Η Ελευθερία έιναι γλυκιά...

[anwnimi]

Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις τόσα διαφορετικά συναισθήματα και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

[Ακροβατης]

πολλες φορες το χω σκεφτει
καπου εκει στα 30 πελαγωνεις
μπορει να σαι σε μια σχεση π δεν παει καλα και να μενεις εκει λογω των<< 30>>
με το σκεπτικο οτι μεγαλωνεις και αν χωρισεις τι θα κανεις?
μπορει να μπεις σε μια σχεση μονο και μονο για να μην εισαι μονος στα 30..συμβιβασμοι...
και ομως ειναι ακριβως οπως τα λες ανωνυμη
οχι δεν χωρανε συμβιβασμοι,η ελευθερια ειναι ανεκτιμητη εστω και με το <<κοστος >> της
και δεν πρεπει να αφηνουμε καμια σχεση να μας την παιρνει

[krino]

Originally posted by anwnimi
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

ειναι ο πρωτος τιτλος θρεντ εδω μεσα που διαβαζω και τον συνυπογραφω με τα μπουνια.....


:):):):):)

[Θεοφανία]

Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Το θέμα των 30 το πέρασα κάπως έτσι. Ήμουν σε μια σχέση για καιρό που θεωρούσα πως θα είμαστε για πάντα μαζί. Για καιρό νόμιζα πως είναι επιλογή μου, ήμουν ευτυχισμένη, είχα δίπλα μου έναν άνθρωπου που ταυτιζόμασταν στα ερισσότερα σημεία.
Σιγά-σιγά όμως, η σχέση άρχιζε να ξεφτίζει, (ναι μεν αγάπη, συντροφικότητα, παρέα, αλλα όχι έρωτας).
Τότε σκεφτόμουν πως έτσι και αλλιώς όταν είσαι πέντε χρόνια με κάποιον δεν μπορέι να καρδιοχτυπάς κάθε μέρα.
Παράλληλα με αυτές τις σκέψεις \"ερωτεύτηκα\" τη δουλειά: δημιουργία, άγχος, χαρές, λύπες, που όμως χαιρόμουν πιο πολύ να τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, παρά με το συντρφοό μου. Κάπως έτσι τον τελευταίο χρόνο δεν βγήκαμε ούτε μια φορά μόνοι μας, το ερωτικό κομμάτι σπάνιζε, καθώς εμένα μου έβγαινε σπάνια τέτοια διάθεση, αλλά εγώ ΕΚΕΙ.
Κάπως έτσι φτάσαμε να μου πει ο άλλος να χωρίσουμε.
Εκεί έπαθα φρίκη. Πρώτα εγωιστικά και έπειτα από ανασφάλεια. Μετά έρχεται και το σοκ της συνήθειας.
Λίγο καιρό αργότερα, όλα αυτά ξεφλούδισαν μέσα μου και η πραγματικότητα πήρε τη μορφή της ελευθερίας.
Πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, (τυπικά μόνη μου), και λίγο καιρό αργότερα γνώρισα το επόμενο σύντροφο μου.
Αλήθεια, εκείνη η εποχή είναι απ\' τις πιο όμορφες που έχω στο μυαλό και την καρδιά μου και πιστεύω πως όσο χρονών και να φτάσουμε, σημασία έχει να μην συμβιβαζόμαστε, να περνάμε καλά και να μη θυσιάζουμε εμάς στο βωμό όσων μας επιβάλει η ίδια η κοινωνία.
ανώνυμη, αν είσαι σε τέτοια φάση, φύγε. Κάπου παρακάτω μπορεί να σε περιμένει κάτι καλύτερο, όμορφο, πιο ταιριαστό σε σένα.
Θα μου πεις, μπορεί και όχι.
Ναι, αλλα σκέψου πως αν δεν τολμήσεις, δεν θα το μάθεις ποτέ.

[Paolo_1]

Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι:λέτε πιο καλή η ελευθερία.Αλλα τότε γιατί όταν κάνετε μια σχέση κρέμεστε οι περισσότεροι από το σύντροφο σας και βάζετε τους φίλους σας σε δεύτερη μοίρα;Ειδικά στα 30 αυτό είναι κανόνας.

Επίσης,μέσα σε μακροχρόνιες σχέσεις είναι φυσικό ο έρωτας να ξεφτίζει με τον καιρό.Το ερώτημα είναι γιατί πάρα πολλοί εξακολουθούν να παραμένουν σε τελειωμένες σχέσεις.Μήπως τελικά αυτή η ελευθερία που λέτε φοβίζει τους περισσότερους;Μήπως κάποιοι προτιμούν να είναι εγκλωβισμένοι αλλά τουλάχιστον ζευγαρωμένοι παρά εντελώς μόνοι;

[Φωτεινη!]

Originally posted by anwnimi
Καπου εκεί...στα 30...αναρρωτιέσαι...και τώρα τι κάνω?

Όντας σε μια μακρόχρονη σχεση εγώ καταλήγω στο εξής:
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

Να βγεις ότι ώρα θες και όποτε θες...
Να μην έχεις να απολογηθείς για τίποτε.
Να νιώθεις και να μη νιώθεις ενοχές γι\'αυτό...
Να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος και να σου αρέσει, με άλλα λόγια να γουστάρεις πραγματικά για αυτό.

Και τότε ισως, αν τύχει και μπεις πραγματικά σε σχέση, να θες να μπεις πραγματικά γιατί το θες αλλά και να νιώθεις ελεύθερος στην ουσία. Γιατί τα έχεις βρει με σένα.

Μου αρέσει η συντροφικότητα. Ανέκαθεν μου άρεσε. Είναι καιρός πια να βρω την συντροφικότητα περισσότερο με τον εαυτό μου. Να νιώσω την Ελευθερία. Την ελευθερία του να είμαι δεσμευμένη με τον εαυτό μου. Είτε ειμαι σε σχέση είτε όχι.

Έχετε κάνει παρόμοιες σκέψεις;

Πολύ ωραία η σκέψη σου Ανώνυμη,
κατα καιρους με έχει απασχολήσει και εμένα η ελευθερία στην ουσία της.
Εσύ ξέρεις τι ζητάς όταν λες θέλω να ζήσω ελεύθερα : να είσαι ο εαυτός σου, να μην καταπιέζεσαι και να μη καταπιέζεις..
Πρέπει να νιώθεις ελεύθερος για να ερωτευτείς αλλα και να σε ερωτευτούν..
Είναι ισως ο δικός μου ορισμός για την αγάπη..Οταν ένιωσα ελεύθερη αγάπησα πραγματικά..

[path]

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΙΑ .....ΜΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗΛΗ !!!,,,,,,Δεν δυσταζει να σε συρει σε μια αγονη ερημο με το προσχημα της απατηλης λαμψης της ματαιοδοξιας της. ,,,,,οι σχεσεις μετα τα τριαντα ειναι καπως περιπλοκες και χρειαζεται μπολικος αλληλοσεβασμος αν μη τι αλλο . Μπερδευομαστε συχνα με τα αποθημενα τα εφηβικα μας ,,,,,,,,, στα τριαντα σιγουρα δεν σε περιμενει στη γωνια η εκπληξη των 18 των 22 των 25 χρονων σου ,,,,αλλα κανα \'κελεπουρι\' συνηθως χειροτερο σου με πολλες ....υποσχεσεις μονο .........

[anwnimi]

Originally posted by olgaki82
πολλες φορες το χω σκεφτει
καπου εκει στα 30 πελαγωνεις
μπορει να σαι σε μια σχεση π δεν παει καλα και να μενεις εκει λογω των<< 30>>
με το σκεπτικο οτι μεγαλωνεις και αν χωρισεις τι θα κανεις?
μπορει να μπεις σε μια σχεση μονο και μονο για να μην εισαι μονος στα 30..συμβιβασμοι...
και ομως ειναι ακριβως οπως τα λες ανωνυμη
οχι δεν χωρανε συμβιβασμοι,η ελευθερια ειναι ανεκτιμητη εστω και με το <<κοστος >> της
και δεν πρεπει να αφηνουμε καμια σχεση να μας την παιρνει

Ναι Όλγα μου όλοι νομίζω περνάμε παρόμοιους φόβους, παρόμοιους συμβιβασμούς, παρόμοιες επιθυμίες...
Και ο καθένας κάνει την επιλογή του. Ίσως να μην υπάρχει σωστό και λάθος, αλλά το τι εκφράζει τον καθένα. Και τον εκφράζει όταν δεν το κάνει λόγω συμβιβασμού, αλλά επειδή πραγματικά το θέλει. Βέβαια, ποτέ δεν μπορούμε να τα έχουμε ΟΛΑ.
Άλλος επιλέγει να είναι μόνιμα ελεύθερος χωρίς σταθερές σχέσεις και ισως χωρίς επιθυμία οικογένειας.
Άλλος σε σταθερές σχέσεις, με ή χωρίς επιθυμία οικογένειας.
Και πόσες άλλες επιλογές, που αν τις απαριθμήσω δε θα τελειώνω...
Το θέμα είναι πως ότι επιλογή και να κάνει κανείς, να αισθάνεται καλά με αυτή. Στην ουσία να αισθάνεται ελεύθερος.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους (πολύ λιγοστούς βέβαια) που νιώθουν ελεύθεροι μέσα στην όμορφη σχέση/γάμο τους. Σέβεται ο ένας τον προσωπικό χώρο του αλλουνού, βγαίνουν χωριστά, ταξιδεύουν χωριστά, αλλά παράλληλα τρελαίνονται να περνούν χρόνο μαζί, εξακολουθούν να είναι ερωτευμένοι.
Με τα παιδιά τους, που τους λένε \"οι γονείς σας είναι \"τρελοί\"\", σας πειράζει; :) Πολύ όμορφη εικόνα!

Εγώ δεν είχα και πολύ ωραίες εικόνες από το γάμο των δικών μου, τρομάζω στην ιδέα γάμου, παιδιών, το νιώθω σα φυλακή. Ίσως έτσι προκαλώ την \"μοίρα\" μου, να μείνω μόνη. Θα δείξει:)

Ήμουν λίγο πριν το μεγάλο βήμα. Αλλά έκανα πίσω. Μου πήρε πολύ χρόνο για να κάνω πίσω. Προς το παρόν δεν το μετανιώνω. Αν μου το έλεγαν πριν μερικά χρόνια, ότι θα αφήσω μια τέτοια δεμένη (φαινομενικά όμως) σχέση στα 30 για να μείνω μόνη, ίσως και για πάντα(;), θα έλεγα ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε με τρομάζει το ότι είμαι μόνη.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε με νοιάζει τι θα γίνει στο μέλλον.
Είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι το τώρα, ακόμα κι αν το τώρα είναι μοναχικό.

Ε και το μοναχικό έχει τα ωραία του:)

Αφωτεινή είσαι μες στη σκέψη μου.

Originally posted by Αφωτεινή
Πολύ ωραία η σκέψη σου Ανώνυμη,
κατα καιρους με έχει απασχολήσει και εμένα η ελευθερία στην ουσία της.
Εσύ ξέρεις τι ζητάς όταν λες θέλω να ζήσω ελεύθερα : να είσαι ο εαυτός σου, να μην καταπιέζεσαι και να μη καταπιέζεις..
Πρέπει να νιώθεις ελεύθερος για να ερωτευτείς αλλα και να σε ερωτευτούν..
Είναι ισως ο δικός μου ορισμός για την αγάπη..Οταν ένιωσα ελεύθερη αγάπησα πραγματικά..

Πολύ πολύ όμορφο αυτο που γράφεις. Έτσι το σκέφτομαι κι εγώ. Να δούμε αν θα βγεί τελικά έτσι...
Αισιοδοξώ:)

[anwnimi]

Originally posted by krino

Originally posted by anwnimi
η Ελευθερία είναι γλυκιά...

ειναι ο πρωτος τιτλος θρεντ εδω μεσα που διαβαζω και τον συνυπογραφω με τα μπουνια.....


:):):):):)

Thanks Κρίνο ;)
Για να το λες εσύ κάτι θα ξέρεις...

[anwnimi]

Originally posted by Θεοφανία
Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα-ένα.
Το θέμα των 30 το πέρασα κάπως έτσι. Ήμουν σε μια σχέση για καιρό που θεωρούσα πως θα είμαστε για πάντα μαζί. Για καιρό νόμιζα πως είναι επιλογή μου, ήμουν ευτυχισμένη, είχα δίπλα μου έναν άνθρωπου που ταυτιζόμασταν στα ερισσότερα σημεία.
Σιγά-σιγά όμως, η σχέση άρχιζε να ξεφτίζει, (ναι μεν αγάπη, συντροφικότητα, παρέα, αλλα όχι έρωτας).
Τότε σκεφτόμουν πως έτσι και αλλιώς όταν είσαι πέντε χρόνια με κάποιον δεν μπορέι να καρδιοχτυπάς κάθε μέρα.
Παράλληλα με αυτές τις σκέψεις \"ερωτεύτηκα\" τη δουλειά: δημιουργία, άγχος, χαρές, λύπες, που όμως χαιρόμουν πιο πολύ να τα μοιράζομαι με τους φίλους μου, παρά με το συντρφοό μου. Κάπως έτσι τον τελευταίο χρόνο δεν βγήκαμε ούτε μια φορά μόνοι μας, το ερωτικό κομμάτι σπάνιζε, καθώς εμένα μου έβγαινε σπάνια τέτοια διάθεση, αλλά εγώ ΕΚΕΙ.
Κάπως έτσι φτάσαμε να μου πει ο άλλος να χωρίσουμε.
Εκεί έπαθα φρίκη. Πρώτα εγωιστικά και έπειτα από ανασφάλεια. Μετά έρχεται και το σοκ της συνήθειας.
Λίγο καιρό αργότερα, όλα αυτά ξεφλούδισαν μέσα μου και η πραγματικότητα πήρε τη μορφή της ελευθερίας.
Πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι, (τυπικά μόνη μου), και λίγο καιρό αργότερα γνώρισα το επόμενο σύντροφο μου.
Αλήθεια, εκείνη η εποχή είναι απ\' τις πιο όμορφες που έχω στο μυαλό και την καρδιά μου και πιστεύω πως όσο χρονών και να φτάσουμε, σημασία έχει να μην συμβιβαζόμαστε, να περνάμε καλά και να μη θυσιάζουμε εμάς στο βωμό όσων μας επιβάλει η ίδια η κοινωνία.
ανώνυμη, αν είσαι σε τέτοια φάση, φύγε. Κάπου παρακάτω μπορεί να σε περιμένει κάτι καλύτερο, όμορφο, πιο ταιριαστό σε σένα.
Θα μου πεις, μπορεί και όχι.
Ναι, αλλα σκέψου πως αν δεν τολμήσεις, δεν θα το μάθεις ποτέ.

Θεοφανία με καταλαβαίνεις. Ε τόλμησα κι εγώ. Εδώ και πολύ καιρό. Αλλά νομίζω τώρα, μετά από τόσους μήνες, χωρίζω σιγά σιγά πιο πραγματικά. Χωρίς πλάκα.
Αλλά ακόμα κι αν δε βγει σε τίποτα, καλά είμαι:)
Μάλλον το γράφω γιατί δεν το πιστεύω ότι τελικά θα αισθανόμουν τόσο καλά. Έχει επιστρέψει το γέλιο και η χαρά στο πρόσωπό μου. Που τα ειχα χάσει, ή μάλλον ξεχάσει, εδώ και πολύ πολύ καιρό...

[anwnimi]

Originally posted by path
στα τριαντα σιγουρα δεν σε περιμενει στη γωνια η εκπληξη των 18 των 22 των 25 χρονων σου ,,,,αλλα κανα \'κελεπουρι\' συνηθως χειροτερο σου με πολλες ....υποσχεσεις μονο .........

Το \"συνήθως χειρότερό σου\" μου άρεσε path!!! Τι αυτοεκτίμηση είναι αυτή και τι αισιοδοξία! χαχαχα:))
Μα καλή/έ μου, αν σκέφτεται κανείς ότι ίσως βρει χειρότερό του, σημαίνει ότι δεν έχει και πολύ καλή ιδέα για τον εαυτό του, και το πιο πιθανό είναι να πετυχαίνει το χειρότερο.

Originally posted by path
οι σχεσεις μετα τα τριαντα ειναι καπως περιπλοκες και χρειαζεται μπολικος αλληλοσεβασμος αν μη τι αλλο

Ο αλληλοσεβασμός δεν απαιτείται σε σχέσεις κάτω των 30?

[anwnimi]

Originally posted by Paolo_1
Εγώ δεν καταλαβαίνω κάτι:λέτε πιο καλή η ελευθερία.Αλλα τότε γιατί όταν κάνετε μια σχέση κρέμεστε οι περισσότεροι από το σύντροφο σας και βάζετε τους φίλους σας σε δεύτερη μοίρα;Ειδικά στα 30 αυτό είναι κανόνας.


Δεν ξέρω τι είναι κανόνας και τι όχι. Οι φίλοι πάντα χρειάζονται. Οι σχέσεις έρχονται και παρέρχονται. Οι φίλοι όμως όχι τόσο εύκολα. Ειδικά αν είναι πραγματικοί.
Προσωπικά δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τους φίλους.
Ακόμα και μέσα σε γάμο.
Αλλά μάλλον Paolo για να μιλάς έτσι, έχεις βρεθεί στη θέση φίλου κάποιου ανθρώπου σε σχέση, ο οποιος φέρθηκε όπως στον κανόνα που αναφέρεις;
Κι εγώ βρέθηκα στη θέση της φίλης. Κι ας ημασταν πολύ κάτω των 30 τότε. Δεν είναι θέμα κανόνα πιστεύω. Είναι θέμα χαρακτήρα το πως θα φερθείς στους φίλους σου.


Επίσης,μέσα σε μακροχρόνιες σχέσεις είναι φυσικό ο έρωτας να ξεφτίζει με τον καιρό.Το ερώτημα είναι γιατί πάρα πολλοί εξακολουθούν να παραμένουν σε τελειωμένες σχέσεις.Μήπως τελικά αυτή η ελευθερία που λέτε φοβίζει τους περισσότερους;Μήπως κάποιοι προτιμούν να είναι εγκλωβισμένοι αλλά τουλάχιστον ζευγαρωμένοι παρά εντελώς μόνοι;




Με όλες σου τις παραπάνω σκέψεις θα συμφωνήσω κι εγώ.

[Φωτεινη!]

οπως το λες..
Εφαρμόζεις την πεποίθησή σου και στις ερωτικές και στις φιλικές και στις οικογενειακές ακόμα σχέσεις σου(εκεί δουλεύω εγώ αυτόν το καιρό).
Είσαι όπως είσαι ,δεν ωραιοποιείς την εικόνα σου μα δεν την κακοποιείς ταυτόχρονα.Είσαι ικανοποιημένη με τα καλά σου και \"οκ\" με τα στραβά σου.Σημασία έχει να θυμάσαι τι ψάχνεις στους ανθρώπους που φέρνεις κοντά σου.
Εγώ ας πούμε ψάχνω πρώτα την καλοσύνη του διπλανού μου.Ειτε ειναι φίλος είτε ειναι οτιδήποτε αλλο.Είναι το πρώτο μου κριτήριο.Αυτο είναι που με κανει για αρχή να νιώσω όμορφα..Κρατώ οτι ο άνθρωπος που φέρεται άσχημα στους άλλους(ακόμα και αν τη δεδομένη στιγμή δεν με αφορά) κάποια στιγμή θα το κάνει και σε εμένα..
Φίλοι είναι για μένα αυτοι που μπορείς να τους πεις ο,τι νιώθεις κάθε φορά, γιατι εχεις την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να το κάνεις και σέβεσαι την δική τους ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να κάνουν το ίδιο.
Τι καλα που είσαι αισιόδοξη!!

[anwnimi]

Σ\'ευχαριστώ Φωτεινή για την αισιοδοξία που μου μεταδίδεις κι εσύ:)

Originally posted by Αφωτεινή
Κρατώ οτι ο άνθρωπος που φέρεται άσχημα στους άλλους(ακόμα και αν τη δεδομένη στιγμή δεν με αφορά) κάποια στιγμή θα το κάνει και σε εμένα..

Κρατώ αυτό. Πολύ σημαντικό αυτό που είπες.

Originally posted by Αφωτεινή
Σημασία έχει να θυμάσαι τι ψάχνεις στους ανθρώπους που φέρνεις κοντά σου.

Σ\'αυτο το κομμάτι ποτέ δεν περνούσα την τάξη...δυστυχώς:Ρ

[Φωτεινη!]

Τι..αφου πάντα νιώθεις τι σε τραβάει σε κάποιον ..
Π.χ τι θαυμαζεις στην καλύτερή σου φίλη τι σε κάνει να την αγαπάς περισσότερο?