Τω Άγνωστω Θεώ

[vince]

Λοιπόν μιας και δεν υπάρχει subforum για τις θρησκείες γράφω εδώ στα γενικά.

Πράξη I
Σκηνή Α

Θεέ, θεέ υπάρχεις;
Υπάρχω απαντάει ο Θεός
για όσους πιστεύουν πως υπάρχω
Δεν υπάρχω απαντάει ο θεός
για όσους πιστεύουν πως δεν υπάρχω

Τι υπάρχει πέραν του χάους Θεέ μου;
Κάτι που δεν θα το μάθετε ποτέ
απαντάει ο Θεός για να προφυλάξει τον εαυτό του

[keep_walking]

Τι υπάρχει πέραν του χάους Θεέ μου;
Κάτι που δεν θα το μάθετε ποτέ
απαντάει ο Θεός για να προφυλάξει τον εαυτό του

Ενδιαφερουσα στιχομυθεια...γιατι αν ακολουθουσε διαφορετικη πορεια τοτε ο ποιητης θα επρεπε να δωσει μια απαντηση...εντυπωσιακη που δεν ξερει οποτε το ριχνει στην...παλαβη:P

Παντως βγαζει ωραιο αποτελεσμα.

[weird]

Όντως ενδιαφέρουσα στιχομυθία Vince.
Δίνει τροφή για έμπνευση...

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο.

Είσαι δικό μου δημιούργημα και έχεις μέσα σου νόμους που δουλεύουν όπως τους έπλασα εγώ.

Άνθρωπε, δεν θα μπορείς να συμπονάς, αν δεν γνωρίζεις να πονάς.
Δεν θα μπορείς να φέρεσαι σκληρά, αν δεν γνωρίζεις να σου φέρεσαι σκληρά.
Δεν θα μπορείς να αγαπάς, αν δεν ξέρεις να σε αγαπάς.
Δεν θα μπορείς να σεβαστείς, αν δεν σε σέβεσαι.

Μάθε το μυστικό :
Οτιδήποτε αναπαράγεις προς τα έξω σου, προς τον συνάνθρωπό σου, το έχεις ήδη παράγει μέσα σου, απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Θα αυξάνετε και θα πληθαίνετε και όσο πιο πολύ θα μεγαλώνεις Άνθρωπε, τόσο πιο μικρός θα γίνεσαι.

[krino]

Originally posted by weird

Και είπε ο Θεός στον Άνθρωπο.

Είσαι δικό μου δημιούργημα και έχεις μέσα σου νόμους που δουλεύουν όπως τους έπλασα εγώ.

Άνθρωπε, δεν θα μπορείς να συμπονάς, αν δεν γνωρίζεις να πονάς.
Δεν θα μπορείς να φέρεσαι σκληρά, αν δεν γνωρίζεις να σου φέρεσαι σκληρά.
Δεν θα μπορείς να αγαπάς, αν δεν ξέρεις να σε αγαπάς.
Δεν θα μπορείς να σεβαστείς, αν δεν σε σέβεσαι.

Μάθε το μυστικό :
Οτιδήποτε αναπαράγεις προς τα έξω σου, προς τον συνάνθρωπό σου, το έχεις ήδη παράγει μέσα σου, απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό.

Θα αυξάνετε και θα πληθαίνετε και όσο πιο πολύ θα μεγαλώνεις Άνθρωπε, τόσο πιο μικρός θα γίνεσαι.

ολα αυτα τα ειπε ο θεος ε?

:P:P:P:P

Δεν εχω ακουσει πιο ανευθυνη εμπνευση του ανθρωπου,
απο το να δημιουργει θεους....

[Alobar]

... o δικός μου Θεός Βινς... (... μέχρις ότου βρεθεί βέβαια...) ... καλημέρα!... :) ...


Φάδερ Απών

Εμείς τραυλίζουμε ακόμη στης
Αγάπης της ακριβοθώρητης τ\' όνομα.
Σύγχισης παιδιά και διασποράς αηδόνια.
Εμείς πασχίζουμε ακόμη στου κόσμου
το στερέωμα που ξηλωμένο χάσκει τα μελλούμενα.
Ύβρεως ασκοί, ξεπεσμένοι αριστοκράτες και βουτήματα.
Εμείς προσυπογράφουμε τελειωμένες συνευρέσεις.
Παμφάγοι, χαώδεις, ανυπόστατοι και πλεονέκτες.
Κι Εσύ ο πιο μεγάλος απ\' τους Θεομπαίχτες.

...Φάδερ Απών, ο εν τοις ουρανοίς...
...αγιασθήτω το όνομά Σου
και απελθέτω η απουσία Σου...
...ως εν ουρανώ και επί της γης...

S

[vince]

Λογομαχία Α\'
Πρωταγωνιστές: Πάτροκλος και Αριστοφάνης
Θέμα: Όταν ο πόλεμος συνάντησε την τέχνη

Π: Η ιστορία δεν έχει να αναδείξει τέχνη παρά μόνο κατακτητές
Α: Η τέχνη δεν δίνει δόξα στον κατακτητή
Π: Ποίος ο λόγος τότε να μάχεται τέχνη & ιστορία, Οδύσσεια και Ιλιάδα;
Α: Για να μπορούν οι άνθρωποι να επιλέξουν
Π: Εγώ λέω πως επιλογή δεν υπάρχει για κανέναν
Α: Εγώ λέω πως επιλογή υπάρχει για όλους
Π: Να αγωνίζεσαι. Γιατί αφού και εσύ το ίδιο κάνεις
Α: Αγώνας είναι να μαθαίνεις και όχι να κρύβεις
Π: Δεν έχω κάτι να κρύψω. Όλα γίνονται για να νικήσει ο ισχυρότερος.
Α: Αν η ιστορία ήταν πιο ισχυρή τότε δεν θα πήγαινες σινεμά με τα παιδιά σου.
Π: Και εγώ παιδί ήμουν κάποτε αλλά δεν μου άρεσε το σινεμά.
Α: Ναι αλλά αρέσει στο παιδί σου.
Π: Εγώ δεν θέλω το παιδί μου να αποβλακώνεται με σινεμά και ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Α: Αν όμως δεν αφήνεις το παιδί σου να διαλέξει τότε κερδίζεις εσύ.
Π: Το παιδί μου θέλω να κερδίσει.
Α: Τότε μάθε πως το παιδί μαθαίνει καλύτερα από έναν κατακτητή.

Πάτροκλος: Πολύ έμπνευση έχεις. Μήπως να σε βγάλουμε και στο θέατρο;
Αριστοφάνης: Το θέατρο δεν είναι έμπνευση αλλά ελευθερία.
Πάτροκλος: Τότε συνέχιζε να γράφεις να δούμε τι θα καταλάβεις
Αριστοφάνης: Ελπίζω πως θα συνεχίσει να μαθαίνει ο ένας από τον άλλο.
Πάτροκλος: Ευχαριστώ.

[vince]

Λογομαχία Β\'
Πρωταγωνιστές: Όμηρος, Φιλόνικος, Ευκλείδης

Ο: Τρελός αγαπάει, παρανοϊκός χτυπάει
Φ: Και ο εύλογος τι κάνει;
Ε: Θαυμάζω και ανακαλύπτω την επιστήμη των πάντων
Φ: Τι σημαίνει αυτό. Έκανες καμιά καινούργια ανακάλυψη;
Ε: Συνεχώς ανακαλύπτω. Το πρόβλημα είναι όταν δεν υπάρχει κάτι να ανακαλύψω. Όταν συμβαίνει αυτό τα πάντα κολλάνε. Ο πλούτος μένει στάσιμος και οι θεατές βαριούνται.
Ο: Νόμιζα πως θα μπορούσαμε να μάθουμε όλοι αλλά έσφαλα γιατί ο πλούτος τυφλώνει τους ανθρώπους.
Φ: Όχι, εσύ τυφλώνεις τους ανθρώπους.
Ε: Έσφαλα και ζητώ συγνώμη.
Ο: Αγνόησε τον. Δεν ξέρει για τι πράγμα μιλάμε.
Ε: Μα εσύ θαυμάζεις την τέχνη. Εσύ ξέρεις για τι πράγμα μιλάς;
Ο: Κάνω την αυτοκριτική μου αλλά μπορώ να μάθω αν χρειαστεί.
Ε: Γιατί δεν το πες απ\'την αρχή;
Φ: Νομίζω πως κάτι μας κρύβει και για τον λόγο αυτό δεν μας λέει τίποτα.
Ο: Νομίζετε πως με την ανάγνωση διαβάζονται και τα συναισθήματα αλλά και έτσι δεν μαθαίνουμε.
Ε: Κάποτε νόμιζα πως μαθαίνω αλλά μερικές φορές ανακαλύπτω πως ουρανοβατώ και δεν είμαι κάτι παραπάνω από ένας σύντροφος που επιθυμεί ένα αρτιότερο επίπεδο ζωής.
Φ: Δεν συγκινούμαι γιατί και εγώ είμαι ένα μέρος της επιστήμης των πάντων και γνωρίζω πλέον πως μόνο η φύση είναι ρευστή.
Ε: Την αγαπάω την φύση αλλά εκείνη είναι σκληρή μαζί μου.
Ο: Εμένα με αγαπάει αλλά δεν μου το δείχνει.
Φ: Ίσως να μπορούσα να την αγαπήσω και εγώ αν τολμούσα να την ανακαλύψω.
Ο: Εσύ την ξέρεις καλύτερα και από τους δυο μας αλλά δεν τολμάς να την αγαπήσεις.
Φ: Θα μπορούσα αν μάθαινα και εγώ την τέχνη και την επιστήμη των πάντων.
Όμηρος: Είμαι αυτός που θα σου διδάξει την τέχνη.
Ευκλείδης: Είμαι αυτός που θα σου διδάξει την επιστήμη των πάντων.
Φιλόνικος: Είμαι και εγώ παιδί της.

[vince]

Λογομαχία Γ\'
Πρωταγωνιστές: Φειδίας, Ιπποκράτης

Φ: Νομίζω πως ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από θεραπεία αλλά από ζωή.
Ι: Είμαι βέβαιος πως ο άνθρωπος ζει την ζωή με διαφορετικό νόημα από τα ζώα.
Φ: Τα ζώα, και αυτά ζουν, αναπαράγουν και μετά φεύγουν. Προστατεύουν την επιβίωση τους. Γιατί να διαφέρουν από τον άνθρωπο;
Ι: Γιατί ο άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο ζώο.
Φ: Είναι όμως και το πιο μεγαλοπρεπές, το πιο δημιουργικό ζώο γιατί κανένα άλλο ζώο δεν έχει πετάξει τόσο ψηλά.
Ι: Από όσο γνωρίζουμε αυτό είναι αλήθεια.
Φ: Τι είναι επομένως ο άνθρωπος πέραν ενός ζώου με απεριόριστες δυνατότητες.
Ι: Είναι και ένα σύστημα, παραγωγής και κατανάλωσης, δεκτικότητας και αποδοτικότητας. Σαν την πυραμίδα, με βάση, μέση και κορυφή.
Φ: Ποίος ορίζει τα μέλη του συστήματος. Η πυραμίδα;
Ι: Σωστά αν και αυτό δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την κορυφή της πυραμίδας. Η μία εκδοχή λέει πως οι πυραμίδες έχουν φτιαχτεί ώστε οι άνθρωποι που ξεκινάνε από την βάση να μην μπορούν να φτάσουν στην κορυφή γιατί χάνονται μέσα στην πυραμίδα.
Φ: Υπάρχει και δεύτερη εκδοχή;
Ι: Οι πυραμίδες είναι ένα έργο τέχνης. Αποτελούνται από πολλές πέτρες, άμμο και ιερογλυφικά και ο κάθε ταξιδιώτης καλείται να τα μάθει αυτά προτού μπει στην πυραμίδα.
Φ: Δεν σε καταλαβαίνω. Μήπως δίνεις βάση στην φιλοσοφική πλευρά της ίδιας κατασκευής;
Ι: Όχι ακριβώς. Απλά ελπίζω πως στην κορυφή της πυραμίδας ο ταξιδιώτης ανακαλύπτει κάποια αχτίδα φωτός.
Φ: Δεν βλέπω κάτι το συγκλονιστικό. Μάλλον έχεις χαθεί εσύ μέσα στην πυραμίδα. Η πυραμίδα δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα θαυμάσιο και ιδιαίτερα γερό κτίριο φτιαγμένο από μαθηματικούς, το οποίο θεωρείτο και ένα από τα θαύματα της αρχαιότητας.
Ι: Θαυμάζω την αρχιτεκτονική αλλά θαυμάζω ακόμα περισσότερο τα μυαλά που κρύβονται πίσω από την πυραμίδα. Φ: Θέλεις να ανακαλύψεις περισσότερα. Υπάρχουν ανθρώπινες κατασκευές με ίση ή και μεγαλύτερη αξία αρχιτεκτονικής δυναμικής.
Ι: Σωστά. Η ιστορία δεν το λέει αυτό αλλά η απόδειξη βρίσκεται στον ίδιο λόφο.
Φ: Άντε ίσως επισκεφτούμε το θαύμα της πόλης μας ακόμα μια φορά.
Ι: Ο χρόνος θα δείξει. Για την ώρα ας αρχίζουμε να σεβόμαστε περισσότερο το θαύμα που κατοικεί ανάμεσα μας.
Φ: Ενδιαφέρον σκέψη. Μόνος σου το σκέφτηκες;
Ι: Η κάθε σκέψη είναι προϊόν συζήτησης & διαλόγου, μάθησης και εκμάθησης. Μόνος μου δεν θα είχα σκεφτεί κάτι περισσότερο παρά αυτό που θα είχα την δυνατότητα να διαβάσω.

[vince]

Έργο Δίχως Νόημα

Μονόλογος Α\'
Πρωταγωνιστής: Κανένας

Α: Άγνωστε. Τι συμβαίνει; Μήπως μας έχουν ανοίξει μία τρύπα στο κεφάλι ώστε από το ένα αυτί να μπαίνει από το άλλο να βγαίνει;
Β: Βασίζομαι στην άγνοια. Είμαι πολύ φοβισμένος γιατί μερικοί άνθρωποι είναι πολύ κακοί αλλά αγνοούν την τύχη τους που είναι η καλή τους υγεία.
Γ: Γέροντα, εγώ απλά θέλω να είμαι καλά και να δω παιδιά πιο χαρούμενα από μένα.
Δ: Δεν αμφιβάλλω.
Ε: Εσύ σε ποιόν μιλάς;
ΣΤ [Παρεμβολή στον μονόλογο]: Μα δεν μιλάω. Γράφω μήπως και γίνουν οι σκέψεις τροφή για βελτίωση της πνευματικής μας δίαιτας.
Ζ: Ζωή όσοι γνωρίσαμε είδαμε πως ο λόγος είναι ελεύθερος και όποιος φοβάται να μιλήσει είναι επειδή δεν γνωρίζει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί άλλοτε με παράπονο, άλλοτε με επιθυμία και κάποιες λίγες στιγμές με καθαρή σκέψη.
Η: Νομίζεις πως βγαίνει νόημα από έναν ασυνάρτητο μονόλογο; Μήπως έχεις κλειστεί στον εαυτό σου και αδυνατείς να συζητήσεις τα προβλήματα σου;
Θ: Αλήθεια;

Για πιο πρόβλημα μιλάμε; Να λέμε δόξα τω Θεό που η απληστία των ανθρώπων δεν έχει όρια;

Το μόνο που αντιλαμβάνομαι είναι ένα είδος ανεξήγητης και κυμαινόμενης παράνοιας.

Ένα σύννεφο που ξεθώριασε για λίγο και φάνηκε η ζεστασιά της Γης.

Μια φορά και ένα καιρό ο καθρέπτης ήταν ένας..

Πάλι αφήνεις το νου να ταξιδεύει.

Εκφράσου ελεύθερα.

Πως;
[Αλλαγή στον μονόλογο]
Ι: Επομένως τι πηγάζει μέσα από τον διάλογο;
Κ: Κάποιου είδους συμφωνία, να συνυπάρχουμε βρε άνθρωπε με ειρηνικό τρόπο.
Λ: Λίγα, λίγα... η τέχνη μάλλον είναι ένα είδος μοναξιάς που πονάει τις ψυχές των ανθρώπων, δεν είναι διάλογος αν και είναι κάτι όμορφο.

[vince]

Μονόλογος Β\'

Α: Δεν είναι όμορφο να αγαπάς τον εαυτό σου.
Β: Γιατί να μην είναι αφού όλοι τον αγαπάνε κατά βάθος;
Γ: Πόσο αλήθεια μπορεί να κρύβει μια φοβισμένη καρδιά και πόσο μια πληγωμένη;

[vince]

Μονόλογος Γ\'

Α: Εσύ δεν φοβάσαι αλλά έχεις κάτι το περίεργο.
Β: Νομίζεις πως έκανα σχέδια;
Γ: Όνειρα έκανες το ξέρω.
Δ: Που είναι τα όνειρα σήμερα;
Ε: Προφυλάσσονται από τους εφιάλτες.
Ζ: Είναι όμορφα τα όνειρα αλλά να ξέρεις πως είναι το ίδιο πράγμα με τους εφιάλτες αλλά με διαφορετική ονομασία. Αγάπα τα όνειρα σου προτού τα ξεχάσεις.

Αυτή είναι και η μόνη συμβουλή που φέγγει αυτή τη στιγμή, το μόνο γιατρικό που λάμπει στο σκοτάδι.

\"Τόλμα να αγαπήσεις\"

[vince]

Θεατρική παράσταση: Οι γιγαντομαχίες

Πρωταγωνιστής Α: Ένας ζαλισμένος και πονεμένος πλην τίμιος Αθηναίος
Πρωταγωνιστής Β: Ο τοίχος

Α: Που μιλάω, στον τοίχο μήπως?
Β:-
Α: Έεεεεεε καλά το ξέρω εσύ δεν μιλάς :p
Β: ;)
Α: Μα εγώ νόμιζα πως έχεις αυτιά
Β: ;p
Α: Εμμ το ξέρω το γέλιο καλό κάνει. Και εγώ προσπαθώ να νιώσω λίγη χαρά ο κακομοίρης.. :(
Β: Τι λες ρε τρελάθηκες.. σε ποιον τοίχο μιλάς? Εγώ είμαι.
Α: Ποιός εγώ?
Β: Εγώ η συνείδηση σου. Όλα είναι στο μυαλό αδελφέ μη μασάς εδώ είμαι εγώ για να μοιραστώ τον πόνο σου.
Α: Είμαι πολύ down ρε γμτο (μπιπππππ)
Β: Τι ήταν αυτό?
Α: Κίτρινη κάρτα. Στην επόμενη βρισιά μάλλον θα δώσει πέναλτι..!
Β: Συγνώμη αλλά τώρα μιλάω και εγώ? Πως έγινε αυτό.. αφού είπες πως μόνο αυτιά έχω ::
Α: Λοιπόν αρκετά δεν ζούμε στον μεσσαίωνα. Είμαστε στο 2010!
Β: Τι λε ρε μόνος σου το σκέφτηκες!
Α: Άστα να πάνε. Είπαμε προσπαθώ να χαρώ και η χαρά δεν με αφήνει :(
Β: Don\'t worry και εγώ καρδιά θα έχω σε λίγο.
A: Μα νόμιζα πως μόνο οι άνθρωποι έχουν καρδιά.
Β: Το ξέρεις πως αυτό που κάνεις είν αι παράλογο.
Α: Το ξέρω αλλά σου είπα είμαι λίγο down αυτές τις μέρες.
Β: Δεν πειράζει θα γιάνει κι αυτό!
Α: Είπαμε η μοναξιά είναι λίγο τραλαλα αλλά είναι τίμια γιατί μπλα μπλα μπλα......
Β: Καλύτερα να σταματήσεις τον μονόλογο. Είπαμε δεν είσαι τρελός απλά πέρασες κάποιες δυσκολίες. Κάποιοι θα καταλάβουν κάποιοι όχι. Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι επειδή δεν καταλαβαίνουν όλοι.
Α: Ευχαριστώ τύχε... μερικές φορές πρέπει να ακούμε προτού μιλήσουμε αν και έτσι χάνεται το νόημα..
Β: -
Α: Οκ το ξέρω πολλά είπα αν και νιώθω καλύτερα τώρα.
Β: Καλό αυτό. Κοίτα τώρα να σταματήσεις να πληγώνεις τον εαυτό σου.
Α: Το ξέρω πως μερικοί νομίζουν πως είναι τρελός αλλά δεν είμαι ..το πιστεύεις αυτό?
Β: Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι. Σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου.
Α: Λοιπόν θα πεις εσύ μια ακόμα κουβέντα ή εγώ?
Β: Άλλη φορά.