Το δικο μου προβλημα (μεγαλο ποστ)

**Knight** · 27-02-2006, 12:36

Γεια σας.Ειμαι 26 χρονων και τα τελευταια 4 χρονια εχω μια μαλλον ιδιοτροπη φοβια που με ταλαιπωρει.Συγχωρεστε με αν το θεμα που θα αναπτυξω αναφερεται και σε αλλη ενοτητα του φορουμ (σχεσεις-χωρισμοι) αλλα εχει συνδεση.Ειναι λοιπον φοβια με τους κεραυνους-καταιγιδες,αλλα δεν ειναι τοσο απλο οσο φαινεται.Ξεκιναει απο αλλου.

Οταν ημουνα μικρος οπως και πολλοι ανθρωποι ειχα και γω εναν φοβο με τις καταιγιδες και γενικα τους δυνατους αποτομους θορυβους.Οταν μεγαλωσα πλεον δεν φοβομουν πια.Μαλιστα οποτε θα χε καμια καταιγιδα πηγαινα στο παραθυρο και παρακολουθουσα ενω καθησυχαζα την μητερα μου που φοβοταν.

Οταν ημουν 20 χρονων ερωτευτηκα μια κοπελλα σφοδρα.Σε σημειο να αποκλειω καθε πιθανοτητα για απορριψη γιατι την ηθελα παρα πολυ.Γενικα εκεινη την περιοδο ημουνα πολυ ξεγνοιαστος.Μολις ειχα αρχισει την σχολη και γενικα ενιωθα δυνατος και ωραια.Ετσι λοιπον σιγα σιγα εκανα την προσεγγιση μου στην κοπελλια και αποφασισα να πολεμησω για να την κατακτησω.Τελικα τα καταφερα,τα φτιαξαμε,μετα απο εναμισι χρονο + και αφου ανακαλυψα οτι ηταν και αυτη ερωτευμενη μαζι μου,αλλα δεν ηταν ευκολο γιατι φοβοτανε,δεν ειχε ξανακανει σχεση.

Και απο κει και περα αρχισε το κακο.Εκεινη ηταν ανασφαλης για τα παντα σχεδον και εγω προσπαθουσα να την παρηγορησω σε διαφορα θεματα αλλα και να την κανω να νιωσει ασφαλης.Καμποσες φορες τσακωθηκαμε για ανουσια πραγματα.Εκεινη φοβοταν να ολοκληρωσουμε την σχεση και εγω πλεον δεν αντεχα αλλο.Την ηθελα παρα πολυ.Ωσπου εκανα μεγα λαθος και για να κανω τον εαυτο μου να αντεξει ειπα οτι θα αφοσιωθω σε αλλα πραγματα,οπως π.χ στον υπολογιστη η οτι αλλο δεν θα με εκανε να σκεφτομαι αυτα.Και σιγα σιγα εκλεινα αυτα τα συναισθηματα.Στο τελος και μετα απο 8 περιπου μηνες απο τοτε που τα \"φτιαξαμε\" εκανα το μπαμ.

Μια μερα που την συναντησα ξαφνικα αισθανθηκα αρρωστος.Δεν μπορουσα να προσδιορισω τι ηταν αυτο,αλλα δεν μπορουσα να μαι διπλα της.Κακην κακως γυρισα σπιτι και μεχρι να γυρισω ειχα ψιλο-καταλαβει τι συνεβαινε.Την πηρα τηλεφωνο γιατι ειχε ανησυχησει και της ειπα χωρις περιστροφες οτι δεν αισθανομουν πια το ιδιο γι αυτην.Η αληθεια ειναι οτι εξακολουθουσα να την αγαπω μα δεν μπορουσα και να μαι διπλα της.Και τοτε συνηδητοποιησα και θυμηθηκα οτι τελευταια οταν ημασταν μαζι με επιανε κατι σαν αρρυθμια,χτυπουσε η καρδια μου εντονα και ακανονιστα ωσπου μου περναγε και ενιωθα καταβεβλημενος.Τωρα το εξηγω οτι ηταν ολο αυτο ενα μπουχτισμα που το κρατουσα μεσα μου και ξεσπασε ετσι.

Καναμε καποιες προσπαθειες αλλα χωρις αποτελεσμα.Οποτε ημουν διπλα της δεν ενιωθα καλα.Ετσι μετα απο 3-4 μηνες το τελειωσα οριστικα και ηταν πολυ δυσκολο να το κανω.Απο τοτε δεν την εχω ξαναδει.

Και εδω ερχεται η φοβια για την οποια μιλησα στην αρχη.Λιγο πριν γινουν αυτα τα γεγονοτα και πριν κανω το \"μπαμ\" ειχαμε παει μια βολτα στο παρκο.Εκει εβλεπα απο μακρυα αστραπες.Και με επιασε ενας φοβος εκενη τη στιγμη γιατι ηξερα οτι δεν ηταν ασφαλες να καθομασταν στο παρκο κατω απο τα δεντρα αν ερχοταν καταιγιδα.Της το ειπα αλλα ητανε ανενδοτη.Ηθελε να κατσουμε εκει.Και με επιασε μεγαλυτερος φοβος.Τελικα η καταιγιδα δεν ηρθε.Ηρθε μια μερα μετα που ημουνα σπιτι.Και με επιασε φοβος.Εβλεπα αστραπη και φοβομουνα.Ακουγα τον κεραυνο και με επιανε συγκρυο.Με πηρε η κοπελλα τηλεφωνο γιατι φοβοτανε και φοβομουνα κι εγω.Με επιανε πανικος.

Ε απο τοτε με εχει πιασει φοβια.Και μονο στη σκεψη οτι πλησιαζει καταιγιδα με πιανει συγκρυο.Βλεπω αστραπη και η καρδια μου χτυπαει τρελα λες και θα σταματατησει.Βαζω ακουστικα στα αυτια με τερμα την μουσικη (με κινδυνο να παθω ζημια στην ακοη) για να μην ακουω τον χαλασμο.Τρεμω στην ιδεα του να πεσει διπλα κεραυνος.Με πιανει σχεδον κριση πανικου.Δενεται ο λαιμος μου κομπος,και με πιανει η κοιλια μου.Με το που θα σκοτεινιασει επικινδυνα ο ουρανος ψυχοπλακωμα.Εχω γινει ερασιτεχνης μετεωρολογος για να ξερω ποτε ακριβως μπορει να χουμε καμια καταιγιδα.

Στην αρχη δεν ηταν τοσο εντονο.Οσο περναει ο καιρος ομως γινεται χειροτερο.Και δεν βοηθαει και ο καιρος.Εχει ξεφυγει τελειως,εχουμε καταιγιδες πολυ συχνα στην Αθηνα τα τελευταια χρονια.Και οπως ειναι φυσικο αυτο με παει πισω σε πολλα πραγματα.

Τοτε σε εκεινο το παρκακι κατι εκανε μεσα μου κλικ.Ισως συνεδεσα την αστραπη με ολο το ψυχολογικο μπουχτισμα που ειχα μεσα μου τοτε και δεν το ειχα καταλαβει.Και δεν μπορουσα να το καταλαβω ημουνα σαν τυφλος.

Ανα καιρους ομως και στιγμες αισθανομαι αυτο το πλακωμα στο στηθος.Διαρκει λιγο,αποστρεφω τις σκεψεις μου αλλου.Νομιζω οτι δεν εχω ξεπερασει αυτη την σχεση.Και ισως ειναι ενα μερος του προβληματος.Δεν εχω παει σε ψυχολογο.Το σκεφτομαι αρκετες φορες αλλα δεν εχω κανει το τολμημα.Γενικα παντως αισθανομαι αδυναμος.Οσο δυνατος αισθανομουνα τοτε που πρωτοαρχιζε αυτη η σχεση τωρα αισθανομαι σαν μου ρουφηξανε ολη την δυναμη απο μεσα μου.Σαν να εδωσα τα παντα σε εκεινη και τωρα να μην μου εχει μεινει τιποτε.

Ειναι και δικο μου το λαθος το ξερω.Και δεν κατηγορω εκεινη.Ετσι γινανε τα πραγματα.Φυσικα καπου μεσα μου πιανω καμια φορα τον εαυτο μου να της τα \"ψελνει\",αλλα προσπαθω να μην το κανω,γιατι ειναι λαθος.

Αυτο που με χαροποιει ειναι βεβαια οτι αυτα δεν τα χα και πριν.Ουτε αυτη την stormphobia οπως λεγεται αγγλιστι ουτε ολα αυτα τα συνεπακολουθα απο τον χωρισμο αυτον.Ετσι πιστευω οτι οπως ηρθανε ετσι και θα φυγουνε.Εχω το κακο και ειμαι πολυ συναισθηματικος και σκεφτομαι πολυ.Γι αυτο πιθανον και γινονται αυτα.Αλλιως μπορει να μην ειχα ασχοληθει περεταιρω με αυτη την κοπελλα.

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ και ευχαριστω οποιον αντεξε να διαβασει ως εδω.Επρεπε να τα πω αυτα.Να στε ολοι καλα

**coma** · 27-02-2006, 17:13

Γεια σου Knight

δεν ξέρω μαλλον δεν μπορώ να σε βοηθήσω.......

(δεν ειμαι ψυχολογος)
αλλα
ήταν 1 πολύ όμορφη ιστορία αυτή που περιέγραψες....
είχε καταιγίδες , 1 όμορφη κοπέλα , αρρώστια
πολύ ρομαντική,

**Nwish** · 01-03-2006, 01:45

Originally posted by Knight
Οταν ημουν 20 χρονων ερωτευτηκα μια κοπελλα σφοδρα.Σε σημειο να αποκλειω καθε πιθανοτητα για απορριψη γιατι την ηθελα παρα πολυ.Γενικα εκεινη την περιοδο ημουνα πολυ ξεγνοιαστος.Μολις ειχα αρχισει την σχολη και γενικα ενιωθα δυνατος και ωραια.Ετσι λοιπον σιγα σιγα εκανα την προσεγγιση μου στην κοπελλια και αποφασισα να πολεμησω για να την κατακτησω.Τελικα τα καταφερα,τα φτιαξαμε,μετα απο εναμισι χρονο + και αφου ανακαλυψα οτι ηταν και αυτη ερωτευμενη μαζι μου,αλλα δεν ηταν ευκολο γιατι φοβοτανε,δεν ειχε ξανακανει σχεση.

Πολυ μου αρεσε αυτο το σημειο, μου θυμηζει κατι σχετικο με εμενα που δυστηχος δεν εχει την ιδια καταληξη.
Συγνωμη που δεν εχω να πω κατι αλλο για το post σου!

**Knight** · 06-03-2006, 18:45

Νομιζω οτι οφειλεται στο γεγονος οτι δεν εχω πραγματικα ξεπερασει (τουλαχιστον οχι τελειως) αυτο που μου συνεβη τοτε,δηλαδη τον χωρισμο που εγω αποφασισα.Διοτι εχω καποιες ιδεες για το γιατι ενοιωσα ετσι απο την μια στιγμη στην αλλη,αλλα απο την αλλη δεν μου εχει πει καποιος οτι οντως ενιωσα ετσι για τον Α και Β λογο.

Ειναι πολυ περιεργο αυτο που συνεβη τοτε.Ξαφνικα μια μερα κοιταξα την κοπελλα για την οποια παλευα 2 χρονια και λατρευα και ενιωσα αρρωστος.Την κοιταξα και για πρωτη φορα ειδα κατι σαν ασχημια.Θα ητα αδικο να πω οτι την σιχαθηκα εκεινη την στιγμη ,απλα δεν μπορουσα να ειμαι διπλα της.Κατι μεσα μου με απετρεπε απο το να ειμαι διπλα της.

Πρεπει να ηταν φοβερο το μπουχτισμα που ειχα μεσα μου.Επι 2 χρονια περναγα τρομερα συναισθηματικα σκαμπανεβασματα.μια μου λεγε οτι δεν αισθανεται κατι παραπανω για μενα απο φιλια και την αλλη μου δειχνε το αντιθετο.Μια ημασταν καλα και ωραια και την αλλη κατι θα γινοταν και θα τα γυρναγε παλι.Εκει που επαιρνα ελπιδες εκει μετα απο λιγο τις γκρεμιζε.Και ολα αυτα ,μαζευονταν μεσα μου + το γεγονος της καταπιεσμενης σεξουαλικοτητας που προφανως ειχα μεσα μου.

Οταν επιτελους τα φτιαξαμε και μετα παλι υπηρχαν σκαμπανεβασματα.Μου εφερνε παραδειγμα γνωστου της που περιμενε για την κοπελλα του αρκετο καιρο πριν να ολοκληρωσουν.Βεβαια εκεινη μαλλον δεν του ειχε βγαλει το λαδι.Και ετσι εγω ελεγα μεσα μου οτι ναι θα περιμενω κι εγω γιατι την αγαπαω.Δεν φανταζομουν τι κακο μου κανε αυτο το πραγμα.Ωσπου καποια στιγμη αρχισαν τα πρωτα αποτελεσματα ολου αυτου.Καθομασταν καπου μαζι και με επιανε ξαφνικα αρρυθμια στην καρδια και αισθανομουν περιεργα.Και μετα απο λιγο σταματουσε και ημουν σαν ρακος.Ειχα ψιλοφοβηθει τοτε και πηγα να κανω εξετασεις αλλα ηταν ολα οκ.

Ωσπου ηρθε εκενη η μερα οπου βλεποντας την ξαφνικα συνηδητοποιησα οτι δεν μπορω αλλο.Ημουνα διπλα της και γυριζε το στομαχι μου,ζαλιζομουν και αισθανομουν οτι θα λυποθημησω.Κακην κακως εφτασα σπιτι λεγοντας της καποια δικαιολογια και ωσπου να φτασω ειχα πλεον καταλαβει τι συνεβαινε.Το φοβερο ομως ηταν οτι ειχα 2 αντικρουομενα συναισθηματα μεσα μου.Το ενα ηταν η μεγαλη λατρεια που της ειχα και που ακομη και μετα απο αυτο συνεχισα να αισθανομαι ετσι και απο την αλλη οτι δεν μπορουσα να μαι διπλα της.Και δεν μπορουσα να καταλαβω τι συνεβαινε.Και ουτε ακομη μπορω να το καταλαβω πληρως.Δεν εχω ξανακουσει για κατι τετοιο.

Ηταν σαν η καρδια μου να μην μπορουσε να δεχτει την νεα κατασταση,μιας και ειχα αναπτυξει πολυ εντονα συναισθηματα γι αυτην απο την πρωτη στιγμη σχεδον αλλα απο την αλλη ο οργανισμος μου με απετρεπε.Ισω τελικα η απαντηση να ειναι πολυ απλη.Μπουχτισμα,καταπιεσμε νη σεξουαλικοτητα κλπ.Η σχεση αυτη μονο υγειης δεν ητανε.

Η φοβια που εχω αναπτυξει και που ξεκινησε εκεινη την περιοδο λιγο πριν απο το τελος ισως ηταν μια υποσυνηδητη συνδεση ολων αυτων που καταπιεζα μεσα μου και δεν αφηνα να βγουν.Αρε μπλεξιμο...

**8odwris** · 07-03-2006, 00:33

Exεις δωσει της απαντησεις μονος σου φιλε μου! και δεν ειναι καθολου μπλεξιμο.
Εχεις δωσει της απαντησεις σου πολυ ωραια...!
Τωρα αν θες να ξεπερασεις τον φοβο σου με της αστραπες και κεραυνους ,δοκιμασε να συνδιασεις το ακριβως αντιθετο ,δηλαδη να βρεθεις την στιγμη της καταιγιδας και της αστραπης Εσκεμενα με μια παρα πολυ ευχαριστη παρεα που να σου εμπνεει ασφαλεια ....

**frouto** · 07-03-2006, 00:54

Originally posted by Knight
.....

Καλά κι εσύ βρε παιδάκι μου δεν μπορούσες να εκτονωθείς με άλλους τρόπους?

Δεν ξέρω πραγματικά η περίπτωσή σου είναι από εκείνες που ακούς μια φορά στη ζωή σου. Ξέρω αρκετές περιπτώσεις ατόμων που περίμεναν τις κοπέλες τους αρκετά χρόνια πριν ολοκληρώσουν τη σχέση αλλά από όσο ξέρω αυτό δεν τους προκάλεσε κάποιο πρόβλημα. Δηλαδή μου φαίνεται λίγο υπερβολικό όλα αυτά τα προβλήματα να προήλθαν από την παρατεταμένη ... αποχή! Και αστείο παράλληλα

**frouto** · 07-03-2006, 20:10

Τώρα που ξαναδιαβάζω το κείμενό σου παρατηρώ ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα στον τρόπο που έβλεπες την κοπέλα και τη σχέση. Αυτό που λέμε σου είχε γίνει ψύχωση. Πως ακριβώς ανακάλυψες ότι ήταν και αυτή ερωτευμένη? Ξέρεις ότι δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για κάτι τέτοιο? Νομίζω ότι όλο αυτό, ο πιεστικός σου χαρακτήρας, ο φόβος να δεις την κατάσταση ως έχει οφείλονται στο φόβο της απόρριψης. Ίσως πίστευες τότε και πιστεύεις ακόμα πως αν σε απορρίψει κάποια κοπέλα χάνεις την αξία σου.. Γι αυτό και προσκολλάσαι τόσο πολύ..

Συγκεκριμένα τα συμπεράσματα αυτά τα έβγαλα κυρίως από αυτό: \"Σε σημειο να αποκλειω καθε πιθανοτητα για απορριψη γιατι την ηθελα παρα πολυ\" και αυτό \"αλλα δεν ηταν ευκολο γιατι φοβοτανε,δεν ειχε ξανακανει σχεση.Και απο κει και περα αρχισε το κακο.Εκεινη ηταν ανασφαλης για τα παντα σχεδον και εγω προσπαθουσα να την παρηγορησω σε διαφορα θεματα αλλα και να την κανω να νιωσει ασφαλης.\", από όπου φαίνεται πως ενδεχομένως φοβόσουν το ενδεχόμενο οτι η κοπέλα απλά δεν ενδιαφερόταν και προσπάθησες να το αιτιολογήσεις ως ανασφάλεια.

Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να κατανοήσεις ότι δεν μπορείς να ταιριάζεις με όλες τις γυνάικες αφενός και αφετέρου ότι όλες οι γυνάικες δεν βρίσκονται σε φάση όπου επιθυμούν μια σχέση. Επίσης η αξία σου δεν καθορίζεται από τη συμπεριφορά των γυναικών προς εσένα.