ψυχικες διαταραχες

[Ακροβατης]

γεια σας
σκεφτομουνα κατι για τις ψυχικες διαταραχες που παρατηρουνται ολοενα και με πιο μεγαλη συχνοτητα τα τελευταια χρονια,αγχωδης διαταραχη,διαταραχη πανικου,αγοραφοφια,διπολικ η κτλ..

αληθεια γιατι οι ανθρωποι πριν 50-100 χρονια δεν ειχαν τετοιου ειδους διαταραχες?η μηπως ειχαν?μηπως δεν ειχαν την πολυτελεια να εχουν τετοιου ειδους <<προβληματα>>?
μηπως εμεις που τα σκεφτομαστε συνεχεια και εχουμε το χρονο να ασχοληθουμε με τις διαταραχες μας τοσο πολυ, μεγαλοποιουμε και αναλυουμε το καθε τι ,κανουμε ακομη χειροτερα τα πραγματα?

[Calin]

όταν καποιος δεν ελέγχει τα νεύρα του είναι καμια διαταραχή ψυχική αυτό;

[Θεοφανία]

Originally posted by Calin
όταν καποιος δεν ελέγχει τα νεύρα του είναι καμια διαταραχή ψυχική αυτό;

Τι εννοείς με αυτο σαλ?
Βλέπω πως ανοίγεις συνέχεια θέματα, μπαίνεις και γράφεις στα περισσότερα. Νιώθω πως θες να ανοίξεις την καρδιά σου και κάτι σε μπλοκάρει.
Θες να μας μιλήσεις λίγο για σένα? Να θυμάσαι πάντα πως δεν σε ξέρει κανείς εδώ μέσα και θα μπορούσες να βρεις βοήθεια, φτάνει να τη ζητήσεις.

[Calin]

Originally posted by Calin

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by Calin
όταν καποιος δεν ελέγχει τα νεύρα του είναι καμια διαταραχή ψυχική αυτό;

Τι εννοείς με αυτο σαλ?
Βλέπω πως ανοίγεις συνέχεια θέματα, μπαίνεις και γράφεις στα περισσότερα. Νιώθω πως θες να ανοίξεις την καρδιά σου και κάτι σε μπλοκάρει.
Θες να μας μιλήσεις λίγο για σένα? Να θυμάσαι πάντα πως δεν σε ξέρει κανείς εδώ μέσα και θα μπορούσες να βρεις βοήθεια, φτάνει να τη ζητήσεις.

οχι και σε όλα μόνο σε 4 το περισσότερο δεν είναι πολλα ε; απλά όταν έχω νεύρα το δείχνω δεν μπορώ να προσποιηθώ

[Θεοφανία]

Originally posted by Calin

Originally posted by Calin

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by Calin
όταν καποιος δεν ελέγχει τα νεύρα του είναι καμια διαταραχή ψυχική αυτό;

Τι εννοείς με αυτο σαλ?
Βλέπω πως ανοίγεις συνέχεια θέματα, μπαίνεις και γράφεις στα περισσότερα. Νιώθω πως θες να ανοίξεις την καρδιά σου και κάτι σε μπλοκάρει.
Θες να μας μιλήσεις λίγο για σένα? Να θυμάσαι πάντα πως δεν σε ξέρει κανείς εδώ μέσα και θα μπορούσες να βρεις βοήθεια, φτάνει να τη ζητήσεις.

οχι και σε όλα μόνο σε 8 το περισσότερο δεν είναι πολλα ε; απλά όταν έχω νεύρα το δείχνω δεν μπορώ να προσποιηθώ

Δεν ήταν μομφή καλή μου. Απλά νιώθω πως θες να μιλήσεις και κατι σε μπλοκάρει και δεν το κάνεις. ¨Οταν είσαι έτοιμη, εδώ είμαστε.

[Calin]

κατάλαβα ότι δεν είναι μομφή απλά τα \" προβλήματα \" μου τα έχω θέσει σε κάποιο αλλα threat και σε πολλά από αυτά πήρα ικανοποιητικές απαντήσεις. γενικώς δεν είμαι ικανοποιημένη με τον εαυτό μου και μου βγαίνουν νεύρα

[John11]

σκεφτομουνα κατι για τις ψυχικες διαταραχες που παρατηρουνται ολοενα και με πιο μεγαλη συχνοτητα τα τελευταια χρονια,αγχωδης διαταραχη,διαταραχη πανικου,αγοραφοφια,διπολικ η κτλ..
αληθεια γιατι οι ανθρωποι πριν 50-100 χρονια δεν ειχαν τετοιου ειδους διαταραχες?η μηπως ειχαν?μηπως δεν ειχαν την πολυτελεια να εχουν τετοιου ειδους <<προβληματα>>?

Η σκέψη κάποιων ότι δεν υπήρχαν πριν 50-100 χρόνια απλά είναι ένας μύθος. Ψάξε και θα το δεις.
Εσύ τώρα βλέπεις τις διαταρραχές γιατί έχεις \"ευαισθησία\" σε αυτές, αφού τώρα φαίνεται ότι ήρθαν και σε εσένα. Πριν που δεν είχες κάτι δεν τις έβλεπες. Νομίζω ότι τώρα είναι που παρατηρείς καλύτερα!

[melissa]

Εγώ πιστεύω πως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο ότι πλέον οι άνθρωποι ανοίγονται. Οι ψυχικές διαταραχές δεν είναι κάτι ξένο για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Πριν 100 χρόνια αν έβλεπες έναν άνθρωπο για παράδειγμα να μιλάει μόνος του θα έλεγες είναι τρελός και τέρμα.

Νομίζω ότι έχουμε κάνει προόδους από τότε και γνωρίζουμε καταρχάς ότι ο ψυχικά ασθενής δεν είναι τρελός αλλά ένας άνθρωπος που για κάποιους προσωπικούς λόγους δεν άντεξε τις πιέσεις που δεχόταν.

Αυτό δε σημαίνει ότι και σήμερα δεν υπάρχει ρατσισμός και απομόνωση του ψυχικά πάσχοντα αλλά η γνώση σίγουρα είναι δύναμη. Και το ότι οι άνθρωποι πλέον συζητάνε πιο ανοιχτά για όλα αυτά είναι σημάδι ότι κάνουμε βήματα σε αυτόν τον τομέα. Πιθανότατα οι άνθρωποι που έπασχαν παλιότερα δεν ένιωθαν καλά αλλά δεν ήξεραν τί έχουν και πώς να το εκφράσουν, ενώ τώρα ξέρουν ότι για παράδειγμα οι διαταραχές πανικού είναι κάτι συνηθισμένο. Ο ψυχίατρος τότε ήταν μόνο για όσους πχ δεν είχαν καμμιά επαφή με το περιβάλλον, κάνανε κάποια απόπειρα αυτοκτονίας ή δεν μπορούσαν να συντηρήσουν τον εαυτό τους.

Χώρια που πιθανόν να φοβούνταν το κοινωνικό στίγμα. Ακόμα και σήμερα η επίσκεψη σε έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο ξενίζει τους περισσότερους την πρώτη φορά. Σκέφτονται:μήπως είμαι τρελός? Αυτό είναι το στίγμα που πρέπει να εξαλείψουμε. Το \"πρόβλημα\" ξεκινά πρώτα από μέσα μας. Όταν το αποδεχτεί ο καθένας μεμονωμένα ως μια κατάσταση που μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή τότε μόνο θα το δεχτεί πραγματικά και η κοινωνία. Και ίσως σιγά σιγά κάνουμε μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

[PETRAN]

Διαταραχές που είναι ποιο νευρο-ψυχιατρικές/νευρο-ψυχολογικές (οι \"ψυχώσεις που λέγανε παλιά) όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική υπήρχαν/υπάρχουν παντού και πάντα (στο στανταρ 1%) γιατί έχουν πολύ μεγάλη νευρολογική βάση.

Άλλες καταστάσεις όπως οι λεγόμενες \"νευρώσεις\" που λέγανε παλιά (αγχώδεις διαταραχές και κατάθλιψη), αν και γενικά υπάρχουν σε διάφορες μορφές και εκδηλώσεις, ίσως όντως να μην ήταν τόσο συχνές όσο σήμερα. Για αυτό το φαινόμενο πιστεύω ότι σίγουρα συμβάλει η δομή της κοινωνίας που επηρεάζει τον τρόπο που μεγαλώνει κάποιος. Αν και υπάρχουν πολύ παράγωντες (π.χ. βιολογικοί-ψυχολογικοί κλπ.) για το πως πάρα πολλοί περνάνε και από μερικές κρισούλες πανικού/γενικευμένα άγχη/ανυσηχία/φοβίες για το οτιδήποτε και κατάθλιψη, δυσθυμία και υπερ-ευαισθησία με το παραμικρό, περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως ο τρόπος οργάνωσης και δομής των λεγόμενων \"δυτικοποιημένων\" κοινωνιών (που τελική περνάει σε κάθε οικογένεια, στην τάξη κλπ.)πιστεύω ότι επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πιθανότητα εμφάνισης τέτοιων καταστάσεων μέσω της αρνητικής επιρροής τους στους ποιο \"βιολογικά\" και \"ψυχολογικά\" \"ευαίσθητους\". Αν και υπάρχουν διάφορες ψυχο-κοινωνικές θεωρίες για το θέμα, μερικές θεωρίες είναι οι εξείς


Πρώτον, ο \"εγωκεντρικός\" τρόπος οργάνωσης των δυτικοποιημένων κοινωνιών σε αντίθεση με τον ποιο \"αλλοκεντρικό\" που έχουν οι ανατολικές. Ο δυτικός τρόπος οργάνωσης θέλει το άτομο \"ανεξάρτητο\", \"δυναμικό\", \"αυτόνομο\", \"μοναδικό\", \"ανταγωνιστικό\" κλπ. σε εγκληματικά θα λέγαμε επίπεδα σε σχέση ίσως με τις συμπεριφορές και τα ένστικτα που μας έχει προικίσει η εξέλιξη, που θέλει τον άνθρωπο ένα απόλυτο κοινωνικό ον που πάντα ζει σε συνάρτηση και αρμονία με τους άλλους (π.χ. οι φυλές της παλαιολιθηκής εποχής και ο τρόπος οργάνωσης του προιστορικού ανθρώπου). Στα μοντέρνα πλαίσια, λόγω της κοινωνικής απομάκρυνσης (για χάρη της ανταγωνιστικότητας και ατομικής εξέλιξης), οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει ποιο \"πλαστικές\" και \"επιφανειακές\" σε σημεία που οι δεσμοί μπορούν να είναι πολύ χαλαροί (ποιος μένει δίπλα μου στην πολυκατοικία ρε παιδιά? Και γιατί έχω χαθεί με τόσα φιλαράκια που είχα κατα καιρούς τόσο εύκολα?) οπότε και να μην υπάρχει φιλία, αγάπη, συμπαράσταση και ουσιαστικές σχέσεις, στα σημεία τουλάχιστον που υπήρχαν αυτά παλιότερα. Λογω αυτής της κοινωνικής και διαπροσωπικής άμβλυνσης το άτομο δεν έχει τα \"στεγανά προστασίας\" που άλλοτε θα τον προστάτευαν από την κατρακύλα, με αποτέλεσμα να...κατρακυλάει ποιο συχνά...


Δεύτερον (και επίσης πολύ σηαντικό πιστεύω), τα άτομα στις ποιο πλούσιες δυτικές κοινωνίες μεγαλώνουν σε εντελώς \"αποστειρωμένα\" περιβάλλοντα κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχει ακούσει κανείς για την επίσης κατακόρυφη αύξηση των αλλεργιών? Γιατί μπορεί να συμβαίνει άραγε κάτι τέτοιο? Μα φυσικά γιατί το παιδιά μεγαλώνουν σε περιβάλλοντα στα οποία οι χλωρίνες και τα σαπούνια υπάρχουν παντού, με αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό τους σύστημα να μην \"μαθαίνει\" τι είναι κακό και τι όχι, οπότε σε κάποια φάση γίνεται υπερ-ευαίσθητο και επιτίθεται στον εαυτό του. Σε παρόμοιο επίπεδο, η θεωρία των \"golden boys & girls\" λέει ότι τα άτομα πλέον μεγαλώνουν σε υπερ-προστατευτικά περιβάλλοντα στα οποία πολλές φορές δεν χρειάζεται να κουνήσουν ούτε το δαχτυλάκι τους για να έχουν κάτι. Το θέμα όμως είναι ότι τα άτομα δεν μαθαίνουν να ανταπεξέρχονται σε στρεσαριστικές καταστάσεις αφού τα έχουν όλα έτοιμα. Σε αναλογία μα το ανοσοποιητικό σύστημα, το \"στρες σύστημα\" του εγκεφάλου δεν μαθαίνει ποιο ερέθισμα είναι πραγματικά σοβαρό και επικίνδυνο, με αποτέλεσμα όταν το άτομο ενηλικιωθεί και πρέπει να βγει στην κοινωνία να μην έχει τους πόρους να ανταπεξέρθει. Έτσι το \"αμάθευτο\" στρες σύστημα τους είναι υπερ-ευαίσθητο και αντιδράει με το παραμικρό.


Σε συνδιασμό με τα μεγάλα \"πρέπει\" και τους γιγάντιους \"στόχους\" που φορτώνουν στον καθένα από μικρή ηλικία χωρίς όμως να του μαθαίνουν ουσιαστικά πως να ανταπεξέρχεται μόνος του σε δυσκολίες, οδηγεί σε γενικευμένο στρες/πανικούς (όταν το άτομο νιώθει ότι μπορεί να κάνει κάτι) η κατάθλιψη (όταν το άτομο \"παραδίνεται\"). Είναι ακόμα μια περίπτωση που η δομή της κοινωνίας έρχεται σε αντίθεση με την εξελιγμένη συμπεριφορά, στην οποία το άτομο στα πλαίσια των απλών μικρών κοινωνιών θα εκτίθονταν από μικρή ηλικία σε δυσκολίες και δοκιμασίες (π.χ. τα αγόρια για κυνήγι με τους ενήλικες άντρες, τα κορίτσια θα μάζευαν τροφή με τις ενήλικες γυναίκες κλπ.) με όλους τους κινδύνους που υπάρχουν σε αυτές τις φυσιολογικές δραστηριότητες.


Φυσικά υπάρχει και το αντίθετο, η κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε τράυματα και ψυχικές διαταραχές (συνήθως μετατραυματικό στρες η διάφορες διασχιστικές και ψυχο-σωματικές καταστάσεις) όμως αυτά υπήρχαν πάντα σε στανταρ ποσοστά.

[ΜΕΛΙΝΑ10]

και πριν 100 χρονια υπηρχαν προβληματα,αλλα τοτε πρωταρχικο μελειμα του ανθρωπου ηταν η επιβιωση και πιστεψτε οτι ηταν πολυ πιο δυσκολη απο οτι ειναι σημερα.Οταν εχεις να αντιμετωπισεις καταστασεις δυσκολες οπως πεινα πολεμος κρυο κτλ.δεν εχεις την πολυτελεια να σκεφτεις πολυ γιατι πρεπει να επιβιωσεις εσυ η οικογενεια σου τα παιδια σου κτλ.

[PETRAN]

Originally posted by ΜΕΛΙΝΑ10
και πριν 100 χρονια υπηρχαν προβληματα,αλλα τοτε πρωταρχικο μελειμα του ανθρωπου ηταν η επιβιωση και πιστεψτε οτι ηταν πολυ πιο δυσκολη απο οτι ειναι σημερα.Οταν εχεις να αντιμετωπισεις καταστασεις δυσκολες οπως πεινα πολεμος κρυο κτλ.δεν εχεις την πολυτελεια να σκεφτεις πολυ γιατι πρεπει να επιβιωσεις εσυ η οικογενεια σου τα παιδια σου κτλ.

+1

αυτή είναι μια συχνή πεποίθηση που πιστεύω ότι ισχύει και έρχεται σε απόλυτη συνάρτηση με τον δεύτερο λόγο που ανέφερα πριν. Ότι το άτομο δεν \"εκπαιδεύει\" το στρες σύστημα του με αποτέλεσμα να γίνεται υπερ-ευαίσθητο. Η ευημερία μάλλον φέρνει άγχος και κατάθλιψη

[Ακροβατης]

συμφωνω και εγω,πλεον τα εχουμε ολα και τιποτα δεν μας ευχαριστει...νιωθουμε συνεχως οτι κατι μας λειπει,σκεφτομαστε παρα πολυ για ολα,ειμαστε αποξενωμενοι καχυποπτοι με τους αλλους,μεινιαγκιχτοι,και πολλες φορες αχαριστοι με το δωρο της ζωης.
ολα αυτα και πολλα αλλα μας οδηγουν στο αγχος.

[ΜΕΛΙΝΑ10]

θεωρια μου ειναι οτι τα βλεπουμε ολα δεδομενα.Δεδομενο το σχολειο ,τοσπιτι το αυτοκινητο το φαγητο τα ρουχα και μαλιστα τα(καλα ρουχα) τους φιλους τους συγγενεις την υγεια μας κτλ.πριν οχι απο 100 χρονια πριν 50 τιποτα απο αυτα δεν ηταν δεδομενα.επρεπε να παλεψεις.petran λεμε τα ιδια αλλα εσυ τα λες πιο καλα αλλα η ουσια ειναι ιδια.Η ευημερια σου δινει χρονο για σκεψει και πραξη αν δεν την χρεισημοποιησεις ..............θετικα.................... καηκες...

[Alobar]

... θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά ως καταθλιπτική νομίζω ότι είναι άδικο να μη συμπεριλάβουμε και ανθρώπους που μόνο \'δεδομένους\' δε θεωρούν εαυτούς. Μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση της συγκεκριμένης διαταραχής παίζει μια σοβαρή απώλεια ή ασθένεια. Καθώς και κάτι που προσωπικά εγώ το θεωρώ σημαντικό.
... το να πονάς από πολύ μικρός για πράγματα που στην ουσία δεν ευθύνεσαι... καμιά φορά, το να έχεις διευρυμένη αντίληψη, είναι εις βάρος σου... καλησπέρα!...

:)

[VinceX]

Θα συμφωνήσω και εγώ μαζί σας. Είμαστε φίλοι τώρα?