Ανικανοποιητη

[Φωτεινη!]

john,
ολοι μας προσπαθούμε να εκτιμήσουμε αν και κατα πόσο αυτά που κουβαλάμε μέσα μας ,(μερικες φορες ασυνείδητα),ειναι οι λογοι που δεν μπορούμε να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα όποια προβλήματα.
Μπορεί να γεννιόμαστε \"αγραφο χαρτί\" αλλά στα πρώτα μας χρόνια η διαμόρφωση του χαρακτήρα γίνεται σε συναρτηση αλλων παραγόντων συχνά πολύ καθοριστικών. Τι πιο καθοριστικόαπο την οικογένεια.Και αλλοι παράγοντες παιζουν τον ρόλο τους αλλα νομίζω τον πρώτο λογο τον εχει η οικογένεια.
Στην συνέχεια κι οταν αρχίζουμε να αποκτάμε τη δική μας κρίση καποιοι αμφισβητούμε και αποδεσμευόμαστε απο αυτά που δεν μας βοηθούν.Αναθεωρούμε και υιοθετούμε νεους τρόπους σκέψης και επομένως αντιμετώπισης.
Αυτό ισως ειναι και θέμα ωρίμανσης ισως όμως και οχι. Νομίζεις πως αυτοι που δεν κατάφεραν να απεμπλακούν και να θέσουν νεες βασεις δεν το ηθελαν πραγματικά?Δεν πιστευεις οτι ναι μια ισχυρή προσωπικοτητα που θα μπορούσε να το κάνει αυτό θα επρεπε απο πίσω να εχει και τα κατάλληλα εφόδια?
Εγω φίλε μου δεν τα ειχα ,και οταν επρεπε να αλλαξω ρότα δεν το εκανα.
Οχι πως ρίχνω το φταίξιμο σε άλλους και παραγνωρίζω τις ευθύνες απέναντι στον εαυτό μου.Αλλωστε αν ειναι να γίνει κάτι ,εγω θα το κάνω...
:)

[Lou!]

john,

βρισκω τα posts σου πολυ ενδιαφεροντα. Κι εγω νομιζω οτι η συγκριση πολλες φορες ειναι υπευθυνη για πολλα ψυχολογικα προβληματα των ανθρωπων. πχ ο ταδε ειναι πιο πλουσιος, εξυπνος, ομορφος απο εμενα, μπουα μπουα γιατι οχι κι εγω? τοκ τοκ η απογοητευση (το λιγοτερο). Ακομα και η συγκριση με τον ιδιο μας τον εαυτο σε διαφορετικες χρονικες περιοδους θα μπορουσε να ειναι επιζιμια. Μου ρχεται στο μυαλο ο Κακλαμανακης που καποτε ηταν παγκοσμιος πρωταθλητης, αλλα στους τελευταιους ολυμπιακους ειχε γερασει λιγο και επρεπε να βαλει πιο χαμηλο στοχο. Τι επρεπε να κανει δηλαδη? Να παθει καταθλιψη επειδη καποτε ηταν χρυσο μεταλλιο και τωρα οχι? Η το παραδειγμα με καποιες γυναικες που στα νιατα τους ειναι πολυ ομορφες και χτιζουν ισχυρα την προσωπικοτητα τους πανω στην ομορφια και μολις γερασουν λιγο (ας πουμε κατα τα 50) να τες με καταθλιψη στο γραφειο του ψυχιατρου.

Απο την αλλη μερια υπαρχουν και χρησεις της συγκρισης που μπορει να ειναι και ωφελιμες, κατα τη γνωμη μου δεν ειναι παντα κακη η συγκριση. πχ στη φωτογραφικη λεσχη που παω πολλες φορες βαζουμε φωτογραφιες διπλα διπλα και τις συγκρινουμε και λεμε αυτη ειναι ετσι, αυτη ειναι αλλιως, νομιζω βοηθαει αυτο το πραγμα τους ανθρωπους να καταλαβουν ποτε εχουμε καλη φωτογραφια και ποτε δεν εχουμε. Η για παραδειγμα οταν σπουδαζα μπορει να συνεκρινα καποιες φορες τις γνωσεις μου με τις γνωσεις καποιων συμφοιτητων μου, για να εχω και μια αισθηση που βρισκομαι, αν ειμαι επαρκως προετοιμασμενη για μια εξεταση.

[Lou!]

Originally posted by Αφωτεινή
συμφωνώ με οσα λές ,
απλά ξεκιναω συνειδητοποιώντας ενα \"θεματάκι\" μου και ψάχνω να βρω το λόγο που μου συμβαίνει.
Αν βρώ το λόγο θα βρώ και τον τρόπο να το αντιμετωπίσω.Ετσι ξεκινούν οι αναδρομές στην παιδική ηλικία,ψαχνεις αρχίζοντας απο κει και συνεχίζεις..αν δεν ειναι εκει θα ειναι παρακάτω ,που όμως?

αυτο το θεμα που λες οτι σε απασχολει στο παρον σου, τωρα δηλ, γιατι δεν το ψαχνεις στο παρον σου? γιατι να το ψαξεις στο παρελθον σου? το ειχες στο παρελθον σου οταν το παρελθον σου ηταν παρον? αν σου προεκυψε τωρα, γιατι δεν το ψαχνεις στο τωρα? δεν ειναι παραλογο να το ψαχνεις στο παρελθον? (και ματαιο γιατι το παρελθον μας δεν αλλαζει ο,τι κι αν κανουμε)

[Φωτεινη!]

Originally posted by lucifer

Originally posted by Αφωτεινή
συμφωνώ με οσα λές ,
απλά ξεκιναω συνειδητοποιώντας ενα \"θεματάκι\" μου και ψάχνω να βρω το λόγο που μου συμβαίνει.
Αν βρώ το λόγο θα βρώ και τον τρόπο να το αντιμετωπίσω.Ετσι ξεκινούν οι αναδρομές στην παιδική ηλικία,ψαχνεις αρχίζοντας απο κει και συνεχίζεις..αν δεν ειναι εκει θα ειναι παρακάτω ,που όμως?

αυτο το θεμα που λες οτι σε απασχολει στο παρον σου, τωρα δηλ, γιατι δεν το ψαχνεις στο παρον σου? γιατι να το ψαξεις στο παρελθον σου? το ειχες στο παρελθον σου οταν το παρελθον σου ηταν παρον? αν σου προεκυψε τωρα, γιατι δεν το ψαχνεις στο τωρα? δεν ειναι παραλογο να το ψαχνεις στο παρελθον? (και ματαιο γιατι το παρελθον μας δεν αλλαζει ο,τι κι αν κανουμε)

Λουσιφερ,νομίζω οτι στο κομμάτι ,το οποίο εχεις κάνει quote,ειμαι σαφής.
Δεν εχω πρόβλημα με το πότε,ειτε ειναι τωρινό ειτε οχι ,η ανάλυσή του με ενδιαφέρει..
Ειμαι της άποψης που παρέθεσα παραπάνω στον Γιάννη.Δεν αμφισβητώ τη δυνατότητά μας να προχωράμε.Αναγνωρίζω ομως το ρολο που παιζουν οι καταβολές μας ως σημαντικό.
Το παρελθόν ειναι κομμάτι του σημερα και καθόλου παράλογο δεν το βρίσκω να ψάχνω ΚΑΙ εκει.Γιατι δεν ψάχνω μόνο εκει.Μια αναζήτηση μπορει να μου προσφέρει χρήσιμες διαπιστώσεις.Δεν την περιορίζω στο παρελθόν.
Ανοιξα το θέμα οχι γιατι ξέρω αλλα γιατι δεν ξέρω.
Συζητώ και υπολογίζω κάθε αποψη ,
σίγουρα δεν αναζητώ επιβεβαίωση απο τρίτους σε οτι αφορα τους στόχους μου,
αλλα ζω με άλλους ανθρώπους και νομίζω οτι η ζωή ειναι αλληλεπιδραση.

[Lou!]

Originally posted by Αφωτεινή

Αν το αίσθημα του ανικανοποίητου συνδέεται άμεσα με την προσέγγιση της επιβράβευσης,

μπορει να μην ειναι μονο θεμα αυτοεκτιμησης/επιβραβευσης. Μπορει να ειναι και αλλοι λογοι που σε κανουν να αισθανεσαι μονιμως ανικανοποιητη

τότε πρέπει κάποιος να βρεί τους τρόπους εκείνους και να αποσυνδέσει τις ελλείψεις της παιδικής του ηλικίας με την ενήλικη ζωή του.

δεν αντιλαμβανομαι γιατι πρεπει οι ελλειψεις της παιδικης ηλικιας (και του παρελθοντος γενικοτερα) να συνδεονται και να χαλανε το παρον. Μπορω να καταλαβω οτι μπορει να χαλασανε καπως το παρελθον, αλλα μεχρι εκει. Για να χαλασει το παρον απο το παρελθον, ο μονος τροπος που μπορω να σκεφτω ειναι καποιος να παρατησει τισ δραστηριοτητες του παροντος και να καθεται να αναμασαει, μυρικαζει, διυλιζει κατι που εγινε στο παρελθον. Να σκαλιζει τη μνημη του κλπ κλπ. Αν αφησουμε το παρελθον μας ησυχο, να καθησει εκει που ανηκει, δηλ στο παρελθον, και ειμαστε συγκεντρωμενοι στο παρον, δεν βλεπω το πως μπορει το παρελθον να ενοχλει.
Συνεπως μηπως το προβλημα σου ειναι ενα καθαρο προβλημα της ενηλικης ζωης σου και κοιτας σε λαθος μερη?

Το θέμα μου δεν ειναι να πω \"α φταινε οι γονεις μου που δεν έχω αυτοεκτίμηση \".

σε αυτο το σημειο θα ηθελα να κανω ενα σχολιο. Αυτοεκτιμηση ειναι η εκτιμηση που δινουμε εμεις στον εαυτο μας. εξ ου και \"αυτο-εκτιμηση\". Αν οι γονεις σου δεν σε επιβραβευσανε αρκετα, αυτο λεγεται δεν πηρες αρκετη \"εκτιμηση απο γονεις\". Αλλο το να μην εχεις βιωσει αρκετη εκτιμηση απο γονεις και αλλο το να μην εχεις αρκετη αυτοεκτιμηση. 2 διαφορετικα πραγματα. Εκτος κι αν με αυτη τη φραση σου εννοεις οτι οι γονεις σου δεν σε μαθανε να δινεις αυτοεκτιμηση στον εαυτο σου, και γι αυτο φταινε.


Ισως η αποχή απο τη δουλειά ,λογω της ενασχόλησης μετα παιδια (ΟΒΟRO thanks για την παρατήρηση) η απομάκρυνση απο τα πράγματα που αγαπώ,μουσική π.χ και γενικότερα το γεγονός οτι η ζωή αλλαζει πορεία ,να με εχουν κανει να χάσω (για λίγο ελπίζω) το δρόμο μου.

πιθανοτατα ολα αυτα να ειναι αιτιες ελλειψης ικανοποιησης.

[Φωτεινη!]

Originally posted by lucifer

Originally posted by Αφωτεινή

Αν το αίσθημα του ανικανοποίητου συνδέεται άμεσα με την προσέγγιση της επιβράβευσης,

μπορει να μην ειναι μονο θεμα αυτοεκτιμησης/επιβραβευσης. Μπορει να ειναι και αλλοι λογοι που σε κανουν να αισθανεσαι μονιμως ανικανοποιητη

Καθόλου δεν το εχω αποκλείσει

τότε πρέπει κάποιος να βρεί τους τρόπους εκείνους και να αποσυνδέσει τις ελλείψεις της παιδικής του ηλικίας με την ενήλικη ζωή του.

δεν αντιλαμβανομαι γιατι πρεπει οι ελλειψεις της παιδικης ηλικιας (και του παρελθοντος γενικοτερα) να συνδεονται και να χαλανε το παρον. Μπορω να καταλαβω οτι μπορει να χαλασανε καπως το παρελθον, αλλα μεχρι εκει. Για να χαλασει το παρον απο το παρελθον, ο μονος τροπος που μπορω να σκεφτω ειναι καποιος να παρατησει τισ δραστηριοτητες του παροντος και να καθεται να αναμασαει, μυρικαζει, διυλιζει κατι που εγινε στο παρελθον. Να σκαλιζει τη μνημη του κλπ κλπ. Αν αφησουμε το παρελθον μας ησυχο, να καθησει εκει που ανηκει, δηλ στο παρελθον, και ειμαστε συγκεντρωμενοι στο παρον, δεν βλεπω το πως μπορει το παρελθον να ενοχλει.
Συνεπως μηπως το προβλημα σου ειναι ενα καθαρο προβλημα της ενηλικης ζωης σου και κοιτας σε λαθος μερη?

Μμμ... για να τις χαλάσουν μαλλον ηταν αρνητικές για να μη τις χαλασουν μαλλον ηταν φυσιολογικές.Τι λες ? Δεν μπορείς να καταλάβεις πως κάποιος εχει υιοθετήσει ενα λανθασμένο μοντέλο και πηγαίνει με αυτό?Αν απλοποιήσω το γεγονός αυτο δεν σημαίνει οτι το έλυσα.Τουλάχιστον σε μένα δεν δουλευει ,το εχω δοκιμάσει και δεν σου κρύβω πως πολυ θα το ήθελα

Το θέμα μου δεν ειναι να πω \"α φταινε οι γονεις μου που δεν έχω αυτοεκτίμηση \".

σε αυτο το σημειο θα ηθελα να κανω ενα σχολιο. Αυτοεκτιμηση ειναι η εκτιμηση που δινουμε εμεις στον εαυτο μας. εξ ου και \"αυτο-εκτιμηση\". Αν οι γονεις σου δεν σε επιβραβευσανε αρκετα, αυτο λεγεται δεν πηρες αρκετη \"εκτιμηση απο γονεις\". Αλλο το να μην εχεις βιωσει αρκετη εκτιμηση απο γονεις και αλλο το να μην εχεις αρκετη αυτοεκτιμηση. 2 διαφορετικα πραγματα..

Εννοω οτι δεν ξεκινώ εχοντας στο μυαλό μου να βρώ φταίχτες και να εναποθέσω ευθύνες.Δεν με βοηθάει κατι τετοιο.Ψάχνω αλλους τρόπους.
Ισως η αποχή απο τη δουλειά ,λογω της ενασχόλησης μετα παιδια (ΟΒΟRO thanks για την παρατήρηση) η απομάκρυνση απο τα πράγματα που αγαπώ,μουσική π.χ και γενικότερα το γεγονός οτι η ζωή αλλαζει πορεία ,να με εχουν κανει να χάσω (για λίγο ελπίζω) το δρόμο μου.

πιθανοτατα ολα αυτα να ειναι αιτιες ελλειψης ικανοποιησης.
Αυτο κι αν ειναι πιθανον...

Εν ολίγοις με ενδιαφέρουν προσεγγίσεις του τύπου \"δες το αλλιώς\" ,\"σκέψου εκείνο\" ...

[John11]

Originally posted by Αφωτεινή
Νομίζεις πως αυτοι που δεν κατάφεραν να απεμπλακούν και να θέσουν νεες βασεις δεν το ηθελαν πραγματικά?Δεν πιστευεις οτι ναι μια ισχυρή προσωπικοτητα που θα μπορούσε να το κάνει αυτό θα επρεπε απο πίσω να εχει και τα κατάλληλα εφόδια?

Μα ακριβώς αυτό είπα, στην ουσία δεν φταις εσύ για τα προβλήματά σου. Δεν σε κατηγόρησα το αντίθετο μάλιστα. Θα σε κατηγορήσω μόνο αν τυχόν κάνεις εσύ τα ίδια λάθη που έκαναν σε εσένα ;) . Όπως θα δεις σου απάντησα και με u2u.

Originally posted by lucifer
Απο την αλλη μερια υπαρχουν και χρησεις της συγκρισης που μπορει να ειναι και ωφελιμες, κατα τη γνωμη μου δεν ειναι παντα κακη η συγκριση.

Πράγματι, εδώ όμως μιλάμε για ψυχολογική σύγκριση ;)

Originally posted by lucifer
βρισκω τα posts σου πολυ ενδιαφεροντα. Κι εγω νομιζω οτι η συγκριση πολλες φορες ειναι υπευθυνη για πολλα ψυχολογικα προβληματα των ανθρωπων.

Eγώ καλά τα λέω. Εσύ όμως τα καταλαβαίνεις; Γιατί κάνεις πως τα καταλαβαίνεις ενώ δεν τα καταλαβαίνεις; Π.χ. εδώ http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=5782&page=4
είσαι σκληρή.
Λες: \"αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι , και καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν και κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν και περνάνε πολλές φορές και καλά με τους άλλους? δεν νομίζω ότι όλοι κατεβάζουν μπύρες πριν βγουν.
Οι \"άλλοι άνθρωποι\"!
Ωραίος και πλάγιος τρόπος για να κατηγορείς! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν κατάθλψη! Οι άλλοι ανθρωποι δεν έχουν νοσσοφοβία! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αγοραφοβία! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν το πρόβλημά σου! Αυτό λες. Γιατί απάντηση δεν δίνεις, κάνεις μια \"ερώτηση\" για να πεις αυτό που θες.
Θα ήθελες να σε ρωτήσω γιατί οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τα προβλήματά σου; Φαντάζομαι όχι. Παρακάτω παράθεση με την συγκεκριμένη απάντησή σου που επέλεξα τυχαία.

Originally posted by lucifer
αμελι,

αν πάσχεις από κοινωνική φοβία θα σου πω ένα πράγμα που νομίζω λέει πάρα πολλά. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι ο τέλειος άνθρωπος, αλλά βγαίνω από το σπίτι μου, κάνω τις δουλειές μου και συναναστρέφομαι κόσμο όντας απλά η lucifer και τίποτα παραπάνω (όπως και τίποτα λιγότερο) από αυτό. τα πράγματα στην πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετικά και σε πολλές περιπτώσεις πολύ πιο απλά από ό,τι φαντάζεσαι, από όπως τα φαντάζεσαι στο κεφάλι σου. αν περιμένεις από τα φάρμακα να σου λύσουν αυτά τα προβλήματα, εγώ προσωπικά πολύ αμφιβάλλω ότι μπορούν να θεραπεύουν αγοραφοβία κλπ.
σκέψου και αυτά που σου έγραψε ο iberis. επίσης μην περιμένεις από τους άλλους να αλλάξουν για να αισθανθείς καλύτερα. πολύ απλά αυτό έχει μηδαμινές πιθανότητες να συμβεί. θα πρέπει να μάθεις να μην κατσικώνεσαι ψυχολογικά τα προβλήματα των άλλων.
κάποια στιγμή θα πρέπει να κοιτάξεις τι κρύβεται κάτω από τη λέξη αγοραφοβία, αν εσύ θέλεις μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τον εαυτό σου.
η κοινωνία δεν θα γίνει ποτέ αυτή που θα ήθελες να είναι προκειμένου να μπορείς να αισθάνεσαι άνετα να βγεις από το σπίτι σου.
αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι και καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν και κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν και περνάνε πολλές φορές και καλά με τους άλλους? δεν νομίζω ότι όλοι κατεβάζουν μπύρες πριν βγουν.
σου έθεσα μερικά σημεία για προβληματισμό, φιλικά πάντα. (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, άλλωστε στο κανάκεμα δεν είμαι καθόλου καλή)

[Sofia]

Originally posted by John11

Originally posted by Sofia
εννοεις δλδ πώς οταν ενας ανθρωπος ειναι αγραφο χαρτι, στην αρχη της ζωης του, δεν χρειαζεται την επιβράβευση?

Ναι, φαίνεται ότι σαν άγραφο χαρτί δεν θα χρειαζόμασταν την επιβράβευση.

Aλήθεια, πώς εχεις στο μυαλο σου την επιβράβευση? Στην εφαρμογη της εννοω....

Σε ενα παιδι, που χτιζει τον χαρακτηρα του πώς θα ειχες στο νου σου, να του ενισχυσεις την αυτοπεποιηθηση? Nα το υποστηριξεις ή να το ενθαρρυνεις? Πώς θα του εδειχνες οτι αξιζει για αυτο που κατακτα, που μαθαινει, τον τροπο που αντιμετωπιζει πρωτογνωρες καταστασεις? Θα απεκλειες την επιβραβευση?

[Sofia]

Originally posted by John11

Originally posted by Sofia
Και κατι ακομα, αν θες: η επιβράβευση δεν ειναι για σενα τοτε ειδικα μια μορφη υποστηριξης, αποδοχης κ αναγνωρισης?
Ή ολα ειναι συναρτηση της συγκρισης για σενα?

Η αποδοχή είναι πολύ πιο όμορφη από την επιβράβευση. Σωστά; Και φαίνεται να είναι αρκετά δύσκολο να έχουμε αποδοχή, κοιτώντας το και από τις δύο πλευρές.

Πρεπει να συγκρινεις τί ειναι πιο ομορφο? Η αποδοχή ή η επιβραβευση? Δεν μπορουν να συνυπάρξουν? Πρεπει να διαλεξεις μεταξυ του καλυτερου?

Δεν μιλάω για αποδοχη δυο πλευρων: απο τον εαυτο μας κ του οποιου αλλου. Μιλαω για αποδοχη του εαυτου μας, απο εμας. Η αποδοχη που ερχεται απο τριτους, αν δεν συνοδευεται απο την αποδοχη του εαυτου μας απο εμας τους ιδιους ειναι δωρο αδωρο.

[persist]

Το χειροτερο πραγμα η συγκριση με αλλους πως ομως πεφτουμε κατα καιρους στην παγιδα ανικανοποιητες αναγκες ειναι προφανες και εκει που ηρεμεις ειναι οταν αποδεχεσαι τον εαυτο σου γιαυτα που εχει καταφερει μεχρι τωρα και για αλλα που θα ακολουθησουν.Ειμαι της αποψης οτι η αποδοχη απο τους αλλους γιαυτο που ειμαστε ειναι αυτο που περιμενουμε γιαυτο απογοητευομαστε χωρις να υποτιμαται η αξια της επιβραβευσης οταν ειμαστε παιδια

[Lou!]

Originally posted by Αφωτεινή

τότε πρέπει κάποιος να βρεί τους τρόπους εκείνους και να αποσυνδέσει τις ελλείψεις της παιδικής του ηλικίας με την ενήλικη ζωή του.

δεν αντιλαμβανομαι γιατι πρεπει οι ελλειψεις της παιδικης ηλικιας (και του παρελθοντος γενικοτερα) να συνδεονται και να χαλανε το παρον. Μπορω να καταλαβω οτι μπορει να χαλασανε καπως το παρελθον, αλλα μεχρι εκει. Για να χαλασει το παρον απο το παρελθον, ο μονος τροπος που μπορω να σκεφτω ειναι καποιος να παρατησει τισ δραστηριοτητες του παροντος και να καθεται να αναμασαει, μυρικαζει, διυλιζει κατι που εγινε στο παρελθον. Να σκαλιζει τη μνημη του κλπ κλπ. Αν αφησουμε το παρελθον μας ησυχο, να καθησει εκει που ανηκει, δηλ στο παρελθον, και ειμαστε συγκεντρωμενοι στο παρον, δεν βλεπω το πως μπορει το παρελθον να ενοχλει.
Συνεπως μηπως το προβλημα σου ειναι ενα καθαρο προβλημα της ενηλικης ζωης σου και κοιτας σε λαθος μερη?

Μμμ... για να τις χαλάσουν μαλλον ηταν αρνητικές για να μη τις χαλασουν μαλλον ηταν φυσιολογικές.Τι λες ?

σαφως και συμφωνω και μαλιστα αυτο το αρνητικες και το φυσιολογικες ειναι η υποκειμενικη κριση του παιδιου, σωστα? αλλα το υποκειμενικο μας ενδιαφερει, ετσι κι αλλιως.

Δεν μπορείς να καταλάβεις πως κάποιος εχει υιοθετήσει ενα λανθασμένο μοντέλο και πηγαίνει με αυτό?

και αυτο το καταλαβαινω, εχω υπαρξει θυμα λανθασμενων μοντελων πολλακις (και ακομα πιθανοτατα ειμαι) :)

Αν απλοποιήσω το γεγονός αυτο δεν σημαίνει οτι το έλυσα.Τουλάχιστον σε μένα δεν δουλευει ,το εχω δοκιμάσει και δεν σου κρύβω πως πολυ θα το ήθελα

εγω εκανα μια ερωτηση, γιατι το κακο παρελθον να χαλαει το παρον? δεν αμφισβητησα οτι το παρελθον μπορει ηταν κακο.
το παρον χαλαει απο το παρελθον επειδη το παρελθον ηταν κακο, η επειδη στο παρον συνεχιζουμε να εφαρμοζουμε λανθασμενα μοντελα του παρελθοντος?

Αν η απαντηση ειναι η πρωτη δεν μπορουμε να κανουμε και πολλα εκτος ισως απο το να αναθεωρησουμε τον τροπο που βλεπουμε μια εμπειρια που εχουμε ζησει, γιατι το παρελθον δεν αλλαζει, ουτε εχουμε βρει καποιο τροπο να διαγραφουμε τισ αρνητικες μνημες.

Αν η απαντηση ειναι η δευτερη σαφεστατα μπορουμε απο εδω και περα να αλλαξουμε τα προβληματικα μοντελα με πιο λειτουργικα.

για ολα τα υπολοιπα δεν εχω να προσθεσω κατι. Νομιζω οτι κανεις πολυ καλα που δεν ψαχνεις φταιχτες αλλα εναλλακτικες οπτικες και λυσεις για τα πραγματα.

[persist]

[quote]Originally posted by lucifer

Originally posted by Αφωτεινή

τότε πρέπει κάποιος να βρεί τους τρόπους εκείνους και να αποσυνδέσει τις ελλείψεις της παιδικής του ηλικίας με την ενήλικη ζωή του.

δεν αντιλαμβανομαι γιατι πρεπει οι ελλειψεις της παιδικης ηλικιας (και του παρελθοντος γενικοτερα) να συνδεονται και να χαλανε το παρον. Μπορω να καταλαβω οτι μπορει να χαλασανε καπως το παρελθον, αλλα μεχρι εκει. Για να χαλασει το παρον απο το παρελθον, ο μονος τροπος που μπορω να σκεφτω ειναι καποιος να παρατησει τισ δραστηριοτητες του παροντος και να καθεται να αναμασαει, μυρικαζει, διυλιζει κατι που εγινε στο παρελθον. Να σκαλιζει τη μνημη του κλπ κλπ. Αν αφησουμε το παρελθον μας ησυχο, να καθησει εκει που ανηκει, δηλ στο παρελθον, και ειμαστε συγκεντρωμενοι στο παρον, δεν βλεπω το πως μπορει το παρελθον να ενοχλει.
Συνεπως μηπως το προβλημα σου ειναι ενα καθαρο προβλημα της ενηλικης ζωης σου και κοιτας σε λαθος μερη?

Μμμ... για να τις χαλάσουν μαλλον ηταν αρνητικές για να μη τις χαλασουν μαλλον ηταν φυσιολογικές.Τι λες ?

σαφως και συμφωνω και μαλιστα αυτο το αρνητικες και το φυσιολογικες ειναι η υποκειμενικη κριση του παιδιου, σωστα? αλλα το υποκειμενικο μας ενδιαφερει, ετσι κι αλλιως.

Δεν μπορείς να καταλάβεις πως κάποιος εχει υιοθετήσει ενα λανθασμένο μοντέλο και πηγαίνει με αυτό?

και αυτο το καταλαβαινω, εχω υπαρξει θυμα λανθασμενων μοντελων πολλακις (και ακομα πιθανοτατα ειμαι) :)

Αν απλοποιήσω το γεγονός αυτο δεν σημαίνει οτι το έλυσα.Τουλάχιστον σε μένα δεν δουλευει ,το εχω δοκιμάσει και δεν σου κρύβω πως πολυ θα το ήθελα

εγω εκανα μια ερωτηση, γιατι το κακο παρελθον να χαλαει το παρον? δεν αμφισβητησα οτι το παρελθον μπορει ηταν κακο.
το παρον χαλαει απο το παρελθον επειδη το παρελθον ηταν κακο, η επειδη στο παρον συνεχιζουμε να εφαρμοζουμε λανθασμενα μοντελα του παρελθοντος?

Αν η απαντηση ειναι η πρωτη δεν μπορουμε να κανουμε και πολλα εκτος ισως απο το να αναθεωρησουμε τον τροπο που βλεπουμε μια εμπειρια που εχουμε ζησει, γιατι το παρελθον δεν αλλαζει, ουτε εχουμε βρει καποιο τροπο να διαγραφουμε τισ αρνητικες μνημες.

Αν η απαντηση ειναι η δευτερη σαφεστατα μπορουμε απο εδω και περα να αλλαξουμε τα προβληματικα μοντελα με πιο λειτουργικα.

για ολα τα υπολοιπα δεν εχω να προσθεσω κατι. Νομιζω οτι κανεις πολυ καλα που δεν ψαχνεις φταιχτες αλλα εναλλακτικες οπτικες και λυσεις για τα πραγματα. [/quoteΗ καλυτερη εναλλακτικη ειναι να ΑΓΑΠΗΣΩ και να μη μαστιγωνω τον εαυτο μου

[Lou!]

Originally posted by John11
Eγώ καλά τα λέω. Εσύ όμως τα καταλαβαίνεις; Γιατί κάνεις πως τα καταλαβαίνεις ενώ δεν τα καταλαβαίνεις; Π.χ. εδώ http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=5782&page=4
είσαι σκληρή.
Λες: \"αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι , κλπ, κλπ\". Οι \"άλλοι άνθρωποι\"!
Θα ήθελες να σε ρωτήσω γιατί οι \"άλλοι άνθρωποι\" δεν έχουν τα προβλήματά σου; Φαντάζομαι όχι. Παρακάτω παράθεση με την συγκεκριμένη απάντησή σου που επέλεξα τυχαία.

να σου απαντησω σχετικα με το \"τι κανουν οι αλλοι ανθρωποι\". θεωρω οτι εκτος απο το να κανω τον εφευρετη σε καθε προβλημα που αντιμετωπιζω, μια πηγη πληροφορησης και ιδεων ειναι και οι αλλοι. Το τι κανουν οι αλλοι σε μια αναλογη περισταση με τη δικη μου και το πως την αντιμετωπιζουν μπορει να ειναι πολυ διαφωτιστικο και βοηθητικο, ειδικα οταν εγω εχω μια μεθοδο που φαινεται να μη λειτουργει και πολυ αποτελεσματικα. Με αυτην την εννοια το τι κανουν οι αλλοι ειναι ενας παρα πολυ βοηθητικος οδηγος.
Οποτε, αν εχω ενα προβλημα και θελω να το λυσω, ναι με ενδιαφερει πολυ να μαθω τι κανουν και πως το λυνουν αλλοι που εχουν παρομοιο προβλημα.

[John11]

Originally posted by Sofia
Και κατι ακομα, αν θες: η επιβράβευση δεν ειναι για σενα τοτε ειδικα μια μορφη υποστηριξης, αποδοχης κ αναγνωρισης?
Ή ολα ειναι συναρτηση της συγκρισης για σενα?

Τα ρωτάς αυτά γιατί ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι\' αυτά ή για να κάνουμε μια γενικότερη συζήτηση;

[PETRAN]

de-lighted (τι περίεργο, \"delight\" στα Αγγλικά είναι η ευχαρίστηση!), πρώτα από όλα προσπάθησε να καταλάβεις αν αυτό που λες όντως ισχύει η αν αποτέλεσμα και συμπέρασμα από τωρινές σου σκέψεις και από φάσεις που περνάς τώρα. Θέλω να πω ότι αν κάποιος είναι σε κακή διάθεση θα τείνει να ερμηνεύει τα πράγματα με αρνητικό τρόπο καθώς και να τα γενικεύει χωρίς όμως να είναι απολύτως 100% αλήθεια, το μυαλό του του \"παίζει παιχνίδια δηλαδή\" χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει. Εσύ σε αυτό που λες-ότι δηλαδή δεν έπαιρνες ποτέ ευχαρίστηση από την εκπλήρωση των στόχων σου- μπορεί να έχεις και δίκιο, μπορεί όμως και να το \"μεγαλοποίησες\" αυτό λόγω ίσως κάποιας τωρινής πιο χαμηλής διάθεσης. Σκέψου λογικά και καθαρά για το αν όντως πάντα και όσες φορές σε θυμάσαι στο παρελθόν δεν ένοιωθες/έπαιρνες ικανοποίηση από πράγματα που πετύχαινες. Όταν παντρέυτηκες ας πούμε δεν ένοιωσες τίποτα? Η όταν γέννησες το πρώτο σου μωράκι? (από ότι κατάλαβα έχεις οικογένεια.) Σκέψου κάθε μεγάλη στιγμή ξεχωριστά και αντικειμενικά χωρίς την τωρινή σου ψυχολογική κατάσταση.



Δεύτερον νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση με την \"επιβράβευση\". Όπως είχε διευκρινίσει και ο συμπεριφορικός ψυχολόγος Skinner, άλλο η \"πρωτογενής\" \"ανταμοιβή\" που έχει να κάνει με την άμεση ευχαρίστηση από αυτό που κάνω και άλλο η \"δευτερογενής\" \"ανταμοιβή\" που έρχεται \"απ\'έξω\" λόγω αυτών που κάνω (αυτό που λένε επιβράβευση). Δηλαδή εγώ μπορεί να τα γράφω όλα αυτά λόγω \"πρωτογενούς ανταμοιβής\" επειδή μου αρέσει άμεσα να γράφω για αυτά τα πράγματα (παίρνω ευχαρίστηση από την διαδικασία) η λόγω \"δευτερουγενούς ανταμοιβής\", επειδή περιμένω τους συμφορουμίτες να μου πουν \"μπράβο\". (σταθερή δευτερογενής ανταμοιβή προέρχεται από το χρήμα και από την καταξίωση). Αυτά τα δύο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ενώ οι δευτερογενείς ανταμοιβές υπάρχουν γιατί κάποτε \"κόλλησαν\"/\"συσχετίστηκαν\" σε/με βασικές πρωτογενείς ανταμοιβές κατα την ανάπτυξη μας. Π.χ. η σοκολάτα φέρνει απόλαυση (πρωτογενής ανταμοιβή) και το χρήμα αγοράζει την σοκολάτα (δευτερογενής ανταμοιβή). Οι πρωτογενείς ανταμοιγές φέρνουν την ουσιαστική ευτυχία/ευχαρίστηση και όχι τόσο οι δευτερογενείς ανταμοιβές γνωστές και ως επιβραβεύσεις.


Σε κάποιες φάσεις όμως, οι δευτερογενείς μπορεί να ανεξαρτοποιηθούν υπερβολικά από τις πρωτογενείς και το άτομο να \"χάσει\" το νόημα και το λόγο που \"κάνει αυτό που κάνει\". Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο bill gates που σε μια συνέντευξη του πρόσφατα δήλωσε ότι δεν είναι ευτυχισμένος. Προφανώς ο bill σε κάποια φάση, έχοντας βάλει υπερβολικούς δευτερογενείς στόχους \"έχασε την μπάλα\" και ξέχασε τι πραγματικά τον ευχαριστούσε, δηλαδή τους πραγματικούς πρωτογενείς στόχους του. Ίσως ο bill να απολάμβανε να προγραμματίζει, αλλά όταν η εταιρεία του άρχιζε να επεκτείνεται, και ο bill προσέλαβε τον john, ton jack, και τον leeroy και αυτοί με την σειρά τους προσέλαβαν άλλους τόσους και ούτω καθ΄εξής, ο bill αφοσιώθηκε πυρετωδώς στο management και στο χρήμα, με αποτέλεσμα όταν τα απέκτησε όλα (όπου όλα=δευτερογενής ανταμοιβή) να μην ένοιωσε απολύτως τίποτα, αφού αυτά τα πράγματα δεν του έφεραν την άμεση ευχαρίστηση που περίμενε (και που ίσως π.χ. έπαιρνε παλιότερα όταν προγραμμάτιζε μόνος του στο φτωχικό του δωμάτιο!).


Οπότε ίσως να σκεφτόσουνα το κατα πόσο πραγματικά οι στόχοι που είχες θέσει ήταν \"δικοί\" σου και όχι των άλλων. Μερικές φορές και δικοί μας να είναι, πάλι τους δημιουργούμε για χάρη των άλλων και κάπου χάνουμε την μπάλα για το πόσο τελικά εκπληρώσαμε έναν δικό μας (?) στόχο. Ίσως να μην έχεις βρει πραγματικά ακόμα τον πραγματικό σου πρωτογενή στόχο/σκοπό η ίσως να τον είχες βρει κάποτε και αυτός να θάφτηκε κάτω από τα \"πρέπει\" που ίσως-εν μέρη για χάρη των άλλων- δημιούργησες. Γιατι άλλη ικανοποίηση θα πάρεις αν πετύχεις έναν δικό σου-δικό σου στόχο (π.χ.από μικρό παιδί μου άρεσε να ψάχνω για παλιά πράγματα από πάντα ήθελα να γίνω αρχαιολόγος και να μελετώ τα κεφάλια του νησιού του πάσχα και επιτέλους το πέτυχα) και άλλο αν πετύχεις τον δικό σου-άλλου στόχο (π.χ. η μαμά έλεγε η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και το πέτυχα)Είναι κάποια πράγματα που μάλλον πρέπει να λάβουμε υπ όψιν.


Όσο γι\'αυτό που λες με τους γονείς σου και με τα αδέρφια σου ισχύει. Αν κάποιος σε μικρή ηλικία (και βασικά όχι μόνο σε μικρή) επαναλαμβάνει και συμπεριφέρεται με συγκεκριμένους τρόπους επειδή έτσι πρέπει, ακόμα και να αλλάξει στάση μεγαλύτερος και να ξεχάσει και τις συνειδητές μνήμες του από τότε, μερικές φορές το συναίσθημα παραμένει το ίδιο (αυτό που έλεγε ο freud ως ασυνείδητο). Γιατί από την επανάληψη αυτό \"αυτοματοποιείται\" και ενώ άλλα σκέφτεσαι άλλα αισθάνεσαι και θέλεις να κάνεις (άλλα θέλει η καρδιά και άλλα το μυαλό που λέμε). Έτσι κάποιος μπορεί να κρύβει τον ενθουσιασμό του κοντά στα αδέρφια του γιατί φοβάται τις αρνητικές αντιδράσεις τους, όμως η συχνή επανάληψη να κάνει αυτή την αντίδραση \"αυτόματη\" και μάλιστα όχι μόνο κοντά στα αδέρφια αλλά και σε γενικότερα πλαίσια (αυτοί οι μηχανισμοί μάλλον παίζουν ρόλο γενικότερα στην ανάπτυξη ψυχολογικών προβλημάτων). Έτσι π.χ. να σταματάς την επιβράβευση όταν κάποιο άτομο σου θυμίσει σε ένα επιφανειακό επίπεδο π.χ. την αδερφή σου (π.χ. της μοιάζει εμφανισιακά) η όταν η κατάσταση που βρίσκεσαι θυμίζει σε ένα αφαιρετικό επίπεδο την κατάσταση που βρισκόσουν τότε (π.χ. ο διευθυντής σας έχει μαζέψει 3 εργαζόμενους και σου κάνει παρατηρήσεις). \'Αλλωστε η πρωσοπικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο τέτοιων \"αυτοματισμών\" που αποκτήθηκαν σε μικρή ηλικία κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου (και που φυσικά ανάλογα και με τα γονίδια κάποιοι αυτοματισμοί ήταν εκ φύσεως πιο \"δυνατοί\" από άλλους. Φυσικά και το άτομο δεν έρχεται ως \"άγραφο χαρτί\" όπως πίστευαν κάποτε κάποιοι φιλόσοφοι και οι ακραίοι συμπεριφορικοί ψυχολόγοι αλλά με ένα πλούσιο ρεπερτόριο συμπεριφορών και τάσεων) Αφού εσύ λοιπόν ξέρεις \"τα ερεθίσματα\" που μπορεί να οδήγησαν στην εν μέρη αν-ικανοποίηση σου πρέπει με κάποιο τρόπο να τα επεξεργαστείς και να τα αλλάξεις (αν όντως ισχύει αυτό και δεν εκπληρώνεις πλασματικούς στόχους όπως είπα και πριν).



Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ίσως αυτό που βιώνεις να είναι ένα απολύτως φυσικό πράγμα που όμως εσύ το βιώνεις στην αληθινή του φύση ενώ οι άλλοι άνθρωποι σαν ψευδαίσθηση. Δεν νομίζω δηλαδή με το που κάποιος κάνει οικογένεια να λέει \"3ος στόχος εκπληρώθηκε, 80% ευχαρίστηση\", Η ευτυχία δεν προέρχεται από αυτά, προέρχεται από \"πολλές μικρές άμεσες (όπως είπα και πριν) στιγμές\" από εκεί την παίρνουν οι άνθρωποι και νομίζουν ότι προέρχεται από την εκπλήρωση των στόχων. Άλλωστε οι μεγάλοι στόχοι εκπληρώνονται για να υπάρξουν αυτές οι \"πολλές μικρές άμεσες στιγμές\" in the first place ενώ κανένας άνθρωπος δεν σταματάει να βάζει στόχους αφού στόχοι=κίνητρα για ζωή. Οπότε πάμε πάλι στο τι πραγματικά κάνει εσένα χαρούμενη, τι σε ευχαριστεί πραγματικά και πως σχετίζονται ουσιαστικά όλα αυτά με τους στόχους που εκπλήρωσες.



Just my 2 cents :P