Ανικανοποιητη

[keep_walking]

Αγαπημένοι σου φιλόσοφοι btw,εκτός από Νίτσε;(το ξεσκίζουμε λίγο το thread,αλλά είναι ωραίες αυτές καμιά φορά αυτές οι συζητήσεις εντός συζητήσεων):)
Ελπίζω να μην ενοχλεί την Φωτεινούλα.

Εμενα παντως αγαπημενος μου ειναι ο Γουγλης.:)

[RainAndWind]

Ναι,ωραίος,δε μπορώ να πω.Τον μελετάω συχνά.
Αυτόν και εκείνον τον άλλονε μωρέ,τον Γιαχού Σερτς.:D

[keep_walking]

Χμμ τωρα που ειπες Γιαχου Σερτς...μου ηρθε η σκεψη οτι οι Αρχαιοι δεν ειχαν επωνυμο...και ο Γουγλης μου εφερε αυτη την ιστοσελιδα...πλακα εχει...

http://users.lak.sch.gr/babaroutsoup/pareababa/epikoinonia/eponima.htm

[claire]

νομίζω πως συμφωνώ με rainandwind σε αυτό το θέμα. και τι πειράζει να πεις ένα μπράβο ακόμα κι αν αυτό που κατάφερε ο άλλος είναι κάτι κοινότυπο? είναι κάτι ωραίο να ακούς και σίγουρα δεν θα μεγαλοπιαστείς από αυτό, εκτός αν έχεις κάποιο πρόβλημα!

[Lou!]

Originally posted by krino


Αλλωστε εχω δηλωσει κατ επαναληψη οτι οι γνωστες σχολες ψυχολογιας δεν με εκφραζουν, οπως τουλαχιστον τις γνωριζω εγω.

εμένα μου μοιάζεις λίγο για γνωσιακη/συμπεριφορικη προσέγγιση, όχι?

[Sofia]

Originally posted by Αφωτεινή
Γιατι ενω πετυχαίνω τους στοχους που βάζω κατα καιρούς παραμένω ανικανοποίητη?
Γιατι κάποιος δεν εκτιμά τα αποτελέσματα και ψάχνει περισσότερα?Μοιάζει να είναι μια ανούσια μάχη που δεν θα μου δώσει ποτέ την ηρεμία μου..Οταν προσπαθώ να το εκλογικευσω σκέφτομαι οτι απο τη μια ειναι κίνητρο για να γίνω καλύτερη αλλα απο την αλλη μου φαίνεται ψυχοφθόρο και μάταιο..

Nομιζω πώς ειναι μια ανιση μαχη, πραγματικα. Οπως το περιγραφεις, δεν νομιζω να ναι το κινητρο για να γινεις καλυτερη. Ή τουλάχιστον να ειναι μονο αυτο...

Σκεφτομαι πώς για να γινει καποιος αυταρκης χρειαζεται την αυτοεκτιμηση του. Κ πώς αυτη δεν μας χαριζεται, αλλα χτιζεται. Κ απαιτειται για την τελικη νικη που δεν ειναι αλλη απο την ουσιαστικη αποδοχη του εαυτου μας.

Οταν λοιπον ο ενας στοχος, διαδεχεται τον αλλο, χωρις μια ουσιαστικη σταση, χωρις εναν χρονο διαλογου κ επαφης με τον στοχο που επιτευχθηκε, νομιζω οτι ο καθε στοχος γινεται ενα ακομα μεσο. Μεσο αποδειξης οτι αξιζω.Οτι μπορω κλπ. Κι οσο αυτο δεν το πιστευω, επειδη ισως δεν το χα ακουσει οταν τοσο το ηθελα, τοσο περισσοτερο μπορει να ψαχνω αυτη την αποδοχη κ το μπραβο.

Σκεψου αν εχεις κρατησει μεσα σου, τον εισαγγελεα ή τον επικριτικο γονιο με τον οποιο μεγαλωσες. Αν δεν ελευθερωθεις απο αυτον, ειναι δυσκολο να απολαυσεις αυτο που δημιουργεις κ οπως βλεπεις δεν σου χαριζεται, αλλα το κερδιζεις.

[claire]

Originally posted by Sofia


Nομιζω πώς ειναι μια ανιση μαχη, πραγματικα. Οπως το περιγραφεις, δεν νομιζω να ναι το κινητρο για να γινεις καλυτερη. Ή τουλάχιστον να ειναι μονο αυτο...

Σκεφτομαι πώς για να γινει καποιος αυταρκης χρειαζεται την αυτοεκτιμηση του. Κ πώς αυτη δεν μας χαριζεται, αλλα χτιζεται. Κ απαιτειται για την τελικη νικη που δεν ειναι αλλη απο την ουσιαστικη αποδοχη του εαυτου μας.

Οταν λοιπον ο ενας στοχος, διαδεχεται τον αλλο, χωρις μια ουσιαστικη σταση, χωρις εναν χρονο διαλογου κ επαφης με τον στοχο που επιτευχθηκε, νομιζω οτι γινεται ο στοχος αυτος ενα ακομα μεσο. Μεσο αποδειξης οτι αξιζω.Οτι μπορω κλπ. Κι οσο αυτο δεν το πιστευω, επειδη ισως δεν το χα ακουσει οταν τοσο το ηθελα, τοσο περισσοτερο μπορει να ψαχνω αυτη την αποδοχη κ το μπραβο.

Σκεψου αν εχεις κρατησει μεσα σου, τον εισαγγελεα ή τον επικριτικο γονιο με τον οποιο μεγαλωσες. Αν δεν ελευθερωθεις απο αυτον, ειναι δυσκολο να απολαυσεις αυτο που δημιουργεις κ οπως βλεπεις δεν σου χαριζεται, αλλα το κερδιζεις.

σωστό, πολύ σωστό αυτό!

[krino]

ο Νιτσε ειναι μακραν ενας απο αυτους που με εκφραζει.
Θεωρω οτι εχω πει η σκεφτει πραγματα, και μετα απο Χ χρονια εχω ανακαλυψει οτι το εχει πει και ο ιδιος, σαν σκεψη εννοω.


Κυριο θεμελιο της σκεψης μου ειναι η στωικη φιλοσοφια οπως την ανεπτυξε ο Ζηνωνας.
Δυστυχως στην μετεπειτα εποχη,
ο χριστιανισμος και οι λοιποι απατεωνες της εποχης (αποστολοι παυλοι και υπολοιπο κακο συναπαντημα)
πηραν κομματια της στωικης φιλοσοφιας για να φτιαξουν τον δικο τους κομπογιανιτισμο.

Διαβασε δυο πολυ ενδιαφερον σκεψεις του επικτητου:


\"Δεν είναι τα πράγματα που με κάνουν να πονώ αλλά η άποψη που έχω εγώ για τα πράγματα…\"

\"Από εμένα εξαρτάται να μην υπάρχει στην ψυχή μου καμία πονηρία, επιζήμια επιθυμία και ταραχή, αλλά να βλέπω τα πράγματα όπως πραγματικά είναι και να τα αντιμετωπίζω σύμφωνα με την πραγματική αξία τους και τη σχέση που έχουν για μένα. Να ξέρεις ότι αυτή η δυνατότητά σου προέρχεται από τη φύση σου. \"


Και γενικα η στωικη φιλοσοφια ειναι ατελειωτη σε συζητησεις, θεσεις και αποψεις.




Τωρα για την δικη μου σκεψη.
Πιστευω οτι οσα συμβαινουν στον εαυτο μας ειναι αποτελεσμα δικη μας και μονο κινηση.
Οι υπολοιπες που υπαρχουν παιζουν δευτερευον (αλλα υπαρκτο) μονο ρολο.
Ειναι αδυνατο αν δεν γνωρισεις την δυναμη που κρυβεις μεσα σου να μπορεσεις να καταλαβεις οτι συμβαινει γυρω σου, στο κοντινο η γενικοτερα στο συμπαν.
Τα παντα θα σου φταινε εκτος απο την ουσια.
Ο φταιχτης εισαι παντα εσυ και κανενας αλλος.

Πιστευω στην απλοτητα του πνευματος και στην λιτη και ηρεμη ζωη.
Πιστευω οτι οι προκλησεις της ζωης θελουν βαθεια ερμηνεια και κατανοηση και οτι,
οτι συμβαινει γυρω μας, ποτε μα ποτε δεν θα συμβει τυχαια.
Πρεπει ομως να δεχεσαι τα παντα ως γεγονοτα που μπορει να συμβουν.
Πιστευω στη δυναμη του μυαλου και στην ικανοτητα αυτο να σε κατευθυνει και οχι οι αναγκες σου.
Πιστευω στη ανηλεη κριτικη των παντων, κριτικη χωρις κανενα ελεος γιατι μονο με αυτη βγαινεις νικητης.
Πιστευω οτι κερδος μου ειναι, οταν δουλευουν σε ενταση ολες μου οι αισθησεις και ειναι οτι εχω να κερδισω σε αυτη την ζωη, χρειαζομαι να συλλεγω πληροφοριες αλλα και ικανοτητα να ξερω τι θα τις κανω.



Τεσπα μπορω να γραφω πολλες ωρες,
ομως ειμαι σιγουρος οτι δεν μπορεις να αναπτυξεις σκεψη, φιλοσοφια η οτιδηποτε,
αν πρωτα δεν εχεις βρεις το τροπο που θα σκεφτεσαι, το τροπο που θα αναλυεις.
Δουλεψα σε αυτο καμποσα χρονια μεχρι να μπορεσω να φτασω εκει που με ικανοποιουσε.
Γιατι εκεινο που ενδιαφερει ειναι να μπορω να καταληγω σε συμπερισματα που ικανοποιουν συνθηκες λογικης.
Πιστευω οτι σημερα ειμαι ικανοποιημενος απο αυτο, βεβαια αυτος ο δρομος δεν εχει τελος.
Και αν θες αυτο ειναι και το νοημα της ζωης, να διαβαινεις δορμους που δεν τελειωνουν ποτε, τουλαχιστον οσο ζεις.

[krino]

Originally posted by claire
νομίζω πως συμφωνώ με rainandwind σε αυτό το θέμα. και τι πειράζει να πεις ένα μπράβο ακόμα κι αν αυτό που κατάφερε ο άλλος είναι κάτι κοινότυπο? είναι κάτι ωραίο να ακούς και σίγουρα δεν θα μεγαλοπιαστείς από αυτό, εκτός αν έχεις κάποιο πρόβλημα!

πειραζει και μαλιστα αρκετα,
πες οτι θες αλλα οχι μπραβο.

[krino]

Originally posted by lucifer

Originally posted by krino


Αλλωστε εχω δηλωσει κατ επαναληψη οτι οι γνωστες σχολες ψυχολογιας δεν με εκφραζουν, οπως τουλαχιστον τις γνωριζω εγω.

εμένα μου μοιάζεις λίγο για γνωσιακη/συμπεριφορικη προσέγγιση, όχι?

Δεν νομιζω αλλα δεν ξερω κιολας.
Δεν εχω σχεση με ψυχολογια γενικοτερα, γιατι ξεκιναμε απο διαφορετικο πνευμα - προσεγγιση.

Εγω δεν προσπαθω να ερμηνευσω φαινομενα και σκεψεις ξερεις, οπως κανουν οι ψυχολογοι.

[keep_walking]

Oi μεγαλυτεροι φιλοσοφοι πεθαναν χωρις να μας πουν τις σκεψεις τους γιατι απλα μας ειχαν γραμμενους.
Δεν τους ενοιαζε ουτε το μπραβο ουτε η αναγνωριση:)

[oboro]

Να συμπληρωσω μοναχα πανω στην τοποθετηση της Σοφιας πως η αυτοεκτιμηση δεν ειναι απαραιτητως κατι που χτιζεται αλλα και που συχνα υπαρχει ηδη μεσα μας. Τα διαφορα ψυχολογικα εμποδια, εσωτερικευμενα η μη, απλως μας εμποδιζουν να συνδεθουμε αμεσα και χωρις φοβο η ενοχες μαζι του.

Κατα τα αλλα αναρωτιεμαι Φωτεινη αν αναζητας την ικανοποιηση σε πραγματα που αν και εχουν αξια απο μονα τους, δεν εχουν σχεση με καποια αλλα σημαντικα κενα που δεν ειχες ακομη την ευκαιρια να συμπληρωσεις... Θα αναρωτιωμουν τι αλλα πραγματα σου εχουν λειψει μεγαλωνοντας αλλα και απο την ενηλικη ζωη σου (περα απο την επιβραβευση, που κι εγω τη θεωρω σημαντικη, αν και στο παρελθον ενιωθα ανισχυρος απεναντι σε οσους μου ελεγαν μπραβο η καποιο κοπλιμεντο!)

[Φωτεινη!]

Εχω πολλά να σας πω ,δεν ξέρω απο που να αρχίσω...
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλο ειναι οτι σχεδον ποτέ δεν κατάφερα να εχω ισορροπία της λογικής και του συναισθήματος μου.
Πάντα ή που διάλεγα τη λογική και έθαβα το συναισθημα ή που αγνοούσα το λογικό και θα πηγαινα για τη \"στούκα\".
Βρισκομαι εδω και λίγο καιρό σε μια ΓΕΝΙΚΗ αναζήτηση.Καταλαβαίνω οτι υπάρχουν σημεία που πρέπει να τα\"δω\",αλλα μερικές φορές δεν ξέρω τον τρόπο.
Θα συνεχισω αργότερα πιο αναλυτικά.

[claire]

Originally posted by krino

Originally posted by claire
νομίζω πως συμφωνώ με rainandwind σε αυτό το θέμα. και τι πειράζει να πεις ένα μπράβο ακόμα κι αν αυτό που κατάφερε ο άλλος είναι κάτι κοινότυπο? είναι κάτι ωραίο να ακούς και σίγουρα δεν θα μεγαλοπιαστείς από αυτό, εκτός αν έχεις κάποιο πρόβλημα!

πειραζει και μαλιστα αρκετα,
πες οτι θες αλλα οχι μπραβο.

έρχεται πχ ένας φίλος μου και μου λέει \"ρεεε, επιασα μια γαμάτη δουλεια με καλά λεφτά\"
απάντηση \"στο μπούτσο μου ρεεεε!\"

βασικά εντελώς αυθόρμητα \"μπράβο\" θα πεις. και φυσικά θα χαρείς με τον φίλο σου, ακόμα κι αν αυτό που κατάφερε δεν είναι κάτι τόσο ριζοσπαστικό για την ανθρωπότητα.

[claire]

Originally posted by Αφωτεινή
Εχω πολλά να σας πω ,δεν ξέρω απο που να αρχίσω...
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλο ειναι οτι σχεδον ποτέ δεν κατάφερα να εχω ισορροπία της λογικής και του συναισθήματος μου.
Πάντα ή που διάλεγα τη λογική και έθαβα το συναισθημα ή που αγνοούσα το λογικό και θα πηγαινα για τη \"στούκα\".
Βρισκομαι εδω και λίγο καιρό σε μια ΓΕΝΙΚΗ αναζήτηση.Καταλαβαίνω οτι υπάρχουν σημεία που πρέπει να τα\"δω\",αλλα μερικές φορές δεν ξέρω τον τρόπο.
Θα συνεχισω αργότερα πιο αναλυτικά.

ax, δεν είσαι η μόνη....