Εκτός απο αυτό που ανέφερα νature, δηλαδή το πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος για όλους μας [με την διαφορά ότι άλλοι βλέπουν τον χρόνο σαν χρήμα και άλλοι σαν ευκαιρία για καλοπέραση] υπάρχει πάντοτε και η μεσσαία κατάσταση. Ίσως όχι με κοινωνικά-κοινονιολογικά/ στατιστικά στοιχεία αλλά μπορεί να υπάρξει και στην φαντασία, ασχέτως δισυδαιμονίας, ένα όμορφο παραμύθι μπορεί να φαίνεται πολύ βαρετό για έναν άσχημο παραμυθά και πολύ όμορφο για ένα χαρούμενο παιδάκι.

Το στόμα που μπορεί και μιλάει, και τρώει, και δαγκώνει δεν είναι μυστήριο. Μερικά ζώα, εκτός και απο τους ανθρώπους, που λίγο πολύ όλι θα καταλάβουν αναλόγως το λεγιλόγιο τους, καταλαβαίνουν σαν καθήσεις και τα μιλήσεις. Περίεργο δεν είναι;