'Οταν καθρεφτίζεσαι στα μάτια του άλλου ως ιδανικός...

[Sofia]

Συμφωνω πολυ στο θεμα των κοινων σημειων που υπάρχουν αναμεσα σ εμας κ τις επιλογες των ερωτικων μας συντροφων.Οπως κ στο οτι η εξιδανικευση ειναι ενα αναμενομενο θεμα που παιζει στον ερωτα (νομιζω ομως ο βαθμος κανει την διαφορα).

Παρολα αυτα Μαρινα, αυτο που μαλλον δεν καταλαβαινω ειναι η μικρη σημασια που εχει σε μια συμβιωση (ειτε προκειται για παντρεμενο ζευγαρι, ειτε οχι) ειναι το ειδος της σχεσης που θα ειχαν στο πλαισιο μιας αλλης σχεσης. Σιγουρα η ερωτικη σχεση ειναι μια αλλη σχεση, που χρειαζονται κ αλλα στοιχεια για να διατηρηθει, αλλα και εμεις οι ιδιοι δεν μπαινουμε ως αλλοι ανθρωποι στην ερωτικη μας σχεση. Συνεπως, τα οποια στοιχεια μας - τρωτα και οχι- θα εμφανιστουν και εκει.Διαβαζοντας λοιπον την τελευταια σου παραγραφο αναρωτιεμαι αν θα μπορουσαν δυο ανθρωποι να συμβιωσουν αρμονικα, αν δεν θα μπορουσαν να υπάρξουν και ως φιλοι.Αν δεν μπορουν να επικοινωνουν ή να δημιουργουν εναν κοινο κωδικα σε βασικα θεματα της κοινης τους ζωης, διατηρωντας και την αυτονομια τους.

[deleted-member141015]

Μπορεί όμως στο πλαίσιο της όποιας άλλης σχέσης, κάποια στοιχεία του κάθε συντρόφου να μην είχαν ιδιαίτερη σημασία για την πορεία της. Ή απλά να μην είχε δοθεί η ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια, στο προσκήνιο.

Μπορεί με έναν άνθρωπο να έχω μια τέλεια φιλία. Να επικοινωνούμε, να ταιριάζουν τα ενδιαφέροντα μας, να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον κλπ. Και αν κάποια στιγμή νιώσουμε έλξη, να αρχίσει μια ερωτική σχέση. Κάνουμε λοιπόν έρωτα...και ουπς...εγώ νόμιζα ότι ο φίλος μου είχε αυτοπεποίθηση...δεν τον αναγνωρίζω στον αγχωμένο και ανασφαλή εραστή που βλέπω δίπλα μου...ή το αντίστροφο, γνώριζα έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων και...το σεξ είναι άγριο...τρομάζω... :) Ας πούμε όμως ότι τα πάμε κι εκεί καλά και προχωράμε...ουπς...δεν μου αρέσει ο τρόπος που ζητά αποκλειστικότητα, που ζηλεύει, ή που φλερτάρει αλλού...ενώ ως φίλοι, δεν είχα τέτοια θέματα. Πάμε παρακάτω...συγκατοικούμε...α χ, δεν είναι το ίδιο να μοιραζόμαστε τα έξοδα ως φίλοι...τώρα δεν τα βρίσκουμε στη διαχείριση των οικονομικών. Και γενικά βέβαια η συγκατοίκηση δεν είναι το ίδιο με τα ατέλειωτα τηλεφωνήματα και τις συχνές συναντήσεις που είχαμε ως φίλοι...

Απλά μερικά παραδείγματα :) Γι\' αυτό θεωρώ ότι έχει μικρή σημασία. Δεν μπαίνουμε ως άλλοι άνθρωποι, αλλά μπαίνουμε σε άλλη σχέση. Βέβαια συμφωνώ, ότι δεν μπορούν δυο άνθρωποι να συμβιώνουν αρμονικά αν δεν γίνουν και καλοί φίλοι. Το βρίσκω προτιμότερο όμως να έπεται η φιλία, καθώς αυξάνεται η οικειότητα μεταξύ των ερωτικών συντρόφων. Όχι ότι είναι κακό να προηγείται...αλλά δεν θεωρώ ότι αυξάνει τις πιθανότητες να πάει καλά και η σχέση.

[Θεοφανία]

Originally posted by marina38


Μπορεί με έναν άνθρωπο να έχω μια τέλεια φιλία. Να επικοινωνούμε, να ταιριάζουν τα ενδιαφέροντα μας, να καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον κλπ. Και αν κάποια στιγμή νιώσουμε έλξη, να αρχίσει μια ερωτική σχέση. Κάνουμε λοιπόν έρωτα...και ουπς...εγώ νόμιζα ότι ο φίλος μου είχε αυτοπεποίθηση...δεν τον αναγνωρίζω στον αγχωμένο και ανασφαλή εραστή που βλέπω δίπλα μου...ή το αντίστροφο, γνώριζα έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων και...το σεξ είναι άγριο...τρομάζω... :) Ας πούμε όμως ότι τα πάμε κι εκεί καλά και προχωράμε...ουπς...δεν μου αρέσει ο τρόπος που ζητά αποκλειστικότητα, που ζηλεύει, ή που φλερτάρει αλλού...ενώ ως φίλοι, δεν είχα τέτοια θέματα. Πάμε παρακάτω...συγκατοικούμε...α χ, δεν είναι το ίδιο να μοιραζόμαστε τα έξοδα ως φίλοι...τώρα δεν τα βρίσκουμε στη διαχείριση των οικονομικών. Και γενικά βέβαια η συγκατοίκηση δεν είναι το ίδιο με τα ατέλειωτα τηλεφωνήματα και τις συχνές συναντήσεις που είχαμε ως φίλοι...

Κάτι τέτοιο μου έχει τύχει και το σταμάτησα πριν ξεκινήσει. Κάποια στιγμή ένιωσα πως υπάρχει έλξη από έναν φίλο μου και κοιτώντας μέσα μου διαπίστωσα πως θα μπορούσα να δοκιμάσω να κάνω σχέση μαζί του, καθώς είχα πιάσει τον εαυτό μου να τον σκεφτεται και ερωτικά.
Φρέναρα αναλογιζόμενη πως θα είμασταν εμείς οι δύο σε ερωτική σχέση και όχι φιλική.
Είμασταν τόσο απελπιστικά ίδιοι, (και ειδικά στα ελλατώματα μας), που δεν υπήρχε περίπτωση να κρατήσει και επιπλέον θα χαλάγαμε και τη φιλία μας που για μένα ήταν πολύτιμη.
Τρόμαξα και με τον τρόπο μου το έκοψα, αν και στην ουσία απλά πλανώνταν, δεν είχε τεθεί από κανέναν μας.

[RainAndWind]

Στα μεγαλύτερα σκατά που έχω διαπιστώσει στις διαπροσωπικές σχέσεις με μπλεξίματα,περιλαμβάνοντα� � κάτι τέτοιες αλχημείες.λολ
Προτιμώ τα ξεκάθαρα όρια.Ο φίλος που γίνεται εραστής,παύει να είναι φίλος.Και ενώ ο εραστής είναι ωραίο να είναι και φίλος,ο φίλος είναι πιο ωραίος όταν δε γίνεται εραστής.Σας μπέρδεψα;:P:P:P

[diamadenia]

ρειν επιτελους θα εγκρινεις κανεναν?ο ενας σου ξινιζει ο αλλο σου βρωμαει.αμεσως τον ακυρωσες.εμενα μαρεσει και θα προσεχω για να τον κρατησω.
τουλαχιστον αυτος δεν θα μου κοπαναει οτι εχω απο αλλον παιδι κλπ.

[diamadenia]

αμαν λα8ος

[anti]

Διάβασα κάποιες απόψεις και δεν με βρίσκουν σύμφωνο.

Αν κι εφόσον ο φίλος της Ανώνυμης δεν υποκρίνεται (κάτι το οποία σίγουρα θα το είχε καταλάβει) απλά για να πηδ****, θεωρώ λογικό να θεωρεί την Ανώνυμη τέλεια.

Δεν υπάρχουν μανάδες άραγε που θεωρούν τέλεια τα παιδιά τους; Δεν υπάρχουν αντίστοιχα παιδιά που θεωρούν τέλειους τους γονείς τους; \"μπάμπα είσαι πολύ δυνατός!\". Τι να πει ο πατέρας \"σύμφωνα με τον Φρόυντ και τον χί, ψι έχω θεϊκή υπόσταση μπροστά σου... μπούρδες λοιπόν.... φλώρος είμαι έτρωγα ξύλο μίκρος από τους συμμαθητές μου\" ;!;!;!

Οι μεγάλοι ποιήτες, οι μεγάλοι συγγραφείς της ιστορίας έγραψαν ότι έγραψαν για τίποτα μοντέλα ή υπέροχους χαρακτήρες; Ποιος νομίζει ότι η ωραία Ελένη ήταν η θεά γυναίκα; Μια απλή γυναίκα ήταν, για την οποια έγινε ένας τεράστιος πόλεμος. Έτσι απλά.

Αυτή που αγαπούσα κάποτε κι αγαπάω ακόμα και δεν την είχα πότε ουσιαστικά (μόνο κάποια πυροτεχνήματα), αντικειμενικά ήταν αρκετά λιγότερο εντυπωσιακή από 4-5 άλλες σχέσεις μου, εξωτερικά. Και εσωτερικά, ήταν αρκετά σκληρός χαρακτήρας (τεκμηριωμένα, όχι υποκειμενικά). Πονηροεπαρχιώτισσα από κωμόπολη, φοιτήτρια στην Αθήνα που μάλλον έψαχνε την βλαχο-bmw και την \"κοιλιτσα που έχει γοητεία\" και το κουστούμι που \"δεν ξέρω αλλά με γοητεύει\", όχι κάτι πιο αρρενωπό και συναισθηματικό. Τι να τους έχεις τους κοιλιακούς πέτρα και τον κ*** πέτρα και τα συναισθήματα, όταν φοράς φόρμα adidas όταν είναι άπλυτο το μοναδικό σου τζιν και παίρνεις το τρόλευ. Άλλος πονοκέφαλος, να λες \"γιατί να κάνει σχέση με αυτόν τον απαίσιο(σε ΚΑΘΕ τομέα), κι όχι με έμενα;\"

Την αγαπάω ακόμα. Τόσα πολλά χρόνια. Μια φορά μάλιστα λίγο παραπάνω από τα 20 μου, της είχα γράψει ένα γράμμα για το τι νιώθω και πόσο την αγαπούσα ειλικρινά κι έκλαιγε σαν το παιδί. Δεν άλλαξε κάτι μακροχρόνια, αλλά μόνο εγώ της έγραψα ένα τέτοιο γράμμα. Κι ήταν ικανοποίηση για μένα, διότι ταρακούνησα έστω για λίγο τα συναισθήματά της, που ήταν πάντα βράχος. Κάτι είναι για σένα αυτό, όταν ψάχνεις το συναίσθημα.

Η παρουσία της ήταν η μπαταρία κι εγώ η μηχανή - όταν αυτή ήταν δίπλα μου μπορούσα να στίψω τον πλανήτη με τα ίδια μου τα χέρια. Ξυπνούσα με στόχο, απροσδιόριστο. Έστω να την δω χαρούμενη, να την εντυπωσιάσω, να πάμε κάπου μαζί και να της αρέσει, να της πάρω και να αφήσω κρυφά λουλούδια, να της στείλω ένα αιφνιδιαστικό μύνημα και να την κολακέψω, να έχει ένα προβληματάκι, και να της το λύσω.
Λύναμε μαζί σταυρόλεξα και δεν ήταν τόσο καλή, εγώ ήμουν άριστος. Τις εύκολες ερωτήσεις τις διάβαζα δυνατά και έδειχνα προβληματισμένος, κι επειδή είχαν ήδη κάποια φανερά γράμματα τις απαντούσε, κι έλεγα \"σωστό... μπράβο ρε συ...\". Δεν ήθελα να νιώθει μειονεκτικά πουθενά.

Και ναι, είναι τέλεια και υπέροχη (μόνο αυτή σε ολόκληρο το σύμπαν και σε ολόκληρη την ιστορία) κι αν αύριο μετά από τόσα χρόνια και τόση στεναχώρια φωνάξει το όνομα μου θα ηλεκτριστώ και θα σηκώσω τα αυτιά μου σαν τα λυκόσκυλα. Και ναι, δεν θα είμαστε ποτέ μαζί.

Μπράβο Ανώνυμη, αν είναι άξιος τότε με την παρουσία σου δίνεις υγιή ροή στην κοινωνία. Δεν κουβαλάει μόνο συναισθηματικό φορτίο, δεν είσαι μόνο ένα κάστρο απόρθητο, είσαι και μια γλυκιά πατρίδα, μια Ιθάκη. Και καμιά φορά έχουμε ανάγκη το ταξίδι, όχι τον προορισμό.
Κάποιοι κάναν θρησκεία κάποια αγάλματα και κάποιες εικόνες, για να βασίζουν τις ελπίδες τους. Κάποιοι κάνουν το ίδιο για έναν άνθρωπο, για να βασίζουν τα όνειρά τους.

Στο μόνο που συμφωνώ με κάποιους που το έθεσαν, είναι η αντιφατικότητα που ενδεχομένως να τρέφει την ταλαιπωρία του και να καθιστά στείρο το συναίσθημά του. Εκεί εσύ έχεις το κοντρόλ και την ευθύνη.

[RainAndWind]

Όταν ψάχνεις το φαντασιακό για να αγαπήσεις,τότε ναι,και οι μανάδες που θεωρούν τέλεια τα παιδιά τους,δεν αγαπάνε αυτά,αλλά αυτό που οι ίδιες επιθυμούσαν για τον εαυτό τους.Και το χειρότερο είναι πως βολεμένες μέσα στο παραμύθι τους κάνουν κακό στα παιδιά τους,πονώντας τα,αγαπώντας μία παραίσθηση,ένα τους είδωλο που δεν υπάρχει.

Προσωπικά σε όσες περιπτώσεις έγινα το φαντασιακό κάποιου,αυτός ο κάποιος ποτέ δε μου έκανε καλό.Δε διαπίστωσα καμία ροή στη δική μου ιστορία,άρα και η ροή της ανθρώπινης ιστορίας δεν τσούλησε.

Όταν είμαστε πραγματικά σημαντικοί για κάποιον,αγαπά εμάς χωρίς να μας περνά από κερί και λιβάνι,και όταν έχουμε τα κότσια να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι,δεν κολακευόμαστε διόλου.Στην αντίθετη περίπτωση εμμένουμε σε κάποιες τελειοθηρίες που μας καθιστούν θύματα της φαντασίας του αλλουνού,καθώς μας αφήνουν ανολοκλήρωτα πλάσματα,που ποτέ δεν διαπραγματεύτηκαν την αγάπη με σωστούς όρους.Όπου σωστό,πάντα η γυμνή αλήθεια,δίχως φτιαξίδια.

[narnia]

Originally posted by RainAndWind

Όταν είμαστε πραγματικά σημαντικοί για κάποιον,αγαπά εμάς χωρίς να μας περνά από κερί και λιβάνι,και όταν έχουμε τα κότσια να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι,δεν κολακευόμαστε διόλου.Στην αντίθετη περίπτωση εμμένουμε σε κάποιες τελειοθηρίες που μας καθιστούν θύματα της φαντασίας του αλλουνού,καθώς μας αφήνουν ανολοκλήρωτα πλάσματα,που ποτέ δεν διαπραγματεύτηκαν την αγάπη με σωστούς όρους.Όπου σωστό,πάντα η γυμνή αλήθεια,δίχως φτιαξίδια.

Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και στον καθρέφτη τους μπροστά στέκονται με μάσκα. Μα είναι κι άλλοι που η ματιά τους είναι τόσο διυσδητική που όσα και να κρύβεις τα φανερώνουν. Είναι αυτοί που σε ξέρουν και μην τους φοβηθείς.

[keep_walking]

Τι ακριβως σημαινει οταν καθρεφτιζεσαι για τον αλλο ως ιδανικο?
Οταν ερωτευεσαι...ερωτευεσαι το \"πακετο\" με ολα τα ελλατωματα και τα προτερηματα.
Ακομα και τα ελατωματα τα βλεπεις με \"καλο\" ματι γιατι...εισαι ερωτευμενος και δεν ειναι καθολου κακο αυτο κατα τη γνωμη μου.
Το οτι σε βλεπει καποιος ως ιδανικο μηπως ειναι ανασφαλεια δικη σου να προσπαθεις να αποδειξεις οτι εσαι οντως ιδανικος για να μην πεσεις στην υποληψη του...γιατι οχι δεν εισαι ιδανικος αλλα που αρχιζει και που τελειωνει η ανασφαλεια?

Λογικο ειναι οχι μονο στον ερωτα αλλα σε ολες τις δραστηριοτητες της ζωης οταν σε εκτιμουν και σε εχουν ψηλα να λυγιζεις πολλες φορες απο το βαρος στην ανταποκριση των προσδοκιων...αλλα ο ερωτας δεν θα επρεπε να εμπιπτει σε αυτη την κατηγορια...οχι τοσο πολυ τουλαχιστον... και να πρεπει να αφηνεις τον εαυτο σου ελευθερο πολλες φορες.

Που ξερεις κανοντας ακριβως αυτο...πολλα θαυμασια πραγματα μπορουν να προκυψουν χωρις καν να ζοριστεις.

[persist]

Originally posted by RainAndWind
Όταν ψάχνεις το φαντασιακό για να αγαπήσεις,τότε ναι,και οι μανάδες που θεωρούν τέλεια τα παιδιά τους,δεν αγαπάνε αυτά,αλλά αυτό που οι ίδιες επιθυμούσαν για τον εαυτό τους.Και το χειρότερο είναι πως βολεμένες μέσα στο παραμύθι τους κάνουν κακό στα παιδιά τους,πονώντας τα,αγαπώντας μία παραίσθηση,ένα τους είδωλο που δεν υπάρχει.

Προσωπικά σε όσες περιπτώσεις έγινα το φαντασιακό κάποιου,αυτός ο κάποιος ποτέ δε μου έκανε καλό.Δε διαπίστωσα καμία ροή στη δική μου ιστορία,άρα και η ροή της ανθρώπινης ιστορίας δεν τσούλησε.

Όταν είμαστε πραγματικά σημαντικοί για κάποιον,αγαπά εμάς χωρίς να μας περνά από κερί και λιβάνι,και όταν έχουμε τα κότσια να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι,δεν κολακευόμαστε διόλου.Στην αντίθετη περίπτωση εμμένουμε σε κάποιες τελειοθηρίες που μας καθιστούν θύματα της φαντασίας του αλλουνού,καθώς μας αφήνουν ανολοκλήρωτα πλάσματα,που ποτέ δεν διαπραγματεύτηκαν την αγάπη με σωστούς όρους.Όπου σωστό,πάντα η γυμνή αλήθεια,δίχως φτιαξίδια.

γεια σου rain χρονια πολλα συμφωνω με οσα λες αλλα καμμια φορα θελουμε ενα διαλειμμα θελουμε λιγη μαγεια ασε να ζησουμε εις γνωσει μας το ονειρο!!

[Sofia]

Originally posted by narnia


Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα και στον καθρέφτη τους μπροστά στέκονται με μάσκα. Μα είναι κι άλλοι που η ματιά τους είναι τόσο διυσδητική που όσα και να κρύβεις τα φανερώνουν. Είναι αυτοί που σε ξέρουν και μην τους φοβηθείς.

Ειναι αυτοι που θελουν να σε μαθουν, που αντεχουν να αμφισβητησουν την αρχικη τους εικονα κ να αγαπησουν το συνολο ατελειων κ σπασμενων κομματιων σου. Που σ αγαπουν γι αυτο που εισαι, γι αυτο που θελεις να εισαι. Που παιρνουν αποσταση απο το χθες κ πάλι απο την αρχη (που λεει κ το τραγουδι:)).