ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

[Θεοφανία]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Είμαι 30 δεν εχω ακομα παιδια..εσυ?

Εγω δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω παιδιά και θα ήθελα να είμαι 22 αλλα δεν είμαι. Ξέρεις γιατί σε ρωτάω? Είσαι παντρεμένη, λες πως δεν έχεις θέμα με τον άντρα σου, είσαι ευτυχισμένη.
Σε τέτοιου είδους περιπτώσεις μια γυναίκα σκέφτεται την οικογένεια, (παιδιά), επαγγελματική επιτυχία, καλούς φίλους όμορφη ζωή.
Εσύ λες πως χαλάστηκες από μια δισλειτουργική οικογένεια, όπου προσπάθησες να την ενώσεις, να επέμβεις στη ζωή της άλλης η οποία σε αποκάλεσε ηλίθια και η μητέρα της έβγαινε στις ταράτσες και ούρλιαζε.
Αυτο κατά τη γνώμη μου έχει δυο τινα.
Το ένα είναι η φιλανθρωπια. Επειδή έχω υπάρξει πολύ ενεργή εθελόντρια σε προβληματικές οικογένειες, δεν ένιωσα ποτέ πως δεν ανταποκρίνονται οι άλλοι σε αυτά που τους δίνω και δεν ήθελα αντάλλαγμα, γιατί αυτό δεν είναι φιλανθρωπια. Παράλληλα δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις αδικημένος ένας άνθρωπος που είναι ήδη αδικημένος από τη ζωή.
Το δεύετρο είναι η ψευδαίσθηση. Ασχολούμαι με ανθρώπους που εκ τους ασφαλούς είναι υποδιέστεροι μου και έτσι εξασφαλίζω τη σιγουριά πως θα μου χρωστούν αιώνια ευγνωμοσύνη και κατ επέκταση εγώ θα νιώσω σπουδαίος.
Γιατί?
Εχω την ανάγκη να το νιώσω γιατί δεν μπορώ να το κάνω μέσα από τη δική μου τη ζωή και έτσι επιλέγω ζωές άλλων που μπορώ να χειριστώ με σιγουρια, καθώς εγώ έχω όλα αυτά που δεν έχουν εκείνοι.

[ΜΠΟΥΦΟΣ]

Θα ηθελες να εισαι 22 αλλα δεν εισαι?Ποσο εισαι?
Εχω τακτοποιημένη τη ζωή μου ,εχω μια καλή δουλειά χωρίς οικονομικά προβλήματα.Είμαι εγκυος 6 μηνων και ευτυχισμένη.
Αυτη την εποχή παρηγορώ μια φίλη που χώρισε μετα απο σχέση 11 χρόνων.Αν και εγκυος βγαινω μαζι της και τη δεχομαι σπιτι μου καθημερινα.Δεν διαννοουμαι να μην είμαι κοντα της εφοσον εκεινη είναι τοσο χαλια..
Δεν ειπα οτι χαλαστηκα ειπα οτι απογοητευτηκα ..
Δεν νιωθω αδικημένη ,νιωθω πληγωμένη.Δεν επενεβησα στη ζωη της οικογενειας (μάλλον το αντίθετο συνεβη) εσυ οταν μια γυναικα 60 ετων σου χτυπαει την πορτα και κλαιει της την κλεινεις? Δεν το πιστευω αυτο..Εδω καθεσαι και ασχολησαι με το προβληματισμο μιας αγνωστης..μου ζητηθηκε επιμονα η στηριξη.Ειμαι φιλάνθρωπος και δεν αναζητώ την αναγνωριση ,πως να στο πω την βρισκω ετσι ..
Δεν εχω ψευδαισθήσεις και σταληθεια δεν θεωρησα ποτε κανεναν υποδεεστερο μου..
Η στάση σου ειναι απολύτως λογική αλλα μιας που σου το λεω δωσε μου μια ευκαιρια..

[Θεοφανία]

Κοίτα...δεν ήθελα να φανω επιθετική και συγνώμη αν διαβάστηκα έτσι.
Απλά με χαλάει που όταν κάποιος κάνει ένα καλό, (μιλάω γενικότερα και όχι για σένα) περιμένει οπωσδήποτε να του το αναγνωρίσουν οι άλλοι ή αρχίζει τις γκρίνιες περί \"του άδικου και κακού κόσμου\".
Το να παρηγορείς μια φίλη σου είναι το πλέον φυσιολογικό, το να πληγώνεσαι επειδή μια δισλειτουργική οικογένεια δεν έπεσε σύσσωμη στα γόνατα να σε ευχαριστήσει για ότι έκανες, όχι.
Εμένα αν μου χτυπούσε την πόρτα μια γριούλα κλαίγοντας, θα την άκουγα με ενδιαφέρον, θα της έλεγα τη γνώμη μου, αλλα δεν θα έτρχα να τη μαζεύω απ τις ταράτσες ούτε θα άλλαζα γκαρνταρόμπα στην κόρη της.
Από κει και πέρα και αφού η ζωή σου είναι τόσο ολοκληρωμένη και ροζ, πως ένα τέτοιο θέμα, (που αντανακλα ένα ελάχιστο ποσοστό στη ζωή σου), σε κάνει να το θέτεις σε ένα φόρουμ ψυχολογίας ώς την καταστρφή του κόσμου?

υγ. Είμαι 29 και κάτι ψιλα......:)

[ΜΠΟΥΦΟΣ]

Δεν σε καταλαβαίνω...
Σε ευχαριστω που με άκουσες ηθελα μονο να ανταλλαξω αποψεις με ανθρώπους που ψάχνουν λιγο περισοτερο το μέσα τους και δίνουν σημασία σε αυτο.
Ευχομαι ο λόγος που φέρνει εσένα σε αυτο το φορουμ να μην ειναι κατι που δεν επανορθώνεται.
Να τα εκατοστησεις..
Καληνυχτα.

[Θεοφανία]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Δεν σε καταλαβαίνω...
Σε ευχαριστω που με άκουσες ηθελα μονο να ανταλλαξω αποψεις με ανθρώπους που ψάχνουν λιγο περισοτερο το μέσα τους και δίνουν σημασία σε αυτο.
Ευχομαι ο λόγος που φέρνει εσένα σε αυτο το φορουμ να μην ειναι κατι που δεν επανορθώνεται.
Να τα εκατοστησεις..
Καληνυχτα.

Ευχαριστω καλη μου. Καλή λευτερια σου εύχομαι. (Γενικότερα).

[keep_walking]

Χμ προσωπικα μπουφο μπαινω και εγω σε αυτο το λουκι μερικες φορες και ειναι ασχημο λουκι. Βασικα μην κατηγορεις πολυ τον εαυτο σου γιατι λιγο-πολυ ολοι μπαινουν. Εγω που ειμαι ετσι που εμαι αλλιως που ειμαι καπως γιατι εχω αυτη την αντιμετωπιση?
Μεγεθυνουμε λιγο τις αδυναμιες των αλλων...μεγεθυνουμε λιγο τα προτερηματα τα δικα μας και φτιαχνουμε ενα αποτελεσμα.
Εμ λιγο πολυ ολοι πιστευουμε σε αυτα...αλλα ειμαστε αδικημενοι κατα καποιο τροπο.
Ναι κανε το καλο και αγαπα τον εαυτο σου...αλλα οχι να αγαπησεις τον εαυτο σου εις βαρος των αλλων,γιατι νομιζεις οτι οι αλλοι ειναι \"καπως\".

[RainAndWind]

Καλημέρα!Δηλαδή αυτό που λες είναι πως προσπάθησες να γίνεις η ενσάρκωση του Ιησού;Eσύ να δίνεις,να συγχωρείς και να προσπαθείς να διορθώσεις την ανθρωπότητα;Nice.Θα συμφωνήσω με το πρώτο σου post,μια χαρά ήτανε η κρίση σου.:P
Αστειεύομαι αλλά αυτό που έγραψα δεν απέχει από την αλήθεια,παρά στον εξωραισμό της.Όταν δεν παίρνω από τις σχέσεις μου αυτά που εγώ χρειάζομαι,τι άλλο είναι παρά σχέσεις αυτοτιμωρητικές;Δεν είσαι κανένας αυτόκλητος μεσσίας,όταν λοιπόν δε σου δίνουν ενώ δίνεις,φύγε.

Τώρα βέβαια,προκύπτουν και άλλα ερωτήματα.Από πού εικάζεις πως μπορεί να προέρχεται αυτή η ανάγκη να είσαι πάντα τόσο τέλεια,τόσο αγνή και άνευ εγωισμού;Ποιος δε σε άφησε να πλάσεις ένα ισχυρό εγώ,ικανό να απαιτεί από το περιβάλλον του την ανταπόδοση της προσφοράς του;

[weird]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Με μεγαλη μου χαρά,εξάλλου θελω τη γνωμη σας γιατι νομίζω πικράθηκα και στην απελπισια μου ισως να μη τα έγραψα καλά..
Εγώ προσπαθώ πάντα να βοηθάω τους άλλους οταν το χρειάζονται.Οταν κάποιος μου φερθει άσχημα ,δεν ανταποδίδω ,αντίθετα προσπαθώ να του βγάλω τον καλό του εαυτό..Και ακομα κι οταν δεν του βγει εγω δεν τον διώχνω.
Τελευταια όμως νιώθω άβολα,
κάτι κλοτσάει και νιώθω θύμα και ηλίθια..
Μήπως αδειασα?:(

Μήπως σε αδίκησες?
Προσπαθέις να βοηθάς τους άλλους, αλλά τον εαυτό σου τον βοηθάς?
Όταν δεν ανταποδίδεις στην άσχημη συμπεριφορά των άλλων απέναντί σου, ελπίζωντας να τους βγάλεις τον καλό τους εαυτό, τους αφήνεις να συνεχίσουν να σε πονάνε.
Σε αδικείς, δεν σε σέβεσαι.
Γι αυτό νοιώθεις άβολα.

Άσε τους άλλους στην άκρη και άρχισε να δίνεις ΕΣΥ σ ΕΣΕΝΑ αυτό που χρειάζεσαι: αγάπη, σεβασμό των συναισθημάτων και των ορίων σου.

:)

[weird]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
ναι..θέλω την αγάπη των γύρω μου..

Ναι... το καταλαβαίνω..
πρέπει οι ΑΛΛΟΙ να σε αγαπήσουν πρώτα, για να νοιώθεις οτι αξίζεις, για να σε αγαπήσεις κι εσύ.
Αυτήν την αίσθηση έχω, σαν να έχεις ανάγκη να \"περάσεις\" μέσα απο τους άλλους.

Για κάποιο λόγο, το κέντρο σου δεν είναι ο εαυτός σου, αλλά έχει μετατππιστεί στους άλλους.

Προσωπικά έχω παρατηρήσει, επειδή έχω περάσει απο το στάδιο αυτό, πως έδινα στους άλλους ότι δεν έδινα στον εαυτό μου, και περίμενα να μου το δώσουν πίσω εκείνοι, τηρώντας μια ανάλογη συμπεριφορά.

όμως, το να δίνεις εσύ απευθείας στον εαυτό σου αυτή την αγάπη που χρειάζεσαι, κάνει τα πράγματα λιγότερο περίπλοκα και πονετικά. :)

Το ΠΩΣ βέβαια, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

[keep_walking]

Δεν συμφωνω με τη Rain η οποια βαζει λιγη \"μαυριλα\"...αλλα ειναι ωραιες σκεψεις για τροφη στο μυαλο.
Μην αλλαξεις το πυρηνα της υπαρξης σου επειδη δεν παιρνεις αυτο που θελεις απο τους αλλους...απλως προσπαθησε να βρεις ισοροπιες.
Ωμη σκεψη...λοιπον δεν υπαρχει στην ουσια καλοσυνη,σημασια εχει ο πυρηνας αυτο που μας κανει ανθρωπους...ποιος ειναι λοιπον αυτος ο πυρηνας?
Λοιπον επιβιωση...εισαι καλος για να επιβιωσεις,εισαι παλι κακος για να επιβωσεις...διαφορετικες λυσεις του ιδιου προβληματος...το παν ειναι η επιβιωση γιατι γεννηθηκαμε για να υπαρχουμε μεχρι να...πεθανουμε και αυτο ειναι.
Φυσικα και προτιμω να ειμαι με καλους ανθρωπους παρα με κακους αρκει να μην ειναι βαρετοι:P
Μην το σκεφτεσαι και πολυ...απλως προσπαθησε να βρεις ισορροπιες και να αγαπησεις τον εαυτο σου για αυτο που ειναι.

[weird]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Πίστευα πως ναι,για να είμαι πιο σαφής μεχρι πρόσφατα έλεγα φωναχτά \"Δεν με νοιαζει που φερεσαι ασχημα εγω δεν εξαρτώμαι απο αυτό ,θα σου δείξω οτι αυτό που πρεσβεύω είναι στάση ζωής,μιας κάλύτερης ζωής\"
Ομως, καλό μου, ενιωθα κάποια απο τα χτυπήματα να με πονάνε και σάμπως να μαζευτήκανε περισσότερα απο όσα τελικά αντέχω.Νιώθω πια σαν σάκος του μποξ.Και μεχρι τώρα γελούσα αλλα αρχίζω να αναθεωρώ ή ετσι νομίζω, δεν ξέρω που θα με πάνε οι προβληματισμοί μου.

Το να υπερεκτιμάς τα όρια και τις δυνατότητές σου, είναι ανθρώπινο.
Θα ταν ωραίο να αντέχουμε στον πόνο, στο ποδοπάτημα, στην αδιαφορία, να είμαστε πιο ανθεκτικοί, υπεράνω όλων, να αντέχουμε να δίνουμε χωρίς όρια...
όμως στην ύπαρξή μας όλα έχουν όρια.
Και το να τα δεις, δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο απο το να σε αγαπήσεις.
Το να δεις τα όριά σου, δεν σημαίνει να γίνεις μικρόψυχή, αδιάφορη για τους άλλους, ούτε να αντιγράψεις τις συμπεριφορές τους που δεν ταιριάζουν με την φιλοσοφία ή τη δοτικότητά σου.

Σημαίνει όμως να δεις οτι είσαι ένα άνθρωπος με τα όριά σου, να τα σεβαστείς, να προσαρμόσεις σε αυτά την δοτικότητά σου και το κυριότερο: να μάθεις να αγαπάς πρώτα εσύ εσένα.

Να σε προστατεύεις απο τον πόνο.

[weird]

Originally posted by Θεοφανία

Εχω την ανάγκη να το νιώσω γιατί δεν μπορώ να το κάνω μέσα από τη δική μου τη ζωή και έτσι επιλέγω ζωές άλλων που μπορώ να χειριστώ με σιγουρια, καθώς εγώ έχω όλα αυτά που δεν έχουν εκείνοι.

Συγνώμη για το οφ τόπικ, αλλά θεοφανία με \"χτύπησε\" αυτή σου η φράση.

Αληθινή, δυνατή φράση.

Εύκολα χάνουμε τον εαυτό μας μέσα στους άλλους, όταν δεν αντέχουμε να μένουμε μαζί του.

[weird]

Originally posted by ΜΠΟΥΦΟΣ
Αυτό που με απογοήτευσε έιναι το εξής.
Βρήκα στο διώρποφο που μενω γονείς και κόρη σφαγμενους χρονια.Να μη θελουν να δουν ο ενας τον αλλο.Να ερχονται επισκεψη και η κορη να μη θελει να δει τους γονεις(ψυχολογος παρακαλώ η κορη).Η δόλια η μάνα να βγαίνει στην ταρατσα και να φωνα ζει και να ουρλιαζει το παιδι μου το παιδι μου.Η κορη με πασης φυσεως προβληματα, περιττο βαρος ,επιθετικουητα (την πρωτη φορα που με ειδε σπιτι τους μου επιτεθηκε),αγχος για το περασμα των χρονων της κτλ.
Τι έγινε?
Ποια ειναι καλυτερη εξελιξη που μπορειτε να φανταστειτε?Αυτη.Μεσα σε 2 χρόνια όμως.
Και να σας πω?Εχθες με ειπε ηλιθια για ολο αυτο!!!!!
Δεν ζητησα ευχαριστω αλλα αυτο το ηλιθια καπως μου ηρθε..Αυτα Ελπιζω να μη σας κουρασα..

Ξέρεις, όταν αποφασίζεις να εμπλακείς σε μια τέτοια ιστορία, είναι το ευκολότερο για τους άλλους, να τα βάλουν με σένα στο τέλος, την τρίτη.
Αντί δηλ να σε δουν σαν βοηθό τους, να σε δουν σαν την εύκολη λύση του αποδιοπομπαίου τράγου και να ξεσπάσουν και πάνω σου στο τέλος ( ! ) .
Ανθρώπινες αδυναμίες είναι αυτά καλή μου...
Ναι, να απογοητευτείς με τις αδυναμίες των ανθρώπων, αλλά μόνο για λίγο.

Απο εκεί και πέρα, να προβληματιστείς, ποιά είναι η βαθύτερη ανάγκη που σε κάνεις να δίνεις και να βοηθάς έτσι τους άλλους, αδειάζοντας εσένα.
Μήπως μια τέτοια στάση σε έμαθαν να τηρείς στην οικογένειά σου? (σου δίνω ερεθίσματα για προβληματισμό).
Τέλος, πολλές φορές οι άλλοι, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν ή να πουν ευχαριστώ ή να σε σεβαστούν.
Δεν είναι να τους κατηγορείς ( προσωπικά δεν τους κατηγορώ, τους συμπονώ αλλά συμπονώντας κι εμένα παράλληλα... ), είναι όμως να απομακρυνθείς, σεβόμενη εσένα, τις ανάγκες και τα όριά σου.

Εσύ και οι άλλοι λοιπόν, μάλλον ήρθε η ώρα να εξερευνήσεις αυτή την αλληλεπίδραση.

:)

[Remedy]

μια υπενθυμιση για να την αναλογιστουν οι \"δοτικοι\" του χωρου αυτου...

\"ζητειτε και δοθεισεται\"

η προσφορα εχει νοημα οταν ο αλλος την ζηταει, την χρειαζεται.
δεν ειναι αναγκη να την ζητησει λεκτικα, αλλα χρειαζεται να επιθυμει την παρεμβαση μας.
διαφορετικα ειναι σαν να περναμε την γιαγια στο απεναντι πεζοδρομιο γιατι ετσι κριναμε, ενω αυτη, θελει να συνεχισει στην ευθεια...

[weird]

Originally posted by Remedy
μια υπενθυμιση για να την αναλογιστουν οι \"δοτικοι\" του χωρου αυτου...

\"ζητειτε και δοθεισεται\"

η προσφορα εχει νοημα οταν ο αλλος την ζηταει, την χρειαζεται.
δεν ειναι αναγκη να την ζητησει λεκτικα, αλλα χρειαζεται να επιθυμει την παρεμβαση μας.
διαφορετικα ειναι σαν να περναμε την γιαγια στο απεναντι πεζοδρομιο γιατι ετσι κριναμε, ενω αυτη, θελει να συνεχισει στην ευθεια...

Ναι, αυτό που λες εδώ είναι σημαντικό.
Όταν δίνουμε ορμώμενοι καθαρά απο την δική μας ανάγκη να δώσουμε, χωρίς να αφουγκραζόμαστε αν και τι θέλει ο άλλος να του δώσουμε, τότε μάλλον η δοτικότητά μας είναι επιφανειακή μόνο και εγωκεντρική.

Γι αυτό είναι σημαντικό να \"ακούς\" τις ανάγκες του άλλου.
Διαφορετικά ο δοτικός άνθρωπος μπορεί να γίνει και καταπιεστικός.

Υπάρχει, όπως με όλες τις έννοιες, η καλώς και η κακώς νοούμενη δοτικότητα.

Ενα εξαιρετικό παράδειγμα αμοιβαίου δούναι και λαβειν θεωρω τον χώρο αυτό. ( φυσικά κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του).