Τα Πρωτα ραντεβου!

[deleted-member141015]

Originally posted by giwta2
Μαρίνα εγώ του 1990 αισθάνομαι.Οταν σκέφτομαι ότι είμαι μισός αιώνας άνθρωπος γυρνάει το μάτι μου.αχ και βαχ

Δεν είναι κακό αυτό...προχώρα με τη σοφία του μισού αιώνα και την καλή διάθεση του τώρα! :) Το \'τώρα\' έχει άπειρες δυνατότητες :)

[predator]

ενω ειμαι πολυ ανχωδες ατομο,τα ραντεβου δε με ανχνουν καθολου,ισα ισα σου προκαλει αυτο το ευχαριστω συναισθημα τη αδρεναλλινης που κυλα απο την αγωνια,ετσι και αλλιως μονο καλο θα παθεις σε τετοιες καταστασεις απο οτι καταλαβα βοηθα πολυ να μην το σκεφτεσαι καθολου,πεσ πως να παρεις τσιχλες συναντας μια γνωστη και λετε να πατε μια βολτα,βεβαια δεν ειναι οριμη αντιμετωπιση αλλα βοηθα να μη χαλαμε τη διαθεση μας

[RainAndWind]

Predator,κατά βάθος την αδρεναλίνη των κρίσεων πανικού ή γενικά των αγχωδών διαταραχών,την θέλουν τα άτομα που την βιώνουν.Μου θύμισες κάτι που έγραψε η Dorothy Rowe,διάσημη ψυχοθεραπεύτρια,πώς όταν ρώταγε άτομα που υπέφεραν από άγχος,εάν θα ήθελαν να τους το αφαιρούσε κάποιος με μία κίνηση,απαντούσαν όχι.Έγραφε πως για έναν εξωστρεφή η αίσθηση του άγχους έχει δεθεί στο μυαλό ως άμυνα έναντι της αίσθησης εκμηδένισης του εαυτού και γι αυτό \"χρειάζονται\"τη διέγερση του άγχους,γιατί έτσι αισθάνονται πως υπάρχουν.Αντίθετα,αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι ο θυμός.Εξηγεί ωραία αυτό που ανέφερες,γιατί ενώ είσαι αγχώδης,αγαπάς τη ροή της αδρεναλίνης.:)

[Adzik]

Originally posted by iberis

Originally posted by Boltseed
Ετσι, μην κολαμε στης ηλικιες!
Στο κατω κατω ενα νουμερο ειναι.

Να πχ εγω δεν εχω κανενα απολυτως θεμα να σας πω οτι τωρα αυτη την στιγμη ειμαι ....γκουχ*γκουχ... χρονών. Να ειδατε? Δεν φοβαμαι! ;)

Δεν σ\' άκουσα γιατί περνούσε ένα μηχανάκι απ\' έξω...επαναλαμβάνεις σε παρακαλώ?

axaxaxaxaxaxaxxxxaaa

:P

[predator]

Predator,κατά βάθος την αδρεναλίνη των κρίσεων πανικού ή γενικά των αγχωδών διαταραχών,την θέλουν τα άτομα που την βιώνουν.Μου θύμισες κάτι που έγραψε η Dorothy Rowe,διάσημη ψυχοθεραπεύτρια,πώς όταν ρώταγε άτομα που υπέφεραν από άγχος,εάν θα ήθελαν να τους το αφαιρούσε κάποιος με μία κίνηση,απαντούσαν όχι.Έγραφε πως για έναν εξωστρεφή η αίσθηση του άγχους έχει δεθεί στο μυαλό ως άμυνα έναντι της αίσθησης εκμηδένισης του εαυτού και γι αυτό \"χρειάζονται\"τη διέγερση του άγχους,γιατί έτσι αισθάνονται πως υπάρχουν.Αντίθετα,αυτό που πραγματικά φοβούνται είναι ο θυμός.Εξηγεί ωραία αυτό που ανέφερες,γιατί ενώ είσαι αγχώδης,αγαπάς τη ροή της αδρεναλίνης.:)


αυτο μπορω να το αλλαξω εννοω να γινω ενα φυσιολογικο ατομο χωρις εντονο στρες?δεν μου κανει κακο στην υγεια μου?δεν θα εχω καρδιαγγκειακα προβληαματα στο μελλον?οντως καποιες φορες μαρεσει η αδρεναλινη της εντασης δεν μου αρεσει ο πανικος που παθαινω οταν εχω πολλες φορες ενταση

[Adzik]

δηλαδη πως το ψυχολογικο μας προβλημα γινεται κομματι της ιδιοσυγκρασιασ μασ?..χαρακτιριστικο μασ?...πως αν μας ζητησουν να περιγραψουμε τον εαυτο μασ..θα συμπεριλαβουμε και την ασθενεια?....

....αραγε γιατι γινεται αυτο?...μηπως ομως οντος ειναι κομματι μετα απο χρονια του εαυτου μασ?..μηπως ειναι οπως θα λεγαμε..\'\'ειμαι ευγενικος..ειμαι ευαισθητος..ειμαι νευρικος...ειμαι καταθλιπτικοσ\'\'

?....το εχω σκεφτει πολλες φωρες...ποτε δεν το χρησιμοποιω ωσ δικαιολογια...
κι ομως...ειναι κομματι μου...ειναι ενα κομματι της αληθειας για μενα.. δεν ξερω αν στο μελλον θα παψει να ειναι..αλλα προς το παρον ..εξακολουθει και ειναι ..χαρακτηριστικο μου...

δεν ξερω πια αν ειναι \'\'δυστυχως\'\'. η μαλλον ειναι ..δυστυχως...γιατι δεν με αφηνει να ειμαι ξενοιαστη...

..ισως δεν ειναι οτι μας βαζουμε ταμπελιτσεσ \'\'ειμαι καταθλιπτικος..ειμαι αγχωτικος..κλπ... αλλα ειναι που ισως φοβομαστε πως αν και εχουμε καποια διαταραχη τουλαχιστον ημαστε σε μεγαλο βαθμο ο εαυτος μασ... ισωσ φοβομαστε πως αν η διαταραχη φυγει μετα απο τοοοοοοοοοοσο καιρο που το αντιμετοπιζουμε...

ισωσ φοβομστε πως αν φυγει θα παρει και κατι απο εμασ..απο το ποιοι ημαστε..απο τον χαρακτηρα μασ... θα γινουμε διαφορετικοι..οχι μονο θετικα διαφορετικοι(αν ηταν μονο θετικα θα ηταν καλο) ..αλλα και διαφορετικοι με τροπο που ισωσ φοβομαστε πως δεν θα αποδεχομαστε μετα...δεν θα μασ αρεσουμε...δεν θα μασ αναγνωριζουμε..

κι ετσι αν και θελουμε να \'\'γινουμε καλα \'\' απο την διαταραχη μασ... προς το παρον οσο νιωθουμε πως υπαρχει στις φλεβεσ μασ...την αποδεχομαστε..σαν κομματι μασ...δεν μασ βαζουμε ταμπλιτσεσ..αλλα αν μασ ρωταγε καποιοσ πωσ ημαστε..θα λεγαμε και..\'\'αγχοτικοσ..ή καταθλιπτικοσ..κλπ..



ναι κι ομως ολο αυτο το μπουρδουκλομα που μολις σασ ειπα για εμενα βγαζει νοημα...