Προσπαθεια για ψυχολογικη ανοδο, μακρια απο καταθλιψη

[ΙΡΜΑ]

Originally posted by Paolo_1

Originally posted by RainAndWind

Paolo,όσο κι αν πιστεύεις πως μία σύντροφος είναι η λύση για την έλλειψη ικανοποίησης σε βάση αυτοιδέας,τόσο δημιουργείς μέσα σου τις προυποθέσεις, όταν κάποια στιγμή τη βρεις,να της αναθέσεις το βαρύ έργο της σωτηρίας σου,άρα να πέσεις σε μία σχέση εξάρτησης,με σένα το παιδί κι εκείνη τη μαμά σου,που θα σε οδηγήσει στη ζωή.Ξεκίνα από σένα τη σωτηρία σου,όχι από την μελλοντική σύντροφό σου.Τη βαραίνεις,πριν καν την βρεις.Ποιος σου είπε πως μία γυναίκα ζητάει να γίνει μητέρα κάθε άντρα που θα πέσει στο δρόμο της;Eκτός αν βρεις μία αυταρχική γυναίκα,που έτσι κι αλλιώς θα σου αλλάξει τα πέταλα,εκμεταλλευόμενη την αδυναμία σου άντλησης ικανοποίησης από την ίδια σου την ξέχωρη ύπαρξη στον κόσμο που σε περιέχει.

Στη σημερινή αποξενωμένη κοινωνία το να έχεις έναν άνθρωπο στο πλάι σου είναι μεγάλο πράγμα.Για μένα το να γυρνάς πχ από τη δουλειά και να σε περιμένει μια ζεστή αγκαλιά,ένα χάδι,μια όμορφη κουβέντα είναι το μεγαλύτερο αγχολυτικό απ\' όλα τα φάρμακα που υπάρχουν.Ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή είσαι με τον άνθρωπό σου,ότι υπάρχει κάποιος που σ\'αγαπάει,ότι δεν είσαι ολομόναχος στη ζωή.Όπως ανέφερα και σε άλλο post ο έρωτας,το σεξ,η συντροφικότητα είναι βασικότατα συστατικά για την ψυχική μας ισορροπία.Αν η ζωή μας είναι μόνο δουλειά,άγχος και μοναξιά τρελαινόμαστε.Ίσως να ακούγομαι κάπως ρομαντικός αλλά έτσι το βλέπω εγώ.

Και κάτι για τις σχέσεις εξάρτησης:όταν είσαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση,όταν έχεις καιρό να νιώσεις τον έρωτα και γενικά όταν σε πνίγει η μοναξιά τότε αν εκείνη τη στιγμή εμφανιστεί απ\'το πουθενά κάποιος άνθρωπος στη ζωή σου,ίσως για κάποιον καιρό να είσαι εξαρτημένος από αυτόν.Πάντα σε λογικά πλαίσια όμως.Αν αυτός ο άνθρωπος με την παρουσία του σε βοηθήσει να βγεις από τον βούρκο και δεν σε βυθίσει πιο πολύ τότε ναι μπορεί να υπάρξει εξάρτηση.

Ταυτίζομαι απόλυτα με τον Paolo ..είμαι ενας Paolo 2
Η ζωή είναι ένα πάζλ γεμάτο χαρές που πηγάζουν απο μικρά καθημερινά πράγματα..όταν αυτά εξασθενούν επεδιή δεν έχεις να τα μοιραστείς .. τότε όλα φαίνονται γκρίζα..και τότε χάνουμε ότι έγχρωμο μελάνι είχαμε σε όλη μας τη ζωή ,απο τον εγκέφαλο και την ψυχή μας..
Οι χαρακτήρες ποικίλουν..όταν είσαι χαρακτήρας που το να μοιράζεσαι τα πάντα είναι η διέξοδος σου για να διοχετεύεεις όλο σου το είναι,και το συναίσθημα ..τότε αν κλείσει αυτή η βαλβίδα ..το κύκλωμα ζεσταίνεται απότομα..
,
Η αξία ενός δώρου δεν έγκείτε όταν το λαμβάνεις αλλά όταν το προσφέρεις και παίρνεις απο την χαρά του άλλου..thats all

Υ.Σ.Για να είμαι ακριβοδίκαιος και συνάμα να βοηθήσω στην σκέψη των υπολοίπων,εχθές είχα την πρώτη μου συνεδρία με τον ψυχολόγο μου και με βοήθησε σημαντικά..
μου είπε να μην είμαι αυστηρός και τόσο αυτοκριτικός με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω!!..ΟΠΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ..ΕΡΩΤΕΥΕΣΤΑΙ ..ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

[Sofia]

Originally posted by ΙΡΜΑ
Για να είμαι ακριβοδίκαιος και συνάμα να βοηθήσω στην σκέψη των υπολοίπων,εχθές είχα την πρώτη μου συνεδρία με τον ψυχολόγο μου και με βοήθησε σημαντικά..
μου είπε να μην είμαι αυστηρός και τόσο αυτοκριτικός με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω!!..

ναι σαι καλα IΡΜΑ ωραια η φραση του ειδικου..κ καλα τα λεει. Βεβαια το \"πως\" γινεται ειναι ολο το θεμα, αλλα αυτο ειναι κατι που ευχομαι να το βρεις στην πορεια!

καλη αρχη

[Sofia]

Originally posted by Paolo_1
Στη σημερινή αποξενωμένη κοινωνία το να έχεις έναν άνθρωπο στο πλάι σου είναι μεγάλο πράγμα.Για μένα το να γυρνάς πχ από τη δουλειά και να σε περιμένει μια ζεστή αγκαλιά,ένα χάδι,μια όμορφη κουβέντα είναι το μεγαλύτερο αγχολυτικό απ\' όλα τα φάρμακα που υπάρχουν.Ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή είσαι με τον άνθρωπό σου,ότι υπάρχει κάποιος που σ\'αγαπάει,ότι δεν είσαι ολομόναχος στη ζωή.Όπως ανέφερα και σε άλλο post ο έρωτας,το σεξ,η συντροφικότητα είναι βασικότατα συστατικά για την ψυχική μας ισορροπία.

Ομορφα τα γραφεις το να εχεις εναν ανθρωπο στο πλαι σου ειναι ενα δωρο υπεροχο. Η αγαπη και η δυναμη της οταν μπορουν να εκφραζονται με τροπους οπως αυτος της συντροφικοτητας, της αλληλεγυης, της φιλιας μονο υποστηρικτικα και αποτελεσματικα μπορουν να μας \"κρατανε\". Ή τουλαχιστον μπορουν να αποτελεσουν εναν καθρεφτη μεσα απο τον οποιο μπορεις να μαθεις και αλλα πραγματα γι αυτο που εισαι.

Ομως για ολα αυτα ή για να γινει εστω ενα μερος αυτων πραγματικοτητα, περα απο την εξωτερικη βοηθεια που μπορουμε να εχουμε, αληθινους φιλους κ συντροφους που μας νοιαζονται κ μας αγαπουν, πρεπει να βοηθησουμε και εμεις τον εαυτο μας.

Πιστευω πια πώς οσο καλυτερα μαθουμε τις κακες κ καλες μας πλευρες τοσο περισσοτερα μπορουμε να προσφερουμε και στους αγαπημενους μας αλλα κ στις σχεσεις μας.

[Paolo_1]

Originally posted by ΙΡΜΑ

Υ.Σ.Για να είμαι ακριβοδίκαιος και συνάμα να βοηθήσω στην σκέψη των υπολοίπων,εχθές είχα την πρώτη μου συνεδρία με τον ψυχολόγο μου και με βοήθησε σημαντικά..
μου είπε να μην είμαι αυστηρός και τόσο αυτοκριτικός με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω!!..ΟΠΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ..ΕΡΩΤΕΥΕΣΤΑΙ ..ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Εγώ την γνώμη μου για τους ψυχολόγους την έχω πει και σε άλλα forum.Αυτά που λέει κάποιος στον ψυχολόγο του μπορεί κάλλιστα να τα πει και σε κάποιον κολλητό του(αν έχει),γλυτώνοντας έτσι και κάποια λεφτά.Το ότι απευθύνεται κάποιος σε ψυχολόγο δεν είναι και σίγουρο ότι θα βοηθηθεί. Μπορεί και να αποβεί μια χρονοβόρα διαδικασία η οποία εκτός του ότι δεν έχει σίγουρα αποτελέσματα,μπορεί και να γονατίσει κάποιον οικονομικά.Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί(και εδώ μέσα)που λένε ότι δεν έχουν δει και μεγάλη βελτίωση μετά από επίσκεψη σε ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή.

Κι εγώ που δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση δεν έχω σκεφτεί ούτε μια φορά να παω σε τέτοιο γιατρό.Επειδή εγώ ο ίδιος ΞΕΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ για να σωθώ και δεν είναι απαραίτητο να πληρώσω για να το ακούσω από κάποιον άλλο.

[soft]

Το οτι ξερω τον εαυτο μου δεν σημαινει απαραιτητα οτι μπορω να τα αλλαξω,και αφου ξερεις τι χρειαζεσαι για να σωθεις γιατι δεν το εχεις καταφερει ακομα??

[Sofia]

Originally posted by Paolo_1
Αυτά που λέει κάποιος στον ψυχολόγο του μπορεί κάλλιστα να τα πει και σε κάποιον κολλητό του(αν έχει),γλυτώνοντας έτσι και κάποια λεφτά.Το ότι απευθύνεται κάποιος σε ψυχολόγο δεν είναι και σίγουρο ότι θα βοηθηθεί.

O φιλος μπορει να βοηθησει. Ο ψυχολογος επισης. Αλλα ο φιλος δεν ειναι θεραπευτης και ο θεραπευτης δεν ειναι φιλος.

Τη δουλεια του ενος δεν μπορει να την κανει ο αλλος.

Και σιγουρα τον εαυτο μας κ τη γνωση για τον εαυτο μας, δεν τα \"εχουμε\" ευκολα. Η διαδικασια ειναι ταξιδι μιας ζωης. Α! κ φυσικα κανενας ψυχολογος - σοβαρος- δεν θα σου πει αυτο που εισαι.

[soft]

[i]Originally posted by Paolo_1[/i

Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί(και εδώ μέσα)που λένε ότι δεν έχουν δει και μεγάλη βελτίωση μετά από επίσκεψη σε ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή.

Και ισως και αλλοι τοσοι που θα σου πουν το αντιθετο.Κανενας ψυχολογος δε μπορει να βοηθησει αν καποιος παει προκατηλημενα με αντιστασεις .Οταν πηγαινεις εκει απαντας μονο στα δικα σου ερωτηματα απλως αυτος σου δειχνει εναν δρομο πιο ομαλο

[Paolo_1]

Originally posted by soft
Το οτι ξερω τον εαυτο μου δεν σημαινει απαραιτητα οτι μπορω να τα αλλαξω,και αφου ξερεις τι χρειαζεσαι για να σωθεις γιατι δεν το εχεις καταφερει ακομα??

Νομίζω ότι κάνεις λάθος.Αν ξέρουμε καλά τον εαυτό μας,ξέρουμε πάντα τί είναι αυτό που μας χρειάζεται.Κι εμένα αυτό που μου χρειάζεται τώρα είναι ένας άνθρωπος στη ζωή μου.Αλλά είναι εύκολο να βρεθεί,ειδικά αν δεν έχεις και πολλές κοινωνικές επαφές;Οπότε για μένα αυτό το κενό που νιώθω είναι και ο λόγος που δεν τα καταφέρνω στη ζωή,δεν χρειάζεται να πληρώνω κανέναν ψυχολόγο για να μου το πει.

[Φωτεινη!]

Originally posted by Paolo_1

Originally posted by soft
Το οτι ξερω τον εαυτο μου δεν σημαινει απαραιτητα οτι μπορω να τα αλλαξω,και αφου ξερεις τι χρειαζεσαι για να σωθεις γιατι δεν το εχεις καταφερει ακομα??

Νομίζω ότι κάνεις λάθος.Αν ξέρουμε καλά τον εαυτό μας,ξέρουμε πάντα τί είναι αυτό που μας χρειάζεται.Κι εμένα αυτό που μου χρειάζεται τώρα είναι ένας άνθρωπος στη ζωή μου.Αλλά είναι εύκολο να βρεθεί,ειδικά αν δεν έχεις και πολλές κοινωνικές επαφές;Οπότε για μένα αυτό το κενό που νιώθω είναι και ο λόγος που δεν τα καταφέρνω στη ζωή,δεν χρειάζεται να πληρώνω κανέναν ψυχολόγο για να μου το πει.

Παολο,
γιατι δε εχεις σχεση?Δεν θέλω να ειμαι αδιάκριτη,αν θες να το συζητησουμε.

[claire]

Originally posted by Paolo_1

Originally posted by ΙΡΜΑ

Υ.Σ.Για να είμαι ακριβοδίκαιος και συνάμα να βοηθήσω στην σκέψη των υπολοίπων,εχθές είχα την πρώτη μου συνεδρία με τον ψυχολόγο μου και με βοήθησε σημαντικά..
μου είπε να μην είμαι αυστηρός και τόσο αυτοκριτικός με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω!!..ΟΠΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ..ΕΡΩΤΕΥΕΣΤΑΙ ..ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Εγώ την γνώμη μου για τους ψυχολόγους την έχω πει και σε άλλα forum.Αυτά που λέει κάποιος στον ψυχολόγο του μπορεί κάλλιστα να τα πει και σε κάποιον κολλητό του(αν έχει),γλυτώνοντας έτσι και κάποια λεφτά.Το ότι απευθύνεται κάποιος σε ψυχολόγο δεν είναι και σίγουρο ότι θα βοηθηθεί. Μπορεί και να αποβεί μια χρονοβόρα διαδικασία η οποία εκτός του ότι δεν έχει σίγουρα αποτελέσματα,μπορεί και να γονατίσει κάποιον οικονομικά.Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί(και εδώ μέσα)που λένε ότι δεν έχουν δει και μεγάλη βελτίωση μετά από επίσκεψη σε ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή.

Κι εγώ που δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση δεν έχω σκεφτεί ούτε μια φορά να παω σε τέτοιο γιατρό.Επειδή εγώ ο ίδιος ΞΕΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ για να σωθώ και δεν είναι απαραίτητο να πληρώσω για να το ακούσω από κάποιον άλλο.

να πω την αλήθεια διαφωνώ λίγο με αυτό. οκ θα πεις αυτά που σε βασανίζουν μια, δύο τρεις, αλλά πρέπει να βάλεις ένα όριο. όπως και στο συντροφό σου. δεν μπορείς πχ να έχεις ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα και να φορτώνεις διαρκώς με αυτό τους δικούς σου ανθρώπους. γι αυτό υπάρχουν οι ειδικοί, που ούτε φορτίζονται συναισθηματικά και πολλές φορές σου απαντάνε καλύτερα και πιο αντικειμενικά από τους φίλους-γκόμενους κτλ κτλ

[eimaiok]

Θα συμφωνήσω με την claire που διαφωνεί.

Σε ότι αφορά τον εαυτό μας χρειάζεται αντικειμενικότητα πράγμα το οποίο όταν με τους τρίτους (γκόμενους, γονείς, φίλους κλπ) υπάρχει κάποιο συναισθημα δεν είναι εφικτή η αντικειμενική κρίση.

Κάποια στιγμή είπα στην ψυχοθεραπεύτρια μου ότι ίσως και ο σύντροφός μου χρειάζεται ειδικό γιατί δεν τον βλέπω καλά τον τελευταιο καιρό και μου είπε : \"Aν το θέλει και ο ίδιος φυσικά να το κάνει αλλά όχι εδώ μαζί μου γιατί απαγορεύεται!!!!\"
Θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ναι θα τον ξεκινήσω και αυτόν να έρθει απο δω κτλ κτλ και να τα αρπάξω και απο κει. Μου έκανε φοβερή εντύπωση.

Και επίσης κάπου στο συγκεκριμένο φόρουμ διάβασα ότι όλοι αυτοί οι ειδικοί χρησημοποιούν μοτίβα και μεθοδολογίες. Λογικό δεν είναι? ποιός στη δουλειά του και τη ζωή του δε χρησημοποιει μέθοδολογία?

[krino]

Originally posted by eimaiok
Κάποια στιγμή είπα στην ψυχοθεραπεύτρια μου ότι ίσως και ο σύντροφός μου χρειάζεται ειδικό γιατί δεν τον βλέπω καλά τον τελευταιο καιρό και μου είπε : \"Aν το θέλει και ο ίδιος φυσικά να το κάνει αλλά όχι εδώ μαζί μου γιατί απαγορεύεται!!!!\"
Θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ναι θα τον ξεκινήσω και αυτόν να έρθει απο δω κτλ κτλ και να τα αρπάξω και απο κει. Μου έκανε φοβερή εντύπωση.

να μην σου κανει,
ειναι κλασικη απαντηση που θα στην εδινε ο καθενας.
Δεν μπορει να δουλευει και τους δυο σας ταυτοχρονα.

[krino]

Originally posted by Paolo_1



Εγώ την γνώμη μου για τους ψυχολόγους την έχω πει και σε άλλα forum.Αυτά που λέει κάποιος στον ψυχολόγο του μπορεί κάλλιστα να τα πει και σε κάποιον κολλητό του(αν έχει),γλυτώνοντας έτσι και κάποια λεφτά.


σε αυτο εχεις ενα δικαιο,
το προβλημα ομως ειναι το τι θα σου πει ο κολλητος σου.
Θα σου πει αληθειες? και αν στις πει και πλακωθειτε? (οχι παραξενο να γινει)
Θα σου πει ψεμματα για να τα εχει καλα μαζι σου?

Ασχετως τι θα σου πει, εσυ ποσα θελεις να αποκαλυψεις για αυτα που κρατας μεσα σου για να παρεις μια δευτερη γνωμη?


Τελος, το προβλημα σου ειναι να γλυτωσεις λεφτα?
η να ξεμπερδεψεις ενα κουβαρι?



Το ότι απευθύνεται κάποιος σε ψυχολόγο δεν είναι και σίγουρο ότι θα βοηθηθεί.



ετσι.
ο ψυχολογος δεν ειναι οδοντογιατρος.




Μπορεί και να αποβεί μια χρονοβόρα διαδικασία η οποία εκτός του ότι δεν έχει σίγουρα αποτελέσματα,μπορεί και να γονατίσει κάποιον οικονομικά.



δεν αμφιβαλλω.
Παντως απο καπου δεν πρεπει να αρχισεις?
Προτιμας δηλαδη να σερνεις κατι μια ζωη?




Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί(και εδώ μέσα)που λένε ότι δεν έχουν δει και μεγάλη βελτίωση μετά από επίσκεψη σε ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή.



υπαρχουν ολων των ειδων οι αποψεις.
Ακομα και η δικη σου.




Κι εγώ που δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση δεν έχω σκεφτεί ούτε μια φορά να παω σε τέτοιο γιατρό.



αν νομιζεις οτι η ζωη σου ειναι διαχειρισιμη, θα ελεγα ουτε και να πατησεις.
Τι απαντας ομως σε αυτη την ερωτηση?




Επειδή εγώ ο ίδιος ΞΕΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ για να σωθώ και δεν είναι απαραίτητο να πληρώσω για να το ακούσω από κάποιον άλλο.



και αφου το ξερεις, γιατι δεν το παιρνεις?
αμαρτια δεν ειναι να ταλαιπωριεσαι ετσι ασκοπα?

η μηπως δεν το ξερεις τελικα και νομιζεις οτι το ξερεις?
Ειναι σαν να μου λες,
- ποναει το στομαχι μου....
- απο ποτε εχεις να φας?
- απο προχθες.
- αρα αμα βαλεις μια μπουκια στο στομα σου θα σου περασει.
- ναι το ξερω αλλα δεν θα φαω.

Η διαδικασια του πειναω και ξερω οτι αμα φαω θα μου περασει ειναι σχετικη.
Μπορει και να φας και να εχεις ακομα προβλημα, μπορει και οχι.

Ξερεις ενας φιλος μου ειχε (και εχει) παρομοια προβληματα οπως εσυ.
Εχω κανει απειρες συζητησεις χωρις να βρουμε ακρη.
(αυτο που λες να μιλησεις σε ενα φιλο)
Απο εξω απο εξω του ειπα να παει σε ενα ειδικο.
Φυσικα αρνειται.....

Και οπως καταλαβαινεις, επαψα να ασχολουμε,
κομμενες και οι συζητησεις και ολα.
Σιγα μην τρωω την ωρα μου για να συζηταω ασκοπα τα επομενα χρονια της ζωης μου.

Το μονο που του ειπα,
ειναι αυτο που λεω και σε εσενα.
Ειναι κριμα να ταλαιπωριεσαι ετσι, αν ποτε το παρεις αποφαση στα σοβαρα να δεις τι θα κανεις ευχης εργον.
Εγω δεν λεω να παει κανεις σε ψυχολογο, ουτε εχω την ατακα ετοιμη.
Τραβα και σε βουδιστες, γινε οπαδος του ταο, κανε γιογκα, κανε κατι ομως για να λυσεις το προβλημα σου.

[Triella]

Originally posted by Sofia

O φιλος μπορει να βοηθησει. Ο ψυχολογος επισης. Αλλα ο φιλος δεν ειναι θεραπευτης και ο θεραπευτης δεν ειναι φιλος.

Τη δουλεια του ενος δεν μπορει να την κανει ο αλλος.

Και σιγουρα τον εαυτο μας κ τη γνωση για τον εαυτο μας, δεν τα \"εχουμε\" ευκολα. Η διαδικασια ειναι ταξιδι μιας ζωης. Α! κ φυσικα κανενας ψυχολογος - σοβαρος- δεν θα σου πει αυτο που εισαι.

Sofia εδω περα μου δημιουργηθηκε μια σημαντικη απορια...τι εννοεις οταν κανενας ψυχολογος δεν θα σου πει αυτο που εισαι??? Εννοεις πως δεν θα μιλησει στα ισια??? Αν μετα απο καποιες συνεδριες βγαλει καποιο συμπερασμα, γιατι να μην στο πει στο χυμα (αν του εχεις ζητησει να στο λεει ετσι)....

@ Paolo_1
στους φιλους και γενικοτερα στα ατομα που εμπιστευεσαι, ειναι καλο να λες τα προβληματα σου...αλλα....ακομα και εκει πιστευω οτι υπαρχει καποιο οριο...οταν σε καποια πραγματα ζητας λυσεις, οι οποιες ξεφευγουν απο το πνευματικο, διανοητικο και ψυχικο πεδιο του φιλου σου, τοτε δεν θα βγαλεις ακρη, οχι γιατι δεν θα θελει, αλλα γιατι δεν θα μπορει να σε βοηθησει...ειναι θεμα του τι δυναται να απορροφησει ο καθενας και πως θα το προσλαβει. Εκει λοιπον ερχονται οι ψυχολογοι. Προφανως ειναι αυτοι που βουτανε πιο βαθια...το οτι εσυ ξερεις τι θελεις, (πραγμα που χαιρομαι που βλεπω)...και ξερεις τι ειναι αυτο που σε παει πισω, αλλα κυριως αντιμετωπιζεται ευκολα, δεν σε κανει να χρειαζεσαι ψυχολογο....(και παλι καλα)....παρολα αυτα σε ευχαριστω παρα πολυ που ερχεσαι και γραφεις εδω, μοιραζεσαι τη γνωμη σου, και δινεις οικιοθελως τη βοηθεια σου.

@eimaiok
α)στην ουσια, δεν ξερω ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ μου προκαλεσε σταδιακα αυτη την καταθλιψη, αλλα αρχισε απο τοτε που αρχισα να τρωω τις φολες του πανεπιστημιου και να τις χωνευω κιολας...(απαραιτητη η παρουσια σοδας)....βεβαια μετα απο εναν ομηρικο καυγα σημερα με τη μητερα μου, θυμηθηκα και αλλον εναν λογο, και εχει σχεση να κανει με τις οικογενειακες ισορροπιες και συζητησεις....(αυτο παει σε αλλη ενοτητα αλλα συγχεεται με αυτη οποτε δεν ξερω αν πρεπει να το βαλω και εδω...παρολα αυτα θα κανω μια μικρη νηξη)...Εχω παει αρκετα πισω και για αυτο...το να μου πει η μανα μου 5000000 φορες σκεψου θετικα, και κανε κατι (οπως ζωγραφισε, κανε το διαβασμα σου και τετοια), οχι μονο δεν νιωθω να με βοηθουν, αλλα το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται και ο θεος...στο τελος λεει \"δεν θα σου ξαναπω τιποτα αν δε με αφησεις εσυ...\" και εκει που λεω οτι ενταξει θα ηρεμησω, καποια στιγμη, προσπαθει με χιλιους δυο τροπους να μου το πει και της θυμιζω οτι ΟΧΙ...δεν θελω να μου πεις τιποτα...στο τελος εκνευριζεται και γινομαστε μπιλιες...ο πατερας μου απο την αλλη, εχει φαγωθει να τελειωσω γρηγορα και με ρωταει ποσα μαθηματα χρωσταω, για να με χωσει στο δημοσιο...ελπιζω να ερθει η αρση της μονιμοτητας συντομα για να σταματησουν να μου σπανε τα νευρα και οι δυο πανω στο θεμα....κατι αλλο που πραγματικα με εξοργιζει σε σημειο να χωσω χαστουκι ειναι οταν δεν με αφηνουν να ολοκληρωσω μια φραση....οταν με διακοπτουν εκεινοι \"και τι εγινε???\" οταν τους διακοπτω εγω, γινεται σεισμος...και για αυτο το λογο σημερα το μεσημερι ο καυγας...

β)ξαναρχισα να το αισθανομαι εντονα, προφανως γιατι δεν ειδα τα αποτελεσματα που ηθελα μετα απο ενα χρονο...εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες οτι δεν μπορουν να καταλαβουν οι γονεις τι αισθανομαστε....βρισκω ομως πολυ χειροτερο, να νομιζουν οτι ξερουν τι αισθανομαι, και να μου κανουν τους εξυπνους....οσο περναει ο καιρος, ολο και περισσοτερο πιστευω οτι η αντικειμενικοτητα ειναι κατι πολυ σχετικο....σχεδον υποκειμενικοποιειται στην προσπαθεια να βρεθει ενα γενικο συμπερασμα...(ας μην το φιλοσοφησω θα τα κανω χειροτερα)...

γ)ευτυχως δεν νιωθω μονη στο θεμα δουλειας...οπως λες ο καθε ενας παλευει...απλα ειμαι ακομα σε αυτην την αθλια φαση που δεν μπορω να δω περα απο τη μυτη μου και κανω υπερανθρωπες προσπαθειες, να φανταστω λιγο πως θα ημουν στη θεση καποιου...ετσι ωστε να σταματησω να κλαψουριζω για πραγματα που εν τελει δεν ειναι τιποτα...κατι αλλο που ανακαλυψα μολις χτες, ειναι οτι ειμαι ΠΟΛΥ αγχωδης τυπος...κατι που δεν ειχα ποτε...αν κατι νιωθω οτι παει στραβα, σκεφτομαι μονιμως τα χειροτερα σεναρια...δηλαδη ελεος...και κωλυσιεργω και απο πανω...κατι που δεν εκανα ποτε... και αυτη η κωλυσιεργια μου εχει στοιχισει και σε οικονομικα και σε θεματα συνεργασιων και δουλειας...παρολα αυτα συνεκιζω να το κανω και ας καταλαβαινω οτι επειτα υπαρχει προβλημα...


So far Λοιπον, με βαση την συζητηση μας, κανω μια συνοψη για το προβλημα που λεγεται καταθλιψη:....

Ξεκινησε πριν 3 χρονια και τα πιθανα αιτια ειναι τα εξης:

α) πιθανος λογος η αποτυχια στις πανελληνιες της πρωτης μου επιλογης
β) απορριψη απο το πανεπιστημιο στην ειδικοτητα που ηθελα να κανω εξειδικευση (ευτυχως βρεθηκε αλλη)
γ) προσπαθεια επι 3 συναπτα ετη να με βγαλουν αχρηστη στο αστεροσκοπειο που δουλευα ΧΩΡΙΣ να πληρωνομαι, και εκανα τρελα ωραρια...
δ) η κατα καιρους τεραστια ασυννενοησια με τους δικους μου που με φερνει στα ορια μου, και υπαρχουν φορες που λεω οτι δεν θελω να ξαναπιασω σοβαρη συζητηση μαζι τους (καταληγω ομως να το κανω...)
ε) το γεγονος οτι ακομα δεν εχω τελειωσει το πανεπιστημιο και δεν εχω βρει μια δουλεια (οπως ολοι περιμενουν και με ρωτανε συνεχεια ποτε θα το τελειωσω)...


Τα αποτελεσματα:
α) οπως ανεφερα πιο πανω κωλυσιεργεια(αργοπορια)...τ� �ν τελευταια στιγμη ολα και τρελαινομαι
β) συνεχης νευρικοτητα
γ) αγχος για οτιδηποτε αντιμετωπιζω
δ) ταση να παρεξηγω και να φοβαμαι μηπως εχω κανει λαθος ακομα και στο καλημερα σας
ε) ξεσπασμα νευρων σε τραγικο σημειο ειδικα τις ημερες της περιοδου (μην το γελατε, οι ορμονες κανον ρεηβ παρτυ και ταλαιπωρουν ολες τις γυναικες)
στ) ταση για να κανω τσιγαρο (ευτυχως μεχρι τωρα δεν το εχω βαλει στο στομα μου)...
ζ) αδυναμια να συνεννοηθω με τους ανθρωπους που εμπιστευομαι περισσοτερο (και αποτελουν ενα ξεχωριστο κεφαλαιο στο θεμα καταθλιψη)...
η) παρατησα το πιανο και το σχεδιο πραγματα τα οποια αγαπουσα, γιατι δεν εχω ορεξη ουτε εμπνευση να βγαλω κατι πανω στο χαρτι, η στην παρτιτουρα...κοινως χομπυ γιοκ
θ) αδυναμια αυτοσυγκεντρωσης σε οτιδηποτε για πανω απο μιση με μια ωρα
ι) εμφανιση κυκλοθυμικοτητας η οποια με φθειρει παραπανω...
κ) ταση να πιστευω κυριως τα αρνητικα και να επηρεαζομαι απο αυτα και οχι απο τα θετικα. Δεν πεισμωνω με την καλη εννοια για να παω παραπερα...παραμενω στασιμη...(το οποιο ειναι το χειριστο)...
λ) απωλεια στοχου, κινητρου, θελησης για οτιδηποτε παρολο το οτι εχει βρεθει ενας πολυ γλυκος ανθρωπος στο πλαι μου και κανουμε ονειρα...καποια στιγμη σκεφτομουν να στηριχτω λιγο σε αυτα για να βρω εναν νεο στοχο....ακομα δεν εχω βρει τιποτα...
μ) γενικη ταση που δεν ξερω απο ποτε δημιουργηθηκε να μπορω να βοηθαω αλλους στα προβληματα τους, αλλα στα δικα μου να τα κανω....ΜΑΝΤΑΡΑ....

Και ερχομαστε στο θεμα: πως αντιμετωπιζονται ολα αυτα...???


Θελω να πω καλες οι συμβουλες φιλων και συγγενων, αλλα πλεον εχω ακουσει τοσες πολλες ευλογίες και καλα λογια που τα θεωρω ψευτικα και ειναι ο μπενακης και ο βγενακης...
αναζητω πιο απτες λυσεις και κατι το οποιο θα με ξυπνησει...εναν στοχο, κατι το οποιο θα με παρακινησει να κανω κατι παραπανω...κοινως....ζητω μια σειρα λυσεων οι οποιες θα με οδηγησουν σε εναν στοχο που θα θεωρησω οτι αξιζει και θα μου ανοιξει η ορεξη ξανα να συγκεντρωθω και να καταφερω πραγματα...

και εδω δεν μπορει να με βοηθησει φιλος η συγγενης...γιατι τους προσπαθησα και δεν εμεινα ικανοποιημενη...δεν μπορουν να βοηθησουν, γιατι δεν εχουν τη δυνατοτητα....χρειαζομαι κατι παραπανω...

Σας ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σας σε αυτο το τοπικ. Μεχρι στιγμης καταφερα και εβαλα σε μια ταξη τις σκεψεις μου, θα ηθελα ομως λιγη βοηθεια ακομα πριν παω τελικα σε ψυχολογο. Περιμενω απαντησεις σας.

[Sofia]

Originally posted by Triella

Originally posted by Sofia

O φιλος μπορει να βοηθησει. Ο ψυχολογος επισης. Αλλα ο φιλος δεν ειναι θεραπευτης και ο θεραπευτης δεν ειναι φιλος.

Τη δουλεια του ενος δεν μπορει να την κανει ο αλλος.

Και σιγουρα τον εαυτο μας κ τη γνωση για τον εαυτο μας, δεν τα \"εχουμε\" ευκολα. Η διαδικασια ειναι ταξιδι μιας ζωης. Α! κ φυσικα κανενας ψυχολογος - σοβαρος- δεν θα σου πει αυτο που εισαι.

Sofia εδω περα μου δημιουργηθηκε μια σημαντικη απορια...τι εννοεις οταν κανενας ψυχολογος δεν θα σου πει αυτο που εισαι??? Εννοεις πως δεν θα μιλησει στα ισια??? Αν μετα απο καποιες συνεδριες βγαλει καποιο συμπερασμα, γιατι να μην στο πει στο χυμα (αν του εχεις ζητησει να στο λεει ετσι)....

Φυσικα και θα σου πει, θα σου απαντησει αυτο που ρωτας. Οταν ειχα ξεκινησει κι εγω, μ αυτη την αγωνια (μαλλον ΚΑΙ με αυτη) ημουν: \"τί εχω\". Ομως αυτο που \"εχω\" δεν ειναι αυτο που \"ειμαι\". Ναι, σαφως επηρεαζομαι απο αυτο. Αλλα δεν ειμαι ολη αυτο. Αν παρουμε 10 ανθρωπους με καταθλιψη εχουν πολλες κοινες αντιδρασεις, συναισθηματα, αρνησεις ή σε καποια θεματα κοινο τροπο σκεψης σε καποια ζητηματα, ομως θα δουμε πως προκειται για διαφορετικους ανθρωπους. Τουλαχιστον, εγω αυτο εχω δει.

Καποιος θεραπευτης ελεγε: δεν εχω τίποτα να σου δωσω, περα απο αυτο που γνωριζεις.Το μονο που μπορω να σου προσφερω ειναι ενα σημειο απο οπου θα μαθεις να προχωρας μονος σου, βοηθωντας τον εαυτο σου. Πιστευω πώς μια καλη θεραπευτικη δουλεια αυτο εχει σαν βαση.