οταν καποιος σε ενα χώρο ένα κοινωνικο μέρος μαλώσει με 10 άτομα σημαίνει ότι είναι κακός άνθρωπος και κακός χαρακτήρας περισσότ

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Ομως ετσι κοροιδευεις τον εαυτο σου. Παντως αν μιλαμε για επαγγελματικο χωρο, οπου εκει επιτρεπεται το να πατησεις τον αλλον :D, μπορω να συμφωνησω. Σε οποιαδηποτε αλλη κοινωνικη επαφη οχι

[krino]

Originally posted by claire
μπα, εμένα μου φαίνεται προσόν. γιατί πολλές φορές, πχ σε επαγγελματικούς χώρους δεν μπορείς να τα αποφύγεις αυτά τα άτομα. ούτε φυσικά να μαλώνεις γίνεται. οπότε το να μπορείς να είσαι ευέλικτος και να αγνοείς αυτά τα στοιχεία τους που σε ενοχλούν και να τους συναναστρέφεσαι με άνεση είναι πολύ θετικό!

σωστο.
Εγω πχ η τυπισα που μου νοικιαζει το σπιτι,
πολυ θα ηθελα να της πω 2-3 λογακια για το σπιτι της,
αλλα δεν θα βγαλω ακρη....


Το ζουμι ειναι οτι δεν υπαρχει αυτο που λεμε,
εχεις αδικο - εχω δικαιο.
Ειναι ενα πλαστο διπολο που μπορει να παρει ολες τις παραλλαγες, χωρις να υπαρχει νοημα.

[claire]

γιατί κοροιδεύεις τον εαυτό σου? απλά βάζεις τη σχέση σε συγκεκριμένα πλαίσια.

[RainAndWind]

Σε κανέναν χώρο το να πατήσω τον άλλον δεν θα έπρεπε να θεωρείται οκ,γιατί απλά δεν είναι.Ίσως η διαφορά να έγκειται βέβαια στο τι ορίζει ο καθένας ως αδικία,πάλι τα κριτήρια είναι εξατομικευμένα,γιατί βασίζονται πάνω σε ατομικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα.Γενικά η ευελιξία όπως το έθεσε η claire,θα συμφωνήσω πως είναι ένα ανθρώπινο γνώρισμα πολύ χρήσιμο.Ευελιξία δε σημαίνει υποκρισία,σημαίνει να μπορώ να βρίσκω τρόπους πέρα από τον ένα που έχω μάθει/θεωρώ ως δοσμένο και αδιαμφισβήτητο.Αυτό πάλι δεν προυποθέτει νοητική ευλυγισία,άρα και εξυπνάδα,όπως επίσης και κάποια γνώση ψυχολογίας;Πχ το να μπορώ να αναγνωρίζω μέσα σε συγκρούσεις άλλες πλευρές,να τις διαβλέπω,δεν βοηθά αυτή η ικανότητα;
H σύγκρουση είναι ένα θέμα με τόσες πτυχές που δεν ενδείκνυται για απλοικές/απλουστευμένες αναλύσεις.
Μπορεί να γεννήσει τέχνη όσο και κατάρα,μπορεί να είναι καταλύτης ή λύτρωση,να καταλήγει σε μονομανία ή να είναι ισορροπημένη,όλα αυτά θα έπρεπε να παίζουν ρόλο στην ανάλυση του κάθε συγκρουσιακού γεγονότος.;)
Εξάλλου ισχυρότατη είναι και η ύπαρξη του παράγοντα του ψυχολογικού υπόβαθρου των πλευρών,αν δεν έχουμε γνώση και αυτής της διάστασης και των συνισταμένων της θα οδηγηθούμε πιθανόν σε λανθασμένα συμπεράσματα.

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Το να μιλαω χαμογελοντας σε ενα ατομο που αντιπαθω, νομιζω πως μιλαμε για αυτη την κατηγορια ατομων και οχι οσους μας ειναι απλα αδιαφοροι, το θεωρω υποτιμητικο για τον ιδιο μου τον εαυτο. Οπως ειπα αν προκειται για δουλειες το καταλαβαινω γιατι ουσιαστικα εκει ισχυει ακριβως το αντιθετο αλλα σε οποιαδηποτε αλλη μορφη κοινωνικης εκδηλωσης δεν θα ενιωθα καθολου καλα με το να υποκρινομαι

[claire]

το να χαμογελάσεις ή να πεις μια καλημέρα ακόμα και σε ένα άτομο που διαφωνείς μαζί του σε πολλά θέματα, δεν είναι υποκρισία, ούτε κάτι κακό. είναι οι στοιχειώδεις τρόποι καλής συμπεριφοράς στην κοινωνία που ζούμε. δεν λέω να πας να τον γλύφεις τον άλλο και από πίσω του να τον θάβεις!

[claire]

Originally posted by RainAndWind
Σε κανέναν χώρο το να πατήσω τον άλλον δεν θα έπρεπε να θεωρείται οκ,γιατί απλά δεν είναι.Ίσως η διαφορά να έγκειται βέβαια στο τι ορίζει ο καθένας ως αδικία,πάλι τα κριτήρια είναι εξατομικευμένα,γιατί βασίζονται πάνω σε ατομικά χαρακτηριστικά και γνωρίσματα.Γενικά η ευελιξία όπως το έθεσε η claire,θα συμφωνήσω πως είναι ένα ανθρώπινο γνώρισμα πολύ χρήσιμο.Ευελιξία δε σημαίνει υποκρισία,σημαίνει να μπορώ να βρίσκω τρόπους πέρα από τον ένα που έχω μάθει/θεωρώ ως δοσμένο και αδιαμφισβήτητο.Αυτό πάλι δεν προυποθέτει νοητική ευλυγισία,άρα και εξυπνάδα,όπως επίσης και κάποια γνώση ψυχολογίας;Πχ το να μπορώ να αναγνωρίζω μέσα σε συγκρούσεις άλλες πλευρές,να τις διαβλέπω,δεν βοηθά αυτή η ικανότητα;
H σύγκρουση είναι ένα θέμα με τόσες πτυχές που δεν ενδείκνυται για απλοικές/απλουστευμένες αναλύσεις.
Μπορεί να γεννήσει τέχνη όσο και κατάρα,μπορεί να είναι καταλύτης ή λύτρωση,να καταλήγει σε μονομανία ή να είναι ισορροπημένη,όλα αυτά θα έπρεπε να παίζουν ρόλο στην ανάλυση του κάθε συγκρουσιακού γεγονότος.;)
Εξάλλου ισχυρότατη είναι και η ύπαρξη του παράγοντα του ψυχολογικού υπόβαθρου των πλευρών,αν δεν έχουμε γνώση και αυτής της διάστασης και των συνισταμένων της θα οδηγηθούμε πιθανόν σε λανθασμένα συμπεράσματα.

συμφωνώ απόλυτα! το έθεσες πολύ σωστα!

[Ολα_ειναι_δανεικα]

Originally posted by claire
επίσης να πω πως θεωρώ σπουδαίο προσόν το να μπορείς να συναναστρέφεσαι άνετα ακόμα και ανθρώπους που δεν συμπαθείς ή διαφωνείς μαζί τους. και δυστυχώς λίγοι το κατέχουν...

Αναφερθηκα στην περιπτωση που δεν συμπαθεις καποιον γιατι το να διαφωνεις απλα ειναι κατι εντελως διαφορετικο

[knoulp]

Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην διαφορετικότητα και στην μοναδικότητα.
Πρέπει να γίνονται σεβαστές όλες οι απόψεις.
Ο λόγος λοιπόν για τον οποίο θα συναναστραφεί κάποιος, κάποιον με τον οποίο διαφωνεί έχει να κάνει καθαρά με τον σεβασμό απέναντι στο διαφορετικό και όχι με την υποκρισία.
Φυσικά αυτό προϋποθέτει να μην θίγεται καμία από τις πλευρές.
Να υπάρχει δηλαδή μια αμφίδρομη και όχι ετεροβαρής σχέση.
Το να ανέχομαι εγώ την διαφορετικότητα του άλλου χωρίς να τον θίγω και να αρχίσει αυτός τα μπινελίκια τότε αλλάζει άρδην η κατάσταση.
Αλλά εάν ήταν έτσι διαμορφωμένος ο κόσμος μας τότε τα δικαστήρια δεν θα είχαν κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης.

[Φωτεινη!]

Υπάρχουν άνθρωποι που \"δείχνονται\" ή που απο πεποίθηση αρνούνται να κρύψουν αυτό που πιστεύουν,που μπορούν να πουν στον αλλο \"αει γ******\" ,χωρίς περιστροφές και χωρίς ενοχές.Ειτε εμπλακούν είτε οχι το αποτελεσμα ειναι το ίδιο.
Υπάρχουν ανθρωποι που έχουν μάθει να χειρίζονται τις \"δύσκολες\" φάσεις και μπορούν ακόμα και να ανατρέψουν την αρνητική κατάσταση.Συνήθως δεν τσακώνονται κι αν το κάνουν αυτο ειναι too soft..
Εγω προσωπικά τη σύγκρουση την χειρίζομαι νομίζω αναλόγως της περίστασης,της συναισθηματικής κατάστασης και της άποψης που έχω διαμορφώσει για το δικαιο (και δεν τοποθετούμαι για διαφωνίες αλλα για τσακωμούς).