'Οταν καθρεφτίζεσαι στα μάτια του άλλου ως ιδανικός...

[RainAndWind]

Τι υπέροχο που ήταν αυτό το \"χρυσό χάνζαπλαστ\"oboro.
Tα χρειαζόμαστε αλήθεια τα ρημάδια ακόμη;Ίσως να φτάσει η στιγμή που θα μπορούμε να αποδεχτούμε το πληγωμένο σώμα ως όλον,να το αγαπήσουμε μαζί με τις πληγές του.

Κάποτε γνώρισα ένα άτομο που είχε ένα σώμα γεμάτο σημάδια από ανίατη δερματική ασθένεια.Έκρυβε τα σημάδια του,ντρεπόταν γι αυτά.Τον είχαν μάθει να τα κρύβει,να τα θεωρεί μείον του,κάτι που τον έκανε διαφορετικό,κάτι που απομάκρυνε τους άλλους.Η άγνοια,η έλλειψη γνώσης,η απέχθεια,η θέληση του περιβάλλοντος να ορίζει η επιφάνειά μας την ουσία,η τάση να φοβόμαστε αυτό που μας ξεχωρίζει,να μην το χαιδεύουμε,να μην το αποδεχόμαστε.Φωτογράφιζε τα σημάδια του,τα εξέταζε,πότε ήταν περισσότερα,πότε ήταν πιο ήπια,πότε ήταν έτσι,πότε αλλιώς.Αυτό το άτομο δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες ούτε για σχέση,ούτε για φιλία,ούτε για κοινωνικές επαφές.Γιατί έτσι τον έμαθαν,γιατί έμενε σε αυτά που τον έμαθαν.Καμία γυναίκα δεν άφηνε να αγγίξει τα σημάδια του,μαζευόταν και ζάρωνε στο άγγιγμα,έσβηνε το φως όταν ήμασταν στο κρεβάτι.Ο άνθρωπός μου.Το ταίρι μου.
Αγκάλιασα τον πόνο του,έκλαψα για ό,τι του έκαναν όσοι τον ήθελαν αλλιώτικο,όσοι τον έδιωχναν για κάτι που δεν είχε επιλέξει.
Με άφησε να αγγίξω τα σημάδια,με άφησε να τα χαιδέψω.Γιατί τα αγάπησα.Γιατί αγάπησα όλο του το δέρμα,όχι μόνο τα υγιή του μέρη.Δεν ξανάσβησε το φως,δεν άφησε να μείνει στο σκοτάδι,γιατί κάποιοι τον ήθελαν εκεί.Τον βοήθησε η αγάπη,τον βοήθησε η αποδοχή.Είναι ευτυχισμένο πια το αγόρι μου.Είναι μαζί μου και δεν τον νοιάζει,πάει στη θάλασσα χωρίς να μετράει την ώρα που θα έχει το λιγότερο κόσμο,πάει στις παραλίες που ήθελε να πάει αλλά δεν πήγαινε.Φορά τα ρούχα που ήθελε να φορέσει αλλά δε φόραγε.

Για μένα το σώμα αυτό,το σημαδεμένο,είναι όμορφο,πιο όμορφο από τα σώματα τα δίχως ατέλειες,είναι το σώμα που επιθυμώ,το σώμα του άντρα που αγαπάω.:)

Αγαπήστε τους άλλους όπως είναι.Χωρίς να τους θέλετε τέλειους.Και αγαπήστε τον εαυτό σας με τα σημάδια σας,χωρίς να σας θέλετε τέλειους.Χωρίς τα χρυσά χάνζαπλαστ.Και δίχως ενδοιασμούς.Κι αυτός έτσι μ\'αγάπησε.Με τα δικά μου σημάδια,τα μέσα μου,που δε φαίνονταν,γιατί τα κάλυπτε ένα ωραίο,αψεγάδιαστο δέρμα...
Κι αυτός αγάπησε τα σημάδια μου,όπως εγώ τα δικά του.:)

Ήμασταν τυχεροί...:):)

[RainAndWind]

Μην εξιδανικεύετε.Και μην αφήνετε να σας εξιδανικεύουν.:)

[anwnimi]

Originally posted by Alobar
\'... Αυτό που με παραξενεύει είναι το πως μπορεί να μου αρεσουν εντελώς διαφορετικοί τύποι ανθρώπων. Είναι σαν να μη ξέρω τι ζητάω από το άλλο φύλο, κάπως έτσι...\'

... κάποτε το έβλεπα κι εγώ κάπως έτσι... με τα χρόνια - δε ξέρω καν τί ηλικία έχεις βέβαια - διαπιστώνω ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλο ενδεχόμενο... καθώς ανακαλύπτω μια - μια όλες τις πλευρές μου και λειτουργώ ενίοτε με κάθε μια απ\' αυτές ή και με συνδυασμούς αυτών, ίσως τελικά οι διαφορετικοί αυτοί τύποι ανθρώπων που λες κι εσύ, να έχουν ο καθένας και κάτι δικό μου κατά περίπτωση... χτες είπες κι αυτό...


Σωστό και αυτό Άλ...
Είμαι ήδη στην 3η δεκαετία:)



\'... Μηπως εγώ δεν ελκύομαι από άτομα που θα με αγαπήσουν για αυτό που είμαι; Επειδή δεν πιστεύω πραγματικά σε αυτό που βλέπουν;...\'

... έγραψα πως ίσως φταίει η ανάγκη ή επιδίωξη να ψάχνουμε πολλές φορές την ταυτότητά μας και την ουσία μας μέσα απ\' τους άλλους... τώρα που το ξανασκέφτομαι, λέω πως ίσως μας ελκύει κι ο βαθμός δυσκολίας... εμένα μου έχει συμβεί λόγω δικής μου χαμηλής αυτοεκτίμησης... έφτανα στο σημείο να αυτοσαρκάζομαι με έντονο κυνισμό κι ώρες - ώρες απορούσα πραγματικά για το πώς κατάφερναν και βλέπουν πράγματα που δεν έβλεπα η ίδια... αναρωτιέμαι κιόλας, είμαστε τελικά πάντα σε θέση να βλέπουν οι άλλοι αυτό που πραγματικά είμαστε έτσι ώστε να το αγαπήσουν;... λέω δηλαδή, να μη γίνεται προσπάθεια απ\' την πλευρά μας, αλλά να έχουμε φτάσει σε έναν επαρκή βαθμό γνώσης του εαυτού μας έτσι ώστε να εκπέμπεται ξεκάθαρα το είναι μας και ο άλλος να μπορεί να το διακρίνει εύκολα χωρίς να χρειάζεται να περνά από σαράντα κύμματα... :) ... θαρρώ πως αν πραγματικά πιστεύαμε σε ικανοποιητικό βαθμό σε αυτό που οι ίδιοι έχουμε, θα προσελκύαμε τους ανθρώπους που \'κουμπώνουν\' το δυνατόν καλύτερο μαζί μας...


Συμφωνώ πάρα πολύ με αυτά που γράφεις.

έχω την αίσθηση πως αυτός που θα με αγαπήσει πραγματικά, θα είναι αυτός που μου μοιάζει περισσότερο... μου συνέβη και το πιστεύω.

Χμ, εδώ μέχρι τώρα δεν έχει τύχει σε μένα αυτό, το αντίθετο δυστυχώς...


Γιατί αν δεν ελκύομαι από κάποιον, δε ξέρω κατά πόσο η ευθύνη είναι θέμα δικό μου μόνο... μήπως νομίζει ότι θα με αγαπήσει γι\' αυτό που βγάζω, οπότε στην ουσία \'απέχει\' απ\' τα δικά μου χαρακτηριστικά;... λέω εγώ τώρα...


Σωστό και αυτό, παίζει ένα ρόλο.


:)

[anwnimi]

Originally posted by weird
Βρήσκω πολύ εύστοχη αυτήν την φράση.

Αυτό που προσωπικά θα με τρόμαζε σε μια εξιδανίκευση, θα ήταν η απόσταση που θα υπήρχε ανάμεσα σε μένα και στον άλλο, ο οποίος ουσιαστικά μέσα απο το καθρέπτισμα θα έβλεπε όχι εμένα αλλά δικά του είδωλα πάνω μου.


Δεν είναι ότι βλέπει πάνω μου κάτι εντελώς διαφορετικό. Απλά τα βλέπει σε υπερθετικό βαθμό, αλλά όλοι οι ερωτευμένοι έτσι δεν κάνουν; Μέχρι να ξε-ερωτευθούν;
Ίσα ίσα μου λέει ότι άλλαξα μέσα στα΄τόσα χρόνια που με ξέρει πάρα πολύ αλλά και ότι στην ουσία έμεινα ίδια γιατί όλο αυτό φαινόταν \"μέσα\" μου (αυτό δεν το πολυκατάλαβα πως μπορεί να το έπιασε, λέει ότι έχει διαίσθηση γενικά)


Όσο για το οτι αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να μην σε κεντρίζει κι εσένα ανώνυμη ερωτικά ένα \"καλό παιδί\", θα έλεγα οτι πίσω απο την ερωτική έλξη βρίσκονται τόσοι πολλοί παράγοντες που την σχηματίζουν, που το να τους βρούμε, εκτός του οτι είναι ίσως ανέφικτο, θα είναι και εμπόδιο στο να ζήσουμε αυτό το άγριο πράγμα που λέγεται έλξη και έρωτας.

:)

Αυτό που με προβληματίζει είναι όταν αυτά που μας έλκουν οδηγούν σε δύσκολες σχέσεις...Αλλιώς δε θα με ένοιαζε...
Κατά τα άλλα έχεις δικιο:)

[anwnimi]

Originally posted by oboro
Ανωνυμη ηθελα απο το παλαιοτερο σου θεμα ακομη να καταθεσω τις αποψεις μου για την εξιδανικευση, ειχα στην πορεια ομως βρει πως δεν ηταν τοσο καθαρες οι σκεψεις μου, ακομη. Συγκεκριμενα ηθελα να προσφερω την οπτικη καποιου που εχει υποστει ο ιδιος πολλες την εξιδανικευση απο το αλλο φυλο. Στο νεο σου θεμα συναντησα πολλα αυτα που ηθελα να βγαλω απο μεσα μου: την αδικια του να εισαι μερος μιας σχεσης θαυμασμου η και λατρειας ακομη, μεσα απ΄την οποια δεν αναγνωριζεις τον εαυτο σου. Οταν τα κοσμητικα επιθετα και η απονομη τιτλων ειναι σε καθημερινη διαταξη, παντα ομως και μυστηριωδως αφορουν κομματια αλυτρωτα του ανθρωπου που στα παραδιδει, μην εχοντας ο ιδιος μπορεσει να τα κανει μερος του εαυτου του. Μια σχεση οπου βασικα δεν υπαρχεις - νιωθεις οτι εισαι μια ιδεα στο μυαλο του αλλου, για να παραφρασω εναν μεγαλο της ψυχαναλυτικης θεωριας.

Ισως το παιρνω πιο προσωπικα οταν συμβαινει, με περισσοτερο εγωισμο και λιγοτερη ματαιωση απο οτι οι γυναικες. Βλεπετε η μοναδικοτητα ειναι μεγαλη \"υποθεση\" για πολλους αντρες :) και μεσω της εξιδανικευσης αθελα του σφετεριζεται ο αλλος ακριβως τη μοναδικοτητα αυτη. Παντως ειναι εξισου απογοητευτικο να σε εξιδανικευουν με το να εχεις εξιδανικευσει και αργοτερα απογοητευτει. Με τη διαφορα πως η συγκεκριμενη μορφη απογοητευσης βιωνεται πολλες φορες εξαρχης, σιγουρα πολυ πριν το περας της σχεσης.

Θα συμφωνησω με τη Rain: με την αβεβαιη σταση μας πολλες φορες ενθαρρυνουμε τον αλλον να εκκινησει μια τετοια φαυλη εσωτερικη διεργασια, πριν μας πλησιασει... Το καλυτερο θα ηταν να ξεκαθαριζαμε απ΄την αρχη ποιοι ειμαστε, και πιο συγκεκριμενα τι και τι δεν ειμαστε. Πρωτα απ\' ολα στον ιδιο μας τον εαυτο...

Oboro, καταρχήν να σου πω ότι μου αρέσει πολύ ο τωρινός τρόπος γραφής σου, ο πιο διεισδυτικός αλλά και ήρεμος:)

Πιστεύω ότι το έχω ξεκαθαρίσει στο συγκεκριμένο άνθρωπο όσο μπορούσα. Ίσως και περισσότερο από όσο μπορώ να το κάνω εγώ η ίδια στον εαυτό μου. Γιατί εκεί είναι πιο δύσκολο. Εκει δεν μπορείς να πεις ψέματα.

[anwnimi]

Originally posted by RainAndWind
Aνώνυμη,αν κάποιον δεν τον βλέπω ερωτικά,αλλά εκείνος για μεγάλο διάστημα συνεχίζει να με πολιορκεί,παίζει να μη φταίει μόνο εκείνος,αλλά να είναι τα μηνύματα που του στέλνω αντιφατικά;Το θεωρώ αρκετά πιθανό.;)

Το ίδιο θα σκεφτόμουν κι εγώ Rain.
Λοιπόν, να σου πω την αλήθεια ναι κατά καιρούς μπορεί να έστελνα αντιφατικά μηνύματα γιατί παρασυρόμουν και εγώ φταίω σε αυτό, αλλά εδώ και αρκετούς μήνες σταμάτησα να το κάνω. Και μάλιστα το συζήτησα μαζί του και του ζήτησα συγνώμη και ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το κρυφτούλι γιατί μπορεί ακόμα κι αν κάτι δεν το κάνω συνειδητά εκείνος να το ερμηνεύσει αλλιώς. ΕΚείνος βέβαια μου είπε μη σε νοιάζει, κάνε ότι θέλεις, μη φιλτράρεσαι, είναι κακό το φιλτράρισμα, αυτό είναι δική μου υπόθεση. Οπότε τι άλλο μένει; :)

[anwnimi]

Originally posted by oboro
Πολλοι επιλεγουν εμμεσα η αμεσα να θρυμματισουν την εικονα αυτη, αντιδρωντας εντονα και επιθετικα. Δινοντας τελος. Αν και η ανωνυμη δεν μου φαινεται τοσο σκληρος τυπος ;)

Με την καλή έννοια το λες αυτό για μένα ή με την κακή; :)

Κοίτα τη σκληρότητα σε μια τέτοια περίπτωση όπως την περιγράφω δε θα την εφάρμοζα γιατί πρόκειται για αγαπημένο πρόσωπο και όχι απλά κάποιον. Βέβαια, θα μου πεις και η σκληρή αγάπη είναι μερικές φορές η μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αλλά νομίζω ότι η έντονη και επιθετική αντίδραση δεν αποτελούν σκληρή αγάπη.

[anwnimi]

Originally posted by RainAndWind
Τι υπέροχο που ήταν αυτό το \"χρυσό χάνζαπλαστ\"oboro.
Tα χρειαζόμαστε αλήθεια τα ρημάδια ακόμη;Ίσως να φτάσει η στιγμή που θα μπορούμε να αποδεχτούμε το πληγωμένο σώμα ως όλον,να το αγαπήσουμε μαζί με τις πληγές του.

Κάποτε γνώρισα ένα άτομο που είχε ένα σώμα γεμάτο σημάδια από ανίατη δερματική ασθένεια.Έκρυβε τα σημάδια του,ντρεπόταν γι αυτά.Τον είχαν μάθει να τα κρύβει,να τα θεωρεί μείον του,κάτι που τον έκανε διαφορετικό,κάτι που απομάκρυνε τους άλλους.Η άγνοια,η έλλειψη γνώσης,η απέχθεια,η θέληση του περιβάλλοντος να ορίζει η επιφάνειά μας την ουσία,η τάση να φοβόμαστε αυτό που μας ξεχωρίζει,να μην το χαιδεύουμε,να μην το αποδεχόμαστε.Φωτογράφιζε τα σημάδια του,τα εξέταζε,πότε ήταν περισσότερα,πότε ήταν πιο ήπια,πότε ήταν έτσι,πότε αλλιώς.Αυτό το άτομο δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες ούτε για σχέση,ούτε για φιλία,ούτε για κοινωνικές επαφές.Γιατί έτσι τον έμαθαν,γιατί έμενε σε αυτά που τον έμαθαν.Καμία γυναίκα δεν άφηνε να αγγίξει τα σημάδια του,μαζευόταν και ζάρωνε στο άγγιγμα,έσβηνε το φως όταν ήμασταν στο κρεβάτι.Ο άνθρωπός μου.Το ταίρι μου.
Αγκάλιασα τον πόνο του,έκλαψα για ό,τι του έκαναν όσοι τον ήθελαν αλλιώτικο,όσοι τον έδιωχναν για κάτι που δεν είχε επιλέξει.
Με άφησε να αγγίξω τα σημάδια,με άφησε να τα χαιδέψω.Γιατί τα αγάπησα.Γιατί αγάπησα όλο του το δέρμα,όχι μόνο τα υγιή του μέρη.Δεν ξανάσβησε το φως,δεν άφησε να μείνει στο σκοτάδι,γιατί κάποιοι τον ήθελαν εκεί.Τον βοήθησε η αγάπη,τον βοήθησε η αποδοχή.Είναι ευτυχισμένο πια το αγόρι μου.Είναι μαζί μου και δεν τον νοιάζει,πάει στη θάλασσα χωρίς να μετράει την ώρα που θα έχει το λιγότερο κόσμο,πάει στις παραλίες που ήθελε να πάει αλλά δεν πήγαινε.Φορά τα ρούχα που ήθελε να φορέσει αλλά δε φόραγε.

Για μένα το σώμα αυτό,το σημαδεμένο,είναι όμορφο,πιο όμορφο από τα σώματα τα δίχως ατέλειες,είναι το σώμα που επιθυμώ,το σώμα του άντρα που αγαπάω.:)

Αγαπήστε τους άλλους όπως είναι.Χωρίς να τους θέλετε τέλειους.Και αγαπήστε τον εαυτό σας με τα σημάδια σας,χωρίς να σας θέλετε τέλειους.Χωρίς τα χρυσά χάνζαπλαστ.Και δίχως ενδοιασμούς.Κι αυτός έτσι μ\'αγάπησε.Με τα δικά μου σημάδια,τα μέσα μου,που δε φαίνονταν,γιατί τα κάλυπτε ένα ωραίο,αψεγάδιαστο δέρμα...
Κι αυτός αγάπησε τα σημάδια μου,όπως εγώ τα δικά του.:)

Ήμασταν τυχεροί...:):)

Rain, με συγκίνησε η ιστορία σου. Και η ικανότητά σου να αγαπάς τον άλλο όπως είναι.
Οτι και να γράψω μπροστά σε αυτό θα είναι λίγο. Χαίρομαι να διαβάζω τέτοιες ιστορίες. Μου θυμίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι. Άνθρωποι καλύτεροι από εμάς, εμάς που παραπονιόμαστε συχνά πυκνά ότι δε βρίσκουμε ανθρώπους πέρα από τον τόσο \"εξανθρωπισμένο\" εαυτό μας...

[oboro]

Originally posted by anwnimi
Με την καλή έννοια το λες αυτό για μένα ή με την κακή; :)

Ε, μαλλον με την καλη! :P Μου εχει δημιουργηθει παντως η εντυπωση οτι μακροπροθεσμα παραεισαι επιεικης μερικες φορες. Οτι δηλαδη μπορεις να κοψεις τη φορα του αλλου αν χρειαστει, εξισου ευκολα ομως επανερχεσαι σε μια σταση που θυμιζει την πρωτυτερη.

Κοίτα τη σκληρότητα σε μια τέτοια περίπτωση όπως την περιγράφω δε θα την εφάρμοζα γιατί πρόκειται για αγαπημένο πρόσωπο και όχι απλά κάποιον. Βέβαια, θα μου πεις και η σκληρή αγάπη είναι μερικές φορές η μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αλλά νομίζω ότι η έντονη και επιθετική αντίδραση δεν αποτελούν σκληρή αγάπη.

Οντως δεν ειναι. Μαλλον ενδειξη αδυναμιας αποτελει... Ηθελα απλως να τονισω οτι συμβαινει και αυτο. Και γενικοτερα πως την εξιδανικευση που κανουμε μπορει να μας την κομματιασει και ο αλλος ειτε σκοπιμα ειτε ως παρενεργεια καποιας αλλης αντιδρασης του.

[anwnimi]

Originally posted by oboro

Originally posted by anwnimi
Με την καλή έννοια το λες αυτό για μένα ή με την κακή; :)

Ε, μαλλον με την καλη! :P Μου εχει δημιουργηθει παντως η εντυπωση οτι μακροπροθεσμα παραεισαι επιεικης μερικες φορες. Οτι δηλαδη μπορεις να κοψεις τη φορα του αλλου αν χρειαστει, εξισου ευκολα ομως επανερχεσαι σε μια σταση που θυμιζει την πρωτυτερη.


Μπα, με αυτό το παραείσαι επιεικής δε μου το λες με την καλή!:)
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως να ήμουν επιεικής παλιότερα, τώρα δεν νομίζω.
Αλλά ναι, έχεις δίκιο εν γένει ότι είμαι περισσότερο επιεικής από όσο θα έπρεπε ή θα ήθελα κάποιες στιγμές΄. Μμμ, Τελικά ο τρόπος γραφής μας φανερώνει πολλά για το χαρακτήρα μας ε; :)

Κοίτα τη σκληρότητα σε μια τέτοια περίπτωση όπως την περιγράφω δε θα την εφάρμοζα γιατί πρόκειται για αγαπημένο πρόσωπο και όχι απλά κάποιον. Βέβαια, θα μου πεις και η σκληρή αγάπη είναι μερικές φορές η μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης στα αγαπημένα μας πρόσωπα. Αλλά νομίζω ότι η έντονη και επιθετική αντίδραση δεν αποτελούν σκληρή αγάπη.

Οντως δεν ειναι. Μαλλον ενδειξη αδυναμιας αποτελει... Ηθελα απλως να τονισω οτι συμβαινει και αυτο. Και γενικοτερα πως την εξιδανικευση που κανουμε μπορει να μας την κομματιασει και ο αλλος ειτε σκοπιμα ειτε ως παρενεργεια καποιας αλλης αντιδρασης του.

Συμφωνώ.

[oboro]

Originally posted by anwnimi

Μπα, με αυτό το παραείσαι επιεικής δε μου το λες με την καλή!:)

Εννοουσα πως το λεω καλοπροαιρετα :)

Σιγα σιγα μαθαινω πως μπορει να υπαρχει και η καλοπροαιρετη κριτικη, και οχι μονο η επιθετικη βερσιον που δεν κανει λιγο χωρο ουτε για το αντικειμενο της (τον αλλο δηλαδη!)

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ίσως να ήμουν επιεικής παλιότερα, τώρα δεν νομίζω.
Αλλά ναι, έχεις δίκιο εν γένει ότι είμαι περισσότερο επιεικής από όσο θα έπρεπε ή θα ήθελα κάποιες στιγμές΄. Μμμ, Τελικά ο τρόπος γραφής μας φανερώνει πολλά για το χαρακτήρα μας ε; :)

Μπα... Πολυ λιγα πραγματα. Ελαχιστα! :P

Προσωπικα δεν ανησυχω για το ποσο εκτιθομαι εδω μεσα. Ειναι αλλωστε βεβαιο και διαπιστωμενο - εκει εξω τα κανω θαλασσα απειρως περισσοτερο! :O

[anwnimi]

Originally posted by oboro

Σιγα σιγα μαθαινω πως μπορει να υπαρχει και η καλοπροαιρετη κριτικη, και οχι μονο η επιθετικη βερσιον που δεν κανει λιγο χωρο ουτε για το αντικειμενο της (τον αλλο δηλαδη!)


Γηράσκω αεί διδασκόμενος λοιπόν:)
Μέσα από την ανθρώπινη αλληλεπίδραση, κοινώς τη ζωή, όλοι παίρνουμε μαθήματα ζωής, κι εγώ κι εσύ. Το καλο ειναι ότι αυτό το αναγνωρίζουμε, οτι ηδλαδή δεν είμαστε παντογνώστες ή τέλειοι, αλλά δυστυχώς κάποιοι δεν θέλουν να το αναγνωρίσουν.




Μπα... Πολυ λιγα πραγματα. Ελαχιστα! :P

Προσωπικα δεν ανησυχω για το ποσο εκτιθομαι εδω μεσα. Ειναι αλλωστε βεβαιο και διαπιστωμενο - εκει εξω τα κανω θαλασσα απειρως περισσοτερο! :O



Χμ, εμένα με ανησυχεί κάποιες φορές. Όλο μου υπόσχομαι ότι δε θα το κάνω και όλο το κάνω όλο και περισσότερο...
Η έκθεση εδώ μέσα, αν και υφίσταται η ανωνυμία, είναι μια μορφής έκθεση. Ειδικά όσοι συμμετέχουν για καιρό, μπαινουμε στο τρυπάκι να εξασφαλίσουμε μια \"ακέραια εικονική προσωπικότητα\", ακόμη και εδώ μέσα.
Αναλόγως πως θα χρησιμοποιήσεις κανείς την έκθεση, μπορεί να ωφεληθεί μπορεί και όχι.

Μην ανησυχείς, εκεί έξω όλοι τα κάνουμε απείρως περισσότερο θάλασσα:)

[celia]

Αγαπητή anwrimi
Πριν πολλά χρόνια είχα διαβάσει ένα βιβλίο με τίτλο \"Γράμματα των παιδιών στο Θεό\"
Παιδικό βιβλιαράκι ήταν με αυθεντικά γράμματα κάποιων παιδιών.
Κάποιο λοιπόν απ αυτά έγραφε
\"Οι γονεις μου διαφωνούν συνεχώς.....Γιατί Θεέ μου επιτρέπεις να παντρεύονται άνθρωποι που δεν είναι οι καλύτεροι φίλοι?\"
Σκέψου λοιπόν αυτή την αθώα παιδική ερώτηση πριν απορρίψεις κάποιον

[Remedy]

σιλια
δεν ειναι σκοπος ΟΛΩΝ των σχεσεων και των ζευγαριων, η τεκνοποιηση.....ελεος.....

[deleted-member141015]

Καταρχήν δεν νομίζω ότι μας έλκουν άνθρωποι εντελώς \'διαφορετικοί\' από εμάς. Πιστεύω πως μας έλκουν γιατί έχουν κάποια δικά μας χαρακτηριστικά - αυτά που ήμασταν, που είμαστε ή που θα θέλαμε να είμαστε. Βέβαια, αν μας έλκουν \'δύσκολες\' σχέσεις, τότε κάτι θέλουμε να αποδείξουμε ή να επιβεβαιώσουμε, και εκεί μπορεί να παίζουν θέματα αυτοεκτίμησης, ανασφάλειες κλπ.

Τελικά δηλαδή ή επιλέγουμε ανθρώπους που μας μοιάζουν, ή ανθρώπους που συντηρούν αυτά που πιστεύουμε (ή που θέλουμε να πιστεύουμε) για τον εαυτό μας.

Φυσικά κανένας δεν είναι δυνατόν να μας μοιάζει στο 100%. Άσε που κι εμείς αλλάζουμε στην πορεία της ζωής μας. Οπότε λογικό είναι κατά καιρούς να συναντάμε ανθρώπους που αγγίζουν διαφορετικές πτυχές του εαυτού μας, ή κάποια ως εκείνη τη στιγμή \'ακάλυπτη\' πλευρά μας.

Τώρα μια φιλική σχέση είναι πολύ διαφορετική από μια ερωτική. Ναι σίγουρα ο ερωτικός σύντροφος μπορεί να γίνει στην πορεία και ο καλύτερος φίλος μας. Η έλξη όμως και το ερωτικό στοιχείο χρειάζεται και να προϋπάρχει και να διατηρείται στην πορεία της σχέσης. Ο φίλος σου ανώνυμη φαίνεται να μην σε τραβάει ερωτικά. Μην αγχώνεσαι για αυτό νομίζοντας ότι δεν ενδιαφέρεσαι για ανθρώπους που σε αγαπούν για αυτό που είσαι. Γιατί, δεν σε αγαπά για αυτό που είσαι σαν ερωτική σύντροφος, αλλά σαν φίλη. Τα υπόλοιπα ναι είναι εξιδανίκευση και αναμενόμενο είναι να υπάρχει εξιδανίκευση στον έρωτα....εδώ όμως ο έρωτας δεν έχει καν υλοποιηθεί, δεν ξέρετε καν πως θα είναι η χημεία ανάμεσα σας, οπότε λίγο ανώριμο μου φαίνεται να θεωρεί ως \'ιδανικό\' κάτι που ακόμα δεν έχει γνωρίσει. Το να θέλει να το μάθει καλύτερα και να δοκιμάσει, ναι...αλλά εδώ χρειάζεται και αμοιβαία έλξη. Ούτε η προϋπάρχουσα φιλία σημαίνει πως θα είναι μια \'εύκολη\' σχέση...

Να αναδιαμορφώσω λοιπόν λίγο την \'αθώα\' ερώτηση που ανέφερε η celia ως \'γιατί άραγε να παντρεύονται (και να παραμένουν παντρεμένοι) άνθρωποι που δεν έχουν γίνει και δεν μπορούν να γίνουν και καλοί φίλοι?\' Το να ήταν φίλοι ή εχθροί στο πλαίσιο μιας άλλης σχέσης / άλλου ρόλου, έχει μικρή σημασία.