νεο μελος... πολυ απελπισμενο...

[dimitrios]

γεια, να μετανοιωνεις δεν ειναι διαταραχη, ειναι καλο για εμενα, γιατι δειχνει ανθρωπο που εχει ενσυναισθηση του εαυτου του (ισως και φιλοτιμο) και δεν δισταζει να παραδεχτει ενα λαθος. το θεμα σου νομιζω ειναι οτι εισαι μπερδεμενος, θελεις να μοιραστεις το βαρος σου αλλα δεν θελεις να κουρασεις κανεναν και γιαυτο κρινεις τον εαυτο σου αυστηρα. σου προτεινω να το μοιραστεις το θεμα σου με το γιατρο σου, γιατι εκεινος θα καταλαβει ολον τον πονο και το μπερδεμα σου και θα σε βοηθησει αποτελεσματικα.

[dimitrios]

γιατι αν δεν σηκωσει καποιος τον πονο σου μαζι σου δεν προκειται να τον βγαλεις απο μεσα σου, αυτο και οτι σε βασανιζει. γιαυτο μην ανησυχεις αυτη ειναι η δουλεια των γιατρων.

[impossible]

Originally posted by amelie74
impossible hello και απο δω
βασικα διαβασα τα περισσοτερα απο οσα γραφεις και εχω να σου πω οτι μοιαζουμε αρκετα.

και γω βαζω στοχους που συντομα τους παραταω.
για παραδειγμα εχω παρατησει 2 διαφορετικα πανεπιστημια, δουλειες, το δε proficiency κρατιεμαι με νυχια και με δοντια να μην το παρατησω...σε αυτο με βοηθησε πολυ στο chat ο κιπ,οποιος μου ειπε οτι αν το παρατησω θα αρχισω παλι τα γνωστα \"που παω?τι κανω?κλπ κλπ.

επισης ενα αλλο κοινο μας σημειο ειναι οτι ζηλευω και γω δυστυχως τους συνανθρωπους μου για διαφορα πραγματα που δεν εχω.

συμβουλες δεν ξερω αν ειμαι σε θεση να σου δωσω γιατι και εγω και εγω δεν τις εφαρμοζω...

το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι σε συμπαθησα γιατι εισαι ενα ευφυες ατομο,εκφραζεσαι πολυ ωραια και εχουμε κοινα σημεια...

keep on my friend

Γλυκεια μου amelie, κι εγω διαβαζοντας σε ενιωσα πως εχω πολλα κοινα στοιχεια μαζι σου γι\'αυτο πηρα και το θαρρος να γραψω στο θεμα σου.
Βεβαια, δεν παρατησα δυο διαφορετικα πανεπιστημια οπως εσυ (γιατι και στο ενα που μπηκα, με χιλια ζορια μπορεσα να μπω ) αλλα γενικα αντιμετωπιζω αυτη την ασταθεια σχεδον σε ολους τους τομεις της ζωης μου. Περυσι μαλιστα ειχα ξεκινησει κι εγω τα παρατημενα πριν χρονια αγγλικα μου και μπορω να πω οτι πηγαινα και καλα, μιας και ηθελα πολυ να τα τελειωσω αλλα δυστυχως μετα απο λιγους μηνες τα παρατησα. Τωρα βεβαια το εχω μετανιωσει φρικτα αλλα δεν ξερω αν θα μπω ξανα στη διαδικασια να ξεκινησω παλι.
Εμ... οριακη διαταραχη και μεταιχμιακη προσωπικοτητα διεγνωσε ο γιατρος.
Οσο γι\'αυτο που ανεφερες σχετικα με αυτα που σου ειπε ο κιπακος για τα αγγλικα, νομιζω κι εγω πως πρεπει να τον ακουσεις γιατι ξερει πολλα και παντοτε οι απαντησεις του ειναι πολυ ευστοχες. Ασε που μπορει να παθεις οτι επαθα κι εγω... να το μετανιωσεις φρικτα... Αλλα εντελως φιλικα σου λεω να το δεις και ως μια ευχαριστη και δημιουργικη απασχοληση και που ισως και στο μελλον να γινει και επαγγελματικη απασχοληση.
Σ\'ευχαριστω και για τα καλα σου λογια εστω και αν δεν ανταποκρινονται στη πραγματικοτητα (τελικα διαπιστωνω το ποσο ωραιο ειναι να λες μια γλυκεια κουβεντα σε καποιον και ποση δυναμη του δινει) .
Ααα και κατι ακομη... να ξερεις οτι κι εγω σε συμπαθω πολυ και οπως σου εγραψα και στο θεμα σου, πιστευω πως εισαι ενα δυνατο κοριτσι και θα καταφερεις να νικησεις αλλα και θα δωσεις δυναμη σε πολλους αλλους που σε διαβαζουν ή θα σε διαβασουν να δωσουν το δικο τους αγωνα!
Ασε που εχω την εντυπωση πως εχεις και κοινα στοιχεια με την ταινια της amelie,(ενα πολυ γλυκο και συναισθηματικο παιδι) η οποια, παρεπιπτοντως, ειναι απο τις πιο αγαπημενες μου ταινιες!!!

[impossible]

Originally posted by dimitrios
γεια, να μετανοιωνεις δεν ειναι διαταραχη, ειναι καλο για εμενα, γιατι δειχνει ανθρωπο που εχει ενσυναισθηση του εαυτου του (ισως και φιλοτιμο) και δεν δισταζει να παραδεχτει ενα λαθος. το θεμα σου νομιζω ειναι οτι εισαι μπερδεμενος, θελεις να μοιραστεις το βαρος σου αλλα δεν θελεις να κουρασεις κανεναν και γιαυτο κρινεις τον εαυτο σου αυστηρα. σου προτεινω να το μοιραστεις το θεμα σου με το γιατρο σου, γιατι εκεινος θα καταλαβει ολον τον πονο και το μπερδεμα σου και θα σε βοηθησει αποτελεσματικα.

Γεια σου dimitrios!
Συμφωνω με αυτα που γραφεις αλλα εμενα δυστυχως αυτη μου η ασταθεια ή το οτι μετανιωνω για διαφορες επιλογες στη ζωη μου, ειναι διαταραχη και λεγεται οριακη.
Οσο γι\'αυτο που μου προτεινεις, το κανω ηδη και πιστευω και ελπιζω οτι θα εχει αποτελεσμα...
Σ\'ευχαριστω για τη βοηθεια!

[amelie74]

impossible εχεις u2u (προσωπικο μηνυματακι).
ειναι μολις μπαινεις στο φορουμ πανω δεξια.
να εισαι καλα

[impossible]

μολις τωρα το ειδα amelie.
Να εισαι κι εσυ καλα!

[Konstantinoss]

Καλό κουράγιο φίλε μου, έυχομαι τα καλύτερα νά\'ρθουν σύντομα.
Να ρωτήσω κάτι, όταν έχεις κατάθλιψη, πώς νοιώθεις? Ειναι η φάση που κάθε πρωϊ ξυπνάς αποδιοργανωμένος, δεν έχεις διάθεση για τίποτα και κάνεις κ σκέψεις αυτοκτονίας ή να κάνεις κακό σε κάποιον άλλον? Που γενικά δεν αντιλαμβάνεσαι την ζωή/πραγματικότητα όπως όταν ήσουν καλα και έχεις συνεχείς άσχημες σκέψεις?

[karapinat]

Originally posted by Konstantinoss
Καλό κουράγιο φίλε μου, έυχομαι τα καλύτερα νά\'ρθουν σύντομα.
Να ρωτήσω κάτι, όταν έχεις κατάθλιψη, πώς νοιώθεις? Ειναι η φάση που κάθε πρωϊ ξυπνάς αποδιοργανωμένος, δεν έχεις διάθεση για τίποτα και κάνεις κ σκέψεις αυτοκτονίας ή να κάνεις κακό σε κάποιον άλλον? Που γενικά δεν αντιλαμβάνεσαι την ζωή/πραγματικότητα όπως όταν ήσουν καλα και έχεις συνεχείς άσχημες σκέψεις?

Είναι τόσα πολλά τα συμπώματα της κατάθλιψης και εκδηλώνονται τόσο διαφορετίκά στον κάθε άνθρωπο, που θα ήθελα σελίδες ολόκληρες να γράφω. Σου παραθέτω λοιπόν τον παρακάτω σύνδεσμο, ελπίζω να σε βοηθήσει λιγάκι.
www.depressionanxiety.gr/4/article/greek/4/72/index.htm

[impossible]

Πολυ ωραιο το αρθρο!!!
Νομιζω οτι αναφερει ολα τα συμπτωματα της καταθλιψης.
Διαβασε το φιλε μου και θα καταλαβεις

[Konstantinoss]

Ευχαριστώ παιδιά, τον τελευταίο καιρό ξυπνάω το πρωϊ κ δεν ξέρω που πάνε τα τεσσερα, όλη την ημέρα έχω απαισιόδοξες σκέψεις κ νιώθω απίστευτα ανασφαλής για το μέλλον, οικογένεια κλπ., με αγχώνει κ βλέπω το κάθετι μάυρο.. η κρίση των 30?
Όλοι οπως βλέπεις φίλε impossible τραβάμε ζόρια με τα ψυχολογικά μας κ είναι φυσικό σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, πίεση, άγχος, πίεση, τι να σου κάνει δεν είμαστε απο μέταλλο, χαίρομαι πολλές φορές αυτους που δνε τους αγγίζει τίποτα κ τάχουν γραμμένα όλα στα..., μπόρα είναι όμως κ θα περάσει, κ ίσως μας κάνει κ καλό όλο αυτο, ίσως ξυπνήσουμε μια μέρα κ αντιμετωπίζουμε διαφορετικα τη ζωή

[impossible]

Originally posted by Konstantinoss
Ευχαριστώ παιδιά, τον τελευταίο καιρό ξυπνάω το πρωϊ κ δεν ξέρω που πάνε τα τεσσερα, όλη την ημέρα έχω απαισιόδοξες σκέψεις κ νιώθω απίστευτα ανασφαλής για το μέλλον, οικογένεια κλπ., με αγχώνει κ βλέπω το κάθετι μάυρο.. η κρίση των 30?
Όλοι οπως βλέπεις φίλε impossible τραβάμε ζόρια με τα ψυχολογικά μας κ είναι φυσικό σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, πίεση, άγχος, πίεση, τι να σου κάνει δεν είμαστε απο μέταλλο, χαίρομαι πολλές φορές αυτους που δνε τους αγγίζει τίποτα κ τάχουν γραμμένα όλα στα..., μπόρα είναι όμως κ θα περάσει, κ ίσως μας κάνει κ καλό όλο αυτο, ίσως ξυπνήσουμε μια μέρα κ αντιμετωπίζουμε διαφορετικα τη ζωή

Κι εγω ειναι αληθεια konstantinoss, οτι πολλες φορες χαιρομαι αυτους που τα εχουν γραμμενα ολα αλλά οπως λες πολυ ωραια \"μπορα ειναι κ θα περασει\" και ισως αυτο να ειναι και ενα εναυσμα για αλλαγη προτεραιοτητων στη ζωη μας!
Σου ευχομαι τα καλυτερα!

[Konstantinoss]

Επίσης φίλε μου, όλα καλά θα πάνε

[Konstantinoss]

[quote]Originally posted by RainAndWind
Γεια σου.Μα,δεν είναι αξιόλογο το ότι ζεις;Τη θεωρούμε δεδομένη τη ζωή,συνέχεια σκεφτόμαστε απλά ζω.Είναι υπέροχο από μόνο του το να ζεις,το έχεις σκεφτεί ποτέ;Αν όχι,γιατί;



Πολύ σωστο απλά όταν έχεις διαταραχή άγχους αυτο ειναι που δεν βλέπεις, το οτι όλοι μπορούμε να απολάυσουμε τη ζωή, όμως φοβάσαι, έχεις ανασφάλεια πολύ περισσότερο απο τους άλλους κ αγχώνεσαι μέχρι κ για το παραμικρό κ όλο αυτο σε οδηγεί στη θλίψη - κατάθλιψη, απλα τα προτυπα της ζωής πιστεύω έχουν μπει βαθιά μέσα μας κ τα συγκρίνουμε συνεχώς με εμάς, η ζωή είναι δύσκολη κ κάποιοι το καταλάβαμε στα 30.., ποτέ δεν είναι αργα όμως, χρειάζεσαι κ κάποια χαστούκια στη ζωή για να δυναμώνεις

[La_ViTa]

Originally posted by John11

Originally posted by impossible
αλλα οταν βλεπω τους γονεις μου να αναστεναζουν συνεχεια, τη μητερα μου να κλαιει και να με ρωταει τι εχω παλι και ειμαι ετσι, δεν μπορω να σκεφτω διαφορετικα.

Νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό. Εξηγώ.
Ότι μας συμβαίνει είναι φυσικό, δηλαδή προέρχεται από τη φύση που είμαστε εμείς. Σωστά;
Ότι και να ακούσω, για κάποιον άνθρωπο, κατανοώ ότι έχει λόγους που συμβαίνει. Αν δεν καταλαβαίνω το γιατί, ή δεν καταλαβαίνω τους λόγους δεν έχει σημασία. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν λόγοι γι\' αυτό.
Τώρα, αν δω κάποιον άνθρωπο να είναι δυστυχισμένος για οποιοδήποτε λόγο το πρώτο που συμβαίνει είναι να λυπηθώ (ανεξάρτητα αν και εγώ είμαι δυστυχισμένος).
Πάμε τώρα στο πιο σημαντικό. Αν είμαι κοντά σε κάποιον άνθρωπο που είναι δυστυχισμένος και δεν μπορώ να κάνω κάτι (γιατί δεν ξέρω ή δεν έχω τις δυνάμεις ή δεν θέλω) απλά στέκομαι λυπημένος. Αν όμως, θυμώνω μέσα μου για το ότι είναι δυστυχισμένος τότε η βία που ασκώ είναι μεγάλη. Δεν έχω δικαίωμα να θυμώνω σ\' αυτή την περίπτωση.
Αυτό το \"πάλι\" που ανέφερες είναι το καθοριστικό για να καταλάβω πώς σκέφτεται η μητέρα σου. Τ \"πάλι\" είναι που με εκνεύριζε παλιά και τώρα (σε αντίστοιχες περιπτώσεις σε εμένα). Το \"πάλι\" δείχνει ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί το ότι δεν είσαι καλά, δεν το κατανοεί. Έστω κι αν υπάρχουν πραγματικοί λόγοι γι\' αυτό. Και δεν τους βλέπει, με αποτέλεσμα να παρασύρει και εσένα να μην βλέπεις ότι υπάρχουν πραγματικοί λόγοι.
Και το λές, \"δεν μπορώ να σκεφτώ διαφορετικά\". Δηλαδή η συμπεριφορά σε ενοχοποιεί, και έτσι η λύση των προβλημάτων δυσχεραίνεται.

Επειδή έχω βιώσει ανάλογη φάση,έβλεπα κι εγώ τους δικούς μου και ιδίως την μητέρα μου να είναι ιδιαίτερα στενοχωρημένη.Από αυτά όμως που μας γράφει ο φίλος μας,δεν κατάλαβα ότι η μητέρα του είναι θυμωμένη.Ίσα-ίσα,στενοχωριέται περισσότερο γιατί δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει για να τον βοηθήσει.Πολλές φορές δεν υπάρχουν καλοί λόγοι που δεν είμαστε καλά.Και η ερώτηση \"τι έχεις πάλι και δεν είσαι καλά\" νομίζω ότι σε αναστατώνει περισσότερο γιατί δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να απαντήσεις

[amelie74]

Originally posted by impossible

και ισως αυτο να ειναι και ενα εναυσμα για αλλαγη προτεραιοτητων στη ζωη μας!

πολυ ευστοχο αυτο impossible