Κατάθλιψη η απελπισία?

[alexandros3]

Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι είσαι σε κατάθλιψη ή δυσθυμία. Δεν είναι φοβερό! (όσο κι αν δείχνει βέβαια).
Είσαι πολύ νέα για να αφήσεις τη ζωή να φύγει. Το ότι έχεις καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά είναι το πρώτο βήμα.
Νομίζω μπορείς και μόνη σου να το παλέψεις ή να πας σε ένα καλό ειδικό.
Εν τω μεταξύ μου κάνει εντύπωση ότι η κατάθλιψη από ό,τι βλέπω \"χτυπάει\" σ\' αυτές τις ηλικίες πρώτη φορά. Εκεί κοντά στα 20 κάτι.

[flowerbomb]

Originally posted by alexandros3
Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι είσαι σε κατάθλιψη ή δυσθυμία. Δεν είναι φοβερό! (όσο κι αν δείχνει βέβαια).
Είσαι πολύ νέα για να αφήσεις τη ζωή να φύγει. Το ότι έχεις καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά είναι το πρώτο βήμα.
Νομίζω μπορείς και μόνη σου να το παλέψεις ή να πας σε ένα καλό ειδικό.
Εν τω μεταξύ μου κάνει εντύπωση ότι η κατάθλιψη από ό,τι βλέπω \"χτυπάει\" σ\' αυτές τις ηλικίες πρώτη φορά. Εκεί κοντά στα 20 κάτι.

Το ξέρω οτι δεν πρεπει να αφηνω τη ζωη να κυλαει με αυτους τους ρυθμους ωστοσο δε μπορω να κανω κατι για να σταματησω αυτη την κατασταση.Ειμαι σε ενα αδιεξοδο.Δεν ξερω αν διορθωνεται και αν θα μπορεσω να ειμαι ξανα χαρουμενη και ξενοιαστη οπως ημουν καποια χρονια πριν..νιωθω ενας αλλος ανθρωπος.

Για να καταλαβετε δεν φροντιζω καθολου τον εαυτο μου,βγαινω να ψωνισω και καταληγω να μην αγοραζω τιποτα,γιατι τιποτα δε με ευχαριστει.Η αναβαλλω συνεχως πραγματα,λεω θα παω αυριο κτλ..Ενω παλια χαιρομουνα κανοντας αγορες και βολτες στα μαγαζια. Οπως ειπα ουτε μια ταινια δε εχω διαθεση να δω,κουραστηκα να τα κανω ολα μονη μου..
Ωρες ωρες βαριεμαι και να μιλησω,τι να πω...τα νεα μου αφου δεν υπαρχει κατι αξιολογο να ειπωθει απο τη μερια μου...ειμαι εντελως αποτυχημενη σε ολα τα επιπεδα..δεν εχς κατι γιατο οποιο να νιωθω υπερηφανη για μενα.
Και ισως ειναι και λιγο αντιφατικο αλλα απο τη μια στενοχωριεμαι που δεν εχω σχεση και κοινωνικη ζωη και απο την αλλη η ιδεα μιας νεας γνωριμιας θα με γεμιζε αγχος και αμφιβολιες.Πιστευω οτι δεν θα βρω ποτε κανεναν που να με νοιαζεται πραγματικα.

[flowerbomb]

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by flowerbomb

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by flowerbomb


εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

Διάβασα πολύ προσεκτικά τα ποστ σου και έμεινα σε αυτή τη φράση.
Μήπως μπορείς να αναφέρεις κάποιους λόγους που μπορείς να στηρίξεις κάτι τέτοιο?

ευχαριστω Θεοφανια για το ενδιαφερον σου να διαβασεις το θεμα μου.το λεω περισσοτερο εμπειρικα και επι προσωπικου αλλα και παρατηρωντας καταστασεις γυρω μου.
Οση προσπαθεια και να εκανα να αλλαξω τη ζωη μου δε μπορεσα..ευχομαι να πεθανω συντομα να ησυχασω γιατι και η ελπιδα δεν υπαρχει και ουτε πρεπει να υπαρχει.

Κοίτα. Είναι πολύ εύκολο να ρίξουμε ευθύνες στην τύχη μας. Το έχω κάνει και γω, το έχουμε κάνει όλοι μας. Αυτό που σε ρωτάω είναι να μου πεις συγκεκριμένα πράγματα που σε εκαναν να νιώθεις άτυχη και ....καταραμένη.
Πχ, το θέμα του πτυχίου δεν έιναι τύχη. Αν δεν διαβάσεις δεν θα το πάρεις.
Το να σε παρατήσει κάποιος σε μια σχέση, επίσης δεν είναι τύχη. Αν έκανες λάθος κινήσεις, ή ο άλλος βρήκε κάτι άλλο, πάλι δεν είναι θέμα τύχης και...και ....και πάει λέγοντας.

Δεν ξέρω αν ...διαβάζομαι σκληρή. Στα γράφω με όλη την καλή διάθεση μήπως μπορέσω να σε βοηθήσω.
Η \"τύχη\" και η \"ατυχία\" είναι μεγάλες παγίδες.

Μερικοι απο τους λογους που θεωρω τον εαυτο μου ατυχη ειναι οι εξης:
1.Η σχολη στην οποια βρισκομαι με εχει δυσκολεψει απιστευτα λογω του οτι εχει 110 μαθηματα για πτυχιο.ειναι μια σχολη που ουσιαστικα το αντικειμενο σπουδων δε μου αρεσει αλλα δεν εχω αλλη επιλογη τη στιγμη που τωρα χρωσταω γυρω στα 20 μαθηματα.και να τη σταματησω, να κανω τι να δωσω παλι πανελληνιες και να σπουδασω κατι αλλο απο την αρχη.Οποτε μενω σε αυτο που ειμαι με ενα επαγγελματικο μελλον αβεβαιο καθως δεν εχει ξεκαθαρο επαγγελματικο προσανατολισμο.Επισης θεωρω οτι εχω αδικηθει τρομερα στα μαθηματα,ενω διαβαζω και γραφω ικανοποιητικα κοβομαι πολλες φορες ενω ατομα που πηγαινουν με bluetooth και σκονακια,χωρις διαβασμα τα περνανε με ευκολια και βαθμους.Με ολο αυτο που περιγραφω θελω να πω οτι οποιαδηποτε προσπαθεια και να κανω δεν ανταμειβεται.Επισης οπως ανεφερα τα 3 πρωτα χρονια που ημουν σχετικα καλα με τη ζωη μου ειχα τη διαθεση να διαβασω,τωρα πια εχω χασει καθε ενδιαφερον.Τωρα δε μπορω να συγκεντρωθω γιατι ξερω πως και να το κανω μπορει να μην εχω τα αναμενομενα αποτελεσματα.
2.αν δεν ειναι ατυχια να εισαι καλα σε μια σχεση ,να φαινεται οτι ειναι καλα μαζι σου και ο αλλος και ετσι ξαφνικα να σου λεει να χωρισετε απο το τηλεφωνο ,χωρις να σου πει το λογο, τοτε τι ειναι.ειμαι ατυχη γιατι μεχρι στιγμης δεν εχω γνωρισει ενα παιδι που να με αγαπησει πραγματικα.
Επειδη δεν θελω να κουρασω αλλο με την φλυαρια μου ,αυτα ειναι σε γενικες γραμμες καποιοι τομεις που με κανουν μα νιωθω ατυχη.Συναντω πολλες δυσκολιες με οτιδηποτε και αν καταπιαστω.
Επισης αυτο το δυσαρεστο παρελθον με εχει κουρασει.μακαρι να υπηρχε ενας τροπος να κανω delete

[marian_m]

Δεν ξέρω πόσο θα σε βοηθήσουν αυτά που θα σου πω, πάντως είναι απόλυτα ειλικρινά και δεν σου τα λέω απλά για να νιώσεις καλύτερα.
Έχω σχεδόν τα διπλά σου χρόνια κι έχω ζήσει πολλά στη ζωή μου, ευχάριστα και δυσάρεστα.
Όταν κοιτάζω πίσω, με βλέπω συχνά σε φάσεις σαν τη δική σου, προβληματισμένη, απογοητευμένη, στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Παρόλ\'αυτά δεν θα σου πω ότι έζησα άσχημα. Ίσα ίσα, αισθάνομαι \"τυχερή\", γιατί έζησα και συνεχίζω να ζω μια ζωή γεμάτη και θα τολμούσα να πω ευτυχισμένη.
Βάζω το τυχερή σε εισαγωγικά, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη με την έννοια της μοίρας. Πιστεύω απόλυτα ότι την \"τύχη\" μας την φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας, καλές ή κακές.
Αυτό που μπορώ να σου πω με πλήρη ειλικρίνεια, είναι, ότι αυτές οι δύσκολες περίοδοι είναι αυτές που με έκαναν αυτό που είμαι. Προσωπικά, δε νομίζω ότι θα προχωρούσα στη ζωή μου, ότι θα μάθαινα πράγματα για τον εαυτό μου, ότι θα ανέπτυσσα κάποιες από τις ικανότητές μου, αν δεν υπήρχαν τέτοιες φάσεις στη ζωή μου.
Θυμάμαι κι εγώ την πρώτη φορά που έμεινα αρκετό καιρό μόνη, ενώ είχα συνηθίσει αλλιώς, πόσο πολύ είχα προβληματιστεί. Μέχρι έφτασα να πιστεύω ότι θα μείνω μόνη για πάντα.
Από τότε έχω κάνει πολλές άλλες σχέσεις, έχω χωρίσει πολλές φορές και τα διαστήματα που μένω μόνη στο ενδιάμεσο δεν τα φοβάμαι καθόλου πλέον. Ίσα ίσα, που εγώ εκείνα τα διαστήματα κατάφερα να προχωρήσω παραπέρα, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και τις ανησυχίες μου (μεταφυσικές, ψυχολογικές κλπ).
Είναι πολύ φυσιολογικό να μένεις μόνη σου μετά από μία σχέση.Είναι η κατάλληλη περίοδος να σκεφτείς, να κάνεις τον απολογισμό σου και την αυτοκριτική σου και όντας σοφότερη να προχωρήσεις όταν είσαι έτοιμη σε κάτι καινούργιο.
Εγώ λυπάμαι τους ανθρώπους που είτε γιατί φοβούνται να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους, είτε γιατί νομίζουν ότι είναι μισοί χωρίς μια ερωτική σχέση, προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν από μια άλλη σχέση, πριν ακόμα ξεπεράσουν την προηγούμενη.
Αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος αποτυχίας και της επόμενης σχέσης.
Θα μπορούσα πολλά να πω ακόμη, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω. Μόνο να σου δώσω και μια άλλη οπτική.

[Paolo_1]

Πάντως είσαι από τις σπάνιες περιπτώσεις κοριτσιών που σ΄αυτήν την ηλικία είσαι τόσο δυστυχισμένη.Πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση.Παρατηρώντας τις κοπέλες αυτής της ηλικίας διαπιστώνω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μες στην τρελή χαρά,με τις σχέσεις τους,τις παρέες τους κλπ.Τόσο πολύ πληγώθηκες από τον χωρισμό που δεν μπορείς να γνωρίσεις άλλον άνδρα;Εδώ άλλες αφήνουν τον ένα και την άλλη μέρα βρίσκουν άλλον.Εσύ γιατί κόλλησες τόσο;Ένα από τα πλεονεκτήματα των γυναικών είναι ότι μπορούν να κάνουν δεσμό όποια στιγμή θελούν άρα δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο εσύ δυσκολεύεσαι.Για να είσαι 3 χρόνια χωρίς σχέση μάλλον θα είσαι πολύ απαιτητική.

[marian_m]

Originally posted by Paolo_1
Πάντως είσαι από τις σπάνιες περιπτώσεις κοριτσιών που σ΄αυτήν την ηλικία είσαι τόσο δυστυχισμένη.Πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση.Παρατηρώντας τις κοπέλες αυτής της ηλικίας διαπιστώνω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μες στην τρελή χαρά,με τις σχέσεις τους,τις παρέες τους κλπ.

Μάλλον δεν παρατηρείς καλά...

[Θεοφανία]

Originally posted by flowerbomb

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by flowerbomb

Originally posted by Θεοφανία

Originally posted by flowerbomb


εχω καταληξει οτι δεν ελεγχουμε εμεις δυστυχως τη ζωη μας.
ο μεγαλος παραγοντας ,η τυχη, διαμορφωνει τη ζωη μας.και γω δεν ειμαι καθόλου τυχερη σαν ατομο.

Διάβασα πολύ προσεκτικά τα ποστ σου και έμεινα σε αυτή τη φράση.
Μήπως μπορείς να αναφέρεις κάποιους λόγους που μπορείς να στηρίξεις κάτι τέτοιο?

ευχαριστω Θεοφανια για το ενδιαφερον σου να διαβασεις το θεμα μου.το λεω περισσοτερο εμπειρικα και επι προσωπικου αλλα και παρατηρωντας καταστασεις γυρω μου.
Οση προσπαθεια και να εκανα να αλλαξω τη ζωη μου δε μπορεσα..ευχομαι να πεθανω συντομα να ησυχασω γιατι και η ελπιδα δεν υπαρχει και ουτε πρεπει να υπαρχει.

Κοίτα. Είναι πολύ εύκολο να ρίξουμε ευθύνες στην τύχη μας. Το έχω κάνει και γω, το έχουμε κάνει όλοι μας. Αυτό που σε ρωτάω είναι να μου πεις συγκεκριμένα πράγματα που σε εκαναν να νιώθεις άτυχη και ....καταραμένη.
Πχ, το θέμα του πτυχίου δεν έιναι τύχη. Αν δεν διαβάσεις δεν θα το πάρεις.
Το να σε παρατήσει κάποιος σε μια σχέση, επίσης δεν είναι τύχη. Αν έκανες λάθος κινήσεις, ή ο άλλος βρήκε κάτι άλλο, πάλι δεν είναι θέμα τύχης και...και ....και πάει λέγοντας.

Δεν ξέρω αν ...διαβάζομαι σκληρή. Στα γράφω με όλη την καλή διάθεση μήπως μπορέσω να σε βοηθήσω.
Η \"τύχη\" και η \"ατυχία\" είναι μεγάλες παγίδες.

Μερικοι απο τους λογους που θεωρω τον εαυτο μου ατυχη ειναι οι εξης:


1.Η σχολη στην οποια βρισκομαι με εχει δυσκολεψει απιστευτα λογω του οτι εχει 110 μαθηματα για πτυχιο.ειναι μια σχολη που ουσιαστικα το αντικειμενο σπουδων δε μου αρεσει αλλα δεν εχω αλλη επιλογη τη στιγμη που τωρα χρωσταω γυρω στα 20 μαθηματα.και να τη σταματησω, να κανω τι να δωσω παλι πανελληνιες και να σπουδασω κατι αλλο απο την αρχη.


Ας ξεκινήσουμε από αυτό.
Αυτή είναι μια σχολή που διάλεξες ή σου έκατσε γιατί δεν έφτασες το στοχο σου σε σχέση με τους βαθούς που σημαίνει πως δεν διάβασες/σκίστηκες αρκετά.
Αν δεν σου αρέσει το αντικείμενο, φύγε και πήγαινε εκεί που σου αρέσει, ποτέ δεν είναι αργά. Εγω κατάλαβα στα 25 τι θέλω να κάνω στη ζωή μου και πήγα σε μια ιδιωτική σχολή. Κάνω τη δουλειά που μου αρέσει και είμαι απόλυτα ευτυχισμένη με την επιλογή μου, έστω και αν το αποφάσισα σχετικά αργά.




Οποτε μενω σε αυτο που ειμαι με ενα επαγγελματικο μελλον αβεβαιο καθως δεν εχει ξεκαθαρο επαγγελματικο προσανατολισμο.Επισης θεωρω οτι εχω αδικηθει τρομερα στα μαθηματα,ενω διαβαζω και γραφω ικανοποιητικα κοβομαι πολλες φορες ενω ατομα που πηγαινουν με bluetooth και σκονακια,χωρις διαβασμα τα περνανε με ευκολια και βαθμους.Με ολο αυτο που περιγραφω θελω να πω οτι οποιαδηποτε προσπαθεια και να κανω δεν ανταμειβεται.



Κοίτα, αυτοί κλέβουν εσύ όχι. Δεν είσαι αδικημένη ή άτυχη επειδή κάποιοι κλέβουν και όταν πάνε να εξασκήσουν το επαγγελμα θα ανοίγουν το στόμα σα χάνοι αφού δεν θα ξέρουν τι τους γίνεται. Διάβασε περισσότερο αν νομίζεις οτι αδικείσαι, ώστε να μη μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τα γραπτά σου.
Όσο για το αβεβαιο μέλλον σου απάντησα πιο πάνω. Φύγε.


Επισης οπως ανεφερα τα 3 πρωτα χρονια που ημουν σχετικα καλα με τη ζωη μου ειχα τη διαθεση να διαβασω,τωρα πια εχω χασει καθε ενδιαφερον.Τωρα δε μπορω να συγκεντρωθω γιατι ξερω πως και να το κανω μπορει να μην εχω τα αναμενομενα αποτελεσματα.


Επαναλαμβάνομαι, αλλα μάλλον χρειάζεται. Δεν είναι θέμα τύχης αλλά επιμονής και μελέτης. Αποτελέσματα σίγουρα έχουμε μόνο όταν είμαστε 100% διαβασμένοι.


2.αν δεν ειναι ατυχια να εισαι καλα σε μια σχεση ,να φαινεται οτι ειναι καλα μαζι σου και ο αλλος και ετσι ξαφνικα να σου λεει να χωρισετε απο το τηλεφωνο ,χωρις να σου πει το λογο, τοτε τι ειναι.ειμαι ατυχη γιατι μεχρι στιγμης δεν εχω γνωρισει ενα παιδι που να με αγαπησει πραγματικα.


Εδώ λοιπόν είσαι σε επίπεδο νηπιαγωγείου σε σχ\'εση με τις σχέσεις και στο λέω εντελώς καλοπροαίρετα.
Τι θα πει, \"φαινόταν όλα καλά\"?
Δηλαδή ξύπνησε αυτός ένα πρωί, ξύθηκε και είπε σήμερα θα χωρίσω την τάδε γιατί το σύμπαν μου είπε πως είναι καντέμω και θέλω να το επιβεβαιώσω.
Όχι χρυσό μου. Για κάποιους λόγους που αν θες τους συζητάμε ο άνθρωπος βαρέθηκε/ξενέρωσε/ξενοπήδηξε.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι θέμα τύχης. Μπορεί να φταις εσύ, αλλά μπορεί και να μην ήσουν αυτό που έψαχνε που είναι και το πιο σύνηθες. Εκεί παίζει και λίγο η τύχη, αλλά θεωρώ πως οι σχέσεις είναι ένας διαρκής αγώνας και αφού έπεσες από τα σύννεφα επειδή σου είπε να χωρίσετε, μάλλον δεν ήσουν και πολύ μέσα στο έργο.



Επειδη δεν θελω να κουρασω αλλο με την φλυαρια μου ,αυτα ειναι σε γενικες γραμμες καποιοι τομεις που με κανουν μα νιωθω ατυχη.Συναντω πολλες δυσκολιες με οτιδηποτε και αν καταπιαστω.



Σου έχω απαντήσει σε αυτο.

Επισης αυτο το δυσαρεστο παρελθον με εχει κουρασει.μακαρι να υπηρχε ενας τροπος να κανω delete


Εδώ λοιπόν είναι όλο το ζουμί. Έχεις απογοητευτεί απο χαμένες μάχες, έβαλες τα όπλα σου στο πατάρι και κάθεσαι και μυξοκλαις για την ....ατυχία σου.
Δεν σου κάνω την έξυπνη, αλλά νιώθω πως έχεις ανάγκη από λίγο σπρώξιμο, η σου πω και από γερή σπρωξια...:)

[flowerbomb]

Θεοφανια οσον αφορα το θεμα των σπουδων ειναι αληθεια οτι εκανα δυο καιρια λαθη,επελεξα μια κατευθυνση στο λυκειο που δεν ειχα κλιση εντελως επιπολαια πραγματικα και παρολα αυτα εβγαλα μια ικανοποιητικη βαθμολογια αλλα προκειμενου να μεινω στην Αθηνα,πηγα στη σχολη που ειμαι τωρα ,χωρις να ψαξω το προγραμμα σπουδων και σε τι τομεις θα μπορουσα να βρω μελλοντικα μια δουλεια.

Δεν ειναι οτι δεν διαβαζω αλλα σε πολλα μαθηματα δεν εχω τις βασεις ωστε να ανταποκριθω οπως και οι στμφοιτητες μου αλλα εκεινοι εχουν βρει τον τροπο που σου ειπα.Και επειδη ειχα συνηθισει να ειμαι απο τους πρωτους και στο σχολειο τωρα καπως μου φαινεται που εχω μεινει πολυ πισω,αλλα σιγουρα εχω και γω μεριδιο ευθυνης σε αυτο.
Αλλα αναρωτιεμαι ας πουμε μια γνωστη μου που δεν πατησε ποτε στη σχολη της με πολυ λιγο διαβασμα ,πηρε το πτυχιο της και με σχετικα καλο βαθμο.Και εκεινη επελεξε τη σχολη εντελως τυχαια οταν δηλωνε το μηχανογραφικο.Αλλα δεν ταλαιπωρηθηκε καθολου!!!Η akomh μια συμφοιτητρια μου σε καποια μαθηματα πολλαπλης ερχεται εντελως αδιαβαστη και τα περναει και γω που διαβαζω κοβομαι.

Θελω λοιπον να πω οτι σε καποιους ανθρωπους τα πραγματα ερχονται πιο ευκολα.Εκει το στηριζω κυριως οτι ειμαι ατυχη.

Τωρα για τις σχεσεις...Η περιπτωση που ανεφερα με πληγωσε παρα πολυ και με εχει επηρεασει σε μεγαλο βαθμο.Γιατι με το παιδι αυτο πριν κανουμε σχεση ,ειμαστε φιλοι 2 χρονια και καναμε καθημερινη παρεα πριν κανουμε σχεση,οποτε το ηξερα πολυ καλα απο τη μια,εννοω οτι ειχα εμπιστοσυνη και οτι δεν ημουν μια επιλογη επιπολαιη και απο την αλλη μου ζητησε τοσο ξαφνικα να χωρισουμε ενω περνουσαμε πολυ ωραια.Και αυτο που με πειραξε ειναι οτι μου το ειπε μεσω τηλεφωνου,οτι δε μου ειπε το λογο και γενικα υπηρχε πολυ μεγαλη αντιφαση απο τη μια στιγμη στην αλλη.
Αληθεια θα ηθελα να ακουσω τη γνωμη σου πανω σε αυτο..σκεφτομαι τοσο επιφανειακα?

Σιγουρα δεν τρεφω αισθηματα για καποιον απο το παρελθον μου και θελω να προχωρησω στη ζωη μου αλλα φοβαμαι και επισης εχω κλειστει παρα πολυ στον εαυτο μου.καταλαβαινω αυτο που λες με τη σπρωξια αλλα εχω πεσει παρα πολυ ψυχολογικα..

[flowerbomb]

Originally posted by marian_m
Δεν ξέρω πόσο θα σε βοηθήσουν αυτά που θα σου πω, πάντως είναι απόλυτα ειλικρινά και δεν σου τα λέω απλά για να νιώσεις καλύτερα.
Έχω σχεδόν τα διπλά σου χρόνια κι έχω ζήσει πολλά στη ζωή μου, ευχάριστα και δυσάρεστα.
Όταν κοιτάζω πίσω, με βλέπω συχνά σε φάσεις σαν τη δική σου, προβληματισμένη, απογοητευμένη, στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Παρόλ\'αυτά δεν θα σου πω ότι έζησα άσχημα. Ίσα ίσα, αισθάνομαι \"τυχερή\", γιατί έζησα και συνεχίζω να ζω μια ζωή γεμάτη και θα τολμούσα να πω ευτυχισμένη.
Βάζω το τυχερή σε εισαγωγικά, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη με την έννοια της μοίρας. Πιστεύω απόλυτα ότι την \"τύχη\" μας την φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι με τις επιλογές μας, καλές ή κακές.
Αυτό που μπορώ να σου πω με πλήρη ειλικρίνεια, είναι, ότι αυτές οι δύσκολες περίοδοι είναι αυτές που με έκαναν αυτό που είμαι. Προσωπικά, δε νομίζω ότι θα προχωρούσα στη ζωή μου, ότι θα μάθαινα πράγματα για τον εαυτό μου, ότι θα ανέπτυσσα κάποιες από τις ικανότητές μου, αν δεν υπήρχαν τέτοιες φάσεις στη ζωή μου.
Θυμάμαι κι εγώ την πρώτη φορά που έμεινα αρκετό καιρό μόνη, ενώ είχα συνηθίσει αλλιώς, πόσο πολύ είχα προβληματιστεί. Μέχρι έφτασα να πιστεύω ότι θα μείνω μόνη για πάντα.
Από τότε έχω κάνει πολλές άλλες σχέσεις, έχω χωρίσει πολλές φορές και τα διαστήματα που μένω μόνη στο ενδιάμεσο δεν τα φοβάμαι καθόλου πλέον. Ίσα ίσα, που εγώ εκείνα τα διαστήματα κατάφερα να προχωρήσω παραπέρα, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και τις ανησυχίες μου (μεταφυσικές, ψυχολογικές κλπ).
Είναι πολύ φυσιολογικό να μένεις μόνη σου μετά από μία σχέση.Είναι η κατάλληλη περίοδος να σκεφτείς, να κάνεις τον απολογισμό σου και την αυτοκριτική σου και όντας σοφότερη να προχωρήσεις όταν είσαι έτοιμη σε κάτι καινούργιο.
Εγώ λυπάμαι τους ανθρώπους που είτε γιατί φοβούνται να μείνουν μόνοι με τον εαυτό τους, είτε γιατί νομίζουν ότι είναι μισοί χωρίς μια ερωτική σχέση, προσπαθούν απεγνωσμένα να πιαστούν από μια άλλη σχέση, πριν ακόμα ξεπεράσουν την προηγούμενη.
Αυτός είναι ένας σίγουρος τρόπος αποτυχίας και της επόμενης σχέσης.
Θα μπορούσα πολλά να πω ακόμη, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω. Μόνο να σου δώσω και μια άλλη οπτική.

Συμφωνω απολυτα με οσα μου εγραψες.Εχς σκεφτει με παρομοια τροπο οτι και οι δυσκολιες ωφελουν και πρεπει να υπαρχουν.Το προβλημα ειναι ειναι οτι δεν ειμαι αρκετα δυνατο ατομο.εχω επηρεαστει παρα πολυ και το θεμα ειναι οτι δεν βλεπω μια ηλιαχτιδα απο καπου.Τουλαχιστον να πηγαινε κατι καλα στη ζωη μου.Επισης με απασχολει που μιλαμε για 3 χρονια.Ειναι αρκετα πιστευω.Δεν ξερω τι μου συμβαινει,ειμαι απαθης πλεον,πιστευω οτι τιποτα δεν θα αλλαξει και οτι ολα θα πηγαινουν απο το κακο στο χειροτερο.πρεπει να αποδεχτω τη μοιρα μου..

[whitecandle]

Λοιπόν, flowerbomb, γειά σου κι από μένα. Καταρχάς να σου πω από όλα αυτά που διάβασα ότι είναι εμφανές τι έχεις το είπε και ένα παιδί αλλά δεν επιτρέπονται οι διαγνώσεις και θα έπρεπε να δεις έναν γιατρό να σε βοηθήσει. Μόνο έτσι θα σωθείς, και ναι υπάρχει ελπίδα. Γιατί λες δεν πρέπει να υπάρχει; Anyway, να κάνω κι εγώ δύο παρατηρήσεις επιπλέον της πρώτης. Η πρώτη είναι ότι δεν είσαι αποτυχημένη επειδή 3 χρόνια στην ζωή σου δεν σου πάνε καλά, αν είναι δυνατόν, γιατί είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου; Στα άλλα πιστεύω έχεις δίκιο ότι κουράστηκες με τις φιλίες, με τις σχέσεις, με το Πανεπιστήμιο. Γιατί κι εγώ τα\'χω ζήσει όλα αυτά που λες! Τώρα, η δεύτερη παρατήρηση αφορά τις συμβουλές που σου δώσανε, εγώ διαφωνώ. Έχω κι εγώ σαν κι εσένα πολύ αρνητική άποψη για το άλλο φύλο και το απέδειξαν όλα τα αγόρια που είτε έκανες σχέση, είτε παρέα. Γιατί Θεοφανία δεν πιστεύω ότι δεν είναι ένα αξιόλογο άτομο η flowerbomb και ο άλλος ήταν ένα αθώο παιδάκι που ξαφνικά δεν ήταν στις προσδοκίες του η κοπέλα και την έκανε με ελαφρά!! Αν είναι δυνατόν! Εϊναι φως φανάρι ότι το παιδάκι δεν άξιζε, δεν ήταν για μόνιμη σχέση μάλλον, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ήταν! Εγώ μόνο τέτοιους γνωρίζω! Είναι απλά σύμπτωση ή έχουμε κάτι και τους τραβάμε εμείς; Δλδ άμα ξενοπηδάνε έχουν και δίκιο τώρα; Ή άμα βαριούνται; Έλεος! Τι άλλο θα ακούσω... flowerbomb ωστόσο μην χάνεις την πίστη σου, σίγουρα θα υπάρχουν και καλά παιδιά αρκεί να το ψάξεις. Μπορεί και αυτός που κάνατε παρέα τελικά να ήταν καλό παιδί και να \"στην είπε\" επειδή ήσουν αρνητική. Καλή συνέχεια από μένα και εύχομαι να σου φύγει αυτό που έχεις....

[Lou!]

xm...

οποιοσδήποτε βάζει τη θέση του στη θέση του \"εγώ\" είναι πάντα ο καλός και αυτός που τοποθετείται στη θέση του \"άλλος\" είναι πάντα ο κακός.
σαν τα παιδικά παραμύθια ένα πράγμα.
η κοκκινοσκουφίτσα πάντα η καλή και ο κακός λύκος πάντα ο κακός.
η χιονάτη πάντα η καλή και η κακιά μάγισσα πάντα η κακιά.

πολύ βολική προσέγγιση για να πετάμε από πάνω μας το γεγονός ότι σε κάποιους ανθρώπους, κάποιες φορές απλά δεν αρέσουμε, τι να κάνουμε...

[whitecandle]

Σε ποιόν το λες; Πιστεύεις ότι έχουν δίκιο που δεν τους αρέσουμε; Εγώ προσωπικά χωρίζω τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες τους αξιόλογους και τους μ..κες. Κάποιοι είναι πραγματικά αξιόλογοι, άλλοι απλά είναι καλοί άνθρωποι, αλλά και τα δύο στην πρώτη κατηγορία. Κάποιοι άλλοι μπορεί να έχουν άλλες κατηγορίες.
Αλλά και έτσι να είναι, να μην αρέσουμε σε κάποιους παρόλο που είμαστε εντάξει, δεν το πετάμε το γεγονός, απλά το σχολιάζουμε...Αν και το καλύτερο είναι να το γράφουμε

[John11]

Originally posted by marian_m

Originally posted by Paolo_1
Πάντως είσαι από τις σπάνιες περιπτώσεις κοριτσιών που σ΄αυτήν την ηλικία είσαι τόσο δυστυχισμένη.Πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση.Παρατηρώντας τις κοπέλες αυτής της ηλικίας διαπιστώνω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μες στην τρελή χαρά,με τις σχέσεις τους,τις παρέες τους κλπ.

Μάλλον δεν παρατηρείς καλά...

Δεν έχω τι να κάνω τώρα και έτσι αποφάσισα να απαντήσω. Του γράφεις ότι δεν παρατηρεί καλά. Και κατά πάσα πιθανότητα έχεις δίκιο σε αυτό που θες να πεις. Αλλά δεν το λες. Δεν φτάνει αυτή η μικρή προτασούλα να εξηγήσει στους άλλους το τι εννοείς. Καλό είναι να γίνεσαι σαφής, από την αρχή ως το τέλος, παίρνονας υπόψη ότι ο άλλος δεν έχει σκεφτεί αυτά που έχεις σκεφτεί. Δεν πειράζει και τόσο πολύ αν θα χρειαστεί να δυσαρεστηθεί ο Paolo, δεν πειράζει και τόσο πολύ αν εκτεθείς. Σωστά; Και είμαι σίγουρος ότι ούτε η flowerbomb κατάλαβε. Και αν σκεφτώ, ίσως ο μισός πληθυσμός που έχει ευαισθητοποιηθεί σε κακές καταστάσεις θα καταλάβαινε.
Και αφού ξεπεράσουμε αυτό τον πρώτο \"σκόπελο\" πάμε στο δεύτερο. Δεν είναι απαραίτητο εσύ να έχεις περάσει τις ίδιες καταστάσεις στον ίδιο βαθμό με την flowebomb. To πιο πιθανό μάλλιστα να μην είναι στον ίδιο βαθμό. Πώς θα βοηθήσεις αν δεν μπεις στη σκέψη του άλλου; Πώς θα βοηθήσεις αν κοιτάς μέσα από το γυαλί της δικής σου ζωής; Γίνεται;

[whitecandle]

Περίμενε John, τι να εξηγήσει; Τι δεν κατάλαβες; Λέει ότι δεν ισχύει αυτό που λέει ο Πάολο ότι τα κορίτσια είναι χαρούμενα σε αυτή την ηλικία, αλλά αντίθετα έχουν κατάθλιψη. Είναι προφανές! Όσο για τον Πάολο, έχει μισογυνιστικές απόψεις λέγοντας μία φορά ότι η γυναίκα μετά το γάμο γίνεται να μασάς και να μην φτύνεις. Και το δεύτερο που λες δεν κατάλαβα που κολλάει.

[flowerbomb]

Originally posted by Paolo_1
Πάντως είσαι από τις σπάνιες περιπτώσεις κοριτσιών που σ΄αυτήν την ηλικία είσαι τόσο δυστυχισμένη.Πραγματικά μου κάνει μεγάλη εντύπωση.Παρατηρώντας τις κοπέλες αυτής της ηλικίας διαπιστώνω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μες στην τρελή χαρά,με τις σχέσεις τους,τις παρέες τους κλπ.Τόσο πολύ πληγώθηκες από τον χωρισμό που δεν μπορείς να γνωρίσεις άλλον άνδρα;Εδώ άλλες αφήνουν τον ένα και την άλλη μέρα βρίσκουν άλλον.Εσύ γιατί κόλλησες τόσο;Ένα από τα πλεονεκτήματα των γυναικών είναι ότι μπορούν να κάνουν δεσμό όποια στιγμή θελούν άρα δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο εσύ δυσκολεύεσαι.Για να είσαι 3 χρόνια χωρίς σχέση μάλλον θα είσαι πολύ απαιτητική.

γεια σου και ευχαριστω για την απαντηση.
θα ηθελα να πω οτι περασα και γω απο τη φαση που λες με τις παρεες ,την τρελη χαρα αλλα αυτο δε νομιζω να κραταει αντε 2 χρονια το πολυ.Μετα θες αλλα πραγματα...Παντα ειχα σαν ατομο αναγκη απο ουσιαστικη επικοινωνια και οι κοινωνικες σχεσεις που ειχα δε με καλυπταν.Εχεις δικιο σε αυτο που λες σε καποιο αλλο τοπικ οτι αν εχεις μια καλη σχεση αφοσιωνεσαι σε αυτη κατα ενα μεγαλο μερος και νιωθεις καλα.Εγω παρολο που ημουν σε σχεση για καποιο διαστημα εσωτερικα ειχα την αναγκη για μια φιλικη παρεα.βεβαια τοτε εκανα παρεα με τους φιλους του αγοριου μου και δεν ηταν τοσο εντονο.
Μετα ομως....υπηρχαν κενα..

Δεν ξερω γιατι μου φαινεται τοσο δυσκολο να αρχισω μια νεα σχεση.Για μενα αυτο ποτε δεν ηταν μια διαδικασια που γινεται απο τη μια μερα στην αλλη.Χρειαζομαι χρονο για να εμπιστευθω και να νιωσω πραγματα για τον αλλο.Ισως να ειμαι πολυ απαιτητικη ,δεν ημουν ετσι..τωρα εχω κλειστει και τα βλεπω ολα κατορθωτα.Δεν σας κρυβω οτι νιωθω οτι δεν εχω καθολου προσωπικοτητα σαν ατομο ,οτι νιωθω ενα μηδενικο..
Ενα αλλο χαρακτηριστικο μου ειναι οτι περιμενω απο τον αλλο να δειξει ουσιαστικο ενδιαφερον για μενα και οχι αν δε μου κατσεις εσυ ,υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες...