Τετραδια αντιΨυχιατρικης

[Arsi]

Originally posted by anwnimi
Δεν μπορώ να πω ότι ο συγκεκριμένος ήθελε να με χειραγωγήσει... Αλλά ούτε και ότι με βοήθησε ουσιαστικά δίνοτνάς μου κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον που δεν είχε καν την κατάλληλη ειδικότητα... Αν εγώ συνέχιζα να το παίρνω και σήμερα είχα εθιστεί στα αγχολυτικά λόγω ενός παθολόγου;

Πόσο καλή δουλειά έχουν κάνει οι φαρμακοβιομηχανίες και έχουν πείσει άπαντες, γιατρούς και μη, ότι το χαπάκι είναι πάντα η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης...

Κάτι ανάλογο συνέβη και σε μένα όταν ήμουν 10.
Ένας παθολόγος επειδή ένιωθα αδυναμία και προφανώς φαινόμουν αγχωμένη συνταγογράφησε αγχολυτικά!αν είναι δυνατόν τώρα που το σκέφτομαι.....

Ευτυχώς,οι γονείς μου δεν τα πήραν καν τα φάρμακα.

Πηγαίνοντας στη συνέχεια στο δερματολογικό,λόγω ψωρίασης,θυμάμαι σαν τώρα τη σκηνή με τον δερματολόγο φρικαρισμένο που είδε τέτοια φάρμακα στο βιβλιάριο και το πέταξε στον αέρα απ\'τα νεύρα του λέγοντας \'ποιος τα\'γραψε αυτά???\' κ φυσικά να μην τα πάρω με τίποτα.

Άγνοια?ανευθυνότητα?τι?

[anwnimi]

Απαράδεκτο Άρσι...

Οι γιατροί, ανεξαρτήτως ειδικότητας, έχουν αφεθεί στην αλόγιστη συνταγογράφηση, στην έλλειψη ουσιαστικής ενημέρωσης και στα ταξιδια και τα μπόνους που τους προσφέρουν οι συνεργαζόμενες φαρμακευτικές εταιρίες...

Η επιθυμία για κέρδος και οι εύκολες λύσεις έχουν αφανίσει κάθε νοιάξιμο για τον άνθρωπο. Αυτό που πρωτίστως ώφειλε να είναι το μέλημα και ο λόγος ύπαρξης κάθε λειτουργού-γιατρού.

[Arsi]

Ναι,ανώνυμη,έχεις δίκιο.

Λυπηρό να εμποροποιούνται θέματα υγείας αλλά και αναμενόμενο αφού είναι ο τομέας που \'καίει\' και έχει \'ψωμί\' αφού ο καθένας μας προσπαθεί να πιαστεί απ\'το οτιδήποτε για την υγεία του.
Ας έχουμε όσο μπορούμε τα μάτια μας ανοιχτά,τι να πω.

[giwta2]

Να πω και για τον δικό μου γιατρό.κατάρχήν δεν κρατά σημειώσεις κάτι που τον ρώτησα επανειλημμένως.Δεν έχει υπολογιστή για να κρατά ιστορικό.γράφει πολλά πολλά κουτιά χωρίς να το ζητήσω.παίρνει 120 ευρώ επίσκεψη χρήματα που δεν είναι εύκολο να διαθέττει κανείς κάθε μήνα αν κάνει και ψυχοθεραπεία.Ετσι λοιπόν βλέπει ο πελάτης ότι δεν χρειάζεται να πάει κάθε μήνα στον γιατρό του φτάνουν τα κούτιά.Ο γιατρός απο την άλλη λέει και ότι χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο.Ποτε γιατρέ;την άλλη εβδομάδα να μου πείς πως πάς.Γράφει μια πάθηση βαρύτερη στο βιβλίάριο χωρίς να σε ρωτήσει, βάζει και μια σφαγίδα του νοσοκομειου(άσχετα ααν πήγες στο ιατρείο του),και ο% συμμετοχή.Μιλάμε ότι τα αντικαταθλιπτικά είναι πανακριβα.Πολλές φορές βγαίνοντας απο το φαρμακείο υπολόγιζα πόσο κάνουν τα φάρμακα εαν τα αγόραζα.Παίρνω την επόμενη εβδομάδα να πω πως είμαι.Είμαι σίγουρη ότι δεν με θυμάται και πως να με θυμάται όταν απο το πρωι ακούει τόσα περιστατικά.Η απάντηση γνωστή.Συνέχισε και με πάιρνεις σε 15 μέρες.Απο εκεί και πέρα αρχίζει η πρόσθεση πάρε άλλο ενα λαντός πάρε και ενα ακόμη εφεξόρ και τα ξαναλέμε.Βασικά με δούλευε και κορόϊδευα κι εγώ τον εαυτό μου.Αυτό λέγεται ιατρική απο σοβαρό επιστήμονα καθηγητή ψυχιατρικής.Γιατρέ δεν κοιμάμαι τι θα γίνει με το θέμα του ύπνου;Απάντηση.Και τι πρόβλημα εχεις;μην κοιμηθείς εξ άλλου αργά εχει τις καλές ταινίες,μακάρι και εγώ να μην μπορούσα να κοιμηθώ, κοίτα με κλείνουν τα μάτια μου.Την τελευταία φορά ήθελα να του πω και δικά μου μάτια γύρισαν ανάποδα ίσα και κρατιέμαι.Ετσι είπα να αλλάξω λίγο μυαλό, να δω λίγο πιο απλά τα πράγματα γιατί δεν βγαίνει ζωή.Εκοψα τα αντικαταθλιπτικά ο ύπνος είναι άλλο πρόβλημα.Είπα και εγώ μην αγχώνεσαι κάποτε θα κοιμηθείς.Ετσι έχω καταφέρει να βγάλω ενα μήνα ανευ φαρμάκων.Τώρα πόσο θα αντέξω δεν γνωρίζω.είναι γεγονός ότι ξαναείδα τα ίδια πράγματα με άλλο μάτι. πολλά πέταξα πολλά κράτησα.

[krino]

Σημερα, καθως φευγει η μερα με επιασε μια νοτα φιλοσοφιας ετσι συνεχιζω με αλλο πνευμα στα τετραδια εδω.



Σκεφτομουν τι ρολο παιζουν λοιπον οχι μονο οι ψυχιατροι αλλα και καμποσοι ακομα που μηχανευονται να κουρδισουν το μυαλο των ανθρωπων.


Ψυχιατροι, ψυχολογοι, παπαδες, ανθρωποι των μηντια, τραπεζιτες, μπατσοι, κυβερνητικοι παραγοντες και αρκετοι ακομα που θελω πολλες αραδες για να τους πιασω, κανουν ολοι τους την ιδια δουλεια:

Χειραγωγουν, κατευθυνουν και αποβλακωνουν το μυαλο μας.
Ο καθενας τους απο το ποστο του, ο καθενας με το τροπο που γνωριζει καλυτερα.
Ολοι τους ομως - αθελα τους η οχι - κινουνται με επιστημονικο τροπο η οχι, προς αυτη την κατευθυνση.


Προσπαθουν να κρατησουν το μυαλο ειτε απασχολημενο ειτε προς μια συκγκεριμενη κατευθυνση.


Ο ψυχιατρος κατευναζει τους νευρωνες μας με χημικα.
ο ψυχολογος διεισδύει στο ειναι μας με ανασκαφες,
ο παπας μας υποσχεται ενα παραδεισο οποτε και οταν,
ο μπατσος μας μαζευει οταν ξεφευγουμε απο το μεσο ορο,
ο πολιτικος μας υποσχεται καλυτερες μερες και δεν τις πραγματοποιει ποτε,
ο τραπεζιτης μας πουλαει ονειρα για μια σιγουρη ζωη με αντάλλαγμα την ιδια την ζωη,
και παει λεγοντας.....

Σεκφτομουν οτι παλια ο κοσμος πειναγε και δεν ειχε τηλεοραση, η πεινα ομως τον κραταγε απασχολημενο.
Σημερα η πεινα υποχωρησε αλλα με την τεχνολογια αναπτυχθηκε μια αλλη βιομηχανια θεαματος και ειμαστε μπορει και χειροτερα απο οτι στο παρελθον.
Γιατι αραγε υπαρχει τοση πληθωρα θεαματων?
Τοση υπερβολικη πληροφορια που πια δεν ξερεις τι να την κανεις?
Ακριβως για τον ιδιο λογο που παλια υπηρχε η πεινα.
Για να ειναι το μυαλο του καθενος απασχολημενο.
Η ενημερωση δεν ειναι πια ενημερωση αλλα εμφυτευση.
Η διασκεδαση δεν ειναι πια διασκεδαση αλλα απασχοληση του μυαλου.
Μαθαινεις οχι για να μαθεις ακριβως αλλα για να περασει η ωρα απο την ανια και την βαρεμαρα.



Και εμεις?
Οι απλοι και οι μη εχοντες εξουσια, τι ρολο βαραμε σε αυτη την υποθεση?
Θα υπεθετε κανεις οτι ειμαστε θυματα...
Δεν το νομιζω, ακομα και η αριστερα ειχε λαθος σε αυτο.
Δημιουργησε ενα μυθο περι καταπιεσης των λιγων εναντι σε πολλους, μονο που σημερα εχω διαφοροποιηθει σε αυτο.

Πιστευω οτι ειναι πιο πολυπλοκο απο οσο φαινεται και λιγοτερο αθωο απο δειχνει αλλα και καθολου ιδεαλιστικο απο θα ηθελε κανεις.
Ασχετως αν φαινεται με γυμνο ματι, εχω σχηματισει την εντυπωση οτι ολα γυρνανε γυρω απο ενα κυκλο σαν καλοκουρδισμενο ρολοι.

Εχω καταληξει λοιπον,
οτι ασχετως αν μας καταπιεζει κατι γυρω μας, σε καποιο βαθμο (λιγοτερο η περισσοτερο δεν εχει σημασια) καταπιεζουμε εξισου κατι η καποιον και εμεις.
Ετσι κανεις δεν ξεφευγει απο αυτη την αλυσιδα.
Για να επιβιωσεις πρεπει να τσακιζεις καποιον διπλα σου οπως ακριβως στο κανουν καποιοι αλλοι.
Κανεις λοιπον δεν ειναι τοσο αθωος οσο θελει να δειχνει.
Τοσο λαμπρος και ευγενικος, τοσο δικαιος και αθωος.
Καπου υπαρχει και η αλλη μας πλευρα που εχει υποκυψει στο να καταδυναστευει με το τροπο του τον διπλανο του.



Ολα αυτα βεβαια,
δεν αλλαζουν την καθημερινοτητα μας.
Το οτι εχουμε προβληματα, απο τα πολυ μικρα μικρα και καθημερινα μεχρι αλλα τεραστια και ανυπερβλητα.
Προσωπικα θεωρω τον θανατο σαν μια μορφη λυτρωσης με βαση το ποσοστο δυστυχιας που στοιβαζεται σε μια ανθρωπινη ζωη στο διηνεκες της υπαρξης της.
Ομως ας μην γελιομαστε, οσο περνανε τα χρονια, αντιλαμβανομαστε οτι κανεις δεν πεθαινει οσο και να το ευχομαστε.
Η ζωη παιρνει ενα ρολο οπως αυτος του σισυφου, που κουβαλαμε μια πετρα σε μια ανηφορικη διαδρομη και οταν την φτασεις σε καποιο σημειο, αυτη κατρακυλαει και πεφτει κατω εκει που την ειχαμε βρει και ξαναρχιζουμε να την κουβαλαμε προς τα πανω εκ νεου.


Δεν θα με απασχολουσε το οτι κουβαλαω μια πετρα και αυτη ξανακυλαει παλι κατω για να βαλω ενα ζητημα διαμαρτυριας σε αυτο, οσο το γιατι κουβαλω αυτη την πετρα.
Και φυσικα το κυριοτερο απο ολα οτι αν το μελλουμενο μου ειναι να κουβαλαω μια πετρα να δω αν εχω το περιθωριο διαπραγματευσης με εμενα να επιλεξω την πετρα που θα κουβαλαω.
Μεσα σε αυτες τις επιλογες μου, μπορω να εχω απο ενα τεραστιο βραχο μεχρι ενα πετραδακι και ολα τα ενδιαμεσα.
Αρα ασχετα με την διαδρομη φαινεται οτι ισως εχω περιθωρια να επιλεξω τα φορτια μου και αυτο ισως κριθει ως το πιο σημαντικο θεμα στην ζωη μου.
Αλλιως θα σκαρφαλώνω με ενα τεραστιο βραχο και αλλιως με ενα πετραδακι στη τσεπη.

Δυστυχως, φαινεται οτι το να κατσω να επιλεξω τον βραχο μου δεν ειναι και απολυτα στο χερι μου. Ισως και να μου το δωσουν ετοιμο, λες και το ειχα απο το σπερμα του πατερα μου.
Αλλα ακομα και ετσι μπορω να κανω αρκετα, μπορω να σμιλεψω την πετρα να την κανω λιγοτερο κοφτερη και ισως λιγοτερο βαρια καθως θα την λειανω χρονο με το χρονο.

Αποδεικνύεται λοιπον οτι για ολα χρειαζεται μυαλο και αυτο το μυαλο να μηχανευτει οτι καλυτερο μπορει να σκεφτει για να δρασει οπως πρεπει.




Επιμενω ομως οτι ολα οσα ανεφερα στην αρχη του κειμενου,
εχουν αποσαθρωσει αν οχι ολες, τις περισσοτερες ινες του μυαλου μας.
Το μυαλο πλεον εχει σταματησει να σκεφτεται.
Εχει μαθει να δουλευει την εικονα και το ματι να σκεφτεται αντι το μυαλο.
Το ματι εχει γινει το εργαλειο που δινει κινησεις στον εγκεφαλο και αποφασιζει.
Η εικονα λοιπον ειναι αυτη που δινει τις εντολες και ετσι παιρνονται και οι αποφασεις μας και ειναι σαφες ποιες εικονες θα δω αρα και πως θα πραξω.


Δεν εχω ακριβως λυσεις σε ολα αυτα.
Ισως αν ειχα δεν θα εγραφα εδω, μαλλον θα εκανα και αλλη δουλεια.
Ομως μπορω να προσδιορισω το προβλημα αρα μπορω να ψαξω και την λυση.
Για αυτο το λογο ανοιξα και αυτο το θεμα.
Στο κατα ποσο ανθρωποι που η εικονα ειναι εκεινη που τους καθοδηγει η και τους χειραγωγει μπορουν να αποστασιοποιηθουν εστω και για μια στιγμη και να βαλουν ενα μικρο φρενο στη ζωη τους, στην φοβια τους, η στην οποια απογνωση τους.

Ενας δρομος λοιπον ειναι να σταματησουμε το να δεχομαστε εικονες και αντιληψεις οπως μας σερβιρονται για χρονια τωρα και να κανουμε ενα κρατει.
Η αμυνα απεναντι σε ολα αυτα, δεν ειναι αλλη παρα να αρχιζουμε να δουλευουμε το μυαλο μας.
Οτιδηποτε μπορει να βαλει σε κινηση το μυαλο μας, οτιδηποτε μπορει να μας θεσει σε κινηση με διαφορετικο τροπο απο οτι ειχαμε συνηθισει θα μας δημιουργησει και θυλακες αμυνας απεναντι σε οτι μας μπαινει εμποδιο στη ζωη μας.
Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος και αν θα επρεπε να πω κατι πιο χειροπιαστο.
Ομως ο καθενας μας εχει το δικο του προβλημα και ετσι οτι παραδειγμα και να ελεγα, μαλλον δεν θα βοηθουσα.


Παντως ειμαι βεβαιος,
οτι ο καθε ειδικος στην ουσια δεν λυνει το προβλημα μας και ουτε ενδιαφερεται για κατι τετοιο.
Στην καλυτερη των περιπτωσεων μας \"πουλαει\" ενα φιλικο ωμο που δεν υπηρξε ποτε διπλα μας.
Ισως αυτο να θεωρηθει σημαντικο, σωστα?
Λαθος...... ο μονος ωμος που ειναι σημαντικος ειναι ο δικος μας και απο εκει πρεπει να αρχιζουμε την στηριξη μας και στην συνεχεια να επεκταθουμε σε καποιο γειτονικο.




Για να ειμαι ξεκαθαρος πριν παω να ριξω ενα υπνακο
αν δεν παλεψουμε να λειτουργησει το απονευρωμενο μυαλο μας, τιποτα δεν μπορει να λυθει και κανενα χαπι δεν μπορει να βοηθησει.



Αυτο για μενα ονομαζεται αντιΨυχιατρικη.






Καληνυχτα

[RainAndWind]

Κρίνο,σαβουριάζεις.Από προσωπική μου εμπειρία,έχω δει ψυχίατρους κάφρους και ψυχίατρους γιατρούς.Όχι,δεν θεραπεύονται τα πάντα με φιλοσοφία.Η μητέρα μου που πάσχει από ψυχική νόσο και μια ζωή έκανε τον ειδικό πάνω στον εαυτό της,η κατάληξη ήταν να φτάσει σε σημείο να κινδυνέψουν οι ζωές άλλων γύρω της από τη δική της άποψη πως δεν είχε τίποτε.Εκεί πώς θα παρενέβαινε η ίδια,εφόσον πάντα πιστεύει πώς είναι μια χαρούλα;Σε πληροφορώ πως η μόνη περίοδος που μπορώ να κοιτάξω πίσω και να πω πως η μητέρα μου ήταν ισορροπημένη και για μένα η μόνη περίοδος που λειτούργησε σαν μητέρα επίσης,ήταν ένα εξάμηνο μονάχα που έκανε τη σωστή αγωγή.

Είναι υπεραπλουστευμένο και αφελές να ισχυριζόμαστε πως όλα είναι θέμα φιλοσοφίας.Όπως και στις σωματικές ασθένειες,έτσι και στις ψυχικές,δεν είναι όλα ένας απλός πονοκέφαλος που μπορεί και να σου περάσει δίχως φάρμακο,άρα και δίχως ψυχίατρο.Η διπολική,η ocd,η ψύχωση,για να σου αναφέρω μερικές μόνο περιπτώσεις,δεν θεραπεύονται με πατ πατ στον ώμο.Μπορεί να είναι και το πατ πατ ιδιαίτερα χρήσιμο,αλλά δεν αρκεί.

Σου υπενθυμίζω πως δεν είναι όλα τα ίδια,άρα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα ως ίδια.Μακάρι,αυτόν τον ψυχίατρο που τώρα εσύ τον βάζεις σε μία κατηγορία άχρηστου,να τον είχε η μητέρα μου στη ζωή της για μεγαλύτερο διάστημα.Θα είχα περισσότερες αναμνήσεις μητέρας,όχι ένα διάστημα έξι μόνο μηνών,απέναντι σε μία ζωή πόνου και θυμού.

[krino]

Originally posted by RainAndWind
Κρίνο,σαβουριάζεις.




σορρυ αλλα εσυ σαβουριαζεις και μαλιστα επι αδικω.....






Από προσωπική μου εμπειρία,έχω δει ψυχίατρους κάφρους και ψυχίατρους γιατρούς.Όχι,δεν θεραπεύονται τα πάντα με φιλοσοφία.Η μητέρα μου που πάσχει από ψυχική νόσο και μια ζωή έκανε τον ειδικό πάνω στον εαυτό της,η κατάληξη ήταν να φτάσει σε σημείο να κινδυνέψουν οι ζωές άλλων γύρω της από τη δική της άποψη πως δεν είχε τίποτε.Εκεί πώς θα παρενέβαινε η ίδια,εφόσον πάντα πιστεύει πώς είναι μια χαρούλα;Σε πληροφορώ πως η μόνη περίοδος που μπορώ να κοιτάξω πίσω και να πω πως η μητέρα μου ήταν ισορροπημένη και για μένα η μόνη περίοδος που λειτούργησε σαν μητέρα επίσης,ήταν ένα εξάμηνο μονάχα που έκανε τη σωστή αγωγή.

Είναι υπεραπλουστευμένο και αφελές να ισχυριζόμαστε πως όλα είναι θέμα φιλοσοφίας.Όπως και στις σωματικές ασθένειες,έτσι και στις ψυχικές,δεν είναι όλα ένας απλός πονοκέφαλος που μπορεί και να σου περάσει δίχως φάρμακο,άρα και δίχως ψυχίατρο.Η διπολική,η ocd,η ψύχωση,για να σου αναφέρω μερικές μόνο περιπτώσεις,δεν θεραπεύονται με πατ πατ στον ώμο.Μπορεί να είναι και το πατ πατ ιδιαίτερα χρήσιμο,αλλά δεν αρκεί.

Σου υπενθυμίζω πως δεν είναι όλα τα ίδια,άρα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα ως ίδια.Μακάρι,αυτόν τον ψυχίατρο που τώρα εσύ τον βάζεις σε μία κατηγορία άχρηστου,να τον είχε η μητέρα μου στη ζωή της για μεγαλύτερο διάστημα.Θα είχα περισσότερες αναμνήσεις μητέρας,όχι ένα διάστημα έξι μόνο μηνών,απέναντι σε μία ζωή πόνου και θυμού.

Και εξηγουμε:
Πως καταλαβες οτι οσα εχω γραψει, προσπαθουν να δωσουν μια λυση στη μαμα σου? η και ακομα σε εσενα?
Ειναι δυνατον αυτο να γινει ποτε?

Οταν ενας οργανισμος εχει μαθει να δουλευει με ενα τροπο,
λες να ειμαι εγω ο τρελος που θα του πει αυριο που θα ξημερωσει, ξεχασε τα ολα και μπορεις να λειτουργεις με βαση τα οσα γραφω εγω?

Μα καλα με εχεις για τετοιο αφελη?
Απορω κιολας.....


Εγω γραφω τις σκεψεις μου και μεχρι εκει.
Δεν προτεινω λυσεις σε κανενα, ουτε να τις αποδεχτει ουτε να τις υοθετησει.

Εκεινο που κανω ειναι να καταγραφω σκεψεις σε ενα λευκο καμβα και οποιος νομιζει οτι θελει να τις επεξεργαστει εχει καλως.
Οποιος απο την αλλη νομιζει οτι γραφω την λυση στο προβλημα του σωνει και καλα, σορρυ αλλα εχασε τον χρονο του.



Εκεινο που σου απαντω λοιπον,
ειναι οτι αν ψαχνοσουνα να βρεις λυση στο προβλημα της μητερας σου μεσα απο οσα εγραψα, τοτε υποτιμας την νοημοσυνη μου.
Προσπαθω να απευθυνθω σε ανθρωπους που η σκεψη τους εστω και στο ελαχιστο θελει να σκαλισει και μεχρι εκει.

Λυσεις, γιατροσοφια και σωτηριες,
τραβατε να τα βρειτε στους επαγγελματιες σωτηρες που μεχρι τωρα πηγαινατε.



Και κατι ακομα,
σε συζητησεις που ειχα,
καπως παρερμηνευτηκε οτι πχ το παραπανω κειμενο εχει να κανει με βιωματα μου κλπ κλπ.....
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.

Κανενα βραχο δεν κουβαλω και κανενα ζορι δεν τραβαω.
Το μονο που με φτιαχνει ειναι η ορεξη μου να σκεφτομαι και να γραφω.
Κατα τα αλλα,
ολα καλα - ολα ανθηρα.

[krino]

πιανω εκτος αυτο το κομματι γιατι εχω μια-δυο σκεψεις.....





Είναι υπεραπλουστευμένο και αφελές να ισχυριζόμαστε πως όλα είναι θέμα φιλοσοφίας.Όπως και στις σωματικές ασθένειες,έτσι και στις ψυχικές,δεν είναι όλα ένας απλός πονοκέφαλος που μπορεί και να σου περάσει δίχως φάρμακο,άρα και δίχως ψυχίατρο.Η διπολική,η ocd,η ψύχωση,για να σου αναφέρω μερικές μόνο περιπτώσεις,δεν θεραπεύονται με πατ πατ στον ώμο.Μπορεί να είναι και το πατ πατ ιδιαίτερα χρήσιμο,αλλά δεν αρκεί.


Ειναι υπεραπλουστεμενο να νομιζει κανεις οτι οταν εχει χτισει την ζωη του πανω σε περιθωρια να νομιζει οτι μπορει να τα υπερβει η αν θες να τα υπερβει ετσι ευκολα.
Αν εχεις μαθει να τρως οτι σου σερβιρουν απο γεννησιμιού σου, εχεις σοβαρες πιθανοτητες να εχεις χασει το παιχνιδι.
Εχω συζητησει με απειρο κοσμο που εχει ψυχολογικα ζητηματα και εχω δει αρκετες φορες οτι το να ανοιξεις μια συζητηση με μερικους απο αυτους ειναι σαν να μιλας στο τοιχο.
Εχουν δρομολογησει το μυαλο τους να δουλευει κατω απο μια διαδικασια η οποια ειναι ανεπιστροφη.

Μου μιλας για θεραπεια οτι δεν ειναι αρκετη, λες και ειμαι γιατρος!!!
Ημαρτον....

[Elie]

Συμφωνώ με τo posting freak ;-) παραπάνω.Όπως συμβαίνει με όλους τους επαγγελματίες σε όλους τους χώρους, υπάρχουν σοβαροί και μη σοβαροί επαγγελματίες και στο χώρο της ψυχιατρικής. Έχω και εγώ την αντίστοιχη εμπειρία, και θετική και αρνητική. Μετά από πολλές περιπέτειες με πολλούς καταπηληκτικούς αλλά και γιατρούς - λαμόγια (έχω διαγνωσθεί με Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης, οπότε έχω κάνει εκτενή τουρ σε διάφορες ειδικότητες), μπορώ να πω πως πολλές φορές είναι στο χέρι μας να δεχτούμε ή να αρνηθούμε τη χειραγώγηση. Πολλές φορές, ιδίως όταν είμαστε άρρωστοι, είτε σωματικά είτε ψυχικά, γινόμαστε πολύ ευάλωτοι και υποκύπτουμε στη δήθεν αυθεντία του καθενός, τυφλά, χωρίς να την αμφισβητούμε. Φυσικά και δεν έχουμε την ίδια κατάρτιση με έναν γιατρό, πολλές φορές όμως έχουμε την κρίση μας και το ένστικτό μας, όσο αφελές και να φαίνεται. Και πάντα έχουμε το δικαίωμα της επιλογής.

Χρωστάω απίστευτη ευγνωμοσύνη σε έναν ψυχίατρο σε κρατικό νοσοκομείο, ο οποίος ήταν ο μόνος που ασχολήθηκε μαζί μου σοβαρά (όταν οι παθολόγοι που δε γνώριζαν καν ότι το ΣΧΚ είναι νευρολογική πάθηση με έστειλαν σε αυτόν, γιατί ήταν πεπεισμένοι ότι πάσχω από κατάθλιψη). Μου έγραψε αντικαταθλιπτικά σε πολή χαμηλή δόση για να με βοήθησει με την κόπωση και με καθοδήγησε βήμα βήμα προς την ανάρρωση. Όταν άρχισα να συνέρχομαι και ενώ ήταν πάντα διαθέσιμος στο κινητό του, μου είπε πως δε θέλει να έρχομαι στην ψυχιατρική κλινική γιατί δεν ανήκω εκεί.

Η εμπειρία μου με ιδιώτη ψυχίατρο τον οποίο επισκέφθηκα (μετά από παραίνεση μιας φίλης, η οποία τον γνώριζε και νόμιζε πως ήταν νευρολόγος), ήταν εξοργιστική. Θέλησε α.)να ξεκινήσουμε ψυχοθεραπεία (4 φορές το μήνα επί 80 ευρώ την επίσκεψη), β.) να διπλασιάσουμε τη δόση των αντικαταθλιπτικών και γ. ) να μου συνταγογραφήσει διεγερτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος (σκεύασμα το οποίο θεωρείται αναβολικό). Σαφώς και τον έστειλα να κουρεύεται γιατί α. )είχα πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω με το χρόνο μου (να μην αναφέρω τα λεφτά μου), τη στιγμή που δεν έβλεπα για ποιο λόγο θα έπρεπε να κάθομαι και να συζητάω τα καθ\'ολα ευτυχισμένα παιδικά μου χρόνια μαζί του ενώ υποφέρω από μία νευρολογική πάθηση, β.)δεν είχα την παραμικρή όρεξη να γίνω ζόμπι από τα χαπια και γ.) η άγνοιά του σχετικά με την επίδραση των διεγερτικών σε ένα άτομο που πάσχει από ΣΧΚ ήταν τουλάχιστον εγκληματική.

Τα σκευάσματα φυσικά και είναι απαραίτητα και έχω τσακωθεί πολλές φορές με κόσμο που τα κατακρίνει, όταν όμως η συνταγογράφησή τους δεν εξυπηρετεί τη \"διευκόλυνση\" κάποιων γιατρών και τα τρελά φράγκα που αρπάζουν ως προμήθεια από τις φαρμακευτικές, τη μεγαλύτερη μαφία που υπάρχει εκεί έξω.

[Φωτεινη!]

Originally posted by krino

Από προσωπική μου εμπειρία,έχω δει ψυχίατρους κάφρους και ψυχίατρους γιατρούς.Όχι,δεν θεραπεύονται τα πάντα με φιλοσοφία.Η μητέρα μου που πάσχει από ψυχική νόσο και μια ζωή έκανε τον ειδικό πάνω στον εαυτό της,η κατάληξη ήταν να φτάσει σε σημείο να κινδυνέψουν οι ζωές άλλων γύρω της από τη δική της άποψη πως δεν είχε τίποτε.Εκεί πώς θα παρενέβαινε η ίδια,εφόσον πάντα πιστεύει πώς είναι μια χαρούλα;Σε πληροφορώ πως η μόνη περίοδος που μπορώ να κοιτάξω πίσω και να πω πως η μητέρα μου ήταν ισορροπημένη και για μένα η μόνη περίοδος που λειτούργησε σαν μητέρα επίσης,ήταν ένα εξάμηνο μονάχα που έκανε τη σωστή αγωγή.

Είναι υπεραπλουστευμένο και αφελές να ισχυριζόμαστε πως όλα είναι θέμα φιλοσοφίας.Όπως και στις σωματικές ασθένειες,έτσι και στις ψυχικές,δεν είναι όλα ένας απλός πονοκέφαλος που μπορεί και να σου περάσει δίχως φάρμακο,άρα και δίχως ψυχίατρο.Η διπολική,η ocd,η ψύχωση,για να σου αναφέρω μερικές μόνο περιπτώσεις,δεν θεραπεύονται με πατ πατ στον ώμο.Μπορεί να είναι και το πατ πατ ιδιαίτερα χρήσιμο,αλλά δεν αρκεί.

Σου υπενθυμίζω πως δεν είναι όλα τα ίδια,άρα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα ως ίδια.Μακάρι,αυτόν τον ψυχίατρο που τώρα εσύ τον βάζεις σε μία κατηγορία άχρηστου,να τον είχε η μητέρα μου στη ζωή της για μεγαλύτερο διάστημα.Θα είχα περισσότερες αναμνήσεις μητέρας,όχι ένα διάστημα έξι μόνο μηνών,απέναντι σε μία ζωή πόνου και θυμού.

Και εξηγουμε:
Πως καταλαβες οτι οσα εχω γραψει, προσπαθουν να δωσουν μια λυση στη μαμα σου? η και ακομα σε εσενα?
Ειναι δυνατον αυτο να γινει ποτε?

Οταν ενας οργανισμος εχει μαθει να δουλευει με ενα τροπο,
λες να ειμαι εγω ο τρελος που θα του πει αυριο που θα ξημερωσει, ξεχασε τα ολα και μπορεις να λειτουργεις με βαση τα οσα γραφω εγω?

Μα καλα με εχεις για τετοιο αφελη?
Απορω κιολας.....


Εγω γραφω τις σκεψεις μου και μεχρι εκει.
Δεν προτεινω λυσεις σε κανενα, ουτε να τις αποδεχτει ουτε να τις υοθετησει.

Εκεινο που κανω ειναι να καταγραφω σκεψεις σε ενα λευκο καμβα και οποιος νομιζει οτι θελει να τις επεξεργαστει εχει καλως.
Οποιος απο την αλλη νομιζει οτι γραφω την λυση στο προβλημα του σωνει και καλα, σορρυ αλλα εχασε τον χρονο του.



Εκεινο που σου απαντω λοιπον,
ειναι οτι αν ψαχνοσουνα να βρεις λυση στο προβλημα της μητερας σου μεσα απο οσα εγραψα, τοτε υποτιμας την νοημοσυνη μου.
Προσπαθω να απευθυνθω σε ανθρωπους που η σκεψη τους εστω και στο ελαχιστο θελει να σκαλισει και μεχρι εκει.

Λυσεις, γιατροσοφια και σωτηριες,
τραβατε να τα βρειτε στους επαγγελματιες σωτηρες που μεχρι τωρα πηγαινατε.



Και κατι ακομα,
σε συζητησεις που ειχα,
καπως παρερμηνευτηκε οτι πχ το παραπανω κειμενο εχει να κανει με βιωματα μου κλπ κλπ.....
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ.

Κανενα βραχο δεν κουβαλω και κανενα ζορι δεν τραβαω.
Το μονο που με φτιαχνει ειναι η ορεξη μου να σκεφτομαι και να γραφω.
Κατα τα αλλα,
ολα καλα - ολα ανθηρα. [/quote]

κρινε,
π καθένας που γραφει και διαβάζει εδω μέσα,κατι δίνει κατι παιρνει.
Η Ρειν δίνει ενα παραδειγμα για το αν η δικη της περιπτωση βρισκει εφαρμογή σε αυτα που γράφεις.Δεν νομίζω οτι στηρίζεται στα γραφόμενά σου,αλλα σε καποιες περιπτωσεις μπορει να γραψεις κατι εσύ ή εγω ή οποιοσδήποτε που να δώσει μια καλή οπτική..ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.
Τωρα για τα υπολοιπα ,γραφε οτι σου αρεσει και κανε μια προσπαθεια με την επαρση..φιλικά.

[krino]

Originally posted by Αφωτεινή


και κανε μια προσπαθεια με την επαρση..φιλικά.

τσουκου τσουκου το πετας το καρφι....
αυτο για το φιλικα ελεγχεται.


αλλα θα το ξαναπω και οποιος μπορει να καταλαβει εχει καλως,
δεν ειναι δικο μου ζητημα αν καποιος ειναι γονατιστος, και ουτε μπορω να ειμαι και εγω γονατιστος για να ειμαστε ισοτιμοι.


Αλλα αυτο εσυ το ονομαζεις επαρση.


Ταμαμ.

[Φωτεινη!]

Originally posted by krino

Originally posted by Αφωτεινή


και κανε μια προσπαθεια με την επαρση..φιλικά.

τσουκου τσουκου το πετας το καρφι....

.....αν καποιος ειναι γονατιστος, και ουτε μπορω να ειμαι και εγω γονατιστος για να ειμαστε ισοτιμοι. Για να κατανοησεις το γονατισμα βάζω αυτα τα λογακια που ειναι δικά σου και μπορει να σου δειξουν ποιος ακριβως ειναι γονατιστός..γιατι το εισπρατεις σαν καρφί?

αυτο για το φιλικα ελεγχεται.

κανενα προβλημα,παρτο οπως θες


Αλλα αυτο εσυ το ονομαζεις επαρση.

και εσυ το λες γονατισμα..ενος άλλου ανθρωπου !!

Ταμαμ.
whatever...

Ειναι υποτιμητικό να λες \"δεν φταιω εγω που εσυ εισαι γονατιστός και εγω όρθιος\",ειναι έπαρση απο μεριας σου για αλλη μια φορά..

[krino]

σορρυ αλλα διαφωνουμε ισως δινουμε αλλη εννοια και ερμηνεια στα ελληνικα μας.

Κατ\' εμε δεν υπαρχει καμια επαρση,
αλλα ειναι γνωμη σου.

[keep_walking]

Το σαϊτ ειναι ψυχολογιας αλλα δεν σημαινει οτι οι παρευρισκαμενοι ειναι γονατιστοι...πολλοι εχουν στα ακροδαχτυλα τους πολυ περισσοτεροι δυναμη απο μια διμοιρια λοκατζηδων.
Αλλα ο Τζισους Κραϊστ ειπε στον αναπηρο σηκω και σηκωθηκε και αρχισε να πιλαλαει μονο που εδω δεν υπαρχουν αναπηροι ουτε Τζισους Κραϊστ.

[Arsi]

Originally posted by krino
Ειναι υπεραπλουστεμενο να νομιζει κανεις οτι οταν εχει χτισει την ζωη του πανω σε περιθωρια να νομιζει οτι μπορει να τα υπερβει η αν θες να τα υπερβει ετσι ευκολα.
Αν εχεις μαθει να τρως οτι σου σερβιρουν απο γεννησιμιού σου, εχεις σοβαρες πιθανοτητες να εχεις χασει το παιχνιδι.

Αυτό ίσως να ισχύει.Γενικά για όλους τους ανθρώπους και όλες τις καταστάσεις ανεξαρτήτου περιθωρίου ή μη.Γενικώς όπως στρώνουμε κοιμόμαστε και επιπλέον η συνήθεια μεγάλος βραχνάς.Κατευθυνόμενη ζωή υπάρχει και σε ένα καλό περιβάλλον και για να βρει κάποιος το δικό του δρόμο δε γίνεται εύκολα όπου κι αν μεγάλωσε ότι κι αν έκανε.

Εχω συζητησει με απειρο κοσμο που εχει ψυχολογικα ζητηματα και εχω δει αρκετες φορες οτι το να ανοιξεις μια συζητηση με μερικους απο αυτους ειναι σαν να μιλας στο τοιχο.
Εχουν δρομολογησει το μυαλο τους να δουλευει κατω απο μια διαδικασια η οποια ειναι ανεπιστροφη.

Και επίσης προσωπικά με πάρα πολύ κόσμο που δηθεν δεν τον αφορούν ψυχολογικά θέματα.Να μη σου πω αυτοί είναι πολλοί περισσότεροι γιατί δεν αναγκάστηκαν ποτέ να στραφούν μέσα τους και να δουν τι τους γίνεται και για αυτόν ακριβώς το λόγο για να μην αναγκαστούν να δουν κατεβάζουν ρολά και δεν ακούν ή βλέπουν τίποτα.

Τα παραπάνω που λες αφορούν γενικά κάποιους ανθρώπους και όχι αποκλειστικά αυτούς που έχουν ψυχολογικά προβλήματα...αν και δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος χωρίς κανένα ψυχολογικό θέμα!απλά διαβαθμίσεις υπάρχουν.