Κακοποίηση

[RainAndWind]

Θα σου αρέσει μία ασιατική παροιμία.
Κοίτα πόσο όμορφα εκφράζει αυτό που και η ψυχολόγος σου είπε για το ποτάμι.

Η ζωή είναι ένα μεγάλο ποτάμι.
Μπορείς να κυλήσεις με τα νερά και να ζήσεις ειρηνικά
ή μπορεί ν\'αντισταθείς στο ρεύμα του και να ζήσεις με αγωνία.

Αποδεχόμαστε κάθε αλλαγή που μας φέρνει η ζωή,μαθαίνουμε να μην πολεμάμε το ρεύμα του ποταμού που μέσα του ζούμε.Είναι ένα ρητό που η σοφία του με επηρέασε.
Οι εμπειρίες μας δεν είναι ούτε καλές ούτε κακές.
Είναι ένα μας κομμάτι.

Αυτός είναι ο τρόπος,θα προσπαθήσω κι άλλο να τον κάνω μέρος της καθημερινότητάς μου.

[Arsi]

Ωραία η παροιμία ρέιν.
Καλύτερα βέβαια θα ήταν να μπορούσα κ να τη νιώσω μα πιστεύω πως κάποιες αλλαγές δε συνηθίζονται...δεν περνάν φυσιολογικά με τη ροή του ποταμού.
Μιάζουν με κοντάρια που φράζουν τη δίοδο κ σε σταματούν εκεί,μπορεί κ για χρόνια....
Κ εκεί χρειάζεται μάχη για υπερπήδηση του εμποδίου.Κ εκεί παίζει ρόλο η δύναμη,η θέληση,ο άνεμος.....
Μπορεί να γρατσουνιστούμε,να χτυπήσουμε,να μείνουμε εκεί για λίγο,για πολύ αλλά σημασία έχει να κυλήσουμε ξανά κ όχι να μείνουμε εκεί καθηλωμένοι κλαίγοντας για την ύπαρξη του εμποδίου,πράγμα που έκανα για χρόνια με αποτέλεσμα τη στασιμότητα σε ένα σημείο του ποταμού....

Αυτές τις μέρες έχω πάθει πλάκα με το χρόνο που πέρασε κ δεν έζησα,πονάει πιο πολύ ακόμα κ απ\'τις θλιβερές εμπειρίες.Η βίωση του ότι δε ζούσα τη ζωή μου παρά ήμουν κολημένη...με σόκαρε η αλήθεια αλλά σημασία έχει να κυλήσω κ πάλι,να αρχίσει να μετράει ο χρόνος της πραγματικής μου ζωής...στη ροή του ποταμού.
Ίσως από δω κ πέρα να μου είναι χρήσιμη και η παροιμία τι να πω.
Τhanks πάντως,ακούγεται πολύ γαλήνια εκδοχή

[Χάιντι]

Originally posted by RainAndWind
Μεγάλη.Αλλά όχι μη αναστρέψιμη.

Πάλι καλά....

[Mystic]

Rain υποκλίνομαι στην καλοσύνη της ψυχής σου και χαμογελάω που ανακάλυψα σήμερα έναν άνθρωπο σαν κι εσένα. Δεν νιώθω υπερβολική σε αυτά που λέω... κι ας μην σε γνωρίζω προσωπικά.

Η γιαγιά σου και ο παππούς σου πήραν την ανταμοιβή τους επειδή είχαν εσένα ως εγγονή. Όσο για τους γονείς σου, πριν κάποια χρόνια θα έλεγα δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι...όλες οι συμπεριφορές πηγάζουν από πληγές. Αλλα όχι, δεν το πιστεύω. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από τέτοιους ανθρώπους.

Αλλα νιώθω τυχερή- στο λέω με όλη μου την αλήθεια- γιατι κάπου εκεί έξω κάποια σαν κι εσένα μεγαλώνει παιδιά. Και θα υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που θα μεταφέρουν το ίδιο μεγαλείο με εσένα.

Ευχαριστώ

[Χάιντι]

Originally posted by oXe
Πόση ζημιά μπορεί να αποφέρει η ψυχική κακοποίηση σε έναν άνθρωπο και πόσο η σωματική;

Εκτός από αυτούς που έχουν κακοποιηθεί και τα έχουν καταφέρει υπάρχουν και παιδιά που υποφέρουν για μια ζωή και γίναν ναρκωμανείς και πολλά άλλα...

[Aeras]

Originally posted by RainAndWind
ίσως οι ίδιοι κακοποιημένοι ως παιδιά(ξέρω πως πχ η μητέρα της μάνας μου ήταν κι αυτή κακοποιημένη,αλλά πολύ λιγότερο από αυτά που έκανε στα δικά της παιδιά,μας εκδικούνταν για πράγματα που δε φταίγαμε).Τι να λέμε τώρα.

Mπερδεύτηκα με αυτό. Η μητέρα της μάνας σου (δηλαδή η γιαγια σου) λες ότι ήταν κακοποιημένη. Αλλά λες λιγότερο από αυτά που εκανε στα δικά της παιδιά, δηλαδή τους γονείς σου; Η πρόταση θα ήταν σωστή αν ελεγες η μητέρα μου ήταν κι αυτη κακοποιημένη, αλλά λιγότερο από αυτά που εκανε στα δικά της παιδιά.
Και μια ερώτηση, η γιαγιά και ο παπούς που αναφέρεις ήταν γονείς της μητέρας σου ή του πατέρα σου;

[Adzik]

Originally posted by RainAndWind
Επειδή το θεωρώ σημαντικό και επειδή γνωρίζω πόσο βοηθητικό είναι να μη νιώθουμε μοναδικοί μέσα στο τοπίο της βίας που εισπράξαμε,θα σου πω μερικά χαρακτηριστικά συμβάντα,για να έχεις εικόνα.
Τακούνι στο κεφάλι.Μαχαίρια που εκτοξεύονταν αντί για λόγια.Καμία αγκαλιά να με παρηγορήσει όταν έκλαιγα.Καμία γλυκιά κουβέντα.Έφτασα είκοσι χρονών για να ακούσω υποκοριστικό του ονόματός μου και αυτό απλά γιατί βρίσκονταν μπροστά άλλοι.Θείος μου στα 13 με κουτούπωσε και η μητέρα μου αρνήθηκε όσα της είπα,γιατί απλά ήταν ο αδερφός της και προείχε να κρατήσει την αδερφική σχέση έναντι του κινδύνου που υπήρχε κάποια στιγμή να το προχωρήσει.Το άτομο αυτό συνέχισε να ζει μαζί μας για δύο χρόνια μετά από το περιστατικό.Επίσης,φιλοξεν ούμενος στο σπίτι στα έξι μου,άγνωστος σε μένα αλλά γνωστός της μητέρας μου,μπήκε το βράδυ στο δωμάτιό μου και μου έβαλε δάχτυλο.Όταν το είπα καμία διαφορά,καμία αγκαλιά καμία βοήθεια.Κρυβόμουν σε ντουλάπες όταν έβλεπα από μακριά να έρχεται η μητέρα μου στο σπίτι.Ο πατέρας είχε ως αγαπημένο μέσο συνετισμού μία δερμάτινη ζώνη.
Για να πάω σχολείο φόραγα ό,τι έβρισκα,ποτέ δεν υπήρχε ρούχο πλυμένο,σιδερωμένο και μυρωδάτο.Δεν ήξερα τι σήμαινε κάποιος με φροντίζει.Μαγείρευα εγώ για τα αδέρφια μου από τα δεκατρία μου,τρώγαμε και χαλασμένα φαγητά,περνάγαμε και δηλητηριάσεις(γαστρεντερί� �ιδες ήταν το ηπιότερο).Εάν τόλμαγα να φέρω βαθμούς κάτω του υψηλότερου,έτρωγα ξύλο.Εάν αργούσα,έτρωγα ξύλο.Εάν έλεγα σε μισώ έτρωγα ξύλο.Εάν το φαί που μαγείρευα ήταν νόστιμο,η μητέρα μου έλεγε πως είμαι άχρηστη στη μαγειρική.Ο πατέρας μου μισούσε τη θηλυκότητά μου,όταν στην εφηβεία άρχισα να αλλάζω μου έλεγε συνεχώς πως οι γυναίκες μετά τα δεκατρία τους γίνονται χαζές,ενώ σαν παιδιά τα κορίτσια είναι εξυπνότερα(άι απόκτησε εσύ μετά αυτοπεποίθηση,άιντε ν\'αγαπήσεις το γεγονός πως μεγαλώνεις).
Ένα βράδυ ο πατέρας μου μου έβγαλε τα μισά μαλλιά,μπροστά στ\'αδέρφια μου,το δέρμα του κεφαλιού μου πόναγε μία βδομάδα.

Και όλα αυτά που σου γράφω φίλε μου είναι απλά μια βιαστική ανασκόπηση,είναι τόσα,μα τόσα άλλα...

αχ θεε μου..Ρειν μου..τρελαθηκα.. ειναι η πρωτη φωρα που μασ ανοιγεσαι ετσι..

τρελαθηκα πραγματικα.. ειναι πραγματικα φωβερο ..απανθρωπο..ειναι πολυ δυνατη.. πολυ πολυ..και σε θαυμαζω για ολη σου την καλωσηνη και την ομορφια τησ ψυχησ σου..
την ελπιδα που δεν εχασεσ..την αγαπη..που δεν αφησεσ να φυγει για τουσ ανθρωπουσ..

σε συμπαθουσα παρα πολυ παντα και το ξερεισ..σε εκτημουσα παρα πολυ γιατι παντα και εσυ στεκεσε διπλα σε ολουσ εδω... γιατι παντα μιλασ σωστα και σοφα...

τωρα θα σου πω πωσ σε αγαπαω πολυ..γιατι νιωθω πωσ το εχω αναγκη οπωσ ειχεσ αναγκη να σε αγαπησουν...
μακαρι να μπορουσσεσ να νιωσει ολη την αγαπη μου..μακαρι να ησουν μικρο παιδακι..και να σε εκλεινα στην αγκαλια μου..μαζι με τον γιοκα μου...

να μην ξαναενιωθεσ ποτε ουτε φοβο..ουτε ξενο το σπιτι σου..
να ενιωθεσ μον ασφαλεια...