Όλο και χειρότερα... Καμία ελπίδα...

[Paolo_1]

Originally posted by donald_girl
Με πονάει που έχασα 3 χρόνια έτσι άδικα... Και έχασα κομμάτια του εαυτού μου... Πολλά. Σταμάτησα να ακούω και να γράφω μουσική, σταμάτησα να διασκεδάζω με φίλες γιατί πλέον δεν είχα... Σταμάτησα όλα εκείνα που αγαπούσα αλλά δεν το κατάλαβα, νόμιζα πως δεν είχε σχέση με αυτό και πως αυτός ήταν ο άνθρωπος μου...
Κάνω flash back αποστασιοποιημένα- χωρις να έχω πια το \"σ αγαπάω ιδέα σου είναι και μέσα στο μυαλό όλα, δεν ισχύει πως δεν νοιάζομαι για σενα\"- και παρατηρώ πως δεν υπήρξε περίοδος αυτής της σχέσης που να μην ένιωσα πολύ πόνο, τον οποίο έδιωχνα και δικαιολογούσα κάθε φορά που άκουγα δικαιολογίες. Και έλεγα επίσης, εντάξει, έχω το πρόβλημα οπότε μάλλον δεν έιναι έτσι όπως τα βλέπω, εγω είμαι υπερβολική...

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεσή σου.Από τη μια λες ότι έχασες 3 χρόνια άδικα και ότι σχεδόν παράτησες τη ζωή σου και από την άλλη εξακολουθείς να είσαι το σκυλάκι που έχει κρεμαστεί από έναν άνθρωπο που εμφανώς σε φτύνει.Τέτοιο μαζοχισμό δεν έχω ξαναδεί.Φυσικό είναι ο άλλος να νιώθει θεός αν έχει άτομα εξαρτημένα από αυτόν,κι εγώ θα ένιωθα έτσι.Συγγνώμη αλλά τέτοιο κόλλημα για κάποιον(σύμφωνα μ\'αυτά που γράφεις πάντα)δεν έχω συναντήσει ξανά,ιδίως από γυναίκα.Ούτε ο Μικ Τζάγκερ να ήταν...

[donald_girl]

Originally posted by Paolo_1
Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεσή σου.Από τη μια λες ότι έχασες 3 χρόνια άδικα και ότι σχεδόν παράτησες τη ζωή σου και από την άλλη εξακολουθείς να είσαι το σκυλάκι που έχει κρεμαστεί από έναν άνθρωπο που εμφανώς σε φτύνει.Τέτοιο μαζοχισμό δεν έχω ξαναδεί.Φυσικό είναι ο άλλος να νιώθει θεός αν έχει άτομα εξαρτημένα από αυτόν,κι εγώ θα ένιωθα έτσι.Συγγνώμη αλλά τέτοιο κόλλημα για κάποιον(σύμφωνα μ\'αυτά που γράφεις πάντα)δεν έχω συναντήσει ξανά,ιδίως από γυναίκα.Ούτε ο Μικ Τζάγκερ να ήταν...

Μαζοχισμός θα ήταν αν το απολάμβανα αυτό που γίνεται, μάλλον αυτοτιμωρία θα το έλεγα....
Μαζί με την κατάθλιψη έχω όλα τα συμπτώματα-σχεδόν- της οριακής διαταραχής...

\"Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η αντίδραση των ατόμων με Μεταιχμιακή Διαταραχή της Προσωπικότητας σε πραγματική ή φανταστική εγκατάλειψη. Μόλις νιώσουν ότι κάποιο άτομο τα αφήνει (είτε πρόκειται για χωρισμό είτε πρόκειται για προσωρινή απομάκρυνση ή ταξίδι είτε ακόμη για καθυστέρηση σε ραντεβού ή για την αναγγελία του τέλους μιας ψυχοθεραπευτικής ώρας) πλημμυρίζονται από φόβο ή και πανικό και ακόμα από θυμό και οργή. Κι αυτό, γιατί δεν αντέχουν να είναι μόνα τους και επίσης γιατί η «εγκατάλειψη» ίσως εκλαμβάνεται ως απόρριψη και ότι σημαίνει πως αυτά είναι «κακά». Στις ξέφρενες προσπάθειες να αποφύγουν την εγκατάλειψη μπορεί να κάνουν παρορμητικά απόπειρες αυτοκτονίας ή αυτοακρωτηριαστικές πράξεις (π.χ. να κοπούν, να καούν). http://www.psychologia.gr/disorders/...0disorders.htm\"

Νομίζω αυτό εξηγεί κάποια πράγματα.
Αλλά πέρα από τις ταμπέλες και τις διαγνώσεις το θέμα είναι πως όπως και να έχει ζω σε μια κόλαση, και ζούσα συνειδητά ή ασυνείδητα και πριν σε μια κόλαση, αλλά χαιρόμουν όταν είχα την ψευδαίσθηση και ζούσα στην κόλαση μέχρι να ξαναζήσω την ψευδαίσθηση που με ανακούφιζε και μπρος πίσω...
Το θέμα είναι πως δεν αντέχω πλέον τον πόνο. Δεν μπορώ να πονάει το στομάχι μου συνεχώς , να αγχώνομαι συνεχώς, να νιώθω μονίμως πως πνίγομαι και να κλαίω, να μην θέλω να βγαίνω από το σπίτι, να μην λειτουργώ να καθίσω να διαβάσω... Τίποτα, είναι σαν να είμαι βαριά άρρωστη.
Κυνηγώντας τον ίσως νόμιζα πως θα έπαιρνα μια μικρή ψευδαίσθηση για να ανακουφίσω τον πόνο. Αλλά ...
Χρειάζομαι λίγη ανακούφιση! Δεν την παλεύω! Τα κωλοαντικαταθλιπτικά δεν με πιάνουν! 120 mg Cymbalta και δεν παίρνω χαμπάρι!

[alexandros3]

Διάβασα μόνο το πρώτο ποστ.
Θα πω τις δύο τρεις απόψεις μου.
Τι θα έλεγες αν μπορούσες έτσι για μια στιγμή να σβήσεις όλον τον κόσμο και να κοιτάξεις μόνο τον εαυτό σου;
Δηλαδή: η δουλειά σου σ\' αρέσει; Αν όχι μπορείς να βρις μια άλλη που να σ\' αρέσει;
Έχεις \"φωλιά\"; Δηλαδή έχεις ένα μέρος δικό σου που είσαι βασιλισα τρόπν τινά; Αν όχι, μπορείς να κάνεις κάτι για να το αποκτήσεις;
Τρίτο κοίτα τις γνωριμίες σου. Τις γουστάρεις; Αν όχι μπορείς να κάνεις κάτι για να γνωρίσεις νέους ανθρώπους;
Κι ακόμα (χωρίς ιεράρχηση). Τι γουστάρεις να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο; Το κάνεις;
(τα παραπάνω συνδυάζονται βέβαια, δεν είναι... αλληλο-αποκλητέα!)

[alexandros3]

Οπως το βλεπω εγω τουλαχιστον αν τα εχεις αυτα, οποιος θελει να ερθει καλως να έρθει, οι άλλοι τον πούλο.

[melissa]

Originally posted by donald_girl
Αισθάνομαι πολύ περίεργα. Είχα πάντα τις τάσεις και την προδιάθεση να γαντζώνομαι για να κερδίσω ευτυχία -θεωρητικά οτι θα έφτιαχνα κάτι μοναδικό τάχα μου και δήθεν... Μια μεγάλη ψευδαίσθηση. Και έτσι λοιπόν παρέδωσα την ανεξαρτησία μου και τον εαυτό μου πλήρως σε έναν ξένο νομίζοντας πως αυτός ήταν ο ένας που αναζητούσα. Σύντομα το μυαλό κατάλαβε πως όχι δεν είναι έτσι, αλλά είπαμε δεν ήθελα να το πιστέψω! Και έτσι απλά ζούσα παρασιτώντας και παρακαλώντας, δυστυχισμένη απόλυτα, ευτυχισμένη για λίγα λεπτά όταν με τάιζα την ψευδαίσθηση... Δεν έκανα τίποτα άλλο. Κοιμόμουν και ξυπνούσα και μόνο εκείνος με ένοιαζε. Βέβαια ούτε στοργή ούτε αγάπη έπαιρνα! Παρά μόνο με υποτιμούσε. Το αντικειμενικά είσαι μέτρια της τρίτης εβδομάδας κατέληξε στο είσαι μπάζο του 2ου χρόνου και στα πρόσφατα αποτελέσματα.... Ήμουν απλά ένα βολικό και διαθέσιμο παιχνιδακί που θα το πετούσε μόλις έβρισκε κάτι άλλο.
Λίγους μήνες πριν τον γνωρίσω είχα κάνει την περιβόητη απόπειρα αυτοκτονίας, και νόμιζα - ήλπιζα πως μετά θα ζούσα κάτι καλό...Όχι μόνο αυτό δεν έγινε, αλλά χώθηκα σε έναν ακόμη εφιάλτη και έχασα ακόμη και τα λίγα κομμάτια του εαυτού μου που γνώριζα! Δεν το καταλάβαινα όμως...
Εφιάλτης,δεν την παλεύω άλλο! Θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω! Πάλι μου ήρθαν δάκρυα... Να γινόταν ένα θαύμα και να γίνοντουσαν όλα καλά στη ζωή μου ξαφνικά , και να μην ένιωθα άλλο τόση απόγνωση, άγχος,πόνο. Αδιέξοδο! Να μπορούσα να ξυπνήσω μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς! Έτσι, ένα θαυμα! Σαν ένα μαγικό γιατρικό που θα απλωθεί επάνω στις πληγές μου και θα μου δώσει ανακούφιση.
Και η μαλακία είναι πως ξέρω πως δεν μου άξιζε όλο αυτό. Είμαι εντάξει άτομο, και μπορώ να δώσω πολλά σε μια σχέση, φιλία ή οτιδήποτε. Αξίζω ρε πούστη μου! Δεν είμαι για τα σκουπίδια! Αλλά δεν παίρνω πίσω ό,τι αξίζω,μόνο τα σκατά... Τα σκατά του κάθε μαλάκα! Ούτε μου αξίζει όλη αυτή η μοναξιά - η απόγνωση και ο πόνος!
Θέλω να σωθώ από όλα αυτά, δεν ξέρω όμως αν θα γίνει και πόσο χρόνο χρειάζεται. Σίγουρα ξέρω πως δεν αντέχω άλλο! Είναι άδικο ρε! Πολύ άδικο !
Και τώρα πολλά δάκρυα! Πολύ κλάμα, έχει γίνει το πληκτρολόγιο λίμνη!

donald_girl μου δίνεις την αίσθηση ότι ξέρεις πολύ καλά τι φταίει που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Αλλά κάπου κολλάς και το χάνεις. Δηλαδή, εκεί που αναλύεις πολύ σωστά και ορθολογικά ότι φταίει η παράδοσή σου άνευ όρων σε ανθρώπους που πιστεύεις ότι θα σε σώσουν, ότι βλέπεις το λάθος του πράγματος αλλά δεν έχεις τη δύναμη να φύγεις, ότι γι\'αυτό πιάνεσαι από τα λόγια του άλλου που όμως δε συμβαδίζουν από τις πράξεις του στο τέλος φτάνεις να πεις: δεν τα αξίζω όλα αυτά, το ξέρω.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν το ξέρεις ή μάλλον δεν το πιστεύεις. Γι\'αυτό έφτασες στην κατάσταση που είσαι τώρα. Παίρνεις σκατά γιατί ζητάς σκατά. Δεν στο λέω με κακή πρόθεση θέλω απλά να στο πω όσο πιο ωμά γίνεται ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό. Δεν βάζεις όρια στη σχέση γι\'αυτό και ο άλλος κάνει ό,τι θέλει. Για παράδειγμα, κάπου έγραψες ότι σου έλεγε από την αρχή ότι είσαι μέτρια. Εσύ πληγωνόσουν από αυτό. Τί έκανες γι\'αυτό, λοιπόν? Αντί να φύγεις, είπες: εγώ θα τον κάνω να με δει ωραία. Και η ικανοποίηση θα ερχόταν όταν κάποιος που σε μείωνε σου έλεγε μια καλή κουβέντα με το σταγονόμετρο.

Τί θα γινόταν αν εκείνες τις πρώτες μέρες, εσύ γύρναγες και έλεγες ότι δεν θέλεις να είσαι με έναν τέτοιον άνθρωπο? Εσύ προτίμησες να μείνεις. Δηλαδή, εσύ πιστεύεις ότι μετά από αυτό δεν έχασες τον αυτοσεβασμό σου και κατά συνέπεια το σεβασμό του άλλου?

Είναι τόσο μικρά και ανεπαίσθητα αυτά που κάνουμε ώστε να δείξουμε στον άλλον ότι είμαστε διαθέσιμοι να μας πατήσει που είναι αδύνατον να τα συνειδητοποιήσουμε εκείνη τη στιγμή. Όλο αυτό διορθώνεται όχι προσέχοντας την κάθε μας κίνηση, και λογοκρίνοντας τον εαυτό μας ώστε να πούμε και να κάνουμε το σωστό την κατάλληλη στιγμή αλλά δημιουργώντας μια καλύτερη εικόνα για μας, κάτι που χτίζεται σιγά σιγά. Έτσι οι σωστές κινήσεις γίνονται αυτόματα και ασυνείδητα γιατί πλέον έχουμε θωρακιστεί. Πέρα από τα αντικαταθλιπτικά ψυχοθεραπεία κάνεις? Νομίζω, ότι το να μιλήσεις για όλα αυτά που σε πνίγουν θα σε βοηθούσε πολύ περισσότερο από τη χορήγηση φαρμάκων.

[donald_girl]

Ναι αυτό είναι που με προβληματίζει, οτί ξέρω αλλά σκαλώνω...
Κάνω και ψυχοθεραπεία....Από την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας κ έπειτα- με μερικά μικρά διαλείμματα αλλά κάνω.Πρέπει να είναι πολύ βαθύ το πρόβλημα....

[melissa]

Και δε σε έχει βοηθήσει καθόλου? Εννοώ δεν έχεις δει καμμιά βελτίωση από τότε που ξεκίνησες σε σχέση με πριν? Δε σου λέω θεαματικά αποτελέσματα, αλλά μια καλύτερη αίσθηση του ποιά είσαι, τί ζητάς, πού βαδίζεις?

[donald_girl]

Να ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά ενώ ξέρω ίσως κάπου τι θα πρεπε να κάνω να μην το κάνω!
Γενικά δεν την παλεύω
Ισως και αυτη η σχέση με τραβούσε πίσω και απαγκιστρωμένη να είναι αλλιώς
δεν ξέρω

[donald_girl]

Το χειρότερο είναι όταν ξυπνάω... \"Όχι ρε γαμώτο! πάλι ξύπνάω, πάλι ο εφιάλτης ζωντανεύει!\" ,πλημμυρίζω με άγχος και το στομάχι... αυτό το στομάχι δεν σταματά να πονάει! Ζαλίζομαι κιόλας ταυτόχρονα και νιώθω σφιγμένη ολόκληρη σαν ένας ζωντανός κόμπος!
Όταν κοιμάμαι φυσικά και βλέπω εφιάλτες!
Ζω μέσα σε μια κόλαση!
Απλά δεν αντέχω άλλο!

[donald_girl]

ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
ΣΚΑΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΚΑΤΑ Κ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΣΚΑΤΑ ΟΛΑ
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

[hornet]

μη στεναχοριεσε και εμεις δεν ειμαστε καλητερα.τι αγωγη περνεις αν επιτρεπεται

[donald_girl]

Cymbalta 2 χάπια των 60mg...
Σα νέρο δε βοηθάει!
Τίποτα δεν βοηθάει

[hornet]

δεν τα ξερω.ποσο καιρο τα περνεις να ξερεις οι θεραπιες θελουν χρονο αλλα αν τα περνεις πολυ καιρο πρεπει να ενημερωσεις το γιατρο σου να σου δωσει κατι αλλο.πανο απο ολα πρεπει ομως εσυ η ιδια να βρεις τι δυναμη να το ξεπερασεις και θα τη βρεις αλλα δεν ξερω ποτε.ως τοτε ομως να γραφεις στο chat και να μιλας με τους δικους σου ανθρωπους για να ξελαφρωνεις λιγο να μην τα κρατας μεσα σου.

[donald_girl]

3χρόνια 1 χάπι- 1 μήνα+ παίρνω 2
Πλέον φοβάμαι πως δεν θα αντέξω και ίσως κάνω κακό στον εαυτό μου...
Το έχω για βέβαιο... Μπορεί ως εδώ να ταν η μοίρα μου να αντέξω,ποιος ξέρει!

[hornet]

απο οτι διαβασα εισαι κοινωνικο ατομο λες οτι ειχες σχεση στο παρελθον αρα θα κανεις σχεση και στο μελλον.υπομονη λοιπον τα καλητερα ερχοντε.επισης αυτη ηαποτυχημενη σχεση μπορει να σε διδαξει πολλα για να μη κανεις ταιδια λαθη