Κοίτα τι έχω για να δεις ποιος είμαι εγώ.

[RainAndWind]

Ωωω,σε άλλα θέματα με βρίσκεις πιο μαχητική και εύστοχη;
#ακούει στο βάθος το στυλιζαρισμένο αυστηρό της υπερεγώ να ξυπνάει,να σηκώνεται βρυχώντας από τη φωλιά του και αρχίζει να πετάει τσιτάτα από το Λεξικό βασικών ιδεών,την εγκυκλοπαίδεια της unesco καθώς και αποσπάσματα άρθρων από τα Νέα.:mad:

Το θέμα είναι nature,πως οι προσδοκίες μας από τους ανθρώπους δε σημαίνει πως υποχρεώνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτές.Θεωρώ πως-ασυναίσθητα-έχεις κάνει το thread μη φιλόξενο,καθώς οι απόψεις σου χρωματίζονται από φανατισμό,αυστηρότητα απέναντι σε όσους τολμήσουν να παραβούν έστω και κατά ένα χιλιοστό τα standards συνειδητοποίησης που έχεις θέσει και αυτό με απωθεί,γιατί υποδεικνύει καθηγητιλίκι και δε φτιάχνει μία βάση για διάλογο,αλλά για μονόλογο με επίφαση ανταλλαγής ιδεών.Επιβραβεύεις όσους συμφωνούν μαζί σου,παίρνεις το δασκαλίστικο(χέρι στη μέση,δάχτυλο που πάει πάνω κάτω και τσκ τσκ τσκ)σε όσους διαφωνήσουν με τόσο εγκάθετες και ελαφρώς \"έλα-να-σε-μάθω-πως-να-γίνεις-τόσο-άξιος-και-υπεύθυνος-πολίτης-σαν-εμένα\"απόψεις και έχουμε να λέμε.

Πάλι εύστοχη είμαι.(οοομ,η ναρκισσιστική πλευρά της μητρός μου θα είναι πολύ περήφανη για μένα today):P:P

[weird]

Originally posted by nature
@ weird: μου άρεσε πολύ η σφαιρική ανάλυσή σου. Όπως πάντα……..

@ weird κ rainandwind: μάλλον η παρεξήγηση του …απρόσωπου πληκτρολογίου?
Δεν έγινα μπλαβί, βρε κορίτσια. Ούτε έπαθα ταχυκαρδία ούτε χρειάστηκα υπογλώσσια! Αν συνέβαιναν αυτά, θα δεχόμουν τις υποδείξεις σας να κοιτάξω το θυμό μου. Αλλά όχι και έτσι.
Επί πλέον, αυτό το θυμό, τον ελεγχόμενο και συγκεκριμένο τον θέλω και δεν θέλω να τον χάσω στο θέμα αυτό. Πιστεύω ότι χρειάζεται τη σήμερον ημέρα, αν λάβετε υπόψη και την ωραιότατη ανάλυση του gas1973. Aν καταφέρω να τον μεταδώσω σε 1-2 ανθρώπους ακόμα θα χαρώ πολύ.
Ισως πρέπει να αναφέρω συγκεκριμένα περιστατικά για να γίνω πιο κατανοητή, σχετικά με το παράπονό μου για τη μειωμένη αντίδραση του καταναλωτικού κοινού.
Rain, σε άλλα θέματα σε βρίσκω και πιο μαχητική, αλλά και πιο εύστοχη. Εδώ ο κόσμος καίγεται από χρέη, ψεύτικες εικόνες, κατασκευασμένες ανάγκες και καταναλωτισμό και εσύ αυτό που έχεις να πεις για όλα τούτα, είναι να κοιτάξω τον θυμό μου?

@gus1973: ....σ’ ερωτεύτηκα για τα υπέροχα αποσπάσματα και links!!!! lol. Ακριβώς αυτά είχα στο μυαλό μου!

Nature,
για το οτι σε χαρακτηρίζει μια ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία δεν αμφέβαλα ποτέ.
Και είναι ευχάριστο να το βλέπεις αυτό σε ανθρώπους και να προσπαθούν να το μεταδώσουν με τον λόγο τους, τις πράξεις τους, την επιρροή που ασκούν μέσα απο τον κοινωνικό τους ρόλο ή το επαγγελμά τους, καθώς και μέσα απο την συνένωση με άλλους σε κινήματα ή κοινωνικά μορφώματα ( στο επίπεδο της κοινωνίας των πολιτών πχ).
Φυσικά και οταν μιλούμε πίσω απο μια οθόνη, παρερμηνείες μπορεί να υπάρξουν.
Ωστόσο, η ένταση του θυμού σου διέκρινα να οδηγεί σε κάποια συμπεράσματα που είδα οτι αν εσύ η ίδια τα δεις με πιο ψύχραιμη ματιά θα τα αναιρέσεις.
Εξάλλου γνωρίζω καλά και το βλέπω συχνά να συμβαίνει, το να μεταθέτουν οι άνθρωποι εσωτερικά τους συναισθήματα με διάφορες αφορμές, σε εξωτερικές - κοινωνικές αιτίες.
Φυσικά και είναι ωφέλιμο να είναι κανείς μαχητικός, αρκεί να μην φανατίζεται ή να μην φλερτάρει στο να γίνει αυταρχικός με τους άλλους ( χωρίς να αναφέρομαι σε σενα ειδικά).
Πάντως πολύ χρήσιμο στο να μας προβληματίσεις όλους το θέμα που άνοιξες.
Και μια που βρισκόμαστε στις μέρες αυτές, να σας πω οτι τις προάλλες φρόντισα το καλάθι μου στο σουπερ μάρκετ, να το γεμίσω με ελληνικά προϊόντα, αντί για ολλανδικά ή γερμανικά που χωρίς σκέψη θα έπαιρνα άλλες φορές ( βούτυρα - γάλατα κ. α).

Είναι μια καλή ευκαιρία να αρχίσουμε να προσέχουμε τι αγοράζουμε, στηρίζοντας έτσι την οικονομία μας, αφού δεν μπορούμε να λαβουμε τα κλασσικά μέτρα εθνικού προστατευτισμού ( πχ. δασμοί στις εισαγωγές).

[weird]

Originally posted by alexandros3
Είναι απλά τα πράγματα. Εκείνοι που δεν έχουν τίποτα έχουν μάρκες. Εκείνοι που τα έχουν όλα έχουν zara. Δεν θέλει ανάλυση. Η δημιουργία φέρνει πληρότητα. Η απουσία της κενό. Το κενό κάπως θα πρέπει να εκ - πληρωθεί.

Πολύ σωστός.
Το έχω σκεφτεί και εγώ για πολλές φορές και βλέπω οτι οι πιο κενοί και επιφανειακοί άνθρωποι προσπαθούν συχνά να γεμίσουν και να κρύψουν το κενό τους με μπιχλιμπίδια και μάρκες....
Υποκαθιστούν τον ( ελλείποντα) εσωτερικό τους πλούτο με εξωτερικό.
Όταν μάλιστα αποπνέουν και εκείνη την αίσθηση οτι είναι σπουδαίοι, που την ντύνουν με αλαζονεία, είναι ένα άκρως θλιβερό θέαμα.
;)

[weird]

Originally posted by RainAndWind
Ωωω,σε άλλα θέματα με βρίσκεις πιο μαχητική και εύστοχη;
#ακούει στο βάθος το στυλιζαρισμένο αυστηρό της υπερεγώ να ξυπνάει,να σηκώνεται βρυχώντας από τη φωλιά του και αρχίζει να πετάει τσιτάτα από το Λεξικό βασικών ιδεών,την εγκυκλοπαίδεια της unesco καθώς και αποσπάσματα άρθρων από τα Νέα.:mad:

Το θέμα είναι nature,πως οι προσδοκίες μας από τους ανθρώπους δε σημαίνει πως υποχρεώνουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σύμφωνα με αυτές.Θεωρώ πως-ασυναίσθητα-έχεις κάνει το thread μη φιλόξενο,καθώς οι απόψεις σου χρωματίζονται από φανατισμό,αυστηρότητα απέναντι σε όσους τολμήσουν να παραβούν έστω και κατά ένα χιλιοστό τα standards συνειδητοποίησης που έχεις θέσει και αυτό με απωθεί,γιατί υποδεικνύει καθηγητιλίκι και δε φτιάχνει μία βάση για διάλογο,αλλά για μονόλογο με επίφαση ανταλλαγής ιδεών.Επιβραβεύεις όσους συμφωνούν μαζί σου,παίρνεις το δασκαλίστικο(χέρι στη μέση,δάχτυλο που πάει πάνω κάτω και τσκ τσκ τσκ)σε όσους διαφωνήσουν με τόσο εγκάθετες και ελαφρώς \"έλα-να-σε-μάθω-πως-να-γίνεις-τόσο-άξιος-και-υπεύθυνος-πολίτης-σαν-εμένα\"απόψεις και έχουμε να λέμε.

Πάλι εύστοχη είμαι.(οοομ,η ναρκισσιστική πλευρά της μητρός μου θα είναι πολύ περήφανη για μένα today):P:P

Rain, respect....

Μου αρέσει πολύ ρε παιδί μου, το πόσο εύστοχη και άμεση μπορείς να είσαι.
Μου αρέσει να σε διαβάζω γενικώς, τα λεγόμενά σου, για μένα, μετράνε...

( ελπίζω το υπερεγω σου να πήρε κάπως τα πάνω του:PPP Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν τα εννοώ).

[weird]

Originally posted by gus1973

Originally posted by weird
Το θέμα είναι όμως ότι όσο αυξάνεται το επίπεδο υλικής ευημερίας, τόσο εξελίσσονται και οι ανάγκες μας. Παλιά οι άνθρωποι μένανε στον βιοπορισμό, σήμερα ζητούνε την άνεση με την ευρεία έννοια.

Διάβασα αρκετές φορές τα όσα γράφεις παραπάνω.
Σαν πρόταση το \"...όσο αυξάνεται το επίπεδο υλικής ευημερίας, τόσο εξελίσσονται και οι ανάγκες μας...\" ισχύει... αλλά πως και πόσο έχει μεταβληθεί (μέσα στο χρόνο) το επίπεδο αυτής της \"υλικής ευημερίας\" και σαν όρος τι περιλαμβάνει στις μέρες μας...
Είναι \"πραγματικ;h\" ή \"δημιούργημα\". Και αν είναι δημιούργημα πρέπει να το δεχθούμε ή πρέπει να λάβουμε γνώση και να δραστηριοποιηθούμε ανάλογα.

\"...ζητούνε την άνεση...\" πως προσδιορίζεται η έννοια της \"άνεσης\". Ποιά τα όρια του όρου;

Στο άρθρο του δεύτερου link φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο καταναλωτισμός συνδέεται άμεσα με πολλές πτυχές της καθημερινότητας μας.

Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δώσουμε στον ρόλο του ως \"ορό ευτυχίας\" μιας επίπλαστης ευτυχίας που φροντίζει να με κρατά μακριά από δραστηριότητες ενδοσκόπησης και γενικότερα από προσπάθειες βελτίωσης της προσωπικότητας μου...

Αν και το παραπάνω μπορεί να \"τσιμπάει\" λίγο είναι η πραγματικότητα...

Ο ρόλος του καταναλωτισμού ως ορός ευτυχίας... Οι εταιρίες, θα υλοποιήσουν τις επιθυμίες σου! Θα παράγουν πράγματα για να φας, να πιείς, να φορέσεις, να χρησιμοποιήσεις που θα σε εκστασιάσουν, θα σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής, οτι έχεις κύρος, θα σε αποχαυνώσουν ήρεμα και γλυκά...
Για φαντάσου, αν υπήρχε υποθετικά μια μηχανή που θα μπορούσαμε να την συνδέσουμε με τον εγκέφαλό σου και θα σου χάριζε οτιδήποτε επιθυμούσες, τοποθετώντας σε σε ενα εικονικό περιβάλλον, θα το δεχόσουν?
Θα θυσίαζες την Αληθινή ζωή ( με τους πόνους, τα τερτίπια, την δυσκολία της) για την Εικονική, όπου το μηχάνημα - μητέρα θα φρόντιζε να υλοποιείται κάθε μα κάθε επιθυμία σου, ενώ εσύ στην πραγματικότητα θα γερνούσες ανεπίγνωστα, ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι, χωρίς να συνειδητοποιείς τίποτα απο όλα αυτα

Η ευτυχία είναι μια πολύπλοκη υπόθεση.
Συγχέουμε την ευτυχία με την υλοποίηση κάθε επιθυμίας μας, και όμως, αν κάποιος είχε το λυχνάρι με το τζίνι και του ευχόταν κάθε επιθυμία του να υλοποιείται, μπορεί να κατέληγε πολύ δυστυχισμένος, σαν το βασιλιά Μίδα που ότι άγγιζε γινότανε χρυσάφι...

Η ευτυχία προκύπτει μέσα απο την αναμέτρηση με την δυστυχία και χωρίς την δεύτερη, αναιρείται και η πρώτη. Χωρίς την ζύμωση με το αναπόφευκτο ή το σκληρό που εμπεριέχει μέσα της η Πραγματικότητα, δεν έρχεται η πραγματική πληρότητα και ευτυχία.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα κακομαθημένα παιδιά που τα έχουν όλα και όμως, ένα κενό τα βασανίζει.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους πλούσιους σε χρήμα και δόξα που συχνά θα καταφύγουν στα ναρκωτικά, έτσι για να προσθέσουν κάτι στην ζωή τους, κάποιο νόημα.

Αυτή η λογική του καταναλωτισμού, αγόρασε όσο πιο πολλά μπορείς για να είσαι ευτυχισμένος, είναι απλά στρεβλή.

Πάμε σε αυτό που συζητάμε για τις ανάγκες.
Η υλική ευημερία που αυξάνεται, είναι όλα εκείνα τα κομφόρ που παρέχονται στη σύγχρονη εποχή μας.. Αυτό δεν σημαίνει οτι παρέχονται σε κάθε γωνιά της γης, ούτε στον καθένα.
Υπάρχουν όμως σαν δυνατότητες και ο καθείς μπορεί να τις επιθυμήσει- ακόμα και αν υπερβαίνουν τις δυνατότητές του...
Το επίπεδο υλικής ευημερίας, έχει να κάνει με τις υλικές εφευρέσεις, υπολογιστές ( χάρη στους οποίους μιλάμε τώρα), συσκευες νοικοκυριού, έπιπλα, πληντύρια και ψυγεια που κάνουν πιο εύκολα ή πιο γρήγορα την δουλειά τους, πλήθος επιλογών διατροφικών κτλ.
Η συνολική ευημερία όμως, δεν νομίζω οτι εξαρτάται μόνο απο την υλική ευημερία.

Οι ανθρώπινες ανάγκες εξελίσσονται, ανάλογα με την εξέλιξη του ανθρώπου αλλά και με το περιβάλλον του που και αυτό εξελίσσεται.
Ένας άνθρωπος που ζούσε στον μεσσαίωνα, δεν θα ονειρευόταν να αποκτήσει ένα pc... η φαντασία του δεν θα μπορούσε να φτάσει έως εκεί. Ούτε θα ονειρευόταν ένα αμάξι ή κιλιματισμό.

Νομίζω οτι έχουμε νέες ανάγκες, ανάλογα με το τι έχουνε δει τα ματάκια μας, αλλά το πώς θα τις ικανοποιήσουμε και με τι, είναι που κάνει την διαφορά.

[nature]

Originally posted by RainAndWind
.............................
Θεωρώ πως-ασυναίσθητα-έχεις κάνει το thread μη φιλόξενο,καθώς οι απόψεις σου χρωματίζονται από φανατισμό,αυστηρότητα απέναντι σε όσους τολμήσουν να παραβούν έστω και κατά ένα χιλιοστό τα standards συνειδητοποίησης που έχεις θέσει και αυτό με απωθεί,γιατί υποδεικνύει καθηγητιλίκι και δε φτιάχνει μία βάση για διάλογο,αλλά για μονόλογο με επίφαση ανταλλαγής ιδεών.Επιβραβεύεις όσους συμφωνούν μαζί σου,παίρνεις το δασκαλίστικο(χέρι στη μέση,δάχτυλο που πάει πάνω κάτω και τσκ τσκ τσκ)σε όσους διαφωνήσουν με τόσο εγκάθετες και ελαφρώς \"έλα-να-σε-μάθω-πως-να-γίνεις-τόσο-άξιος-και-υπεύθυνος-πολίτης-σαν-εμένα\"απόψεις και έχουμε να λέμε.

Πάλι εύστοχη είμαι.(οοομ,η ναρκισσιστική πλευρά της μητρός μου θα είναι πολύ περήφανη για μένα today):P:P

Πάλι τα ίδια. Κολλάς με τη ψυχανάλυσή μου ή με την ψευδοεικόνα μου, που σου δημιούργησα μέσω του πληκτρολογίου (πιθανόν και δίκαια), αλλά δεν είναι εδώ το θέμα και έχασες την ουσία.
Αν διευκολύνει, να σου δηλώσω πως είμαι προβληματική, αυταρχική και φανατική. Ότι βάζω το χέρι στη μέση και κουνάω το δάχτυλο. Με σουβλερά δόντια και γαμψή μύτη. So what? Παραπέρα, τι??
Αν δήλωνα από την αρχή ότι είμαι όπως προανέφερα και πιστεύω αυτά για τον καταναλωτισμό, ή αν έλεγα είμαι γλυκιά, δημοκρατική, αφανάτιστη και κούκλα και πιστεύω αυτά για τον καταναλωτισμό, οι απόψεις μου, θα άλλαζαν?

Αυτό αγαπητή μου ρέιν, ονομάζεται απλά, προκατάληψη.

Αν αντιστρέψω το focus που κάνεις, θα σου πω, ότι εσύ πρέπει να σκεφτείς, αν δικές σου προκαταλήψεις και φόβοι σε εμποδίζουν να σταθείς στην ουσία των λόγων μου και στέκεσαι σε ενδεχόμενες απωθητικές (όπως έχεις φανταστεί) πτυχές του χαρακτήρα μου.

Θα καταλάβαινα την εστίασή σου στο χαρακτήρα μου, αν το θέμα ήταν πχ.
«Είμαι αυστηρή, και έχω πρόβλημα με όλα, βοηθείστε με»,
ή
«είμαι μια δασκάλα που την φοβούνται οι μαθητές της, help, γιατί»?
Μόνο που εδώ το θέμα μου είναι το φαίνεσθαι και οι διαστάσεις που του έχουμε δώσει.

Ευχαριστώ πάντως, μου άρεσε η ειλικρίνειά σου lol, σε άλλα θέματα της ζωής μου, που θα με ενδιαφέρει η εικόνα μου, θα λάβω υπόψη τις παρατηρήσεις σου.

[Remedy]

Originally posted by alexandros3
Είναι απλά τα πράγματα. Εκείνοι που δεν έχουν τίποτα έχουν μάρκες. Εκείνοι που τα έχουν όλα έχουν zara. Δεν θέλει ανάλυση. Η δημιουργία φέρνει πληρότητα. Η απουσία της κενό. Το κενό κάπως θα πρέπει να εκ - πληρωθεί.

χεχεχεχεχεχεχεχε
ωραιο ακουγεται, αλλα η αληθεια ειναι, οτι καποιοι απο αυτους που εχουν μαρκες, τα εχουν πραγματικα ΟΛΑ....
συμφωνω οτι η δημιουργια (και η γνωση) φερνουν την πληροτητα, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ποτε δεν αποδειχτηκε πραγματικα οτι αυτες δεν μπορουν να συμβαδισουν και με την ευζωια...
σορυ που στην χαλαω, αλλα μου θυμισες το μηνυμα των παλιων ελληνικων ταινιων: η ομορφη, τιμια και καλοψυχη ειναι παντα η φτωχη που δεν εχει δευτερο βρακι να βαλεικαι η στριγγλα κακομουτσουνη γεροντοκορη, ειναι πλουσια αλλα...δυστυχης και την παραταει το βασιλοπουλο για να παντρευτει την αξια και ανιδιοτελη πτωχη πλην τιμια..
παρελειψαν να απαθανατισουν την πτωχη αλλα ΚΑΙ κακομουτσουνη- αμορφωτη, κακιασμενη απο τις ελλειψεις της και κομπλεξικη που ζηλευει την οποια τυχη των αλλων, αλλα και πολλους αλλους συνδυασμους χαρακτηριστικων ανθρωπων...

τριχες μαι μποι....
η δημιουργικοτητα, το ταλεντο, η γνωση, η ομορφια, η τυχη, η καλωσυνη, ο πλουτος, ειναι αξιες. το σε ποιες δοσεις και σε ποιους συνδυασμους βρισκονται σε καποιον ανθρωπο η οχι ειναι μια αλλη ιστορια που παντως μακραν απεχει απο τον παλιο ελληνικο κινηματογραφο...

τζαστ μαι του σεντς

[alexandros3]

Μα εμένα καλή μου remedy στ\' αρχίδια μου αν κάποιος έχει μάρκες....

[alexandros3]

Και δεν το λέω τυχαία. Έβαλα σήμερα ένα ξεχασμένο πανάκριβο μπλουτζιν που είχα αγοράσει μια φορά γιατί (ντρέπομαι που το λέω) δεν ήξερα τι να κάνω τα λεφτά μου και με πίεζε στο καβάλο.

[PETRAN]

Θα συμφωνήσω εν μέρη με την κλασική ρύση ότι \"τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία\" αλλά θα ήθελα να προσθέσω ότι \"κάποια λεφτά φέρνουνε\". Γιατί ναι μεν ο bill gates ομολόγησε ότι δεν είναι ευτυχισμένος, αλλά το ίδιο επίσης θα δηλώνουνε άνθρωποι συνταξιούχοι που ζουν με 600 euro.


Και όπως είχε πει και μια έρευνα, η σχέση χρημάτων και ευτυχίας έχει το σχήμα \"S\". Η ευχαρίστηση αυξάνεται σταδιακά σε αναλογία με τα χρήματα, αλλά μετά από ένα σημείο αρχίζει και είναι σταθερό (η πέφτει! αν και αλλάζει το graph χε).


Και μην ξεχνάμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αισθάνεται μετά από σύγκριση. Άλλο να κερδίσεις ένα μεγάλο ποσό και άλλο να γεννηθείς με αυτό (και από αυτό συνεπάγονται και οι συχνές αυτοκτονίες μετά από πτόχευση μεγιστάνων). Και άλλο να αγοράσεις ένα ακριβό πράγμα που το ήθελες πολύ αλλα ανήκεις στην μεσαία τάξη και άλλο να το αγοράσεις ενώ ανοίκεις στην υψηλή. Τώρα για το αν τα γούστα κάποιου είναι ακριβά, τότε αυτό είναι δική του υπόθεση αν και πιστεύω ότι όντως είναι βλακεία να ξοδεύεις τα άπειρα σε κάτι την στιγμή που θα μπορούσες να τα αξιοποιήσεις 1000 φορές καλύτερα, όμως πιστεύω ότι αυτά τα \"επιφανειακά αγαθά\" παίζουν με τα ένστικτα του ανθρώπου και για αυτό μπορεί να προκαλούν μεγάλη \"ανταμοιβή\" σε κάποιους (την στιγμή που άλλοι δεν νιώθουν τίποτα και απωρούν χε).

[arktos]

Originally posted by alexandros3
Και δεν το λέω τυχαία. Έβαλα σήμερα ένα ξεχασμένο πανάκριβο μπλουτζιν που είχα αγοράσει μια φορά γιατί (ντρέπομαι που το λέω) δεν ήξερα τι να κάνω τα λεφτά μου και με πίεζε στο καβάλο.

οκ. πάχυνες!μην το κάνεις θέμα! :D

[arktos]

Originally posted by claire
Originally posted by arktos


το είπα και πιο πριν.
κάποια που θέλει να αγοράσει ένα ζευγάρι παπούτσια των 600 ευρώ δεν είναι πλούσια.
το κάθε ρολοϊ μου κοστίζει πολύ λιγότερο από αυτή τη τιμή και αμοίβομαι με 1000 ευρώ το μήνα.
αλλά κάποια επώνυμα μου αρέσουν.
κολώνια ας πούμε.αγοράζει καμία μη επώνυμη?
εσύ νάτσιουρ μπορεί έτσι για να μου τη σπάσεις! ;)

εγώ που δεν αγοράζω καθόλου πιάνομαι??? :P [/quote]




εσύ είσαι σε άλλη κατηγορία ;)

[weird]

Όσοι συνδέουν την αυτοαξία τους με το έχειν τους, με το ρούχο ή με το αμάξι τους ( και είναι πολλοί, ειδικά εδώ στην Ελλάδα), είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς κανένα σοβαρό υπόβαθρο σκέψης, αξιών ή εσωτερικού πλούτου, που σαφώς με το να πλουτίζουν και να δείχνονται, καλύπτουν, πέρα απο τη ματαιοδοξία τους, τα όποια κενά τους.

Υπάρχουν και οι άλλοι που δεν έχουν τόσα κενά μέσα τους, που έχουν ένα συμπαγές υπόβαθρο προσωπικότητας και έτσι δεν αυτοπροσδιορίζονται μέσω του πλούτου τους, δεν δείχνονται τόσο πολύ και φυσικά δεν επενδύουν όλα τους τα χρήματα στην ενίχυση της εικόνας τους ή στην ατομική τους χλιδή. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι δυστυχώς η εξαίρεση.

Απο εκεί και πέρα η σχέση ανάμεσα στο χρήμα και την ευτυχία, είναι άκρως υποκειμενική. Το σίγουρο είναι οτι το χρήμα απο μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία, ωστόσο μπορεί να φέρει την (πεπερασμένη) ηδονή και ευχαρίστηση, άλλο αυτό.


Απο την άλλη, η έλλειψη χρήματος φυσικά και μπορεί να φέρει την δυστυχία. Όταν παλεύεις για τα στοιχειώδη, δεν μπορείς να χαρείς εχδεχομένως άλλες πτυχές σου και άλλα πράγματα, φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Άνθρωποι που έζησαν με τα ελάχιστα και ήταν εκ φύσεως ολιγαρκείς και ευτύχησαν. Γι αυτό και πάλι παίζει πολύ η ιδιοσυγκρασία.

Με βάση λοιπόν αυτή την ιδιοσυγκρασία (πράγμα πολύ σχετικό: υπάρχουν οι φιλόπονοι, οι εργατικοί, οι πνευματώδεις, οι πιο υλικοί τύποι, οι φίλοι του ελεύθερου χρόνου και της χαλαρότητας, όσοι αγαπούν την πολυτέλεια ή την απλότητα κ. α. ) και τον τρόπο που αντιδρά κανείς στις εξωτερικές διευκολύνσεις ή αντιξοότητες, χτίζεται και η πληρότητα και το ευ ζην κάποιου.



Καταλήγω στο πολύ γνωστό σε όλους μας, παν μέτρον άριστο σε σχέση με τα χρήματα. Το πού θέτει το μέτρο κανείς, είναι δικό του θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχει ένα μέτρο για τον καθένα.

[PETRAN]

Originally posted by weird
Όσοι συνδέουν την αυτοαξία τους με το έχειν τους, με το ρούχο ή με το αμάξι τους ( και είναι πολλοί, ειδικά εδώ στην Ελλάδα), είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς κανένα σοβαρό υπόβαθρο σκέψης, αξιών ή εσωτερικού πλούτου, που σαφώς με το να πλουτίζουν και να δείχνονται, καλύπτουν, πέρα απο τη ματαιοδοξία τους, τα όποια κενά τους.

Υπάρχουν και οι άλλοι που δεν έχουν τόσα κενά μέσα τους, που έχουν ένα συμπαγές υπόβαθρο προσωπικότητας και έτσι δεν αυτοπροσδιορίζονται μέσω του πλούτου τους, δεν δείχνονται τόσο πολύ και φυσικά δεν επενδύουν όλα τους τα χρήματα στην ενίχυση της εικόνας τους ή στην ατομική τους χλιδή. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι δυστυχώς η εξαίρεση.

Απο εκεί και πέρα η σχέση ανάμεσα στο χρήμα και την ευτυχία, είναι άκρως υποκειμενική. Το σίγουρο είναι οτι το χρήμα απο μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία, ωστόσο μπορεί να φέρει την (πεπερασμένη) ηδονή και ευχαρίστηση, άλλο αυτό.


Απο την άλλη, η έλλειψη χρήματος φυσικά και μπορεί να φέρει την δυστυχία. Όταν παλεύεις για τα στοιχειώδη, δεν μπορείς να χαρείς εχδεχομένως άλλες πτυχές σου και άλλα πράγματα, φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Άνθρωποι που έζησαν με τα ελάχιστα και ήταν εκ φύσεως ολιγαρκείς και ευτύχησαν. Γι αυτό και πάλι παίζει πολύ η ιδιοσυγκρασία.

Με βάση λοιπόν αυτή την ιδιοσυγκρασία (πράγμα πολύ σχετικό: υπάρχουν οι φιλόπονοι, οι εργατικοί, οι πνευματώδεις, οι πιο υλικοί τύποι, οι φίλοι του ελεύθερου χρόνου και της χαλαρότητας, όσοι αγαπούν την πολυτέλεια ή την απλότητα κ. α. ) και τον τρόπο που αντιδρά κανείς στις εξωτερικές διευκολύνσεις ή αντιξοότητες, χτίζεται και η πληρότητα και το ευ ζην κάποιου.



Καταλήγω στο πολύ γνωστό σε όλους μας, παν μέτρον άριστο σε σχέση με τα χρήματα. Το πού θέτει το μέτρο κανείς, είναι δικό του θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχει ένα μέτρο για τον καθένα.

Η σχέση μεταξύ ευχαρίστησης ΄με την ζωή/ευτυχίας και χρημάτων δεν είναι καθόλου υποκειμενική και η σχέση \"s\" είναι ένα πολύ στανταρ εύρημα. Φυσικά μιλάω για τις δυτικές κοινωνίες και όχι για κάποιον που φεύγει και ζει σε κάποια παλαιολιθικού η νεολιθηκού-τύπου κοινωνία. Φυσικά είναι λογικό. Αν το εισόδημα κάποιου είναι τόσο μικρό (π.χ. 10.000 δολλάρια στην Αμερική) που δεν του επιτρέπει να αποκτήσει εύκολα τα βασικά, π.χ. φαγητό, σπίτι, εκπαίδευση τότε η ζωή μπορεί να είναι ένας εφιάλτης. Αυτό συνάγει και με την κλασική θεωρία της \"πιραμίδας των αναγκών\" του maslow, όπου για να υπάρξει ευτυχία πρέπει συνήθως να ικανοποιείται πρώτα το χαμηλότερο επίπεδο και αυτό είναι οι βασικές ανάγκες (τροφή, στέγη). Μάλιστα είναι στανταρ επίσης το εύρημα ότι τα ποσοστά ψυχοπαθολογίας είναι πολλαπλάσια σε φτωχές περιοχές της Αμερικής. Μια άυξηση στο εισόδημα από 10.000 σε 50.000 μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στην ικανοποίηση των ανθρώπων για ζωή, αφού οι βασικές ανάγκες εξασφαλίζονται και ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει για \"ανώτερα\" πράγματα/σκοπούς/χομπι. Από εκεί και πέρα, μια αύξηση από 50.000 στις 100.000 δεν θα κάνει διαφορά και αυτό θα είναι ανεξάρτητα αν αυτό ανεβεί κι άλλο στις 200.000 η 2.000.000.

[weird]

Originally posted by PETRAN

Originally posted by weird
Όσοι συνδέουν την αυτοαξία τους με το έχειν τους, με το ρούχο ή με το αμάξι τους ( και είναι πολλοί, ειδικά εδώ στην Ελλάδα), είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς κανένα σοβαρό υπόβαθρο σκέψης, αξιών ή εσωτερικού πλούτου, που σαφώς με το να πλουτίζουν και να δείχνονται, καλύπτουν, πέρα απο τη ματαιοδοξία τους, τα όποια κενά τους.

Υπάρχουν και οι άλλοι που δεν έχουν τόσα κενά μέσα τους, που έχουν ένα συμπαγές υπόβαθρο προσωπικότητας και έτσι δεν αυτοπροσδιορίζονται μέσω του πλούτου τους, δεν δείχνονται τόσο πολύ και φυσικά δεν επενδύουν όλα τους τα χρήματα στην ενίχυση της εικόνας τους ή στην ατομική τους χλιδή. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι δυστυχώς η εξαίρεση.

Απο εκεί και πέρα η σχέση ανάμεσα στο χρήμα και την ευτυχία, είναι άκρως υποκειμενική. Το σίγουρο είναι οτι το χρήμα απο μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία, ωστόσο μπορεί να φέρει την (πεπερασμένη) ηδονή και ευχαρίστηση, άλλο αυτό.


Απο την άλλη, η έλλειψη χρήματος φυσικά και μπορεί να φέρει την δυστυχία. Όταν παλεύεις για τα στοιχειώδη, δεν μπορείς να χαρείς εχδεχομένως άλλες πτυχές σου και άλλα πράγματα, φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Άνθρωποι που έζησαν με τα ελάχιστα και ήταν εκ φύσεως ολιγαρκείς και ευτύχησαν. Γι αυτό και πάλι παίζει πολύ η ιδιοσυγκρασία.

Με βάση λοιπόν αυτή την ιδιοσυγκρασία (πράγμα πολύ σχετικό: υπάρχουν οι φιλόπονοι, οι εργατικοί, οι πνευματώδεις, οι πιο υλικοί τύποι, οι φίλοι του ελεύθερου χρόνου και της χαλαρότητας, όσοι αγαπούν την πολυτέλεια ή την απλότητα κ. α. ) και τον τρόπο που αντιδρά κανείς στις εξωτερικές διευκολύνσεις ή αντιξοότητες, χτίζεται και η πληρότητα και το ευ ζην κάποιου.



Καταλήγω στο πολύ γνωστό σε όλους μας, παν μέτρον άριστο σε σχέση με τα χρήματα. Το πού θέτει το μέτρο κανείς, είναι δικό του θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχει ένα μέτρο για τον καθένα.

Η σχέση μεταξύ ευχαρίστησης ΄με την ζωή/ευτυχίας και χρημάτων δεν είναι καθόλου υποκειμενική και η σχέση \"s\" είναι ένα πολύ στανταρ εύρημα. Φυσικά μιλάω για τις δυτικές κοινωνίες και όχι για κάποιον που φεύγει και ζει σε κάποια παλαιολιθικού η νεολιθηκού-τύπου κοινωνία. Φυσικά είναι λογικό. Αν το εισόδημα κάποιου είναι τόσο μικρό (π.χ. 10.000 δολλάρια στην Αμερική) που δεν του επιτρέπει να αποκτήσει εύκολα τα βασικά, π.χ. φαγητό, σπίτι, εκπαίδευση τότε η ζωή μπορεί να είναι ένας εφιάλτης. Αυτό συνάγει και με την κλασική θεωρία της \"πιραμίδας των αναγκών\" του maslow, όπου για να υπάρξει ευτυχία πρέπει συνήθως να ικανοποιείται πρώτα το χαμηλότερο επίπεδο και αυτό είναι οι βασικές ανάγκες (τροφή, στέγη). Μάλιστα είναι στανταρ επίσης το εύρημα ότι τα ποσοστά ψυχοπαθολογίας είναι πολλαπλάσια σε φτωχές περιοχές της Αμερικής. Μια άυξηση στο εισόδημα από 10.000 σε 50.000 μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στην ικανοποίηση των ανθρώπων για ζωή, αφού οι βασικές ανάγκες εξασφαλίζονται και ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει για \"ανώτερα\" πράγματα/σκοπούς/χομπι. Από εκεί και πέρα, μια αύξηση από 50.000 στις 100.000 δεν θα κάνει διαφορά και αυτό θα είναι ανεξάρτητα αν αυτό ανεβεί κι άλλο στις 200.000 η 2.000.000.

Εάν νιώθεις καλύτερα στο να κατανοείς τα πράγματα μέσω της γραμμικής και μονοδιάστατης λογικής σου, εντάσσοντάς τα σε στάνταρ κατηγορίοποιήσεις Πετράν, και κάνοντας επίκληση απο μια έρευνα για να ενισχύσεις τις διατυπώσεις σου, φυσικά και δεν θα σου φέρω καμιά αντίρρηση σε αυτό.

Για μένα πάλι σαφώς και η σχέση ανάμεσα στην ευχαρίστηση που αντλεί κάποιος απο την ζωή και του χρηματικού ειδοδήματός του, είναι υποκειμενική και ότι έρευνα και αν επικαλεστείς, κάθε στατιστικά μετρημένη ευημερία δεν ανταποκρίνεται απαραίτητα στην υποκειμενικά βιωμένη ευημερία.

Ως γνωστόν κάθε στατιστική έρευνα αφήνει στην άκρη το σύνολο εκείνο των μη αριθμητικά μετρήσιμων παραμέτρων, δηλ όσων δεν αποτιμώνται σε αριθμούς.


Έχω διαβάσει παρόμοιες έρευνες για τις δυτικές κοινωνίες και φυσικά και άλλες που αμφισβητούσαν τα συμπεράσματά τους.

Όσο για την πυραμίδα αναγκών κατά Maslow που φαίνεται να επικαλείσαι ως δείκτη της ευτυχίας, αυτή έχει επίσης απο πολλούς αμφισβητηθεί.
Δεν πάει να είναι και κλασσική θεωρία, μπορείς να βρεις πολλούς επικριτές της ( πχ. Μια από τις σημαντικότερες μεθοδολογικές αδυναμίες της θεωρίας του Α.Maslow συνίσταται στο ότι οι προαναφερόμενες βασικές ανάγκες παρουσιάζονται να έχουν έμφυτο χαρακτήρα και καθαρά φυσική προέλευση. Η εν λόγω νατουραλιστική ερμηνεία οδηγεί στην αποκοινωνικοποίηση των αναγκών, στην απόκρυψη του συγκρουσιακού χαρακτήρα της αναζήτησης μέσων ικανοποίησης των ατομικών και κοινωνικών αναγκών στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία και στην αποιστορικοποίησή τους (στην υποτίμηση του γεγονότος ότι οι ανθρώπινες ανάγκες αποτελούν προϊόν της διαδικασίας ιστορικής ανάπτυξης , http://politikokafeneio.com/epistimi/dafermos1010.htm).

Ότι και να λέει λοιπόν η πυραμίδα για τις ανάγκες κάποιου, για μένα προσωπικά, ο παράγοντας ιδιοσυγκρασία και η υποκειμενικότητα παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς ορίζει ο συγκεκριμένος άνθρωπος την ευτυχία του.