Ανικανοποιητη

[RainAndWind]

Tα two cents μερικές φορές τελικά είναι πολύ σημαντικότερα από τις λίρες.:P
Thanks Petran.

Φωτεινή,όταν ήσουν μικρή,κατά κάποιο τρόπο λειτουργούσες σαν γονέας για τις δύο αδερφές σου.Εξαιτίας των προβληματικών γονεικών συμπεριφορών,εσύ έγινες η υπεύθυνη για την ευημερία ή όχι των αδερφών σου.Oι γονείς σου σας έβλεπαν σαν αντικείμενα εξυπηρέτησης των αναγκών τους,σαν προεκτάσεις του εαυτού τους,χρήσιμες για να γεμίζουν τις τρύπες της ύπαρξής τους,αλλά όχι σαν αυτό που πραγματικά ήσασταν και είστε,ξεχωριστές,μοναδικές οντότητες με τη δική σας υπόσταση,ανά
γκες και λόγο ύπαρξης.
Η Φωτεινή έγινε μία τύποις μητέρα,υπεύθυνη για να μην πληγωθούν οι αδερφές της,μία προστάτιδα των κορμιών και του συναισθήματός τους.Ένας ρόλος που σε άλλη οικογένεια δε θεωρείται υγιής,στη δική σας οικογένεια έγινε το αυτονόητο,καθώς δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι,ένας μονόδρομος αγάπης και ενδιαφέροντος.

Φωτεινούλα,έχουμε αρκετά κοινά.Έτσι αισθάνομαι κι εγώ για τ\'αδέρφια μου,καθώς κι εγώ ήμουν η μαμά,όχι το παιδί.Οι δεσμοί που σμιλεύονται μέσα σε κακοποιητικές οικογένειες ανάμεσα στ\'αδέρφια είναι αρκετά ισχυροί,γιατί δένονται σε ένα πλέγμα επιβίωσης,με κρυφούς κανόνες,που οι έξω δεν κατανοούν εύκολα.Πόσες φορές θυσιάστηκες για να μη θυσιάσουν οι αδερφές σου άλλο ένα τους κομμάτι,εγώ που το έχω βιώσει μπορώ να το καταλάβω και να ταυτιστώ.

Αλλά τώρα πια δεν είσαι υπεύθυνη για την επιβίωσή τους.Παρολαυτά μέσα σου έχει γραφτεί αυτός ο κρυφός κανόνας και δεν μπορείς να τον πετάξεις ανώδυνα.Γιατί κάτι σε αυτόν τον κανόνα είναι δεμένο με τη δική σου αίσθηση του εαυτού.Η εικόνα σου,μέσα σου,είναι ακόμη η εικόνα της Φωτεινής που πάντα προσπαθεί να τις προστατέψει εναντίον ενός δυνατού,γονέα Θεού,ενός γονέα τιμωρού.
Αναγνωρίζεις πως δεν μπορείς πια να τις προστατεύεις από τις καθημερινές εμπειρίες,καθώς είναι ενήλικες και πια η επίδραση και η παρέμβασή σου δεν είναι δυνατή.

Αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι αδύναμη,τρωτή,η αίσθηση του εαυτού σου σε μία αλλόκοτη,παιδική παντοδυναμία παρεμβατικής σωτηρίας,δεν υφίσταται πλέον.Μα οι ενοχές της Φωτεινής υφίστανται.Όπως και οι δικές μου.Γιατί δεν σώθηκε ο αδερφός μου και είναι ακόμη δυστυχισμένος;Δεν τον προστάτεψα με ικανό τρόπο.Βλέπεις το ασυνείδητο φορτίο ενοχών πως μακροημερεύει και επηρεάζει το παρόν μας;

Η αίσθηση του ανικανοποίητού σου στο παρόν,προέρχεται από εκείνο το μακρινό φορτίο που η μικρή Φωτεινούλα κουβαλούσε στους λεπτούς της παιδικούς ώμους.Ένα φορτίο που δεν ήταν φτιαγμένη για να το κουβαλά,καθώς ήταν απλά ένα παιδί,όχι μία μητέρα.
Αυτές οι ενοχές πως δεν κατάφερες εκείνο το έργο της σωτηρίας,μετατράπηκε σε θλίψη όταν μεγάλωσες,σε βαθιά λύπη και ενοχές,που έγινε κατάθλιψη.
Η ίδια σου η δύναμη,η δύναμη ενός ενήλικα να πλάθει το παρόν του ξέχωρα από τους παιδικούς του ρόλους,στο μυαλό σου έχει μετατραπεί σε αδυναμία να είσαι πια εκείνο που όριζε την ύπαρξή σου για χρόνια ολόκληρα.

Δεν αφήνεις τον εαυτό σου να χαίρεται,γιατί σαν παιδί κάθε δική σου χαρά δεν ήταν μία χαρά που δίχως ενοχές βιωνόταν και τη γιόρταζες,γιατί κάθε δικό σου επίτευγμα το χρησιμοποιούσαν άλλοι για να εξυπηρετούν δικές τους ανάγκες.Η χαρά σου μετατρεπόταν σε πόνο από τη σύγκριση και υποτίμηση των δύο σου αδερφών.Και γι αυτό τώρα καμία σου χαρά δεν την αφήνεις να είναι μία απλή χαρά.

Κουβαλάει μέσα της ενοχικό βάρος καθώς στα παιδικά σου χρόνια επίσης το ίδιο βάρος κουβαλούσε.

[Lou!]

Originally posted by John11
Eγώ καλά τα λέω. Εσύ όμως τα καταλαβαίνεις; Γιατί κάνεις πως τα καταλαβαίνεις ενώ δεν τα καταλαβαίνεις; Π.χ. εδώ http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=5782&page=4
είσαι σκληρή.
Λες: \"αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι , και καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν και κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν και περνάνε πολλές φορές και καλά με τους άλλους? δεν νομίζω ότι όλοι κατεβάζουν μπύρες πριν βγουν.
Οι \"άλλοι άνθρωποι\"!
Ωραίος και πλάγιος τρόπος για να κατηγορείς! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν κατάθλψη! Οι άλλοι ανθρωποι δεν έχουν νοσσοφοβία! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αγοραφοβία! Οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν το πρόβλημά σου! Αυτό λες. Γιατί απάντηση δεν δίνεις, κάνεις μια \"ερώτηση\" για να πεις αυτό που θες.
Θα ήθελες να σε ρωτήσω γιατί οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν τα προβλήματά σου; Φαντάζομαι όχι. Παρακάτω παράθεση με την συγκεκριμένη απάντησή σου που επέλεξα τυχαία.

Originally posted by lucifer
αμελι,

αν πάσχεις από κοινωνική φοβία θα σου πω ένα πράγμα που νομίζω λέει πάρα πολλά. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι ο τέλειος άνθρωπος, αλλά βγαίνω από το σπίτι μου, κάνω τις δουλειές μου και συναναστρέφομαι κόσμο όντας απλά η lucifer και τίποτα παραπάνω (όπως και τίποτα λιγότερο) από αυτό. τα πράγματα στην πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετικά και σε πολλές περιπτώσεις πολύ πιο απλά από ό,τι φαντάζεσαι, από όπως τα φαντάζεσαι στο κεφάλι σου. αν περιμένεις από τα φάρμακα να σου λύσουν αυτά τα προβλήματα, εγώ προσωπικά πολύ αμφιβάλλω ότι μπορούν να θεραπεύουν αγοραφοβία κλπ.
σκέψου και αυτά που σου έγραψε ο iberis. επίσης μην περιμένεις από τους άλλους να αλλάξουν για να αισθανθείς καλύτερα. πολύ απλά αυτό έχει μηδαμινές πιθανότητες να συμβεί. θα πρέπει να μάθεις να μην κατσικώνεσαι ψυχολογικά τα προβλήματα των άλλων.
κάποια στιγμή θα πρέπει να κοιτάξεις τι κρύβεται κάτω από τη λέξη αγοραφοβία, αν εσύ θέλεις μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τον εαυτό σου.
η κοινωνία δεν θα γίνει ποτέ αυτή που θα ήθελες να είναι προκειμένου να μπορείς να αισθάνεσαι άνετα να βγεις από το σπίτι σου.
αλήθεια έχεις αναρωτηθεί ποτέ τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι και καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν και κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν και περνάνε πολλές φορές και καλά με τους άλλους? δεν νομίζω ότι όλοι κατεβάζουν μπύρες πριν βγουν.
σου έθεσα μερικά σημεία για προβληματισμό, φιλικά πάντα. (προς αποφυγή παρεξηγήσεων, άλλωστε στο κανάκεμα δεν είμαι καθόλου καλή)

john11,
επειδή έκανες edit το αρχικό σου σχόλιο, μην στενοχωριέσαι το έπιασα το υπονοούμενο σου και χωρίς τόση λεπτομέρεια. Νομίζω ότι σου απάντησα στο επόμενο post. Από εκεί και πέρα ο καθένας όταν διαβάζει ένα κείμενο είναι ελεύθερος να το ερμηνεύει όπως τον βολεύει.

[Sofia]

Originally posted by John11

Originally posted by Sofia
Και κατι ακομα, αν θες: η επιβράβευση δεν ειναι για σενα τοτε ειδικα μια μορφη υποστηριξης, αποδοχης κ αναγνωρισης?
Ή ολα ειναι συναρτηση της συγκρισης για σενα?

Τα ρωτάς αυτά γιατί ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι\' αυτά ή για να κάνουμε μια γενικότερη συζήτηση;

Aν δεν με ενδιαφερει ενα θεμα, δεν κανω κουβεντα...ετσι για να περναει η ωρα...

[PETRAN]

Originally posted by Sofia

Originally posted by John11

Originally posted by Sofia
Και κατι ακομα, αν θες: η επιβράβευση δεν ειναι για σενα τοτε ειδικα μια μορφη υποστηριξης, αποδοχης κ αναγνωρισης?
Ή ολα ειναι συναρτηση της συγκρισης για σενα?

Τα ρωτάς αυτά γιατί ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι\' αυτά ή για να κάνουμε μια γενικότερη συζήτηση;

Aν δεν με ενδιαφερει ενα θεμα, δεν κανω κουβεντα...ετσι για να περναει η ωρα...

Σκληρή και άμεση. Δεν ξέρω αλλά ενώ διάβαζα την ατάκα ήταν σαν να το έλεγε ο clint eastwood η ο chuck norris

[bell]

[bell]

[Alobar]

\'... Σκληρή και άμεση. Δεν ξέρω αλλά ενώ διάβαζα την ατάκα ήταν σαν να το έλεγε ο clint eastwood η ο chuck norris...\'

http://www.youtube.com/watch?v=KkT7AKYIBtU&feature=related

[PETRAN]

Originally posted by Alobar
\'... Σκληρή και άμεση. Δεν ξέρω αλλά ενώ διάβαζα την ατάκα ήταν σαν να το έλεγε ο clint eastwood η ο chuck norris...\'

http://www.youtube.com/watch?v=KkT7AKYIBtU&feature=related

χαχαχαχα

:D:P

[John11]

Originally posted by Sofia

Originally posted by John11

Originally posted by Sofia
Και κατι ακομα, αν θες: η επιβράβευση δεν ειναι για σενα τοτε ειδικα μια μορφη υποστηριξης, αποδοχης κ αναγνωρισης?
Ή ολα ειναι συναρτηση της συγκρισης για σενα?

Τα ρωτάς αυτά γιατί ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι\' αυτά ή για να κάνουμε μια γενικότερη συζήτηση;

Aν δεν με ενδιαφερει ενα θεμα, δεν κανω κουβεντα...ετσι για να περναει η ωρα...

Πες μου τι ρωτάς για να καταλάβω, γιατί τουλάχιστον σε μένα δεν είναι σαφής η ερώτηση. Αν ρωτάς αν η επιβράβευση είναι υποστήριξη ή αποδοχή ή αναγνώριση, θα σου πω ότι τα είπα αυτά που σκέφτομαι: Υποστήριξη και αποδοχή δεν είναι. Αναγνώριση μάλλον ναι.

[Φωτεινη!]

Originally posted by PETRAN
de-lighted (τι περίεργο, \"delight\" στα Αγγλικά είναι η ευχαρίστηση!), πρώτα από όλα προσπάθησε να καταλάβεις αν αυτό που λες όντως ισχύει η αν αποτέλεσμα και συμπέρασμα από τωρινές σου σκέψεις και από φάσεις που περνάς τώρα. Θέλω να πω ότι αν κάποιος είναι σε κακή διάθεση θα τείνει να ερμηνεύει τα πράγματα με αρνητικό τρόπο καθώς και να τα γενικεύει χωρίς όμως να είναι απολύτως 100% αλήθεια, το μυαλό του του \"παίζει παιχνίδια δηλαδή\" χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει. Εσύ σε αυτό που λες-ότι δηλαδή δεν έπαιρνες ποτέ ευχαρίστηση από την εκπλήρωση των στόχων σου- μπορεί να έχεις και δίκιο, μπορεί όμως και να το \"μεγαλοποίησες\" αυτό λόγω ίσως κάποιας τωρινής πιο χαμηλής διάθεσης. Σκέψου λογικά και καθαρά για το αν όντως πάντα και όσες φορές σε θυμάσαι στο παρελθόν δεν ένοιωθες/έπαιρνες ικανοποίηση από πράγματα που πετύχαινες. Όταν παντρέυτηκες ας πούμε δεν ένοιωσες τίποτα? Η όταν γέννησες το πρώτο σου μωράκι? (από ότι κατάλαβα έχεις οικογένεια.) Σκέψου κάθε μεγάλη στιγμή ξεχωριστά και αντικειμενικά χωρίς την τωρινή σου ψυχολογική κατάσταση.

Πολύ πολύ καλή παρατήρηση.
Δεν εχω χαμηλη διαθεση περισσότερο απο οτι ειχα πάντα.Πάντα ημουν σχεδόν ετσι.
Σιγουρα η ζωη μου ειναι λιγοτερο \"ευκολη\" ,δεν εχω πρακτικά τη δυνατότητα να κάνω κάποια πράγματα και αυτο σίγουρα παιζει το ρόλο του.Το \"βλέπω\" σαν παράγοντα.

Αν σκεφτώ τα γεγονότα μεμονομένα ,διαπιστώνω τα πράγματα να μοιράζονται..
Δηλαδή σαν παιδί δεν ευχαριστιόμουν τίποτα.Ηθελα μόνο να το κάνω.Λίγο πριν την εφηβεία ,μετα την αποπεράτωση,πήγαινα στο δωμάτιο μου εκλεινα τις κουρτίνες και άκουγα μουσική,ήμουν αόρατη.
Δεν τους πειραζε αυτό.Δεν κατάφεραν ποτέ να μου περάσουν το αυταρχικό \"ετσι θελω\"τους,γιατι ειχα εντονο αντίλογο,τους προκαλουσα με καθε τροπο για συζητηση,αλλα εκεινοι το εβλεπαν σαν αφορμη για πολεμο..
Εγώ μέσα μου για κάποια πράγματα χαιρόμουν που τα κατάφερα,αλλα η χαρα ηταν μιση,αφου δεν μπορουσα να τα μοιραστώ με κανέναν και αυτο προχώρησε και με τους φίλους μου.

Λίγο αργότερα η δουλειά μου ενω στην αρχή ηταν δυσκολα και δεν πληρωνόμουν καλα τα πράγματα εφτιαξαν γιατι το ηθελα να τα καταφέρω,αλλα οταν αυτό εγινε ,εγω το βαρέθηκα.
Ο γάμος ειναι αλλο κομματι ,οχι στοχος.Εγινε γιατι υπήρχε κάτι μοναδικό.
Τα παιδιά επισης.Μεγάλη ευτυχία,αλλα οχι στόχος.
Παρόλαυτα ακομα και για την αναγκη μου αυτή πηρα την ετικετα\"δε εχεις κανει τιποτα στη ζωη σου\".
Το θέμα ειναι πως οταν τα ακουω αυτα γελάω και δεν κατεβάζω το κεφάλι.



Δεύτερον νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση με την \"επιβράβευση\". Όπως είχε διευκρινίσει και ο συμπεριφορικός ψυχολόγος Skinner, άλλο η \"πρωτογενής\" \"ανταμοιβή\" που έχει να κάνει με την άμεση ευχαρίστηση από αυτό που κάνω και άλλο η \"δευτερογενής\" \"ανταμοιβή\" που έρχεται \"απ\'έξω\" λόγω αυτών που κάνω (αυτό που λένε επιβράβευση). Δηλαδή εγώ μπορεί να τα γράφω όλα αυτά λόγω \"πρωτογενούς ανταμοιβής\" επειδή μου αρέσει άμεσα να γράφω για αυτά τα πράγματα (παίρνω ευχαρίστηση από την διαδικασία) η λόγω \"δευτερουγενούς ανταμοιβής\", επειδή περιμένω τους συμφορουμίτες να μου πουν \"μπράβο\". (σταθερή δευτερογενής ανταμοιβή προέρχεται από το χρήμα και από την καταξίωση). Αυτά τα δύο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους ενώ οι δευτερογενείς ανταμοιβές υπάρχουν γιατί κάποτε \"κόλλησαν\"/\"συσχετίστηκαν\" σε/με βασικές πρωτογενείς ανταμοιβές κατα την ανάπτυξη μας. Π.χ. η σοκολάτα φέρνει απόλαυση (πρωτογενής ανταμοιβή) και το χρήμα αγοράζει την σοκολάτα (δευτερογενής ανταμοιβή). Οι πρωτογενείς ανταμοιγές φέρνουν την ουσιαστική ευτυχία/ευχαρίστηση και όχι τόσο οι δευτερογενείς ανταμοιβές γνωστές και ως επιβραβεύσεις.

δεν ξέρω γιατι εγινε για μενα τοσο σημαντική η γνωμη τους ,αληθεια καταλαβαίνω πως κάποιος δεν πρέπει να περιμένει απο τους αλλους να του αναγνωρίσουν τι εκανε σωστα και τι οχι.Αυτο που εγω νιωθω πιο εντονα ειναι οτι ΜΠΟΡΩ να ειμαι και χωρις το μπράβο τους ,αλλα επηρεάζεομαι ΠΟΛΥΥΥΥ οταν κρίνουν και επικρίνουν τα πάντα.Ειτε ως καλα ειτε ως κακα.οταν ολα πρεπει να μπουν στη ζυγαρια.

Σε κάποιες φάσεις όμως, οι δευτερογενείς μπορεί να ανεξαρτοποιηθούν υπερβολικά από τις πρωτογενείς και το άτομο να \"χάσει\" το νόημα και το λόγο που \"κάνει αυτό που κάνει\". Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο bill gates που σε μια συνέντευξη του πρόσφατα δήλωσε ότι δεν είναι ευτυχισμένος. Προφανώς ο bill σε κάποια φάση, έχοντας βάλει υπερβολικούς δευτερογενείς στόχους \"έχασε την μπάλα\" και ξέχασε τι πραγματικά τον ευχαριστούσε, δηλαδή τους πραγματικούς πρωτογενείς στόχους του. Ίσως ο bill να απολάμβανε να προγραμματίζει, αλλά όταν η εταιρεία του άρχιζε να επεκτείνεται, και ο bill προσέλαβε τον john, ton jack, και τον leeroy και αυτοί με την σειρά τους προσέλαβαν άλλους τόσους και ούτω καθ΄εξής, ο bill αφοσιώθηκε πυρετωδώς στο management και στο χρήμα, με αποτέλεσμα όταν τα απέκτησε όλα (όπου όλα=δευτερογενής ανταμοιβή) να μην ένοιωσε απολύτως τίποτα, αφού αυτά τα πράγματα δεν του έφεραν την άμεση ευχαρίστηση που περίμενε (και που ίσως π.χ. έπαιρνε παλιότερα όταν προγραμμάτιζε μόνος του στο φτωχικό του δωμάτιο!).


Οπότε ίσως να σκεφτόσουνα το κατα πόσο πραγματικά οι στόχοι που είχες θέσει ήταν \"δικοί\" σου και όχι των άλλων. Μερικές φορές και δικοί μας να είναι, πάλι τους δημιουργούμε για χάρη των άλλων και κάπου χάνουμε την μπάλα για το πόσο τελικά εκπληρώσαμε έναν δικό μας (?) στόχο. Ίσως να μην έχεις βρει πραγματικά ακόμα τον πραγματικό σου πρωτογενή στόχο/σκοπό η ίσως να τον είχες βρει κάποτε και αυτός να θάφτηκε κάτω από τα \"πρέπει\" που ίσως-εν μέρη για χάρη των άλλων- δημιούργησες. Γιατι άλλη ικανοποίηση θα πάρεις αν πετύχεις έναν δικό σου-δικό σου στόχο (π.χ.από μικρό παιδί μου άρεσε να ψάχνω για παλιά πράγματα από πάντα ήθελα να γίνω αρχαιολόγος και να μελετώ τα κεφάλια του νησιού του πάσχα και επιτέλους το πέτυχα) και άλλο αν πετύχεις τον δικό σου-άλλου στόχο (π.χ. η μαμά έλεγε η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο και το πέτυχα)Είναι κάποια πράγματα που μάλλον πρέπει να λάβουμε υπ όψιν.

οι στοχοι μου μπορώ να πω οτι έρχονται και σε συγκρουση με τα θέλω των άλλων.


Όσο γι\'αυτό που λες με τους γονείς σου και με τα αδέρφια σου ισχύει. Αν κάποιος σε μικρή ηλικία (και βασικά όχι μόνο σε μικρή) επαναλαμβάνει και συμπεριφέρεται με συγκεκριμένους τρόπους επειδή έτσι πρέπει, ακόμα και να αλλάξει στάση μεγαλύτερος και να ξεχάσει και τις συνειδητές μνήμες του από τότε, μερικές φορές το συναίσθημα παραμένει το ίδιο (αυτό που έλεγε ο freud ως ασυνείδητο). Γιατί από την επανάληψη αυτό \"αυτοματοποιείται\" και ενώ άλλα σκέφτεσαι άλλα αισθάνεσαι και θέλεις να κάνεις (άλλα θέλει η καρδιά και άλλα το μυαλό που λέμε). Έτσι κάποιος μπορεί να κρύβει τον ενθουσιασμό του κοντά στα αδέρφια του γιατί φοβάται τις αρνητικές αντιδράσεις τους, όμως η συχνή επανάληψη να κάνει αυτή την αντίδραση \"αυτόματη\" και μάλιστα όχι μόνο κοντά στα αδέρφια αλλά και σε γενικότερα πλαίσια (αυτοί οι μηχανισμοί μάλλον παίζουν ρόλο γενικότερα στην ανάπτυξη ψυχολογικών προβλημάτων). Έτσι π.χ. να σταματάς την επιβράβευση όταν κάποιο άτομο σου θυμίσει σε ένα επιφανειακό επίπεδο π.χ. την αδερφή σου (π.χ. της μοιάζει εμφανισιακά) η όταν η κατάσταση που βρίσκεσαι θυμίζει σε ένα αφαιρετικό επίπεδο την κατάσταση που βρισκόσουν τότε (π.χ. ο διευθυντής σας έχει μαζέψει 3 εργαζόμενους και σου κάνει παρατηρήσεις). \'Αλλωστε η πρωσοπικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο τέτοιων \"αυτοματισμών\" που αποκτήθηκαν σε μικρή ηλικία κατά την ανάπτυξη του εγκεφάλου (και που φυσικά ανάλογα και με τα γονίδια κάποιοι αυτοματισμοί ήταν εκ φύσεως πιο \"δυνατοί\" από άλλους. Φυσικά και το άτομο δεν έρχεται ως \"άγραφο χαρτί\" όπως πίστευαν κάποτε κάποιοι φιλόσοφοι και οι ακραίοι συμπεριφορικοί ψυχολόγοι αλλά με ένα πλούσιο ρεπερτόριο συμπεριφορών και τάσεων) Αφού εσύ λοιπόν ξέρεις \"τα ερεθίσματα\" που μπορεί να οδήγησαν στην εν μέρη αν-ικανοποίηση σου πρέπει με κάποιο τρόπο να τα επεξεργαστείς και να τα αλλάξεις (αν όντως ισχύει αυτό και δεν εκπληρώνεις πλασματικούς στόχους όπως είπα και πριν).

για εκει το παω,με ποιο τροπο ακομα δεν εχω ιδεα!!

Εδώ θα ήθελα να προσθέσω ότι ίσως αυτό που βιώνεις να είναι ένα απολύτως φυσικό πράγμα που όμως εσύ το βιώνεις στην αληθινή του φύση ενώ οι άλλοι άνθρωποι σαν ψευδαίσθηση. Δεν νομίζω δηλαδή με το που κάποιος κάνει οικογένεια να λέει \"3ος στόχος εκπληρώθηκε, 80% ευχαρίστηση\", Η ευτυχία δεν προέρχεται από αυτά, προέρχεται από \"πολλές μικρές άμεσες (όπως είπα και πριν) στιγμές\" από εκεί την παίρνουν οι άνθρωποι και νομίζουν ότι προέρχεται από την εκπλήρωση των στόχων. Άλλωστε οι μεγάλοι στόχοι εκπληρώνονται για να υπάρξουν αυτές οι \"πολλές μικρές άμεσες στιγμές\" in the first place ενώ κανένας άνθρωπος δεν σταματάει να βάζει στόχους αφού στόχοι=κίνητρα για ζωή. Οπότε πάμε πάλι στο τι πραγματικά κάνει εσένα χαρούμενη, τι σε ευχαριστεί πραγματικά και πως σχετίζονται ουσιαστικά όλα αυτά με τους στόχους που εκπλήρωσες.

Αλλο ενα φλασακι με αυτη την εκφραση..ισως το εκπληρώνονται οι στόχοι να ειναι αυτο και μονο...και εγω να ψαχνω τον θησαυρο.Αμπελοφιλοσοφίες δικές μου!!

Just my 2 cents :P

Σε ευχαριστω για τον χρονο που αφιερωσες και τα πραγματα που μου εδωσες να σκεφτώ.

[Φωτεινη!]

Originally posted by RainAndWind
Tα two cents μερικές φορές τελικά είναι πολύ σημαντικότερα από τις λίρες.:P
Thanks Petran.

Φωτεινή,όταν ήσουν μικρή,κατά κάποιο τρόπο λειτουργούσες σαν γονέας για τις δύο αδερφές σου.Εξαιτίας των προβληματικών γονεικών συμπεριφορών,εσύ έγινες η υπεύθυνη για την ευημερία ή όχι των αδερφών σου.Oι γονείς σου σας έβλεπαν σαν αντικείμενα εξυπηρέτησης των αναγκών τους,σαν προεκτάσεις του εαυτού τους,χρήσιμες για να γεμίζουν τις τρύπες της ύπαρξής τους,αλλά όχι σαν αυτό που πραγματικά ήσασταν και είστε,ξεχωριστές,μοναδικές οντότητες με τη δική σας υπόσταση,ανά
γκες και λόγο ύπαρξης.
Η Φωτεινή έγινε μία τύποις μητέρα,υπεύθυνη για να μην πληγωθούν οι αδερφές της,μία προστάτιδα των κορμιών και του συναισθήματός τους.Ένας ρόλος που σε άλλη οικογένεια δε θεωρείται υγιής,στη δική σας οικογένεια έγινε το αυτονόητο,καθώς δεν υπήρχαν άλλοι τρόποι,ένας μονόδρομος αγάπης και ενδιαφέροντος.

Φωτεινούλα,έχουμε αρκετά κοινά.Έτσι αισθάνομαι κι εγώ για τ\'αδέρφια μου,καθώς κι εγώ ήμουν η μαμά,όχι το παιδί.Οι δεσμοί που σμιλεύονται μέσα σε κακοποιητικές οικογένειες ανάμεσα στ\'αδέρφια είναι αρκετά ισχυροί,γιατί δένονται σε ένα πλέγμα επιβίωσης,με κρυφούς κανόνες,που οι έξω δεν κατανοούν εύκολα.Πόσες φορές θυσιάστηκες για να μη θυσιάσουν οι αδερφές σου άλλο ένα τους κομμάτι,εγώ που το έχω βιώσει μπορώ να το καταλάβω και να ταυτιστώ.

Αλλά τώρα πια δεν είσαι υπεύθυνη για την επιβίωσή τους.Παρολαυτά μέσα σου έχει γραφτεί αυτός ο κρυφός κανόνας και δεν μπορείς να τον πετάξεις ανώδυνα.Γιατί κάτι σε αυτόν τον κανόνα είναι δεμένο με τη δική σου αίσθηση του εαυτού.Η εικόνα σου,μέσα σου,είναι ακόμη η εικόνα της Φωτεινής που πάντα προσπαθεί να τις προστατέψει εναντίον ενός δυνατού,γονέα Θεού,ενός γονέα τιμωρού.
Αναγνωρίζεις πως δεν μπορείς πια να τις προστατεύεις από τις καθημερινές εμπειρίες,καθώς είναι ενήλικες και πια η επίδραση και η παρέμβασή σου δεν είναι δυνατή.

Αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι αδύναμη,τρωτή,η αίσθηση του εαυτού σου σε μία αλλόκοτη,παιδική παντοδυναμία παρεμβατικής σωτηρίας,δεν υφίσταται πλέον.Μα οι ενοχές της Φωτεινής υφίστανται.Όπως και οι δικές μου.Γιατί δεν σώθηκε ο αδερφός μου και είναι ακόμη δυστυχισμένος;Δεν τον προστάτεψα με ικανό τρόπο.Βλέπεις το ασυνείδητο φορτίο ενοχών πως μακροημερεύει και επηρεάζει το παρόν μας;

Η αίσθηση του ανικανοποίητού σου στο παρόν,προέρχεται από εκείνο το μακρινό φορτίο που η μικρή Φωτεινούλα κουβαλούσε στους λεπτούς της παιδικούς ώμους.Ένα φορτίο που δεν ήταν φτιαγμένη για να το κουβαλά,καθώς ήταν απλά ένα παιδί,όχι μία μητέρα.
Αυτές οι ενοχές πως δεν κατάφερες εκείνο το έργο της σωτηρίας,μετατράπηκε σε θλίψη όταν μεγάλωσες,σε βαθιά λύπη και ενοχές,που έγινε κατάθλιψη.
Η ίδια σου η δύναμη,η δύναμη ενός ενήλικα να πλάθει το παρόν του ξέχωρα από τους παιδικούς του ρόλους,στο μυαλό σου έχει μετατραπεί σε αδυναμία να είσαι πια εκείνο που όριζε την ύπαρξή σου για χρόνια ολόκληρα.

Δεν αφήνεις τον εαυτό σου να χαίρεται,γιατί σαν παιδί κάθε δική σου χαρά δεν ήταν μία χαρά που δίχως ενοχές βιωνόταν και τη γιόρταζες,γιατί κάθε δικό σου επίτευγμα το χρησιμοποιούσαν άλλοι για να εξυπηρετούν δικές τους ανάγκες.Η χαρά σου μετατρεπόταν σε πόνο από τη σύγκριση και υποτίμηση των δύο σου αδερφών.Και γι αυτό τώρα καμία σου χαρά δεν την αφήνεις να είναι μία απλή χαρά.

Κουβαλάει μέσα της ενοχικό βάρος καθώς στα παιδικά σου χρόνια επίσης το ίδιο βάρος κουβαλούσε.

Rein
νομίζω οτι αν ποτε συναντηθούμε ,δεν θα χρειαστεί να σου μιλήσω για τίποτα.Απλα θα ξέρεις.

[RainAndWind]

Μαθαίνω γρήγορα.Μου πήρε μόνο είκοσι χρόνια να σκεφτείς αυτή η ταχύτατη ανάλυση,λοοολ.:D

[Φωτεινη!]

Originally posted by RainAndWind
Μαθαίνω γρήγορα.Μου πήρε μόνο είκοσι χρόνια να σκεφτείς αυτή η ταχύτατη ανάλυση,λοοολ.:D

χαχαχαχα,ταχύτατη όντως..Εμένα με βλέπω μαθουσάλα κι ακόμα να ψάχνομαι...:b