Όλο και χειρότερα... Καμία ελπίδα...

[RainAndWind]

Βοηθάει πάντα.Και μόνο όταν το έχεις στερηθεί σε βαθμό που αρρώστησες εξαιτίας της έλλειψής του,μπορείς να το κατανοήσεις.
Δε μεγαλώνουμε γιατί κάποιος μας διατάζει\"μεγάλωσε ρε!\",μας ενοχοποιεί περισσότερο.Μας βοηθάει κάποιος όταν θέλει να μεγαλώσουμε και μας το δείχνει άπλετα,δίχως τσιγκουνιές.Χορτάσαμε συναισθηματικές τσιγκουνιές,ας χορτάσουμε κάποτε και κάτι που δεν έχει το φόβο \"θα πάει τζάμπα\".Μεγάλος δάσκαλος σε αυτό ο φανταστικός Μπουσκάλια.Ποτέ κανένας μας δε χορταίνει την αγάπη και την αποδοχή,δεν είναι τυχαίο.Μπορεί να λέμε έλα μωρέ,εγώ για μένα δε θέλω κανενός το μπράβο,είμαι σούπερ ντούπερ ουάου αυτοδύναμος,αλλά λέμε ψέματα γιατί φοβόμαστε και πάλι.Για μας,μη μας παρεξηγήσουν,μην εκμεταλλευτούν,μη και μη.Ας το κάνουν.So what?

[Lou!]

rain, συμφωνώ μαζί σου και δεν συμφωνώ. Ανοίγεις τεράστιο θέμα για συζήτηση. αν σε ενδιαφέρει, μπορώ να σου εξηγήσω αναλυτικά, ίσως το βράδυ θα μπορούσα να κάτσω να γράψω ένα πιο μεγάλο κείμενο. αν και νομίζω ότι τα γνωρίζεις αυτά που θα σου έλεγα.

σε πρακτικό επίπεδο, νομίζω ότι η κλαψουρια δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Έχεις δει πολλούς δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους να κλαίγονται επί μακρόν?

Επίσης, αν εγώ παίρνω προσωπικά και συμπάσχω συναισθηματικά με κάθε πρόβλημα (δικό μου ή άλλου) που πέφτει στην αντίληψη μου, θα πρέπει να πάω να αυτοκτονήσω εδώ και τώρα.

k άλλα πολλά. τεσπά, αν σε ενδιαφέρει, μπορώ να τα γράψω, αλλιώς βαριέμαι, εγώ τα ξέρω απέξω και ανακατωτά.

σε κάθε περίπτωση, δεν απαγορεύω σε κανέναν να κλαίγεται, αν έτσι επιθυμεί, απαγορεύω στους ανθρώπους να κλαίγονται σε εμένα. Όπως κι εγώ αποφεύγω φυσικά να κλαίγομαι στους άλλους. Στη χειρότερη το κάνω με τον εαυτό μου.

[donald_girl]

Originally posted by RainAndWind
Donaldgirl,μπορείς!Μπορείς να φτιάξεις ό,τι γουστάρεις στη ζωή σου.Μπορείς να περπατάς στο δρόμο και να σφυρίζεις ανέμελη,μπορείς να κοιτάς γύρω σου τους ανθρώπους και τα πράγματα και να λες,μωρέ η χαζή,κοίτα πόσο όμορφη είναι η ζωή,γιατί δεν το έβλεπα.Δεν το έβλεπα,γιατί δε με άφηναν τα μπαγκάζια μου,τα πετάω ρε,θα ζήσω μια χαρούλα.
Δεν είναι δύσκολο καλέ,θέλει λίγη δουλίτσα,το έκαναν άλλοι πριν από εσένα,θα το κάνεις και συ...

Σήμερα βγήκα έξω να πάω πίσω στη βιβλιοθήκη κάτι βιβλία που είχα δανειστεί. Εκεί που προχωρούσα και τα έβλεπα μπροστά μου σαν ταινία όλα αλλά δεν είχα άλλα δάκρυα να ρίξω βλέπω μια γιαγιά με καμπούρα τεράστια που με το ζόρι περπατούσε να βγάζει βόλτα το σκύλο της... Εκεί με μίσησα... Γαμώτο! Μετά μόλις γύρισα το κεφάλι μου πέρασε ξυστά από μπροστά μου ο αδερφός του πρώην, δεν μου είπε ούτε γεια σαν να μη με ξέρει.

Γιατί να μην έχω τη δύναμη εκείνης της γιαγιας; Όσο το σκέφτομαι με μισώ... Νιώθω τόσο μα τόσο μαλάκας...
Και πάλι έρχεται η κωλοσκέψη \"δεν αξίζω\"... Ακόμη και αν τη θαύμασα όλα τα μετατρέπω σε κατηγορίες προς εμένα.

Όσο για το \"αν παριστανω το θύμα και μ αρέσει να κλαίγομαι\"
όπως έγραψε κάποιος, δεν είναι έτσι. Χρόνια έχω αυτό το πρόβλημα, χρόνια παλεύω, είχα κάνει βήματα μπροστά αλλά πα΄λι πονούσα. Δεν έμπαινα να κλαφτώ όμως, είχα πάνω από χρόνο να μπω εδώ. Μετά όμως τσακίστηκα, κλωνιστηκε κάτι θεωρητικά σταθερό ... 3 χρόνια δεν είναι λίγα. Έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι μου! Και από τον Ιανουάριο λοιπόν πέφτω... Έπαθα σοκ, ήταν κάτι που δεν περίμενα ποτέ να συμβεί. Πάντα πίστευα πως εγώ θα έδινα το τέλος, όχι εκείνος.

[krino]

Originally posted by RainAndWind
Βοηθάει πάντα.Και μόνο όταν το έχεις στερηθεί σε βαθμό που αρρώστησες εξαιτίας της έλλειψής του,μπορείς να το κατανοήσεις.
Δε μεγαλώνουμε γιατί κάποιος μας διατάζει\"μεγάλωσε ρε!\",μας ενοχοποιεί περισσότερο.Μας βοηθάει κάποιος όταν θέλει να μεγαλώσουμε και μας το δείχνει άπλετα,δίχως τσιγκουνιές.Χορτάσαμε συναισθηματικές τσιγκουνιές,ας χορτάσουμε κάποτε και κάτι που δεν έχει το φόβο \"θα πάει τζάμπα\".Μεγάλος δάσκαλος σε αυτό ο φανταστικός Μπουσκάλια.Ποτέ κανένας μας δε χορταίνει την αγάπη και την αποδοχή,δεν είναι τυχαίο.Μπορεί να λέμε έλα μωρέ,εγώ για μένα δε θέλω κανενός το μπράβο,είμαι σούπερ ντούπερ ουάου αυτοδύναμος,αλλά λέμε ψέματα γιατί φοβόμαστε και πάλι.Για μας,μη μας παρεξηγήσουν,μην εκμεταλλευτούν,μη και μη.Ας το κάνουν.So what?

εχω σοβαρες αμφιβολιες για ολα αυτα.

[RainAndWind]

Γιατί σε συγκρίνεις με τη γιαγιά και σκέφτεσαι\"αυτή επιβιώνει,ζει,εγώ γιατί όχι;\".Μην τα φοβάσαι τα ερωτήματά σου,έστω κι αν σε πληγώνουν τώρα,δε σου επιτρεπόταν να ρωτάς κάποτε,μην το ξεχνάς.Αυτά τα ερωτήματα,μπορεί να είναι οδυνηρά αλλά μπορούν λίγο λίγο να σε φτάσουν σε απαντήσεις.Όποιος δε ζητά δε βρίσκει,εσύ ζητάς,είσαι ζωντανή!

[donald_girl]

Originally posted by lucifer
Έχεις δει πολλούς δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους να κλαίγονται επί μακρόν?

Ναι αμέ! Εμένα!
Αυτά είναι στερεότυπα, άκου να δεις λοιπόν...
Μέχρι πριν κάποιους μήνες έκανα 2 δουλειές ταυτόχρονα παράλληλα με τη σχολή μου.
Επίσης δυστυχώς για μένα μπορεί να με πει κάποιος \"καλλιτέχνη\" μια και γράφω, γράφω γενικά... Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα. Γράφω μουσική, στίχους τραγούδια, ηχογραφώ... Έχω ένα site που χάρη σε όσα έγραφα όταν ήμουν πιο ενεργή από όσο σήμερα έμπαιναν μεχρι και 3000 άτομα τη μέρα.
Δε θα δώσω πιο πολλά στοιχεία γιατί ίσως έτσι αποκαλυφθεί η ταυτότητα μου και δεν το θέλω. Ας είμαι απλά η Donald girl...
Όλα όσα έζησα και ζω-ακόμη- με έκαναν δημιουργική, όχι η ανύπαρκτη ηρεμία ...

[donald_girl]

Originally posted by RainAndWind
Γιατί σε συγκρίνεις με τη γιαγιά και σκέφτεσαι\"αυτή επιβιώνει,ζει,εγώ γιατί όχι;\".Μην τα φοβάσαι τα ερωτήματά σου,έστω κι αν σε πληγώνουν τώρα,δε σου επιτρεπόταν να ρωτάς κάποτε,μην το ξεχνάς.Αυτά τα ερωτήματα,μπορεί να είναι οδυνηρά αλλά μπορούν λίγο λίγο να σε φτάσουν σε απαντήσεις.Όποιος δε ζητά δε βρίσκει,εσύ ζητάς,είσαι ζωντανή!

Ναι αυτό θέλω. Αλλά έχω πιάσει τόσο πάτο που δεν μπορώ να δω από που ανεβαίνουν... Είναι και σκοτεινά εδώ κάτω!

[donald_girl]

Και επίσης lucifer αυτά όλα με έκαναν να μη βλέπω τον κόσμο με ρηχό τρόπο... Βέβαια εγώ κάπου το παράκανα...

Πάντως επέλεξα να τα γράψω εδώ όλα αυτά γιατί έτσι κ αλλιώς θα τα έγραφα σε ένα χαρτί, σε ένα αρχείο word ίσως... Αλλά προτίμησα να τα μοιραστώ. Να έχω feedback

[ΙΡΜΑ]

Αν σου προσφέρει λίγη παρηγοριά αυτό που θα σου πώ θέλω να ξέρεις το εξής...εγω χώρισα μετά απο δύο χρόνια γάμου και συνεχίζω και ζώ στο ίδιο σπίτι που ζούσα με την γυναίκα μου !!οχι μόνο δεν έπαθα κατάθλιψη αλλά έκανα keep walking!!Γιατί???γιατί πίστευα τόσο πολύ στον εαυτό μου και ήξερα ότι θα ξαναφτιάξω τη ζωή μου με έναν άλλο άνθρωπο πιο κατάλληλο και έστι άφησα τη θέση κενή για ΄να έρθει το καινούργιο..εδώ βέβαια και δύο χρόνια δεν έχει έρθει..γιατί είμαι πολύ επιλεκτικός..
πρέπει να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και να τον εξυψώεις και να λές ότι σου αξίζουν τα πάντα..ή αν μή τη άλλο ,ένας άλλος άνθρωπος που θα είναι η συντροφιά σου στη ζωή!!
Ολα ξεκινάνε απο το ότι εμείς οι ίδιο απαξιώνουμε τον ευατό μας και θεωρούμε οτι ειμαστε αξιολύπητοι..
Εγω έπαθα κατάθλιψη γιατί γαλουχήθηκα μεσα στο ναρκισισμό και την ωραιοπάθεια ..που όσο διάρκεσε ήταν σούπερ..τώρα όμως που μεγαλώνεις και τα σημάδια φαίνοντια πάνω σου ...αυτό με έριξε...
ΑΝ ΟΜΩΣ είχες τον άνθρωπο σου να σου θυμίζει πόσο όμορφο σε βρίσκει και οτι είσαι το πάν για αυτόν ,τότε θα ένιωθες ο ομορφότερος και το επίκεντρο του κόσμου!!
Για αυτό ,τα λέω σε σένα για να τα ακούω και γω..
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΈΡΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΔΩΣΕΙ ΧΡΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ..
Τωρα όπως και συ βλέπω τη ζωη μου σαν ταινία ,που πιστεώ όμως ότι θα έχει HAPPY END..KEEP WALKING!!..Ο Ερωτας μπορεί να μας περιμένει στη γωνία..

[donald_girl]

Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;

[donald_girl]

Εξακολουθώ να κάνω βλακείες- να παρακαλάω...
Και πονάει το στομάχι μου, είμαι σφιγμένη και μου έρχεται συνεχώς να κάνω εμετό

[krino]

μπραβο.

[Lou!]

Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;

επιπλέον, υπάρχει και ο μαζοχισμός, επίσης υπάρχει το κόλλημα με τιϛ προσωπικές πεποιθήσεις που μπορεί να είναι τόσο ισχυρό, που χαλάλι τα 1000 ψυχοσωματικά βάσανα.
από ότι καταλαβαίνω εσένα σου πληγώθηκε τόσο πολύ το εγώ σου που σε xώρισε ο άλλοϛ και όχι εσύ αυτόν, που αξίζει να παθαινειϛ τα 1000 ψυχοσωματικά και να προσπαθείϛ με ότι τέχνασμα κατεβάσει η κλαβα σου, ψυχολογικό εκβιασμό η ο,τι άλλο, να ανατρεψειϛ αυτήν την κατάσταση.
καλή επιτυχία στιϛ προσπάθειεϛ σου και στο κυνήγι του πρώην σου. είτε το πιστευειϛ είτε όχι, θα συνεχίσεις να ζειϛ και χωρίς αυτόν. ο χωρισμός δεν σκοτώνει.

επίσης, ναι, όπωϛ πολύ σωστά παρατήρησες, πράγματι θεωρώ ότι ιπαρχει μια αρνητική συσχέτιση μεταξύ κατάθλιψης και δραστηριότητας. χαίρομαι αν εσύ αποτελείς εξαίρεση και διαψευδεις το στερεότυπο μου.
σου εύχομαι πάντα να είσαι δραστήρια και δημιουργική και να μπορείς να εκφράζεις μέσα από τα δημιουργήματά σου την δική σου μοναδική και προσωπική ετερότητα. (χωρις ιχνος ειρωνειας, ειλικρινα).

[Adzik]

Originally posted by donald_girl

Originally posted by lucifer
Έχεις δει πολλούς δραστήριους και δημιουργικούς ανθρώπους να κλαίγονται επί μακρόν?

Ναι αμέ! Εμένα!
Αυτά είναι στερεότυπα, άκου να δεις λοιπόν...
Μέχρι πριν κάποιους μήνες έκανα 2 δουλειές ταυτόχρονα παράλληλα με τη σχολή μου.
Επίσης δυστυχώς για μένα μπορεί να με πει κάποιος \"καλλιτέχνη\" μια και γράφω, γράφω γενικά... Έχω γράψει ένα μυθιστόρημα. Γράφω μουσική, στίχους τραγούδια, ηχογραφώ... Έχω ένα site που χάρη σε όσα έγραφα όταν ήμουν πιο ενεργή από όσο σήμερα έμπαιναν μεχρι και 3000 άτομα τη μέρα.
Δε θα δώσω πιο πολλά στοιχεία γιατί ίσως έτσι αποκαλυφθεί η ταυτότητα μου και δεν το θέλω. Ας είμαι απλά η Donald girl...
Όλα όσα έζησα και ζω-ακόμη- με έκαναν δημιουργική, όχι η ανύπαρκτη ηρεμία ...

αρα εχεις ανυσυχο πνευμα...εσυ εισαι αυτη..και τα ανυσυχα πνευματα παντα ψαχνωνται και ναι κατα ενα μεγαλο μεροσ δεν μενουν για πολυ καιρο ικανοποιημενα και σε ηρεμια..ειναι η φυση τετοια...παρα εισαι ζωντανη....ισωσ αν εχεισ καποιον πολυ προσγειωμενο διπλα σου..(αρα και λιγο βαρετο για εσενα καποιεσ φωρεσ..δυστυχωσ)..να μπορεισ να εισαι και πιο σταθερη.

[Adzik]

Originally posted by donald_girl
Ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς;

εγω λεω οχι..παντα διαφωνουσα με αυτο...τι βλακεια..xexexex

Ντοναλντ μου..αντικαταθλιπτικα πηρες ποτε?