ΘΕΛΩ ΝΑ...ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΖΩ....

**iberis** · 13-02-2010, 19:49

amelie μην περιμένεις να αλλάξουν τα πράγματα γύρω σου για να αισθανθείς κι εσύ καλύτερα. Νιώθω ώρες ώρες ότι αυτό περιμένεις.
Σίγουρα ένα ήρεμο και υποστηρικτό περιβάλλον μπορεί να συμβάλλει θετικά στο να αντιμετωπίσεις τα όποια προβλήματα έχεις.

Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να πάρεις αποφάσεις που στην σκέψη και μόνο να σου φαίνονται ακατόρθωτες. Κατά την δική μου κρίση (εσύ βέβαια ξέρεις καλύτερα), νομίζω ότι αυτό που σε εμποδίζει να πάρεις αποφάσεις για τη ζωή σου είναι η αγοραφοβία και η κοινωνική φοβία καθώς σε αποτρέπουν από το να δουλέψεις, να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη, να αισθανθείς αυτοπεποίθηση, να νοικιάσεις ένα σπίτι κ.ο.κ.
Εφόσον βλέπεις ότι η κατάσταση στο σπίτι σου δεν σε βοηθάει στο να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου και η φαρμακευτική αγωγή δεν λειτουργεί θεραπευτικά στο άγχος σου (και κατά συνέπεια στην αγοραφοβία-κοινωνική φοβία), παρά μόνο για πρόσκαιρη ανακούφιση, γιατί δεν δοκιμάζεις να κάνεις ψυχοθεραπεία?
Έχω διαβάσει ότι συζητάς με τον ψυχίατρό σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως -το λέω χωρίς να είμαι ειδικός- χρειάζεται κάτι πιο μεθοδευμένο. Ίσως να σε αποτρέπει το οικονομικό, αλλά αξίζει γιατί πρόκειται για την ποιότητα της ζωής σου.

Θέλει προσπάθεια, πολλή υπομονή και εσωτερική δύναμη, ξέρω ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να έρχεσαι αντιμέτωπη με τους φόβους σου. Δεν πιστέυω όμως ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Μία ψύχραιμη προσέγγιση των προβλημάτων σου, θα σε κάνει να δεις πιο ξεκάθαρα τα πράγματα και να πάρεις τις αποφάσεις αυτές που θα είναι ωφέλιμες για σένα.

Μπράβο και για τις νέες σου δραστηριότητες! Δεν ξέρω κατά πόσο το καταλαβαίνεις, αλλά το ότι μπήκες στην διαδικασία να πάρεις το ecdl και τώρα που κάνεις μαθήματα αγγλικών είναι μικρά βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση. Φάνηκε άλλωστε και από την αισιοδοξία που έβγαλες σε πολλά posts σου τον τελευταίο καιρό.

Φιλικά

**amelie74** · 13-02-2010, 20:25

ιμπερις μου εχεις δικιο οτι επηρεαζομαι υπερ του δεοντος απο το οικογενειακο περιβαλλον.
πολλες φορες μαλιστα-για να ειμαι ειλικρινης-τα πραγματα πανε καλουτσικα στο σπιτι αλλα και παλι βρισκω σαν δικαιολογια για το οτι ειμαι χαλια την οικογενειακη ατμοσφαιρα.
ισως αυτο γινεται επειδη κολωνω να δω την αληθεια καταματα και να φτασω στην ριζα του \"κακου\".
ναι ειναι δυσκολα τα πραγματα στο σπιτι αλλα πολλες φορες τα μεγαλοποιω για τους λογους που προανεφερα.
δυνοτοτητα να κανω ψυχοθεραπεια δεν υπαρχει δυστυχως.
αλλα θυμαμαι παλιοτερα που πηγαινα και σε ψυχιατρο και σε ψυχολογο ποσο με \"μπερδευε\" αυτη η κατασταση.
μια λυση βεβαια θα ηταν να παω σε κανποιον ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη(2 σε 1),αλλα δεν θελω να το κανω γιατι εχω παει γυρω σε 20! ειδικους και απο ολους εφευγα για καποιον λογο.
αυτος που εχω τωρα ναι μεν δεν ειναι ψυχοθεραπευτης αλλα ειναι ενας ευφυεστατος ανθρωπος και υπαρχει πολυ καλη θεραπευτικη σχεση.
δεν θελω να φυγω ΚΑΙ απο αυτον.
σε ευχαριστω μεσα απο την ψυχη μου για οσα μου εγραψες.

**amelie74** · 13-02-2010, 20:32

λουσιφερ μου οσοι βγαινουν εξω και περνανε καλα χωρις μπιρες ειτε δεν πασχουν απο αγχος ειτε εχουν βρει ανθρωπους με τους οποιους εχουν ουσιαστικη επικοινωνια.
εγω μονο με δυο ατομα εχω τετοια επικοινωνια αλλα και τα δυο μενουν παρα πολυ μακρυα μου.

**amelie74** · 13-02-2010, 21:29

αυτο που ρωτας στην ουσια ειναι \"απο που πηγαζει η αγχωδης διαταραχη\" .
μεγαλο ερωτημα...
παντως το γεγονος οτι περα απο την αδερφη μου πασχουν απο αγχος-ελεγχομενο- και οι δυο γονεις μου ειναι μια απαντηση.
μεγαλωσα σε ενα αγχογονο και καταθλιπτογενες περιβαλλον.
βαλε και μια προδιαθεση στα γονιδια,βαλε και μερικες αποριψεις πασης φυσεως...ε δεν θελει και πολυ για να γινει το μπαμ....
τωρα αυτο που λες περι ερμηνειας γεγονοτων απο την πλευρα μου ισχυει μεν αλλα απο την αλλη δεν ειναι επιλογη μου να ερμηνευω γεγονοτα με τροπο που θα με ριξουν.
και ειναι πολυ δυσκολο εως ακατορθωτο να το αλλαξω αυτο.
τα παρουσιαζεις νομιζω τα πραγματα(αν κανω λαθος διορθωσε με) σαν να ειναι το πιο απλο πραγμα στον κοσμο να παψει κανεις να υποφερει απο αγχος ή να αλλαξει ολοκληρη κοσμοθεωρεια....

**amelie74** · 14-02-2010, 12:43

καλημερα λουσιφερ

εμενα σε αντιθεση με την φιλη σου, μου αρεσει που \"χωνεσαι στα χωραφια μου\":P και θα ηθελα πολυ να μου παρουσιασεις μερικα παραδειγματα που μας βοηθουν να δουμε μεσα απο αλλο προισμα καποιες καταστασεις με αποτελεσμα να μπορουμε να μειωσουμε το αγχος μας.
περιμενω

**amelie74** · 15-02-2010, 16:54

τελικα εχω σοβαρο προβλημα κοινωνικης φοβιας?αγοραφοβιας να το πω?
ειχαμε κοσμο σημερα σπιτι και ηπια 1 μπιριτσα.οσο ημουν υπο την επηρεια της χαλαροτητας της μπιρας ολα καλα.γελαστη,κοινωνικη,επι� �οινωνιακη.
μετα που περασε η χαλαρωση του αλκοολ παλι τα ιδια.
αγχος,καταθλιψη και να μην εχω κεφι να επικοινωνησω με κανεναν.
τωρα ειμαι στο δωματιο μου κλεισμενη και οι υπολοιποι μεσα συζητανε-γλεντανε....
τι κριμα να νιωθω ετσι...αλλα δεν μπορω να το ελεγξω...

**PETRAN** · 15-02-2010, 17:06

Originally posted by amelie74
τελικα εχω σοβαρο προβλημα κοινωνικης φοβιας?αγοραφοβιας να το πω?
ειχαμε κοσμο σημερα σπιτι και ηπια 1 μπιριτσα.οσο ημουν υπο την επηρεια της χαλαροτητας της μπιρας ολα καλα.γελαστη,κοινωνικη,επι� �οινωνιακη.
μετα που περασε η χαλαρωση του αλκοολ παλι τα ιδια.
αγχος,καταθλιψη και να μην εχω κεφι να επικοινωνησω με κανεναν.
τωρα ειμαι στο δωματιο μου κλεισμενη και οι υπολοιποι μεσα συζητανε-γλεντανε....
τι κριμα να νιωθω ετσι...αλλα δεν μπορω να το ελεγξω...

Δεν νομίζω 1 μπιρίτσα να τα έκανε όλα αυτά. Πιο πολύ το \"state of mind\" που είχες όταν ήπιες την μπιρίτσα που για κάποιο λόγο άλλαξε μετά. Γι αυτό σου έχω πει να κάνεις γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (δεν θυμάμαι αν έχεις κάνει) για να μάθεις να αναγωνρίζεις πιες σκέψεις και συναισθήματα σε ρίχνουνε ώστε να τις αλλάξεις.

Θα σε συμβούλευα σε τέτοιες περιπτώσεις να μην αποτραβιέσαι αλλά να προσπαθείς να επικεντρώνεις την προσοχή σου στον κόσμο και να πιάνεις κουβέντα (μην την επικεντρώνεις στην σκέψη σου). Απλά κάντο έστω με το ζόρι λίγο να δεις αν ξανα-αλλάξει. Δεν υπάρχει καμία σκέψη και συναίσθημα που να μπορεί να σε ελέγξει εσύ έχεις το πάνο χέρι. Απλά σε σένα είναι πιο έντονα και θέλει πιο μεγάλη προσπάθεια. Όσο πιο πολύ απομονώνεσαι και σκέφτεσαι \"πάλι δεν τα κατάφερα, αυτό το πράγμα είναι πάνω από με΄να\" τόσο θα χειροτερεύει. Κάνε μια προσπάθεια

**Arsi** · 15-02-2010, 17:18

Originally posted by amelie74
τελικα εχω σοβαρο προβλημα κοινωνικης φοβιας?αγοραφοβιας να το πω?
ειχαμε κοσμο σημερα σπιτι και ηπια 1 μπιριτσα.οσο ημουν υπο την επηρεια της χαλαροτητας της μπιρας ολα καλα.γελαστη,κοινωνικη,επι� �οινωνιακη.
μετα που περασε η χαλαρωση του αλκοολ παλι τα ιδια.
αγχος,καταθλιψη και να μην εχω κεφι να επικοινωνησω με κανεναν.
τωρα ειμαι στο δωματιο μου κλεισμενη και οι υπολοιποι μεσα συζητανε-γλεντανε....
τι κριμα να νιωθω ετσι...αλλα δεν μπορω να το ελεγξω...

Αμελί μου,πως το βλέπω εγώ.
Το αλκοολ όπως ξέρεις(κ ξέρω) φέρνει στην επιφάνεια μια διάθεση πιο χαλαρή,πιο ανάλαφρη μοιάζει σαν να κουκουλώνει τα δυσάρεστα συναισθήματα όταν είμαστε υπό την επήρεια.Μας κάνει πιο επικοινωνιακούς,πιο ελευθερους,άσχετο αν τελικά βλάπτει.
Μια μπύρα λοιπόν,μπορεί να σε ξελάφρωσε λίγο απ\'το βάρος-άγχος που έχεις μέσα σου κ έτσι να ήταν πιο εύκολο ή και επιθυμητό να συζητάς κ να μπεις σε μια πιο ανάλαφρη φάση.
Αυτό δε σημαίνει πως έχεις σοβαρό πρόβλημα αγοραφοβίας!
Αλλά στην ουσία ότι είσαι σε άλλη φάση.

Δλδ εσύ τώρα έχεις ανάγκη να είσαι δίπλα και να γλεντάς αλλά για κάποιο λόγο δε μπορείς να το κάνεις?ή απλά δεν έχεις διάθεση για κάτι τέτοιο?

**anwnimi** · 15-02-2010, 17:36

Originally posted by amelie74
τελικα εχω σοβαρο προβλημα κοινωνικης φοβιας?αγοραφοβιας να το πω?
ειχαμε κοσμο σημερα σπιτι και ηπια 1 μπιριτσα.οσο ημουν υπο την επηρεια της χαλαροτητας της μπιρας ολα καλα.γελαστη,κοινωνικη,επι� �οινωνιακη.
μετα που περασε η χαλαρωση του αλκοολ παλι τα ιδια.
αγχος,καταθλιψη και να μην εχω κεφι να επικοινωνησω με κανεναν.
τωρα ειμαι στο δωματιο μου κλεισμενη και οι υπολοιποι μεσα συζητανε-γλεντανε....
τι κριμα να νιωθω ετσι...αλλα δεν μπορω να το ελεγξω...

Κοινωνική φοβία Αμελί μου δεν έχουμε όταν απλά δεν γουστάρουμε την παρέα των άλλων ή όταν δεν έχουμε τη διάθεση να επικοινωνήσουμε με τον τρόπο που επικοινωνούν τη δεδομένη στιγμή οι άλλοι. Άνθρωποι είμαστε και έχουμε τις στιγμές μας και πρέπει να τις σεβόμαστε. Μπορεί κάποια στιγμή να μην έχουμε τη διάθεση να γλεντάμε-κάνουμε χιούμορ και άλλη στιγμή να μην έχουμε τη διάθεση να μπούμε στα βαθιά...Δεν σημαίνει ότι η διάθεσή μας πρέπει να πάει πάντα πακέτο με τις διαθέσεις των άλλων.

Η αγοραφοβία είναι άλλο πράγμα.

**amelie74** · 15-02-2010, 18:53

παιδια σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις και τον χρονο σας αλλα τπτ απο τα παραπανω δεν ισχυει.
πολυ απλα οταν με κυριευει το αγχος(το οποιο επιτεινεται απο την παρουσια πολλων ανθρωπων μαζεμενων) μου περναει μονο οατν απομονωθω στο δωματιο μου.
εσας μπορει να σας φαινεται περιεργο αλλα εγω απο τη στιγμη που ξαπλωσα και σταματησε ολη αυτη η βαβουρα γυρω απο τα αυτια μου ειμαι αλλος ανθρωπος.
πολυ απλα χρειαζομαι ηρεμια.
και με 10 ανθρωπους να γελανε και να μιλανε δυνατα μονο ηρεμια δεν εχεις....

**anwnimi** · 15-02-2010, 19:05

Originally posted by lucifer
πάμε πίσω στο τωρινό σου πρόβλημα. ας πούμε ότι αισθάνεσαι άσχημα λόγω όλων των συμπτωμάτων σου, αλλά όχι μόνο λόγω αυτών. Ας πούμε ότι υπάρχουν κάποιες σκέψεις που γυρνούσαν στο κεφάλι σου και μόλις επιβεβαιώθηκαν, τις πίστεψες πιο πολύ, τις ξαναθυμήθηκες (ίσως να τις είχες αφήσει στην άκρη για την ώρα και περνούσες πολύ καλά) tsouf, να άγχος/κατάθλιψη. Ποιες είναι αυτές? έχεις κάποια ιδέα? Τι σε κάνει να νιώθεις πολύ άγχος με τους ανθρώπους εκεί? σου κάνανε ερωτήσεις/ανάκριση και αισθάνθηκες άβολα? πχ αν έχεις γκόμενο και πότε θα παντρευτείς? Νιώθεις ότι σε κοιτάνε όλη την ώρα? Νιώθεις ότι παρατηρούν κάτι που εσύ το θεωρείς ατέλεια στον εαυτό σου, πχ τίποτα extra κιλά, κάτι στην εμφάνιση σου? Νιώθεις ότι όλη την ώρα πρέπει να έχεις κάτι να πεις, ότι δεν επιτρέπεται η \"κοιλιά\" και η βαρεμάρα σε μια συζήτηση? ότι πρέπει μονίμως όταν είμαστε με παρέα να είμαστε 100% επικοινωνιακοί? Άλλη ιδέα, μήπως νιώθεις ότι δεν διεκδικείς καλά το χώρο σου και τα δικαιώματα σου σε μια παρέα η σε μια συζήτηση? Αναγκάστηκες πχ να φας ένα φαγητό που δεν σου άρεσε καθόλου από φόβο μην προσβάλεις έμμεσα τη μαγείρισσα? Σου έπιασε την κουβέντα ο πιο αντιπαθητικός (για σένα) άνθρωπος της παρέας και δεν ήξερες πως να του σερβίρεις ευγενικά το \"μη μου τα πρήζεις άνθρωπε μου, δεν σε πάω, άντε αλλού να συζητήσεις\"? Αναγκάστηκες να το βουλώσεις σε ένα debate από φόβο να μην παραξηγηθεις με κάποιον που έχει τις τελείως ανάποδες απόψεις από εσένα? Ρίχνω μερικές ιδέες τι θα μπορούσε να συμβαίνει, σκέψου εσύ τι συμβαίνει σε εσένα, πως μπλέκεσαι και θα το δούμε στη συνεχεια.

Πολύ ωραίες σκέψεις lucifer.
Εϊναι συχνά σκέψεις που κάνουμε όταν η κοινωνική συναναστροφή μας χαλάει.
Και η δική μου απάντηση είναι ότι δε χρειάζεται να υπομένουμε πάντα και οτιδήποτε μας χαλάει.
Δεν το βρίσκω και τόσο κακό πια, η επιλογή είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας.

Ή αν θέλουμε να συμμετάσχουμε κάπου μπορούμε να απενεχοποιήσουμε τον εαυτό μας για αυτά που μας χαλάνε, να δούμε γιατί η κριτική (πραγματική η φανταστική, άμεση ή έμμεση των άλλων) μας ρίχνει στον πάτο και εν τέλει να συμμετάσχουμε κάπου βιώνοντας και τα θετικά και τα αρνητικά που παίρνουμε ως κάτι που δε χρειάζεται απαραίτητα να μας ρίχνει, αλλά να μας προβληματίσει, αν πιστεύουμε ότι είναι άξιο προβληματισμού.

**amelie74** · 17-02-2010, 18:58

τελικα προσθεσαμε το αγχολυτικο που ειχαμε βγαλει(to lyrica)
και ειμαι καλυτερα.
παραλληλα κανω καποια βηματα ως προς την κοινωνικοποιηση μου και τη μελετη των αγγλικων μου.
οπως ειπατε πολυ σωστα και οντως ισχυει τα φαρμακα δεν λυνουν τα παντα.
απλα μας βοηθουν να ηρεμησουμε και να ανασυνταξουμε τις δυναμεις μας προκειμενου να γινουμε το κατα δυναμην λειτουργικοι και κοινωνικοι.
να ειστε ολοι καλα.

**mstrouf** · 17-02-2010, 19:07

ευχομαι οτι καλυτερο amelie, κρατα γερα!

**amelie74** · 17-02-2010, 20:13

σε ευχαριστω πολυ καλη μου.
και συ να εισαι παντα καλα!!!

**amelie74** · 24-02-2010, 17:44

παιδια οπως θα ξερετε ειμαι πρωην αλκοολικη και με χιλια δυο ψυχολογικα προβληματα με κυριοτερο αυτο του αγχους.
σημερα ενιωθα αφορητο αγχος με αποτελεσμα να πιω 3 ποτηρια κρασι,γιατι δεν ηθελα να παρω αλλο αγχολυτικο(παιρνω πολλα).δεν μπορω να πω οτι με ηρεμησε.η ιδεα και μονο οτι θα το ανακαλυπταν οι γονεις μου με εκανε να τρεμω την ωρα που επινα.
τελικα αφου το ηπια επειδη ημουν σιγουρη οτι θα το ανακαλυπταν πηγα και τους το ειπα απο μονη μου.
το αποτελεσμα ηταν να πεσουν πολυ ψυχολογικα και να με επιπληξουν.
οκ αυτο που εκανα μπορει να ηταν η να μην ηταν σωστο αλλα δεν θα πρεπε σαν γονεις να με ρωτησουν τι με ωθησε στο να πιω και γενικοτερα να δειξουν μια σταση κατανοησης?
τωρα μου κρατανε μουτρα και δεν μου μιλαν σαν να εκανα εγκλημα.
εσεις πως κρινετε τη σταση τους?

υγ.παρολο που εχουμε αυξησει τα αγχολυτικα,τελευταια νιωθω πολυ εντονη την ταση να πιω.ισως να φταει το αγχος ή το οτι προσφατα επινε κρασι ο θειος μου στο σπιτι και \"ζηλεψα\".για την ακριβεια μου ετρεχαν τα σαλια.το εχω πει στον γιατρο μου και μου απαντησε οτι αν αρχισω και ξαναπινω το εχω χασει το παιχνιδι....