρω του, τόσο πιο δύσκολη η πρόσβαση στο μέσα μας, τόσο μεγαλύτερη η θλίψη και η μοναξία....


Όμως φαίνεσαι άνθρωπος που έχει μέσα του δύναμη πολλή κι εύχομαι ο αγώνας σου να σε οδηγήσει σε νέα μονοπάτια, μέσα σου και έξω σου και φυσικά, στα \"ανθρώπινα μαζί\".

[weird]

Originally posted by RainAndWind
.Μάθαμε να μην ζητάμε,καθώς ήμασταν σίγουροι πως δεν θα παίρναμε τίποτε από τα σημαντικά για εμάς.Η σωστή συναισθηματική ανατροφή δίνει σωστή αίσθηση του εαυτού,ισχυρή και δομημένη προσωπικότητα,παρέχει ασφάλεια.Δεν ήμασταν παρά παιδιά μασκαρεμένα ως ενήλικες.Η προσοχή και η στοργή είχε αντικατασταθεί από βία και μοναξιά. .Αυτή τη βία ή τη γυρνάνε στον εαυτό τους ή στο περιβάλλον τους.

Έτσι είναι, όπως τα λες άνεμε-βροχή.
Μάθαμε το μασκάρεμα και την βία.
Την βία και την μοναξιά.
Το να μην ζητάμε, αλλά να δίνουμε, να φροντίζουμε τις ανάγκες των γονιών μας, να γίνουμε εμείς οι γονείς...
Είναι ωραίο να συνειδητοποιούμε τι μας έμαθαν, αλλά ακόμα πιο ωραίο, όσο κι αν είναι επώδυνο, είναι το να το ζούμε...
Η δύναμη που πηγάζει απο το να επαναβιώνεις τον ευατό σου και να ξυπνάς απο την λήθη των τραυμάτων σου, ανασύροντας μνήμες, είναι άκρως θεραπευτική κι ανοίγει νέα μονοπάτια.

[RainAndWind]

Αυτό που έχασες με το θάνατο των γονιών σου Knoulp ήταν σημαντικό,ήταν το τελικό στάδιο προς έναν απελευθερωμένο εαυτό,η αντιπαράθεση μαζί τους,η έκφραση του παράπονου για όση κακοποίηση εισέπραξες.Παρολαυτά οι γονείς που κακοποιούν έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν την κακοποίηση και μέσα από τον τάφο.Μη σου φαίνεται παράδοξο.Εάν η συναισθηματική αποδέσμευση δεν έχει ολοκληρωθεί,ο έλεγχός τους πάνω μας συνεχίζει να υφίσταται παρόλη τη φυσική τους απομάκρυνση.
Να δουλέψεις πάνω σε αυτό με τον ψυχολόγο σου,πώς να βρεις τρόπους να βγάλεις το παράπονο,το θυμό σου και να επουλώσεις τις πληγές.Πολλά κακοποιημένα παιδιά,όταν οι γονείς έχουν πεθάνει και η φυσική αντιπαράθεση είναι αδύνατη,ακολουθούν μία διαδικασία αντιπαράθεσης με τον νεκρό γονιό.Δηλαδή του μιλάνε εικονικά,στο μνήμα.Μπορεί να φαντάζει παράδοξο ή ακόμη κάποιοι-που δε γνωρίζουν πόση σημασία έχει-να το κρίνουν ως γελοίο,αλλά για τον ενήλικα-παιδί έχει μείζονα σημασία αυτή η τελική εξομολόγηση.
Για να φτάσεις στο κομβικό σημείο,για να ενηλικιωθείς συναισθηματικά,ακολουθείτ� �ι μία διαδικασία πένθους-αποδοχής-αντιπαράθεσης,που για σένα έχει μείνει ανολοκλήρωτη.
Μπορείς να φτάσεις εκεί με δουλειά και τη βοήθεια του ψυχολόγου σου και το δικαιούσαι.Είσαι ένα άτομο με βάθος και ποιότητες τόσο καλές,σκέψου πόσο αξίζουν τα παιδιά σου έναν πατέρα απελευθερωμένο από τα δεσμά του.
Σπάζοντας τον κύκλο της βίας,σταματάμε τη μεταφορά των γονεικών κατάλοιπων στα παιδιά μας,κάνουμε μία πράξη που σηματοδοτεί όχι μόνο τη δική μας προσωπικότητα,αλλά και των παιδιών μας.Δίνουμε στο μέλλον τους την ευκαιρία να είναι απεξαρτημένο από λανθασμένα μοντέλα,σκέψου και αυτό.Πως εσύ θα έχεις γίνει ο πιο σημαντικός κρίκος μίας αλυσίδας που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά(γιατί και ο πατέρας και η μητέρα σου από τα δικά τους βιώματα κινούνταν,από όσα άλλοι τους κληροδότησαν).

[knoulp]

Originally posted by RainAndWind
Αυτό που έχασες με το θάνατο των γονιών σου Knoulp ήταν σημαντικό,ήταν το τελικό στάδιο προς έναν απελευθερωμένο εαυτό,η αντιπαράθεση μαζί τους,η έκφραση του παράπονου για όση κακοποίηση εισέπραξες.Παρολαυτά οι γονείς που κακοποιούν έχουν την ευκαιρία να συνεχίσουν την κακοποίηση και μέσα από τον τάφο.Μη σου φαίνεται παράδοξο.Εάν η συναισθηματική αποδέσμευση δεν έχει ολοκληρωθεί,ο έλεγχός τους πάνω μας συνεχίζει να υφίσταται παρόλη τη φυσική τους απομάκρυνση.
Να δουλέψεις πάνω σε αυτό με τον ψυχολόγο σου,πώς να βρεις τρόπους να βγάλεις το παράπονο,το θυμό σου και να επουλώσεις τις πληγές.Πολλά κακοποιημένα παιδιά,όταν οι γονείς έχουν πεθάνει και η φυσική αντιπαράθεση είναι αδύνατη,ακολουθούν μία διαδικασία αντιπαράθεσης με τον νεκρό γονιό.Δηλαδή του μιλάνε εικονικά,στο μνήμα.Μπορεί να φαντάζει παράδοξο ή ακόμη κάποιοι-που δε γνωρίζουν πόση σημασία έχει-να το κρίνουν ως γελοίο,αλλά για τον ενήλικα-παιδί έχει μείζονα σημασία αυτή η τελική εξομολόγηση.
Για να φτάσεις στο κομβικό σημείο,για να ενηλικιωθείς συναισθηματικά,ακολουθείτ� �ι μία διαδικασία πένθους-αποδοχής-αντιπαράθεσης,που για σένα έχει μείνει ανολοκλήρωτη.
Μπορείς να φτάσεις εκεί με δουλειά και τη βοήθεια του ψυχολόγου σου και το δικαιούσαι.Είσαι ένα άτομο με βάθος και ποιότητες τόσο καλές,σκέψου πόσο αξίζουν τα παιδιά σου έναν πατέρα απελευθερωμένο από τα δεσμά του.
Σπάζοντας τον κύκλο της βίας,σταματάμε τη μεταφορά των γονεικών κατάλοιπων στα παιδιά μας,κάνουμε μία πράξη που σηματοδοτεί όχι μόνο τη δική μας προσωπικότητα,αλλά και των παιδιών μας.Δίνουμε στο μέλλον τους την ευκαιρία να είναι απεξαρτημένο από λανθασμένα μοντέλα,σκέψου και αυτό.Πως εσύ θα έχεις γίνει ο πιο σημαντικός κρίκος μίας αλυσίδας που μεταφερόταν από γενιά σε γενιά(γιατί και ο πατέρας και η μητέρα σου από τα δικά τους βιώματα κινούνταν,από όσα άλλοι τους κληροδότησαν).

Έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό και με πολύ κόπο να καλύψω τα συναισθηματικά μου κενά και να ανταποκρίνομαι στο μέτρο του δυνατού στις γονεικές μου υποχρεώσεις.
Φυσικά και δεν είμαι τέλειος ούτε και αλάνθαστος.
Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.
Ειλικρινά σου λεω ότι θα ήθελα πολύ να μπορούσα να έχω αγαπήσει κάποιον άνθρωπο, γυναίκα κατά προτίμηση.
Έχω νιώσει ερωτική έλξη πολλές φορές και έχω συνευρεθεί με αρκετές συντρόφους.
Έχω επίσης ακούσει ιστορίες για μαγικές στιγμές όταν αγαπάς κάποιον πραγματικά και κάνεις έρωτα μαζί του. Άλλα αυτό το τελευταίο είναι μια απλή ιστορία που κάποιος είπε και εγώ απλά την άκουσα.
Σε ότι αφορά αυτό που λες και που λεει και η WEIRD συμφωνώ πως όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και εγώ έχω την δύναμη να ξεπεράσω πολλά από αυτά που με στοιχειώνουν. Έχω ειλικρινά προσπαθήσει πολύ και μόνος μου και με βοήθεια από ειδικό. Μέχρι τώρα δεν έχω καταφέρει πολλά πράγματα, αλλά έχω βελτιώσει λιγάκι την εσωτερική μου εικόνα.
Φυσικά και θα προσπαθώ μέχρι να τα καταφέρω. Εάν μπορέσω τελικά να τα καταφέρω.

[krino]

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....

[weird]

Originally posted by knoulp

Φυσικά και δεν είμαι τέλειος ούτε και αλάνθαστος.
Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

Είσαι πολύ ειλικρινής και καθαρός όταν εκφράζεις το μέσα σου και αυτό θέλει θάρρος και δύναμη.
Αυτή η \"συναισθηματική σου μυωπία\" ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών που έχεις περάσει.
Μούδιασες συναισθηματικά για να επιβιώσεις τότε.
Τώρα, πρέπει να σε \"ξυπνήσεις\", για να μπορέσεις να ΝΙΩΣΕΙΣ πάλι σε όλο του το εύρος τα συναισθήματά σου.
Η εγκεφαλική επίγνωση δεν αρκεί, χρειάζεται και η συναισθηματική επίγνωση.
Συνέχισε έτσι Κνλουπ, και θα αγαπήσεις, πρώτα εσένα, μετά κάποιον άλλο

[knoulp]

Originally posted by krino

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....

Το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι είσαι ανίκανος να αντεπεξέλθεις στο ύψος των περιστάσεων.
Ειλικρινά σε λυπάμαι.

[Remedy]

Originally posted by krino

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....

δεν φταις εσυ....
τοσο καταλαβαινεις, τοσα λες...

φταινε αυτοι που σε ανεχονται και η αναισθητη ευαισθησια τους....

[krino]

Originally posted by Remedy

Originally posted by krino

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....

δεν φταις εσυ....
τοσο καταλαβαινεις, τοσα λες...

φταινε αυτοι που σε ανεχονται και η αναισθητη ευαισθησια τους....

ευχομαι του χρονου,
στο φορουμ που θα ανοιξεις,
να σφυζει απο ενσυναισθηση, που στο παρον απουσιαζει.....

[knoulp]

Originally posted by krino

Originally posted by Remedy

Originally posted by krino

Originally posted by knoulp



Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

στο να πετας ατακες ομως και να προκαλεις,
εισα μανουλα.....


που σε πονει και που σε σφαζει....

δεν φταις εσυ....
τοσο καταλαβαινεις, τοσα λες...

φταινε αυτοι που σε ανεχονται και η αναισθητη ευαισθησια τους....

ευχομαι του χρονου,
στο φορουμ που θα ανοιξεις,
να σφυζει απο ενσυναισθηση, που στο παρον απουσιαζει.....

Τα λόγια είναι περιττά.
Απαλλάσσεσαι λόγο βλακείας!!!!!!!!!!!

[weird]

knoulp μην δίνεις σημασία στην άτυχή παρέμβαση του Κρίνου που πάει να αλλαξοδρομήσει το θέμα σου...
Ο κρίνος και ο κάθε Κρίνος, προφανώς έχοντας τα δικά του προβλήματα, αδυνατεί να σεβαστεί μια εξομολόγηση που γίνεται με τόσο θάρρος.
Μου έχουν τύχει ανάλογα περιστατικά στο παρόν φόρουμ αλλά μετά απο λίγο καταλάβαινα οτι κάποια μέλη, έχοντας τα δικά τους \"θέματα\" δεν μπορούσαν να αντιδράσουν αλλιώς, με μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και σοβαρότητα, σεβόμενοι αυτόν που ανοίγει την ψυχή του.

Το θετικό με την δική σου περίπτωση είναι πως είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τον κοιτάς κατάματα και αυτό είναι πιστεύω που θα σε βοηθήσει να κάνεις τα μεγάλα βήματα που χρειάζονται για να απελευθερωθείς απο τα αόρατα δεσμά σου, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς

[knoulp]

Originally posted by weird

Originally posted by knoulp

Φυσικά και δεν είμαι τέλειος ούτε και αλάνθαστος.
Όμως αυτό που με σημαδεύει είναι η δική συναισθηματική μυωπία η οποία με υποχρεώνει σε τακτικές και άτακτες υποχωρήσεις.

Είσαι πολύ ειλικρινής και καθαρός όταν εκφράζεις το μέσα σου και αυτό θέλει θάρρος και δύναμη.
Αυτή η \"συναισθηματική σου μυωπία\" ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών που έχεις περάσει.
Μούδιασες συναισθηματικά για να επιβιώσεις τότε.
Τώρα, πρέπει να σε \"ξυπνήσεις\", για να μπορέσεις να ΝΙΩΣΕΙΣ πάλι σε όλο του το εύρος τα συναισθήματά σου.
Η εγκεφαλική επίγνωση δεν αρκεί, χρειάζεται και η συναισθηματική επίγνωση.
Συνέχισε έτσι Κνλουπ, και θα αγαπήσεις, πρώτα εσένα, μετά κάποιον άλλο

Ειλικρινά σε ευχαριστώ και εσένα και την RAIN για τον κόπο σας να κάνουμε αυτήν την συζήτηση.
Είναι πολύ ουσιαστικό και πολύ βοηθητικό για εμένα το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει κάποιος να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου.
Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ.

[knoulp]

Originally posted by weird
knoulp μην δίνεις σημασία στην άτυχή παρέμβαση του Κρίνου που πάει να αλλαξοδρομήσει το θέμα σου...
Ο κρίνος και ο κάθε Κρίνος, προφανώς έχοντας τα δικά του προβλήματα, αδυνατεί να σεβαστεί μια εξομολόγηση που γίνεται με τόσο θάρρος.
Μου έχουν τύχει ανάλογα περιστατικά στο παρόν φόρουμ αλλά μετά απο λίγο καταλάβαινα οτι κάποια μέλη, έχοντας τα δικά τους \"θέματα\" δεν μπορούσαν να αντιδράσουν αλλιώς, με μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και σοβαρότητα, σεβόμενοι αυτόν που ανοίγει την ψυχή του.

Το θετικό με την δική σου περίπτωση είναι πως είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και τον κοιτάς κατάματα και αυτό είναι πιστεύω που θα σε βοηθήσει να κάνεις τα μεγάλα βήματα που χρειάζονται για να απελευθερωθείς απο τα αόρατα δεσμά σου, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες.
Ξέρεις μερικές φορές παρασύρομαι και ανταποκρίνομαι σε κελεύσματα τα οποία δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης, από όποια μεριά και εάν το δει κανείς.
Φυσικά και είναι ανθρώπινο και προσπαθώ να το σταματήσω.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα αυτό θα κάνω.
Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα για άλλη μια φορά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστώ εσάς που μοιράζεστε το δικό μου φορτίο.