Για πόσο ακόμα θα με κυνηγάει το παρελθόν;

[Κύκνος]

Originally posted by RainAndWind
Μαρίνα,same pattern of thought I guess.
Εrrie μου,όλες αυτές οι ενοχές που σε κατακλύζουν,όλο αυτό το φορτίο,πρέπει να το εξετάσεις κατά πόσο βαραίνει εσένα,και όχι άλλους.Εσύ ήσουν στη θέση που χρειαζόσουν βοήθεια και συμπαράσταση για να ξεπεράσεις.Πόσο καιρό κράτησε ο δεσμός σας;

Άσχετο, αλλά πόσο λατρεύω αυτό το \"Έρη μου\"...έτσι με έλεγε κι εκείνος....μου λείπει να το ακούω...
Σαν ποιόν άλλον θα έπρεπε να βαραίνουν οι ενοχές μου; Η σχέση μας κράτησε γύρω στον ενάμισι χρόνο...

[deleted-member141015]

Errie, όταν είπα μην βλέπεις τα πράγματα με ότους \'φταίχτη-θύματος\', εννοούσα να μην βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του φταίχτη. Όντως οι ενοχές σου είναι βαθιά ριζωμένες. Κι έτσι σκέφτεσαι ότι η σχέση δεν πήγε καλά, επειδή εσύ έκανες κάτι λάθος. Και πως όταν εσύ \'διορθωθείς\' η σχέση θα πάει καλά. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα στις ερωτικές σχέσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μένουμε σε μια σχέση και άλλοι τόσοι για τους οποίους χωρίζουμε.

Εξάλλου, για τη συγκεκριμένη σχέση λες πως εξαρχής σκόπευε να σταματήσει τη σχέση όταν απολυόταν. Εσύ όμως φαίνεται να πιστεύεις πως αν δεν είχες φόβους, θα διατηρούσε τη σχέση παρά την απόσταση. Ναι δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί οι ανασφάλειες σου να ήταν ένα ενοχλητικό κομμάτι, αλλά έχεις σκεφτεί πως μπορεί η σχέση σας όχι να χάλασε εξαιτίας τους, αλλά εξαιτίας τους να διατήρησε τη σχέση περισσότερο απ\' όσο ήθελε, για να μην σε στενοχωρήσει?

Και ο \'τέλειος άντρας\' που περιέγραψες που δεν σε πιέζει, δεν σε ζηλεύει, προσπαθεί να συγκρατείται κλπ, δεν είναι απαραίτητα κάποιος που ενδιαφέρεται για εσένα τόσο πολύ που κάνει όσα εσύ έχεις ανάγκη, αλλά και κάποιος που μπορεί να αδιαφορεί για εσένα και δείχνει τόσο ενδιαφέρον όσο χρειάζεται για να περνάει εκείνος καλά και ήρεμα.

Όλα αυτά, δεν λέω ότι ήταν οπωσδήποτε έτσι, αλλά δες το λίγο κι από μια άλλη σκοπιά.

Έπειτα, φοβάσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να επαναληφθεί μια τέτοια κατάσταση και έτσι μόνο με αυτόν μπορείς να νιώσεις ασφάλεια. Errie, η κακοποίηση δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση στις ερωτικές σχέσεις. Φυσικά και υπάρχουν πάρα πολλοί άντρες που δεν επιδιώκουν να κάνουν κακό στο σύντροφο.

Βέβαια, από τα γραφόμενα σου αναρωτήθηκα και τι θεωρείς κακοποίηση. Για παράδειγμα, το να σου φωνάξει κάποιος, να μιλήσει έντονα, να νευριάσει και να είναι απότομος, να μιλήσει άσχημα κάποιες φορές...αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν στους ανθρώπους και τις σχέσεις. Φυσικά και είναι πρόβλημα όταν οι φωνές και τα νεύρα είναι ο κανόνας, αλλά αν κάποια φορά υπάρξουν, αυτό δεν σημαίνει ότι ο σύντροφος έχει βάλει σκοπό να σου κάνει κακό ή ότι θα ακολουθήσει κακοποίηση.

Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου με την κατάλληλη βοήθεια Errie και θα δεις ότι το παρόν σου μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο από το παρελθόν

[Κύκνος]

Originally posted by marina38
Errie, όταν είπα μην βλέπεις τα πράγματα με ότους \'φταίχτη-θύματος\', εννοούσα να μην βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του φταίχτη. Όντως οι ενοχές σου είναι βαθιά ριζωμένες. Κι έτσι σκέφτεσαι ότι η σχέση δεν πήγε καλά, επειδή εσύ έκανες κάτι λάθος. Και πως όταν εσύ \'διορθωθείς\' η σχέση θα πάει καλά. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα στις ερωτικές σχέσεις. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μένουμε σε μια σχέση και άλλοι τόσοι για τους οποίους χωρίζουμε.

Εξάλλου, για τη συγκεκριμένη σχέση λες πως εξαρχής σκόπευε να σταματήσει τη σχέση όταν απολυόταν. Εσύ όμως φαίνεται να πιστεύεις πως αν δεν είχες φόβους, θα διατηρούσε τη σχέση παρά την απόσταση. Ναι δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί οι ανασφάλειες σου να ήταν ένα ενοχλητικό κομμάτι, αλλά έχεις σκεφτεί πως μπορεί η σχέση σας όχι να χάλασε εξαιτίας τους, αλλά εξαιτίας τους να διατήρησε τη σχέση περισσότερο απ\' όσο ήθελε, για να μην σε στενοχωρήσει?

Ναι, ίσως αλλά αν το έκανε για να μην με στεναχωρήσει, σημαίνει ότι τον άγγιξα κι ότι με νοιαζόταν...επίσης, όπως είπα τώρα προσπαθώ να τα ξαναβρώ μαζί του και πιστεύω ότι ίσως τα καταφέρω αν δεν ξαναεμφανιστούν ποτέ πια οι ανασφάλειες...

Και ο \'τέλειος άντρας\' που περιέγραψες που δεν σε πιέζει, δεν σε ζηλεύει, προσπαθεί να συγκρατείται κλπ, δεν είναι απαραίτητα κάποιος που ενδιαφέρεται για εσένα τόσο πολύ που κάνει όσα εσύ έχεις ανάγκη, αλλά και κάποιος που μπορεί να αδιαφορεί για εσένα και δείχνει τόσο ενδιαφέρον όσο χρειάζεται για να περνάει εκείνος καλά και ήρεμα.

Όχι, πίστεψε με, δεν αδιαφορούσε κι έχω σοβαρές ενδείξεις γι\' αυτό...για παράδειγμα, εγώ όποτε μου φώναζε δεν έβγαζα μιλιά κι αυτός από μόνος του μου είπε ότι σ΄εκείνον δεν θα φοβάμαι να μιλάω και με έμαθε να του φέρνω αντιρρήσεις...αν ήθελε την ηρεμία του, θα διατηρούσε την κατάσταση ως είχε...

Όλα αυτά, δεν λέω ότι ήταν οπωσδήποτε έτσι, αλλά δες το λίγο κι από μια άλλη σκοπιά.

Έπειτα, φοβάσαι ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να επαναληφθεί μια τέτοια κατάσταση και έτσι μόνο με αυτόν μπορείς να νιώσεις ασφάλεια. Errie, η κακοποίηση δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση στις ερωτικές σχέσεις. Φυσικά και υπάρχουν πάρα πολλοί άντρες που δεν επιδιώκουν να κάνουν κακό στο σύντροφο.

Βέβαια, από τα γραφόμενα σου αναρωτήθηκα και τι θεωρείς κακοποίηση. Για παράδειγμα, το να σου φωνάξει κάποιος, να μιλήσει έντονα, να νευριάσει και να είναι απότομος, να μιλήσει άσχημα κάποιες φορές...αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν στους ανθρώπους και τις σχέσεις. Φυσικά και είναι πρόβλημα όταν οι φωνές και τα νεύρα είναι ο κανόνας, αλλά αν κάποια φορά υπάρξουν, αυτό δεν σημαίνει ότι ο σύντροφος έχει βάλει σκοπό να σου κάνει κακό ή ότι θα ακολουθήσει κακοποίηση.

Όταν λεω κακοποίηση, εννοώ την άσκηση σωματικής βίας όπως π.χ. ένα χτύπημα ή την επιβολή της σεξουαλικής επαφής, κυρίως το δεύτερο φοβάμαι (το πρώτο το αντέχω) και γι\' αυτό θέλω να ξαναγυρίσω σε εκείνον επειδή δεν το έκανε και ξέρω ότι δεν θα το κάνει ποτέ...επίσης, γι\' αυτό που λες για τις φωνές εγώ τις έχω συνδέσει με το ξύλο...

Συνέχισε να δουλεύεις με τον εαυτό σου με την κατάλληλη βοήθεια Errie και θα δεις ότι το παρόν σου μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο από το παρελθόν

[deleted-member141015]

Εγώ πάντως θα σου ξαναπώ ότι η αίσθηση \'ασφάλειας\' που εξαρτάται μόνο από συγκεκριμένους ανθρώπους, είναι κάτι πολύ εύθραυστο. Το θέμα δεν είναι μόνο να ξέρεις ότι ο σύντροφος δεν θα σου φερθεί με τρόπο βλαπτικό για εσένα, αλλά να ξέρεις εσύ η ίδια πώς θα αντιμετωπίζεις παρόμοια περιστατικά αν ποτέ προκύψουν και να ξέρεις ότι η συμπεριφορά των άλλων δεν θίγει την αξία μας σαν άτομα. Ασφάλεια που προέρχεται από μέσα μας σημαίνει να εμπιστεύεσαι και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου.

Τώρα για τον συγκεκριμένο, δεν θέλω να πω ότι αδιαφορούσε, αλλά ότι δεν μπορούμε να διαβάζουμε το μυαλό των άλλων και να είμαστε απόλυτα σίγουροι για τα κριτήρια με τα οποία κάνουν τις επιλογές τους. Ένας άνθρωπος που έχει καλή συμπεριφορά, προσπαθεί να μην πληγώνει τους γύρω του και ενδιαφέρεται να τους βοηθήσει να επικοινωνούν καλύτερα, δεν σημαίνει ότι θέλει να έχει ερωτική σχέση μαζί τους, ούτε ότι για αυτό το λόγο είναι ιδανικός σύντροφος. Χρειάζονται και πολλά άλλα πράγματα για μια σχέση, πολυεπίπεδο ταίριασμα, κοινοί στόχοι, κατάλληλη χρονική στιγμή κλπ. Μακάρι να τα έχεις βέβαια όλα αυτά με τον συγκεκριμένο και να πιστεύει κι εκείνος ότι μπορείτε να τα έχετε μαζί.

Αλλά αυτό που λες ότι ξέρεις πως δεν θα κάνει ποτέ, δηλαδή να επιβάλλει σεξουαλική επαφή, οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άντρες ΔΕΝ το κάνουν. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι εμείς με τι κριτήρια επιλέγουμε σύντροφο, αλλά και ποια σημάδια ερμηνεύουμε σαν προσπάθεια επιβολής. Δυστυχώς από τις κακές εμπειρίες είναι εύκολο να θεωρήσουμε λανθασμένα πράγματα τα οποία είναι φυσικά και λογικά, ως προσπάθεια για βία...όπως δηλαδή λες ότι συνδέεις τις φωνές με το ξύλο, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοια σχέση μεταξύ τους, δηλαδή οι φωνές δεν καταλήγουν μοιραία σε ξύλο. Και, προς Θεού, τι πάει να πει ότι ένα χτύπημα \'το αντέχω\'? Γιατί να το αντέξεις? Δεν υπάρχει λόγος να δεχόμαστε τα χτυπήματα...

[Κύκνος]

Originally posted by marina38
Εγώ πάντως θα σου ξαναπώ ότι η αίσθηση \'ασφάλειας\' που εξαρτάται μόνο από συγκεκριμένους ανθρώπους, είναι κάτι πολύ εύθραυστο. Το θέμα δεν είναι μόνο να ξέρεις ότι ο σύντροφος δεν θα σου φερθεί με τρόπο βλαπτικό για εσένα, αλλά να ξέρεις εσύ η ίδια πώς θα αντιμετωπίζεις παρόμοια περιστατικά αν ποτέ προκύψουν και να ξέρεις ότι η συμπεριφορά των άλλων δεν θίγει την αξία μας σαν άτομα. Ασφάλεια που προέρχεται από μέσα μας σημαίνει να εμπιστεύεσαι και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου.

Τώρα για τον συγκεκριμένο, δεν θέλω να πω ότι αδιαφορούσε, αλλά ότι δεν μπορούμε να διαβάζουμε το μυαλό των άλλων και να είμαστε απόλυτα σίγουροι για τα κριτήρια με τα οποία κάνουν τις επιλογές τους. Ένας άνθρωπος που έχει καλή συμπεριφορά, προσπαθεί να μην πληγώνει τους γύρω του και ενδιαφέρεται να τους βοηθήσει να επικοινωνούν καλύτερα, δεν σημαίνει ότι θέλει να έχει ερωτική σχέση μαζί τους, ούτε ότι για αυτό το λόγο είναι ιδανικός σύντροφος. Χρειάζονται και πολλά άλλα πράγματα για μια σχέση, πολυεπίπεδο ταίριασμα, κοινοί στόχοι, κατάλληλη χρονική στιγμή κλπ. Μακάρι να τα έχεις βέβαια όλα αυτά με τον συγκεκριμένο και να πιστεύει κι εκείνος ότι μπορείτε να τα έχετε μαζί.

Αλλά αυτό που λες ότι ξέρεις πως δεν θα κάνει ποτέ, δηλαδή να επιβάλλει σεξουαλική επαφή, οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ άντρες ΔΕΝ το κάνουν. Από εκεί και πέρα το θέμα είναι εμείς με τι κριτήρια επιλέγουμε σύντροφο, αλλά και ποια σημάδια ερμηνεύουμε σαν προσπάθεια επιβολής. Δυστυχώς από τις κακές εμπειρίες είναι εύκολο να θεωρήσουμε λανθασμένα πράγματα τα οποία είναι φυσικά και λογικά, ως προσπάθεια για βία...όπως δηλαδή λες ότι συνδέεις τις φωνές με το ξύλο, ενώ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τέτοια σχέση μεταξύ τους, δηλαδή οι φωνές δεν καταλήγουν μοιραία σε ξύλο. Και, προς Θεού, τι πάει να πει ότι ένα χτύπημα \'το αντέχω\'? Γιατί να το αντέξεις? Δεν υπάρχει λόγος να δεχόμαστε τα χτυπήματα...

Δυσκολεύομαι πολύ να πιστέψω ότι οι περισσότεροι άντρες δέχονται την άρνηση όσον αφορά τον έρωτα...όσο για το χτύπημα είπα ότι το αντέχω γιατί έχει ήδη γίνει οπότε μετά απ\' αυτό τι κι αν γίνει μια ακόμα φορά; Θα το αντέξω...εδώ πήγα μόνη μου στα επείγοντα μέσα στη νύχτα...το άλλο δεν αντέχω...δεν λεω βέβαια ότι δεν με πειράζει και το χτύπημα αλλά ότι απλά το αντέχω, όπως είπα...
Αλλά σήμερα είμαι πραγματικά χάλια...ήλπιζα ότι θα καταφέρω να τον ξανακερδίσω, προσπάθησα τόσο πολύ γι\' αυτό, κρατιόμουν απ\' αυτή την ελπίδα αλλά χθες χάθηκε οριστικά...δεν αντέχω τον πόνο, μα τω Θεω, θα προτιμούσα να πέθαινα...

[RainAndWind]

\'Εχεις αναρωτηθεί Errie γιατί το χτύπημα θα το δεχόσουν;
\"Δέχομαι\"την πιθανότητα,είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στο\"ζω\"την πιθανότητα αυτή,καθώς ξεκινάω μία σχέση νομιμοποιώντας κατά κάποιον τρόπο τη βία εναντίον μου.Τη χρησιμοποίηση της βίας ως μέσο εκφόρτισης αρνητικών συναισθημάτων.
Βρίσκεις πως με τέτοιες προυποθέσεις μπορεί να στηριχτεί μια ισορροπημένη σχέση αλήθεια;Για μένα ισορροπημένη σχέση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως ισορροπία δυνάμεων.Ισοτιμία.Εσύ θα χτύπαγες τον σύντροφό σου για να αποφορτιστείς,εάν θύμωνες μαζί του;Είμαι βέβαιη πως η απάντησή σου θα είναι όχι.Άρα αυτός γιατί να είχε το ανάλογο συγχωροχάρτι από σένα;

Η δικαιολογία,το έχω συνηθίσει,δεν ευσταθεί.Υπάρχει όμως.Και με κάποιο τρόπο πρέπει να ανακαλύψεις γιατί.Να μάθεις ποια συναισθήματα απέναντι σε σένα και ποιες ιδέες είναι δεμένες μέσα σου με αυτή τη νομιμοποίηση,γιατί δίνεις χώρο στη ζωή σου στον πόνο.
Η αντοχή είναι το ζητούμενο άραγε,ή η το να γνωρίζω πως η αντοχή δε θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη για την κάθε μας σχέση;
Πολλά μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος,ασθένειες,ανατροπ ές,γυρίσματα της τύχης,αλλά η σχέση είναι επιλογή,τον σύντροφό μας τον επιλέγουμε Errie μου,άρα βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας στη διαμόρφωση των όρων σε κάθε σχέση.

Ποιος ή ποιοι σε έκαναν να πιστεύεις πως δεν αξίζεις μία σχέση ισοτιμίας,μπορείς να το δουλέψεις με τον ψυχολόγο σου,ώστε να εντοπίσεις τις ρίζες της αυτοτιμωρητικής συμπεριφοράς.Γιατί αυτό δείχνει η πεποίθησή σου,πως αυτοτιμωρείσαι,μέσω ενοχών.
Δεν πιστεύεις πως είσαι και τόσο καλή ώστε να αξίζεις μία σχέση αλληλοσεβασμού και ισορροπίας,θα δεχόσουν να τραυματίζεσαι εσύ προκειμένου να την κρατήσεις.
Και αυτό δεν είναι παρά ένα σαθρό έδαφος για να χτιστεί μία σχέση που θα σε πάει μπροστά σα γυναίκα και σαν άνθρωπο.
Με τον τρόπο σου κακοποιείς η ίδια τον εαυτό σου,δεχόμενη όρους που σε υποτιμούν και σε βάζουν στη θέση του θύματος.

Γιατί θυματοποιείσαι Errie;

Πόσα θα δεχόσουν για να μείνει στη ζωή σου ο πόνος,αφού τον έχεις συνηθίσει;Αφού τον έχεις νομιμοποιήσει;

[Κύκνος]

Originally posted by RainAndWind
\'Εχεις αναρωτηθεί Errie γιατί το χτύπημα θα το δεχόσουν;
Δεν είπα ότι θα το δεχόμουν, απλά ότι το αντέχω σε σχέση με την σεξουαλική κακοποίηση...το πρώτο το έχω πάθει κι άντεξα, πόσο πιο άσχημα μπορεί να είναι πια;
\"Δέχομαι\"την πιθανότητα,είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στο\"ζω\"την πιθανότητα αυτή,καθώς ξεκινάω μία σχέση νομιμοποιώντας κατά κάποιον τρόπο τη βία εναντίον μου.Τη χρησιμοποίηση της βίας ως μέσο εκφόρτισης αρνητικών συναισθημάτων.
Βρίσκεις πως με τέτοιες προυποθέσεις μπορεί να στηριχτεί μια ισορροπημένη σχέση αλήθεια;Για μένα ισορροπημένη σχέση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως ισορροπία δυνάμεων.Ισοτιμία.Εσύ θα χτύπαγες τον σύντροφό σου για να αποφορτιστείς,εάν θύμωνες μαζί του;Είμαι βέβαιη πως η απάντησή σου θα είναι όχι.Άρα αυτός γιατί να είχε το ανάλογο συγχωροχάρτι από σένα;

Όχι, δεν θα τον χτύπαγα, είμαι γενικά κατά της βίας ακόμα και της μιας ξυλιάς σε ανυπάκουο παιδί...άρα δεν την αποδέχομαι ούτε από τον σύντροφο απλά όπως είπα πριν ένα χτύπημα το αντέχω...

Η δικαιολογία,το έχω συνηθίσει,δεν ευσταθεί.Υπάρχει όμως.Και με κάποιο τρόπο πρέπει να ανακαλύψεις γιατί.Να μάθεις ποια συναισθήματα απέναντι σε σένα και ποιες ιδέες είναι δεμένες μέσα σου με αυτή τη νομιμοποίηση,γιατί δίνεις χώρο στη ζωή σου στον πόνο.
Η αντοχή είναι το ζητούμενο άραγε,ή η το να γνωρίζω πως η αντοχή δε θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη για την κάθε μας σχέση;
Πολλά μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος,ασθένειες,ανατροπ ές,γυρίσματα της τύχης,αλλά η σχέση είναι επιλογή,τον σύντροφό μας τον επιλέγουμε Errie μου,άρα βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας στη διαμόρφωση των όρων σε κάθε σχέση.

Ποιος ή ποιοι σε έκαναν να πιστεύεις πως δεν αξίζεις μία σχέση ισοτιμίας,μπορείς να το δουλέψεις με τον ψυχολόγο σου,ώστε να εντοπίσεις τις ρίζες της αυτοτιμωρητικής συμπεριφοράς.Γιατί αυτό δείχνει η πεποίθησή σου,πως αυτοτιμωρείσαι,μέσω ενοχών.
Δεν πιστεύεις πως είσαι και τόσο καλή ώστε να αξίζεις μία σχέση αλληλοσεβασμού και ισορροπίας,θα δεχόσουν να τραυματίζεσαι εσύ προκειμένου να την κρατήσεις.

Καταρχήν, την ενοχή πρώτα απ\' όλα φρόντισε να την καλλιεργήσει μια \"φίλη\" η οποία ήταν παρούσα στο γεγονός που ανέφερα και που εμμέσως πλην σαφώς κατηγόρησε εμένα κι ενώ ξέρω ότι δεν έφταιγα με τη λογική κατά καιρούς οι ενοχές ξυπνάνε κι αυτό είναι πολύ βασανιστικό για \'μενα...επίσης έχω αρκετά μεγάλες ενοχές για τον τρόπο που συμπεριφέρθηκα στον πρώην σύντροφο μου που ενώ μου φερόταν τόσο καλά και μου έδωσε τα πάντα εγώ του το ξεπλήρωσα με φόβους, ανασφάλειες, κλάματα κι αρνήσεις...αλλά εκείνος χθες μου είπε στο τηλέφωνο ότι δεν με σκέφτεται με καμιά κακία ή εκδικητικότητα και να μην αυτοτιμωρούμαι ότι άλλες κάνουν πολύ χειρότερα λάθη...

Και αυτό δεν είναι παρά ένα σαθρό έδαφος για να χτιστεί μία σχέση που θα σε πάει μπροστά σα γυναίκα και σαν άνθρωπο.
Με τον τρόπο σου κακοποιείς η ίδια τον εαυτό σου,δεχόμενη όρους που σε υποτιμούν και σε βάζουν στη θέση του θύματος.

Γιατί θυματοποιείσαι Errie;

Πόσα θα δεχόσουν για να μείνει στη ζωή σου ο πόνος,αφού τον έχεις συνηθίσει;Αφού τον έχεις νομιμοποιήσει;

Τις δύο τελευταίες ερωτήσεις δεν τις κατάλαβα, εξήγησε μου καλύτερα σε παρακαλώ...

[RainAndWind]

Θα σου μιλήσω ανοιχτά,για να μπορέσεις να καταλάβεις μερικά από τα γιατί που σε βασανίζουν.Στην εφηβεία μου υπήρξα θύμα βιασμού.Γνωρίζω \"από μέσα\"όσα βιώνεις.Δεν είναι διαφορετικό το μοτίβο,είναι ίδιο στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.Άρνηση,θλίψη,θ� �μός,φόβος,ενοχή,άγχος,αυπν� �ες και αίσθηση μοναξιάς.

Όλα αυτά που νιώθεις είναι απλά συναισθήματα,ναι μεν βαριά,ναι μεν φέροντα αρνητικό φορτίο,αλλά απλά στάδια ενός πένθους.Κάτι σου πήρε κάποιος που δεν ήταν δικό του για να το πάρει.Το ζήτημα είναι πως το θύμα πρέπει να εκφράσει το θυμό του,ο οποίος συχνά \"λοξοδρομεί\"και γυρνάει προς το ίδιο.Εν προκειμένω ο δικός σου θυμός γυρνάει σε σένα.
Υιοθέτησες αυτό το ιδεολόγημα του \"εγώ το προκάλεσα,εγώ έφταιγα,δεν μπορεί,κάτι έκανα για να τύχει σε μένα\".Τίποτε δεν έκανες.
Βέβαια,μπορεί να το λες στον εαυτό σου,να το εκλογικεύεις,αλλά δε φτάνει να το λέμε.Πρέπει να περάσουμε πρώτα από τα στάδια του πένθους για να φτάσουμε στην αποδοχή,στην απενοχοποίηση και στην εσωτερική γαλήνη.Να ξεπεράσουμε όσα δέθηκαν μέσα στο μυαλό με το σεξ ως παραβίαση και πόνο.
Θέλει δουλειά και υπομονή.Αλλά θα περάσει και αυτό.
Θα μπορέσεις και να απολαύσεις το σεξ,να γυρίσεις στις ανάγκες του κορμιού σου,να μην τις αρνείσαι,όταν αυτά τα συναισθήματα μπορέσουν να εκτονωθούν.Μίλα γι αυτό.Ακόμη δεν έχεις αναφερθεί στον θύτη.Στο πρόσωπο που σε κακοποίησε.Θέλεις να το κάνεις τώρα;Mίλα γι αυτό,κι ας θυμώσεις.Μη φοβάσαι να θυμώνεις,ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τ\'άλλα.Το φορτίο αυτό που κουβαλάς,εδώ μπορείς να το ανοίξεις,άγγιξε αυτό που σε πονάει.Έτσι θα αποφορτιστείς κάπως,θα αισθανθείς καλύτερα.
Δε σου λέω πως αυθημερόν ό,τι έζησες θα πάει στην άκρη,γνωρίζω πολύ καλά πως χρειάζεται χρόνος και προσωπική δουλειά γι αυτό.

Συμβουλή μου είναι προς το παρόν να μην ασχολείσαι με το δεσμό που έληξε.Δεν κάνεις κάτι παρά να σου βάζεις επιπλέον ενοχές,να σε φορτώνεις κι άλλο.Προέχει το σημαντικό,προτεραιότητα έχουν τα αίτια,όχι το αποτέλεσμα.Ήταν αποτέλεσμα όσων κουβαλάς η έκβασή του.Και εκεί να επικεντρωθείς.Στις ρίζες.Στο θυμό σου,που αντί να εκφραστεί,γυρνάει σε σένα με σωματικά συμπτώματα,με έλλειψη ύπνου,με φοβίες.

Κάποια στιγμή,όταν περάσεις από τα στάδια του πένθους,θα φτάσεις στο σημείο να διεκδικήσεις την Errie ξανά,αυτή που θα είναι ελεύθερη από ενοχές,απαλλαγμένη από τα βαρίδια του χτες.Μπορείς να το κάνεις κορίτσι μου,γιατί σου αξίζει ένας εαυτός ελεύθερος και ισορροπημένος.

Δεν έφταιγες εσύ.Πέστο και πίστεψέ το.Αγκάλιασε όλα όσα κουβαλάς,αποδέξου τα,κομμάτι σου είναι κι αυτά,μην τα σκιάζεσαι.

[ΜΕΛΙΝΑ10]

RAIN .Oτι εγραψες για την errie, το ενιωσα mexri το τελευταιο νευρο του κορμιου μου, θα επρεπε ισως αυτα τα λογια καρδιας, ενθαρρυνσης , δυναμης , και αισιοδοξιας ,να επαναλαμβανονται για να ακουγονται .Για να αισθανομαστε λιγο πιο δυνατη και μεις γνωριζοντας οτι εκει εξω υπαρχουν ανθρωποι που ,δεν το εβαλαν κατω και συνεχιζουν ,δυσκολο αλλα οχι μεν ακατορθωτο....Ευχαριστω ( Θα το διαβασω παλι μεχρι να αντλισω πιο πολυ δυναμη ...) και συ errie ,ακου μην κανεις τα λαθη που εκανα εγω 25 χρονια τωρα ,θα μπορουσα να σου μιλαω ατελειωτες ωρες , για τα επακολουθα που εχει (οταν καποιος παιρνει κατι απο σενα που δεν του ανηκει) .......... errie mila μην το κρατας . θα φερει μονο πονο θυμο νευρα ,και οτι εχεις γυρω σου θα το ισοπεδωνεις .

[Κύκνος]

Originally posted by RainAndWind
Θα σου μιλήσω ανοιχτά,για να μπορέσεις να καταλάβεις μερικά από τα γιατί που σε βασανίζουν.Στην εφηβεία μου υπήρξα θύμα βιασμού.Γνωρίζω \"από μέσα\"όσα βιώνεις.Δεν είναι διαφορετικό το μοτίβο,είναι ίδιο στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.Άρνηση,θλίψη,θ� �μός,φόβος,ενοχή,άγχος,αυπν� �ες και αίσθηση μοναξιάς.

Σ\' ευχαριστώ που το μοιράζεσαι αυτό μαζί μου...φαντάζομαι πως θα ήταν, σίγουρα πολύ χειρότερη εμπειρία από τη δική μου...όταν λες άρνηση τί εννοείς; Όλα τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνω...

Όλα αυτά που νιώθεις είναι απλά συναισθήματα,ναι μεν βαριά,ναι μεν φέροντα αρνητικό φορτίο,αλλά απλά στάδια ενός πένθους.Κάτι σου πήρε κάποιος που δεν ήταν δικό του για να το πάρει.Το ζήτημα είναι πως το θύμα πρέπει να εκφράσει το θυμό του,ο οποίος συχνά \"λοξοδρομεί\"και γυρνάει προς το ίδιο.Εν προκειμένω ο δικός σου θυμός γυρνάει σε σένα.
Υιοθέτησες αυτό το ιδεολόγημα του \"εγώ το προκάλεσα,εγώ έφταιγα,δεν μπορεί,κάτι έκανα για να τύχει σε μένα\".Τίποτε δεν έκανες.
Βέβαια,μπορεί να το λες στον εαυτό σου,να το εκλογικεύεις,αλλά δε φτάνει να το λέμε.Πρέπει να περάσουμε πρώτα από τα στάδια του πένθους για να φτάσουμε στην αποδοχή,στην απενοχοποίηση και στην εσωτερική γαλήνη.Να ξεπεράσουμε όσα δέθηκαν μέσα στο μυαλό με το σεξ ως παραβίαση και πόνο.
Θέλει δουλειά και υπομονή.Αλλά θα περάσει και αυτό.
Θα μπορέσεις και να απολαύσεις το σεξ,να γυρίσεις στις ανάγκες του κορμιού σου,να μην τις αρνείσαι,όταν αυτά τα συναισθήματα μπορέσουν να εκτονωθούν.Μίλα γι αυτό.Ακόμη δεν έχεις αναφερθεί στον θύτη.Στο πρόσωπο που σε κακοποίησε.Θέλεις να το κάνεις τώρα;Mίλα γι αυτό,κι ας θυμώσεις.Μη φοβάσαι να θυμώνεις,ο θυμός είναι ένα συναίσθημα όπως όλα τ\'άλλα.Το φορτίο αυτό που κουβαλάς,εδώ μπορείς να το ανοίξεις,άγγιξε αυτό που σε πονάει.Έτσι θα αποφορτιστείς κάπως,θα αισθανθείς καλύτερα.
Δε σου λέω πως αυθημερόν ό,τι έζησες θα πάει στην άκρη,γνωρίζω πολύ καλά πως χρειάζεται χρόνος και προσωπική δουλειά γι αυτό.

Αν θέλω να μιλήσω γι\' αυτόν; Ναι, θέλω...και θα πω όλα όσα νιώθω κι ας μη με τιμάνε, κι ας με κακοχαρακτηρίσετε κι ας μη μου ξαναμιλήσετε στην τελική...τον μισώ όσο δεν έχω μισήσει κανέναν στη ζωή μου! Μάλλον είναι το μόνο άτομο που μισώ! Και θα ήθελα πάρα μα πάρα πολύ να μπορούσα να τον βρω μαζί με κάποιον άντρα που εμπιστεύομαι εννοοείται και να του το πω, να του φωνάξω πόσο πολύ τον μισώ κι ότι μου έχει καταστρέψει τη ζωή! Κι όχι μόνο αυτό! Θέλω να νιώσει στο πετσί του τον φόβο και το πως είναι να αισθάνεσαι εντελώς ανίσχυρος! Πριν λίγους μήνες με έπιασε ο ξάδελφος μου και μου μίλησε...το νόημα, με δικά μου λόγια ήταν \"δεν σε βλέπω καλά ξαδέλφη κι ανησυχώ, θέλω να βγούμε και να μιλήσουμε\". Βέβαια άλλος ήταν ο λόγος που δεν ήμουν καλά τότε αλλά μέσα σ\' όλα του το είπα κι αυτό...δεν το ήξερε ως τότε κι όταν του είπα την επιθυμία που εξέφρασα εδώ συμπληρώνοντας ότι θα με λύτρωνε αν αφού του έλεγα αυτά τα λόγια κάποιος δικός μου τον πλάκωνε στο ξύλο μου είπε πως είναι μέσα. Δεν σας κρύβω ότι αν ήξερα που να τον βρω μπορεί και να το δεχόμουνα, μάλλον θα το δεχόμουνα. Πραγματικά θα ήταν λύτρωση για \'μενα κι ίσως έτσι να μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή μου...κι επίσης τον μισώ τώρα ακόμα περισσότερο γιατί εξαιτίας του έχασα τον άνθρωπο που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου. Απλά τον μισώ! Ότι και να γράψω δε φτάνει, θα έλεγα ότι νιώθω σχεδόν λύσσα για το πρόσωπο του...θα ήθελα να τον χτυπάω κι εγώ η ίδια και να του λεω \"σ\' αρέσει αυτό τώρα; Πες μου, σ΄αρέσει;\"

Συμβουλή μου είναι προς το παρόν να μην ασχολείσαι με το δεσμό που έληξε.Δεν κάνεις κάτι παρά να σου βάζεις επιπλέον ενοχές,να σε φορτώνεις κι άλλο.Προέχει το σημαντικό,προτεραιότητα έχουν τα αίτια,όχι το αποτέλεσμα.Ήταν αποτέλεσμα όσων κουβαλάς η έκβασή του.Και εκεί να επικεντρωθείς.Στις ρίζες.Στο θυμό σου,που αντί να εκφραστεί,γυρνάει σε σένα με σωματικά συμπτώματα,με έλλειψη ύπνου,με φοβίες.

Όσο για το να μην ασχολούμαι με τον πρώην μου, δεν μπορώ...πονάω πάρα πολύ...είχα λόγους να πιστεύω ότι θα τα ξαναβρούμε, είχα ελπίδες...και τώρα που γκρεμίστηκαν, δεν αντέχω...πονάω...τον αγαπάω, τον θέλω πίσω, θέλω ξανά την αγκαλιά του...του μίλησα, του ζήτησα μια δεύτερη ευκαιρία, μου εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν μου τη δίνει και δεν έχουν να κάνουν μ\' εμένα αλλά δεν μου παραχωρεί ούτε καν μια συνάντηση για να του πω όσα έχω να του πω πρόσωπο με πρόσωπο...κι αυτό με πονάει ακόμα πιο πολύ...τουλάχιστον να τον ξαναέβλεπα μια ακόμα φορά, να με κρατούσε ξανά στην αγκαλιά του...κι ακόμα καλύτερα να μου έδινε μια δεύτερη ευκαιρία κι ας μην πετύχαινε, δεν ζητάω εγγυήσεις, μόνο να με αφήσει να ξαναπροσπαθήσω...και σαν να μην έφτανε αυτό επειδή η άρνηση του ήταν για \'μενα μεγάλο σοκ, ένιωσα και νιώθω σαν να γκρεμίστηκε ο κόσμος μου του ζήτησα να μιλήσουμε στο τηλέφωνο όπως κι έγινε αλλά δεν μιλήσαμε τόσο όσο θα ήθελα και δεν μου έφτασε για να νιώσω καλύτερα...γιατί ήθελα το κλίμα ανάμεσα μας να είναι τρυφερό όπως ήταν παλιά αλλά επειδή αφιέρωσα χρόνο στο να προσπαθώ να τον πείσω έστω για μια συνάντηση δεν μας έμεινε αρκετή ώρα γι\' αυτό...μόνο λίγα λόγια μου είπε...μετά του έστειλα μήνυμα στο οποίο του ζητούσα να ξαναμιλήσουμε κι αύριο με σκοπό να είναι το κλίμα έτσι όπως περιέγραψα αλλά μου το αρνήθηκε; Γιατί; Αν έκανε τουλάχιστον αυτό θα μου απάλυνε τον πόνο όπως είπε ότι ήθελε όταν με άκουσε να κλαίω...δεν ξέρω τι να κάνω τώρα, του έχω γράψει ένα e mail που μέσα σε όσα του λεω του ζητάω κι αυτό αλλά διστάζω να του το στείλω γιατί μου είπε να μη του το ξαναζητήσω και γιατί όσο μιλούσαμε από το msn κι εγώ προσπαθούσα να τον πείσω έστω να βρεθούμε μου είπε ότι αν είχα όντως αλλάξει θα σταματούσα να του το ζητάω μετά την πρώτη, άντε τη δεύτερη άρνηση του...τί να κάνω; Αν του το στείλω, θα σκεφτεί έτσι και μάλλον πάλι θα αρνηθεί (αλλά κυρίως με ενδιαφέρει το τι θα σκεφτεί κι όχι η άρνηση του) κι αν δεν το κάνω θα συνεχίσω να υποφέρω ενώ αν μιλούσαμε θα μειωνόταν λίγο ο πόνος...

Κάποια στιγμή,όταν περάσεις από τα στάδια του πένθους,θα φτάσεις στο σημείο να διεκδικήσεις την Errie ξανά,αυτή που θα είναι ελεύθερη από ενοχές,απαλλαγμένη από τα βαρίδια του χτες.Μπορείς να το κάνεις κορίτσι μου,γιατί σου αξίζει ένας εαυτός ελεύθερος και ισορροπημένος.

Δεν έφταιγες εσύ.Πέστο και πίστεψέ το.Αγκάλιασε όλα όσα κουβαλάς,αποδέξου τα,κομμάτι σου είναι κι αυτά,μην τα σκιάζεσαι.

Λες ότι δεν έφταιγα εγώ...κατά βάθος νομίζω πως το ξέρω, αλλά τώρα μετά την επικοινωνία μας, νιώθω πάλι ένοχη, κυρίως απέναντι του όμως...πάλι του ζητούσα συγγνώμη κι έλεγα ότι έκανα λάθος...ενώ προσπάθησα τόσο πολύ να είμαι σωστή απέναντι του και πριν παω να τον βρω και αφότου γύρισα και τώρα νιώθω ότι τα χάλασα πάλι όλα, ότι διόρθωσα μ΄αυτό το ταξίδι...
Τέλος, φοβάμαι, φοβάμαι πάρα πολύ...δεν θέλω να μένω μόνη τις νύχτες, κοιμάμαι πολύ λίγο, κλαίω όταν ξαπλώνω, δυσκολεύομαι να αποδώσω στη δουλειά...δεν ξέρω για πόσο ακόμα θ\' αντέξω έτσι...αυτό πάνω κάτω συμβαίνει εδώ κι αρκετό καιρό αλλά μετά από προχθές που μου το ξέκοψε είμαι ακόμα χειρότερα...

[Κύκνος]

Originally posted by ΜΕΛΙΝΑ10
RAIN .Oτι εγραψες για την errie, το ενιωσα mexri το τελευταιο νευρο του κορμιου μου, θα επρεπε ισως αυτα τα λογια καρδιας, ενθαρρυνσης , δυναμης , και αισιοδοξιας ,να επαναλαμβανονται για να ακουγονται .Για να αισθανομαστε λιγο πιο δυνατη και μεις γνωριζοντας οτι εκει εξω υπαρχουν ανθρωποι που ,δεν το εβαλαν κατω και συνεχιζουν ,δυσκολο αλλα οχι μεν ακατορθωτο....Ευχαριστω ( Θα το διαβασω παλι μεχρι να αντλισω πιο πολυ δυναμη ...) και συ errie ,ακου μην κανεις τα λαθη που εκανα εγω 25 χρονια τωρα ,θα μπορουσα να σου μιλαω ατελειωτες ωρες , για τα επακολουθα που εχει (οταν καποιος παιρνει κατι απο σενα που δεν του ανηκει) .......... errie mila μην το κρατας . θα φερει μονο πονο θυμο νευρα ,και οτι εχεις γυρω σου θα το ισοπεδωνεις .

Μίλα μου...γιατί κι εγώ σίγουρα κάτι δεν κάνω καλά για να βρίσκομαι τώρα σ\' αυτή την κατάσταση, για να μην κατάφερα να κρατήσω μια σχέση, για να υποφέρω εδώ και 14 χρόνια...αν τα δικά σου προβλήματα έχουν κρατήσει 25, σίγουρα κάτι παραπάνω θα ξέρεις να μου πεις που ίσως με βοήθησει...

[ΜΕΛΙΝΑ10]

ευχομαι αυτη η κατασταση σου ,να μην κρατησει οσο η δικια μου. Απο οτι διαβασα ενα θετικο και σημαντικο βημα ειναι, οτι μιλησες με τον ξαδερφο σου για την κακοποιηση......( εγω δεν εχω μιλησει ποτε ). Αλλα νομιζω οτι τοσο μισος = θυμος , χαμενη ενεργεια, και κουραση, που ισως μπορουσε να βγει πιο θετικα ,για μας ,αν δουλευαμε λιγο με τον εαυτο μας,χωρις να τον κατηγορουμε συνεχεια ,χωριςνα λεμε εγω φταιω για ολα τα κακα του κοσμου.

[alexandros3]

Χμ... γιατί είναι κακό να αισθάνεται κάποια ασφάλεια; Γιατί αυτό να αποβαίνει εναντίον του σεξ αναγκαστικά;
Κατά την εμπειρία μου οι περισσότερες κοπέλες ζητούν ασφάλεια κι είναι απολύτως λογικό. Εξάλλου είναι κια βαθιά χαραγμένο στο φυλετικό DNA, ο άντρας προστάτης η γυναίκα προσατευόμενη.
Θεωρώ καταπληκτικό που η Errie βρήκε έναν τέτοιο άνθρωπο.... απ\' αυτά που διαβάζω.
Και πιστέυω ότι συν τω χρόνω όλα θα ξεπερνιόντουσαν. Ήταν η... \"θεραπεία\" της κατά μία έννοια.
Δεν καταλαβαίνει γιατί όλα θα πρέπει να ορίζονται με όρους \"αυτάρκεια\", \"σεξ\", κτλ
Και η ασφάλεια παίζει μεγάλο, τεράστιο ρόλο, ίσως τον πιο σημαντικό απ\' όλους για ανθρώπους σαν την Errie οι οποίοι μπορεί να διαφέρουν από άλλους ανθρώπους. Και για τον καθένα υπάρχει κι ένας άνθρωπος που θα θεωρήσει υπέρ το πρώτο, κατά το δεύτερο και τούμπαλιν.
Δεν διάβασα όλα τα ποστ αλλά εμένα αυτή η γνώμη σχηματίστηκε...

[Κύκνος]

Originally posted by alexandros3
Χμ... γιατί είναι κακό να αισθάνεται κάποια ασφάλεια; Γιατί αυτό να αποβαίνει εναντίον του σεξ αναγκαστικά;
Κατά την εμπειρία μου οι περισσότερες κοπέλες ζητούν ασφάλεια κι είναι απολύτως λογικό. Εξάλλου είναι κια βαθιά χαραγμένο στο φυλετικό DNA, ο άντρας προστάτης η γυναίκα προσατευόμενη.
Δεν είναι καθόλου κακό το να αισθάνεται η γυναίκα ασφάλεια, ίσα ίσα είναι πραγματικά υπέροχο για να μην πω το πιο υπέροχο συναίσθημα του κόσμου...απλά στην περίπτωση μου η ασφάλεια συνδεόταν και με την έλλειψη σεξ ή έστω με τη μη επιβολή του...δεν ξέρω αν τα γράφω και σωστά τώρα γιατί ξύπνησα από εφιάλτη κι είμαι κατατρομαγμένη, αλλά μου αρκούσε που ήξερα ότι δεν θα μου το επιβάλλει ποτέ κι ότι μια μου λέξη αρκούσε για να μην συνεχίσει...
Λες ότι είναι χαραγμένο στο DNA μας ο άντρας να είναι ο προστάτης κι η γυναίκα η προστατευόμενη αλλά από την άλλη λες ότι θεωρείς καταπληκτικό που βρήκα έναν τέτοιο άνθρωπο, σαν να είναι δηλαδή κάτι σπάνιο...τί απ\' τα δύο ισχύει;
Θεωρώ καταπληκτικό που η Errie βρήκε έναν τέτοιο άνθρωπο.... απ\' αυτά που διαβάζω.
Και πιστέυω ότι συν τω χρόνω όλα θα ξεπερνιόντουσαν. Ήταν η... \"θεραπεία\" της κατά μία έννοια.
Όσο για εκείνον όντως τώρα πια έχω ξεπεράσει τους φόβους κατά ένα μεγάλο βαθμό αν όχι εντελώς αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να είμαστε ξανά μαζί...κι ειδικά αυτή την στιγμή τον χρειάζομαι τόσο μα τόσο πολύ...παλιότερα όποτε έβλεπα εφιάλτη του έστελνα μήνυμα και με ηρεμούσε, τώρα κρατιέμαι να μην το κάνω, ελπίζω να τα καταφέρω...θέλω μόνο να ξημερώσει και να παω στη δουλειά, δεν αντέχω να είμαι μόνη μέσα στη νύχτα...
Δεν καταλαβαίνει γιατί όλα θα πρέπει να ορίζονται με όρους \"αυτάρκεια\", \"σεξ\", κτλ
Εγώ δεν καταλαβαίνω;
Και η ασφάλεια παίζει μεγάλο, τεράστιο ρόλο, ίσως τον πιο σημαντικό απ\' όλους για ανθρώπους σαν την Errie οι οποίοι μπορεί να διαφέρουν από άλλους ανθρώπους. Και για τον καθένα υπάρχει κι ένας άνθρωπος που θα θεωρήσει υπέρ το πρώτο, κατά το δεύτερο και τούμπαλιν.
Όντως έχεις δίκιο, το να ξέρω και να νιώθω πως είμαι ασφαλής δίπλα σε κάποιον είναι για \'μενα το παν...και τώρα που μου λείπει αυτή η αίσθηση είναι στιγμές που δεν αντέχω...
Δεν διάβασα όλα τα ποστ αλλά εμένα αυτή η γνώμη σχηματίστηκε...

[RainAndWind]

Εrrie,ο ψυχολόγος σου τι λέει για όλ\'αυτά,τα μοιράζεσαι μαζί του,τι ανάλυση έχει κάνει;Έχετε φτιάξει κάποιο πλάνο,έχετε ξεκαθαρίσει κάποιους στόχους στο πού θέλεις να φτάσεις,τι επιθυμείς,αυτές τις απορίες σου τις λύνετε;