Προσπαθεια για ψυχολογικη ανοδο, μακρια απο καταθλιψη

[eimaiok]

Originally posted by krino

Originally posted by eimaiok
Κάποια στιγμή είπα στην ψυχοθεραπεύτρια μου ότι ίσως και ο σύντροφός μου χρειάζεται ειδικό γιατί δεν τον βλέπω καλά τον τελευταιο καιρό και μου είπε : \"Aν το θέλει και ο ίδιος φυσικά να το κάνει αλλά όχι εδώ μαζί μου γιατί απαγορεύεται!!!!\"
Θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ναι θα τον ξεκινήσω και αυτόν να έρθει απο δω κτλ κτλ και να τα αρπάξω και απο κει. Μου έκανε φοβερή εντύπωση.

να μην σου κανει,
ειναι κλασικη απαντηση που θα στην εδινε ο καθενας.
Δεν μπορει να δουλευει και τους δυο σας ταυτοχρονα.

Krino

Δεν εννοούσα ταυτόχρονα την ίδια χρονική στιγμή να είμαστε και οι δύο μαζί...αν αυτό κατάλαβες. Εννοούσα να κάνει άλλες ώρες μόνος του με την ίδια ψυχοθεραπεύτρια. Πάνω σε αυτό μου απάντησε οτι απαγορεύεται.

[eimaiok]

[quote]Originally posted by Triella
@eimaiok
α)στην ουσια, δεν ξερω ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ μου προκαλεσε σταδιακα αυτη την καταθλιψη, αλλα αρχισε απο τοτε που αρχισα να τρωω τις φολες του πανεπιστημιου και να τις χωνευω κιολας...(απαραιτητη η παρουσια σοδας)....βεβαια μετα απο εναν ομηρικο καυγα σημερα με τη μητερα μου, θυμηθηκα και αλλον εναν λογο, και εχει σχεση να κανει με τις οικογενειακες ισορροπιες και συζητησεις....(αυτο παει σε αλλη ενοτητα αλλα συγχεεται με αυτη οποτε δεν ξερω αν πρεπει να το βαλω και εδω...παρολα αυτα θα κανω μια μικρη νηξη)...Εχω παει αρκετα πισω και για αυτο...το να μου πει η μανα μου 5000000 φορες σκεψου θετικα, και κανε κατι (οπως ζωγραφισε, κανε το διαβασμα σου και τετοια), οχι μονο δεν νιωθω να με βοηθουν, αλλα το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται και ο θεος...στο τελος λεει \"δεν θα σου ξαναπω τιποτα αν δε με αφησεις εσυ...\" και εκει που λεω οτι ενταξει θα ηρεμησω, καποια στιγμη, προσπαθει με χιλιους δυο τροπους να μου το πει και της θυμιζω οτι ΟΧΙ...δεν θελω να μου πεις τιποτα...στο τελος εκνευριζεται και γινομαστε μπιλιες...ο πατερας μου απο την αλλη, εχει φαγωθει να τελειωσω γρηγορα και με ρωταει ποσα μαθηματα χρωσταω, για να με χωσει στο δημοσιο...ελπιζω να ερθει η αρση της μονιμοτητας συντομα για να σταματησουν να μου σπανε τα νευρα και οι δυο πανω στο θεμα....κατι αλλο που πραγματικα με εξοργιζει σε σημειο να χωσω χαστουκι ειναι οταν δεν με αφηνουν να ολοκληρωσω μια φραση....οταν με διακοπτουν εκεινοι \"και τι εγινε???\" οταν τους διακοπτω εγω, γινεται σεισμος...και για αυτο το λογο σημερα το μεσημερι ο καυγας...

β)ξαναρχισα να το αισθανομαι εντονα, προφανως γιατι δεν ειδα τα αποτελεσματα που ηθελα μετα απο ενα χρονο...εχεις απολυτο δικιο σε αυτο που λες οτι δεν μπορουν να καταλαβουν οι γονεις τι αισθανομαστε....βρισκω ομως πολυ χειροτερο, να νομιζουν οτι ξερουν τι αισθανομαι, και να μου κανουν τους εξυπνους....οσο περναει ο καιρος, ολο και περισσοτερο πιστευω οτι η αντικειμενικοτητα ειναι κατι πολυ σχετικο....σχεδον υποκειμενικοποιειται στην προσπαθεια να βρεθει ενα γενικο συμπερασμα...(ας μην το φιλοσοφησω θα τα κανω χειροτερα)...


Τα αποτελεσματα:
α) οπως ανεφερα πιο πανω κωλυσιεργεια(αργοπορια)...τ� �ν τελευταια στιγμη ολα και τρελαινομαι
β) συνεχης νευρικοτητα
γ) αγχος για οτιδηποτε αντιμετωπιζω
δ) ταση να παρεξηγω και να φοβαμαι μηπως εχω κανει λαθος ακομα και στο καλημερα σας
ε) ξεσπασμα νευρων σε τραγικο σημειο ειδικα τις ημερες της περιοδου (μην το γελατε, οι ορμονες κανον ρεηβ παρτυ και ταλαιπωρουν ολες τις γυναικες)
στ) ταση για να κανω τσιγαρο (ευτυχως μεχρι τωρα δεν το εχω βαλει στο στομα μου)...
ζ) αδυναμια να συνεννοηθω με τους ανθρωπους που εμπιστευομαι περισσοτερο (και αποτελουν ενα ξεχωριστο κεφαλαιο στο θεμα καταθλιψη)...
η) παρατησα το πιανο και το σχεδιο πραγματα τα οποια αγαπουσα, γιατι δεν εχω ορεξη ουτε εμπνευση να βγαλω κατι πανω στο χαρτι, η στην παρτιτουρα...κοινως χομπυ γιοκ
θ) αδυναμια αυτοσυγκεντρωσης σε οτιδηποτε για πανω απο μιση με μια ωρα
ι) εμφανιση κυκλοθυμικοτητας η οποια με φθειρει παραπανω...
κ) ταση να πιστευω κυριως τα αρνητικα και να επηρεαζομαι απο αυτα και οχι απο τα θετικα. Δεν πεισμωνω με την καλη εννοια για να παω παραπερα...παραμενω στασιμη...(το οποιο ειναι το χειριστο)...
λ) απωλεια στοχου, κινητρου, θελησης για οτιδηποτε παρολο το οτι εχει βρεθει ενας πολυ γλυκος ανθρωπος στο πλαι μου και κανουμε ονειρα...καποια στιγμη σκεφτομουν να στηριχτω λιγο σε αυτα για να βρω εναν νεο στοχο....ακομα δεν εχω βρει τιποτα...
μ) γενικη ταση που δεν ξερω απο ποτε δημιουργηθηκε να μπορω να βοηθαω αλλους στα προβληματα τους, αλλα στα δικα μου να τα κανω....ΜΑΝΤΑΡΑ....

Και ερχομαστε στο θεμα: πως αντιμετωπιζονται ολα αυτα...???


Triella

Όταν μιλάς- τσακωνεσαι με τους γονείς σου πχ όταν η μάνα σου σου λέει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια και εκεί που σταματάει και μετά ξανα αρχίζει ή ο πατέρας σου που σου λέει συνεχώς να τελειώσεις τα μαθήματα,εσύ πως ακριβώς αισθάνεσαι? οχι τι σκεφτεσαι για τους γονείς σου αλλά ΕΣΥ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ? πχ θυμό, λύπη, οργή, καταπίεση κτλ?

Όσο για τη λίστα των αποτελεσμάτων είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου σε μερικά πράγματα...αλλά γέλασα με το τσιγάρο γιατί εγώ καπνίζω χρόνια και όταν είμαι σε κατάσταση φρίκης θέλω κάτι πιο σκληρό δε μου κάνει τίποτε το τσιγαρο εκείνη την ώρα...οπότε όπωσ καταλαβαίνεις το τσιγάρο είναι απλά ένας μύθος, αλλού είναι η λύση και αυτή θα τη βρεις όταν καταλάβεις ποιό είναι το πρόβλημα. Δε πρόκειτε κανείς, ούτε εδώ μέσα ούτε ειδικός να σου πει τι να κάνεις. Απλά σκέψου τι εσύ τι θέλεις να κάνεις για να ικανοποιιήσεις τα θέλω σου πχ οτι θέλεις να είσαι ήρεμη, χαρούμενη, ευτυχισμένη. Έκείνη την ώρα που είσαι θυμωμένη για το χ,ψ λόγο τι θα ήταν εκείνο που θα σε ηρεμούσε?

[prasiniklosti]

Triella θα ήθελα να σου πω την δική μου γνώμη για τα φάρμακα και την ψυχοθεραπεία. Εγώ το παλεύω εδώ και 3 χρόνια περίπου. Στην αρχή με ψυχολόγο και ύστερα με φάρμακα. Ισως ήμουν λίγο αδύναμη και χρειάζόμουν τα φάρμακα για να το αντιμετωπίσω. Να ξέρεις όμως σε καμιά περίπτωση τα αντικαταθλιπτικά δεν εθίζουν. Μόνο τα ηρεμιστικά και τα αγχωλυτικά οδηγούν στον εθισμό. Το μόνο που κάνουν τα αντικαταθλιπτικά είναι να βελτιώνουν το συναίσθημα και έχοντας καλή διάθεση μπορείς να σκεφτείς κάποια πράγματα. Πάντως συμφωνώ με την άποψη σου να μην θες φάρμακα αφού μπορείς και μόνη σου. Οσο για την ψυχολόγο που πήγες με λίγες μόνο επισκέψεις δεν κάνεις τίποτα. Η ψυχοθεραπεία θέλει χρόνο ανάλογα με το πρόβλημα. Στην αρχή σε αφήνει να μιλάς για να δει τους προβληματισμούς σου και τις σκέψεις σου. Να εντωπήσει τι είναι αυτό που επαναλαμβάνεις για να το καταγράψει ώς πρόβλημα και τι είναι αυτά που σε προβληματίζουν. Υστερα απο αυτο ξεκινάει να θεραπεύει ένα ένα τα πραγματικά προβλήματα. Επίσης δεν είναι λύση το να σου λέει τι να κάνεις. Ο ρόλος της είναι να σε βοηθήσει να βρεις μόνη σου τη λύση και αν δυσκολεύεσαι να σου προτείνει κάποιους τρόπους. Μην το κατακρίνεις λοιπόν πως σου κάνει μόνο ερωτήσεις με αυτό το τρόπο σε κατευθήνει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ξεκίνα πάλι με ψυχοθεραπεία σύντομα. Θα σε βοηθήσει πάρα πολύ πιστεψε με.

[melissa]

Originally posted by eimaiok

Originally posted by krino

Originally posted by eimaiok
Κάποια στιγμή είπα στην ψυχοθεραπεύτρια μου ότι ίσως και ο σύντροφός μου χρειάζεται ειδικό γιατί δεν τον βλέπω καλά τον τελευταιο καιρό και μου είπε : \"Aν το θέλει και ο ίδιος φυσικά να το κάνει αλλά όχι εδώ μαζί μου γιατί απαγορεύεται!!!!\"
Θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ναι θα τον ξεκινήσω και αυτόν να έρθει απο δω κτλ κτλ και να τα αρπάξω και απο κει. Μου έκανε φοβερή εντύπωση.

να μην σου κανει,
ειναι κλασικη απαντηση που θα στην εδινε ο καθενας.
Δεν μπορει να δουλευει και τους δυο σας ταυτοχρονα.

Krino

Δεν εννοούσα ταυτόχρονα την ίδια χρονική στιγμή να είμαστε και οι δύο μαζί...αν αυτό κατάλαβες. Εννοούσα να κάνει άλλες ώρες μόνος του με την ίδια ψυχοθεραπεύτρια. Πάνω σε αυτό μου απάντησε οτι απαγορεύεται.

Αυτό εννοούσε και ο Krino. Είναι λογικό αυτό που σου είπε γιατί η ψυχοθεραπεία βασίζεται στο να μην γνωρίζεις τον ασθενή, γι\'αυτό και ένας ψυχολόγος δεν μπορεί να αναλάβει κάποιον από το φιλικό του περιβάλλον. Στη δική σου περίπτωση τον γνώριζε μέσα από σένα. Δεν θα ήταν δυνατόν να σας αναλάβει ταυτόχρονα (όχι στην ίδια συνεδρία αλλά την ίδια περίοδο).

[Paolo_1]

Originally posted by Αφωτεινή

Triella sorry,
Ρε συ Παολο ,
γαμώ το κερατο μου.
Εγω αλλο σου λεω και εσυ αλλο καταλαβαίνεις..
Οχι ρε παιδί,αν μου αρεσει ο αλλος και γουσταρω,θα ανταποκριθώ,πως το εβγαλες το συμπερασμα οτι θα τον απορρίψω(εγω βεβαια ειμαι αλλου αλλα που και που φλερτάρω,εχω παρει άδεια).
Το ιδιο ισχυει και για τα κορίτσια που σου λέω..\"Κοιτα ποσο ξενερωτα ειναι τα αγόρια,με κοιτάει και ακομα να ερθει να μου μιλησει\",μου ελεγε η φίλη μου.Οταν της ειπα \"πηγαινε εσυ\" δεν ήθελε,προτιμαει το κορίτσι να κανει ο αντρας την πρωτη κίνηση,και εγω ετσι ειμαι,δεν την αδικώ.Σου λέω,μην κανεις αλλες τετοιες σκέψεις.Παρτο πανω σου,ξεχνα ολη αυτη τη θεωρία και φτιάξε αλλη.
Α, και μην αρχίζεις τις μουτζουφλιές και τα νευρα.
Που ειναι ο καλος σου εαυτός βρες τον γιατι αυτός ΕΛΚΥΕΙ ,ο αλλος ΑΠΩΘΕΙ.
Οι φίλοι δεν χαλιούνται αμα εισαι μαζί τους.Αν ειναι φίλοι λεμε.
Μη το δραματοποιείς ,ο καιρος περνάει ,ολοι εχουν κάποιον,μπλα μπλα μπλα ,θα αρρωστήσεις ετσι που πας.

Από τη μια λες ότι είσαι αλλού και από την άλλη δέχεσαι να σε φλερτάρουν.Και κάποιον άτυχο που θα σε φλερτάρει για ποιον λόγο να του καλλιεργήσεις ψεύτικες προσδοκίες δηλαδή;Για να ανεβάσεις την αυτοπεποίθησή σου;Για να του πεις μετά \'συγγνώμη αλλά εγώ ανήκω αλλού;\'Μου έτυχε κι εμένα αυτό πριν κάτι μήνες σ\'ένα κλαμπ,πήγα και μίλησα σε κάποια η οποία νόμιζα ότι ήταν διαθέσιμη και μετά από αρκετή ώρα κουβέντας είδα ότι είχε τη φωτογραφία του γκόμενού της στο κινητό.Φυσικά ξενέρωσα κι έφυγα αμέσως.

Μπορεί πολλές γυναίκες να παραπονιούνται ότι οι άντρες δεν τις πλησιάζουν αλλά έχω διαπιστώσει ότι μόνο όταν η γυναίκα κάνει την πρώτη κίνηση δεν κινδυνεύει ο άντρας να φάει χυλόπιτα και έχει μεγάλες πιθανότητες για σχέση.Βλέπεις αν κάποιος άντρας φάει μια-δυο-τρεις απορρίψεις είναι φυσικό μετά να παίζει άμυνα.

[Φωτεινη!]

Παολο ,
ειμαι παντρεμένη ,εχω δυο παιδιά και αγαπώ τον αντρα μου.Το φλέρτ ειναι αθώο για μένα.Δεν ξέρεις πως φλερτ ειναι ενα χαμόγελο,μια ματιά ενας γλυκός λόγος χωρίς ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να υπάρχει συνέχεια?
Αυτός ο άτυχος που με φλερταρε και ανταποκρίθηκα ,πιστεψέ με δεν πέθανε οταν ειδε τη βέρα μου!Ανεβασε και αυτός την αυτοπεποιθησή του,χαρηκε το φλερτάκι..... και συνέχισε γι αλλού.
Μονο ενας αντρας αν φαει 2-3 απορρίψεις παιζει αμυνα?Εγω πάντως εχω φάει περισσότερες απο 3 και υποτίθεται οτι δεν ειμαι χάλι.
Ναι εκεινη τη στιγμή χαλαστηκα αλλα συνέχισα...
Τελοσπάντων παραιτούμαι της προσπάθειας να σε πεισω να δεις τη φάση αλλιώς.Νομίζω οτι δεν σε βοηθάω και πολύ.

[Triella]

Νομιζω οτι ο Paolo_1 εχοντας βιωσει καποιες αποτυχιες στο παρελθον εχει πειστει οτι θα ειναι μοναχα η ετσι η αλλιως. Οποτε δεν δινει περιθωριο σε καποια αλλη πιθανη λυση...ακομα και να συνεβαινε κατι διαφορετικο απο αυτο που εχει βιωσει μεχρι τωρα, πιθανον να μην το καταλαβαινε. Paolo_1 μην αφηνεις μερικες φορες μοναχα να επηρεασουν το τελικο αποτελεσμα της αναζητησης σου. Υπαρχουν πολλοι τροποι να βρεις μια κοπελα που να σου αξιζει...απλα συνεχισε να ψαχνεις. Ολοι αυτο κανουμε...και καποιες φορες αν το κυνηγας πολυ σε αποφευγει...ειναι καλυτερα να περιμενεις να ερθει μονο του γιατι θα σου ερθει απο εκει που δεν το περιμενεις.



Οσον αφορα τωρα την περιβοητη καταθλιψη...μαλλον τελικα θα χρειαστει μεγαλυτερη δουλεια απο οτι νομιζα και με ειδικο...εχω προβλημα με τους δικους μου... γιατι ενω ειναι καλοι ανθρωποι, νιωθω οτι με πολεμανε παρα πολυ οσον αφορα τις σπουδες μου και τη δουλεια μου και την επικοινωνια μεταξυ μας. Δεν ειναι δυνατον ρε παιδια να μιλαω με τη μανα μου και να με αθωωνει τη μια στιγμη για κατι, και την αλλη να με κατηγορει και να μου ριχνει μομφη οτι δεν ακουω....συν το οτι πρεπει με το ζορι να ακουσω αυτο που θελει να μου πει...μια φορα της ειπα οτι αυτο που κανει με επηρεαζει ψυχολογικα και το μονο που μου ειπε ηταν οτι εγω φταιω που με επηρεαζει (παλι)...
ο πατερας μου δεν δεχεται οτι η δουλεια παρτ ταιμ που εχω πιασει ειναι δουλεια και μου πεταει συνεχεια να τελειωσω τις σπουδες και να βρω μια \"σωστη\" δουλεια...συγνωμη αλλα με τετοια συνεννοηση οχι απλα δεν μπορω να παρω ελαφρα καποια πραγματα και να τελειωσω, δεν μπορω να προχωρησω γενικοτερα...εχω προσπαθησει να τους το εξηγησω αλλα εις ματειν....δεν εχω αποδεχτει ακομα οτι δεν προκειται να με βοηθησουν.... και το χειροτερο, οταν τους λεω οτι απλα δεν μπορουμε να κανουμε συζητηση και δεν εχει νοημα, μου βαζουν λογια στο στομα, οτι τους θεωρω χαζους...επειτα εχω την εντυπωση οτι μονιμως κανουν μιας μορφης \"κομμα\" και με στηνουν στον τοιχο...εκανα και μια συζητηση πριν λιγο με τον πατερα μου για δυσκολες εποχες...
Triella \"οτι και να γινει θα σταθω μονη μου στα ποδια μου\"...
πατερας \"καλα θα δουμε\"....μου εδωσε την εντυπωση οτι αμφεβαλλε για το αν θα καταφερω...και του απαντησα
\"αν τυχον αμφιβαλλεις για το αν το παιδι σου θα μπορεσει να σταθει στα ποδια του και να παλεψει τοτε εισαι πολυ κακος\"....και εκει επιτεθηκε και η μητερα και μου ειπε οτι βαζω λογια στο στομα του..και γιναμε μυλος παλι....
δεν ξερω τι να πιστεψω, δεν ξερω πως να συμπεριφερθω, κοντευει να μου στριψει μερικες φορες...εχω φτασει σε σημειο να θελω να τους μισησω...επουδενη λογο δεν θελω να συμβει αυτο....και δεν τολμω να τους πω οτι εχω ακομα προβλημα...δεν προκειται να μου πουν τιποτα αλλο απο το να παρω τη ζωη στα χερια μου, να διεκδικησω και μπλα μπλα μπλα μπλα....απο ευλογιες εχω παρει τοσες πολλες που τις εχω σιχαθει....και δυστυχως εχω μαθει να ακουω απο μικρη τους δικους μου και να με επηρεαζουν οσα μου λενε....και τωρα που θελω να ξεφυγω το βρισκω τρομερα δυσκολο...οσοι εχουν αντιμετωπισει παρομοια προβληματα πως εχουν αντιδρασει????

[Triella]

Originally posted by claire


για αρχή να κάνεις μικρά βήματα. ένα πράγμα τη φορά, αν προσπαθήσεις να τα αντιμετωπίσεις όλα μαζί θα πελαγώσεις. για τα νεύρα-το άγχος, την κυκλοθυμίακαι τα προβλήματα στην περίοδο. σου λέω να αρχίσεις γυμναστική. δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη διαφορά θα δεις. θα γεμίσεις ενέργεια και θα θες να κάνεις πράγματα μετά! συν ότι είναι ένα χόμπυ που δεν απαιτεί δημιουργικότητα όπως το πιάνο ή το σχέδιο, άρα θα μπορείς να το ακολουθήσεις εύκολα.
παράλληλα, προσπάθησε να τελειώνεις με τη σχολή. λες δεν έχεις κίνητρο να το κάνεις. το να ξεμπερδέυεις όμως και να φύγει αυτός ο βραχνάς από πάνω σου δεν είναι κι αυτό κίνητρο? συν ότι μετά δεν θα χρειάζεται να δίνεις λογαριασμό στον μπαμπά σου για τα μαθήματα.
εγώ πιστεύω ότι σε πρήζουν γιατί αγχώνονται και οι ίδιοι, για σένα για το μέλλον σου. από αυτά που γράφεις οι γονείς σου δεν δείχνουν κακοί άνθρωποι, απλά ίσως δεν έχουν τον τρόπο να σε αγγίξουν όπως θα ήθελες. μην τους κάνεις εχθρούς σου.

όπως είπε κάποτε ένας σοφός (ας τον πούμε joss whedon)\" the hardest thing in this world is to live in it\". δεν είναι εύκολη η ζωή! θέλει προσπάθεια και πείσμα

Αγαπητη claire εχω χασει το πεισμα μου και δεν βρισκω νοημα....αυτο προσπαθω να ξαναβρω...και εναν στοχο...τιποτα αλλο..κατι που θα με βγαλει απο αυτο το βουρκο...

[RainAndWind]

Triella,έχεις δίκιο πως ο πατέρας σου με την απάντηση που σου έδωσε,αυτό το\"καλά,θα δούμε\",ήταν σα να σε διαβεβαίωνε πως δεν θα τα καταφέρεις,αφού εσύ χρειαζόσουν ένα\"ναι παιδί μου κι εμείς εδώ είμαστε,να σε στηρίξουμε όπως μπορούμε,σε ό,τι μας χρειάζεσαι\".Δεν το έχεις λοιπόν αυτό το γονεικό πιστεύω σε σένα.Τότε θα πρέπει να ξεφύγεις από το τι πιστεύουν για σένα και να πιστεύεις εσύ,ανεξάρτητα από τα λόγια τους,τις κινήσεις και ακόμη ακόμη και τα υποσυνείδητα μηνύματα που μπορεί να σου περνάνε,αυτά τα εντέχνως καλυμμένα\"μμ,δεν είσαι αρκετή\".Αφού δεν το έχεις από τους γονείς σου,μήπως το βρίσκεις στο σύντροφό σου αυτό που ζητάς,το συντροφικό,το αντάμα πάμε,είμαι εδώ για σένα;Μήπως υπάρχει ένα φιλικό σου πρόσωπο,κάποιο συγγενικό σου μήπως,που μπορεί αυτό που έχεις ανάγκη αυτή την εποχή να στο καλύψει;
Aυτό που προτείνω,είναι να αναζητήσεις την κάλυψη της ανάγκης σου προσωρινά με άλλα άτομα,μέχρι μέσω της δουλίτσας με τον εαυτό σου βρεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση.Αν λοιπόν οι γονείς σου δεν αλλάξουν ποτέ(πιθανότατο,ούτε οι δικοί μου άλλαξαν ή θ\'αλλάξουν,το γνωρίζω αυτό,όπως τόσα άλλα άτομα γύρω μας εξάλλου),τι θα κάνεις;Θα αναζητάς πάντα αυτό που δεν γίνεται για διάφορους λόγους να πάρεις από εκείνους;

[Triella]

Σωστο ερωτημα....ουσιαστικα απο την μια μου λενε και οι δυο οτι θα με βοηθησουν σε οτι και να κανω και απο την αλλη, πετουνται αυτα τα υπονοουμενα που με σκοτωνουν...ξερω οτι ειναι και οι δυο πολυ εγωιστες απο τη μερια τους και μου εχουν μεταφερει αυτον τον εγωισμο και το χειροτερο δεν το παραδεχονται...αυτο το μια κρυο μια ζεστη εξαπανεκαθεν με προβληματιζε... δυστυχως οπως ειπα, εχω μαθει να στηριζομαι και να ακουω τους γονεις μου σε σημειο μαλλον αηδιας...προσφατα ξεκινησα να αντιτιθεμαι σε αυτα που μου λενε και ριχνουμε ομηρικους καυγαδες...

η αληθεια ειναι οτι αυτο το συντροφικο, το θα ειμαι εδω για σενα, το βρισκω στον συντροφο μου σε βαθμο που οχι μονο δεν περιμενα, αλλα θεωρω τον εαυτο μου ευλογημενο που βρεθηκε ενας τετοιος ανθρωπος. Μολις τωρα με αυτο που ειπες, συνειδητοποιησα, οτι οταν ειναι να προχωρησω καπου, χρειαζομαι την επιβεβαιωση των δικων μου...Αν ειναι αντιθετοι, παλαιοτερα, δεν το εκανα, και τωρα απλα προσπαθω να το κανω με τον δικο τους ψυχολογικο-λεκτικο πολεμο...με λιγα λογια, ειμαι δεσμια της δικης τους εκτιμησης και αυτο δεν μπορω να το βγαλω ακομα απο τον εαυτο μου....η περαιτερω λοιπον εσωτερικη δουλεια θα πρεπει να γινει με σκοπο να αποδεσμευτω απο τους γονεις μου ψυχολογικα...

[claire]

Originally posted by Triella

Originally posted by claire


για αρχή να κάνεις μικρά βήματα. ένα πράγμα τη φορά, αν προσπαθήσεις να τα αντιμετωπίσεις όλα μαζί θα πελαγώσεις. για τα νεύρα-το άγχος, την κυκλοθυμίακαι τα προβλήματα στην περίοδο. σου λέω να αρχίσεις γυμναστική. δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη διαφορά θα δεις. θα γεμίσεις ενέργεια και θα θες να κάνεις πράγματα μετά! συν ότι είναι ένα χόμπυ που δεν απαιτεί δημιουργικότητα όπως το πιάνο ή το σχέδιο, άρα θα μπορείς να το ακολουθήσεις εύκολα.
παράλληλα, προσπάθησε να τελειώνεις με τη σχολή. λες δεν έχεις κίνητρο να το κάνεις. το να ξεμπερδέυεις όμως και να φύγει αυτός ο βραχνάς από πάνω σου δεν είναι κι αυτό κίνητρο? συν ότι μετά δεν θα χρειάζεται να δίνεις λογαριασμό στον μπαμπά σου για τα μαθήματα.
εγώ πιστεύω ότι σε πρήζουν γιατί αγχώνονται και οι ίδιοι, για σένα για το μέλλον σου. από αυτά που γράφεις οι γονείς σου δεν δείχνουν κακοί άνθρωποι, απλά ίσως δεν έχουν τον τρόπο να σε αγγίξουν όπως θα ήθελες. μην τους κάνεις εχθρούς σου.

όπως είπε κάποτε ένας σοφός (ας τον πούμε joss whedon)\" the hardest thing in this world is to live in it\". δεν είναι εύκολη η ζωή! θέλει προσπάθεια και πείσμα

Αγαπητη claire εχω χασει το πεισμα μου και δεν βρισκω νοημα....αυτο προσπαθω να ξαναβρω...και εναν στοχο...τιποτα αλλο..κατι που θα με βγαλει απο αυτο το βουρκο...

μα το να τελειώσεις τη σχολή είναι ένας στόχος. γιατί να την τελειώσεις? για να μη σε πρήζουν, για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου που τα κατάφερες, για να γίνει η ζωή σου καλύτερη! αυτά δεν είναι κίνητρα? ααα, μην περιμένεις κάτι μεγάλο και πομπώδες, γιατί έτσι δεν θα ξεκολήσεις ποτέ.

[RainAndWind]

Oι ομηρικοί καβγάδες,είναι η πρώτη σου ένδειξη πως ενηλικιώνεσαι και δεν έχεις διάθεση να παραμείνεις κολλημένη σε όσα σου επιβάλλουν οι γονείς.Θυμάσαι πότε το κάνουν αυτό τα παιδιά;Στην εφηβεία.Γιατί;Γιατί αρχίζουν και κάνουν τα πρώτα τους εσωτερικά βήματα μακριά από την εξουσία των γονέων,κάτι που έναν ανασφαλή γονέα μπορεί να τον τρομοκρατήσει.Ίσως να είναι λοιπόν κι οι δικοί σου γονείς ανασφαλείς,άρα άργησες να κάνεις την επανάστασή σου,ίσως από αυτή την εξάρτηση που δημιουργήθηκε και βγαίνει τώρα μία ετεροχρονισμένη,αλλά απαραίτητη,διαδικασία που προσπαθείς να αντισταθείς πλέον σε όσα πριν ήσουν-σαν παιδί-ανίκανη να χειριστείς για σένα.Τα δικά σου θέλω και τι επιτρέπεις και τι όχι να σου κάνουν.
Μην το βλέπεις λοιπόν τραγικά όλο αυτό το ξεκαθάρισμα,αλλά προσπάθησε όσο δυνατόν,ανάλογα τις συνθήκες-ήρεμο,ψύχραιμο,σταθερό τρόπο να βρεις την Triella που θες.

[Triella]

Originally posted by claire


μα το να τελειώσεις τη σχολή είναι ένας στόχος. γιατί να την τελειώσεις? για να μη σε πρήζουν, για να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου που τα κατάφερες, για να γίνει η ζωή σου καλύτερη! αυτά δεν είναι κίνητρα? ααα, μην περιμένεις κάτι μεγάλο και πομπώδες, γιατί έτσι δεν θα ξεκολήσεις ποτέ.

αγαπητη claire, φαινεται πραγματι περιεργο αλλα δεν βρισκω λογο να τελειωσω αυτη τη σχολου του κ****υ...και σιγουρα δεν περιμενω κανενα κινητρο μεγαλο και πομπωδες...απλα κατι διαφορετικο που να το θεωρησω πιο ισχυρο απο αυτα που ανεφερες...αυτο που ειπες ειναι η κλασσικη ατακα που ακουω οταν μου λενε να τελειωσω τη σχολη...το κυριοτερο να μη με πρηζουν....αλλα γιατι δεν το βρισκω ισχυρο κινητρο? Γενικοτερα εχω παραιτηθει απο πολλες προσπαθειες αλλα το θεμα ειναι γιατι? Γιατι αρνουμαι, γιατι παραιτουμαι...οταν βρω ενα διοτι (ελπιζω συντομα) πιστευω οτι θα μπορεσω να προχωρησω...

@rainandwind: μαλλον σε αυτο εχεις δικιο..γιατι απλουστατα την εφηβεια την περασα με καυγαδες που μονο κατα τη διαρκεια των πανελληνιων εξετασεων λογω αγχους...αλλα γενικοτερα θεωρουμουν ενα παιδι, ησυχο και υπακουο...αργησα να κανω την \"εφηβικη\" επανασταση...και μαλλον δεν ειναι καλο...ξεσπαω πολυ παραπανω απο οτι αν συνεβαινε τη σωστη περιοδο...

[RainAndWind]

Τα υπάκουα και καλά παιδιά πάντα κρύβουν θέματα.Απορώ με τους γονείς που ζητάνε καλά και υπάκουα παιδιά.Αν ήξεραν,δε θα το έκαναν.Αλλά ακριβώς επειδή έχουν θέματα δικά τους,γίνονται τα παιδιά τους καλά και υπάκουα,χάνουν τα δικαιώματά τους,καταπατούν το εγώ τους για να γίνονται αποδεκτά από τους γονείς.

[Triella]

Οι δικοι μου δεν ειναι οτι ζητουσαν καλο και υπακουο παιδι....ετσι με εμαθαν να ειμαι με διαφορους τροπους...επισης οτι εκανα στην παιδικη και εφηβικη ηλικια, απο ζωγραφικη, πιανο, διαβασμα ακομα και πολεμικες τεχνες, ηταν στα πλαισια που ηξεραν οι δικοι μου επομενως δεν υπηρχε θεμα αντιρρησης...οταν διαβαζα επαιρνα λεκτικους επαινους...οπως και οταν εκανα οτιδηποτε \"καλο\" το οποιο μου εδινε μια διακριση...ακομα δεν μπορω να καταλαβω τι ηταν αυτο που μου εδινε την ωθηση να διαβασω τοτε...αν ηταν μοναχα για τους επαινους, τοτε δεν μου φαινεται περιεργο που δεν μπορω να ανοιξω βιβλιο τωρα....το βλεπω και μου ερχεται να το πεταξω στον τοιχο...
χωρις στοχους χωρις τιποτα...αλλα οπως ειπα δεν ειναι μοναχα τα οικογενειακα...ειναι και των σπουδων οι φολες τις οποιες τις εφαγα αποτομα και μου εκατσε στο λαιμο....βγαινοντας απο εναν τροπο επιβεβαιωσης του κοπου μου, και μπαινοντας αποτομα σε εναν αλλον, μαλλον αυτο ξεκινησε και την πτωση μου...
καμμια αποψη περι του θεματος?