Πιστεύετε στην μετενσαρκωση-μετενψυχωση μετα το θανατο?

[Instant]

Έγραψα ολόκληρο κείμενο και μου το σβήσατε; why sir?

[Instant]

Nope I don\'t think so



Δεν πιστεύω να επιβιώνει η συνείδηση μετά τον θάνατο γενικά, πόσο μάλλον να “τρυπώνει” και κάπου αλλού κιόλας. Αλλά αλήθεια, και να μένει κάτι μετά τον θάνατο τι σημασία θα έχει? Το μόνο που θα μένει θα είναι το “πρώτο πρόσωπο”-”the view from within. Όμως το “πρώτο πρόσωπο” του winston man χωρίς τις μοναδικές μνήμες και εμπειρίες του winston man (που τον κάνουν winston man) θα είναι ο winston man? Θα είσαι άραγε “εσύ” σε ένα άλλο σώμα χωρίς τις εμπειρίες, τις μνήμες (και το βιολογικό υπόστρωμα που είχες) που κάναν εσένα? Ίσως τελικά να μην είσαι εσύ αλλά κάποιος άλλος. Και σκέψου να μετενσαρκωθείς σε ζώο! Τότε μιλάμε ότι θα έχεις χάσει κάθε “winstonia” ουσία που σε χαρακτηρίζει. Τότε τι σημασία θα έχει?


Πιστεύω ότι αυτή η “δυιστική αίσθηση” των ανθρώπων, ότι δηλαδή υπάρχει μια ψυχή ξεχωριστή από το σώμα-ένα “ghost in the shell”- που την εκλαμβάνουμε σαν ένα “συγκροτημένο εγώ” ίσως είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί ο εγκέφαλος για να μην αισθανόμαστε την αποκεντρωμένη παράλληλη λειτουργία του (μια ψευδαίσθηση που ίσως να καταρρέει στα άτομα με αποδιοργανωτική σχιζοφρένεια ,με το άσχημο αποτέλεσμα να αισθάνονται τις λειτουργίες “ξεχωριστά” η σαν να \'ερχονται από έξω και να μην μπορούν να τις “βάλουν σε τάξη”).

Αλήθεια τι γίνεται στις περιπτώσεις που η προσωπικότητα του ατόμου αλλάζει λόγω εγκεφαλικής βλάβης? Δεν εννοώ την αλλαγή στάσης η την αντίδραση σε μεγάλα γεγονότα, αλλά την αλλαγή της προσωπικότητας ως άμεσο αποτέλεσμα της εγκεφαλικής βλάβης. Όταν σε ένα εργατικό ατύχημα μια λάμα διαπέρασε τον προμετωπιαίο λοβό του phineas cage, o σεμνός, συντηρητικός, θεοσεβούμενος και εργατικός αμερικανος άλλαξε σε έναν εκρηκτικό, παρορμητικό, ανεύθυνο άνθρωπο με “πονηρή αίσθηση” του χιούμορ. Οι φίλοι του δεν μπορούσαν να τον αναγνωρίσουν πλέον και όλοι λέγαν πλέον ότι αυτό το άτομο δεν ήταν ο cage. Η λάμα κατέστρεψε τις εγκεφαλικές περιοχές που όριζαν τις “ψυχικές-ετοιμότητες-και-τάσεις” που εμείς ονομάζουμε προσωπικότητα με αποτέλεσμα να χαθούνε μαζί τους και το άτομο που χαρακτηριζαν. Αυτή η νευροψυχολογική κατάσταση γνωστή ως “απεκτελεστικό σύνδρομο” εμφανίζεται σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, εγκεφαλικά επεισόδια (και άνοια π.χ. Alzheimer) του προμετωπιαίου λοβού και θέτει μεγάλες δυσκολίες στην υπόθεση του ότι υπάρχει ένα συγκροτημένο υπερφυσικό “εγώ”.


Και αλήθεια τι γίνεται με την εγκεφαλική βλάβη που “εξαφανίζει” επιλεκτικά κάποιες ψυχικές λειτουργίες? Απροσεξία, αμνησία, αγνωσία, αταξία, αλεξία,αφασία,απραξία, ανομία, αβουλία και πολλοί ακόμα νευρολογικοί ορισμοί που τελειώνουν σε -ια-you name it- το άτομο μπορεί να χάσει την προσοχή και την αναπαράσταση για το αριστερό μέρος του χώρου, του σώματος του (και να μην δέχεται με τίποτα ότι το χέρι του είναι δικό του απαιτώντας να το πάρουν από μπροστά του!), να χάσει την γνώση και τις σημασίες των πραγμάτων(π.χ. Να μην αναγνωρίζει και καταλαβαίνει τι είναι τα έμβια όντα παρ όλο που μπορεί να τα σχεδιάσει), ακόμη και ολόκληρες μνήμες από την ζωή του, τα συναισθήματα του και την βούληση του (ακόμα και την προσωπικότητα του όπως είπαμε πριν). Που πάνε αυτά “τα μέρη της ψυχής” μετά τον τραυματισμό?




Αλήθεια που πάει η ψυχή στο κόμμα? Αν το άτομο ξυπνήσει θα ομολογήσει ότι δεν είχε καμία συνείδηση σε αυτή την κατάσταση. Που πήγε η ψυχή τότε?


Τι γίνεται με τα παιδιά που δεν έχουν προλάβει να αναπτύξουν ψυχικές λειτουργίες? Όταν πεθαίνουν τι μένει? Αλήθεια τι γίνεται με τα παιδιά με βαρύ αυτισμό που δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη επίγνωση του εαυτού τους και των άλλων? Τι μένει από αυτά όταν αυτά φεύγουν από την ζωή? Βοηθάει να λέμε ότι το παιδάκι πήγε στον παράδεισο και είναι με τα αγγελάκια. Όμως η πραγματικότητα ίσως να μην ακούει από συναισθηματισμούς δυστυχώς.


Η δυιστική θεωρία ψυχής-σώματος “μπάζει” από παντού. Και όμως, είνα απίστευτο πόσο κοντά είναι οι απόψεις των ανατολικών θρησκειών (που μίλησαν για “μετενσάρκωση”) σε σχέση με την μοντέρνα ψυχολογία και τις νευροεπιστήμες. Σύμφωνα με τον βουδισμό, η πραγματικότητα και οι εμπειρίες μας για αυτή είναι μια ψευδαίσθηση, ένα “matrix” ουσιαστικά (“maya” αν θυμάμαι καλά) και το άτομο μέσω του διαλογισμού (ουσιαστικά μια “αντίληψη του τίποτα”) πρέπει να φτάσει σε αυτή την “ανώτερη συνειδητοποίηση”. Τότε μόνο θα απελευθερωθεί από τον κύκλο των μετανσαρκώσεων (“shamsara” αν θυμάμαι καλά-η ανάλογη “κόλαση” των βουδιστών...που είναι η ζωή) και θα φτάσει στον “βουδιστικό παράδεισο”, που αντίθετα με τον χριστιανικό δεν έχει αγγέλους (ούτε ο χριστιανικός έχει αλλά αυτό είναι μια άλλη παρεξήγηση), αλλά είναι η “νιρβάνα”. Δηλαδή η ανυπαρξία η η ύπαρξη στο τίποτα.

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο σου. Μπορείς να αναπτύξεις λίγο ακόμα τις σκέψεις σου πάνω στο θέμα;