Γιατί κάνουμε παιδιά;

[alexandros3]

A! Νομίζω ότι επίσης ξεχάστηκε κι ένας άλλος λόγος. Από πολύ μεγάλο έρωτα για το ταίρι σου, τότε θες να κάνεις παιδιά μαζί του/της.

[Ακροβατης]

Originally posted by alexandros3
A! Νομίζω ότι επίσης ξεχάστηκε κι ένας άλλος λόγος. Από πολύ μεγάλο έρωτα για το ταίρι σου, τότε θες να κάνεις παιδιά μαζί του/της.

για μενα απο τους σημαντικοτερους λογους ειναι ο παραπανω.εισαι ερωτευμενος με τον ανθρωπο σου και θες να κανεις παιδια μαζι του ,μια ομορφη οικογενεια...

[Lou!]

Originally posted by nature

Πιστεύω όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία κάνει παιδιά από τον \"φόβο του θανάτου\", έστω και ασυνείδητα. Ο φόβος αυτός εκφράζεται με τη σκέψη \"να αφήσω τα ίχνη μου ή το DNA μου, όταν εγκαταλείψω τον μάταιο τούτο κόσμο\". Ο φόβος του θανάτου είναι ένας φόβος που έχουν όλοι οι άνθρωποι, είναι συνυφασμένος με τη ζωή μας.

εγώ πάλι έχω φόβο θανάτου σκέτο!! χωρίς να θέλω να κάνω παιδιά!!! :)

[Φωτεινη!]

Ρειν ,ολοι οσοι εχουμε παιδιά ξέρουμε ποσο δυσκολο ειναι!!
Καποιες μέρες ειναι δυσκολες και κάποιες οχι..
Ειχα περίσσεια αγάπης..Ηθελα κάπου να δίνω την αγάπη μου...γι αυτό έκανα παιδιά..Τα λάτρευα παντα ,πριν κανω δικά μου μεγαλωσα σχεδον αλλα τρία και πήγαινα στην ΕΛΕΠΑΠ για να δίνω...
Διπλα τους νιώθω ΠΑΝΤΑ καλύτερος ανθρωπος,μου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μου.
Τα παιδιά μου ειναι ο θησαυρός μου,ονειρεύομαι να γίνουν ευτυχισμένα,να κάνουν αυτα που τους αρέσουν και να τα βλέπω να χαμογελούν...

[Mariah]

Originally posted by alexandros3
A! Νομίζω ότι επίσης ξεχάστηκε κι ένας άλλος λόγος. Από πολύ μεγάλο έρωτα για το ταίρι σου, τότε θες να κάνεις παιδιά μαζί του/της.

Πολυ ωραιο αυτο :)

Eνας αλλος λογος ειναι οτι καποτε σκεφτομουν, οταν ειχα χωρισει απο μια σχεση που πιστευα πως ηταν ο ανθρωπος της ζωης μου (ισως γιατι ηταν και η πρωτη μου μεγαλη σχεση), οτι θα ηθελα απο αυτον ενα παιδι.. γαι να τον θυμαμαι. Εγωιστικο τωρα που το θυμαμαι, αλλα ετσι σκεφτομουν.

[RainAndWind]

Φωτεινή μου,ναι.Έτσι είναι,κι εσύ μου έδωσες μόλις μια ανάσα στο άγχος μου.Ευχαριστώ.Είναι λάθος να συγχωνευόμαστε με τα παιδιά μας,σε σημείο που ο γονεικός ρόλος να ρουφάει μέσα του-σαν μαύρη τρύπα-τα άλλα μας κομμάτια,δεν είμαστε μόνο γονείς.Χρειαζόμαστε πάνω απ΄όλα εμάς,υγιείς και ισορροπημένους,σε αρμονία με όλα όσα άλλα μας αποτελούν,για να είναι κι αυτά μαζί μας χαρούμενα.Στιγμές στιγμές φοβάμαι περισσότερο απ\'όσο πρέπει,το αναγνωρίζω.Ευτυχώς,γρήγορα το φτιάχνω,ξαναβρίσκω το χαμόγελο,το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.
Για μένα είναι κι εκεί ένας αγώνας,να μη χάνομαι μέσα στα παιδιά μου,να μη τα φορτώνω με το βάρος της δικής μου ύπαρξης.Θέλω να είναι αυτόνομα και πρέπει πρώτα να είμαι αυτόνομη εγώ,να μην χάνομαι μέσα στα μονοπάτια αυτά που κουβαλάω στο μυαλό μου,τα βαρίδια μου.

Γιώτα,κάποιες μου σκέψεις ωθήθηκαν και διαβάζοντας δικά σου ανάλογους προβληματισμούς,σ\'ευχαρισ� �ώ και σένα.Ο όρος\"mater dolorosa\",πονεμένη μάνα,εμπεριέχει αυτό που αρκετές φορές ο ανασφαλής γονέας κάνει,να συνδέει την ευτυχία του με το παιδί του σε βαθμό τέτοιο,που να αυτοπροσδιορίζεται μόνο μέσα από το γονεικό ρόλο.
Δεν το θέλω,γιατί μέσα από αυτό το \"μόνο\",δημιουργούμε σχέσης εξάρτησης που φέρνουν τα παιδιά σε θέση που τα βαραίνει,να έχουν την ευθύνη για την δική μας χαρά ή λύπη.Είναι λεπτά τα όρια,αλλά διακριτά,όταν θες να τα δεις.

Κάνουμε παιδιά για πολλούς λόγους,αλλά ένας γονιός που υποσυνείδητα ζητάει από τα παιδιά του να γίνονται προέκτασή του,αυτός τα πιέζει και τα στριμώχνει σε μία γωνία διαρκώς.Δεν είναι γεμίσματα των κενών μας τα παιδιά,είναι μέγα σφάλμα να θεωρούμε πως είναι το κερασάκι σε κάθε τούρτα.

Για όποιον λόγο και αν τα φέρνουμε λοιπόν στον κόσμο,καλό είναι να το ψάξουμε,να το βρούμε και όσο ζόρικο κι αν μας βγει στο δρόμο αυτό που θα βρούμε,να το ακούσουμε πολύ προσεκτικά,να μην το θάψουμε για τη δική μας ευκολία.Ίσως να μας μάθει να μην λέμε ψέματα στον εαυτό μας,ίσως να μας βγάλει από το παραμύθι μας,ίσως να μας μάθει μία αλήθεια που δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μεγαλώνοντας μέσα σε τόσο ψέμα.
Ιδανικός γονιός δεν υπάρχει,αυτό το αψεγάδιαστο μοντέλο του σούπερ γονέα που μπορεί με άπειρη υπομονή,πάντα με το χαμόγελο και την απεριόριστη τρυφερότητα να λειτουργεί,στην ουσία δεν υφίσταται.Και οι γονείς έχουν το δικαίωμα να κάνουν λάθη,ακόμη και να κάνουν παιδιά για τους λάθος λόγους,αν όμως μαθαίνουν από τα λάθη τους,τότε μπορούν και να πάνε με θάρρος προς το αγκάλιασμα του ρόλου τους.Μακρηγόρησα και σας κουράζω.Εμένα δε με κουράζω ποτέ,διάολε,τι πράμα είναι αυτό.

:D:D

[fevgatos67]

Originally posted by krino
φευγατε,
δεν ειναι παραμυθι, μονο που αυτο που γραφεις ειναι το δικο σου παραμυθι και οχι της Χ συντροφου σου (μου - του - μας)
Και εκει ειναι το προβλημα, πρεπει να βρεθουν δυο ανθρωποι που να ταιριαξουν καταρχην τα \"παραμυθια\" τους και κατα δευτερον να αντεξουν στο χρονο, να μην ειναι επιφανειακα δηλαδη.

Ενα στα τρια ζευγαρια σημερα χωριζει....
εκτιμω οτι οταν ορκιστηκαν οτι θα ειναι μαζι για παντα το εννοουσαν, δεν ηταν ψευτες.
Η ιστορια ομως τους εβγαλε παραμυθατζηδες.



Προτιμω να ειμαι πολυ επιφυλακτικος για το μελλον μου και για το μονο που μπορω να ειμαι σιγουρος ειναι το παρον μου.

Εκεί ακριβός εχω εστιάσει το ενδιαφέρον μου(σήμερα) στον άνθρωπο πάνω απ όλα και κατόπιν στην σύντροφο πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί στην αρχή αφού ο έρωτας σε κάνει να πετάς στα σύννεφα μέχρι την στιγμή που ξεμένεις απο καύσιμα και αναπόφευκτα θα πραγματοποιήσεις αναγκαστική προσγείωση κατόπιν μετράς τις ζημιές και αναλόγως πράττεις
Προσωπικά μετά απο επιμονή και πολύ δουλειά αναζητώντας το οτιδήποτε θα μπορούσε να με τροφοδοτήσει (και σημειωτέων δεν είμαι ο τέλειος μάστορας) έπεισα την
¨¨άνθρωπο γυναίκα μου¨¨ πως αφού καταφέραμε να ξαναπετάξουμε,και το πόσο αξίζει τον κόπο η θέα απο ψηλά, να μάθουμε στα παιδιά μας με το παράδειγμά μας

[nature]

Originally posted by alexandros3
A! Νομίζω ότι επίσης ξεχάστηκε κι ένας άλλος λόγος. Από πολύ μεγάλο έρωτα για το ταίρι σου, τότε θες να κάνεις παιδιά μαζί του/της.

Αν το ...καλοσκεφτείς,
πάλι είναι ο φόβος του θανάτου κρυμμένος.
Δεν θέλεις να φύγεις από τη ζωή και αυτή η όμορφη σχέση που έχεις να μην έχει αφήσει τα ίχνη της!!!

[alexandros3]

Χμμ... μάλλον για να \"φιάξεις\" κάτι υπέροχο θα έλεγα εγώ... χωρίς περαιτέρω εμβάθυνση. :)
Ισα - ίσα που κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε νοιάζει καθόλου και να πεθάνεις ;)

[Arsi]

Originally posted by alexandros3
Ισα - ίσα που κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε νοιάζει καθόλου και να πεθάνεις ;)

συμφωνώ και επαυξάνω.

[giwta2]

Originally posted by fevgatos67

Originally posted by krino
φευγατε,
δεν ειναι παραμυθι, μονο που αυτο που γραφεις ειναι το δικο σου παραμυθι και οχι της Χ συντροφου σου (μου - του - μας)
Και εκει ειναι το προβλημα, πρεπει να βρεθουν δυο ανθρωποι που να ταιριαξουν καταρχην τα \"παραμυθια\" τους και κατα δευτερον να αντεξουν στο χρονο, να μην ειναι επιφανειακα δηλαδη.

Ενα στα τρια ζευγαρια σημερα χωριζει....
εκτιμω οτι οταν ορκιστηκαν οτι θα ειναι μαζι για παντα το εννοουσαν, δεν ηταν ψευτες.
Η ιστορια ομως τους εβγαλε παραμυθατζηδες.



Προτιμω να ειμαι πολυ επιφυλακτικος για το μελλον μου και για το μονο που μπορω να ειμαι σιγουρος ειναι το παρον μου.

Εκεί ακριβός εχω εστιάσει το ενδιαφέρον μου(σήμερα) στον άνθρωπο πάνω απ όλα και κατόπιν στην σύντροφο πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί στην αρχή αφού ο έρωτας σε κάνει να πετάς στα σύννεφα μέχρι την στιγμή που ξεμένεις απο καύσιμα και αναπόφευκτα θα πραγματοποιήσεις αναγκαστική προσγείωση κατόπιν μετράς τις ζημιές και αναλόγως πράττεις
Προσωπικά μετά απο επιμονή και πολύ δουλειά αναζητώντας το οτιδήποτε θα μπορούσε να με τροφοδοτήσει (και σημειωτέων δεν είμαι ο τέλειος μάστορας) έπεισα την
¨¨άνθρωπο γυναίκα μου¨¨ πως αφού καταφέραμε να ξαναπετάξουμε,και το πόσο αξίζει τον κόπο η θέα απο ψηλά, να μάθουμε στα παιδιά μας με το παράδειγμά μας

Πολύ γλυκά λόγια.Μπράβο να είστε πάντα έτσι.

[Alobar]

... πάνω - κάτω δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να προσθέσω... εν ολίγοις και κάνοντας τη σούμα, κουβαλάμε στην καμπούρα μας αιώνες τώρα, την \'απολυτότητα\' του ανθρώπινου προορισμού που μεταφράζεται σε \'κάνω παιδιά\'... κατ\' τ\' άλλα, και νομίζω τό \'χω ξαναπεί σε άλλο θρεντ, ο κόσμος - όλοι εμείς δηλαδή - πάει κατά διαόλου, έχουμε γράψει ολόκληρο πλανήτη στα απαυτά μας, αφεθήκαμε έρμαια στους πάσης φύσης κυβερνώντες, πιστεύουμε εις ένα Θεό πατέρα παντοκράτορα γνωστό στην πιάτσα και ως \'φράγκα\' και αυτό που μας μάρανε είναι η συνέχειά μας κάνοντας παιδιά. Μόλις προχτές ο αδερφός μου - με τον οποίο έτσι κι αλλιώς δε θέλω πολλά - πολλά - μου ανακοίνωσε ότι περιμένει δεύτερο παιδί, ενώ είναι απλήρωτος 3 μήνες περίπου με ένα στεγαστικό ήδη στο κεφάλι του κι ένα γιο μόλις ενάμιση έτους τον οποίο ήδη άρχισε να χειρίζεται... ε δε φταίω εγώ που αντί για συγχαρητήρια του είπα \'πάρε μια μούτζα\'...

[Lou!]

ένα άρθρο σχετικό με παιδιά

www.antifono.gr/portal/Πρόσωπα/Γιανναράς/oμιλίες-Διαλέξεις/1335-Το-παιδί-μας-η-σχέση-και-η-χρήση.html

[John11]

Originally posted by RainAndWind
Για όποιον λόγο και αν τα φέρνουμε λοιπόν στον κόσμο,καλό είναι να το ψάξουμε,να το βρούμε και όσο ζόρικο κι αν μας βγει στο δρόμο αυτό που θα βρούμε,να το ακούσουμε πολύ προσεκτικά,να μην το θάψουμε για τη δική μας ευκολία.Ίσως να μας μάθει να μην λέμε ψέματα στον εαυτό μας,ίσως να μας βγάλει από το παραμύθι μας,ίσως να μας μάθει μία αλήθεια που δεν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μεγαλώνοντας μέσα σε τόσο ψέμα.

Ωραία λοιπόν! Ξεκίνησε να δώσεις εσύ τις απαντήσεις. Και αφού έχεις την ειλικρίνεια να θες να ψάξεις για την αλήθεια. Οι περισσότεροι δεν θέλουν. Τώρα το είδες τι σημαίνει αλήθεια. Τώρα θα δεις και ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν καμμιά σχέση μαζί της... Το έχεις δει αυτό; Αν ναι, θα είναι ένα μεγάλο σοκ (με κάθε άποψη, όχι απαραίτητα καταστροφικό).

[keep_walking]

Αν δεν καναμε παιδια...δεν θα υπηρχαμε οποτε πρεπει να ειναι βαθια ριζωμενο μεσα μας και ως εκ τουτου δυσκολο να κανεις αναλυση.
Γιατι κανουμε σεξ?
Γιατι ερωτευομαστε?
Γιατι αγαπαμε?
Γιατι...γιατι...γιατι...τρεχα γυρευοπουλος...

Ενδιαφερον εχει να αντιστρεψουμε και την ερωτηση...γιατι δεν κανουμε παιδια.