Τα κακοποιημένα παιδιά σαν αδέρφια

[mstrouf]

θα ήθελα να προσθέσω τη δική μου εμπειρία πάνω στο θέμα, αν κ ομολογώ ντρέπομαι πολύ. ο αδερφός μου είναι εκείνος που με στιγμάτισε, δεν θα μπορούσε να υπάρξει αληθινή σχέση μεταξύ μας. προσπαθώ να μου είναι αδιάφορος κ τυπικά να βγάζουμε περα τα κοινά ζητήματα που αφορούν την \'οικογένεια\', ποια \'οικογένεια\', καμία σχέση η έννοια. τεσπα, αστο διαλο, παρακάτω.. το μόνο που ενώνει υποτίθτεται ειναι το ίδιο αίμα, τώρα αν περιμένω οποιοδήποτε δεσμό αυτο κ να το βράσμο στους 100 βαθμούς δεν πρόκειται να πήξει. υπάρχουν πολλά κενα αναμεσα στις σχεσεις, γιατι έτσι είναι οι ανθρωποι, τπτ παραπάνω. στην υγειά μας κ αν κανουμε κατι για τον εαυτό μας, τοτε να ειναι για να νιώσουμε εμεις καλα.. αρκετα η προσποιήση!

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Το θέμα είναι weird μου πως αυτό που με χαλάει,είναι πως στο δικό μου πρόσωπο βλέπει πολλές φορές ένα άτομο που \"διασπά\"την υποτιθέμενη αρμονία της οικογένειας,με την άρνησή μου να συμμετέχω σε οικογενειακά εθιμοτυπικά.Εντελώς υποκριτικά και ολοσχερώς ψεύτικα,όπου τα παιδιά ξαναγινόμαστε παιδιά,ενώ οι \"μεγάλοι\"εισπράττουν την ικανοποίηση πως συγχωρούμε τα πάντα δίχως συγγνώμη,τα ξεχνάμε και πάμε γι άλλα.Οι γονείς μου εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τους τρόπους διάσπασης μεταξύ μας,μια χαρά.Άλλοτε κατηγορούν τον έναν στον άλλον,άλλοτε δικαιολογούν,αναλόγως τη συμμαχία που είναι επιθυμητή ανά εποχή και συνθήκες.Ακόμη έτσι είναι και δεν πιστεύω πως αυτό ποτέ θα αλλάξει.

Εντάξει, σε ενοχλεί το οτι δεν σε \"βλέπει\". Δεκτόν, μα πιστεύω πως μπορεί μια σχέση να αντέξει και υπο αυτές τις συνθήκες, δηλ χωρίς ο άλλος να σε βλέπει σε πολλά σημεία σου. Είναι μια σχέση που θέλεις να κρατήσεις έστω και με μικρή επικοινωνία μέσα, ένας οικογενειακός δεσμός που θέλεις να διασώσεις. Πιστεύω οτι κάθε κριτική που αγγίζει κάτι μέσα μας, έχει κάτι να μας πει. Καταλαβαίνω οτι ο μη ημερωμένος θυμός σου δυσκολεύει την κατάσταση. Δεν νομίζω όμως οτι είναι ανέφικτο να κάνεις μια τέτοια προσέγγιση με τον αδερφό σου, ώστε να αφήσετε στην άκρη τις καυτές περιοχές όπου οι οπτικές σας έιναι ημέρα με την νύχτα. Αρκεί να υπάρχει αμοιβαία καλή θέληση. Το να βγείτε για καφεδάκι οι δυό σας συζητώντας σε ουδέτερο τόνο φαίνεται μια καλή αρχή.

Το θεωρώ πολύ άδικο να γίνεται η αυτοπροστασία μου,αναγκαία για μένα για να διατηρήσω την αποδέσμευση που πόνεσα για να μπορέσω,μπούμερανγκ,όπλο στην κριτική κάποιου που βολεύεται μέσα σε παραμυθάκια.Ο αδερφός μου πάσχει από ocd,ο έλεγχος πάει χεράκι με την αυστηρότητα και την κριτική,όλα αυτά με κάνουν ενώ θέλω να μην μπορώ να τον προσεγγίσω με διαφορετικό τρόπο παρά να του αντιγυρίζω την κριτική.
Ωραία, η αυστηρότητα και η κριτική είναι τα όπλα του αδυνάτου. Το έχω περάσει και με την αδελφή μου αυτό και το στοίχημα για μένα ήταν να μην αντιγυρνώ πίσω συμπεριφορές που δεν ενέκρινα. Να μην χτυπώ κι εγώ κάτω απο τη μέση... δύσκολο. Γενικότερα όταν επιλέγεις να συσχετιστείς με έναν άνθρωπο που κουβαλά γερά θέματα και παραμυθάκια βολέματος και απωθημένα μαζί σου απο το παρελθόν, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Θέλει επιμονή, υπομονή...για να μην σπάσουν τα νεύρα σου, για να μην αρρωστήσεις κι εσύ, για να μην ουρλιάζετε κι οι δυο, να μην αδικήσεις κι εσύ... το θέμα είναι κάποια στιγμή, χωρίς να τον φέρνεις σε θέση άμυνας,ώστε να μπορεί να βλέπει πιο καθαρά, να καθρεπτίσεις στα μάτια του την συμπεριφορά του... τουλάχιστον προσωπικά αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Αυτό όλο προυποθέτει να έχει εγκαθιδρυθεί μια κοντινή σχέση ( δηλ να έχουν υπάρξει στιγμές έντονης ψυχικής επαφής) ανάμεσά σας για να μπορέσει κάποια στιγμή να μπει στην θέση σου όταν σου επιτίθεται με κριτικές κτλ



Και ξέρω καλά πως αυτή η αυστηρότητά μας προέρχεται και συνδέεται στενά με τη βία που εισπράξαμε.Είναι πολύ δύσκολο να αποτινάξουμε το αλληλοφάγωμα,αφού το βιώσαμε κατά κόρον.Αλλά δε θέλω πλέον να με αφορά σαν τρόπος επικοινωνίας με τους άλλους γύρω μου.
Αυτό μάθατε ναι, κι εμείς αυτό μάθαμε και αμαν και πώς κάναμε και κάνουμε να ξεφύγουμε. Επειδή όμως η επικοινωνία θέλει δύο κι επειδή ο τρόπος σου μπορεί να μην έχει υιοθετηθεί απο τον άλλο, θα πρέπει να βρεις τρόπο να προστατεύεσαι χωρίς να επιτίθεσαι ( λεπτό το θέμα) μέχρι ο άλλος να πειστεί οτι η δική σου γραμμή είναι πιο λειτουργική και ωφέλιμη - όσο αντέχεις! Δεν είναι εύκολο καλή μου το να μάθεις μια άλλη επικοινωνία στον άλλο, ειδικά όταν ο άλλος έχει μάθει να επικοινωνεί με φωνές και κριτική και έχει αναπτύξει φυσικές αντιστάσεις στην αμεσότητα και την αγάπη... θα σου πω μόνο οτι σε νοιώθω. Κουράγιο.

Και με στενοχωρεί που ο αδερφός μου γίνεται φερέφωνο των ανθρώπων που μας κακοποιούσαν με το να με βάζει στη θέση του υπόλογου για πράγματα που δεν έχω τη δυνατότητα-προς το παρόν-ούτε τη θέληση να αλλάξω.Πχ μου τονίζει πως η αγάπη για τους γονείς μας είναι ανεξάρτητη των παιδικών μας βιωμάτων.
Νομίζω οτι το να συμφωνήσετε οτι διαφωνείτε, πάυοντας να προπαθείτε να φέρει ο ένας τον άλλο στην οπτική του, θα είναι πολύ καλύτερο. Δώστε χώρο στην διαφωνία μέσα στην σχέση σας.



Εχμ,sorry,δεν είναι καθόλου.Ή με ενοχές τύπου\"πόσο θα ζήσουν οι γονείς μας,δε τους λυπάσαι\".Όχι ιδιαίτερα.Θεωρούμαι κανένα τέρας της φύσεως που δε λυπάμαι τους θύτες;Aυτό μου έλειπε τώρα,να αρχίσω να αισθάνομαι ενοχές πως είμαι υπεύθυνη για την μακροημέρευσή τους ή όχι.

Το τελευταίο είναι ένα θεματάκι, το να μην σε παρασύρει έστω και στιγμιαία, έστω και υπο την μορφή μιας απλής αυτοερώτησης, σε προηγούμενα ενοχικά μοτίβα ( όχι απλά ο ίδιος να αρνείται την αλλαγή δηλ αλλά να θέλει να συμπαρασύρει κι εσένα σε αυτό το μοτίβο σκέψης για να αυτοεπιβεβαιώνεται και να μην αμφιταλαντεύεται τίποτα μέσα του!).

Κοίτα, όταν αντιμετωπίζεις την αλήθεια, πολλοί οι οποίοι εθελοτυφλούν, θα σε βρουν δυσάρεστη γιατί φαγουρίζεις ευάλωτα σημεία τους...

Σε σχέση με τον αδερφό σου, μια διπλωματική προσέγγιση που θα αφήνει στην άκρη τα καυτά ζητήματα ( και για δική σου και για δική του ευκολία) και θα περιορίζει τα θέματα που θέλεις να τον αλλάξεις μόνο στο κομμάτι της μεταξύ σας επικοινίας όπου θα θέτεις και τους όρους σου, είναι η λύση για μια αρχή πιστεύω.

Αρκεί να έχεις αντοχές.

Καλή προσπάθεια εύχομαι :)

[RainAndWind]

Φωτεινή,μη σ\'απασχολεί καθόλου για τέτοιες τυπικούρες,χρήση του thread και μαλακίες.Κάντο ό,τι γουστάρεις,αρκεί που σου είναι χρήσιμο.:)
Όσο για την πολυπόθητη συγγνώμη που οι αδερφές σου απολαμβάνουν,μη σου κάνει εντύπωση που δε θεωρώ πως απολαμβάνουν κάτι.Το ψέμα είναι βολικό,αλλά ποτέ ο δρόμος που μας πάει μπροστά.Μένουν παιδιά,ευάλωτα στο χειρισμό και την κακοποίηση.Εμμένουν σε θυματοποίηση.Εγώ προσωπικά ποτέ δεν θα το προτιμούσα,για την έγκριση και την σφραγίδα αποδοχής κανενός γύρω μου.Γονιού ή οποιουδήποτε άλλου.;)

Mstroumf,να μην ντρέπεσαι καθόλου,δεν ήταν δική σου επιλογή,ούτε το διάλεξες,ούτε το θέλησες.Πάμε δίχως ενοχές,να αντικρίζουμε την πραγματικότητα κατάματα,χωρίς σάλτσες.

[Φωτεινη!]

θα ηθελα να καταλάβετε (ειναι πραγματικός διάλογος μεταξύ της αδερφής μου και της μανας μου)
- \"Μανα με εδερνες με τη λωριδα επειδή δεν ηθελα να κοιμηθω\"
- \"Ποιος εγω?δεν ειμαστε καλα!!\"
-\"το ξεχασες ?σκετος κιλερ ησουν,με το παραμικρο τα παιζες και μας τρομοκρατούσες\"
-\"Συγχώραμε παιδάκι μου ειχα τόσα στο κεφάλι μου και αυτον τον τρόπο μου μαθαν οι δικοι μου\"
Αντε ρε τουλάχιστον το αναγνωρίζει ,κριμα η μαμα..Εγώ δεν την κατηγορώ την αδερφή μου που συγχωρεί..Χαίρομαι που δεν υποφέρει οπως εγώ.Θα ήθελα να ξεχάσω μονο ή ( ευσεβής πόθοι )να εκανε και με εμένα το ιδιο..

Τελοσπάντων,αυτες τις μέρες κατάλαβα αυτο που νιώθω χρόνια τωρα,είμαι κοτζαμ μουλάρα δεν θα ασχολούμαι αλλο με πράγματα που δεν αλλάζουν..Βγαίνω απο αυτο..Νιωθω καλα με αυτη την απόφαση!!