Μανα

[Sofia]

Originally posted by lucifer

Originally posted by RainAndWind
Για εξήγησέ μου πού ακριβώς φταίει το παιδί που ξέρει ότι θα φάει ξύλο γιατί έτσι,γιατί ο γονιός σηκώθηκε από τη λάθος πλευρά του κρεβατιού και θα σου εξηγήσω μετά τους αφορισμούς.

το παιδί φταίει γιατί δεν μαθαίνει από αυτήν την εμπειρία αυτό που πρέπει να μάθει. Αγνοείς τη δυναμική εξέλιξη των ανθρώπων μέσα στο χρόνο. Το παιδί φταίει κι αυτό, γιατί από τη δική του τη μεριά δεν μαθαίνει να αμύνεται σωστά.

συγγνωμη: επειδη μου γυριζει το ματι οταν διαβαζω κατι αναλογο: τί περιμενεις απο ενα παιδι να μαθει οταν το σαπιζουν στο ξυλο? περα απο το ψαχνει τα κομματια του, περα απο το να κουβαλαει τις ενοχες του και να γινεται βιαιο με τον εαυτο του πρωτα πρωτα?

Σαφως κ υπαρχουν πολλοι τροποι αντιδρασης, σαφως και καθε κακοποιημενο παιδι ως ενηλικας εχει δρομους επιλογης που μπορει να δει κ μπορει κ οχι (εξαρταται απο πολλους παραγοντες)...αλλα πώς μπορει να φταιει ενα παιδι καθως κακοποιειται? Ειναι δυνατον να περιμενει κανεις απο ενα παιδι να σκεφτει λογικα? Να επιβληθει στον εαυτο του? Να αισθανθει την βια ως κατι απαγορευμενο?

Υπαρχει μεγαλυτερη αναγκη για ενα παιδι απο το να νιωσει οτι οι γονεις του το αγαπουν? \"Σε χτυπαω γιατι σε αγαπαω\". Κ ειναι μια πολυ βολικη \"αληθεια\" για ολους....που θα την πιστευει σιγουρα μεχρι να αρχισει (αν ποτε) να διαφοροποιειται κ να παιρνει αποστασεις ουσιαστικες.

[krino]

Originally posted by Sofia



συγγνωμη: επειδη μου γυριζει το ματι οταν διαβαζω κατι αναλογο: τί περιμενεις απο ενα παιδι να μαθει οταν το σαπιζουν στο ξυλο?

οριστε!
κλασικο παραδειγμα αυτο που λεω οτι η συζητηση ανακυκλωνεται χωρις νοημα.
Οταν εισαι και εκτος θεματος, αστο να παει....

[Φωτεινη!]

Βήμα πρώτο
Τι μου γίνεται.Εχω πρόβλημα.

Βήμα δευτερο
Πως έφτασα ως εδώ..ανάλυση του προβλήματος

Bημα τριτο
Παίρνω θέση απέναντι στο προβλημα.Αυτή τη θέση που θα μου εξασφαλίσει ΨΥΧΙΚΗ ΗΡΕΜΙΑ.

Νομίζω οτι η ανάληψη ευθυνών για την κατάστασή μας θα αρχίσει μόλις δούμε καθαρά τις εναλλακτικές μας.
Το μονο που με εχει βοηθήσει ειναι η αναζήτηση ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΛΥΣΕΩΝ οταν εχω προβλημα που νιώθω αλυτο.
Εχω φτάσει μεχρι εδώ..καλά, δέχομαι και διορθώσεις ,συμπληρώσεις και ο,τι αλλο.

[Lou!]

δεν το περιμενω απο οταν ειναι παιδι, περιμενω ομως οτι καθως μεγαλωνει οφειλει να μαθει να το διαχειριζεται, και μπορει να το κανει με λιγους σωστους τροπους και με πολυ περισσοτερους λανθασμενους. εν πασει περιπτωσει καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα ερθει αντιμετωπο με την ευθυνη του εαυτου του.

δε θα συνιστουσα σε σχολη γονεων να βαρανε τα παιδια τους σαν μεθοδο διαπαιδαγωγησης φυσικα, αλλα οταν αυτο γινεται απο καποιους γονεις μετα τι κανουμε? πως θα λυθει αυτο το προβλημα?

[Lou!]

Originally posted by RainAndWind
\"Αγνοώ τη δυναμική εξέλιξη μέσα στο χρόνο\".\"Το παιδί φταίει\".Κάτι τέτοια διαβάζω και ξέρω πως γνωρίζω πολύ περισσότερα από όσους θέλουν να μου τα\"διδάξουν\"και καλά,γιατί επιβίωσα.

πολυ πιθανον να ξερεις παραπανω.

Για να έχω επιβιώσει και μόνο τη δυναμική εξέλιξη και όλα όσα θες να μου επισημάνεις,τα έχω κάνει και δίχως να ήξερα τίποτε για τη δυναμική εξέλιξη btw.:P

ναι, σαφως τα εχεις κανει, οποτε γιατι εχεις ακομα θυμο με τη μανα σου για αυτα που σου εχει κανει πολυ πολυ παλια? η δεν εχεις θυμο κ εχω καταλαβει λαθος?
επισης πως γινεται και βρισκει ακομα χωρο η μανα σου και επεμβαινει στη ζωη σου, τωρα πια που δεν εισαι παιδι και εχεις \"εξελιχθει\"?


Κάνετε κενοφανείς αναλύσεις,

καθολου κενοφανεις, κλασικοτατες θα ελεγα.

που δε μιλάνε καθόλου στο συναισθηματικό μου κόσμο.Γιατί άραγε;

γιατι βλεπουμε τα πραγματα απο πολυ διαφορετικες οπτικες γωνιες

Σας δίνουν κάτι αυτές οι αναλύσεις,

παρα πολλα. εμενα με εχουν γλυτωσει απο πολλες ενοχλητικες συμπεριφορες ατομων, εκει που μου τα πρηζανε, μετα παιρνουν τον ομματιων τους και στριβουν. χρησιμο δεν ειναι αυτο?

ή πιστεύετε πως αυτός είναι ο τρόπος να προσεγγίσετε,ως άλλοι δικαστές, τα βιώματα άλλων.

τους δικαστες και τα δικαστηρια εσυ τα φερνεις μονιμως στην κουβεντα. εγω δεν μιλησα για καμια δικη. μονο για εναν πιο λειτουργικο τροπο διαχειρισης των διαπροσωπικων σχεσεων.


Για ψαχτείτε κι εσείς λιγάκι.

ειδικα ψυχολογικα, εχω ψαχτει παρα πολυ. αλλο αν δεν εφαρμοζω παντα τις ανακαλυψεις μου.


Οι αψεγάδιαστοι κριτές δε μου λένε κάτι,για λερωθείτε λιγάκι.:D

ποιος μιλησε για αψεγαδιαστους κριτες? που το ειδες αυτο?
μπερδευεις την πειρα που εχει αποκτηθει απο λαθη με την εννοια \"αψεγαδιαστος\"?
οσο για κριτες εσυ το βλεπεις ετσι, εγω μονο μοντελα συμπεριφορας κρινω

Ναι,και για τη γυναίκα που βιάζεται πολλοί λένε πως κατά βάθος εκείνη το προκάλεσε.Μου φαίνεται γελοίος ο τρόπος που χρησιμοποιείτε,δεν έχει ίχνος ενσυναίσθησης.

ο τροπος εχει πολυ περισσοτερη ενσυναισθηση απο οση φανταζεσαι.

επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?

και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?
εγω προσωπικα πιστευω το δευτερο.


Λογική ναι,που δεν περνάει όμως στην άλλη όχθη,άρα στον αποδέκτη.

αν εσυ δεν θελεις να δεις, πολυ σωστα δεν θα δεις, εσυ το μπλοκαρεις ομως. ο αποδεκτης χρειαζεται να πατησει το κουμπακι οn.

[Arsi]

Originally posted by melene
..γενικα δεν ξερω τι να πιστεψω,τι να νιωσω,τι θα πρεπε να νιωθω.

melene μου,ποτέ δε θα είσαι εντάξει αν προσπαθήσεις να νιώσεις όπως υποθετικά θα έπρεπε γιατί δε θα είσαι εσύ.Κάτι θα σε τρώει.
Το τι νιώθεις υπάρχει και είναι αναμφισβήτητο.
Πέρα απ\'τα ερεθίσματα που παίρνεις κάπου στο βάθος εσύ νιώθεις όπως νιώθεις.Τα ερεθίσματα ίσως σε φέρουν πιο κοντά σ\'αυτό και όχι να στο μεταβάλλουν.

Μπορεί κάποιες στιγμές βλέποντας από διάφορες οπτικές ένα θέμα να νιώθεις ότι πάλλονται τα συναισθήματά σου καθώς αλλάζει η οπτική και τότε να αναρωτιέσαι,τι γίνεται?τι αισθάνομαι τελικά?τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο?
Δε νομίζω ότι αλλάζουν απλά βλέπεις διαφορετικές πλευρές μιας κατάστασης.Αυτό που λέω απ\'την αρχή δλδ.Πως μέσα μας υπάρχει χώρος για πολλά συναισθήματα.
Αυτό βασικά που σε αναστάτωσε ίσως ήταν το ότι αντίκρυσες τα αρνητικά σου συναισθήματα απέναντι στη μητέρα σου και βρέθηκες μπροστά στο πρόβλημα του διαχειρισμού τους.
Αλλά είναι και τόσο ελπιδοφόρο.....

[nektaria78]

σαν μάνα, θεωρώ ότι το ένστικτο του παιδιού είναι πιο αλάθητο και από τον Πάπα....δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο μεγάλο συναισθηματικό κενό και να προσπαθείς να προσποιηθείς ότι εσύ είσαι η στραβή της ιστορίας....και αυτό που λέμε ότι η μαμά σου είχε δώσε αλλού βαρύτητα λόγω οικονομικών δυσκολιών ή απώλειας του πατέρα, εγώ τ\'ακούω βερεσέ...δεν χρειάζεται να έχεις το παιδί σου διαρκώς αγκαλιά και να στάζεις μέλι για να έρθει η στιγμή, που ενήλικο πια, θα πει ότι είχε άπλετη μητρική αγάπη...φτάνει ένα γλυκό βλέμμα, ακόμα και όταν το επιπλήττεις, φτάνει ένα μικρό φιλάκι για καληνύχτα, έστω και αν όλη την ημέρα μαλώνετε σαν τον σκύλο με την γάτα γιατί σου έσπασε τα νεύρα με την γκρίνια του, φτάνει μία ειλικρινής συγνώμη όταν κατάλαβες ότι έκανες λάθος...αυτά προσδιορίζουν για μένα την μητρική φιγούρα και όχι αν με στέλνει στα καλύτερα σχολεία ή αν μου ψωνίζει από τ\'ακριβότερα μαγαζιά...γιατί περισσότερο υποχρέωση θα της έχω, παρά αγάπη...

[soft]

επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.[b[/b]Τι λες ακους τι λες η μαλλον διαβαζεις τι γραφεις??????
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ .ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΗΘΕΙΑ
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?TextΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΦΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑς.Τι ωραια που τα λετε απο την απεξω απο θεωριες αλο τιποτα

και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ:mad:

[Sofia]

Originally posted by lucifer
δεν το περιμενω απο οταν ειναι παιδι, περιμενω ομως οτι καθως μεγαλωνει οφειλει να μαθει να το διαχειριζεται, και μπορει να το κανει με λιγους σωστους τροπους και με πολυ περισσοτερους λανθασμενους. εν πασει περιπτωσει καποια στιγμη θα μεγαλωσει και θα ερθει αντιμετωπο με την ευθυνη του εαυτου του.

Ξερεις αυτο που γραφεις, για το πώς θα χειριστει το κακοποιημενο παιδι ως ενηλικας πλεον την προσωπικη του ιστορια ειναι διαφορετικο εντελως απο αυτο που γραφεις πιο πανω πως \"το παιδι φταιει γιατι απο την δικη του μερια δεν μαθαινει να αμυνεται σωστα\". Μαθαινει χρησιμοποιησες. Να του μαθει ποιος? Αυτος που το βαραει?

Προφανως κ ως ενηλικες εχουμε την ευθυνη του εαυτου μας. Αλλα ειναι αδικο να ζητας απο ενα παιδι να φερεται διαφοροποιημενα. Σαν να μεγαλωνει σε διαφορετικο περιβαλλον, απο εκεινο που κακοποιειται. Στον τρεχοντα χρονο.

[Sofia]

Originally posted by lucifer
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.
επισης, μιας και πιασαμε τους βιασμους, θα εχεις πιθανοτατα ακουσει οτι οι βιασμοι γινονται τις πιο πολλες φορες απο γνωστα προσωπα στο θυμα, οχι απο αγνωστους. αυτο δεν σου λεει τιποτα?
επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?

Το οτι και μονο μιλαμε για βιασμο, για κατι που γινεται με βια, χωρις τη συγκαταθεση του αλλου το θεμα θα πρεπε να σταματαει εκει!

Το οτι οι περισσοτεροι βιασμοι γινονται απο ατομα του συγγενικου περιβαλλοντος, φυσικα κ λεει πολλα. Κ σε ανηλικα ατομα επισης. Αυτο κι αν λεει.....μηπως να ζητησουμε κ τα ρεστα απο τα παιδια αυτα οπως κ το ποσοστο ευθυνης τους?

Ο χρονος ειναι μεγαλη υποθεση. Και η επουλωση τραυματικων γεγονοτων επισης. Αλλα η αποσταση για αυτο μεχρι του να ζηταμε ποσοστο ευθυνης σε καποιον που βιαστηκε, προσωπικα μου φαινεται χαωδης.

[soft]

thanks δεν εχω τροπο να τα πω ετσι δυστυχως:(:(

[melene]

σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις και το ενδιαφερον,το εκτιμω ειλικρινα.
δεν εχω καταφερει ακομα να διαβασω επειδη δυστυχως δεν εχω ιντερνετ.
και παλι σας ευχαριστω.

[Lou!]

Originally posted by soft
επισης για τη γυναικα που βιαζεται, αν και δεν ειναι το θεμα μας, δεν ειναι οτι εκεινη το προκαλεσε, ειναι οτι εχει κι αυτη μεριδια συμμετοχης. εξαρταται την περιπτωση παντα. καθε βιασμος προφανως δεν ειναι ολοιδιος, δεν μπορουμε να αναλυουμε γενικα.Τι λες ακους τι λες η μαλλον διαβαζεις τι γραφεις??????

και πολύ καλά μάλιστα.

ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ .ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΛΗΘΕΙΑ

όχι βεβαια, εξίσου αθέμιτο είναι και στις 2 περιπτώσεις.
εννοούσα ότι βιασμός δεν είναι μόνο οι περιπτώσεις που ένας άγνωστος με μαχαίρι/πιστόλι πλησιάζει μουλωχτά μια γυναίκα σε ένα έρημο δασάκι τη νύχτα, την απειλεί ότι θα τη σκοτώσει και τη βιάζει παρά τη θέληση της απειλώντας τη με τη ζωή της.
βιασμός είναι και πολλές άλλες περιπτώσεις όπου τα όρια για το αν ήθελε η κοπέλα να κάνει sex η δεν ήθελε είναι πολύ πιο δισδιακτριτα και λεπτά. και το ερώτημα μου είναι, αν πολύ συχνά ο βιασμός προκύπτει από γνωστά πρόσωπα στο θύμα σε συνθήκες normal, (όχι έρημο δασάκι νύχτα με πιστόλι στον κρόταφο), γιατί το θύμα έκατσε να το βιάσουν και δεν το έβαζε στα πόδια?
σε καμία περίπτωση δεν αθωώνω τον άνθρωπο που πίεζε να κάνει sex με κάποιον, ενώ ο άλλος δεν ήθελε, απλά αναρωτιέμαι, αυτός που δεν ήθελε, γιατί έκατσε και δεν έφυγε?
θυμήθηκα ένα θεατρικό έργο που είχα δει πριν 2-3 χρόνια, \"το μαυροπούλι\" ενός άγγλου συγγραφέα (David Hower) όπου το θέμα ήταν μια νεαρή κοπέλα που μετά από χρόνια ξανασυναντήθηκε με έναν μεγαλύτερο της άντρα, που κάποτε είχαν κάνει έρωτα, και αυτή ισχυριζότανε ότι την είχε βιάσει και της είχε καταστρέψει τη ζωή. και καθώς ξετυλίγονταν οι διάλογοι και οι ξιφομαχίες μεταξύ των ηρώων, και ενώ πιστεύαμε οι θεατές ότι την είχε βιάσει, αρχίσανε να βγαίνουν και άλλες πτυχές της τότε κατάστασης στην επιφάνεια, ότι ήταν και τσιμπημένη μαζί του κλπ κλπ. Και το κείμενο ουσιαστικά ήταν μια σκιαγράφηση του πόσο λεπτά είναι μερικές φορές τα όρια μεταξύ του βιασμού και του να θέλανε και τα 2 άτομα, απλά να μην ήταν και πολύ σίγουρα ότι θέλανε.

επισης, ας δεχτουμε οτι ο βιασμος εγινε, το θυμα δεν μπορουσε να ξεφυγει και εζησε μια πολυ κακη εμπειρια οσο διηρκεσε ο βιασμος. ας δεχτουμε οτι δεν ειχε τον ελεγχο της ζωης του για οσο διηρκεσε ο βιασμος. στο μετα, στο πως διαχειριζεται αυτη την αναμνηση/εμπειρια οταν επανακτησει τον ελεγχο της ζωης του, πιστευεις οτι το θυμα δεν εχει καμια ευθυνη/συμμετοχη?ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΦΙΛΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΑΓΑΠΗ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΣΕΒΑΣΜΟ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑς.Τι ωραια που τα λετε απο την απεξω απο θεωριες αλο τιποτα

αυτό εσύ το βλέπεις έτσι, και δικαίωμα σου. εσύ θεωρείς ότι σου παίρνει όλα αυτά. εγώ πιστεύω ένας βιασμός παίρνει όποιο νόημα θέλει η άλλη να του δώσει. Για κάποια μπορεί να είναι το τέλος του κόσμου, και για κάποια άλλη ένα περιστατικό πολύ δυσάρεστου sex και τίποτα παραπάνω από αυτό.

και τι ειναι τελικα αυτο που καθοριζει τα συναισθηματα μας?
μια αναμνηση αυτη καθεαυτη, οσο ασχημη κι αν ηταν, η ο τροπος που στο παρον μας ανακαλουμε και ερμηνευουμε την αναμνηση?ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΚΑΙ Η ΑΓΕΛΑΔΑ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ:mad:

δεν ξέρω αν γνωρίζεις καθόλου από ψυχολογία, αλλά μια βασική αρχή της ψυχολογίας είναι: δεν είναι τα γεγονότα που μας προκαλούν τα συναισθήματα μας, αλλα οι ιδέες που έχουμε για τα γεγονότα.

το μικρό σπίτι στο λιβάδι δεν το βλέπω να κολλάει σαν επιχείρημα πουθενά. δεν έχω πρόβλημα να μου πεις ότι κάνω λάθη και λέω μαλακίες, αλλά να έχεις επιχειρήματα. το μικρό σπίτι στο λιβάδι δεν νομίζω ότι βοηθάει πολύ την επιχειρηματολογία σου.

[Alobar]

Υπάρχουν γεγονότα, τόσο οδυνηρά από τη φύση τους, που αντιστοιχούν σε ανάλογης φύσης συναισθήματα. Σοφία, \'μπίνγκο\' με το παιδί που δεν έχει κανέναν να το διδάξει ασφαλώς. Κι ούτε νομίζω ότι θα αναπτυσσόταν μια τέτοια λειτουργία από μόνη της, αυτοφυής, υπό καθεστώς τρόμου.
Όσο για το βιασμό, λέγεται έτσι επειδή ακριβώς δε προϋποθέτει την οποιαδήποτε συμμετοχή του άλλου. Ούτε στο ελάχιστο. Αλλιώς θα ονομαζόταν διαφορετικά.

[Lou!]

[η]Originally posted by Σοφια[/η]

Το οτι και μονο μιλαμε για βιασμο, για κατι που γινεται με βια, χωρις τη συγκαταθεση του αλλου το θεμα θα πρεπε να σταματαει εκει!

ξαναγράφω εν μέρει τα ίδια με το πιο πάνω post.
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι αφού ο A δεν παίρνει τη συγκατάθεση του B, ο A δεν είναι καθόλου σωστός στο να προχωρήσει στην πράξη.
Το ότι δίνω συμμετοχη, μερίδιο της ευθύνης, για το κακό που θα συμβεί, και στον B επειδή ο B δεν φεύγει, το θεωρείς τόσο παράλογο? Δηλαδή ο B δεν έχει καμια υποχρέωση να προστατεύσει τον εαυτό του απέναντι στις αυθαιρεσίες του A?

Το οτι οι περισσοτεροι βιασμοι γινονται απο ατομα του συγγενικου περιβαλλοντος, φυσικα κ λεει πολλα. Κ σε ανηλικα ατομα επισης. Αυτο κι αν λεει.....μηπως να ζητησουμε κ τα ρεστα απο τα παιδια αυτα οπως κ το ποσοστο ευθυνης τους?

Ας τα βγάλουμε τα παιδιά από τη μέση, γιατί τα παιδιά έχουν πράγματι τόση λίγη εμπειρία ζωής, που σαφώς και θα τα εκμεταλλευτεί κατά κράτος ο ενήλικας. Στο επιχείρημα με τα παιδιά πάω πάσο, ότι η μάχη είναι παρα πολύ άνιση.

Ο χρονος ειναι μεγαλη υποθεση. Και η επουλωση τραυματικων γεγονοτων επισης. Αλλα η αποσταση για αυτο μεχρι του να ζηταμε ποσοστο ευθυνης σε καποιον που βιαστηκε, προσωπικα μου φαινεται χαωδης.

ο καθένας δέχεται τραύμα ανάλογα κυρίως με το πως ερμηνεύει το γεγονός, δεν νομίζω να το αμφισβητείς αυτό.
Το ποσοστό ευθύνης στο θύμα σου το εξήγησα παραπάνω.