Βοηθεια για τη μητερα μου αλλα κ για μενα...

[aquanova]

Γεια σας,
Θα ηθελα σας παρακαλω πολυ τη γνωμη καποιου ειδικου οσον αφορα ενα θεμα που απασχολει εμενα κ την οικογενεια μου εδω κ πολλα χρονια κ που με επηρεαζει τοσο πολυ αμεσα κ εμμεσα που πραγματικα δν αντεχω αλλο πια.Εχω κουραστει,περασα ηδη πολλα χρονια παρα πολυ ασχημα κ νομιζω οτι εχει φτασει ο κομπος στο χτενι,τουλαχιστον απο μεριας μου.Δν μπορω να βαλω τις σκεψεις μου,τα συναισθηματα μου κ τη ζωη μου σε μια σειρα.Αρκετα εχω υποστει.Δν ξερω πως να το χειριστω κ πρακτικα κ συναισθηματικα.Αλλοτε με πιανουν οι τυψεις κ οι ενοχες κ αλλοτε θυμωνω τοσο πολυ που δν παει αλλο.
Το προβλημα εχει να κανει με την μητερα μου.
Η ''διαγνωση'' συμφωνα με τον πατερα μου που εγινε οταν εγω ημουν στην εφηβεια κ αρχιζα να ωριμαζω να σοβαρευω κ να ξεβγαινω απο το σπιτι,αφου ο ιδιος τοτε με πλησιασε κ αρχισε να μου μιλαει,με την οποια κ συμφωνησα τοτε βεβαια κ πηρα το μερος του μιας κ εδινε μια εξηγηση στην ολη συμπεριφορα της μαμας μου ηταν οτι αυτη επασχε απο υποχονδριαση κ οτι επρεπε κ εγω πλεον οπως εκανε κ ο ιδιος μεχρι τοτε να το χειριστουμε αναλογως.Γι αυτον ομως το αναλογως ηταν να της λεμε συνεχεια ναι κ ναι,ειτε υπομενοντας τις υστεριες κ τους παραλογισμους της,ειτε απλα αγνοωντας την.Ο πατερας μου δλδ εχει βολευτει με ολη αυτη την κατασταση,την εχει ταχτοποιισει μεσα στο μυαλο του κ ξερει να τη χειριζεται κ οσον αφορα την ιδια κ τον κοσμο κ τους συγγενεις μιας κ λεει οτι αυτο που της συμβαινει ειναι ιδιον της οικογενειας της κ οτι κ ο πατερας της(παππους μου) συμπεριφεροταν ετσι.
Και πιο πριν βεβαια απο τοτε τη θυμαμαι συνεχως να ζει μια κατασταση τραγικη απο μονη της μεσα στην γκρινια,την κλαψα,τον αρνητισμο,την μεμψυμοιρια,τα νευρα κ τις υστεριες αλλα νομιζω οτι οσο περνανε τα χρονια η κατασταση χειροτερευει.
Δν ξερω τι αλλο να γραψω πραγματικα.Πανε τωρα γυρω στα 8-9 χρονια αυτη η κατασταση χωρις να σηκωνει κουβεντα απο κανεναν,νευριαζοντας πολυ οταν της λεμε οτι δν ειναι τα πραγματα οπως τα λεει κ ταυτιζοντας τον εαυτο της ειτε με παππουδες κ γιαγιαδες ανω των 80 (η ιδια ειναι 47 χρονων!!!!!!!)ειτε βρισκοντας καινουριες αρρωστιες που ακουει οτι περναει ο ενας κ ο αλλος κ νομιζοντας οτι τις περναει κ αυτη.Πηγαινει συνεχως σε γιατρους,κανει εξετασεις συνεχεια,καταπινει χαπια κ κανει ενεσεις σαν να ειναι το πιο απλο πραγμα αλλα κ το μονο που εχει να κανει πια στον κοσμο.
Στεναχωριεμαι αλλα κ θυμωνω ταυτοχρονα τοσο πολυ.Οταν υπαρχει αναγκη σε καποιον αλλο απο την οικογενεια τσακ σαν να ξυπναει,για να τον βοηθησει,λεγοντας ομως κ κει παλι οτι κ αυτη εχει περασει τα ιδια.Δν εχει κοινωνικη ζωη,καπνιζει σαν φουγαρο,εχει 13 γατες κ ενα σκυλο που ασχολειται μονο μαζι τους.Δουλευει σε μια δουλεια που της προσφερει πολλα λεφτα κ που εκανε τοσο κοπο για να μπει που ομως τη βριζει,την καταριεται,γκρινιαζει και νευριαζει καθε μερα.
Δν φροντιζει τον εαυτο της σαν γυναικα καθολου κ μαζι μου ασχολειται μονο για συγκεκριμενα θεματα κ με συγκεκριμενο τροπο.Δν αντεχω αλλο.Με επηρεαζει σε καθε επιπεδο κ τομεα ειτε αμεσα ειτε εμμεσα χρονια τωρα.Ντρεπομαι,θυμωνω κ στεναχωριεμαι.Ειναι στιγμες που τη λυπαμαι κ αλλες που θελω να την πλακωσω στο ξυλο με ολη αυτη την κατασταση.Δ Ε Ν Α Ν Τ Ε Χ Ω Α Λ Λ Ο Π Ι Α!!!!!!!!!Κ ολα αυτα βεβαια καλυπτουν το γεγονος οτι σαν μανα ειναι τελειως χαλια κ δν μπορει ουτε προσπαθει να βοηθησει ουτε τον εαυτο της ουτε εμενα σε καμια απο τις σημαντικες αποφασεις κ φασεις στη ζωη μου.Τιποτε!Δν θελω καν να ειμαι διπλα της.Ειμαι ομως μοναχοκορη κ εχουμε αναγκη η μια την αλλη,τουλαχιστον εγω ετσι νιωθω κ κλαιω που δν μπορει να γινει κατι τετοιο γιατι ειναι απλα σ εναν δικο της κοσμο.Μ εχουν πιασει ηδη τα κλαματα...
Ας μου πει καποιος καποια γνωμη-λυση η εστω τη δικια του εμπειρια να παρηγορηθω λιγακι....

[RainAndWind]

Γιατί δεν κάνεις αυτό που κάνει ο πατέρας σου;Δηλαδή να δεις την κατάσταση της μητέρας σου πιο ψύχραιμα,πιο αποστασιοποιημένα,ώστε να πάψει να έχει πάνω σου τόση επιρροή;Kατανοώ το πόσο σε βαραίνει,αλλά δεν αλλάζει τίποτε με το να ντρέπεσαι ή να χαλιέσαι διαρκώς για κάτι που δεν εξαρτάται από σένα.Έχει η μητέρα σου απευθυνθεί σε κάποιον ψυχολόγο;Φαντάζομαι πως όχι.Ούτε θα πειστεί,εάν αυτή δεν αισθανθεί να κουράζεται η ίδια από τα μεθεόρτια της υποχονδρίασης.Άρα,σε σένα τι μένει;Να αλλάξεις τον τρόπο που επηρεάζει εσένα η κατάστασή της,οι εμμονές της και τα άγχη αυτά,ώστε να αποφορτιστείς και να τα βγάλεις πέρα.

[aquanova]

Τη σταση αυτη που μου προτεινεις rain and wind κ σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου την εχω κρατησει απο τα 15 μου.Τωρα ειμαι 24 κ νομιζω οτι κατι πρεπει να γινει πιο δραστικο.Με αυτη τη σταση που ειχα τοτε εχω καταντησει να μην ξερω πως να παρω σωστες αποφασεις για μενα την ιδιαΤο αποτελεσμα ηταν να ειμαστε στο σπιτι χωρισμενοι σε συμμαχιες κ να κανουμε πως δν συμβαινει τπτ ενω παραλληλα ακολουθουμε εβλαβικα τις επιθυμιες της για εξετασεις κ επισκεψεις σε γιατρους οποτε εκεινη αρχιζει κ παθαινει κατι γενικα απροσδιοριστο που τυχαινει παντα να συμπιπτει κατα εναν περιεργο τροπο μεσα σε γιορτες χριστουγεννων,πασχα κ γενικα σε στιγμες που θα πρεπε να ειναι χαλαρη κ χαρουμενη.Εχει περασει απο τοσα σταδια αρρωστιας που πραγματικα ειναι σαν να εχει μπει σε εναν κατηφορο κ στο τελος θα παθει κατι απο τα τοσο σοβαρα που λεει οτι της συμβαινουν.Απο οστεοαρθριτιδα,οστεοπορωσ� �,καρκινο των οστων,εγκεφαλικο,ρευματειδ η αρθριτιδα,εμμηνοπαυση απο τα 40 της,μεχρι οτιδηποτε ειναι στην επικαιροτητα καθε φορα ενω ταυτοχρονα το τελευταιο διαστημα μοιαζει να ψαχνει αφορμη να κανει οπωσδηποτε μια εγχειρηση κ λεει οτι μενει αναπηρη κ οτι πρεπει να βαλουμε στο σπιτι ασανσερ κ να παρουμε το καροτσι του παππου μου για να μετακινειται!!!!Ειναι σαν να κινει τα νηματα μεσα στο σπιτι με τον πιο ασχημο κ απιστευτο τροπο.Κ το περιεργο ειναι οτι οταν υπαρχει κατασταση πραγματικα ασχημη επανενεργοποιειται κ τα ξεπερναει ολα ομως!!Κ μετα αντε παλι τα ιδια.Εχει δημιουργησει ενα κλιμα αυτοθυσιας μεσα στο οποιο ζει χωρις στην πραγματικοτητα να συμβαινει κατι τετοιο.Κ το κυριοτερο ειναι οτι ετσι οπως παει δν μοιαζει καθολου να εχει σκοπο να φτασει στο σημειο να κουραστει η ιδια απο ολα αυτα.Αντιθετως μετα απο τοσα χρονια που συμβαινει αυτη η κατασταση μοιαζει σαν να τη βολευει κ να το απολαμβανει-επιζητα αυτο που της συμβαινει μιας κ ειναι ο μοναδικος λογος για να βγει απο το σπιτι το να ασχοληθει με κατι απο αυτα.Κ σ αυτο βοηθαει ακριβως βοηθαει κ η σταση η δικια μας για αυτο κ νομιζω οτι κατι πρεπει να γινει.Μοιαζει πιο πολυ σαν να περιμενει να πετυχει κατι επιτελους απο ολα αυτα που λεει οτι της συμβαινουν ωστε να βγει κ απο πανω κ να γυρισει να μας πει οριστε που δν με πιστευατε.Οριστε τωρα τι μου συνεβη.

[deleted-member141015]

Ξέρεις aquanova, έχω μια στενή συγγενή που λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Εννοείται πως όταν υπάρχει κατάσταση ανάγκης, τότε ως δια μαγείας εξαφανίζονται τα προβλήματα υγείας της. Εγώ πλέον δεν επικοινωνώ καθόλου μαζί της, μου είναι ανυπόφορο να ακούω για τα χίλια δυο υποθετικά ή υπερβολικά προβλήματα υγείας. Η πλάκα είναι πως σε σχέση με τους υπόλοιπους ανθρώπους που γνωρίζω στην ηλικία της, αντικειμενικά είναι η πιο υγιής! Καθόλου παράξενο βέβαια, αφού μένει μέσα στο σπίτι, έχει φροντίδα και προσοχή από τους δικούς της όταν κλαίγεται και εκτονώνει όλη της την ανασφάλεια και την ένταση.

Αν σκεφτείς ότι η δυσκολία επικοινωνίας και έκφρασης συναισθημάτων, η αίσθηση μοναξιάς και έλλειψης προσοχής από τους άλλους και το στρες της καθημερινότητας, συν την έλλειψη τακτικής ιατρικής παρακολούθησης, είναι παράγοντες που επιβαρύνουν την υγεία, λογικό είναι αφού όλα αυτά δεν τα στερείται και αποφεύγει το στρες, η υγεία της να είναι καλή!

Θα μου πεις, ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσει κλπ είναι αυτός που εφαρμόζει? Όχι βέβαια, αλλά όσο είναι αποδοτικός, δεν έχει και λόγο να τον αλλάξει. Ξέρεις, συνήθως ένας άνθρωπος που επιζητά την προσοχή μέσω του τρόπου που εφαρμόζει και η μητέρα σου, συνήθως νιώθει ανεπαρκής, ανίκανος να κερδίσει την προσοχή των άλλων διαφορετικά. Ίσως να νιώθει πως έχει αδικηθεί στη ζωή του, ίσως να έχει μεγάλο συναισθηματικό έλλειμμα και γι\' αυτό να προσπαθεί να το αντισταθμίσει με την υπερβολή. Γιατί στα θέματα υγείας δεν μπορείς εύκολα να αντιτάξεις κάτι, να αρνηθείς την προσοχή. Έτσι κατευνάζονται οι φοβίες, οι ανασφάλειες. Αλλά βέβαια η βαθύτερη αίσθηση ανεπάρκειας απλά συγκαλύπτεται, δεν αλλάζει και έτσι συνεχίζει να προφασίζεται προβλήματα υγείας, συνεχίζει να χρησιμοποιεί μια συμπεριφορά που για εκείνη είναι το \'αγχολυτικό\' της΄(όχι όμως η θεραπεία της).

Εσύ όμως χρειάζεσαι κάτι δραστικό όπως λες. Μέχρι σήμερα τι κάνεις? Την ακούς, τη συνοδεύεις στους γιατρούς, ποια είναι γενικά η στάση σου?

Κατά τ\' άλλα, φυσικό είναι να \'χειροτερεύει΄στις γιορτές, αφού τότε ακριβώς έχεις εσύ και όλοι οι άλλοι μεγαλύτερες δυνατότητες να διασκεδάσετε, να είστε χαλαροί και χαρούμενοι, οπότε αυξάνονται και οι πιθανότητες να απομακρυνθείτε και να μην μπορέσετε να της δώσετε το \'αγχολυτικό\' που έχει ανάγκη, οπότε εντείνει τις \'προσπάθειες\' να σας τραβήξει την προσοχή.

Όσο για το \'δείτε τώρα τι μου συνέβη\'...εχμ, σε όλους συμβαίνει κάτι κάποια στιγμή!

[nature]

Συμφωνώ με αυτά που είπε η μαρίνα.
βλέπεις άλλωστε το λες και μόνη σου.
Τη βολεύει και το επιζητά.

Originally posted by aquanova
μετα απο τοσα χρονια που συμβαινει αυτη η κατασταση μοιαζει σαν να τη βολευει κ να το απολαμβανει-επιζητα αυτο που της συμβαινει .............................
.Μοιαζει πιο πολυ σαν να περιμενει να πετυχει κατι επιτελους απο ολα αυτα που λεει οτι της συμβαινουν ωστε να βγει κ απο πανω κ να γυρισει να μας πει οριστε που δν με πιστευατε.Οριστε τωρα τι μου συνεβη.

Είσαι 24 χρονών. Ενήλικη.
Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να φύγεις πια από το πατρικό σου και να ζήσεις μόνη σου?
Ισως χάσεις στην αρχή λίγες από \"τις ανέσεις\" σου, αλλά αν οι ανέσεις σου δίνονται με αυτό το πικρό τρόπο, είναι ανέσεις με περιτύλιγμα πίκρας.
Στη θέση σου θα προτιμούσα λιγότερες \"ανέσεις\" προκειμένου να γλυτώσω. Θα προτιμούσα να τρώω νερόβραστο ρύζι κάθε μέρα και να μοιραστώ ένα δωμάτιο με ένα συγκάτοικο, παρά αυτή την ταλαιπωρία.

[aquanova]

Μαρινα μου αστα να πανε,ειναι τοσο ψυχοφθορο κ συνεχωμενο,κ μ εχει διαμορφωσει τοσο πολυ που δν ξερω πραγματικα που θα οδηγησει ολη αυτη η κατασταση στο μελλον.Μεχρι σημερα γινεται το εξης.Οταν συμφωνω με τον πατερα μου που της εχει επισημανει πολλες φορες (γιατι ειναι κατασταση χρονων,αλλοτε σε εξαρση κ αλλοτε σε υφεση) οτι αυτο που κανει δν ειναι φυσιολογικο αυτη θυμωνει,πεισμωνει,λεει το γνωστο ιδιοι ειστε εσεις οι δυο κ τα πραγματα μενουν εκει μεχρι να ξανακανει καποιος το βημα για να ηρεμησει λιγο η κατασταση η να ξεχαστει μεσα στην καθημερινοτητα.Ο ιδιος μου λεει αστην ας πηγιανει στους γιατρους,ειναι κ αυτος ενας τροπος να εκτονωνεται,ηρεμει.Κ στην ουσια ετσι ειναι.Ναι εχω παει κ γω στους γιατρους μαζι της καποιες φορες κ αλλες καθομαι κ συζηταω κ μαζι της γι αυτα που λεει οτι της συμβαινουν αλλα παιρνει τετοιο τραγικο υφος κ επιμενει τοσο πολυ σε περιπτωση που αντιληφθει οτι δν την πιστευεις που δν ξερω τι αλλο να της πω.Εχει αποκτησει παρα πολλες γνωσεις ολο αυτο το διαστημα κ πανω στη συζητηση τις αραδιαζει ολες ομως κ ετσι κ να μην θες σε πειθει.
Πηγαινει,κανει συνεχως τις ιδιες εξετασεις,οι γιατροι δν βρισκουν κατι,αυτη επιμενει ομως οτι ποναει κ οτι εχει κατι σπανιο που δν φανηκε στις εξετασεις κ αυτοι οι ανθρωποι της δινουν χαπια για τον πονο η την παραπεμπουν σε καποιον αλλο (καλυτερο συμφωνα με την ιδια) για να πει κ εκεινος τη γνωμη του κ η ιδια κατασταση συνεχιζεται επ αοριστον.Ξερει τα συμπτωματα κ τα φαρμακα για ολες τις αρρωστιες που ανα διαστηματα περναει.Κ αμα δν τα ξερει καλα η δν ειναι σιγουρη καθεται το ψαχνει κ διαβαζει κ μετα σιγουρευεται κ λεει οριστε αυτο εχω,εχω ολα τα συμπτωματα.Κ αντε παλι τα ιδια.Τα ξερει ολα!!!Δηλαδη βλεποντας το πραγμα λογικα κ μεσα απο τη συζητηση δν υπαρχει κανενα αποτελεσμα.Φετος με αυτα που ακουγοταν με την γριπη πηγε κ εκανε κ τα 2 τα εμβολια της γριπης,κ το παλιο που υπηρχε κ το καινουργιο ενω παραλληλα επαιρνε κ χαπια ανοσοκατασταλτικα γιατι ηταν σιγουρη συμφωνα με τα συμπτωματα οτι ειχε αυτοανοσο νοσημα (σαν τον-την ταδε γνωστο,με τον οποιο ταυτιζεται κ εχει κ για παραδειγμα)πηγε μονη της σε γιατρο βεβαια το οποιο σε καμια εξεταση αιματος δν βρεθηκε αλλα ηταν λεει απο τις μορφη που δν εντοπιζεται ευκολα(ρευματοειδη αρθριτιδα η σκλυρηνση κατα πλακας!ουτε η ιδια ουτε εμεις ουτε οι γιατροι δν ξερουν).
Κ σαν ανθρωπος ειναι μονο σπιτι δουλεια κ πισω(κ μαλιστα δουλεια γραφειου που κ εκει ομως δν της αρεσει καθολου κουραζεται παρα πολυ,αλλα δν θελει κιολας κ να φυγει αλλα γινεται κ χειροτερα οπως λεει).
Την προηγουμενη βδομαδα ελεγε οτι ειχε παθει εγκεφαλικο για να καταλαβετε τι συμβαινει(ετσι ειπε στην δουλεια της κ γυρνανε οι συναδελφοι της κ μας ρωτανε τι εγινε?μηπως μπερδεψε τπτ με τα χαπια γιατι παιρνει παρα πολλα βρε παιδι μου...) ενω αυτες τις μερες κ μετα απο μια σειρα απο εξετασεις πιστευει οτι εχει κατι στον νοτιαιο μυελο που εχει επηρρεαστει...
Θα μιλησω κ για μενα γιατι δν ξερω αν εχω οντως ευθυνη παροτι περναω δυστυχως κ τετοιες φασεις με ενοχες του τυπου γιατι σε μενα?τι δν κανω καλα?φταιω κ γω?α μπορει κ να φταιω...ας την βοηθησω σε αυτο η το αλλο η ας παω με τα νερα της για να μην γινουν τα πραγματα χειροτερα...κ με παιρνει ετσι κ μενα απο κατω.αυτο που ξερω σιγουρα ομως ειναι οτι αν οχι μου καταστρεφει τη ζωη,μου την επηρεαζει σε πολυ μεγαλο βαθμο αρνητικα κ θυμωνω πολυμε αυτο.ειτε δινοντας μου λαθος κατευθυνσεις κ συμβουλες ειτε κρατοντας με σπιτι να την υπηρετω για να τη βοηθαω να μην κουραζεται για να μην γινει χειροτερα γιατι δν μπορει οπως λεει ειτε κανοντας με να τη λυπηθω κ να στεναχωρηθω που περναει τοσα πολλα κ σαν να μεγαλωνω ενα μωρο η ενα ατομο με ειδικες αναγκες (κατακρινοντας με κιολας αν δν τα κανω καλα η οπως αυτη θελει η αν δν πετυχω σε μαθηματα κ εξετασεις),ειτε εμμεσα βλεποντας τον εαυτο μου να κανει ασυνειδητα τα ιδια σε αλλους υιοθετοντας τις συνηθειες κ την ψυχολογια της απομονώνοντας ετσι τον εαυτο μου απο ολους κ ολα.Εχω φτασει 24 χρονων,με ενα πτυχιο σχολης που στα 15 ουτε ειχα κληση προς τα κει ουτε φανταζομουν στην ζωη μου οτι θα ακολουθουσα(αλλα δν ηθελα να ξαναγυρισω να μενω σπιτι κ να ξαναπροσπαθησω για κατι αλλο),με ελαχιστες εως καθολου φιλες κ παρεες κ ηδη με μια παρα πολυ ασχημη εμπειρια απο ψυχολογικης πλευρας πριν απο 4 χρονια που τρεμω μην ξαναπερασω...Αλλα επειδη θεωρω οτι αυτο που μου συμβαινει ξεκιναει απο το σπιτι κ αν δν λυθει αυτο δν θα μπορεσω να ειμαι ποτε καλα ουτε εγω ουτε κ αυτη η ιδια που εχω φτασει σε σημειο να φοβαμαι πλεον να την αφησω μονη της

[giwta2]

Εγώ μια απορία έχω.Η μητερα σου είναι γεγονός ότι επιζητεί την προσοχή και πιστεύω ότι πραγματικά υποφέρει.Εγώ θαυμάζω την δύναμή σου και την υπομονή σου.Μήπως είναι ένας λάθος τρόπος να ξυπνήσει ο πατέρας σου;ο άνδρας της;μήπως έχει τόσα κενά μέσα της και είναι συνεχώς σε υπερένταση;μήπως έχει πολύ θυμό μέσα της;τό ότι σε δύσκολες καταστάσεις ενεργοποιείται μήπως δείχνει πόσο αγαπά την οικογένειά της;Φυσικά και δεν μπορείς να ανέχεσαι μια τέτοια κατάσταση και αν μπορείς να ζήσεις μόνη θα ήταν το καλύτερο για σένα.Ο άνδρας της τι σημαίνει έχει βολευτεί με αυτή τη κατάσταση;Είναι χαρακτηριτικό της οικογένειάς της αυτή η συμπεριφορά σύμφωνα με τον πατέρα σου.Πολύ εύκολα βαφτίζουμε κάτι και κρυβόματε πίσω απο μια φτηνή δικαιολογία.Μήπως άλλη είναι η αιτία και δεν μπορεί ούτε η ίδια να το εκφράσει διαφορετικά;μήπως είναι μια κραυγή εδώ είμαι κι εγώ;Οπως και να έχει το πράγμα, η δική σου ζωή και ηρεμία προέχει.

[aquanova]

Σιγουρα ο πατερας μου ως πατερας μπορει να κανει οτι μπορει κ να μην εχω να πω τπτ γι αυτο αλλα ως συζυγος κ αντρας της δν το χειριζεται σωστα.Απο μεριας μου ξερουν κ οι 2 τι νιωθω κ πως αισθανομαι κ τι σκεφτομαι κ αυτο που βλεπω ειναι εναν πατερα να προσπαθει να με παρακινισει να κανω πραγματα κ να προχωρησω στη ζωη μου κ μια μητερα βυθισμενη στον δικο της πονεμενο κοσμο να με τραβαει συνεχως πισω.
Μιλαμε στο τηλεφωνο κ δν τολμω να τη ρωτησω τη κανει κ πως ειναι.Ξερω κ την απαντηση κ τον τροπο που θα τη δωσει.
Τελοσπαντων..Τουλαχιστον τα ειπα κ εφυγε ενα βαρος απο μεσα μου.Σκεφτομουν να επισκεφθω κ απο κοντα καποιον ειδικο για να μου πει τι να κανω κ με αυτο αλλα να μου δωσει κ μενα καμια συμβουλη αλλα σκεφτομαι τα χρηματα...
Ευχαριστω για τις απαντησεις σας

[researcher]

παντως πολυ δυσκολο αυτο που περνας εχω να πω


ευχομαι συντομα να αλλαξει το ρεπερτοριο σου

και να μιλας για αυτα που πραγματικα θελεις


οχι μαμα μπαμπας και σια εε


το ιδιο ευχομαι και για μενα


μαμα μπαμπας αδελφος εχει κολησει η βελονα

αχ τι ωραια οταν ξεκολαει


σου και μου το ευχομαι

σιγα σιγα