αποδεχομαι ή με αλλαζω ?

[Φούλα]

Originally posted by nature
Είναι τόσο όμορφο να αφήνεις πίσω σου μια παλιά λάθος συμπεριφορά ή αντίληψη, απλά και μόνο γιατί έτσι σου την είχαν μάθει και να πηγαίνεις κάπου καλύτερα.....

Πολύ ωραίο αυτό που λες nature:=)

[Lef]

νομιζω το \"οριο\" ειναι να μη θελεις να μεταμορφωθεις σε καποιον αλλο , σε κατι εξω απο σενα.
ναι ειναι ομορφο να αφηνεις πισω σου.. εξαρτησεις θα πω εγω ή πραγματα που γραπωνεσαι.

[Lef]

ισως εδω κολλαει η αυτογνωσια κ το να μαθεις τα ορια σου , βεβαια κ αυτο δε γινεται 100%

[Sofia]

Originally posted by Lef
Απο κει και περα εγω βλεπω μονο μια επιλογη : αποδεχομαι οτι ειμαι ετσι και ζω ειρηνικα με τον εαυτο μου ή προσπαθω να με αλλαξω κ βρισκομαι σε μια συνεχη μαχη με τον εαυτο μου ?

Δλδ Η προσπαθεια να αλλαξεις τον εαυτο σου ειναι δημιουργικη ? ή μια παρεκκλιση , απομακρυνση απο τη σωστη πορεια ? Η απαντηση εξαρταται απο το χαρακτηριστικο ? χμ τι λετε?:)

Nομιζω οτι η οποιαδηποτε αλλαγη προυποθετει αποδοχη. Ή τουλαχιστον συνιστα αποδοχη. Η αλλαγη δεν πιστευω οτι μπορει να ερθει οταν δεν αποδεχομαστε τα στρεβλα μας κομματια. Αλλα οταν τα καταννοησουμε, τα αποδεχτουμε κ τοτε ισως συμβαινει η αλλαγη.

Σε οτι αφορα μια αλλαγη εαυτου, δεν πιστευω κ παλι οτι αλλαζουμε εαυτο. Οτι γινομαστε καποιοι αλλοι. Δεν εχω παρατηρησει ποτε καποιο ανθρωπο να γινεται καποιος αλλος. Εχω δει ομως ανθρωπους να αλλαζουν επι μερους. Να αποκτουν διαφορετικη ματια στη ζωη ή να λυνονται παραπανω. Κ φυσικα υπαρχουν κ πραγματα που δεν αλλαζουν νομιζω. Κι αλλα στα οποια αντιστεκομαστε πολυ στο να τα αλλαξουμε.

[Arsi]

Originally posted by nature
Είναι τόσο όμορφο να αφήνεις πίσω σου μια παλιά λάθος συμπεριφορά ή αντίληψη, απλά και μόνο γιατί έτσι σου την είχαν μάθει και να πηγαίνεις κάπου καλύτερα.....

Ε ναι πολύ όμορφο και μάλιστα επιβάλλεται ώστε να μπορέσουμε να \'αποκαλύψουμε\' και να ζήσουμε με τον εαυτό μας και όχι μέσω των άλλων.
Ναι,συμπεριφορές,συνήθειες αλλάζουν αλλά όχι ο εαυτός μας,αυτό που είμαστε πραγματικά κι όχι το επιφανειακό ψεύτικο περίβλημα που αρκετές φορές είναι απλά δημιουργημένο κ δε χαρακτηρίζει την ίδια μας την ύπαρξη.

[anwnimi]

Αποδέχομαι ή με αλλάζω;

Αποδέχομαι για να με βελτιώσω.
:)

[weird]

Originally posted by Lef
Μπορει κανεις να προσδιορισει ποιο ειναι το οριο/κριτηριο αναμεσα στο να αποδεχτω ή να θελω να αλλαξω κατι που εχει να κανει με μενα ?Δε μιλαω για θεματα εξω απο εμας, πχ μια απωλεια ενος προσωπου που δε μπορεις να κανεις κατι.
Αναγνωριζω μια συμπεριφορα μου ή ενα χαρακτηριστικο μου ( πχ τεμπελια ή απαθεια ) . Απο κει και περα εγω βλεπω μονο μια επιλογη : αποδεχομαι οτι ειμαι ετσι και ζω ειρηνικα με τον εαυτο μου ή προσπαθω να με αλλαξω κ βρισκομαι σε μια συνεχη μαχη με τον εαυτο μου ?

Δλδ Η προσπαθεια να αλλαξεις τον εαυτο σου ειναι δημιουργικη ? ή μια παρεκκλιση , απομακρυνση απο τη σωστη πορεια ? Η απαντηση εξαρταται απο το χαρακτηριστικο ? χμ τι λετε?:)

Νομίζω οτι τον εαυτό, πέρα απο μια ρευστότητα, τον χαρακτηρίζει η εξέλιξη.
Εξελισσόμαστε, αλλάζουμε μεγαλώνοντας, τα χρόνια και οι εμπειρίες ασκούν επίδραση πάνω μας.

Υπάρχει ωστόσο ένας πυρήνας εαυτού, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, που είναι ανεπηρέαστος μπροστά σε αυτές τις επιδράσεις ( εκτός κι αν γίνει κάτι πολύ σοβαρό, όπως ένα δυστύχημα απο το οποίο σώζεται κανείς τελευταία στιγμή, οπότε εκεί βλέπουμε ανθρώπους να αλλάζουν δραματικά).

Αυτός ο πυρήνας, έχει κάποια κοινά με αυτό που λέμε, ο χαρακτήρας. Σοφά λέει το τραγούδι οτι \" Δεν αλλάζει ο κόσμος και ο χαρακτήρας μας\".

Στον χαρακτήρα κατοικούν τόσο θετικα στοιχεία του εγώ όσο και κουσούρια.
Και φυσικά η δύναμη της θέλησης δεν πρέπει να υποβαθμίζεται. Μπορεί κάποιος με σκληρή προσπάθεια να αμβλύνει ακόμα και τα χειρότερα κουσούρια του.

Δεν είμαι σίγουρη για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς όμως, ειδικά αν μιλούμε για εξάλειψη, μου φαίνεται μάλλον απίθανο.

Το ερώτημα που θέτεις ωστόσο είναι πιο συγκεκριμένο.

Πώς θα καθορίσω τί θα βάλω μέσα στον στόχο μου για αλλαγή?

Μέχρι ποιού σημείου ( και ποιά στοιχεία) αξίζει να προσπαθώ και απο πότε και μετά πρέπει να πω ένα στοπ. Αυτό είναι το όριό μου, δεν μπορώ παραπέρα. Δέξου με έτσι όπως είμαι. ( πρώτα στον εαυτό σου, γιατί δεν αποδεχόμαστε με την ίδια ευκολία όλα τα κομμάτια μας και μετά στον Άλλο).

Τα όριά μας τα γνωρίζουμε στην πορεία.
Δεν μπορούμε να τα μάθουμε, αν δεν προσπαθήσουμε να τα φτάσουμε ή ακόμα καλύτερα να τα ξεπεράσουμε.

Εδώ πολλές φορές πρέπει να στοχεύσουμε το ανέφιτκο για να κατακτήσουμε απλά και μόνο το εφικτό.

δεν υπάρχουν εκ των προτέρων απαντήσεις λοιπόν.


Εαν εσύ ζεις ειρηνικά με τον εαυτό σου, αλλά οι άλλοι δεν μπορούν να ζήσουν ειρηνικά μαζί σου, αυτό είναι μάλλον περισσότερο πρόβλημά δικό τους ( και δικό σου, όταν η ειρήνευσή σου εξαρτάται απο τις σχέσεις σου με τους άλλους).

οπότε βλέπεις οτι ακόμα κι αν είχες εξασφαλίσει μια ιδανική εσωτερική κατάσταση για εσένα, κάποια στιγμή θα γύρευες τον άλλο, την συντροφία του και εκεί αρχίζουν οι αναταράξεις και οι επανοριοθετήσεις. Κάθε τριβή τα έχει μεσα της αυτά.

Απο την άλλη αν πρώτα απο όλα εσύ θέλεις να αλλαξεις- βελτιώσεις κάποια κομμάτια σου, αφού τα έχεις αποδεχτεί ( πιστεύω οτι έτσι βοηθά καλύτερα), τότε οι άλλοι μπορούν να είναι αρρωγοί σου, με κατανόηση όμως και χωρίς επικρίσεις. Είπαμε, δεν μπορούμε να εξαλείψουμε παρά μόνο να αμβλύνουμε.

Για να συνοψίσω γιατί πολύ ανοίχτηκα, κάθε σχέση με τον άλλο σε θέτει μπροστά στο δίλημμα του να κάνεις κάποιες υποχωρήσεις. Το ποιές είσαι διατεθειμένος και ποιές όχι, θα το καθορίσεις εσύ με βάσει τα θέλω, τις επιθυμίες και την αυτογνωσία σου. Ώστε κάποια χαρακτηριστικά σου τα οποία τα δέχεσαι και είσαι εντάξει με αυτά, ο άλλος οφείλει να τα δεχθεί ως έχουν. Και εσύ να δεχθείς το οτι εσύ τα δέχεσαι, ο άλλος ενδεχομένως όχι.

Συνήθως όσο πιο αμοιβαία καταδεκτικά είναι τα μέρη της σχέσης, τόσο πιο ελεύθερα να είναι ο εαυτός τους ( με τα καλά και τα στραβά) νιώθουν.
Και όσο πιο πολύ αποδέχεται κανείς τον εαυτό του τόσο πιο μεγάλη ανεκτικότητα έχει για τον άλλο.


Τέλος αναφέρεσαι μάλλον στον φόβο της αλλοτρίωσης μεσα απο την αλλαγή.

κι εγώ έχω νιώσει και έχω δεχθεί οτι αν πειραχθούν κάποια στοιχεία μου που θεωρώ ζωτικά, θα αλλοτριωθώ. Ακόμα και αν αυτά τα στοιχεία δεν είναι κι ότι καλύτερο πάνω μου.
Το σημαντικό είναι να είσαι δεκτικός και ανοικτός στην αλλαγή που έρχεται με την εμπειρία ( ή μέσα απο την αυτογνωσία) και όχι να αποφασίζεις να αλλάξεις θέτοντάς το σαν αυτοσκοπό.

Το σημαντικό είναι να επιλέγεις με βάση εσένα κι όχι τους άλλους.

Εσύ έχεις τις απαντήσεις.

:))

[keep_walking]

Καλα αποδοχη του εαυτου μου και να μη θελω να βλετιωθω δεν νοειται για μενα.
Νομιζω θα ηταν και εξαιρετικα βαρετο και αντιθετο στη φυση μου οπως και στην φυση των περισσοτερων αν οχι ολων.
Παρε για παραδειγμα το οσο ζω μαθαινω,εαν δεν ηθελες να μαθεις τιποτα ποια ποιο το νοημα να συνεχιζεις?

Φυσικα εχουν ολα τα ορια τους....θελω αυτοβελτιωση αλλα δεν βγαζω και ενα μαστιγιο να αυτομαστιγωνομαι καθε βραδυ επειδη δεν μπορω να φτασω ορισμενα στανταρ ή επειδη κανω διαιτα και εφαγα πιτες με γυρο για βραδυνο...καπως ετσι.

Μια χρυση τομη που ειναι διαφορετικη απο ανθρωπο σε ανθρωπο.

[keep_walking]

http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=3742#pid82968


Διαβαστε ενα νημα που ειχα ανοιξει παλιοτερα πανω σε αυτο με τιτλο \"αυτοβελτιωση μεχρι τα ορια της τρελλας\"...μελοδραματικος παντα λολ

[Φωτεινη!]

Αν εχεις βρεί στοιχεία που δεν σε ευχαριστούν,τότε ψάχνεις τον τρόπο να τα φτιάξεις..για να νιώσεις καλύτερα..
Αν όμως εσυ νιωθεις καλά με αυτα ,και η ενδεχόμενη αλλαγή τους θα σημάνει και επανασταση μεσα σου,τοτε απλά τα κρατάς και τα προσαρμόζεις ,αναλογα με την περιπτωση.

Υ.Σ Δεν διαβασα τα προηγούμενα ποστ,ισως να επαναλαμβάνομαι..