Τετραδια αντιΨυχιατρικης

[krino]

Originally posted by Αφωτεινή

Originally posted by Alobar
. Έχει ήδη τεθεί το ζήτημα του τί γίνεται όταν κάποιος δεν είναι στη θέση αυτή. ...

Ηταν απο τα πρώτα που με απασχόλησαν...
Αντε και εγω αυτο περιμένω ,κατι ειπε η μη γουιρντ...Κρίνο,ρειν και λοιποι?

ρωτησε με συγκεκριμενα να σου απαντησω.

[RainAndWind]

Η οργή είναι όπλο.Μαθαίνω να ακούω τι μου λέει,μαθαίνω να την χρησιμοποιώ για να αλλάξω πράγματα.Αυτό λέει η Rain.:P

[weird]

Originally posted by krino

Originally posted by weird
Κρινάκι το οτι είσαι αντιδραστικό το ξέραμε δεν θα το μάθουμε τώρα :P


ουφφφφφ κακιες.... :P





Θα σου απαντήσω άλλη ώρα όμως γιατί υποχρεώσεις με εξωθούν στους δρόμους να τρέχω να βρω στολή ;)




ψαροντουφεκοστολη?
:cool:

χαχαχαχαχαχα μάντεψες λανθασμένα!
Το μυαλό μου το είχα στα λουλουδάκια όχι στα καμάκια οπότε ντύθηκα αναλόγως :PPPPP

[krino]

Originally posted by weird

Originally posted by krino

Originally posted by weird
Κρινάκι το οτι είσαι αντιδραστικό το ξέραμε δεν θα το μάθουμε τώρα :P


ουφφφφφ κακιες.... :P





Θα σου απαντήσω άλλη ώρα όμως γιατί υποχρεώσεις με εξωθούν στους δρόμους να τρέχω να βρω στολή ;)




ψαροντουφεκοστολη?
:cool:

χαχαχαχαχαχα μάντεψες λανθασμένα!
Το μυαλό μου το είχα στα λουλουδάκια όχι στα καμάκια οπότε ντύθηκα αναλόγως :PPPPP

απορω πως σου ηρθε αυτο το αντιδραστικος....
τεσπα.... τεσπα....

[weird]

Originally posted by krino

Originally posted by weird

Δεν ενοχοποιώ το συναίσθημα της οργής, πιστεύω όμως οτι καμιά φορά θολώνει τα νερά και οδηγεί στα άκρα.


σωστο, αν εχεις παρατηρησει μερικες φορες ειμαι ακραιος,
ομως παλι δεν καταλαβα γιατι ειναι δυσλειτουργικο αυτο.
Τα ακρα ειναι και αυτη μια νορμαλ κατασταση, η λαθος?



----Δεν είπα οτι είναι κάτι δυσλειτουργικό Κρίνο μου ούτε είπα οτι δεν είναι νορμάλ. Όλα τα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα. Πιστεύω απλά οτι τα άκρα δεν δίνουν πάντα μια ματιά καθαρή πάνω στα πράγματα, η αλήθεια βρίσκεται στην μέση που λέμε.
Γι αυτό προτιμώ να μην λειτουργώ και διαμορφώνω στάσεις και απόψεις υπο το κράτος δυνατών συναισθημάτων που μπορεί να με φανατίσουν, να με οδηγήσουν σε αυθαίρετες γενικεύσεις κτλ.



Ενδεχομένως κάποια πράγματα να χρειάζονται την ψύχραιμη ματιά μας.


εδω συμφωνω, οταν φερομαι ακραια, παντα ειμαι ψυχραιμος.




Δεν σου λέω να το δουλέψεις για να το αφανίσεις και να γίνεις έτσι καλύτερος.

Να βρεις την βαθύτερη αιτία σου λέω, να εξιχνιάσεις την οργή σου και να την μεταπλάσεις σε κινητήριο δύναμη, σε δύναμη που σε κάνει να προχωράς, να εξελίσσεσαι.



μα η οργη ειναι και αυτη εξελισιμη.
Πιστευω οτι η οργη σου δινει ευνασμα για να σκεφτεις και να πραξεις.
Αντιθετα η νωθροτητα μπορει να σε καθηλωσει.


Δες ποσα πραγματα εχουν γινει τις προηγουμενες δεκαετιες με οργη.
Πχ ο μαης του 68 που ειχε μεσα της οργη, ξερεις τι δυναμεις απελευθερωσε?


-------- Το να μην είναι κανείς οργισμένος δεν σημαίνει οτι είναι νωθρός. Στην Γαλλία η επανάσταση έγινε με αίμα που χύθηκε, στην Αγγλία έγινε με άλλη μορφή πιο ειρηνική, υπάρχουν πολλών ειδών επαναστάσεις ανάλογα με τις συνθήκες πάντως.

Απο την άλλη, άλλο πράγμα η \"κοινωνική\" οργή για την καταπίεση ή τις συνθήκες εργασίας πχ κι άλλο ο προσωπικός θυμός που έχει αιτίες προσωπικές πχ που βρίσκονται στα βιώματα του συγκεκριμένου ανθρώπου που τον βιώνει. Κυρίως στον δεύτερο θυμό αναφέρομαι, αυτός άν δουλευτεί, μπορεί να γίνει σύμμαχος ακόμα πιο στενός και να οδηγήσει σε μεγάλες προσωπικές αλήθειες.

Η οργή μπορεί να είναι ένα εφαλτήριο για αλλαγή, αρκεί να αξιοποιείται με τον κατάλληλο τρόπο.
Να μην σε τυφλώνει απο την μία, να σε παθιάζει βέβαια απο την άλλη.




ποτε δεν μπορεις με σιγουρια να καναλιζαρεις ετσι τα συναισθηματα σου, δεν το θελω αλλωστε.
Προτιμω να τα αφηνω να βγαινουν και οπως κατσει.
Αυτο ειναι μια εκδοχη της πεμπτουσιας της ευτυχιας στη ζωη ενος ανθρωπου.



:)

;)

Το τελευταίο που λες το καταλαβαίνω.
Είναι άνθρωποι που δεν παίρνουν καθόλου χαρά απο το να \"δουλεύουν\" τα συναισθήματά τους. Που δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ελύτης την ιδέα της ψυχανάλυσης δεν την έβλεπε θετικά γιατί κι εκείνος την εκλάμβανε σαν μορφή καλουπώματος των συναισθημάτων.

Προσωπικά δεν δουλεύω ένα συναίσθημα για να το αφανίσω, αλλά για να ψαχτώ βαθύτερα μέσα μου και πάντα κάπου με οδηγεί, σε μια άλλη ματιά της κατάστασης.

Ωστόσο εσένα αυτό ίσως να μην σε βοηθά και να θέλεις απλά να βιώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς παραπέρα ψάξιμο.
Αυτή είναι η δική σου εκδοχή της ευτυχίας, όπως όμορφα λες :)


Ο καθένας κάνει ότι τον ωφελεί τον ίδιο περισσότερο.

[weird]

Originally posted by krino

Originally posted by weird

Originally posted by krino

Originally posted by weird
Κρινάκι το οτι είσαι αντιδραστικό το ξέραμε δεν θα το μάθουμε τώρα :P


ουφφφφφ κακιες.... :P





Θα σου απαντήσω άλλη ώρα όμως γιατί υποχρεώσεις με εξωθούν στους δρόμους να τρέχω να βρω στολή ;)




ψαροντουφεκοστολη?
:cool:

χαχαχαχαχαχα μάντεψες λανθασμένα!
Το μυαλό μου το είχα στα λουλουδάκια όχι στα καμάκια οπότε ντύθηκα αναλόγως :PPPPP

απορω πως σου ηρθε αυτο το αντιδραστικος....
τεσπα.... τεσπα....

Ε κάποια πράγματα έχω το χάρισμα να τα διακρίνω κι ας μην φαίνονται καθόλου μα καθόλου μα καθόλου!
;)

[weird]

Originally posted by Alobar
..

\'... το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο. Το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο...\'

...........................................

Στην προσέγγιση της ωρίμανσης, οι άνθρωποι βλέπουν τελικά ότι η «ανάρρωση» είναι μια φυσική διαδικασία που πιθανότερο είναι να συμβεί παρά να μη συμβεί, αρκεί να πετύχουν μια λογική πρόοδο σε κεντρικούς τομείς της ζωής τους. Η εξάρτηση δεν είναι ούτε ισόβια, ούτε παντοδύναμη· αντίθετα, είναι κάτι πάνω στο οποίο συνηθισμένοι άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να επιβληθούν. Αν οπλιστούν με αυτή την αντίληψη, πολλοί άνθρωποι αποκτούν πρόσθετη δύναμη και κινητοποιούνται για να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι υγείας και ανάπτυξης, αφήνοντας πίσω τους την εξάρτηση...\'

www.peele.net

... και... \'Alcoholism Is Not a Disease\'...
http://www.youtube.com/watch?v=mCEkAmYwuno

:)

H ανάρρωση ως φυσική διαδικασία και η εξάρτηση σαν κάτι που μπορείς να του επιβληθείς, αρκεί να το θέλεις.
Εξαιρετικά μηνύματα αυτά.
Και το άλλο για την οργή υπέροχο Αλόμπαρ.

Τέλος, πάντα με συγκινεί να σε διαβάζω όταν μοιράζεσαι κάτι απο την προσωπική σου ιστορία.

:)

[krino]

Originally posted by weird
----Δεν είπα οτι είναι κάτι δυσλειτουργικό Κρίνο μου ούτε είπα οτι δεν είναι νορμάλ. Όλα τα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα. Πιστεύω απλά οτι τα άκρα δεν δίνουν πάντα μια ματιά καθαρή πάνω στα πράγματα, η αλήθεια βρίσκεται στην μέση που λέμε.
Γι αυτό προτιμώ να μην λειτουργώ και διαμορφώνω στάσεις και απόψεις υπο το κράτος δυνατών συναισθημάτων που μπορεί να με φανατίσουν, να με οδηγήσουν σε αυθαίρετες γενικεύσεις κτλ.



διακρινω ενα φοβο, οτι δεν θεωρεις τον εαυτο σου ικανο να τον διαχειριστεις οπως επιθυμεις οταν ζει κατι εντονο....
Δεν ξερω αν αυτο ειναι προβλημα, εσυ το γνωριζεις.

Για μενα ειναι σιγουρα μια ζωντανη προκληση,
την οποια σαν τετοια παντα θα ηθελα να την ζησω, ιδιως οταν ειναι σε πρωτογενης μορφη.

Θεωρω οτι ειμαι ικανος να την διαχειριστω σωστα, χωρις να φανατιστω η οτι αλλο.
Ο φοβος ηταν παντα εχθρος σε οτιδηποτε εκανα, μιας και τον θεωρω απο τα πιο ανασταλτικα συναισθηματα.




-------- Το να μην είναι κανείς οργισμένος δεν σημαίνει οτι είναι νωθρός.


σιγουρα σημαινει οτι δεν περπαταει σε μονοπατια που δεν γνωριζει ομως ε?




Στην Γαλλία η επανάσταση έγινε με αίμα που χύθηκε, στην Αγγλία έγινε με άλλη μορφή πιο ειρηνική, υπάρχουν πολλών ειδών επαναστάσεις ανάλογα με τις συνθήκες πάντως.

Απο την άλλη, άλλο πράγμα η \"κοινωνική\" οργή για την καταπίεση ή τις συνθήκες εργασίας πχ κι άλλο ο προσωπικός θυμός που έχει αιτίες προσωπικές πχ που βρίσκονται στα βιώματα του συγκεκριμένου ανθρώπου που τον βιώνει. Κυρίως στον δεύτερο θυμό αναφέρομαι, αυτός άν δουλευτεί, μπορεί να γίνει σύμμαχος ακόμα πιο στενός και να οδηγήσει σε μεγάλες προσωπικές αλήθειες.

Η οργή μπορεί να είναι ένα εφαλτήριο για αλλαγή, αρκεί να αξιοποιείται με τον κατάλληλο τρόπο.
Να μην σε τυφλώνει απο την μία, να σε παθιάζει βέβαια απο την άλλη.


τι να σου πω....
δεν μπαινω στν διαδικασια να κανω τοση πια εκλογικευση των συναισθηματων μου.
Θα κανω τοση αναλυση που στο τελος θα μου μεινει η αναλυση και δεν θα εχω νιωσει τιποτα.
Βαλε τον φοβο, βαλε τις ενοχες βαλε οτι αλλο θες ανασταλτικο και παει περιπατο οι σκεψεις σου.....


Τις κνισαρες που κοσκινιζουν τα θελω μου, τις εχω πεταξει στον καιαδα προ πολλου.





ποτε δεν μπορεις με σιγουρια να καναλιζαρεις ετσι τα συναισθηματα σου, δεν το θελω αλλωστε.
Προτιμω να τα αφηνω να βγαινουν και οπως κατσει.
Αυτο ειναι μια εκδοχη της πεμπτουσιας της ευτυχιας στη ζωη ενος ανθρωπου.



:)

;)

[/quote]

Το τελευταίο που λες το καταλαβαίνω.
Είναι άνθρωποι που δεν παίρνουν καθόλου χαρά απο το να \"δουλεύουν\" τα συναισθήματά τους. Που δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ελύτης την ιδέα της ψυχανάλυσης δεν την έβλεπε θετικά γιατί κι εκείνος την εκλάμβανε σαν μορφή καλουπώματος των συναισθημάτων.

Προσωπικά δεν δουλεύω ένα συναίσθημα για να το αφανίσω, αλλά για να ψαχτώ βαθύτερα μέσα μου και πάντα κάπου με οδηγεί, σε μια άλλη ματιά της κατάστασης.

Ωστόσο εσένα αυτό ίσως να μην σε βοηθά και να θέλεις απλά να βιώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς παραπέρα ψάξιμο.
Αυτή είναι η δική σου εκδοχή της ευτυχίας, όπως όμορφα λες :)


Ο καθένας κάνει ότι τον ωφελεί τον ίδιο περισσότερο.



αναλυση και κοντρα αναλυση,
και γιατι το νιωθεις ετσι και γιατι γιουβετσι
και κανε το κεφαλι σου σαν κολοκυθα για να βρεις ακρη με το στανιο.

Μερικα πραγματα δεν χρειαζονται αναλυση,
παρα μονο να τα νιωσεις ως εχουν.
Οταν συνεχιζεις να τα αναλυεις, τοτε δεν τα νιωθεις.
Μεγαλο λουκι αυτο αν δεν το προσεξεις.






[/quote]

[weird]

Originally posted by krino

----Δεν είπα οτι είναι κάτι δυσλειτουργικό Κρίνο μου ούτε είπα οτι δεν είναι νορμάλ. Όλα τα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα. Πιστεύω απλά οτι τα άκρα δεν δίνουν πάντα μια ματιά καθαρή πάνω στα πράγματα, η αλήθεια βρίσκεται στην μέση που λέμε.
Γι αυτό προτιμώ να μην λειτουργώ και διαμορφώνω στάσεις και απόψεις υπο το κράτος δυνατών συναισθημάτων που μπορεί να με φανατίσουν, να με οδηγήσουν σε αυθαίρετες γενικεύσεις κτλ.



διακρινω ενα φοβο, οτι δεν θεωρεις τον εαυτο σου ικανο να τον διαχειριστεις οπως επιθυμεις οταν ζει κατι εντονο....
Δεν ξερω αν αυτο ειναι προβλημα, εσυ το γνωριζεις.

Κρίνο, είναι άλλο το να ζω κάτι έντονο κι άλλο το να ενδοσκοπώ, να στοχάζομαι, να δουλεύω με τα συναισθήματά μου σε μια προσπάθεια να με γνωρίσω όσο μπορώ περισσότερο και να διαχειριστώ τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζω. Όταν ζω, ζω. Με το συναίσθημα στο τέρμα φουλ... δεν φοβάμαι, να κάνω και τις τρέλες μου, να πάω και στα άκρα, να φερθώ αυθόρμητα ή παρορμητικά, να αφεθώ να ζήσω τη στιγμή. Ίσα ίσα, μου αρέσουν πολύ αυτά όλα. Όταν ζεις κάτι έντονο, το μυαλό μένει πίσω. αφήνεσαι κι αυτό είναι το ωραίο.

Για μενα ειναι σιγουρα μια ζωντανη προκληση,
την οποια σαν τετοια παντα θα ηθελα να την ζησω, ιδιως οταν ειναι σε πρωτογενης μορφη.

Είναι πρόκληση το να μην ελέγχεις την κατάσταση και τον εαυτό σου εννοείς? Σαφώς είναι, έχει μια... άγρια νότα απο ελευθερία μέσα, όμως σχεδόν όλοι έχουνε μάθει τον έλεγχο και την φοβούνται την ελευθερία.

Θεωρω οτι ειμαι ικανος να την διαχειριστω σωστα, χωρις να φανατιστω η οτι αλλο.
Ναι. Άλλο όμως το πώς ζει κανείς τις στιγμές του αφηνόμενος στα συναισθήματα που του δημιουργούν και άλλο το πόσο μπορεί καμιά φορά τα έντονα συναισθήματα να οδηγούν σε μια στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων.


Ο φοβος ηταν παντα εχθρος σε οτιδηποτε εκανα, μιας και τον θεωρω απο τα πιο ανασταλτικα συναισθηματα.
Ο φόβος μπορεί τις περισσότερες φορές να λειτουργεί ανασταλτικά όντως, αλλά δεν μπορώ να τον θεωρήσω λόγω αυτού άχρηστο ή εχθρικό συναίσθημα. Ο φόβος μπορεί να σου δείχνει τα όριά σου και καλό είναι να σου τα δείχνει. Το αν εσύ θα τα ξεπεράσεις, είναι δικό σου θέμα και επιλογή.




-------- Το να μην είναι κανείς οργισμένος δεν σημαίνει οτι είναι νωθρός.


σιγουρα σημαινει οτι δεν περπαταει σε μονοπατια που δεν γνωριζει ομως ε?

Τι εννοείς με αυτό? Θα μπορούσες να γίνεις λίγο πιο σαφης?





Στην Γαλλία η επανάσταση έγινε με αίμα που χύθηκε, στην Αγγλία έγινε με άλλη μορφή πιο ειρηνική, υπάρχουν πολλών ειδών επαναστάσεις ανάλογα με τις συνθήκες πάντως.

Απο την άλλη, άλλο πράγμα η \"κοινωνική\" οργή για την καταπίεση ή τις συνθήκες εργασίας πχ κι άλλο ο προσωπικός θυμός που έχει αιτίες προσωπικές πχ που βρίσκονται στα βιώματα του συγκεκριμένου ανθρώπου που τον βιώνει. Κυρίως στον δεύτερο θυμό αναφέρομαι, αυτός άν δουλευτεί, μπορεί να γίνει σύμμαχος ακόμα πιο στενός και να οδηγήσει σε μεγάλες προσωπικές αλήθειες.

Η οργή μπορεί να είναι ένα εφαλτήριο για αλλαγή, αρκεί να αξιοποιείται με τον κατάλληλο τρόπο.
Να μην σε τυφλώνει απο την μία, να σε παθιάζει βέβαια απο την άλλη.


τι να σου πω....
δεν μπαινω στν διαδικασια να κανω τοση πια εκλογικευση των συναισθηματων μου.
Εκλογικεύω τα συναισθήματα σημαίνει τα αποχωρίζω απο τον πυρήνα τους, το νοιώσιμο, και τα βιώνω μέσω της λογικής μου. Δεν θα με χαρακτήριζα άνθρωπο που δεν βιώνει τα συναισθήματά του, ίσα ίσα που το κάνω σε σημείο πολύ έντονο. Χρησιμοποιώ όμως το όπλο της λογικής, όχι για να τα βιώσω αλλά για να τα κατανοήσω. Είναι σπουδαίο πράγμα το να \"κατανοείς\" ένα συναίσθημα αφού το έχεις βιώσει, τουλάχιστον για μένα, πολύτιμο.

Θα κανω τοση αναλυση που στο τελος θα μου μεινει η αναλυση και δεν θα εχω νιωσει τιποτα.

Διακρίνω μια έντονη αρνητικότητα στο θέμα της ανάλυσης. Σαν για σένα να ισχύει το ρητό, αναλύω άρα δεν ζω. Θα σου το έθετα λίγο διαφορετικά. Ξεδιαλύνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου στον βαθμό που μου είναι απαραίτητο για να έρθω πιο κοντά στην σε βάθος γνώση του εαυτού μου, χωρίς όμως παράλληλα να φτάνω στο σημείο να χάνομαι στην ανάλυση και να μην ζω. Μια ωραία κατάσταση συνθετικής ισορροπίας δηλ. Αναλύω δεν σημαίνει δεν νοιώθω τίποτα. Πολύ απόλυτα το βλέπεις, υπάρχουν και διαβαθμίσεις. :)

Βαλε τον φοβο, βαλε τις ενοχες βαλε οτι αλλο θες ανασταλτικο και παει περιπατο οι σκεψεις σου.....
Ο φόβος είναι συναίσθημα που συχνά μεταφράζεται σε σκέψεις. Κρίνο, τα συναισθήματα, είχε πει κάποιος αλλά δεν θυμάμαι ποιός, δεν είναι παρά εκλεπτυσμένες μορφές σκέψης.. κάπως έτσι. Δεν υπάρχει απόλυτος και σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα. Δεν είναι κάθε μορφή σκέψεων απειλητική, ούτε το να μην το σκέφτεται πολύ κανείς, μπορεί να τον γλυτώσει απο συμπλέγματα, φόβους και ενοχές, όταν αυτά τα νοιώθει γιατί έχουν μπει στο πετσί του. Το \"μην το σκέφτεσαι, απλά κάντο κι ότι βγει\" και το \"πολλή σκέψη ίσον λίγο δράση, λίγη ζωή\", τα κατανοώ σαν αξιώματα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε μια απόλυτη θεώρηση όπου παύω τελείως να σκέφτομαι και λειτουργώ με το ένστικτο και το συναίσθημα. Κάτι τέτοιο, πέρα του οτι είναι πρακτικά αδύνατο ( δεν μπορείς να ξαναγίνεις πρωτόγονος, πολιτισμένε άνθρωπε, δυστυχώς ή ευτυχώς, αναλόγως τι επιθυμεί ο καθείς) δεν θα μου ήταν ευχάριστο.

Σε κάποια πράγματα, θέλω να φέρομαι με το ένστικο, πιο πολύ κοντά στην άγρια φύση μου παρά στην πολιτισμένη. Άλλες φορές όμως, θέλω σκέψη, ανάλυση, εμβάθυνση για να κρίνω και να λειτουργήσω. Τα χρειάζομαι και τα δύο και δεν θεωρώ οτι πρέπει το ένα να παλεύει απαραίτητα το άλλο.


Τις κνισαρες που κοσκινιζουν τα θελω μου, τις εχω πεταξει στον καιαδα προ πολλου.


Μήπως πέταξες όμως και κάποιο άλλο κομμάτι σου ενώ θα μπορούσες να το είχες κρατήσει? Υποθέσεις κάνω.





ποτε δεν μπορεις με σιγουρια να καναλιζαρεις ετσι τα συναισθηματα σου, δεν το θελω αλλωστε.
Προτιμω να τα αφηνω να βγαινουν και οπως κατσει.
Αυτο ειναι μια εκδοχη της πεμπτουσιας της ευτυχιας στη ζωη ενος ανθρωπου.




Το τελευταίο που λες το καταλαβαίνω.
Είναι άνθρωποι που δεν παίρνουν καθόλου χαρά απο το να \"δουλεύουν\" τα συναισθήματά τους. Που δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ελύτης την ιδέα της ψυχανάλυσης δεν την έβλεπε θετικά γιατί κι εκείνος την εκλάμβανε σαν μορφή καλουπώματος των συναισθημάτων.

Προσωπικά δεν δουλεύω ένα συναίσθημα για να το αφανίσω, αλλά για να ψαχτώ βαθύτερα μέσα μου και πάντα κάπου με οδηγεί, σε μια άλλη ματιά της κατάστασης.

Ωστόσο εσένα αυτό ίσως να μην σε βοηθά και να θέλεις απλά να βιώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς παραπέρα ψάξιμο.
Αυτή είναι η δική σου εκδοχή της ευτυχίας, όπως όμορφα λες :)


Ο καθένας κάνει ότι τον ωφελεί τον ίδιο περισσότερο.



αναλυση και κοντρα αναλυση,
και γιατι το νιωθεις ετσι και γιατι γιουβετσι
και κανε το κεφαλι σου σαν κολοκυθα για να βρεις ακρη με το στανιο.
Και εμείς τώρα αυτό δεν κάνουμε? Συζητάμε πράγματα αναλύοντας ο καθένας την σκέψη του και βαθαίνοντάς την. Δεν βλέπω κάτι άσχημο σε αυτό.

Μερικα πραγματα δεν χρειαζονται αναλυση,
παρα μονο να τα νιωσεις ως εχουν.
Οταν συνεχιζεις να τα αναλυεις, τοτε δεν τα νιωθεις.
Μεγαλο λουκι αυτο αν δεν το προσεξεις.

Συμφωνώ πολύ με την παραπάνω πρόταση και ιδίως με το \"μερικά\" ;)

[weird]

Originally posted by Αφωτεινή

Originally posted by Alobar
. Έχει ήδη τεθεί το ζήτημα του τί γίνεται όταν κάποιος δεν είναι στη θέση αυτή. ...

Ηταν απο τα πρώτα που με απασχόλησαν...
Αντε και εγω αυτο περιμένω ,κατι ειπε η μη γουιρντ...Κρίνο,ρειν και λοιποι?

Φωτεινή τι ακριβώς αναρωτιέσαι?
Όταν κάποιος είναι ευεπηρέαστος και δεν αμφισβητεί την αυθεντία, τον γιατρό του σε οτιδήποτε του πει, ίσως μπλέξει σε μονοπάτια που αντί να τον οδηγούν ένα βήμα πιο κοντά στην ίαση θα τον απομακρύνουν απο εκείνη.

[krino]

Originally posted by weird



Κρίνο, είναι άλλο το να ζω κάτι έντονο κι άλλο το να ενδοσκοπώ, να στοχάζομαι, να δουλεύω με τα συναισθήματά μου σε μια προσπάθεια να με γνωρίσω όσο μπορώ περισσότερο και να διαχειριστώ τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζω.




μα τι θες επειτελους να γνωρισεις?
επιτελους οσοι ψαχνεται το τι συμβαινει στη ψυχη του ανθρωπου, οσοι υπεραναλυεται το εγω, εσυ, αυτος, αυτη και τα μυστηρια νομιζετε οτι καπου κρυβεται ενας χαμενος θησαυρος.

Στο τελος οταν δεν το βρισκεται, πιστευεται οτι κατι δεν κανατε καλα.

Σορρυ που θα σε απαγοητεψω αλλα τα πραγματα ειναι πολυ πιο απλα. Τα εχουμε κανει συνθετα για να νομιζουμε οτι εχουμε κατι να βρουμε....
:P





Όταν ζω, ζω. Με το συναίσθημα στο τέρμα φουλ... δεν φοβάμαι, να κάνω και τις τρέλες μου, να πάω και στα άκρα, να φερθώ αυθόρμητα ή παρορμητικά, να αφεθώ να ζήσω τη στιγμή. Ίσα ίσα, μου αρέσουν πολύ αυτά όλα. Όταν ζεις κάτι έντονο, το μυαλό μένει πίσω. αφήνεσαι κι αυτό είναι το ωραίο.




τρελες?
εγω σπανιως κανω τρελες, ζω και πρατω τελειως λιτοδιαιτα.
Δεν πιστευω στις παρορμησεις, αντιθετα πιστευω και απλοποιω τα παντα.

Θεωρω το οτι ζω, ειναι κατι εντελως ασημαντο και δεν εχει νοημα να του δινω αλλες διαστασεις.

Ο ανθρωπος για να δωσει ενα μεγαλειο στην υπαρξη του και την ελευση του στο πλανητη εχει φτιαξει μια απιστευτη θεωρια οτι το να ζει ειναι και ενα μεγαλειο της φυσης....
Η μεγαλυτερη απατεωνια που δεν θα μπορουσε να την εφευρει κανενας αλλος πλην του ανθρωπου.




Είναι πρόκληση το να μην ελέγχεις την κατάσταση και τον εαυτό σου εννοείς? Σαφώς είναι, έχει μια... άγρια νότα απο ελευθερία μέσα, όμως σχεδόν όλοι έχουνε μάθει τον έλεγχο και την φοβούνται την ελευθερία.


δεν κανω τιποτα το ιδιαιτερο,
απλα δεν δινω σημασια ουτε στο να προκαλεσω αλλα ουτε και στο να σταματησω κατι.
Ζουμε μεσα σε ενα πλαισιο ανελευθεριας οποτε ειναι ματαιο να λες οτι φαβασαι την ελευθερια.
Πως να φοβηθεις κατι οταν δεν μπορεις να το εχεις?





Ναι. Άλλο όμως το πώς ζει κανείς τις στιγμές του αφηνόμενος στα συναισθήματα που του δημιουργούν και άλλο το πόσο μπορεί καμιά φορά τα έντονα συναισθήματα να οδηγούν σε μια στρεβλή θεώρηση των πραγμάτων.


λοιπον?
και αμα οδηγηθουμε σε μια στρεβλη θεωρηση των πραγματων τι θα γινει?
και αυτο μια εμπειρια ειναι....
Μια μανια που υπαρχει οτι πρεπει σωνει και καλα να κανουμε παντα το σωστο, ενω αμα κανεις το λαθος ειναι κακο.
Εγω το βλεπω αλλιως: Ειμαι ανθρωπος αρα και ατελες ον, αρα ειναι δεδομενο οτι θα κανω λαθη.
Δεν βλεπω κατι προβληματικο σε αυτο.







Ο φόβος μπορεί τις περισσότερες φορές να λειτουργεί ανασταλτικά όντως, αλλά δεν μπορώ να τον θεωρήσω λόγω αυτού άχρηστο ή εχθρικό συναίσθημα. Ο φόβος μπορεί να σου δείχνει τα όριά σου και καλό είναι να σου τα δείχνει. Το αν εσύ θα τα ξεπεράσεις, είναι δικό σου θέμα και επιλογή.


τελειως αχρηστο και ανασταλτικο συναισθημα.
Τα ορια ειναι τεχνητα φτιαγμενα με κοινωνικους ορους και οταν αυτα με εμποδιζουν να ζω μου ειναι προβλημα.
Μιλωντας για ορια, ειναι διαφορετικο να τα βαλω εγω και διαφορετικο να μου τα βαλουν αλλοι.






-------- Το να μην είναι κανείς οργισμένος δεν σημαίνει οτι είναι νωθρός.


Τι εννοείς με αυτό? Θα μπορούσες να γίνεις λίγο πιο σαφης?



η οργη σαν εντονο συναισθημα, θα σε κανει να προχωρησεις σε καταστασεις που δεν γνωριζες.
Μονο αν νιωσεις κατι μπορεις να το αξιολογησεις και να το κρινεις, οχι πριν.





Εκλογικεύω τα συναισθήματα σημαίνει τα αποχωρίζω απο τον πυρήνα τους, το νοιώσιμο, και τα βιώνω μέσω της λογικής μου. Δεν θα με χαρακτήριζα άνθρωπο που δεν βιώνει τα συναισθήματά του, ίσα ίσα που το κάνω σε σημείο πολύ έντονο. Χρησιμοποιώ όμως το όπλο της λογικής, όχι για να τα βιώσω αλλά για να τα κατανοήσω. Είναι σπουδαίο πράγμα το να \"κατανοείς\" ένα συναίσθημα αφού το έχεις βιώσει, τουλάχιστον για μένα, πολύτιμο.



παλι να κατανοησεις, να αναλυσεις, να εμβαθυνεις κλπ κλπ....
Μονο που το σκεφτηκα κουραστηκα κιολας.....



Διακρίνω μια έντονη αρνητικότητα στο θέμα της ανάλυσης. Σαν για σένα να ισχύει το ρητό, αναλύω άρα δεν ζω. Θα σου το έθετα λίγο διαφορετικά. Ξεδιαλύνω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου στον βαθμό που μου είναι απαραίτητο για να έρθω πιο κοντά στην σε βάθος γνώση του εαυτού μου, χωρίς όμως παράλληλα να φτάνω στο σημείο να χάνομαι στην ανάλυση και να μην ζω. Μια ωραία κατάσταση συνθετικής ισορροπίας δηλ. Αναλύω δεν σημαίνει δεν νοιώθω τίποτα. Πολύ απόλυτα το βλέπεις, υπάρχουν και διαβαθμίσεις. :)


αντε μερικες φορες μπορει να αναλυω, αλλα ειναι σαφες οτι (εγω τουλαχιστον) οταν το κανω, δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο εκεινη την στιγμη, και οταν λεμε τιποτα εννοω στο 100%.
Κατι τετοιο το κανω μονο υπο συγκεκριμενες συνθηκες.

Γενικα οι μεθοδοι που ακολουθω ειναι πολυ κουραστικοι και οταν αναλυω κατι με καταπονει αρκετα οποτε αν θες ειναι και θεμα αν θελω να μπω σε μια τετοια διαδικασια εξανλτησης.

Οποτε παιζουν και στιγμες που πραγματικα αρνουμε να αναλυσω το οτιδηποτε.
Ετσι ισως εχεις δικαιο οτι κατα περιπτωσεις λειτουργω με ασπρο - μαυρο, αλλα δεν γινεται αλλιως.
Δεν γνωριζω αλλο τροπο σκεψης οποτε ετσι λειτουργω.





Ο φόβος είναι συναίσθημα που συχνά μεταφράζεται σε σκέψεις. Κρίνο, τα συναισθήματα, είχε πει κάποιος αλλά δεν θυμάμαι ποιός, δεν είναι παρά εκλεπτυσμένες μορφές σκέψης.. κάπως έτσι. Δεν υπάρχει απόλυτος και σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στη σκέψη και το συναίσθημα.


οχι δεν λειτουργω ετσι, δηλαδη δεν μπορω με αυτο το σκεπτικο.
Οταν αναλυω συναισθηματα τα διαχωριζω τελειως απο εμενα.
Τα βγαζω τελειως εκτος απο το μυαλο μου και τοποθετω τα συναισθηματα καπου αλλου, σε ενα ξενο σωμα ισως, δανεικο.

Δεν θεωρω οτι θα ειχα σωστη κριση και αναλυση αν δεν μπορουσα να τα διαχωρισω ολα αυτα.
Σκεψη, συναισθημα τελειως ξεχωριστα πραγματα.






Δεν είναι κάθε μορφή σκέψεων απειλητική, ούτε το να μην το σκέφτεται πολύ κανείς, μπορεί να τον γλυτώσει απο συμπλέγματα, φόβους και ενοχές, όταν αυτά τα νοιώθει γιατί έχουν μπει στο πετσί του. Το \"μην το σκέφτεσαι, απλά κάντο κι ότι βγει\" και το \"πολλή σκέψη ίσον λίγο δράση, λίγη ζωή\", τα κατανοώ σαν αξιώματα αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε μια απόλυτη θεώρηση όπου παύω τελείως να σκέφτομαι και λειτουργώ με το ένστικτο και το συναίσθημα. Κάτι τέτοιο, πέρα του οτι είναι πρακτικά αδύνατο ( δεν μπορείς να ξαναγίνεις πρωτόγονος, πολιτισμένε άνθρωπε, δυστυχώς ή ευτυχώς, αναλόγως τι επιθυμεί ο καθείς) δεν θα μου ήταν ευχάριστο.


γενικα μιλωντας με θεωρω κομματακι πρωτογονο για τα μετρα και σταθμα αυτης της κοινωνιας....
Γνωριζεις οτι η κοινωνια σημερα ειναι αδυσωπητη, και δεν θελω να λειτουργω με τους νομους της και την ηθικη της.

Ετσι προτιμω να ειμαι ανηθικος κατα το κοινως λεγομενο.






Σε κάποια πράγματα, θέλω να φέρομαι με το ένστικο, πιο πολύ κοντά στην άγρια φύση μου παρά στην πολιτισμένη. Άλλες φορές όμως, θέλω σκέψη, ανάλυση, εμβάθυνση για να κρίνω και να λειτουργήσω. Τα χρειάζομαι και τα δύο και δεν θεωρώ οτι πρέπει το ένα να παλεύει απαραίτητα το άλλο.



δεν βαζω κατι ανταγωνιστικα, μονο διαχωρισμενα.






Μήπως πέταξες όμως και κάποιο άλλο κομμάτι σου ενώ θα μπορούσες να το είχες κρατήσει? Υποθέσεις κάνω.


δεν το γνωριζω αυτο, μπορει να ειναι και ετσι.
Για μενα πανω απο ολα, εκεινο που εχει πρωτευων ρολο ειναι η επιβιωση με τους δικους μου ορους.
Ετσι με αυτο το σκεπτικο εχω κρατησει και πεταξει διαφορα πραγματα.

Οι επιλογες μου ειναι δυσκολες με πολλες πιεσεις, οποτε πρεπει να εχεις ξεκαθαρες σκεψεις στο πως θες να επιβιωσεις.
Αλλιως μπλεκεις σε ενα φαυλο κυκλο με ανυπολογιστες συνεπειες, μερικες απο αυτες οδηγουν στην παρανοια.








Το τελευταίο που λες το καταλαβαίνω.
Είναι άνθρωποι που δεν παίρνουν καθόλου χαρά απο το να \"δουλεύουν\" τα συναισθήματά τους. Που δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ο Ελύτης την ιδέα της ψυχανάλυσης δεν την έβλεπε θετικά γιατί κι εκείνος την εκλάμβανε σαν μορφή καλουπώματος των συναισθημάτων.


χαρα?
δεν το γνωριζω, παντως δεν μου κανει κεφι να ερθει ενας επαγγελματιας να μου κανει ψυχαναλυση.
Ο ελυτης ειχε δικαιο.






Προσωπικά δεν δουλεύω ένα συναίσθημα για να το αφανίσω, αλλά για να ψαχτώ βαθύτερα μέσα μου και πάντα κάπου με οδηγεί, σε μια άλλη ματιά της κατάστασης.


εγω δεν νομιζω οτι ενα συναισθημα θελει να του κανεις κατι.
Ουτε να το αφανισεις, ουτε να το καλλιεργησεις, ουτε να το σμιλεψεις.
Απλα να το νιωσεις και τελος.

Εσυ τωρα σε ενδιαφερει να τετραγωνισεις το κυκλο.
Αλλος μαζευει γραμματοσημα..... :P





Ωστόσο εσένα αυτό ίσως να μην σε βοηθά και να θέλεις απλά να βιώνεις τα συναισθήματά σου χωρίς παραπέρα ψάξιμο.
Αυτή είναι η δική σου εκδοχή της ευτυχίας, όπως όμορφα λες :)



μα δεν καταλαβαινω τι ακριβως ψαχνεις....
Νομιζω οτι ματαια ψαχνεις οτι ψαχνεις, τοσο απλα.

Η δικη μου εκδοχη της ευτυχιας λεει,
οτι η συνεχομενη διαιρεση του 3,14 οδηγει στη παρανοια.



Ο καθένας κάνει ότι τον ωφελεί τον ίδιο περισσότερο.


αυτο ξαναπεστο....





Και εμείς τώρα αυτό δεν κάνουμε? Συζητάμε πράγματα αναλύοντας ο καθένας την σκέψη του και βαθαίνοντάς την. Δεν βλέπω κάτι άσχημο σε αυτό.


χμμμ ναι.....
κατι χρησιμο βλεπεις?
:P :P






Συμφωνώ πολύ με την παραπάνω πρόταση και ιδίως με το \"μερικά\" ;)



γενικα ειμαι οπαδος να μην κανουμε την ζωη μας πιο δυσκολη απο οτι ειναι.
Ηδη υπαρχουν τοσα φορτια απο μονα τους, που ειναι πολυ βιτσιοζικο να βαζουμε και εμεις ενα παραπανω.

[weird]

Ενδιαφέρον έχουν, πάνω στο θέμα που συζητάμε, οι παρακάτω ιστοσελίδες.
Στην πρώτη απο αυτές, παρατίθεται συνέντευξη απο κάποιον \"επιζήσαντα της ψυχιατρικής βίας\" και έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον να την παρακολουθήσει κανείς.

http://aikaterinitempeli.wordpress.com/2009/12/17/peter-lehmann-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%C E%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%C E%AC%CF%81%CE%B7/

Ο άντρας που καταθέτει την εμπειρία του, περιγράφει το πώς ξεκίνησε να αποβάλλει απο μέσα του την ιδέα οτι είναι άρρωστος. Σπουδαίο πράγμα ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα φαινόμενα. Όλα απο εκεί ξεκινούνε.

Στο παρακάτω site αναφέρεται το έργο αυτού του ανθρώπου και τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το μετατπυχιακό πρόγραμμα πάνω στον κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι πράγματι αξιόλογο. Οι φοιτητές διδάσκονται απο τους αποκλεισμένους ανθρώπους.
http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%C F%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%C2%BB-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%C E%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%C E%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%B8

[weird]

Πάνω στα προηγούμενα \"γενικα ειμαι οπαδος να μην κανουμε την ζωη μας πιο δυσκολη απο οτι ειναι.\"

Ξέρεις, και το να υπεραπλουστεύουμε τα πράγματα όμως απο την άλλη, δεν βοηθάει. Κι αυτό μας απομακρύνει απο την αλήθεια των πραγμάτων.
Η αλήθεια έχει το πρόσωπο του Ιανού. Η πολυπλοκότητα της ζωής και η απλότητά της συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν.
Καμία δεν κάνει να καταργήσουμε χάριν της άλλης.

Καταλαβαίνω αυτό που λες οτι έχεις μάθει να τα βλέπεις σε κάποιες περιπτώσεις, άσπρο - μαύρο, μπορείς όμως να αλλάξεις, εφόσον το θελήσεις την οπτική σου ώστε να περιλαμβάνει και άλλα σημεία του μωσαϊκού.

Για μένα το σημαντικότερο όλων, είναι να κάμπτω όσο περισσότερο μπορώ τις ψευδαισθήσεις και τις αντιστάσεις μου απέναντι στην αλήθεια για να έχω μια καθαρότερη, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, ματιά πάνω στα πράγματα του εαυτού μου, των άλλων, της ζωής.

Σε αυτό βοηθά πολύ το ξεκαθάρισμα του τι γίνεται μέσα μου. Και κάποια συναισθήματα, είναι απλά παραπλανητικά.
Όπως έχεις πει και ο ίδιος, σε παλιότερη συζήτησή μας, αυτός που τα βλέπει συναισθηματικά, αλλοιώνει πολλές φορές αυτά που βλέπει ( το έλεγες σε εμένα προσωπικά).

Αυτά επι του συγκεκριμένου ενδιάμεσου, ενδιαφέροντος διαλόγου που ανοίξαμε.

:)

[weird]

Originally posted by weird
Ενδιαφέρον έχουν, πάνω στο θέμα που συζητάμε, οι παρακάτω ιστοσελίδες.
Στην πρώτη απο αυτές, παρατίθεται συνέντευξη απο κάποιον \"επιζήσαντα της ψυχιατρικής βίας\" και έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον να την παρακολουθήσει κανείς.

http://aikaterinitempeli.wordpress.com/2009/12/17/peter-lehmann-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%C E%BE%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%C E%AC%CF%81%CE%B7/

Ο άντρας που καταθέτει την εμπειρία του, περιγράφει το πώς ξεκίνησε να αποβάλλει απο μέσα του την ιδέα οτι είναι άρρωστος. Σπουδαίο πράγμα ο τρόπος που ερμηνεύουμε τα φαινόμενα. Όλα απο εκεί ξεκινούνε.

Στο παρακάτω site αναφέρεται το έργο αυτού του ανθρώπου και τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο διεξάγεται το μετατπυχιακό πρόγραμμα πάνω στον κοινωνικό αποκλεισμό. Είναι πράγματι αξιόλογο. Οι φοιτητές διδάσκονται απο τους αποκλεισμένους ανθρώπους.
http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%C2%AB%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%C F%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9%C2%BB-%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%C E%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B9%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%C E%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%B8

Στο τέλος του πρώτου βίντεο εμφανίζει σαν επιλογή άλλα διαφορετικά βιντεάκια που μιλούν για την έννοια της τρέλας ( καλύτερα για την κατάρριψή της) και την ιδέα οτι είμαστε όλοι διαφορετικοί.

Μου φάνηκαν πολύ πολύ ενδιαφέροντα.

[anwnimi]

Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλα τα ποστ αλλά πραγματικά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα...

Αυτό που με κέντρισε είναι η τάση των φαρμακοβιομηχανιών να καταστήσουν την ανάγκη για επιπέδωση του συναισθήματος, μέσω των happy pills...

Δε θα ξεχάσω την πρώτη μου εμπειρία με τα φάρμακα.
Μόλις είχα ξεκινήσει τις σπουδές μου και με είχαν επισκεφτεί οι πανικοί και οι δύσπνοιες...
Πήγα απεγνωσμένη σε έναν παθολόγο ο οποίος που έγραψε αγχολυτικά (!) λέγοντάς μου ότι είναι απλά για να νιώσω καλύτερα...Χωρίς να μου εξηγήσει καν τι είναι, για πόσο θα το λαμβάνω και αν θα τον ξαναεπισκεφθώ εκείνον ή κάποιον ψυχολόγο/ψυχίατρο...
Τα πήρα για λίγες μέρες μέσα στην άγνοιά μου και μόλις διάβασα περί τίνος πρόκειται τα πέταξα επί τόπου...

Δεν μπορώ να πω ότι ο συγκεκριμένος ήθελε να με χειραγωγήσει... Αλλά ούτε και ότι με βοήθησε ουσιαστικά δίνοτνάς μου κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον που δεν είχε καν την κατάλληλη ειδικότητα... Αν εγώ συνέχιζα να το παίρνω και σήμερα είχα εθιστεί στα αγχολυτικά λόγω ενός παθολόγου;

Πόσο καλή δουλειά έχουν κάνει οι φαρμακοβιομηχανίες και έχουν πείσει άπαντες, γιατρούς και μη, ότι το χαπάκι είναι πάντα η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης...

Πόση ανάγκη για τελειότητα βομβαρδιζόμαστε από παντού; Από την οικογένεια, σχολείο, κοινωνία, μμε...
Να είστε τέλειοι, ψύχραιμοι, πειστικοί, πανέμορφοι, αλάνθαστοι, ευτυχισμένοι...
Αν όχι, προσοχή! Κάτι δεν πάει καλά με εσάς...Πάρτέ ένα happy pill και όλα θα είναι οκ.