Είναι παράλογο το ξέρω, αλλά... HELP!!!

[mariafound]

Γιατι μιλας ετσι?Σαν να πηγαινεις στην κρεμαλα με μια καταδικαστικη αποφαση η οποια δεν προκειται ν αλλαξει ποτε.Δεν ειναι ομως ετσι.
Τα βιωματα σου ουτε θα αλλαξουν ουτε θα διαγραφουν.Ειναι αδυνατον να γινει κατι τετοιο.Θα εχεις ομως αρκετο χρονο ωστε να τα επεξεργαστεις,να δεις τις συνεπειες τους,τα καταλοιπα που σου αφησαν,να κατανοησεις τα θελω σου κ κυριως να αναγνωρισεις τα λάθη σου ωστε να μην τα επαναλαβεις

[anwnimi]

Δε σου λέω να χωρίσεις Κουτσομπολίτσα για μια εμμονή, απλά ότι θα είναι πιο έντιμο και πιο ευτυχισμένο-ισορροπημένο και για τους δυο σας όταν θα προχωρήσετε πραγματικά και όχι τυπικά σε μία κοινή ζωή.
Να ζητήσεις χρόνο σου έγραψα. Όχι για να κάνεις πράξη την εμμονή σου. Αλλά για να ψαχτείς. ωστε να είσαι εσύ πραγματικά ευτυχισμένη και κατά συνέπεια και ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου.
Σε κάθε περίπτωση η απόφαση είναι δική σου.

[koutsompolitsa]

Παιδια το θεμα μου τωρα ειναι πως θα ξεκολλήσω από την εμμονη ιδεα για τον αλλο. Παλι εχω στηθει στο παραθυρο και περιμενω... Σκεφτομαι συνεχεια την Παρασκευη που θα πάει σχολείο και θα τον δω τετ α τετ στο δρόμο... Είναι λογικά πραγματα αυτά?

[Remedy]

Originally posted by koutsompolitsa
Nαι σωστα ολα αυτα, μόνο που δεν ξερω αν υπαρχει πραγματικά λογος να αναβάλω τον γάμο μιας και ούτε με τον μικρό προκειται να γινει κάτι, αλλά ουτε και να αλλάξουν ή να διαγραφούν τα βιωματα που εχω. Ο γεγραφε, γεγραφε λεγαν οι αρχαιοι. Αυτά ειναι κι εγω αυτα θα κουβαλάω μεσα μου ακόμη κι αν χωρίσω, ειμαι με άλλον, ή παντρευτώ...

γεγραφε,αλλα το μελλον ειναι στα δικα σου χερια..

μονη σου ειπες οτι σκεφτεσαι να δεις καποιον ψυχολογο πριν..ειναι μια πολυ καλη ιδεα...

οσο για το τι θα αλλαξει αν εισαι παντρεμενη η ανυπαντρη η οτιδηποτε, που ξερεις???
μπορει οταν καταλαβεις τι σου συμβαινει να αποφασισεις οτι θελεις να ζησεις 5 χρονια στην ινδια και να γνωρισεις τον δαλαι , η να πας στην αλονησσο να διασωζεις φωκιες :Ρ

[anwnimi]

Μη στέκεσαι απλά στο περίβλημα.
Δες το περιεχόμενο.
Γνώμη μου είναι πως όταν θα καταλάβεις τα γιατί και θα τα επιλύσεις, τότε αυτά θα τα σκέφτεσαι σαν μια ωραία μακρινή ανάμνηση:)

[anwnimi]

Originally posted by Remedy
μπορει οταν καταλαβεις τι σου συμβαινει να αποφασισεις οτι θελεις να ζησεις 5 χρονια στην ινδια και να γνωρισεις τον δαλαι , η να πας στην αλονησσο να διασωζεις φωκιες :Ρ

:))
Αυτό είναι και το τρομακτικό της εσωτερικής περιπλάνησης. Μερικές φορές δεν την επιλέγει κανείς, όταν φοβάται ότι θα αλλάξει το ρου της ιστορίας του.
Μα αν το αλλάξει, σημαίνει ότι η ευτυχία του είναι στο εκεί, και όχι στο εδώ.
Γιατί φοβόμαστε τόσο να τολμήσουμε να γίνουμε ευτυχισμένοι;
Μάλλον γιατί αυτό προϋποθέτει τη συνειδητοποίηση της μη ευτυχισμένης μας τωρινής κατάστασης.

[mariafound]

Με την εμμονη αυτη αναπολεις το παρελθον σου που δεν εζησες οπως θα ηθελες,δικαιολογεις τον εαυτο σου κ τις αντιδρασεις του που εκανες στην ηλικια αυτη κ αποφευγεις να ασχοληθεις με τα πραγματικα προβληματα σου κ να τα αντιμετωπισεις.

[koutsompolitsa]

Εχεις δικιο Μαρακι γιατι με το να τον σκεφτομαι ξεχνω την καθημερινοτητά μου. Ειπα και πριν, περιμενω να ερθει το βραδυ, να ξαπλώσω και να αρχισω να τον σκεφτομαι για να ξεχασω τις ευθυνες που εχω αναλάβει-κυριως με τη δουλεια που κάνω...

[mariafound]

Μηπως οι ευθυνες που εχεις αναλαβει ειναι παρα πολλες?Ειναι η φυση της δουλεια σου τετοια που δεν μπορεις να απαλλαγεις η να εχεις λιγωτερες?

[koutsompolitsa]

Δεν μπορω να απαλαγω δυστυχως. Αυτη ειναι η φυση της δουλειας και εκτος απ το χωρο εργασιας εχω και πολλη δουλεια στο σπιτι... Παράλληλα κάνω και μεταπτυχιακο-τους τελευταιους μηνες το εχω παρατησει και σκεφτομαι να το αφησω εντελως..

[mariafound]

Ο μικρος σου δινει μια διεξοδο απο τις ευθυνες σου οποτε εχεις προσκολληθει.Σαν να αρνεισαι να μεγαλωσεις.
Εχεις ψαξει να βρεις κατι αλλο που θα σε αποσπα κ θα σε χαλαρωνει?Ενα χομπι,ενα βιβλιο,ενα αθλημα ,ενα καλο εργο,μια φιλικη κουβεντα,μια δημιουργικη απασχοληση.
Γιατι θελεις να αφησεις το μεταπτυχιακο σου?

[koutsompolitsa]

Moυ μενει μονο ενας χρονος κι ομως δεν εχω κουραγιο να το τελειωσω...Ισως δεν εχω και την ορεξη... Όλα μου φαινονται μαυρα από τοτε που αρχισα τη δουλειά. Μου αρκεί όμως μια του καλημέρα, ενα χαμόγελό του για να ειμαι πάλι καλά...

[mariafound]

Μηπως η δουλεια σου απορροφα πολυ προσωπικο χρονο κ σε εχει κουρασει?

[koutsompolitsa]

Η αληθεια ειναι οτι με εχει κουρασει πολυ...

[mariafound]

Τι σκεφτεσαι να κανεις με αυτη?Θα μπορεσεις να συνδυασεις κ τα δυο για ενα χρονο ακομα?