Η εξαθλίωση της διαφορετικότητας της προσωπικότητας στον βωμό του ανταγωνισμού

[VinceX]

Θεωρείτε πως η κοινωνία είναι φτιαγμένη για όλους η για λίγους?

Αν η προσωπικότητα μου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους μου σημαίνει πως δεν δικαιούμαι να έχω φίλους?

Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?

Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?

Πόσο άδικο είναι να καταγράφονται ως υπερήλικες άνθρωποι που βρίσκονται στην ακμή της νιότης τους?

Μήπως θα έπρεπε να καθιερώσουμε τον ηθικό κώδικα του συστήματος ως εξής: όποιος δεν έχει ευτυχία μπορεί να αποκτήσει τύχη για να επιβιώσει στην κόλαση.

Τι είναι κόλαση? Κατάσταση του νου? Πόσους κύκλους έχει ο αριθμός οκτώ? Γιατί κάποια στοιχεία σαν βρεθούν σε λάθος χέρια γίνονται επικίνδυνα για όλους? Γιατί μπόρεσα στο παρελθόν να αγαπήσω τα μαθηματικά και απέτυχα να κερδίσω μέσω των συναισθημάτων μου? Θα με βοηθούσε τελικά η ψυχοθεραπεία η να συνεχίζω να σκορπάω τις σκέψεις μου σαν στάλες στον ωκεανό της γνώσης?
Γιατί κολλάω σε ασυναρτησίες? Γιατί στην πορεία ξέφυγα με αποτέλεσμα να φανερωθώ στον κοινωνικό μου κύκλο? Γιατί να υπάρχουν τόσο κουτοί άνθρωποι σε ένα φορουμ για ψυχολογικά ευαίσθητους ανθρώπους?

Γιατί μετάνιωσα που κάποτε θαύμαζα από εδώ μέσα κάποια μέλη για την δημιουργικότητα τους και την ευαισθησία τους? Γιατί είναι όλα μέρος ενός ενιαίου ελεγκτικού ματιού και δεν αποδεχόμαστε την μικρότητα μας ως το χειρότερο είδος του ζωικού βασιλείου?

Πόσο άδικο είναι να τιμωρώ τον εαυτό μου και να το κάνω ανοίγοντας ένα μέρος του δικού μου κόσμου φανερωμένο γυμνό μπροστά σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα.

Κάτι ακόμα. Δεν είναι απαράδεκτο να διαβάζουν τα κατορθώματα μας ανήλικοι και να αισθάνονται ότι έμαθαν? Ντροπή. Αισθάνομαι μικρός μπροστά στο θηρίο της πραγματικότητας.

[RainAndWind]

Αν η προσωπικότητά σου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους σου,τότε πού βασίζεται η έννοια της χρήσης της λέξης φιλία;
Όταν νιώθεις μοναξιά,αυτό κάτι σου λέει,σου δίνει ένα μήνυμα,πως πρέπει να επικοινωνήσεις,γιατί το έχεις ανάγκη.Ακούς λοιπόν την ανάγκη σου και επικοινωνείς,ώστε να μη νιώθεις μόνος.

Κόλαση είναι ότι εγώ ονομάσω ως τέτοια.Όπως και ο παράδεισος.Τις έννοιες τις χρησιμοποιώ μεταφορικά,γιατί είμαι άθεη.
Εγώ ορίζω την έννοια κόλαση,τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητές της,γιατί είναι μία υποκειμενική υπόθεση η κόλαση.Άλλη γυναίκα κόλαση θεωρεί πως δεν της φτάνει ο μισθός να πάρει Gucci,καταλαβαίνεις τι εννοώ.:P

Μετάνιωσες που κάποτε θαύμασες μέλη.Οκ,αυτό γιατί σε προβληματίζει;Δεν αποτελεί αλήθεια δικαίωμά σου να τροποποιείς την άποψή σου;Φυσικά και αποτελεί,καθόλου να μη σε βαραίνει αυτό.Εξάλλου,την αιτία μπορείς και να την αναζητήσεις στο ξεγύμνωμα κάποιων πτυχών των προσωπικοτήτων που θαύμαζες,άρα μάλλον δεν είχες τη συνολική εικόνα.

Ενδέχεται και να βρίσκεσαι σε φάση γενικά της ζωής σου ανασύνταξης και επαναπροσδιορισμού αξιών,οπότε ίσως εντάσσεται εκεί και η γενικότερη απομυθοποίηση.:)

[VinceX]

Originally posted by RainAndWind
Αν η προσωπικότητά σου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους σου,τότε πού βασίζεται η έννοια της χρήσης της λέξης φιλία;
Όταν νιώθεις μοναξιά,αυτό κάτι σου λέει,σου δίνει ένα μήνυμα,πως πρέπει να επικοινωνήσεις,γιατί το έχεις ανάγκη.Ακούς λοιπόν την ανάγκη σου και επικοινωνείς,ώστε να μη νιώθεις μόνος.

Επικοινωνώ με τους φίλους μου αλλά δεν λαμβάνω την ίδια καταδεκτικότητα από όλους. Μοναξιά δεν νιώθω μόνο εγώ, και εκείνοι δεν βγαίνουν τόσο συχνά όπως παλιά, γενικά βλέπω πως υπάρχει μια παραστατικότητα/ τυπικότητα, ένα καθισιό και όχι πολλή διάθεση.

Originally posted by RainAndWind
Κόλαση είναι ότι εγώ ονομάσω ως τέτοια.Όπως και ο παράδεισος.Τις έννοιες τις χρησιμοποιώ μεταφορικά,γιατί είμαι άθεη.
Εγώ ορίζω την έννοια κόλαση,τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητές της,γιατί είναι μία υποκειμενική υπόθεση η κόλαση.Άλλη γυναίκα κόλαση θεωρεί πως δεν της φτάνει ο μισθός να πάρει Gucci,καταλαβαίνεις τι εννοώ.:P

Σαφώς, και εγώ θέλω να πάρω την καλύτερη GPU για το πισι μου και όχι μόνο!

Originally posted by RainAndWind
Μετάνιωσες που κάποτε θαύμασες μέλη.Οκ,αυτό γιατί σε προβληματίζει;Δεν αποτελεί αλήθεια δικαίωμά σου να τροποποιείς την άποψή σου;Φυσικά και αποτελεί,καθόλου να μη σε βαραίνει αυτό.Εξάλλου,την αιτία μπορείς και να την αναζητήσεις στο ξεγύμνωμα κάποιων πτυχών των προσωπικοτήτων που θαύμαζες,άρα μάλλον δεν είχες τη συνολική εικόνα.

Ενδέχεται και να βρίσκεσαι σε φάση γενικά της ζωής σου ανασύνταξης και επαναπροσδιορισμού αξιών,οπότε ίσως εντάσσεται εκεί και η γενικότερη απομυθοποίηση.:)

Μου αρέσει να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους. Μπορεί να μην είμαι τόσο κοινωνικός όσο ήμουν σε μικρότερη ηλικία (ειλικρινά ήμουν πολύ κοινωνικός!), αν και μου κάνει εντύπωση πως διαμορφώνεται η προσωπικότητα ανάλογα με τις επιλογές (δηλαδή το αν θα κρατάω μια απλή επαφή με τους φίλους Έως το να φτάνω στο σημείο να συμβιβάζομαι με το γενικό καθισιό και την ακαμψία).
Για τα μέλη του φορουμ δεν έχω κάτι πιο συγκεκριμένο να πω. Νομίζω πως υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες μεταξύ τους και είναι θαυμάσιο πως συνυπάρχουν τόσες πολλές και μοναδικές μορφές επικοινωνίας. Αποφεύγω να διαβάζω όλα τα μηνύματα και το σκέφτομαι διπλά για να απαντήσω. Επομένως ναι επιθυμία για αναδιοργάνωση και ανασύνταξη της προσωπικότητας υπάρχει. Είναι φυσική η επιθυμία για βελτίωση.

[spleen]

Οχι, γενικά δεν ανήκω σ\'αυτούς που θέλουν την κοινωνία να ανήκει σε λίγους, αλλά έτσι όπως βλέπω την δική μας τουλάχιστον κονωνία, νομίζω πως λίγοι είναι αυτοί που την ευχαριστιούνται.

Γενικά από αυτά που έχουν συμβεί στη ζωή μου,κια επειδη έζησα για 1χρόνο περίπου σε εκούσια απομόνωση(άρα και μοναξιά), δεν νομίζω πω η μοναξιά συνεπαγεται την έλλειψη επικοινωνίας.
Αυτό ομως που χρειάζεται να υπάρχει είναι επικοινωνία με τον εαυτό σου, αυτοπαρατήρηση και γενικότερα να τα λες όσο μπορεις με σένα.Απο αυτή την απομάκρυνση μου, κέρδισα πολλά. φόρτωσαν οι μπαταρίες.συναιθηματικά.Σε όλους τους ανθρώπους χρειάζεται κάποια στιγμή και η απομόνωση και ο απολογισμός και η παρατήρηση, και θα δεις πως θα μπουν σε τάξη πράγματα, που πριν θα ήταν για όλους μας βουνό.

Νομίζω πως η συμπάθεια μεταξύ 2 ανθρώπων δημιουργείται αμφώτερων.Δεν την κυνηγάς εγωιστικά, για να κερδίσεις την δική σου αυτοπεποίθηση.το θέμα είναι να βρεις εσύ κάτι στον άλλον και αυτός σε εσένα που να μην χρειάζεται να το επιδείξεις, να το ξεχωρίσει απο μονος του.να το βρει απο μόνος του.

Με τα συναισθήματα μας είτε κερδίζουμε πολλά, είτε χάνουμε. όπως και με τη λογική. Κανέναν δεν χρειάζεται να φοβίσει αυτο. Είναι μέρος της φύσης και της ζωής μας.

αλλα επεδή δεν ξέρω για ποιό πράγμα μιλάς ακριβώς, δεν μπορώ να πω κάτι πιο συγκεκριμένο.


Οι σκέψεις μας, είναι οι πολύτιμοι μας ταξιδιώτες, και ακόμα και αν σε θάλασσες σκορπιστούν, εκείνες ξέρουν να χαρίσουν σε όλους τους ωκεανούς όλη τη σοφία, τη χαρά και την απαισιοδοξία τους.

καλό τους ταξίδι,
όπου και να είναι αυτό

[keep_walking]

Πολλες ερωτησεις αλλα νομιζω η κεντρικη ιδεα ειναι η παρακατω:

Ειμαι διαφορετικος , ζοριζομαι να συνυπαρξω και νοιωθω μονος.

Same here.

Τωρα ειμαι μονος αλλα δεν νοιωθω μονος, καποιες ομως φορες νοιωθω απελπιστικα μονος αλλα δεν θελω και παρεα , καποιες αλλες φορες θελω παρεα αλλα δεν υπαρχει κανεις.

Τι μπερδεμα και εγω εχω καταντησει μοναχικος πολυ.

Πορεια λοιπον ενηλικιωση -->φοιτητικη ζωη (υπερκοινωνικοτητα),επιστρ� �φη απο φοιτητης (ολο και πιο μονος) , στρατος (ουσιαστικα αρχιζει η περιοδος της μεγαλης μοναξιας κατα καποιο δεν συνυπηρχα με τους αλλους) , απολυση απο στρατο και μετα απο λιγο το πρωτο ψυχωτικο επεισοδιο.
Μετα πολυ μονος και συνεχιζω ετσι.

Ισως γιατι εχασα καπου τους κωδικες επικοινωνιας και αν δεν επικοινωνεις δεν μπορεις και να τους ξαναβρεις.
Εαν ειχαμε ενα \"ντουλαπακι με φιλους\" θα τους εβγαζα και θα εκανα προπονηση καθημερινα μεχρι να μπορεσω να επικοινωνησω ικανοποιητικα και να αισθανομαι τοσο εγω καλα οσο και οι αλλοι.

Δυστυχως ομως αυτο δεν γινεται τοσο γιατι φυσικα κανεις δεν θελει να μπει στο...ντουλαπι , οσο και γιατι δεν το δεχομαι εγω...δεν θελω να γινομαι φορτιο και οχι απο αποψη υπερηφανειας.

Σε γενικες γραμμες παντως εχω σημειωσει μεγαλη προοδο τα τελευταια χρονια απο την αποψη οτι περναω καλα και μονος και απο την αποψη οτι οταν βρεθω με την εκαστοτε παρεα διασκεδαζω απειρως περισσοτερο απο οτι παλια.

Ανελπιστο ναι, και μπορω να πω σε γενικες γραμμες οτι περναω μια χαρα, ακομα υπερβολικα μονος βεβαια.

Δεν ξερω το ψυχωτικο επεισοδιο ηταν το μεγαλυτερο turn over της ζωης μου , ριζικη αλλαγη και απο τοτε εχουν περασει 12 χρονια!!!!!!

Δεν ξερω τι εχασα αλλα κερδισα και πολλα , αν μη τι αλλο βλεπω με ποιο καθαρο ματι ορισμενες καταστασεις.


Φυσικα το νημα δεν εχει σχεση με ψυχωτικα επεισοδια ειναι ενα νημα προς την μοναχικοτητα γενικα ,απλως σκεφτομαι οτι ποτε απο οτι θυμαμε δεν ανοιχτηκε νημα με τιτλο ψυχωση και μοναξια καθε αυτου , παρολο που γινεται σε πολλα ποστ νυξη.

Ισως να πρεπει να το ανοιξουμε καποια στιγμη , γιατι ειναι πραγματι ενδιαφερον και αν μη τι αλλο μπορει να προσφερει ισως και κατι περαν αυτων που θα συμμετασχουν σε αυτο.

[Lou!]

Originally posted by VinceX
Θεωρείτε πως η κοινωνία είναι φτιαγμένη για όλους η για λίγους?

Εγώ το ερώτημα θα το έθετα λίγο διαφορετικά: Σε αυτήν την κοινωνία ως έχειν, εγώ μπορώ να έχω τον προσωπικό μου χώρο?

Αν η προσωπικότητα μου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους μου σημαίνει πως δεν δικαιούμαι να έχω φίλους?

φυσικά και δικαιούσαι, αλλα μάλλον ήρθε η ώρα να αλλάξεις φίλους

Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?

όχι

Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?

δηλαδή, αν υιοθετούσες απόψεις οι οποίες εσένα δεν σου ταιριάζουν, αλλά αυτές οι απόψεις βοηθούσαν στο να διατηρηθούν τα κοινά σημεία επαφής με αυτούς τους φίλους σου και στο να κερδίσεις την συμπάθεια τους, τότε, θα ήσουνα ευχαριστημένος?

Μήπως θα έπρεπε να καθιερώσουμε τον ηθικό κώδικα του συστήματος ως εξής: όποιος δεν έχει ευτυχία μπορεί να αποκτήσει τύχη για να επιβιώσει στην κόλαση.

δεν θα το έλεγα. Η ευτυχία και η κόλαση είναι υποκειμενικές ερμηνείες της πραγματικότητας. Ένα μικρό overlap έχουν να κάνουν με την επιβίωση. Μην ξεχνάμε άλλωστε, και αυτό δεν νομίζω ότι είναι μύθος, ότι οι μη δυτικές κοινωνίες είναι πιο χαρούμενες από τις δυτικές. Ενώ, είναι πολύ πιο φτωχές υλικά από τις δυτικές. Και όμως με κάποιον τρόπο γίνεται.

τύχη είναι ο,τιδήποτε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Και μόνο αυτό. ύστερα, δεν μπορεί πάντα να μας μουντζώνει. εμφανίζει μηδενικό μέσον όρο. κάποιες φορες είμαστε άτυχοι, και άλλες τυχεροί.


Γιατί μετάνιωσα που κάποτε θαύμαζα από εδώ μέσα κάποια μέλη για την δημιουργικότητα τους και την ευαισθησία τους?

με τον καιρό και τις νέες εμπειρίες που αποχτούμε αλλάζουμε κι εμείς, αλλάζουν και οι άλλοι, πολλές φορες συμβαίνει να αποκλίνουν δρόμοι με ανθρώπους που κάποτε μπορεί να τους αισθανόμασταν οικείους, να μας άρεσαν κλπ.

Κάτι ακόμα. Δεν είναι απαράδεκτο να διαβάζουν τα κατορθώματα μας ανήλικοι και να αισθάνονται ότι έμαθαν?

Μάλλον όχι. Πάντως θέλει κάποια κότσια να μπορεί να μιλάει κανείς για τον εαυτό του (είτε στο net είτε στην πραγματικότητα) και να μπορεί να πει στο συνομιλητή του, ξέρεις τότε έκανα λάθος. πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το κάνουν αυτό.

[Sofia]

Originally posted by VinceX
Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?

Ωραιες ερωτησεις...διαλεγω αυτη για να σου πω κατι.Πιστεύω πώς οταν νιωθεις ετσι, ειναι σημαδι δυναμης κ οχι αδυναμιας. Στο λέω απο προσωπικη εμπειρια, που οταν νιωθω αναλογα, κλεινω καθε παραθυρο επικοινωνιας. Ακομα κι οταν γνωριζω μεσα μου οτι ετσι μου κάνω κακο. Και οπως κ να εχει, ειναι καλο να σε παρατηρεις.Κ για την επαφη με τον εαυτο σου και για να φτασεις εκει που θελεις να πας:)

[anwnimi]

Θυμός...Πόνος...Άπόγνωση...
Όταν οι άλλοι δεν είναι εκεί, πλάι μας, όπως θα τους θέλαμε...Να μας δεχτούν όπως ακριβώς είμαστε.

Όμως, πολλές φορές κλείνουμε κι εμείς κάθε πόρτα επικοινωνίας.
Είναι μερικές φορές που δεν είναι έτοιμοι ούτε οι άλλοι, ούτε ίσως κι εμείς, για πιο αληθινή επαφή.

Δεν είναι πάντα άσχημη η μοναξιά. Μένουμε με τον εαυτό μας, το χρειαζόμαστε.
Αλλά όλοι χρειαζόμαστε σε πολύ δύσκολες στιγμές ένα χέρι, έναν άνθρωπο που θα είναι εκεί, ίσως απλά για να ακούει. Κι όταν το χρειαζόμαστε, αν οι γύρω μας δεν είναι έτοιμοι ή δε θέλουν δυστυχώς να μας το προσφέρουν, μπορούμε να το αναζητήσουμε αλλού. Ακόμα και στην ψυχοθεραπεία.

[weird]

Originally posted by VinceX
Θεωρείτε πως η κοινωνία είναι φτιαγμένη για όλους η για λίγους?
Θεωρώ πως εμείς φτιάχνουμε την κοινωνία κι όχι εκείνη εμάς.

Αν η προσωπικότητα μου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους μου σημαίνει πως δεν δικαιούμαι να έχω φίλους?
Σίγουρα ναι. Δεν μπορείς να έχεις και την προσωπικότητά σου ακέραιη και τους συγκεκριμένους φίλους. Κάτι απο τα δύο θα πρέπει να θυσιάσεις, εκτός κι αν βρεις άλλους φίλους.

Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?
Μου φαίνεται απόλυτα οικείο το να αποζητώ την επικοινωνία σε στιγμές μοναξιάς. Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα αυτάρκης. Αδυναμία είναι να μην αναγνωρίζει κανείς την παραπάνω αλήθεια.

Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?
Η επικοινωνία σαν διαδικασία είναι ένας τρόπος επαφής με τον άλλο. Σαν περιεχόμενο, αλλάζει, ανάλογα με τα άτομα με τα οποία θέλεις να έρθεις σε επάφή.

Πόσο άδικο είναι να καταγράφονται ως υπερήλικες άνθρωποι που βρίσκονται στην ακμή της νιότης τους?
Είναι τόσο άδικο, όσο και αυτοκαταστροφικό.

Μήπως θα έπρεπε να καθιερώσουμε τον ηθικό κώδικα του συστήματος ως εξής: όποιος δεν έχει ευτυχία μπορεί να αποκτήσει τύχη για να επιβιώσει στην κόλαση.
Δεν υπάρχει ενιαίος ηθικός κώδικας και ο καθένας ορίζει διαφορετικά την ευτυχία του, την τύχη και την δυστυχία του.

Τι είναι κόλαση? Κατάσταση του νου?
Κατάσταση της ψυχής.

Πόσους κύκλους έχει ο αριθμός οκτώ?
Δεν ξέρω.

Γιατί κάποια στοιχεία σαν βρεθούν σε λάθος χέρια γίνονται επικίνδυνα για όλους?
Κάθε τι μπορεί να είναι καλό ή κακό, ανάλογα με τη χρήση του.

Γιατί μπόρεσα στο παρελθόν να αγαπήσω τα μαθηματικά και απέτυχα να κερδίσω μέσω των συναισθημάτων μου?
Τα μαθηματικά δεν είναι συναισθήματα.



Θα με βοηθούσε τελικά η ψυχοθεραπεία η να συνεχίζω να σκορπάω τις σκέψεις μου σαν στάλες στον ωκεανό της γνώσης?

Κάποια πράγματα πρέπει να τα δοκιμάζει κανείς για να μάθει την απάντηση.

Γιατί κολλάω σε ασυναρτησίες?
Φαντάζομαι εσύ θα το γνωρίζεις καλύτερα αυτό.


Γιατί στην πορεία ξέφυγα με αποτέλεσμα να φανερωθώ στον κοινωνικό μου κύκλο?
Μπορεί ακριβώς γι αυτό. Η αποκάλυψη είναι ότι καλύτερο μετά απο μια εναγώνια προσπάθεια απόκρυψης, ακόμα κι αν γίνεται ακουσίως.

Γιατί να υπάρχουν τόσο κουτοί άνθρωποι σε ένα φορουμ για ψυχολογικά ευαίσθητους ανθρώπους?
Το ποιός είναι κουτός και ποιός όχι, σίγουρα κανείς δεν μπορεί να το ξέρει με σαφήνεια, όταν το μόνο σημάδι που διαθέτει είναι μια εικονική επικοινωνία. Και οι κουτοί και οι έξυπνοι έχουν τα ίδια δικαιώματα πάνω στην ευαισθησία, την ασθένεια και την υγεία.

Γιατί μετάνιωσα που κάποτε θαύμαζα από εδώ μέσα κάποια μέλη για την δημιουργικότητα τους και την ευαισθησία τους?
Εσύ ξέρεις. Μπορεί αυτό να έχει να κάνει και με τον ίδιο σου τον εαυτό, όχι μόνο με τους άλλους.



Γιατί είναι όλα μέρος ενός ενιαίου ελεγκτικού ματιού και δεν αποδεχόμαστε την μικρότητα μας ως το χειρότερο είδος του ζωικού βασιλείου?
Δεν νοιώθω καμία ανάγκη να νοιώσω μικρότητα ή το χειρότερο είδος του ζωικού βασιλείου ή υποταγμένη σε ένα μάτι ελεγκτικό. Αυτά όλα είναι δικές σου αισθήσεις - εντυπώσεις - αναπαραστάσεις. Ο υποκειμενισμός αν και συνέχει την αντικειμενικότητα, δεν ταυτίζεται μαζί της.

Πόσο άδικο είναι να τιμωρώ τον εαυτό μου και να το κάνω ανοίγοντας ένα μέρος του δικού μου κόσμου φανερωμένο γυμνό μπροστά σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα.
Είναι άδικο να τιμωρεί κανείς τον εαυτό του. Για μένα πάντως το άνοιγμα στο φόρουμ γίνεται με μια εντελώς διαφορετική αίσθηση και μου αρέσει σαν μορφή απογυμνωμένης και άρα σε κάποια πράγματα, πιο αληθούς επικοινωνίας.

Κάτι ακόμα. Δεν είναι απαράδεκτο να διαβάζουν τα κατορθώματα μας ανήλικοι και να αισθάνονται ότι έμαθαν?
Όχι δεν είναι απαράδεκτο. Όλη αυτή η φράση μου φαίνεται εξαιρετικά αυθαίρετη.

Ντροπή. Αισθάνομαι μικρός μπροστά στο θηρίο της πραγματικότητας.
Είναι δικαίωμά σου να νοιώθεις μικρότητα, ντροπή και αδυναμία αλλά αν θέλεις μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο που αισθάνεσαι για τον εαυτό σου. Πιστεύω η αυτογνωσία είναι ένα όμορφο μονοπάτι.

[keep_walking]

Το κειμενο ειναι μια κραυγη, ενα ξεσπασμα και λαμβανεται ως ενιαιο, δεν ειναι προτασεις που χωρανε αναλυση ή μονο εγω το βλεπω ετσι (εστω και αν ειναι με μορφη ερωτησεων)?

[weird]

Originally posted by keep_walking
Το κειμενο ειναι μια κραυγη, ενα ξεσπασμα και λαμβανεται ως ενιαιο, δεν ειναι προτασεις που χωρανε αναλυση ή μονο εγω το βλεπω ετσι (εστω και αν ειναι με μορφη ερωτησεων)?

Κηπ, νομίζω πως ο καθένας το βλέπει όπως θέλει και απαντάει όπως θέλει ή όπως κρίνει :)

[PETRAN]

Ωχ τι τέλειο ποστ είναι αυτό της weird. Όλα αυτά τα χρώματα! Εντελώς rave :P:D

[alexandros3]

Θεωρείτε πως η κοινωνία είναι φτιαγμένη για όλους η για λίγους?

_υπάρχουν πολλές... κοινωνίες!

Αν η προσωπικότητα μου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους μου σημαίνει πως δεν δικαιούμαι να έχω φίλους?

_Δεν χρειάζεσαι αυτούς τους φίλους. Καν\' τους... δευτέρας διαλογής

Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?

_Όχι βέβαια. Αλλά πάντα καλύτερη είναι η .. πρόληψη!

Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?

_δούναι και λαβείν.


Πόσο άδικο είναι να καταγράφονται ως υπερήλικες άνθρωποι που βρίσκονται στην ακμή της νιότης τους?

_μπορεί και να είναι. αλλά σε αντίθεση με τους υπερήλικες τους πραγματικούς, εκείνοι την επόμενη μέρα μπορεί να είναι πάλι νέοι

Μήπως θα έπρεπε να καθιερώσουμε τον ηθικό κώδικα του συστήματος ως εξής: όποιος δεν έχει ευτυχία μπορεί να αποκτήσει τύχη για να επιβιώσει στην κόλαση.

_ Ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί. Όλοι έχουν προβλήματα.... ευτυχισμένο γουρούνι ή δυστίχυσμένος... \"πρίγκηπας\"?

Τι είναι κόλαση? Κατάσταση του νου?

_Μία πραγματικότητα που δεν μας αρέσει...


Πόσους κύκλους έχει ο αριθμός οκτώ?

_2

Γιατί κάποια στοιχεία σαν βρεθούν σε λάθος χέρια γίνονται επικίνδυνα για όλους?

_Γιατί βρέθηακν σε λάθος χέρια; :)

Γιατί μπόρεσα στο παρελθόν να αγαπήσω τα μαθηματικά και απέτυχα να κερδίσω μέσω των συναισθημάτων μου?

_Γιατί η ζωή δεν έχει απόλυτα σωστές εξισώσεις.


Θα με βοηθούσε τελικά η ψυχοθεραπεία η να συνεχίζω να σκορπάω τις σκέψεις μου σαν στάλες στον ωκεανό της γνώσης?

_ Try it!

Γιατί κολλάω σε ασυναρτησίες? Γιατί στην πορεία ξέφυγα με αποτέλεσμα να φανερωθώ στον κοινωνικό μου κύκλο?

_Ίσως το είχες ανάγκη;


Γιατί είναι όλα μέρος ενός ενιαίου ελεγκτικού ματιού και δεν αποδεχόμαστε την μικρότητα μας ως το χειρότερο είδος του ζωικού βασιλείου?

_ Ποιό είναι το μάτι που σε ελέγχει;

Πόσο άδικο είναι να τιμωρώ τον εαυτό μου και να το κάνω ανοίγοντας ένα μέρος του δικού μου κόσμου φανερωμένο γυμνό μπροστά σε ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα.

_ Είναι σαν τραπεζικός λογαριασμός. Διάλεξες λάθος τράπεζα


Κάτι ακόμα. Δεν είναι απαράδεκτο να διαβάζουν τα κατορθώματα μας ανήλικοι και να αισθάνονται ότι έμαθαν? Ντροπή. Αισθάνομαι μικρός μπροστά στο θηρίο της πραγματικότητας.

_ Όλοι το αισθανόμαστε αυτό κάποιες φορές :)

[weird]

Originally posted by PETRAN
Ωχ τι τέλειο ποστ είναι αυτό της weird. Όλα αυτά τα χρώματα! Εντελώς rave :P:D

Με έκανες να κοκκινήσω κανονικότατα! :P

:)

[keep_walking]

Χμ οχι δεν ειναι ακριβος ετσι Weird...καλο το feedback μεν αλλα...τεσπα μπορει να κανω και λαθος.

Ασε που για να απαντησεις σε καθε ερωτηση ουσιαστικα θες μια σελιδα εκτος απο το ποσους κυκλους εχει το 8 λολ (και για αυτο δεν ειμαι σιγουρος).

Παρε πχ αυτο

Θεωρώ πως εμείς φτιάχνουμε την κοινωνία κι όχι εκείνη εμάς.

Τι θα προσφερει στον Vince ενιοτε ή σε οποιονδηποτε αλλο αν το διαβασει? (Ασε που διαφωνω ριζικα με την προταση).

Οπως ειπα μπορει να κανω λαθος...οπως το βλεπει ο καθενας.