Μανα - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 24 FirstFirst 1234513 ... LastLast
Results 31 to 45 of 359

Thread: Μανα

  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2009
    Posts
    1,407
    Originally posted by krino
    Originally posted by melene
    θελω απλα να προχωρησω,θελω για εμενα το καλυτερο και οχι κρινο,ποτε προσωπικα δεν χρησιμοποιησα τις καταστασεις που εχω περασει για να δικαιολογηθω στον εαυτο μου και να κρυφτω πισω απο το δαχτυλο μου.

    αν θες να προχωρησεις προχωρα.
    Ο δρομος ειναι μπροστα σου και ορθανοιχτος.
    Εσυ απλως δεν περπατας και εισαι στασιμη.
    Οσο στεκεσαι κατσε και σκεψου.
    Βρισε, κατηγορησε, συζητα κιολας αν πρεπει.
    Κοινοποιησε την σκεψη σου εκει που πρεπει,
    παρε τις απαντησεις που εχεις να λαβεις,
    και στο τελος προσδιορισε στο 100% τις σχεσεις που μπορεις να εχεις.

    Τα δικαστηρια ομως καποια στιγμη πρεπει να ληξουν με μια αποφαση, η οποια δεν ειναι απαραιτητο οτι θα πρεπει να ειναι κοινη.
    Αλλο αυτο ομως, και αλλο τα κραταω στο μυαλο μου και τα κανω κομποσκοινι.
    ΟΧΙ!
    πες αυτα που νομιζεις οτι δικαιουται ο καθενας να ακουσει, ακου τις απαντησεις του και εκ νεου επαναδιαχειρισου τις σχεσεις σου σε νεα βαση.


    Υπαρχει μια αυταπατη,
    σε καποιο κοσμο (και εκμεταλευση φυσικα) που μπερδευει την αγαπη με την λογικη.
    Εγω σε αγαπω γιατι εισαι παιδι μου, αρα οτι παπαρια εχω κανει διαγραφεται.
    Εγω ειμαι κορη και επειδη εσυ εισαι μανα, θα κατσω να τρωω το σκατο σου.
    Δεν ειμαστε ανθρωποι, ειμαστε μανα - κορη.
    Αυτη η τεραστια παγιδα ψυχαναγκασμων την εφαρμοζει αρκετος κοσμος οπως και οταν τον βολευει.
    Κανε περα την μανα και την κορη, και μιλα σαν ανθρωπος προς ανθρωπο.
    Αφου τα βρειτε σε αυτο το επιπεδο, βρειτε τα και σε οποιο αλλο.
    Αν δεν τα βρειτε, ολα τα υπολοιπα περισευουν.

    κρινο,μισο λεπτο,δεν ειπα σε καμια περιπτωση οτι παραμενω στασιμη,αντιθετα για να γινω αποδεκτη ενα κουσουρι που απεκτησα ειναι να θελω να ασχολουμαι με πολλα καθως και για να τραβαω την προσοχη \'\'εντυπωσιαζοντας\'\'.προχω� �αω εκτος και αν εννοεις μονο το συναισθηματικο κομματι,τη συναισθηματικη ωριμανση..εκει η αληθεια ειναι οτι πασχω ελαφρως μιας και παλευω ματαια να παραμεινω παιδακι μπας και..

    οσο για την συζητηση ανθρωπου πως ανθρωπο και οχι μανας-κορης,εχω τις αμφιβλολιες μου.
    αυτο που προτεινεις ειναι το ιδεατο,ομως στα αληθεια μπορω να αποφορτιστω τοσο πολυ,το ιδιο και εκεινη για να καταφερουμε να κανουμε μια τετοια κουβεντα?

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Καταρχήν το ότι είμαι θυμωμένη,από πού κι ως πού θεωρείς Κρίνο,πως αυτό σημαίνει πως φθείρω τη ζωή μου;Φυσικά και έχω βρει τρόπους αυτοπροστασίας,απλά δεν διάλεξα τον κοινό δρόμο,του μου επιτέθηκες,άρα σε κλείνω σε ένα ψυχιατρείο να σε φυτοποιήσουν,επειδή αρρώστησες.Προτίμησα να πάρω αποστάσεις,συναισθηματικέ� �,να βλέπω πλέον τους γονείς μου σε αραιότατα διαστήματα,με άλλους γύρω μου,αλλά να μην διαλέξω ούτε να μισήσω όλους τους ανθρώπους με ψυχική νόσο,κατάσταση,όπως θες το ονομάζεις,αλλά ούτε να λέω σ\'αγαπώ γιατί είσαι μητέρα μου.Λέμε αλήθειες,δε βαυκαλιζόμαστε,με εννοείς.Ο πατέρας μου,ο υπεύθυνος κατά το νόμο για το άτομο με το οποίο ζει,δεν σκοπεύει,ούτε σκόπευε ποτέ να τη συνοδέψει σε έναν ψυχίατρο,οπότε πάει μόνη της σε διάφορους,όποτε το θυμάται και όποτε το νιώθει επίσης.Αν σε ενδιαφέρει,πάσχει από διπολική.Δε νιώθω να με απειλεί,παρόλο που ξέρω πως στις περιόδους μανίας της γίνεται επικίνδυνη,γιατί βγάζει έντονη επιθετικότητα.Μέρος της ευθύνης λοιπόν μοιράζεται και ο πατέρας μου,ο οποίος στρουθοκαμηλίζει,λόγω δικών του θεμάτων επίσης.Αυτό τι σημαίνει,πως αυτοτιμωρούμαι λοιπόν παίρνοντας τις αποστάσεις μου,αποδίδοντας τις ευθύνες όπου αναλογούν,αντί να φορτώνομαι ενοχές στυλ,δεν ήμουν καλό παιδί,κλαψ λυγμ;
    Mια χαρά είμαι,έχω τη ζωή μου,και με όσο νιονιό διαθέτω προσπαθώ να την καλυτερεύω και όχι να την χειροτερεύω φτιασιδώνοντας τις καταστάσεις και μη βλέποντάς τις ως έχουν.Δεν είμαι υπεύθυνη για το τι κάνουν οι γονείς μου στις δικές τους ζωές,εγώ είμαι υπεύθυνη για τη δική μου ευτυχία.

    Στο θέμα της Μελένε,(που συγγνώμη που της το ξεσκίσαμε ολίγον τι),η σύγκρουση προέρχεται από το τι της έμαθε η κοινωνία,η οικογένεια και η εκπαίδευση για τους γονείς,ιδιαίτερα για τη μάνα.Πως θα είναι ένα αχάριστο παιδί,αν κρίνει τη μητέρα της,αφού αυτή της πρόσφερε το δώρο της ζωής,την ανέθρεψε και τα λοιπά γραφικά.Κάλλιστα μπορεί να σε κακοποιεί αυτός που σε αναθρέφει,που σου έδωσε το δώρο της ζωής κουλουπού.Να διαχωρίζουμε και να αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι.Δεν φταις για τις νοητικές κατασκευές που έπλασαν άλλοι για να σε χειραγωγούν,αλλά το να τις συντηρείς σημαίνει πως δεν έμαθες πως θα τις ανατρέψεις.Ανατρέπω στη συγκεκριμένη,σημαίνει δε νιώθω ενοχές πια για κάτι που ήταν έξω από τη σφαίρα της ευθύνης μου,άρα τη συμπεριφορά της μητέρας σου melene,βάζω τα όρια της αυτοπροστασίας μου,θωρακίζοντας τον εαυτό μου,ώστε να απαλλαχτώ από τζάμπα ταλαιπωρίες.:)
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  3. #33
    Originally posted by melene
    απο παιδι με θυμαμαι καθε φορα που αρρωσταινα να χαιρομαι.
    καθε φορα που κατι κακο εμφανιζοταν και ειχε σχεση με την υγεια μου να με κανει πανευτυχη.ηθελα να τραβηξω την προσοχη,ετσι ανακαλυψα,τον λογο,δεν τον ηξερα.Καθε φορα καθε συνεδρια με τον θεραπευτη μου ειχε σαν επιλογο την αναγκη μου να τραβαω την προσοχη καθως και τον φοβο της απορριψης.

    στα 19 μου μετα απο διαφορες αρρωστιες,μεχρι και ελκη στον οισοφαγο ειχα απο παλλινδρομηση,παθαινω την πρωτη κριση πανικου μου.χμμμ εφταιγαν οι καφεδες,το αδειο μου στομαχι,η ελλειψη υπνου αλλα σιγουρα οχι η οικογενεια μου,η μανα μου.

    συνειδητοποιω σχεδον 2 χρονια μετα την πρωτη κριση πανικου για ποιο λογο ειχα αυτο το ξεσπασμα.δεν ειναι τιποτα παραπανω
    απο μια ακομη απελπισμενη προσπαθεια του εαυτου μου να ζητησω την προσοχη.απο ποιον?απο τη μανα μου.

    απο παιδι, μανα και πατερας για εμενα ηταν ο πατερας μου τον οποιο δυστυχως και εχασα πριν αρκετα χρονια.ποτε δεν πηρα την προσοχη,ισως αγαπη που ηθελα απο αυτην,την μητερα μου.
    και επιστρεφω παλι στο σημερα με μια μανα η οποια συνεχεια με κατηγορει που επισκεφτομαι ψυχιατρους και ψυχολογους,με μια μητερα που με κατηγορει λεγοντας μου πως στερω απο την οικογενεια,με μια μητερα η οποια συνεχως με μειωνει και μου λεει πως την ζηλευω.μια μητερα με την οποια οι σχεσεις μας ειναι καθαρα οικονομικες.

    τι διατηρει το προβλημα μου?το οτι δεν το αποδεχεται και ετσι δεν αποδεχεται εμενα την ιδια...με απορριπτει με καθε της κουβεντα, με καθε της κινηση.με ακυρωνει.

    μα ειναι η μανα μου..η γυναικα που οταν θα γελασει θα γελασω και εγω,οταν θα κλαψει θα υποφερω..

    μα ειναι η μανα..και για την μανα δεν μιλαμε ετσι,σωστα?η μανα ειναι ο μονος ανθρωπος που μας αγαπαει πραγματικα που θα θυσιαζζοταν,ετσι δεν λενε?ειναι ετσι?

    ντρεπομαι που τα λεω ολα αυτα μα δεν αντεχω.ξερω θα το μετανιωσβ και καποια στιγμη θα το σβησω γιατι δεν κανει να μιλαω ετσι για την μαμα,τοσο κοπο εκανε για να μεγαλωσει μονη της τα παιδια της.

    στο μυαλο μου εχουν τεκμηριωθει παρα πολλα με απο αυτη μου την ανακαλυψη,νιωθω πιο δυνατη απο ποτε.ομως τι κανω?μενω?που?εκει?μαζι της?ειμαι αχαριστη?μα δεν εχω στερηθει τιποτα τοσα χρονια...

    νομιζω μελενε πως ολα αυτα τα αρνητικα σου συναισθηματα ειναι δικαιολογημενα.σαφως και η μητερα σου περασε πολλα ,πονεσε,σε μεγαλωσε μονη της,δεν σου στερησε τιποτα οπως λες.θα πρεπε κατα τη γνωμη μου ομως αυτο να την κανει να ερθει πιο κοντα σου στηριζοντας σε,και οχι απαιτοντας με τον τροπο της να δειξεις δυναμη.

    εκτιμω το γεγονος οτι οι γονεις μας στηριζουν οικονομικα κτλ κτλ.ομως που να παρει δεν ζηταμε μονο αυτο.θελουμε μια τρυφερη αγλαλια,μια ζεστη κουβεντα,μια ομορφη συζητηση,ενα χαδι,κατανοηση.,στηριξη.και ναι αυτα τα χρειαζομαστε ειτε ειμαστε 5 ειτε 35 και ανεξαρτητοι.

    απο κει και περα ναι το ιδεατο ειναι να φευγουμε απο το σπιτι να αναλαμβανουμε τη ζωη μας μετα την ενηλικιωση,δεν γινονται ομως τα πραγματα πολλες φορες ετσι οπως τα θελουμε.νιωθουμε ενοχες επειδη μας στηριζουν οικονομικα και δεχομαστε πολλες ασχημες αντιδρασεις.
    Οτι βλεπουμε γυρω μας ειναι μονο για αυτη τη φορα.Μην προσπερνας τιποτα,κοιταξε τα χρωματα των λουλουδιων και χαμογελα

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Έχεις τη δυνατότητα να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις,δίχως να υποχωρείς στα θέλω σου,για να μη σε κρίνει η μητέρα σου melene;Έχεις σκεφτεί πως οι ενοχές που προσπαθεί να σου εμφυτεύσει,πως ξοδεύεις τα λεφτά σε μη-σημαντικούς κατ\'αυτήν προορισμούς,βασικά είναι ένας τρόπος να σε απωθήσει από τον εαυτό που επιθυμείς;Mένοντας αυτή που είσαι,μη βρίσκοντας τις λύσεις,δεν την φοβίζεις,γιατί ξέρει πως λειτουργείς.Αυτό το σκέφτηκες,του δίνεις μία βάση;Γιατί κάποιος δε θέλει να βρω τις λύσεις μου,τι φοβάται εκεί;Φοβάται την ανεξαρτητοποίησή σου από αυτήν.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2009
    Location
    Ελληνική Ζυθοποϊία
    Posts
    1,023
    RainAndWind wrote:

    \'... Όχι,δεν είναι δικαιολογία το είναι μάνα και η μάνα είναι το πλάσμα που γελάει και κλαίει μαζί μας και θα θυσιαζόταν τάχαμου τάχαμου για μας.Εδώ δε θυσιάζει ένα μέρος του χρόνου της να σε αγκαλιάσει,να σου ζητήσει μία έντιμη συγγνώμη και αντί να κοκκινίσει από ντροπή που τρέχεις να βρεις τι σου φταίει,σου τονίζει πως της ξοδεύεις τα λεφτά.Να της πεις να τα βάλει εκεί που ξέρει,εγώ το έκανα στην δική μου.Αν τα χρήματα σημαίνουν περισσότερα από το να βρει το παιδί μου την υγεία του,τότε δεν αξίζω να λέγομαι μάνα.

    Πώς είπατε;Eίμαι κάθετη;Πολύ σωστά.Με τους μαλάκες είμαι κάθετη.Δικαίωμά μου να μην ποτίζομαι με ψέματα στυλ\"τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου\".Τίμα τους αν το αξίζουν,όπως θα έκανες με τον οποιονδήποτε γύρω σου.Πάψε να προσφέρεις δικαιολογίες για να συνεχίσεις να έχεις συγκρούσεις.Και τα είπες και αντίστροφα.Η λογική σου δεν είναι αυτή που λέει το τσιτάτο\"μα με μεγάλωσε\".Το συναίσθημά σου το λέει.Η λογική σου είναι αυτή που σου λέει αυτό που ξέρεις μια χαρούλα,πως η ταμπελίτσα γονιός δεν αρκεί για να αγαπάμε κάποιον.

    Προσωπικά δεν αγαπώ τη μητέρα μου.Είναι μία αμόρφωτη,στενόμυαλη,μικροπ ρεπής,κακεντρεχής γυναίκα.Όπως δε διαλέγω φίλους στενόμυαλους,κακεντρεχείς και ασυνείδητους,έτσι είδα κάποια στιγμή πως η μάνα μου δε μου ταιριάζει και πως πιθανότατα αν δε με είχε γεννήσει δε θα της έριχνα δεύτερη ματιά,θα προσπέρναγα δίχως καμία ενοχή...\'

    ... στην αρχή μπερδεύτηκα και νόμιζα ότι τα έγραφα εγώ... λολ!... τί διάολο, με καρμπόν τις βγάζουν τις μανάδες μας;... όσες φορές μου έχει τύχει να δω ανθρώπους να κλαίνε, άγνωστους σε μένα και μου συμβαίνει κυρίως με ηλικιωμένες γυναίκες, πάντα τρέχω να δω τί συμβαίνει. Αυτές οι γυναίκες μπορεί να έχουν κάνει πολύ χειρότερα στη ζωή τους από τη δική μου μητέρα, αλλά μπορεί να είναι και οι καλύτεροι άνθρωποι τούτου του ντουνιά. Εγώ όμως δε το ξέρω. Παλιότερα που την έβλεπα να κλαίει πολλές φορές, πήγαινα και σκοτωνόμουν με τον \'κακό\' μου πατέρα που θεωρούσα υπεύθυνο για όλα. Είχα γίνει ο μαλάκας, η κορόϊδα κι έτσι η ίδια βολεύτηκε και σκοτωνόμουν μόνο εγώ. Σήμερα, δε νιώθω τίποτα πια όταν τυχαίνει να τη δω να κλαψουρίζει, γιατί σήμερα ξέρω. Θα είχε περισσότερη τύχη η ίδια ως προς το να την αγγίξω ή να της πιάσω το χέρι, αν ήταν μια από τις παραπάνω κυρίες που ανέφερα. Της έδωσα πολλά συχωροχάρτια. Όσες και οι μπύρες που ήπια στη ζωή μου...

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2009
    Posts
    1,407
    Originally posted by RainAndWind
    Έχεις τη δυνατότητα να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις,δίχως να υποχωρείς στα θέλω σου,για να μη σε κρίνει η μητέρα σου melene;Έχεις σκεφτεί πως οι ενοχές που προσπαθεί να σου εμφυτεύσει,πως ξοδεύεις τα λεφτά σε μη-σημαντικούς κατ\'αυτήν προορισμούς,βασικά είναι ένας τρόπος να σε απωθήσει από τον εαυτό που επιθυμείς;Mένοντας αυτή που είσαι,μη βρίσκοντας τις λύσεις,δεν την φοβίζεις,γιατί ξέρει πως λειτουργείς.Αυτό το σκέφτηκες,του δίνεις μία βάση;Γιατί κάποιος δε θέλει να βρω τις λύσεις μου,τι φοβάται εκεί;Φοβάται την ανεξαρτητοποίησή σου από αυτήν.
    den μπορεις να φανταστεις ποσο πολυ με επηρεαζει απο το πιο απλο αμα αγορασω ενα ρουχο που μου αρεσει πολυ τη ρωτησω τη γνωμη της(οπως παντα) και ειναι αντιθετη απο τη δικη μου τοτε η το ρουχο θα παει για επιστροφη η θα καταληξει στα αφορετα της ντουλαπας μου.

    οσο για ενοχες,συνειδητα παραδοξως δεν εχω.αναγνωριζω ποσο παραλογα ειναι ολα οσα μου καταλογιζει κατα καιρους.λεει πως η γκρινια μου και η τεμπελια μου φταινε για ολα,αστειο κατα τη γνωμη μου.αυτο που δεν αντεχω ειναι οτι το θεωρω αδικο.σε καμια περιπτωση δεν κατηγορω τον εαυτο μου ουτε κουβαλαω τις ενοχες που θελει να μου φορτωσει,ολο το προβλημα στην περιπτωση μου ειναι πως νιωθω αδικημενη και αυτο με πνιγει γιατι ειναι η μανα μου και θα επρεπε να ειναι αλλιως..

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Έτσι Alobar.Eπίσης είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως δεν είναι η ψυχική ασθένεια δικαιολογία για τις κακές ποιότητες ενός χαρακτήρα,ούτε μπορούμε κάτω από αυτό το χαλί να σκουπίζουμε οτιδήποτε στραβό κουβαλάει ο καθένας σαν χαρακτηριστικά του,ως ποιότητες του χαρακτήρα του.Και πριν την ψυχική της νόσο,που φυσικά εντείνει ή αμβλύνει ποιοτικά χαρακτηριστικά,αλλά δεν τα πλάθει εκ του μη όντος,πάλι ίδια ήταν η μητέρα μου σύμφωνα με τις εξιστορήσεις μελών της οικογένειάς της.Άλλο λοιπόν το ένα,άλλο τ\'άλλο.;)
    Τα συναισθήματά μας απέναντι στους γονείς μας δε γεννιώνται γιατί έτσι,πλάθονται μέσα από τις συμπεριφορές τους απέναντί μας,οπότε το να μυθοποιούμε(συντηρώντας ψευδείς ηθικές κανονoλογίες της κοινωνίας ηρωοποίησης της μάνας και του πατέρα),βλάπτει.Μας παίρνει μακριά από την αλήθεια,που είναι πως δε θάβουμε πληγές εμμένοντας σε αυτοτιμωρίες,αλλά τις ξεσκεπάζουμε,ώστε να τις διαπραγματευτούμε κάποια στιγμή.
    Γνωρίζω πως εάν η μητέρα μου ή ο πατέρας μου τροποποιούσαν,θα άλλαζα κι εγώ στάση,αλλά δεν αλλάζω όσο δεν τροποποιούν.Είναι δυαδική σχέση η αλληλεπίδραση γονέα παιδιού και δεν μπορεί να σηκώνει το βάρος του καθορισμού της σχέσης μονόπαντα η μία πλευρά,ενώ η άλλη κοιμάται τον του δικαίου ύπνο.Όσο οι ευθύνες δεν αποδίδονται,αλλά τις κρατώ γιατί έτσι διδάχτηκα μέσω βιωμάτων και διαπαιδαγώγησης στο ρόλο του συγχωρώ τα πάντα,τότε δεν αυτοπροσδιορίζομαι ποτέ.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Μελένε,είναι η μάνα σου και θα έπρεπε να είναι αλλιώς.Αν το δούμε λίγο διαφορετικά,είναι η μάνα μου,αυτή είναι,χωρίς το έπρεπε;
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  9. #39
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Originally posted by melene

    κρινο,μισο λεπτο,δεν ειπα σε καμια περιπτωση οτι παραμενω στασιμη,αντιθετα για να γινω αποδεκτη ενα κουσουρι που απεκτησα


    κακο κουσουρια αποκτησες, με πολλα προβληματα.
    Σταματα να θες να γινεις αποδεκτη,
    και αστο να εισαι αποδεκτη, οπου κατσει.
    Πολυ απλα σταματα να ασχολεισαι με κατι τετοιο.



    ειναι να θελω να ασχολουμαι με πολλα


    πιστευεις οτι αμα ασχοληθεις με λιγα θα τα καταφερεις στο 100% του?




    καθως και για να τραβαω την προσοχη


    αλλο προβλημα και αυτο, ιδιο με το παραπανω.




    \'\'εντυπωσιαζοντας\'\'.προχω� �αω εκτος και αν εννοεις μονο το συναισθηματικο κομματι,τη συναισθηματικη ωριμανση..εκει η αληθεια ειναι οτι πασχω ελαφρως μιας και παλευω ματαια να παραμεινω παιδακι μπας και..



    αυτο ειναι μονο ενα μερος των προβληματων που εχεις.
    Δυστυχως πρεπει να μεγαλωσεις, οσο σκληρο και δυσκολο και αν ακουγεται.
    Θα λυσεις καποια προβληματα και φυσικα θα αποκτησεις καποια καινουρια.




    οσο για την συζητηση ανθρωπου πως ανθρωπο και οχι μανας-κορης,εχω τις αμφιβλολιες μου.


    δεν αμφιβαλλω.




    αυτο που προτεινεις ειναι το ιδεατο,ομως στα αληθεια μπορω να αποφορτιστω τοσο πολυ,το ιδιο και εκεινη για να καταφερουμε να κανουμε μια τετοια κουβεντα?


    καταρχην μην ασχολεισαι με το τι κανει η αλλη,
    παρα αρχικως με το τι θες - μπορεις να κανεις εσυ.

    Αν γινει η συζητηση θα ειναι καταρχην για δικο σου κερδος.
    Και ναι, ξεκιναμε για το ιδεατο και στην συνεχεια βλεπουμε και κανουμε ποσο μπορουμε να ειμαστε κοντα σε αυτο.




  10. #40
    Banned
    Join Date
    May 2004
    Location
    στις στεπες του Καυκασου
    Posts
    10,933
    Originally posted by RainAndWind
    Καταρχήν το ότι είμαι θυμωμένη,από πού κι ως πού θεωρείς Κρίνο,πως αυτό σημαίνει πως φθείρω τη ζωή μου;


    γιατι αυτο σημαινει.
    Δεν ξερω αν θα βοηθησει την κουβεντα μας, να σου αναλυσω τα αυτονοητα.
    Αν εξακολουθεις και κρατας αμυνες απεναντι μου,
    τοτε φαντασου το τι γινεται με την μητερα σου.

    Και οχι δεν θα γινω ο ψυχαναλυτης σου,
    για να σε αναγκασω να δεις κατι. (ασχετως αν μπορω να το κανω και να σε κανω να δεις αυτο που αρνεισαι)
    Η σε ενδιαφερει να εμβαθυνεις σε κατι να βρεις ακρη, σε κατι που ακους η αλλιως πηγαινε να πληρωσεις.




    Φυσικά και έχω βρει τρόπους αυτοπροστασίας,



    οι τροποι αυτοπροστασιας που εχεις, ξεκινουν και τελειωνουν με τον εαυτο σου και οχι με την μητερα σου.
    Απο εσενα προσπαθεις να φυλαχτεις, και το εχεις μαγειρεψει ετσι για να πιστευεις οτι ειναι αλλιως.
    Σορρυ αλλα με αναγκαζεις να γινομαι ωμος.



    απλά δεν διάλεξα τον κοινό δρόμο,του μου επιτέθηκες,άρα σε κλείνω σε ένα ψυχιατρείο να σε φυτοποιήσουν,επειδή αρρώστησες.


    δεν υπαρχει μονο αυτος ο δρομος, του ψυχιατρειου.
    Μαλλον θα ελεγα οτι αυτος ειναι ο ευκολος που προτεινεις.





    Προτίμησα να πάρω αποστάσεις,συναισθηματικέ� �,να βλέπω πλέον τους γονείς μου σε αραιότατα διαστήματα,με άλλους γύρω μου,αλλά να μην διαλέξω ούτε να μισήσω όλους τους ανθρώπους με ψυχική νόσο,κατάσταση,όπως θες το ονομάζεις,αλλά ούτε να λέω σ\'αγαπώ γιατί είσαι μητέρα μου.


    να μην μισησεις?
    μα ο θυμος και το μισος που βγαζεις κανει μπαμ καλε κοπελα!!!
    να σου πω....
    εμενα δουλευεις η τον εαυτο σου?




    Λέμε αλήθειες,δε βαυκαλιζόμαστε,με εννοείς.


    καλα για αυτο μην παιρνεις ορκο.....




    Ο πατέρας μου,ο υπεύθυνος κατά το νόμο για το άτομο με το οποίο ζει,δεν σκοπεύει,ούτε σκόπευε ποτέ να τη συνοδέψει σε έναν ψυχίατρο,οπότε πάει μόνη της σε διάφορους,όποτε το θυμάται και όποτε το νιώθει επίσης.Αν σε ενδιαφέρει,πάσχει από διπολική.


    οκ και τι να γινει για αυτο?
    λυπηρο που εχει προβληματα,
    αλλα αυτα θα τα λυσει η ιδια.
    Εμεις μιλαμε για την σχεση σας και οχι για τα ψυχολογικα της μητερας σου.




    Δε νιώθω να με απειλεί,παρόλο που ξέρω πως στις περιόδους μανίας της γίνεται επικίνδυνη,γιατί βγάζει έντονη επιθετικότητα.


    σαφως και νιωθεις να σε απειλει,
    γιατι πολυ απλα δεν μπορεις να το διαχειριστεις.
    Προς το παρον φαινεται οτι προτιμας να το αποφευγεις να το δεις καταματα.....




    Μέρος της ευθύνης λοιπόν μοιράζεται και ο πατέρας μου,ο οποίος στρουθοκαμηλίζει,λόγω δικών του θεμάτων επίσης.


    δικαιωμα του.




    Αυτό τι σημαίνει,πως αυτοτιμωρούμαι λοιπόν παίρνοντας τις αποστάσεις μου,αποδίδοντας τις ευθύνες όπου αναλογούν,αντί να φορτώνομαι ενοχές στυλ,δεν ήμουν καλό παιδί,κλαψ λυγμ;


    το αντιθετο.
    Στηνεις ενα κατηγορητηριο που δεν εχει τελος.
    Και αυτο γιατι σε βολευει να ειναι ετσι.





    Mια χαρά είμαι,έχω τη ζωή μου,και με όσο νιονιό διαθέτω προσπαθώ να την καλυτερεύω και όχι να την χειροτερεύω φτιασιδώνοντας τις καταστάσεις και μη βλέποντάς τις ως έχουν.


    αν εισαι καλα στη ζωη σου,
    προς τι οι καταρες και οι γκρινιες?
    κατι δεν παει καλα στο βασιλειο της Δανιμαρκιας αν με εννοεις....




    Δεν είμαι υπεύθυνη για το τι κάνουν οι γονείς μου στις δικές τους ζωές,εγώ είμαι υπεύθυνη για τη δική μου ευτυχία.


    σωστα,
    αρα γιατι μπλεκεις τους γονεις σου στις σκεψεις σου?




    Στο θέμα της Μελένε,(που συγγνώμη που της το ξεσκίσαμε ολίγον τι),η σύγκρουση προέρχεται από το τι της έμαθε η κοινωνία,η οικογένεια και η εκπαίδευση για τους γονείς,ιδιαίτερα για τη μάνα.Πως θα είναι ένα αχάριστο παιδί,αν κρίνει τη μητέρα της,αφού αυτή της πρόσφερε το δώρο της ζωής,την ανέθρεψε και τα λοιπά γραφικά.Κάλλιστα μπορεί να σε κακοποιεί αυτός που σε αναθρέφει,που σου έδωσε το δώρο της ζωής κουλουπού.Να διαχωρίζουμε και να αποδίδουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι.Δεν φταις για τις νοητικές κατασκευές που έπλασαν άλλοι για να σε χειραγωγούν,αλλά το να τις συντηρείς σημαίνει πως δεν έμαθες πως θα τις ανατρέψεις.Ανατρέπω στη συγκεκριμένη,σημαίνει δε νιώθω ενοχές πια για κάτι που ήταν έξω από τη σφαίρα της ευθύνης μου,άρα τη συμπεριφορά της μητέρας σου melene,βάζω τα όρια της αυτοπροστασίας μου,θωρακίζοντας τον εαυτό μου,ώστε να απαλλαχτώ από τζάμπα ταλαιπωρίες.:)


    το θεμα της μελενε ε?
    ρειν,
    παρτη την σκουφια σου και βαρα την.....

    :P :P :P




  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Οι άμυνές μου,προέρχονται από τη συμπεριφορά της μητέρας μου,δεν προέκυψαν από παρθενογέννεση.Μπερδεύεις επίσης το θυμό με το μίσος,που δεν είναι ίδιες έννοιες και συναισθήματα.Μισώ σημαίνει θέλω να καταστρέψω το αντικείμενο του μίσους μου,θυμώνω δε σημαίνει θέλω να σε καταστρέψω αυτόματα.Σημαίνει μάλλον πως έχω καταλάβει πως υπέστην κάποια αδικία.Η σχέση με τη μητέρα μου,είναι μία σχέση μηδενική,που θα παραμείνει έτσι,γιατί δεν προέχει παρά να είμαι ζωντανή και να μην αυτοτραυματίζομαι μπαίνοντας σε διαδικασίες εξιλέωσης απέναντι σε θύτη.Ο θυμός θα υπάρχει όσο αυτός με βοηθάει στο να μη συγχωνεύομαι με τον θύτη,πασαλείβοντας τα όρια.Αντίθετα από εσένα(που απ\'ό,τι έχω δει καλά τα πας κι εσύ με το θυμό,σοζ που επίσης σου μιλάω ωμά):P,έχω συνειδητοποιήσει πως είναι ένα όπλο μου,όχι πάντα ένα βασανιστήριο,όπως μας δίδαξαν κάποιες σχολές απάλειψής του.Ο νέγρος που θυμώνει απέναντι στον λευκό που τον κακοποιεί ή τον κακοποίησε,θα διεκδικήσει τα δικαιώματά του και θα βρει την ταυτότητά του,που κανένας οίκτος δε θα το κάνει ποτέ.Ο θυμός που δεν είναι άλογος,αλλά λογικός,δεν αποτελεί ψόγο,αλλά κομμάτι μίας υγιούς διαδικασίας θέσπισης προσωπικών γραμμών δράσης.Αν υπάρχει λογικός θυμός;Με ουί,υπάρχει.Τον αισθάνθηκαν όλα τα άτομα που επαναστάτησαν και επαναστατούν απέναντι σε αδικίες.
    Δεν ξέρω αν θα με χτυπήσει με τη σκούφια της η μελένε,αλλά εγώ δε θα με χτυπάω μένοντας σε αυτοτιμωρητικές σχέσεις.Δε λοβοτομώ για να μη θυμάμαι,γιατί σε κακοποιητικές σχέσεις,το πρώτο και σημαντικότερο,είναι να μην ξεχνάς την κακοποίηση.Τα λοιπά είναι φιλοσοφικές κενές συμβουλές που εύκολα όσοι δεν σημαδεύτηκαν σε σχέσεις θύτη/θύματος λένε για να έχουμε θέμα συζήτησης.Ο θυμός είναι απαραίτητος,όταν χαράζει μια χαρά όρια,που δεν υπήρχαν,ανάμεσα στο τι επιτρέπεις να σου κάνουν,και τι όχι.Ξέρεις πως τα όρια αυτά δεν διδάσκονται από κάποιους,γιατί οι ίδιοι δεν τα είχαν.
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by RainAndWind
    Προτίμησα να πάρω αποστάσεις,συναισθηματικέ� �,να βλέπω πλέον τους γονείς μου σε αραιότατα διαστήματα,με άλλους γύρω μου....
    RainAndWind (που μ αρεσουν κ τα 2 ταυτοχρονως),

    σε διαβαζω συχνα. Οχι τυχαια βεβαια, αφου κι οι δικες μου σχεσεις με τον ενα μου γονιο ηταν ασχημες κ πολυ πιθανον να παραμεινουν ετσι.

    Θα θελα να σου πω πώς περνωντας κι εγω συγκρουσεις, θυμο, στεναχωρια, πονο μονη μου αλλα και με τον πατερα μου εχω δει να προσπαθω να παρω αποστασεις συναισθηματικες. Και αποστασεις κυριολεκτικες. Ομως οι αποστασεις ειδα οτι ερχονται πραγματικα, οταν καταφερνω να φερω στο κυριως θεμα της ζωης μου αλλα πραγματα. Κι οχι ολα τα αλλα να αποτελουν το γυρω γυρω και το κυριως θεμα μεσα μου, στα λογια μου, στην δραση μου να ειναι ο πατερας. Ποσο φταιει, τί κανει, τί εκανε, γιατί το εκανε, πώς το εκανε, ποσο, τί σκεφτεται κλπ.

    Ξερω πολυ καλα, πώς υπάρχει η αναγκη να το σκεφτουμε, να το ξεδιαλυνουμε, να το ξεσκισουμε το θεμα. Αλλα, νομιζω οτι οταν ερθουν στο προσκηνιο αλλα θεματα, αποκλειστικα δικα μας τοτε θα ρθει και η στιγμη που θα το χουμε ξεπερασει πραγματικα.
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2009
    Posts
    4,495
    Θέματα αποκλειστικά δικά μας Σοφία μου,πάντα υπάρχουν.Έχουμε και ζωή.Βάζουμε προτεραιότητες που φυσικά και υπάρχουν και αποστάσεις,όπου αυτές χρειάζονται.Πχ γνωρίζω πως η μητέρα μου με θεωρεί ******* και το λέει,επειδή έχω σχέση.Για λέγε για ποιον λόγο δε θα έπρεπε να με θυμώνει που κάνω το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο,να διεκδικώ ένα κορμί και ένα μυαλό που μου προσφέρουν ευχαρίστηση,επειδή κάποιοι έχουν συντηρητικές ιδέες.Αυτά που πονάνε θυμώνουν,όταν είναι άδικα.Ο πατέρας σου φαντάζομαι είναι το άτομο στο οποίο αναφέρεσαι,το είχα διαβάσει σε παλιότερο post σου.Για να λειτουργήσει λοιπόν η ζωή μας με τους όρους που θέλουμε εμείς,πρέπει το ******* ή να μη μας θυμώνει εντελώς(εδώ βάλε όποια ανάλογη συμπεριφορά του πατέρα σου),πράγμα που δείχνει πως έχουμε διασχίσει κάποια στάδια και μπορούμε ακόμη να το γυρίσουμε και στο χιούμορ,ή μας θυμώνει γιατί ακόμη ο θυμός μας σε κάτι μας είναι χρήσιμος.;)
    "Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
    Σπύρος Μπιμπίλας

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    5,668
    Originally posted by melene
    μια μητερα με την οποια οι σχεσεις μας ειναι καθαρα οικονομικες.

    τι διατηρει το προβλημα μου?το οτι δεν το αποδεχεται και ετσι δεν αποδεχεται εμενα την ιδια...με απορριπτει με καθε της κουβεντα, με καθε της κινηση.με ακυρωνει.

    μα ειναι η μανα μου..η γυναικα που οταν θα γελασει θα γελασω και εγω,οταν θα κλαψει θα υποφερω..

    μα ειναι η μανα..και για την μανα δεν μιλαμε ετσι,σωστα?η μανα ειναι ο μονος ανθρωπος που μας αγαπαει πραγματικα που θα θυσιαζζοταν,ετσι δεν λενε?ειναι ετσι?

    ντρεπομαι που τα λεω ολα αυτα μα δεν αντεχω.ξερω θα το μετανιωσβ και καποια στιγμη θα το σβησω γιατι δεν κανει να μιλαω ετσι για την μαμα,τοσο κοπο εκανε για να μεγαλωσει μονη της τα παιδια της.

    στο μυαλο μου εχουν τεκμηριωθει παρα πολλα με απο αυτη μου την ανακαλυψη,νιωθω πιο δυνατη απο ποτε.ομως τι κανω?μενω?που?εκει?μαζι της?ειμαι αχαριστη?μα δεν εχω στερηθει τιποτα τοσα χρονια...
    Ξεκινωντας απο το τελος, και παντα συμφωνα με οσα γραφεις λες μονη σου οτι δεν εχεις στερηθει τίποτα. Ομως ξεκινας λεγοντας οτι εχεις στερηθει την προσοχη και πως η σχεση σας ειναι οικονομικη. Υποθετω, πώς οσο σημαντικη και να ειναι η οικονομικη υποστηριξη δεν μπορει να αναπληρωσει την αγαπη, την φροντιδα, την τρυφεροτητα και τοσα αλλα βασικα συναισθηματα θελουμε ολοι (λεω) να νιωσουμε ως παιδια. Και να τα κρατησουμε, για μια ζωη.

    Σε οτι αφορα τα υπολοιπα που γραφεις, ειναι ενα ακομα \"πρεπει να ειμαι καλο παιδι, να αγαπω τη μαμα μου, η μαμα μου με αγαπα πιο πολυ απο ολους\"...χιλιοειπωμενο. Δεν αμφιβάλλω πώς υπάρχουν γυναικες που νιωθουν πώς λατρευουν τα παιδια τους. Το θεμα ειναι παντα, πώς δεν ισχυει για ολες. Και ενω το τελευταιο ειναι μια αληθεια, ειναι κ ενα απο τα μεγαλυτερα ταμπου. Δεν επιδεχεται αμφισβητησης, τι? Το οτι δεν ειμαστε ολοι το ιδιο? ή οτι δεν ειμαστε ολοι καταλληλοι για κατι?

    Το να αμφισβητει, να επαναπροσδιοριζει κ να διαλεγει κανεις τί του κολλαει κ τί οχι, νομιζω οτι μονο μπροστα μπορει να τον παει. Οι αληθειες μας ειναι προς διερευνηση αλλωστε.
    πάρα πολλή ευφυϊα μπορεί να επενδυθεί στην άγνοια, οταν η αναγκη για ψευδαίσθηση ειναι βαθιά...

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Location
    ταξιδιωτης του κοσμου
    Posts
    2,649
    rain,

    πάντα είναι δικαιολογημένος ο θυμός. αδικαιολόγητος θυμός δεν υπάρχει. γιατί ο θυμός για να εκδηλωθεί ως συναίσθημα στο ΚΝΣ κάποιου χρειάζεται από πίσω μια θεωρία δικαιοσύνης και αδικίας. Μία και μόνη θεωρία, την εντελώς προσωπική και υποκειμενική θεωρία του ανθρώπου που βιώνει το θυμό. Το να ακούσουμε την ιστορία του A, να εισάγουμε το σύστημα αξιών και κριτηρίων του B, και να συμπεράνουμε ότι ο A νιώθει αδικαιολόγητο θυμό, με το σύστημα αξιών του B, πολύ απλά δεν έχει κανένα νόημα.
    Όσο για το μίσος, νομίζω ότι είναι απλά ακραίος θυμος. Νομίζω ότι είναι το ίδιο συναίσθημα αλλά σε όλη την ένταση του. Το μίσος δικαιολογείται από ένα ανάλογο και ακραίο σύστημα αξιών.
    Ελευθερία είναι η απαλλαγή από την ανάγκη να αποδείξω την αξία μου.
    Αιωνιότητα είναι το "εδώ και τώρα" απαλλαγμένο από τα εξουθενωτικά δεσμά της εγχρονης πραγματικότητας. :D

Page 3 of 24 FirstFirst 1234513 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •