Τετραδια αντιΨυχιατρικης

[keep_walking]

Σαφως και εισαι ηλιθιος...αλλα δεν θα στο αναλυσω.

Ο εχων ματια βλεπει.

[krino]

Originally posted by weird

Originally posted by krino





Ο ασθενης δεν μπορει να αμφισβητησει την αυθεντια του ψυχιατρου.
Αν το κανει το πιο πιθανο ειναι να σταματησει ο γιατρος την \"θεραπεια\"

Σε σχεση με τον παθολογο η τον οφθαλμιατρο η σχεση ειναι διαφορετικη.
............

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες.
Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει οτι μπορούμε να γενικεύουμε ( όλοι οι ψυχίατροι δεν είναι το ίδιο, ούτε λειτουργούν το ίδιο κτλ)


σωστα να μην γενικευουμε, γιατι το να εξιδικευσουμε ειναι παρα πολυ απλο.
Ξερεις ποσοι ειναι αυτοι που εχουν αντιταχθει στην κυριαρχη αποψη της ψυχιατρικης οπως αυτη εκφραζεται ας πουμε στην ελλαδα?

Μετρημενοι στα δαχτυλα ειναι και μπορω να τους γραψω σε μισο λεπτο.
Ας μην το κανουμε ομως γιατι θα αρχισει να με κυνηγαει ο αντμιν με το σκουπακι....

Ξερω ομως τι κανουν οι υπολοιποι,
οπου σε ημεριδες, σε συνεδρια δεν λενε ουτε μιση κουβεντα και ραβουν το στοματακι τους.
Η αλλους που παιρνουν κοινοτικα κονδυλια, στηνουν δομες σαν ΜΚΟ και παιρνουν εγκριση κανοντας αναφορες στο προγραμμα και στις μεθοσους που ακολουθουν.

Θες να πουμε και για τους εγκλειστους που εχουν μεσα στις δομες?
Για αυτους ειναι νουμερα και στατιστικες για επιβεβαιωση των θεωριων τους και οχι ανθρωποι.
Αν τους φυγει ενας δεν στεναχωριουνται γιατι εχουν ετοιμο υλικο να αντικατασταθει.

Για ολα αυτα ποιοι ψυχιατροι μιλανε?
Πες μου συγκεκριμενα ποσα επαγγελματιες εχεις ακουσει να καταγγελουν τετοιες υποθεσεις?





ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις, το τι κάνει ο θεραπευτής σε σχέση με τον πελάτη του είναι κάτι που γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, που προαστατεύται (;) πίσω απο τη σφαίρα του απορρήτου.


καλα τωρα αυτη η θεωρια περι απορρητου,
εγω δεν την εχω δει να εφαρμοζεται.
Εχω δει ψυχιατρο να με πεταει εξω οταν αμφισβητησα τις μεθοδους του.
Κανενα απορρητο δεν επαιξε εκει.
Και σιγα το απορρητο δηλαδη η σιγα τις μεθοδους που ειχε....
Αν μεθοδος ειναι το ταβορ και αλοπερντιν πιασαμε πατο....




Έχω ακούσει κι εγώ για περίπτωση που ο θεραπευτής ενός φίλου μου του είπε οτι είτε θα πήγαινε σε ψυχίατρο για να κρίνει ο ψυχίατρος αν χρειάζεται χάπια, είτε θα σταματούσαν την ψυχοθεραπεία μαζί. Το έλεγε αυτό, σε έναν άνθρωπο με τον οποίο έκαναν χρόνια δουλειά μαζί, ο οποίος τον είχε εξιδανικεύσει και είχε κι ένα είδος συναισθηματικής εξάρτησης απο αυτόν. Σημειωτέον οτι ο θεραπευτής είχε μιλήσει με τον ψυχίατρο, ο οποίος είχε ήδη γράψει την συνταγή με βάση τα λεγόμενά του.

Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου μια μορφή αυθαίρετου εκβιασμού, υπο το πρόσχημα της αυθεντίας ( όλα αυτά είναι για το καλό σου, το οποίο εγώ τυχαίνει να ξέρω καλύτερα) και των καλών προθέσεων...

Ο δρόμος για την κόλαση, ειναι ενίοτε στρωμένος με καλές προθέσεις.


εγω το ξερω αλλιως,
ο δρομος για την κολαση περναει απο πολλα βολεματα και καλα φραγκα,
η οχι?




Γι αυτό καλό είναι να ενεργοποιείται ο εσωτερικός συναγερμός κάποιου σε τέτοιες περιπτώσεις ( αν και κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως κλασσική αντίσταση στην θεράπεία ο μηχανισμός του αυτός - στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να δώσει ο ίδιος τη δική του ερμηνεία) και να αντιστέκεται στην αυθεντία (;)του ειδικού. Εξαιρετική και πολύτιμη βοήθεια μπορούν να παράσχουν στο σημείο αυτό οι στενοί φίλοι, ως τρίτοι παρατηρητές.


οπως ειπα και στην φωτεινη,
ενας ανθρωπος ειναι σχεδον αδυνατο να αντιπαρελθει.
Οντως οι φιλοι μπορει να γινουν πυλωνας στηριξης,
αλλα και παλι, λυνουν το προβλημα?
αυτο ειναι το ερωτημα ενος ανθρωπου που παει σε ενα ψυχιατρο, εχει ερωτηματα και θελει απαντησεις.





Όσον αφορά τα σπίτια της φυγής, είναι μια εναλλακτική πρόταση θεραπευτικού μοντέλου που έχει λειτουργήσει στην πράξη και έχει αποδόσει τα μέγιστα.
Θυμάμαι με πόση συγκίνηση άκουγα, στο σχετικό συνέδριο που είχα πάει, μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν χρόνια ταλαιπωρηθεί με τη συμβατική οδό, πώς μέσα απο τη συλλογικότητα, την κατανόηση και την αλληλεγγύη που βρήκαν μέσα στα σπίτια αυτά, άρχισαν να στέκονται στα πόδια τους.


αυτο που βαζεις ειναι ενα μοντελο που δειχνει ενα καινουριο δρομο, μια λυση νεου τυπου, μπορει να πει κανεις υποφερτη και στα ορια της αξιοπρεπειας.

Ειναι ενα μοντελο που το δουλευω και εγω στο μυαλο μου.

[krino]

Originally posted by keep_walking
Σαφως και εισαι ηλιθιος...αλλα δεν θα στο αναλυσω.

Ο εχων ματια βλεπει.

μερσι.
;)


Αληθεια επειδη εχεις ματια,
δεν ξαναδιαβαζεις το πρωτο σου ποστ σε αυτο το νημα?
ετσι για το χαιλικι ρε αδερφε......

συνεχισε να τρολαρεις οπως σου ειπα,
αν αυτο σε κανει να νιωθεις καλα.

[keep_walking]

μερσι.
;)

Δεν κανει τιποτα...συνεχισε εσυ να θαβεις το θεμα σου προς το παρον.

[krino]

Originally posted by PETRAN
Ωραία αρθράκια κρίνο, διάβασα τα πρώτα. Όμως για μένα αυτή η οργή είναι λίγο άτοπη.


ατοπη?
για να δουμε τι επιχειρηματολογια εχεις και τι εχω να απαντησω και θα δουμε το ατοπο, ε?




Ναι η ψυχιατρική σαν ένα είδος \"θολής ημι-επιστημονικής ιατρικής\" έχει χρησιμοποιηθεί καταχραστικά, από διάφορες ολοκληρωτικές κοινωνίες και πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογίες μέχρι τις μοντέρνες φαρμακευτικές εταιρείες, αυτό είναι αλήθεια.


μεχρι εδω καλα το πηγες....




Όμως μέσα σε αυτό το επιστημονικό ημίφως έχουν πάρει βοήθεια πάρα πολοί άνθρωποι. Κάτι που είπα και πριν, είναι ότι χιλιάδες ψυχωσικοί έχουν πάρει σημαντική βοήθεια, έστω και με αυτά τα προτώγωνα-και-\"άγαρμπα\" φάρμακα. Ναι είναι ένας \"χοντροκομμένος τρόπος\" αντιμετώπισης αλλά το 1/3 των ψυχωσικών ασθενών δεν χρειάζεται να είναι πλεον το freak-show του άσυλου η το βάρος της οικογένειας ,της κοινωνίας και κυρίως-του εαυτού τους(με αποτέλεσμα να λειτουργεί κανονικότατα ανάμεσα μας) ενώ ένα ακόμα 1/3 τα καταφαίρνει αρκετά καλά, έστω με κάποιες περιστασιακές νοσηλείες.



ΑΧΑ!
μαλιστα.....
εδω μου λες δηλαδη οτι εστω και ετσι υπαρχει κοσμος που υποφερει λιγοτερο....
εχω καποιες παρατηρησεις.
1. ο κοσμος αυτος γνωριζει σε τι διαδικασια μπαινει η του ειναι περιττο να μαθει?
2. υπαρχει περιθωρια (μιλωντας επιστημονικα παντα) να βελτιωθει η ψυχικη υγεια ενος ανθρωπου χωρις να λαβει ουτε ενα χαπι? ακομα και οταν προκειται για βαρια μορφης ψυχασθενεια? (προσεχε τι θα μου απαντησεις)
3. γνωριζεις περιπτωσεις ψυχιατρων που εχουν ασθενεις και τους βλεπουν για 10 λεπτα και το μονο που τους λενε ειναι να συνεχισουν τα φαρμακα τους?

4. εγω θελω το ποτηρι γεματο, ουτε μισογεματο, ουτε μισοαδειο.
Ειναι δικαιωμα μου σαν ανθρωπος να ζηταω κατι τετοιο.
Εσυ πιθανον να το βλεπεις απο την δικη σου επαγγελματικη σκοπια, μονο που απεχουμε παρασαγκας οσον αφορα το σκεπτικο μας, τα ωφελη μας και τις επιδιωξεις μας.




Νομίζεις ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια νιώθουν καλά όταν παιρνάνε κρίση? Οι ίδιοι καταλαβαίνουν όταν επανέρχονται ότι ήταν άρρωστοι και ότι δεν ήταν θέμα διαφορετικότητας η κοινωνικών απόψεων.


αμα περναγανε καλα, οι ψυχιατροι θα επρεπε να γινουν λαντζερηδες.
Οταν εισαι αρρωστος, ειτε παιρνεις φαρμακα και γινεσαι καλα,
εειτε οχι.
Παντως σε καμια περιπτωση αν εισαι αρρωστος, δεν παιρνεις φαρμακα για να ανακυκλωνεις την αρρωστια σου.

Χμμμμ πετραν.....
κατι ειναι σαπιο στο βασιλειο της δανιμαρκιας, δεν νομιζεις?









Ναι, δυστυχώς υπάρχουν αντενδείξεις και αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι τα σταματάνε (με άσχημα συνήθως αποτελέσματα) όμως τα κέρδη μπορεί να είναι σημαντικά.



πες μου για πιο λογο οταν καποιος σταματαει την χρονια φαρμακευτικη του αγωγη αντιμετωπιζει παραπανω προβληματα απο οσα ειχε πριν τα αρχισει?
τι λεει το επιστημονικο κιταπι για αυτο?
Γνωριζεις η δεν κανει να το πεις?




Ναι είμαι εναντίον της πολυφαρμακίας και της υπερβολικής συνταγογράφησης, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει κανείς αντικειμενικός τρόπος δικαιολόγησης της \"θεραπείας\" όπως στην ψυχιατρική. Και ναι τα SSRI μπορούν να έχουν πολύ άσχημες αντενδείξεις όπως...αυτοκτονία σε νεους. \"Overall\" όμως τα ποσοστά αυτοκτονιών έχουν μειωθεί πάρα πολύ και προφανώς αυτή η μείωση είναι λόγω αυτών των φαρμάκων αφού η ψυχοθεραπεία αποτελεί ακόμα δυστυχώς μάλλον πολυτέλεια για τους λίγους.


σορρυ αλλα αυτος ο αλτρουισμος δεν μου κανει.
Δεν μου λεει τιποτα να σωθει ενας ανθρωπος και να μην αυτοκτονησει και να ειναι ζομπι.
Αυτο εσυ το νομιζεις επιτεγμα?

Και ρωταω,
Ε ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ?





Να τονίσω ότι στην περίπτωση των συναισθηματικών διαταραχών (εννοώ διαταραχές άγχους και διάθεσης που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό ψυχοπαθολογίας) είμαι πάντα υπερ της ψυχοθεραπείας και κατά της φαρμακοθεραπείας καθαρά. Άλλωστε αυτό προτείνει και το \"British Royal College of Psychiatrists\" και ο NICE. Ότι η ψυχοθεραπεία πρέπει να αποτελεί την πρώτη γραμμή αντιμετώπισης αυτών των διαταραχών και μετά να ακολουθεί η φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει και ο λόγος φυσικά είναι τα λεφτά.


τωρα με αυτο το δυστυχως με καθησυχασες....
:PPPPP




Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν θα μπορούν να πληρώσουν την ψυχοθεραπεία. Γι\'αυτό φυσικά φταίει το παγκόσμιο σύστημα υγείας που είναι σκάρτο και λειτουργεί έχοντας ως βάση το κέρδος και όχι το άτομο με το πρόβλημα. Σε αυτά τα σκάρτα πλαίσια τα φάρμακα δυστυχώς μπορεί να αποτελέσουν σωτήρια για ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων που ποτέ δεν θα είχαν την οικονομική ευχέρεια να λάβουν ψυχο-θεραπεία (πλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο τις φαρμακευτικές). Το σύστημα υγείας λοιπόν είναι αυτό που ίσως καθοδηγεί τον φαρμακο-κεντρισμό (?) και δυστυχώς και την ψυχιατρική.



δεν αμφιβαλλω οτι αρκετα ξεκινανε απο το συστημα υγειας οπως λες.

Η ερωτηση μου ειναι,
η ψυχιατρικη ειναι ενταγμενη στο συστημα γενικοτερα η οχι?




Πέρα από όλο αυτό, η μοντέρνα ψυχιατρική βασίζεται στην βιολογική ψυχολογία και τις νευροεπιστήμες, τομείς που είναι τρομερά καινούργιοι.


μην μπερδευεις τις νευροεπιστημες με την ψυχιατρικη, δεν εχει σχεση.



Η ψυχιατρική μπορεί να υπάρχει σαν \"πρακτική πραγματεία\" εδώ και 150 χρόνια, το θεωρητικό της επιστημονικό υπόβαθρο αλλάζει όμως ανάλογα με τις ανακαλύψεις. Δηλαδή πριν από 150 χρόνια δεν ήξεραν τι είναι ο νευρώνας η αν υπάρχει (η δομική μονάδα του εγκεφάλου) ενώ τα ψυχοτρόπα φάρμακα ανακαλύφθηκαν και εξελίχθηκαν τα τελευταία 50 (και όχι 150!) χρόνια. Πριν από αυτό το σημείο οι ψυχίατροι-νευρολόγοι είχαν κυρίως διαγνωστικούς ρόλους και παίζαν τον ρόλο των ερευνητών και του \"management\" των \"ασύλων \"και των \"ασθενών\" τους (οι νευρολόγοι παίζουν ακόμα αυτούς τους ρόλους μιας και εγκεφαλική βλάβη=no therapy, απλά κάνεις προσευχή και ελπίζεις οι ομάδες αποκατάστασης να κάνουν κάτι). Μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αλλά ακόμα μερικά βασικά πράγματα δεν τα ξέρουμε.


εμενα μου φαινεται περιεργο?
εσενα δεν σου φαινεται περιεργο που η ψυχιατρικη δεν γνωριζει πως θεραπευεται η σχιζοφρενεια (η ακομα τι ακριβως την προκαλει) αλλα παρολα αυτα θεωρουν τους εαυτους τους ειδικους και γιατρους που κουραρουν \"ασθενεις\"????





Δηλαδή στην ψυχολογία υπάρχει τεράστια βιβλιογραφία για την αντίληψη του χρώματος και ακόμα δεν ξέρουν πως βλέπουμε το χρώμα. Ένα τόσο φαινομενικά απλό πράγμα που όλοι νομίζουν ότι κάθε οφθαλμίατρος θα το γνώριζε. Είναι αδύνατο να φτιάξουν έναν απλό υπολογιστή που να καταλαβαίνει από μόνος του τι χρώμα του δείχνουμε σε διάφορες αποχρώσεις και σκιάσεις. Πόσο μάλλον να φτιάξουμε ένα σύστημα που θυμάται, μιλάει, ελπίζει, αγαπάει και δημιουργεί. Η δεκαετία του 90 ονομάστηκε \"Δεκαετία του εγκεφάλου\" και αυτό γιατί ανακαλύψαμε κάποια βασικά πράγματα που κάνουν περιοχές του εγκεφάλου (π.χ η χ περιοχή αντιλαμβάνεται τα χρώματα, αυτή η ψ περιοχή παίζει ρόλο στην μνήμη) Θέλει πολύ ακόμα για να βρούμε πως ο εγκέφαλος \"βλέπει στο μέλλον\", καταλαβαίνει την σημασία των πραγμάτων, αποκτάει πεποιθήσεις και δημιουργεί αισθήσεις και συν-αισθήματα. Κάποτε όμως θα τα ανακαλίψουμε και ίσως τότε κάνουμε διαγνώσεις με λειτουργική απεικόνιση του εγκεφάλου και ασκούμε προηγμένες θεραπείες, όπως αντικειμενικές ψυχοθεραπείες που θα ξέρουμε τι ακριβώς κάνουν στον εγκέφαλο και \"έξυπνες\" βιολογικές παρεμβάσεις που θα βρίσκουν μόνο τον στόχο και όχι όλο τον εγκέφαλο όπως τώρα.


οοοοοχιιιιι μηηηηηηηηηηη....
καλυτερα να μεινετε στο σκοτος, μπας και μπορεσουμε να πεθανουμε ησυχοι.....
πληζ οχι αλλες ανακαλυψεις, οτι ανακαλυπτει η ψυχιατρικη ειναι σε βαρος του ανθρωπου οποτε μακρια απο εμας η αποφραδα τουτη μερα....





Όμως μέχρι τότε, η εμπειρική έστω άσκηση μπορεί να συνεχίσει να βοηθάει ανθρώπους. Αρκεί να γίνεται αιτιολογημένα, με σύνεση και όσο γίνεται ποιο πολύ με επιστημονική βάση και ενημέρωση.


καλα τωρα κανεις χιουμορ....
ξερω και εγω καλα ανεκδοτα, να σου πω ενα?

δωσε βαση στην πενια:

- λεει ο αντρας στη γυναικα του....
-Γυναικα παω για ποτο, βαλε το παλτο σου.
-Και θα με παρεις μαζι αντρα μου?
-Οχι, σβησε το καλοριφερ.

σορρυ αλλα το δικο μου ειναι καλυτερο....




Το γεγονός ότι είχε σκοτεινό παρελθόν και μερικές φορές και παρόν, δεν πάει να πεί ότι δεν αξίζει. \'Ολη η ιατρική και επιστήμη είχε περάσει μάλλον από σκοτεινές περιόδους.


το τι αξιζει το εχω γραψει αναλυτικα σε προηγουμενα ποστ,
μην κανεις να τα ξαναγραψω, θα γινομουν φλυαρος.

Οσο για την ιατρικη επιστημη,
για πες μου ενας χειρουργος πως περναει απο σκοτεινη περιοδο?
κοβει τον ασθενη φετες μπας και περισεψει κατι για πατσα?
Απλα δεν καταλαβαινω το πνευμα σου....

και μια ερωτηση επι του προσωπικου:
μπορεις να μου πεις με ακριβεια τι ειδους διπλωμα / ειδικευση εχεις παρει η προκειται να παρεις?
μου αρεσει να ξερω με ποιον μιλαω οχι κατι αλλο.....

[krino]

Originally posted by keep_walking

μερσι.
;)

Δεν κανει τιποτα...συνεχισε εσυ να θαβεις το θεμα σου προς το παρον.

καταρχην το θεμα δεν ειναι δικο μου,
κανενα θεμα δεν ειναι ιδιοκτησια κανενος, ανηκει στο φορουμ και σε οσους γραφουν.

Τωρα σαν θεμα, ασχετα απο αυτα που λες,
παει μια χαρα και εχω δει πολλες ενδιαφερουσες απαντησεις οσο και να σε λυπει αυτο.


Σκοπευα να γραψω ενα δευτερο κειμενο, αλλα δεν με παιρνει ο χρονος.
Χθες ξημερωσα και δεν ειχα σηκωμο....

[Φωτεινη!]

Κρίνο και ολοι οι υπολοιποι που σας ενδιαφέρει το θέμα,
Εχτες το βράδυ αφου διαβασα τις απόψεις σας ,εφαγα ενα μεγάλο FLASH.
Συνειδητοποίησα κατι και θέλω να το μοιραστώ,γιατι οπως βοηθήθηκα εγώ, ισως να βοηθήσω και κάποιον άλλο..
Εχω συναντήσει τρείς ψυχίατρους.
Την πρώτη φορά ,πήρα αντικαταθλιπτικά.Δεν μπορούσα να λειτουργήσω.Δεν μπορούσα να κάνω απλα πράγματα,τα φαρμακάκια μου μου έλυσαν το πρόβλημα.Αυτο που ένιωσα πέρασε ανεπιστρεπτί.τα πήρα για πολύ λίγο και Τα εκοψα μαχαίρι.Τότε δεν ηξερα οτι ειναι επικίνδυνο.Πέρασαν 9 μήνες και οταν γέννησα ,επικοινώνησα παλι με την ψυχίατρο και τη ρώτησα αν πρέπει να τα συνεχίσω.(Απο Άγνοια, δεν ηξερα πως λειτουργουν τα πραγματα, φοβόμουν μη ξαναπάθω τα ίδια.)
Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ.
Τρία χρόνια μετά (στο σήμερα),με αφορμή πράγματα που με θλιβουν βαθιά και με την βαθιά ανάγκη να λύσω και να γιατρέψω αυτά που με πληγώνουν,ξαναπήγα σε ψυχίατρο.Ειδα αλλους δύο.ΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.
Μάλιστα ο τελευταίος πήγε λίγο παραπέρα.Το φλασάκι το εφαγα χτες.Μου είπε οτι θα μπορούσε να πιαστεί απο κάτι που του είπα και να μου γράψει κατι(φαρμακάκι),αλλα ,ΟΧΙ δεν δημιουργεί ασθενείς.Οταν τον ρώτησα θα μπορουσε δηλαδη να μου συμβει και αυτό?μου ειπε ΝΑΙ.Στην πόλη μας οχι και τόσο ευκολα αλλα αλλου ΝΑΙ.

Ισως ημουν απλά τυχερή,(γιατί ακόμα και οταν πήρα τα φαρμακάκια μου εγω εγινα καλά,)αλλα ίσως και να μην ειναι ολα τόσο μαυρα!!!
Καλημέρα σε όλους σας.

[RainAndWind]

Φωτεινή,ο λόγος που το θέμα με ενδιαφέρει αρκετά,είναι γιατί γνωρίζω πως ένα άτομο βυθισμένο σε προβλήματα,είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε χειρισμούς βασισμένους σε αρχές/θελήσεις έξω από τις δικές του.Για παράδειγμα,όταν εγώ ήμουν σε κατάθλιψη,έκανα μία επίσκεψη σε κάποιον ψυχίατρο.Στη συζήτησή μας αυτό που προέκυψε με σόκαρε.Η λύση που μου πρότεινε ήταν να μου γράψει ένα φάρμακο για να μη νιώθω τίποτε.Να μη νιώθω τίποτε,θα το βρω μετά θάνατον.Προσωπικά το να μη νιώθω τίποτε,το να μη με απασχολεί ο πόνος,άμα γούσταρα το έβρισκα,δε χρειάζομαι κανέναν ψυχίατρο ή ειδικό για να με κάνει φυτό.Συνειδητοποίησα πως μέσα από αυτό που μου πρότεινε,ουσιαστικά θα έχανα κάθε ευκαιρία να μάθω και να εξελιχθώ,γιατί η αφαίρεση του πόνου δε θα ήταν παρά η λοβοτόμηση της θαυμαστής ικανότητας του σώματός μου να μου στέλνει τα μηνύματά του για αλλαγή.Υπάρχουν φαντάζομαι κι άλλοι τέτοιοι σκιτζήδες.

Ο πόνος μου ήταν σημαντικός,όπως κάθε μου άλλο αίσθημα και έμαθα να τον ακούω παρά να τον αποκοιμίζω για να μου έρθει εύκολα η ουτοπία της γιατρειάς.Τίποτε δεν έρχεται εύκολα,η πρώτη μας ανάσα είναι το κλάμα,μέσω αυτού διεκδικούμε το δικαίωμα να ακουστούν οι ανάγκες μας.Παραλλήλισα λοιπόν την πρόταση του \"καλού\"ψυχίατρου με το βούβαμα του κλάματός μου στη γέννηση,κι έτσι του είπα ένα ωραίο χαίρετε και δεν ακολούθησα την υπέροχή του πρόταση για θεραπεία make me a vegetable,broccoli if you wish.:P:P

[Φωτεινη!]

Originally posted by RainAndWind
Φωτεινή,ο λόγος που το θέμα με ενδιαφέρει αρκετά,είναι γιατί γνωρίζω πως ένα άτομο βυθισμένο σε προβλήματα,είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε χειρισμούς βασισμένους σε αρχές/θελήσεις έξω από τις δικές του.

Συμφωνώ απολύτως ,γι αυτο θα δεις παραπανω ,ρωτάω τι γίνεται με τετοιες περιπτώσεις,τι μπορείνα κανει ενας ανθρωπος που νιώθει ετσι?Γίνεται το θύμα του ψυχιατρου?Πολυ ασχημη διαπίστωση,με θλίβει βαθιά..

Παραλλήλισα λοιπόν την πρόταση του \"καλού\"ψυχίατρου με το βούβαμα του κλάματός μου στη γέννηση,κι έτσι του είπα ένα ωραίο χαίρετε και δεν ακολούθησα την υπέροχή του πρόταση για θεραπεία make me a vegetable,broccoli if you wish.:P:P


Αρα βρήκες την δύναμη να αντιταχτεις..Μπορεί λοιπον να γίνει κι αυτο..

[RainAndWind]

Ναι,αλλά τι συμβαίνει στις περιπτώσεις που η απελπισία έχει εντελώς δώσει το ρυθμό στο χορό;To δικαίωμα στην εγρήγορση του \"ασθενούς\"ή \"πελάτη\"ή όπως θες αλλιώς όρισέ τον,πώς εξασφαλίζεται;Aπό ποιον θα ελεγχθεί,υπάρχει κάποιο υπαρκτό πεδίο σκαναρίσματος τέτοιων πρακτικών φυτοποιήσεως εν είδει θεραπείας;Ή αφήνονται όλα στην τύχη/συγκυρίες/κωλοφαρδία/ικανότητα κρίσης και θέλησης κάθε ατόμου που επισκέπτεται έναν ψυχίατρο;

[weird]

Originally posted by Αφωτεινή
Κρίνο και ολοι οι υπολοιποι που σας ενδιαφέρει το θέμα,
Εχτες το βράδυ αφου διαβασα τις απόψεις σας ,εφαγα ενα μεγάλο FLASH.
Συνειδητοποίησα κατι και θέλω να το μοιραστώ,γιατι οπως βοηθήθηκα εγώ, ισως να βοηθήσω και κάποιον άλλο..
Εχω συναντήσει τρείς ψυχίατρους.
Την πρώτη φορά ,πήρα αντικαταθλιπτικά.Δεν μπορούσα να λειτουργήσω.Δεν μπορούσα να κάνω απλα πράγματα,τα φαρμακάκια μου μου έλυσαν το πρόβλημα.Αυτο που ένιωσα πέρασε ανεπιστρεπτί.τα πήρα για πολύ λίγο και Τα εκοψα μαχαίρι.Τότε δεν ηξερα οτι ειναι επικίνδυνο.Πέρασαν 9 μήνες και οταν γέννησα ,επικοινώνησα παλι με την ψυχίατρο και τη ρώτησα αν πρέπει να τα συνεχίσω.(Απο Άγνοια, δεν ηξερα πως λειτουργουν τα πραγματα, φοβόμουν μη ξαναπάθω τα ίδια.)
Η ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ.
Τρία χρόνια μετά (στο σήμερα),με αφορμή πράγματα που με θλιβουν βαθιά και με την βαθιά ανάγκη να λύσω και να γιατρέψω αυτά που με πληγώνουν,ξαναπήγα σε ψυχίατρο.Ειδα αλλους δύο.ΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.
Μάλιστα ο τελευταίος πήγε λίγο παραπέρα.Το φλασάκι το εφαγα χτες.Μου είπε οτι θα μπορούσε να πιαστεί απο κάτι που του είπα και να μου γράψει κατι(φαρμακάκι),αλλα ,ΟΧΙ δεν δημιουργεί ασθενείς.Οταν τον ρώτησα θα μπορουσε δηλαδη να μου συμβει και αυτό?μου ειπε ΝΑΙ.Στην πόλη μας οχι και τόσο ευκολα αλλα αλλου ΝΑΙ.

Ισως ημουν απλά τυχερή,(γιατί ακόμα και οταν πήρα τα φαρμακάκια μου εγω εγινα καλά,)αλλα ίσως και να μην ειναι ολα τόσο μαυρα!!!
Καλημέρα σε όλους σας.

Καλημέρα Φωτεινή μου!
Με ενδιαφέρει απίστευτα πολύ το θέμα και εμένα.
Με έχει αγγίξει προσωπικά αλλά και δικοί μου άνθρωποι έχουν έρθει αντιμέτωποι μαζί του.

όπως είπα και πιο πάνω, είναι άστοχο να γενικεύουμε και να τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι.

Χαίρομαι για την θετική εξέλιξη της ιστορίας σου Φωτεινή, καθώς έπεσες πάνω σε ανθρώπους που ασκούν ευσυνείδητα τον ρόλο και το έργο τους.

Έτσι έγινε και με το φιλαράκι μου. Σε δύο ψυχιάτρους πήγε λόγω της απαίτησης του θεραπευτή του. Ο πρώτος τον έδιωξε χωρίς πολλά λόγια, λέγοντάς του οτι γράφει καθημερινά φάρμακα για πολλούς, αλλά είναι αστείο έως τραγικό να συζητάνε κάν το ενδεχόμενο αυτό για τον φίλο μου.
Ο δεύτερος ψυχίατρος, αυτός που είχε ετοιμάσει την συνταγή βάσει των λεγομένων του θεραπευτή, αφού μίλησαν αρκετή ώρα, του είπε πιο σταράτα οτι δεν μπορεί να δώσει σε κάποιον φάρμακα επειδή δεν είναι φρόνιμος στην θεραπεία του κι επειδή ο θεραπευτής του δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μαζί του (!).


Ένας άλλος φίλος μου, αντιμετώπιζε άγχος λόγω της δουλειάς και του μεταπτυχιακού του αλλά και άλλων οικογενειακών του προβλημάτων και τον έπιαναν δύσνποιες. Πήρε τηλ έναν νευρολόγο - ψυχίατρο απο τον κατάλογο, ο οποίος έκανε διάγνωση τηλεφωνικά(!) και του είπε οτι πρέπει να πάει να του γράψει φάρμακα. Ευτυχώς ο φίλος μου δεν πήγε ποτέ. Σήμερα είναι μια χαρά.

Μια άλλη φίλη μου, πήγε σε μια ψυχίατρο και εξασφάλισε απο την πρώτη κιόλας επίσκεψη φαρμακευτική αγωγή καθώς και ένα χαρτάκι που έγραφε οτι δεν είναι σε θέση να φροντίζει τον εαυτό της λόγω της ψυχικής νόσου. Όλα αυτά σε μια συνεδρία.

Κι εγώ όταν πρωτοάρχισαν οι ταχυπαλμίες και οι πανικοί, μικρούλα ήμουν, έπαιρνα σβάρνα όλους τους γιατρούς. Μου είχαν γράψει, με περισσή ευκολία, αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά μια άλλη νευρολόγος, ηρεμιστικά ένας τρίτος.
ΕΥΤΥΧΩΣ δεν άκουσα ποτέ κανεναν τους.

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Φωτεινή,ο λόγος που το θέμα με ενδιαφέρει αρκετά,είναι γιατί γνωρίζω πως ένα άτομο βυθισμένο σε προβλήματα,είναι εξαιρετικά ευάλωτο σε χειρισμούς βασισμένους σε αρχές/θελήσεις έξω από τις δικές του.Για παράδειγμα,όταν εγώ ήμουν σε κατάθλιψη,έκανα μία επίσκεψη σε κάποιον ψυχίατρο.Στη συζήτησή μας αυτό που προέκυψε με σόκαρε.Η λύση που μου πρότεινε ήταν να μου γράψει ένα φάρμακο για να μη νιώθω τίποτε.Να μη νιώθω τίποτε,θα το βρω μετά θάνατον.Προσωπικά το να μη νιώθω τίποτε,το να μη με απασχολεί ο πόνος,άμα γούσταρα το έβρισκα,δε χρειάζομαι κανέναν ψυχίατρο ή ειδικό για να με κάνει φυτό.Συνειδητοποίησα πως μέσα από αυτό που μου πρότεινε,ουσιαστικά θα έχανα κάθε ευκαιρία να μάθω και να εξελιχθώ,γιατί η αφαίρεση του πόνου δε θα ήταν παρά η λοβοτόμηση της θαυμαστής ικανότητας του σώματός μου να μου στέλνει τα μηνύματά του για αλλαγή.Υπάρχουν φαντάζομαι κι άλλοι τέτοιοι σκιτζήδες.

Ο πόνος μου ήταν σημαντικός,όπως κάθε μου άλλο αίσθημα και έμαθα να τον ακούω παρά να τον αποκοιμίζω για να μου έρθει εύκολα η ουτοπία της γιατρειάς.Τίποτε δεν έρχεται εύκολα,η πρώτη μας ανάσα είναι το κλάμα,μέσω αυτού διεκδικούμε το δικαίωμα να ακουστούν οι ανάγκες μας.Παραλλήλισα λοιπόν την πρόταση του \"καλού\"ψυχίατρου με το βούβαμα του κλάματός μου στη γέννηση,κι έτσι του είπα ένα ωραίο χαίρετε και δεν ακολούθησα την υπέροχή του πρόταση για θεραπεία make me a vegetable,broccoli if you wish.:P:P

Ρειν, αυτό σου το μήνυμα είναι τόσο σημαντικό για μένα, σ ευχαριστώ που το έγραψες... μου δίνει πολλά.

Κάποτε, προσπαθούσα να εξηγήσω κι εγώ με τη σειρά μου, γιατί ο πόνος μου είναι φίλος κι όχι εχθρός μου. Ο πόνος μου και κάθε συναίσθημα, έντονο, είναι αυτά που με οδηγούν ένα βήμα κάθε φορά πιο κοντά στην αλήθεια μου... και δεν μπορώ να τα απαρνηθώ.

Σε έναν απο τους νευρολόγους που είχα επισκεφτεί λοιπόν όταν δεν ήμουν στα καλύτερά μου, έζησα κι εγώ μια ανάλογη εμπειρία. Μου είπε, θα σου δώσω χάπια ώστε να μην νοιώθεις ούτε πολύ ούτε λίγο, θα ψαλιδίσει το χάπι τα συναισθήματά σου αναλόγως για να γίνει αυτό.

Δεν μου άρεσε καθόλου η προοπτική του να χάσω οποιοδήποτε τμήμα απο τα συναισθήματά μου, πράγμα το οποίο του εξέφρασα άμεσα. \"αν δεν νοιώθω έντονα, δεν θα μπορώ ούτε να γράφω, ούτε να βρω τις αλήθειες μου, θα χάσω ένα κομμάτι του εαυτού μου\". Με κοίταξε χωρίς να μιλά. Ηταν όμως με νόημα η σιωπή μας.
Σηκώθηκα και έφυγα. Ευτυχώς και πάλι.

Είναι φορές που, όσο ευάλωτος κι αν είναι κανείς και ευεπηρέαστος, η εσωτερική του φωνή παλεύει να ακουστεί... και τα καταφέρνει. :)

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Ναι,αλλά τι συμβαίνει στις περιπτώσεις που η απελπισία έχει εντελώς δώσει το ρυθμό στο χορό;To δικαίωμα στην εγρήγορση του \"ασθενούς\"ή \"πελάτη\"ή όπως θες αλλιώς όρισέ τον,πώς εξασφαλίζεται;Aπό ποιον θα ελεγχθεί,υπάρχει κάποιο υπαρκτό πεδίο σκαναρίσματος τέτοιων πρακτικών φυτοποιήσεως εν είδει θεραπείας;Ή αφήνονται όλα στην τύχη/συγκυρίες/κωλοφαρδία/ικανότητα κρίσης και θέλησης κάθε ατόμου που επισκέπτεται έναν ψυχίατρο;

Θα πρέπει να υπάρξει ανάλογο θεσμικό πλαίσιο που απο όσο ξέρω στην χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς, αλλά και κινήσεις στον χώρο της κοινωνίας.
Πιστεύω οτι η ανταλλαγή των εμπειριών μας, όπως κάνουμε εμείς τώρα, είναι χρήσιμο όπλο για τον καθένα που μπορεί να διαβάσει.
Η αλληλεγγύη μεταξύ των παθόντων τους ενώνει και τους κάνει πιο δυνατούς, καθένας μπορεί να μάθει απο τα παθήματα του άλλου κι αυτό είναι κέρδος.

Υπάρχουν αξιόλογα εγχειρήματα, όπως αυτό που ανέφερα, το Παρατηρητήριο των δικαιωμάτων του ψυχικά ασθενούς,μια οργάνωση στην Θεσσαλονίκη που ενημερώνει και συνδράμει τον άλλο σε τέτοιες περιπτώσεις.

άλλα ενιδαφέροντα λινκς που βρήκα:

http://indy.gr/projects/o-imi-orofos/diakryksi-dikaiomaton-ton-psy3c7ika-asthenn-kai-ton-oikogenein-toys
Διακήρυξη δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών και των οικογενειών τους.

http://mentalhealthcommission.org.cy/el/news/
Επιτροπή Εποπτείας και Προστασίας
Δικαιωμάτων Ψυχικά Ασθενών ( Κύπρος).


http://psi-action.blogspot.com/2009/01/blog-post_19.html
ΣΥΝΗΓΌΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Σπίτια φυγής
http://www.kerstin-kempker.de/greek.htm

κίνημα αυτοβοήθειας ανθρώπων με ψυχωσική εμπειρία
http://imiorofos.org/node/105
\"πρόκειται κατά τη γνώμη μου για το μεγαλύτερο εγχείρημα εκμάθησης και συνεχούς άσκησης του αλληλοσεβασμού σε διαπροσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, μια τεράστια πρόκληση πολιτισμού για την κοινωνία, θα προσπαθήσει να το ενσωματώσει ως παράδειγμα επικοινωνίας και κύτταρο ψυχοκοινωνικής δράσης.\"

[weird]

Originally posted by krino


αυτο που βαζεις ειναι ενα μοντελο που δειχνει ενα καινουριο δρομο, μια λυση νεου τυπου, μπορει να πει κανεις υποφερτη και στα ορια της αξιοπρεπειας.

Ειναι ενα μοντελο που το δουλευω και εγω στο μυαλο μου.

[/quote]

Η οργή δεν βοηθάει σε κάτι όμως κι εσύ φαίνεται να έχεις μέσα σου αρκετή.

Καλό είναι να δουλέψεις το συναίσθημά σου αυτό, είναι δύσκολο, μα εφικτό.

Οι άνθρωποι αυτοί του Βερολίνου ήρθαν και θα έρθουν παλι στην Ελλάδα, επιδίωξε να έρθεις σε επαφή μαζί τους, να επικοινωνήσετε τις ιδέες σας. Εϊναι πολύ προσιτοί και ανοιχτοί.

[krino]

Originally posted by weird
Η οργή δεν βοηθάει σε κάτι όμως κι εσύ φαίνεται να έχεις μέσα σου αρκετή.


εχω, απο την στιγμη που με βουτηξαν σε κολυμπηθρα.




Καλό είναι να δουλέψεις το συναίσθημά σου αυτό, είναι δύσκολο, μα εφικτό.



για ποιο λογο να το δουλεψω?
σε τι θα με κανει καλυτερο?
γιατι θα ειμαι καλυτερος χωρις οργη?
η αλλιως, ξερεις να βελτιωθηκε κατι στον κοσμο μας χωρις οργη?

σορρυ αλλα τον πασιφισμο του γκαντι δεν το μπορω, μου φερνει εμετιλα.




Οι άνθρωποι αυτοί του Βερολίνου ήρθαν και θα έρθουν παλι στην Ελλάδα, επιδίωξε να έρθεις σε επαφή μαζί τους, να επικοινωνήσετε τις ιδέες σας. Εϊναι πολύ προσιτοί και ανοιχτοί.


δεν εχω προβλημα,
συζηταω τα παντα με τους παντες,
και συνηθως αυτους που διαφωνουν μαζι μου.