Η εξαθλίωση της διαφορετικότητας της προσωπικότητας στον βωμό του ανταγωνισμού

[weird]

Originally posted by VinceX


Είναι όμορφο να υπάρχουν ελάχιστοι φίλοι, γιατί γνωστούς όλοι εύκολα κάνουν και πολλούς μάλιστα. Όμως δεν το βλέπουν όλοι επι κοινώς.
υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που αποφεύγουν τις φιλίες και τους φίλους, το βλέπουν επιχείρηση το όλο θέμα και κάνουν ταμείο ως εξής στο τέλος κάθε περιόδου:
(δανεισμένο παράδειγμα από το Σκρουτζ του Κάρολου Ντίκενς)
10ευρώ κέρδος μείον 5ευρώ κόστος ίσον ευτυχία
10ευρώ κέρδος μείον 15ευρώ κόστος ίσον δυστυχία
το άσχημο είναι πως πέραν ελάχιστων εξαιρέσεων δεν πιστεύω πλέον και πολύ στο θέμα της καθαρής φιλίας. πιστεύω όμως πως στην ανάγκη για περισσότερη ευτυχία ο καθένας θα δώσει περισσότερες ευκαιρίες στο θέμα φιλία.
Γιατί να κοιτάμε πάντα τι κάνουν οι άλλοι? Η μάζα? Οι πολλοί? Υπάρχουν εξίσου πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που πιστεύουν στην αξία της φιλίας καθαυτής κι όχι για κάποιο υπολογιστικό συμφέρον. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τους γεμίζει η βαθιά επαφή και η αλληλεγγύη της φιλικής σχέσης, ένα αγαθό σπάνιο πραγματικά και μάλιστα πολλοί απο αυτούς μπαίνουν και στο φόρουμ. Το να γενικεύει κανείς αυθαίρετα, μήπως δεν είναι παρά ένας τρόπος να τα βλέπει όπως τον βολέυουν?



αν μου βρεις έστω και έναν από τον δυτικό κόσμο που μόνο και μόνο από θέμα επιλογής θα αντάλλαζε τις ανέσεις του για να ζήσει στην ανατολή τότε πάω πάσο και αποδέχομαι πως οι προσωπικότητες μας είναι ανέπαφες.

Υπάρχουν αρκετοί του δυτικού κόσμου που δεν ζυγιάζουν την ευτυχία ή την αυτοαξία τους με τις υλικές ανέσεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει ούτε οτι θέλουν να πανε να ζήσουν στην ανατολή, ούτε οτι η προσωπικότητά τους είναι ανέπαφη.


Θαρρώ πως υπάρχει και ένα θέμα ..πως το λένε η χημεία δένει τους ανθρώπους λένε κάποιοι (καλύτερα να καπνίζουμε και να δίνουμε τα λεφτά μας στα τσιγάρα παρά να κάνουμε ακόμα πιο πλούσιες τις ήδη ζάπλουτες φαρμακοβιομηχανίες)..
υπάρχει και η άλλη άποψη ότι εκ του φυσικού όλοι έχουν την επιθυμία για επικοινωνία και ανταλλαγή κοινωφελών απόψεων

Οι απόψεις μοιάζουν πολύ αδύναμες, λίγες, όταν κανείς σκύβει και κοιτάει μέσα του. Τότε μπορεί να βρει την προσωπική του αλήθεια, που θα υπερβαίνει κάθε άποψη. Ο καθένας και οι ανάγκες του άρα και οι απόψεις του.


σαφως και έχουμε μάθει, έχουμε διδαχθεί απο το σύστημα να κοιτάμε το ώφελος της υποκειμενικότητας και όχι του αυτού καθ αυτού κοινού καλού.
Ναι ωραία υπάρχει αυτή η γραμμή αλλά οι άνθρωποι δεν την ακολουθούν όλοι τυφλά. Νομίζω οτι αδικούμε, αν δεχθούμε την αντίθετη άποψη, πολλούς ανθρώπους που είτε μόνοι, είτε εθελοντικά, είτε με κάποια ΜΚΟ, είτε απο θέσεις εξουσίας, είτε με τον απλό καθημερινό βίο τους, παλεύουν καθημερινά για τις αξίες και τα ιδανίκά τους που άπτονται της ανθρωπιάς και του κοινού καλού.




Το ενιαίο μάτι δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο πέραν του σμήγματος (δεν μπορώ να το πω καλύτερα) όλου αυτού του οικοσυστήματος που λειτουργεί με ίδιον κίνητρο.
Πάντα υπάρχουν τρόποι να θέσει κανείς τα όριά του. Να καθορίσει την σφαίρα του, τον ζωτικό του χώρο και να διαμορφώσει την ζωή του εντός αυτού. Και υπάρχουν πολλά ζωντανά παραδείγματα ανθρώπων που το κατάφεραν, πιότερο να επηρεάσουν παρά να επηρεαστούν, όχι μόνο απο τον χώρο των τεχνών αλλά και των γραμμάτων και απο κάθε χώρο της καθημερινότητας επίσης.

:)

[Paolo_1]

Originally posted by VinceX

Αν η προσωπικότητα μου δεν είναι αποδεκτή από τους φίλους μου σημαίνει πως δεν δικαιούμαι να έχω φίλους?

Όταν νιώθω μοναξιά είναι αδυναμία να νιώθω την ανάγκη για επικοινωνία?

Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?

Δυστυχώς είμαστε σε μια χώρα όπου η διαφορετικότητα θεωρείται μεγάλο μειονέκτημα.Όσο πιο διαφορετικός είσαι από τη μάζα,τόσο δυσκολότερα θα κάνεις φίλους.Στο κάτω κάτω τους φίλους τούς χρειάζεσαι μόνο στην παιδική ηλικία.Αν περάσουν τα χρόνια,αλλάζουν και οι ανάγκες του ανθρώπου.Δεν μπορείς να κάνεις με τους φίλους σου αυτά που κάνατε όταν ήσασταν μικροί.

Για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:δεν υπάρχει φιλία.Εγώ προσωπικά το έχω διαπιστώσει με το χειρότερο τρόπο.Από τότε που άτομα που θεωρούσα φίλους άρχισαν να με πουλάνε για τις γκόμενές τους.Εκεί συνειδητοποίησα έγκαιρα ότι πάνω απ\'όλα αυτό που μετράει στον καθένα είναι πρώτα ο εαυτός μας και μετά το πως νιώθουν οι άλλοι.Έτσι δε με ενδιέφερε το αν η προσωπικότητα μου ήταν αποδεκτή από τους φίλους μου,γιατί ότι προσωπικότητα και να διαθέτουμε,αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο στην επικοινωνία μας με τους άλλους.Αν ο άλλος είναι αποφασισμένος να κόψει μαζί μας,δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

[anwnimi]

Υπάρχει φιλία. Μπορεί να είναι πολύ δύσκολο βέβαια να αναπτυχθει στους σημερινούς καιρούς όπου οι περισσότεροι είναι απο-μονωμένοι στο δικό τους εγωιστικό καβούκι.
Και αν μια φιλία ραγίσει, γιατί άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε οπως λέει και το λαϊκό άσμα, δε σημαίνει ότι δεν ξανακολλά. Αρκεί να υπάρχει καλή και ειλικρινής διάθεση και επικοινωνία και απο τις δύο μεριές.

Επίσης, εδώ επειδή δε γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο real life ή έστω όχι τόσο καλά, ότι γραφει ο καθένας μας δεν ερμηνεύεται με τον ίδιο τρόπο από τους υπόλοιπους. Και μπορεί ορισμένες φορές να γίνονται παρεξηγήσεις. Αυτό βέβαια συμβαίνει και με τον προφορικό λόγο, αλλά εκεί τα πράγματα είναι λιγότερο δύσκολα. Βέβαια και ο γραπτός λόγος μας δείχνει πολλά για τον καθένα μας, αλλά όχι όλα. Φυσικά όμως είμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε τις απόψεις μας, είτε θετικές είτε αρνητικές.

Όσον αφορά την ισορροπία μεταξύ της ανάλυσης και ανάλαφρων στιγμών, ναι είναι αλήθεια ότι πρέπει να υπάρχουν και τα δύο. Είναι εξίσου σημαντικά και τα δύο για την ισορροπία μας. Το έχω συνειδητοποιήσει κι εγώ αυτό vince, μετά από τόσες συζητήσεις στις συνεδρίες περί αυτης της ισορροπίας ...:Ρ
Όμως, είναι κάτι στιγμές που θελεις έντονα το ένα απο τα δύο περισσότερο.
Αυτό που πιστεύω, είναι ότι πέρα από την ανάλυση, όταν νιώθουμε πόνο και δυσάρεστα συναισθήματα, αυτό που χρειαζόμαστε είναι απλά κάποιον που θα μας ακούσει (ή ίσως λίγο χρόνο με τον εαυτό μας). Χωρίς να χρειάζεται ίσως και ιδιαίτερες αναλύσεις, ανάλογα με τον άνθρωπο βέβαια και τη φάση που περνάει...

Πολλές μπόρες αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας vince... Να έχεις υπομονή και πίστη ότι θα περάσει και αυτή...:)

[Lou!]

Originally posted by VinceX
αν μου βρεις έστω και έναν από τον δυτικό κόσμο που μόνο και μόνο από θέμα επιλογής θα αντάλλαζε τις ανέσεις του για να ζήσει στην ανατολή τότε πάω πάσο και αποδέχομαι πως οι προσωπικότητες μας είναι ανέπαφες.

αν πάρουμε έναν δυτικό που είχε πολλές υλικές ανέσεις στη δύση (και ας πούμε τις κληρονόμησε κι όλας, δεν κουράστηκε καν να τις αποκτήσει) και η επιλογή που του προσφέρεται είναι να αρνηθεί ΟΛΕΣ τις ανέσεις για να πάει να μείνει στην ανατολή στις πιο φτωχές και πρωτόγονες συνθήκες, τότε νομίζω ότι δεν θα βρω κανέναν δυτικό που να το κάνει αυτό. δηλαδή αν φτιάξουμε το παράδειγμα όλες οι παράμετροι να είναι super ευνοϊκές στη δύση και super δυσοίωνες στην μη δύση τότε κανεις δεν θα κάνει αυτή την αλλαγή.

για δυτικούς που πήγαν στην ανατολή μπορώ να σκεφτώ 2 παραδείγματα, όμως δεν ξέρω τι ποσοστό των ανέσεων που είχαν στη δύση το \"μετέφεραν\" στην ανατολή. σε ένα επεισόδιο του Δούση, στην εκπομπή \"εικόνες\", για την ινδία, αναφέρει έναν τύπο από τη ρώμη,νομίζω, που πήγε στην ινδία, και μετακόμισε μόνιμα στην ινδία και φυσικά οι δικοί του τον θεωρούσαν τρελό κλπ. Επίσης στις \"νύχτες πρεμιέρας\" (το festival σινεμά που γίνεται κάθε χρόνο στην αθηνα) είχα πάει φέτος να δω ένα ντοκιμαντέρ για την αϊτή από κάποιον Jorgen Leth, παρουσία του σκηνοθέτη. Μετά το ντοκιμαντέρ αυτός μίλησε, είπε ότι είναι από τη Δανία, ότι τη ζωή στη Δανία τη βρίσκει πολύ βαρετή και μετακόμισε και ζει στην αϊτή από το 90κατι και θεωρεί τη ζωή στην αϊτή πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Βεβαια, δε νομίζω να πεινάει κιόλας.

πάντως σίγουρα είναι πολύ λίγοι οι δυτικοί που θα πήγαιναν στην μη δύση, και σε αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου, ότι δηλαδή η πλειοψηφία τον δυτικών δεν βλέπει τη ζωή στη μη δύση με καλο μάτι. ούτε εγώ θα πήγαινα στη μη δύση.

με την έννοια τον ανέσεων νομίζω ότι όλοι οι πολιτισμοί θέλουν να γίνουν δυτικοί, \"νεοτερικοί\" όπως το αποκαλούν οι φιλόσοφοι, δηλαδή να έχουν ένα καλο σπίτι, ηλεκτρικό, κάποια τεχνολογία, περιθαλψη, καθαρό νερό, φαγητό. απλά έχει και αυτό το κόστος του. νομίζω ότι έχω δει επίσης ιμιαντιπαραδειγματα ανθρώπων μη δυτικών που θέλουν μερικά χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού αλλα μέχρι εκεί. π.χ. είχα πάει στην αίγυπτο πρόσφατα και σε κουβέντα με έναν γαλλοαιγυπτιο tour guide τον ρώτησα αν προτιμάει την αίγυπτο για να ζει σε σχέση με τη γαλλία και μου είπε σαφώς την αίγυπτο!!! έπισης θυμάμαι μια κινέζα συμφοιτήτρια όταν σπούδαζα αμερική που έλεγε ότι με τίποτα δεν θα παντρευότανε μη κινέζο.

εν πάση περίπτωση επειδή νομίζω το θέμα είναι χαώδες, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι η ευτυχία δεν είναι ευθέως ανάλογη του πλούτου και των αντικειμενικών καταστάσεων.

[Sofia]

Originally posted by VinceX
Γιατί να υπάρχουν τόσο κουτοί άνθρωποι σε ένα φορουμ για ψυχολογικά ευαίσθητους ανθρώπους?

Υπάρχουν παντου vince. Γιατι να λειπουν απο δω?

Δεν ξερω βεβαια, εσυ πώς οριζεις ενα πολυ κουτο ανθρωπο...Ειναι κι αυτο ενα θεμα. Του τί εννοει ο καθενας, με μια λεξη.

[Sofia]

Originally posted by VinceX
Τι σημαίνει επικοινωνώ? Εξυπηρετώ τους δικούς μου κώδικες ή μήπως αναλογίζομαι πόσα κοινά σημεία έχω χάσει στην πορεία με τους φίλους μου επειδή αποδείχθηκα αν ικανός να κερδίσω την συμπάθεια τους?

Για μενα, σημαινει εκφραζω την αληθεια μου, με τον τροπο μου. Κι μεσα απο αυτον τον τροπο, συνανταω τον αλλο. Κι αυτος εμενα. Κ βρισκουμε αληθειες και οι δυο, ετσι. Με νιωθει ο άλλος, και το νιωθω κι εγω οτι συμβαινει.Και αντιστροφα.

Οι κωδικες μου ετσι, εξυπηρετουνται. Αλλα, μπορουν κ αναδιαμορφωθουν, δινοντας μου ο αλλος τα ερεθισματα. Δινοντας μου πισω, αυτο που βλεπει, αυτο που ακουει μεσα απο τον δικο του κωδικα επικοινωνιας.

Κι ετσι φτιαχνουμε κ οι δυο εναν νεο κωδικα επικοινωνιας, καπως διαφορετικο κ προσαρμοσμενο στις αναγκες μας.

[RainAndWind]

Θα συμφωνήσω με την προτροπή του Petran.Kαλές οι σκέψεις,όταν δε γίνονται μονόδρομος,αλλά ισορροπούνται από τις αισθήσεις.Νιώθω,γελώ,χαίρο� �αι,ζω,γιατί να μη με δουλέψω όταν με βλέπω να βυθίζομαι τόσο στον εαυτό μου;:P
Γιατί δεν το διακωμωδούμε όλο αυτό λιγάκι;Yπάρχουν άνθρωποι που γελάνε με τον εαυτό τους,δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποσβέσεις τις συνέπειες μίας δραματικότητας που εξαντλεί.
Και για να αποδώσω τι εννοώ με ένα Woody quote,η ζωή είναι γεμάτη δυστυχία,μοναξιά και μαρτύρια.Και επιπλέον,τελειώνει πολύ γρήγορα.:P:P

[claire]

Originally posted by RainAndWind
Θα συμφωνήσω με την προτροπή του Petran.Kαλές οι σκέψεις,όταν δε γίνονται μονόδρομος,αλλά ισορροπούνται από τις αισθήσεις.Νιώθω,γελώ,χαίρο� �αι,ζω,γιατί να μη με δουλέψω όταν με βλέπω να βυθίζομαι τόσο στον εαυτό μου;:P
Γιατί δεν το διακωμωδούμε όλο αυτό λιγάκι;Yπάρχουν άνθρωποι που γελάνε με τον εαυτό τους,δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποσβέσεις τις συνέπειες μίας δραματικότητας που εξαντλεί.
Και για να αποδώσω τι εννοώ με ένα Woody quote,η ζωή είναι γεμάτη δυστυχία,μοναξιά και μαρτύρια.Και επιπλέον,τελειώνει πολύ γρήγορα.:P:P

αχ, πάλι τα είπες όλα με μια φράση. αυτοσαρκασμός και να μην παίρνουμε πάντα τον εαυτό μας τόσο σοβαρά, αυτό θα μας σώσει! :)

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Θα συμφωνήσω με την προτροπή του Petran.Kαλές οι σκέψεις,όταν δε γίνονται μονόδρομος,αλλά ισορροπούνται από τις αισθήσεις.Νιώθω,γελώ,χαίρο� �αι,ζω,γιατί να μη με δουλέψω όταν με βλέπω να βυθίζομαι τόσο στον εαυτό μου;:P
Γιατί δεν το διακωμωδούμε όλο αυτό λιγάκι;Yπάρχουν άνθρωποι που γελάνε με τον εαυτό τους,δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποσβέσεις τις συνέπειες μίας δραματικότητας που εξαντλεί.
Και για να αποδώσω τι εννοώ με ένα Woody quote,η ζωή είναι γεμάτη δυστυχία,μοναξιά και μαρτύρια.Και επιπλέον,τελειώνει πολύ γρήγορα.:P:P

Σίγουρα το διάλειμμα για ένα ξελαμπικάρισμα είναι πολλές φορές απαραίτητο.... ανάλογα με τις ανάγκες και τις αντοχές του καθενός στην ... δραματικότητα που εξαντλεί, όπως εύστοχα το λες :)

[anwnimi]

Και να συμπληρώσω, αυτό το διάλλειμα μπορεί να είναι και τρόπος ζωής, ανάλογα βέβαια και με το χαρακτήρα του καθένα. Τα δύο αυτά φαινομενικά αντίθετα δεν αποκλείουν πάντα το ένα την ύπαρξη του άλλου.

[Empneustns]

ψαχνεις ιδανικους ανθρωπους γυρω σου βινς;